۱.‏ داوود با چه موقعیت سختی روبرو بود؟‏

 داوود برای نجات جانش در حال فرار بود.‏ شائول،‏ پادشاه قدرتمند اسرائیل می‌خواست او را بکشد.‏ داوود برای تهیهٔ غذا به شهر نوب رفت و در آنجا پنج نان درخواست کرد.‏ (‏۱سمو ۲۱:‏۱،‏ ۳‏)‏ بعد او و مردانش در یک غار پنهان شدند.‏ (‏۱سمو ۲۲:‏۱‏)‏ داوود چطور در این موقعیت قرار گرفت؟‏

۲.‏ شائول چطور خودش را در یک موقعیت خطرناک قرار داد؟‏ (‏۱سموئیل ۲۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏

^۲ شائول خیلی به داوود حسادت می‌کرد چون او در بین مردم محبوب بود و در جنگ‌های زیادی پیروز شده بود.‏ همین طور شائول می‌دانست به خاطر نافرمانی‌اش یَهُوَه او را رد کرده بود و داوود را به جای او به عنوان پادشاه آینده برگزیده بود.‏ ‏(‏۱سموئیل ۲۳:‏۱۶،‏ ۱۷ خوانده شود.‏)‏ اما شائول هنوز به عنوان پادشاه اسرائیل ارتش بزرگ و حامیان زیادی داشت.‏ برای همین داوود باید برای نجات جانش از دست او فرار می‌کرد.‏ آیا شائول واقعاً فکر می‌کرد می‌تواند جلوی خواست یَهُوَه را بگیرد؟‏ (‏اشع ۵۵:‏۱۱‏)‏ کتاب مقدّس در این باره چیزی نمی‌گوید.‏ اما مطمئناً شائول با این کار،‏ خودش را در موقعیت خطرناکی قرار می‌داد.‏ چون هر کس که با یَهُوَه مخالفت کند همیشه بازنده است.‏

۳.‏ واکنش داوود در سختی‌ها چه بود؟‏

^۳ داوود به دنبال شهرت و قدرت نبود.‏ یَهُوَه او را به عنوان پادشاه انتخاب  کرده بود.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۱،‏ ۱۲،‏ ۱۳‏)‏ شائول از داوود متنفر بود.‏ اما داوود به خاطر شرایط بدی که داشت یَهُوَه را مقصر نمی‌دانست و هیچ وقت برای غذای کم و زندگی در غار به یَهُوَه شکایت نکرد.‏ او احتمالاً زمانی که در غار پنهان شده بود برای ستایش یَهُوَه سرودی خواند که آیهٔ امسال از آن گرفته شده است:‏ ‹جویندگان یَهُوَه هیچ چیزِ نیکو کم ندارند.‏›—‏مز ۳۴:‏۱۰‏.‏

۴.‏ در این مقاله به چه سؤ‌الاتی جواب می‌دهیم و چرا این سؤ‌الات مهم هستند؟‏

^۴ امروزه خیلی از شاهدان یَهُوَه برای تهیهٔ غذا و نیازهای اولیهٔ زندگی‌شان با مشکل روبرو هستند.‏ * این مشکلات در زمان همه‌گیری کرونا افزایش پیدا کرده است.‏ هر چه به مصیبت عظیم نزدیک‌تر می‌شویم شرایط سخت‌تر می‌شود.‏ (‏مت ۲۴:‏۲۱‏)‏ برای همین در این مقاله می‌خواهیم به چهار سؤ‌ال جواب بدهیم:‏ چرا می‌توانیم بگوییم که داوود «هیچ چیزِ نیکو» کم نداشت؟‏ چرا باید قانع باشیم؟‏ چرا اطمینان داریم که یَهُوَه به ما کمک می‌کند؟‏ الآ‌ن چطور می‌توانیم خودمان را برای آینده آماده کنیم؟‏

۵-‏۶.‏ چطور می‌توانیم با کمک مزمور ۲۳:‏۱-‏۶ درک کنیم که خادمان یَهُوَه ‹هیچ چیزِ نیکو کم ندارند›؟‏

