۱.‏ بسیاری از خادمان وفادار یَهُوَه با چه سختی‌هایی روبرویند؟‏

بسیاری از خادمان یَهُوَه با شرایطی روبرویند که آنان را نگران یا اندوهگین می‌سازد.‏ آیا برخی در جماعت شما نیز در چنین شرایطی هستند؟‏ برخی مسیحیان به بیماری‌ای جدّی مبتلا هستند یا عزیزشان را از دست داده‌اند.‏ برخی دیگر که یکی از اعضای خانواده یا دوست نزدیکشان یَهُوَه را ترک کرده است،‏ از لحاظ روحی شدیداً تحت فشار هستند.‏ برخی نیز با فجایع طبیعی روبرویند.‏ ما چگونه می‌توانیم به این برادران و خواهران دلگرمی دهیم؟‏

۲.‏ چرا پولُس رسول نیز گاه به دلگرمی نیاز داشت؟‏

^۲ بارها زندگی پولُس رسول به خطر افتاد.‏ (‏۲قر ۱۱:‏۲۳-‏۲۸‏)‏ به علاوه،‏ او احتمالاً از نوعی بیماری رنج می‌برد که همچون ‹خاری در جسمش› بود.‏ (‏۲قر ۱۲:‏۷‏)‏ او همچنین باید بر احساس یأس و دلسردی غلبه می‌کرد،‏ زیرا دیماس که زمانی در کنار او خدمت می‌کرد،‏ «به دلیل عشقش به دنیا» او را ترک کرده بود.‏ (‏۲تیمو ۴:‏۱۰‏)‏ پولُس مسیحی‌ای مسح‌شده و شجاع بود که با ازخودگذشتگی به دیگران کمک می‌کرد؛‏ با این حال،‏ او نیز گاه دچار یأس و دلسردی می‌شد.‏—‏روم ۹:‏۱،‏ ۲‏.‏

۳.‏ پولُس از چه طرقی دلگرمی یافت؟‏

^۳ پولُس چگونه در آن شرایط سخت دلگرمی یافت؟‏ مطمئناً یَهُوَه از طریق روح مقدّسش او را تقویت نمود.‏ (‏۲قر ۴:‏۷؛‏ فیلیپ ۴:‏۱۳‏)‏ همچنین از طریق هم‌ایمانانش به او دلگرمی داد.‏ پولُس برخی از هم‌ایمانانش منجمله آریستارخوس،‏ تیخیکوس و مَرقُس را «مایهٔ دلگرمی» خود خواند.‏ (‏کول ۴:‏۱۱‏)‏  آنان پولُس را تقویت کرده،‏ کمکش کردند تا شرایطش را تحمّل کند.‏ چه خصوصیاتی آنان را بر آن داشت که به پولُس دلگرمی دهند؟‏ ما چگونه می‌توانیم با سرمشق گرفتن از آنان به یکدیگر دلگرمی دهیم؟‏

۴.‏ آریستارخوس چگونه ثابت کرد که دوستی وفادار برای پولُس است؟‏

^۴ آریستارخوس اهل تِسالونیکی در مقدونیه بود.‏ او ثابت کرد که دوستی وفادار برای پولُس است.‏ در گزارش بازدید پولُس از اِفِسُس که بخشی از سومین سفر میسیونری‌اش بود،‏ برای اولین بار به نام آریستارخوس اشاره شده است.‏ وقتی او پولُس را همراهی می‌کرد توسط مخالفان دستگیر شد.‏ (‏اعما ۱۹:‏۲۹‏)‏ او پس از آزادی،‏ به فکر امنیت خود نبود و همچنان با پولُس ماند.‏ چند ماه بعد،‏ زمانی که مخالفان در یونان قصد جان پولُس را کرده بودند،‏ آریستارخوس در کنار پولُس بود.‏ (‏اعما ۲۰:‏۲-‏۴‏)‏ حدود سال ۵۸ میلادی،‏ پولُس را که زندانی بود به روم فرستادند.‏ آریستارخوس در آن سفر طولانی پولُس را همراهی کرد و شاهد در هم شکستن کشتی‌شان بود.‏ (‏اعما ۲۷:‏۱،‏ ۲،‏ ۴۱‏)‏ او ظاهراً در روم نیز مدتی با پولُس در زندان بود.‏ (‏کول ۴:‏۱۰‏)‏ جای تعجب نیست که این دوست وفادار،‏ مایهٔ دلگرمی پولُس بود!‏