^۵ منظور داوود از این که گفت خادمان یَهُوَه ‹هیچ چیزِ نیکو کم ندارند› چه بود؟‏ بررسی عبارت مشابهی که در مزمور ۲۳ استفاده شده در درک این موضوع به ما کمک می‌کند.‏ ‏(‏مزمور ۲۳:‏۱-‏۶ خوانده شود.‏)‏ داوود این مزمور را با این عبارت شروع کرد:‏ «خداوند شبان من است؛‏ محتاج به هیچ چیز نخواهم بود.‏»‏ داوود یَهُوَه را شبان خودش می‌دانست و در ادامهٔ این مزمور به برکاتی اشاره کرد که یَهُوَه به او داده بود.‏ یَهُوَه او را به «راه‌های درست» هدایت کرده بود و در خوشی‌ها و سختی‌ها در کنارش بود.‏ داوود می‌دانست که زندگی «در چراگاههای سرسبز» یَهُوَه به این معنی  نیست که با مشکل روبرو نمی‌شود.‏ او فهمید که گاهی ممکن است دلسرد شود و دشمنان زیادی داشته باشد؛‏ او این احساسش را به گذشتن از «تاریکترین وادی» تشبیه کرد.‏ اما با وجود شبانش یَهُوَه،‏ داوود از هیچ چیز نمی‌ترسید.‏

^۶ پس چرا می‌توانیم بگوییم که داوود «هیچ چیزِ نیکو» کم نداشت؟‏ یَهُوَه به تمام نیازهای روحانی او رسیدگی کرده بود.‏ شادی داوود به مادیات وابسته نبود.‏ او به چیزهایی که یَهُوَه به او داده بود قانع بود.‏ مهم‌ترین چیز برای داوود این بود که یَهُوَه به او برکت دهد و از او محافظت کند.‏

۷.‏ مطابق لوقا ۲۱:‏۲۰-‏۲۴‏،‏ مسیحیان قرن اول در یهودیه با چه شرایط سختی روبرو شدند؟‏

^۷ گفته‌های داوود نشان می‌دهد که چقدر مهم است که دیدگاه درستی نسبت به مادیات داشته باشیم.‏ ما می‌توانیم از دارایی‌هایمان لذّت ببریم.‏ اما مادیات نباید اولویت زندگی‌مان باشد.‏ مسیحیان قرن اول که در یهودیه زندگی می‌کردند هم این نکته را درک کردند.‏ ‏(‏لوقا ۲۱:‏۲۰-‏۲۴ خوانده شود.‏)‏ عیسی به آن مسیحیان هشدار داده بود که زمانی می‌رسد ‹که سپاهیان در اطراف اورشلیم اردو می‌زنند و آن را محاصره می‌کنند.‏› در آن زمان آن‌ها باید ‹به کوهستان می‌گریختند.‏› آن‌ها برای حفظ جانشان باید از خیلی چیزها می‌گذشتند.‏ چند سال پیش در یکی از مقالات برج دیده‌بانی در این باره آمده بود:‏ «آنها خانه‌ها و مزارع خود را ترک کردند و حتی برای جمع‌آوری اموال خود به خانه‌هایشان بازنگشتند.‏ آنها آنقدر به محافظت و پشتیبانی یَهُوَه اطمینان داشتند که پرستش او را در مقایسه با هر چیز دیگری اولویت دادند.‏»‏

۸.‏ ما از اتفاقی که برای مسیحیان قرن اول در یهودیه افتاد چه درسی می‌گیریم؟‏

^۸ ما از اتفاقی که برای مسیحیان قرن اول در یهودیه افتاد چه درسی می‌گیریم؟‏ در همان مقالهٔ برج دیده‌بانی آمده است:‏ «پس ممکن است آزمایشهایی از این قبیل که ما چه دیدی نسبت به مادیات داریم در پیش باشند؛‏ آیا مادیات مهمترین چیز در زندگی ما می‌باشند و یا آن نجاتی که برای همهٔ کسانی که جانب خدا را می‌گیرند،‏ در پیش می‌باشد؟‏ به احتمال زیاد فرار ما سختیها و محرومیتهایی در بر خواهد داشت.‏ مانند آنانی که در قرن اول در موقعیت مشابهی قرار داشتند و از یهودیه به پیریا که در آن طرف رود اردن قرار داشت فرار کردند،‏ ما نیز باید حاضر به انجام هر کاری که ضروری است باشیم.‏»‏ *

۹.‏ پند پولُس به عبرانیان چه اطمینانی به شما می‌دهد؟‏

^۹ مطمئناً برای آن مسیحیان سخت بود که از همه چیز بگذرند و زندگی‌شان را دوباره بسازند.‏ آن‌ها برای تأ‌مین نیازهای اولیه‌شان کاملاً به یَهُوَه تکیه کردند.‏ پند پولُس رسول هم در این زمینه به آن‌ها کمک کرد.‏ پنج سال قبل از این که رومیان اورشلیم را محاصره کنند،‏ پولُس به عبرانیان چنین پند داد:‏ «شیوهٔ زندگی شما بَری از پول‌دوستی باشد و به آنچه دارید،‏ قانع باشید؛‏ زیرا خدا گفته است:‏ ‹من هرگز تو را ترک نخواهم کرد و هرگز تو را تنها نخواهم گذاشت.‏› بنابراین،‏ می‌توانیم با اطمینان بگوییم:‏ ‹یَهُوَه یاور من است؛‏ پس نخواهم ترسید.‏ انسان به من چه می‌تواند بکند؟‏›» (‏عبر ۱۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ مطمئناً کسانی که مطابق پند پولُس زندگی‌شان را ساده نگه داشتند،‏ بعد از حملهٔ رومیان راحت‌تر توانستند خودشان را با  زندگی جدید تطبیق بدهند.‏ آن‌ها اطمینان داشتند که یَهُوَه به نیازهای اولیه‌شان رسیدگی می‌کند.‏ امروزه ما هم می‌توانیم چنین اطمینانی داشته باشیم.‏

۱۰.‏ پولُس به چه رمزی اشاره کرد؟‏

^۱۰ پولُس پند مشابهی به تیموتائوس داد که شامل حال ما هم می‌شود.‏ او گفت:‏ «پس اگر خوراک،‏ پوشاک و سقفی بالای سرمان داریم،‏ به آن‌ها قانع خواهیم بود.‏» (‏۱تیمو ۶:‏۸‏)‏ آیا منظور پولُس این بود که نباید سفرهٔ رنگین و خانهٔ بزرگ داشته باشیم یا نباید گاهی برای خودمان لباس‌های جدید بخریم؟‏ خیر!‏ منظور پولُس این بود که به هر چیزی که داریم قانع باشیم.‏ (‏فیلیپ ۴:‏۱۲‏)‏ این «رمز» موفقیت پولُس بود.‏ با ارزش‌ترین دارایی ما رابطه‌مان با یَهُوَه خداست.‏—‏حب ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۱۱.‏ ما از گفته‌های موسی به اسرائیلیان چه درسی دربارهٔ قناعت یاد می‌گیریم؟‏

^۱۱ شاید دیدگاه ما نسبت به نیازهایمان با دیدگاه یَهُوَه فرق داشته باشد.‏ بعد از این که اسرائیلیان ۴۰ سال در بیابان زندگی کرده بودند موسی به آن‌ها گفت:‏ «یهوه خدایتان شما را در همهٔ کارهای دستتان برکت داده است‏.‏ او از ره سپردن شما در این بیابان بزرگ آگاه است.‏ در این چهل سال یهوه خدایتان با شما بوده است و چیزی کم نداشته‌اید.‏»‏ (‏تث ۲:‏۷‏)‏ طی آن ۴۰ سال یَهُوَه به آن‌ها مَنّا برای خوردن داد و اجازه نداد لباس‌هایی که هنگام خروج از مصر به تن  داشتند کهنه و پاره شود.‏ (‏تث ۸:‏۳،‏ ۴‏)‏ شاید بعضی از اسرائیلیان به چیزهایی که داشتند قانع نبودند.‏ اما موسی به آن‌ها گفت که یَهُوَه هر چیزی را که نیاز داشتند در اختیارشان گذاشته است.‏ اگر یاد بگیریم به آنچه داریم قانع باشیم یَهُوَه خوشحال می‌شود.‏ او می‌خواهد ما هر چه که داریم را برکتی از طرف او بدانیم و قدردان باشیم.‏