۵.‏ مطابق امثال ۱۷:‏۱۷ چگونه می‌توانیم دوستی وفادار باشیم؟‏

^۵ ما نیز همچون آریستارخوس می‌توانیم دوستی وفادار برای هم‌ایمانانمان باشیم.‏ بدین منظور نه تنها در خوشی‌ها،‏ بلکه در سختی‌ها نیز باید کنار آنان باشیم.‏ ‏(‏امثال ۱۷:‏۱۷ خوانده شود.‏)‏ شاید هم‌ایمانی که با مشکلی روبرو بوده است،‏ پس از پشت سر گذاشتن آن مشکل،‏ هنوز به دلگرمی نیاز داشته باشد.‏ فرانسیس * که در عرض سه ماه،‏ هم پدر و هم مادرش را به دلیل سرطان از دست داده است می‌گوید:‏ «فکر می‌کنم مشکلات سخت،‏ تأثیرات درازمدتی بر ما می‌گذارد.‏ مدتی از مرگ والدینم گذشته است،‏ اما دوستانی دارم که خوب می‌دانند درد از دست دادن آنان هنوز در دلم سنگینی می‌کند؛‏ واقعاً از داشتن چنین دوستانی قدردانم.‏»‏

۶.‏ وفاداری ما را به چه کاری برمی‌انگیزد؟‏

 ^۶ دوستان وفادار حاضرند با ازخودگذشتگی به برادران و خواهرانشان دلگرمی دهند.‏ برای مثال،‏ برادری به نام پیتر به بیماری‌ای بدخیم و لاعلاج مبتلا شد.‏ همسرش کاترین می‌گوید:‏ «زوجی از جماعتمان ما را به مطب دکتر بردند.‏ وقتی دکتر بیماری پیتر را تشخیص داد،‏ آنان گفتند که در این مسیر دردناک ما را تنها نخواهند گذاشت.‏ از آن زمان،‏ هر وقت به کمک نیاز داشتیم،‏ آنان در کنارمان بوده‌اند.‏» به‌راستی که داشتن دوستانی واقعی که در تحمّل سختی‌ها کمکمان می‌کنند،‏ بسیار دلگرم‌کننده است!‏

۷-‏۸.‏ مطابق کولُسیان ۴:‏۷-‏۹ چرا می‌توان گفت که تیخیکوس دوستی قابل اعتماد بود؟‏

^۷ تیخیکوس اهل ایالت آسیا بود که تحت امپراتوری روم قرار داشت.‏ او دوستی قابل اعتماد برای پولُس بود.‏ (‏اعما ۲۰:‏۴‏)‏ حدود سال ۵۵ میلادی،‏ پولُس ترتیبی داد که برای مسیحیان یهودیه اعاناتی جمع‌آوری شود؛‏ او احتمالاً تیخیکوس را انتخاب کرد تا در این کار مهم کمکش کند.‏ (‏۲قر ۸:‏۱۸-‏۲۰‏)‏ بعدها که پولُس برای اولین بار در روم به زندان افتاد،‏ تیخیکوس نامه‌ها و پیام‌های تشویق‌کنندهٔ او را به جماعات آسیا می‌رساند.‏—‏کول ۴:‏۷-‏۹‏.‏

^۸ تیخیکوس همچنان دوستی قابل اعتماد برای پولُس ماند.‏ (‏تیت ۳:‏۱۲‏)‏ در آن زمان،‏ همهٔ مسیحیان همچون او قابل اعتماد نبودند.‏ حدود سال ۶۵ میلادی،‏ وقتی پولُس برای دومین بار در زندان بود،‏ بسیاری از مسیحیان،‏ احتمالاً به دلیل ترس از مخالفان،‏ از دیدن او اجتناب می‌کردند.‏ (‏۲تیمو ۱:‏۱۵‏)‏ با این حال،‏ تیخیکوس او را ترک نکرد.‏ از این رو،‏ پولُس به او مسئولیت دیگری واگذار کرد.‏ (‏۲تیمو ۴:‏۱۲‏)‏ مطمئناً پولُس از داشتن دوستی همچون تیخیکوس بسیار قدردان بود.‏

۹.‏ ما چگونه می‌توانیم از تیخیکوس سرمشق گیریم؟‏

^۹ ما می‌خواهیم با سرمشق گرفتن از تیخیکوس دوستی قابل اعتماد باشیم.‏ برای مثال،‏ ما نمی‌خواهیم به هم‌ایمانانمان تنها وعدهٔ کمک دهیم،‏ بلکه می‌خواهیم در عمل نیز به آنان کمک کنیم.‏ (‏مت ۵:‏۳۷؛‏ لو ۱۶:‏۱۰‏)‏  وقتی دیگران می‌دانند که می‌توانند روی کمک ما حساب کنند،‏ بسیار دلگرم می‌شوند.‏ خواهری در این باره می‌گوید:‏ «وقتی اطمینان دارید کسی که به شما وعدهٔ کمک داده است،‏ به وعده‌اش عمل می‌کند،‏ احساس آرامش می‌کنید.‏»‏

۱۰.‏ مطابق امثال ۱۸:‏۲۴ آنانی که با سختی روبرویند یا دلسرد شده‌اند چگونه می‌توانند دلگرمی یابند؟‏

^۱۰ آنانی که در سختی هستند یا احساس دلسردی می‌کنند،‏ اغلب از طریق درددل با شخصی قابل اعتماد دلگرم می‌شوند.‏ ‏(‏امثال ۱۸:‏۲۴ خوانده شود.‏)‏ بیجِی که به دلیل اخراج شدن پسرش از جماعت احساس دلسردی می‌کرد می‌گوید:‏ «واقعاً دوست داشتم با شخصی قابل اعتماد درددل کنم.‏» کارلوس نیز که به دلیل خطایش دیگر نمی‌توانست همچون قبل در جماعت خدمت کند می‌گوید:‏ «به دنبال شخصی بودم که بتوانم سفرهٔ دلم را برایش باز کنم،‏ بدون این که مورد قضاوت قرار گیرم.‏» کارلوس توانست با پیران جماعت دربارهٔ مشکلش صحبت کند.‏ آنان نیز کمکش کردند که مشکلش را پشت سر بگذارد.‏ همچنین دانستن این امر که پیران جماعت دربارهٔ مشکلش با دیگران صحبت نمی‌کنند،‏ باعث دلگرمی او بود.‏

۱۱.‏ ما چگونه می‌توانیم دوستی قابل اعتماد باشیم؟‏

^۱۱ برای این که دوستی قابل اعتماد باشیم باید خصوصیت صبر را در خود پرورش دهیم.‏ پس از این که شوهر ژانا او را ترک کرد،‏ او از طریق درددل با دوستان نزدیک،‏ دلگرمی یافت.‏ او می‌گوید:‏ «حتی اگر حرف‌هایم را بارها تکرار می‌کردم،‏ آنان صبورانه به من گوش می‌دادند.‏» ما نیز اگر بخواهیم دوستی خوب برای دیگران باشیم باید سعی کنیم شنوندهٔ خوبی باشیم.‏

۱۲.‏ مَرقُس چه پیشینه‌ای داشت و چگونه نشان داد که همواره آمادهٔ خدمت به دیگران است؟‏

^۱۲ مَرقُس یکی از مسیحیان یهودی‌نژاد اهل اورشلیم بود.‏ پسر عموی او بَرنابا،‏ میسیونری شناخته‌شده بود.‏ (‏کول ۴:‏۱۰‏)‏ ظاهراً خانوادهٔ مَرقُس وضعیت مالی خیلی خوبی داشت،‏ اما او در زندگی‌اش هرگز به مادیات اولویت نداد.‏ او در طول زندگی،‏ همواره با روحیه‌ای داوطلبانه و شاد آمادهٔ خدمت به دیگران بود.‏ برای مثال،‏ او در موقعیت‌های مختلف در کنار پولُس و پِطرُس خدمت کرد تا آنان مسئولیت‌هایشان را به انجام رسانند.‏ احتمالاً مَرقُس در اموری همچون خرید غذا و یافتن محل اقامت به آنان کمک می‌کرد.‏ (‏اعما ۱۳:‏۲-‏۵؛‏ ۱پطر ۵:‏۱۳‏)‏ پولُس دربارهٔ مَرقُس چنین گفت:‏ ‹او در راه پیشبرد پادشاهی خدا با من همکاری می‌کند و بسیار مایهٔ دلگرمی من است.‏›—‏کول ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۱۳.‏ دوم تیموتائوس ۴:‏۱۱ چگونه نشان می‌دهد که پولُس از خدمت وفادارانهٔ مَرقُس قدردان بود؟‏