۱۲.‏ چه چیز نشان می‌دهد که داوود به یَهُوَه اعتماد داشت،‏ نه به خودش؟‏

^۱۲ داوود می‌دانست یَهُوَه به کسانی که دوستش دارند وفادار است و به آن‌ها کمک می‌کند.‏ وقتی داوود مزمور ۳۴ را می‌نوشت جانش در خطر بود.‏ اما با چشم ایمان دید که ‹فرشتهٔ خداوند گرداگرد او اردو زده است.‏› (‏مز ۳۴:‏۷‏)‏ احتمالاً داوود فرشتهٔ یَهُوَه را مثل سربازی می‌دید که همیشه آماده بود در برابر دشمن از او محافظت کند.‏ با این که داوود جنگجوی ماهری بود و یَهُوَه او را به عنوان پادشاه برگزیده بود اما هیچ وقت برای مقابله با دشمن به مهارتش در استفاده از قلاب‌سنگ یا شمشیر تکیه نکرد.‏ (‏۱سمو ۱۶:‏۱۳؛‏ ۲۴:‏۱۲‏)‏ داوود به یَهُوَه اعتماد داشت و مطمئن بود که فرشتهٔ او ‹ترسندگانش› را نجات می‌دهد.‏ البته امروزه ما انتظار نداریم که یَهُوَه به طور معجزه‌آسایی از ما محافظت کند.‏ اما می‌دانیم که اگر به یَهُوَه اعتماد کنیم هیچ کس نمی‌تواند صدمهٔ جبران ناپذیری به ما وارد کند.‏

۱۳.‏ چرا ما هنگام حملهٔ جوج از ماجوج بی‌دفاع به نظر می‌رسیم،‏ اما از چه چیزی اطمینان داریم؟‏ (‏تصویر روی جلد ملاحظه شود.‏)‏

^۱۳ به زودی اعتماد ما به یَهُوَه مورد آزمایش قرار می‌گیرد.‏ وقتی جوج از ماجوج،‏ یعنی گروهی از حکومت‌ها به قوم خدا حمله کنند،‏ شاید فکر کنیم که جانمان در خطر است.‏ اما باید مطمئن باشیم که یَهُوَه ما را نجات می‌دهد.‏ ما در دید حکومت‌ها مثل گوسفندان بی‌دفاعی خواهیم بود که هیچ شبانی ندارند.‏ (‏حز ۳۸:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ ما اسلحه‌ای نداریم و جنگیدن را یاد نگرفته‌ایم.‏ حکومت‌ها فکر می‌کنند که به راحتی می‌توانند ما را از بین ببرند.‏ اما ما با چشم ایمان چیزهایی می‌بینیم که آن‌ها قادر به دیدنش نیستند.‏ ما لشکر بزرگی از فرشتگان را می‌بینیم که اطراف قوم خدا اردو زده‌اند و آمادهٔ دفاع از آن‌ها هستند.‏ وقتی لشکر فرشتگان برای دفاع از قوم خدا وارد عمل بشوند،‏ همهٔ آن حکومت‌ها غافلگیر می‌شوند.‏—‏مکا ۱۹:‏۱۱،‏ ۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۱۴.‏ ما چطور می‌توانیم خودمان را برای آینده آماده کنیم؟‏