^۱۳ مَرقُس دوستی نزدیک برای پولُس شد.‏ حدود سال ۶۵ میلادی که پولُس برای آخرین بار در روم زندانی بود،‏ دومین نامه‌اش را به تیموتائوس نوشت.‏ او در آن نامه از تیموتائوس خواست که به روم بیاید و مَرقُس را نیز همراه خود بیاورد.‏ (‏۲تیمو ۴:‏۱۱‏)‏ بدون شک،‏ پولُس از خدمت وفادارانه‌ای که مَرقُس در گذشته کرده بود قدردان بود.‏ از این رو،‏ می‌خواست که او در آن روزهای سخت در کنارش باشد.‏ مَرقُس کمک‌های مفیدی به پولُس کرد.‏ او احتمالاً برای پولُس غذا فراهم می‌کرد و وسایل نامه‌نگاری برایش می‌آورد.‏ به احتمال زیاد،‏ پولُس با دریافت این کمک‌ها و دلگرمی‌ها توانست روزهای پایانی زندگی‌اش را که به اعدامش می‌انجامید تحمّل کند.‏

۱۴-‏۱۵.‏ مَتّی ۷:‏۱۲ چگونه کمکمان می‌کند که به شکل‌های مؤثری به دیگران یاری رسانیم؟‏

 ^۱۴ مَتّی ۷:‏۱۲ خوانده شود.‏ هنگامی که ما در سختی هستیم،‏ کمک‌های دیگران برایمان بسیار ارزشمند است.‏ رایان که پدرش را در یک حادثه از دست داده است می‌گوید:‏ «بار غم و اندوه،‏ حتی انجام کارهای سادهٔ روزمره را برایمان مشکل می‌سازد.‏ در چنین شرایطی اگر شخصی با انجام کاری هر چند کوچک به ما کمک کند،‏ بسیار دلگرم می‌شویم.‏»‏

^۱۵ اگر ما با هوشیاری به شرایط دیگران توجه کنیم،‏ احتمالاً می‌توانیم به شکل‌های مؤثری به آنان کمک کنیم.‏ برای مثال،‏ خواهری برای کمک به پیتر و کاترین که پیش از این به آنان اشاره کردیم پیشقدم شد.‏ آنان دیگر قادر به رانندگی نبودند.‏ بنابراین خواهرمان ترتیبی داد که برخی از مبشّران جماعت به نوبت،‏ پیتر و کاترین را برای رفتن به مطب دکتر همراهی کنند.‏ کاترین می‌گوید:‏ «ما حس کردیم باری از روی دوشمان برداشته شد.‏» بله،‏ باید همواره به یاد داشته باشیم که حتی با انجام کارهای کوچک می‌توانیم به دیگران بسیار دلگرمی دهیم.‏

۱۶.‏ از نمونهٔ مَرقُس چه درسی دربارهٔ دلگرمی دادن به دیگران می‌آموزیم؟‏

^۱۶ مطمئناً مَرقُس در قرن اول بسیار فعال بود و مسئولیت‌های مهمی در خدمت به یَهُوَه بر عهده داشت؛‏ برای مثال،‏ او انجیل مَرقُس را به قلم آورد.‏ با این حال،‏ بخشی از وقتش را صرف دلگرمی دادن به پولُس کرد.‏ پولُس نیز می‌دانست که همیشه می‌تواند از مَرقُس کمک بخواهد.‏ آنجلا که یکی از اعضای خانواده‌اش به قتل رسیده بود،‏ از دلگرمی‌هایی که از دیگران دریافت می‌کرد بسیار قدردان بود.‏ او می‌گوید:‏ «وقتی دوستانمان از صمیم دل و بدون تعارف آمادهٔ کمک به ما هستند،‏ ارتباط برقرار کردن با آنان برایمان راحت‌تر می‌شود.‏» ما می‌توانیم از خود بپرسیم،‏ ‹آیا من در دید هم‌ایمانانم،‏ شخصی هستم که همواره آمادهٔ کمک و دلگرمی دادن به آنان است؟‏›‏

۱۷.‏ تعمّق بر دوم قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴ چگونه ما را بر آن می‌دارد که به دیگران دلگرمی دهیم؟‏

^۱۷ ما به‌راحتی می‌توانیم برادران و خواهرانی را بیابیم که به دلگرمی نیاز دارند.‏ شاید بتوانیم همان طور که خود  دلگرمی یافته‌ایم،‏ به دیگران نیز دلگرمی دهیم.‏ خواهری به نام نینو که مادربزرگش را از دست داده است می‌گوید:‏ «اگر خود را در دستان یَهُوَه قرار دهیم،‏ او می‌تواند از طریق ما به دیگران دلگرمی دهد.‏» ‏(‏۲قُرِنتیان ۱:‏۳،‏ ۴ خوانده شود.‏)‏ فرانسیس نیز که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید:‏ «آنچه در دوم قُرِنتیان ۱:‏۴ آمده است کاملاً حقیقت دارد.‏ ما می‌توانیم با استفاده از سخنان و اعمالی که خودمان را دلگرم کرده است به دیگران دلگرمی دهیم.‏»‏

۱۸.‏ الف)‏ چرا ممکن است برخی برای دلگرمی دادن به دیگران پیشقدم نشوند؟‏ ب)‏ ما چگونه می‌توانیم از صمیم دل به دیگران دلگرمی دهیم؟‏ نمونه‌ای بیاورید.‏

^۱۸ با وجود برخی موانع،‏ ما باید همواره به دنبال راهی باشیم که برای کمک به دیگران پیشقدم شویم.‏ برای مثال،‏ شاید ندانیم با چه سخنان و اعمالی می‌توانیم به شخص دلگرمی دهیم.‏ پیر جماعتی به نام پُل به یاد دارد که پس از مرگ پدرش،‏ دیگران چگونه تلاش می‌کردند به او دلگرمی دهند.‏ او می‌گوید:‏ «برایشان راحت نبود که صحبت را با من آغاز کنند.‏ نمی‌دانستند چه بگویند.‏ اما همین که از صمیم دل می‌خواستند مرا دلگرم کنند،‏ برایم بسیار باارزش بود.‏» برادری به نام تَجان که زلزلهٔ پرقدرتی را پشت سر گذاشته بود می‌گوید:‏ «راستش را بخواهید متن پیام‌هایی را که پس از زلزله از دیگران دریافت کردم به یاد نمی‌آورم.‏ اما به یاد دارم که چقدر برایشان مهم بود که حال من خوب باشد.‏» ما نیز اگر به دیگران توجه و علاقه نشان دهیم می‌توانیم به شکلی مؤثر به آنان دلگرمی دهیم.‏

۱۹.‏ چرا شما مصممید که «مایهٔ دلگرمی» دیگران باشید؟‏

^۱۹ هر چه به پایان نظام حاضر نزدیک‌تر می‌شویم،‏ وضعیت دنیا بدتر و زندگی سخت‌تر می‌شود.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱۳‏)‏ از طرف دیگر،‏ ما ناکاملیم و مرتکب خطا می‌شویم.‏ بنابراین،‏ همچنان به دلگرمی نیاز خواهیم داشت.‏ دلگرمی یافتن از دیگران،‏ یکی از عواملی بود که پولُس را قادر ساخت تا پایان عمرش وفادار بماند.‏ باشد که همچون آریستارخوس وفادار،‏ همچون تیخیکوس قابل اعتماد و همچون مَرقُس آمادهٔ خدمت به دیگران باشیم.‏ اینچنین می‌توانیم به برادران و خواهرانمان کمک کنیم که همچنان با ایمانی راسخ،‏ در خدمت به یَهُوَه وفادار بمانند.‏—‏۱تسا ۳:‏۲،‏ ۳‏.‏