^۱۴ ما چطور می‌توانیم خودمان را برای آینده آماده کنیم؟‏ اول،‏ باید دیدگاه درستی نسبت به مادیات داشته باشیم و بدانیم که یک روز باید از همه چیز بگذریم.‏ دوم،‏ باید به چیزهایی که داریم قانع باشیم و از این که رابطهٔ نزدیکی با یَهُوَه داریم شاد باشیم.‏ هر چه بیشتر یَهُوَه را بشناسیم،‏ بیشتر اطمینان پیدا می‌کنیم که موقع حملهٔ جوج از ماجوج او از ما محافظت می‌کند.‏

۱۵.‏ چه اتفاقاتی باعث شده بود که داوود همیشه به یَهُوَه تکیه کند؟‏

^۱۵ به نکتهٔ دیگری توجه کنید که به داوود کمک کرد خودش را برای رویارویی با مشکلاتش آماده کند.‏ او گفت:‏ «بچشید و ببینید که خداوند نیکوست؛‏ خوشا به حال آن که در او پناه گیرد.‏» (‏مز ۳۴:‏۸‏)‏ این گفتهٔ داوود نشان می‌دهد که چرا او به کمک یَهُوَه اطمینان  داشت.‏ داوود بارها به یَهُوَه تکیه کرد و یَهُوَه هم هیچ وقت او را ناامید نکرد.‏ داوود در جوانی با جولیات غول پیکر روبرو شد و به او گفت:‏ «امروز خداوند تو را به دست من تسلیم خواهد کرد.‏» (‏۱سمو ۱۷:‏۴۶‏)‏ بعدها وقتی داوود به شائول پادشاه خدمت می‌کرد،‏ او بارها قصد جان داوود را کرد.‏ اما یَهُوَه «با داوود بود.‏» (‏۱سمو ۱۸:‏۱۲‏)‏ چون داوود کمک‌های یَهُوَه را در گذشته دیده بود،‏ اطمینان داشت که می‌تواند در مشکلاتش به او تکیه کند.‏

۱۶.‏ ما به چه شکل‌هایی می‌توانیم نیکویی یَهُوَه را «بچشیم»؟‏

^۱۶ هر چه بیشتر به دنبال راهنمایی‌های یَهُوَه باشیم،‏ بیشتر اطمینان می‌یابیم که او در آینده می‌تواند نجاتمان دهد.‏ ما باید با ایمان و خواست قلبی خودمان به یَهُوَه تکیه کنیم.‏ برای مثال،‏ شاید لازم باشد برای شرکت در مجمع یا کنگره مرخصی بگیریم یا برنامهٔ کاری‌مان را طوری تغییر دهیم تا بتوانیم در همهٔ جلسات شرکت کنیم و بیشتر در موعظه فعال باشیم.‏ اما اگر کارفرمایمان با درخواستمان موافقت نکند و شغلمان را از دست دهیم چطور؟‏ آیا اطمینان داریم که یَهُوَه همیشه در کنارمان است و به نیازهای اولیهٔ ما رسیدگی می‌کند؟‏ (‏عبر ۱۳:‏۵‏)‏ تجربهٔ خیلی از خادمان تمام‌وقت نشان داده که یَهُوَه همیشه در هنگام نیاز آمادهٔ کمک به ما است.‏ به راستی که یَهُوَه وفادار است.‏

۱۷.‏ آیهٔ سال ۲۰۲۲ چیست و چرا آیه‌ای بجاست؟‏

^۱۷ یَهُوَه در کنارمان است و نباید از اتفاقات آینده بترسیم.‏ تا وقتی به پادشاهی خدا اولویت بدهیم،‏ یَهُوَه ما را ترک نمی‌کند.‏ هیئت اداره‌کننده می‌خواهد که ما از الآ‌ن خودمان را برای اتفاقات آینده آماده کنیم و اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه هیچ وقت ما را ترک نمی‌کند.‏ برای همین مزمور ۳۴:‏۱۰ را به عنوان آیهٔ سال ۲۰۲۲ انتخاب کرده که می‌گوید:‏ ‏‹جویندگان یَهُوَه هیچ چیزِ نیکو کم ندارند.‏›‏