۱.‏ یعقوب در چه خانواده‌ای بزرگ شده بود؟‏

 یعقوب برادر عیسی،‏ در یک خانوادهٔ روحانی بزرگ شده بود.‏ * والدینش،‏ یوسف و مریم،‏ یَهُوَه را دوست داشتند و با تمام وجود به او خدمت می‌کردند.‏ برکت دیگری که یعقوب دریافت می‌کرد این بود که برادرش در آینده مسیح موعود می‌شد.‏ واقعاً که بودن در چنین خانواده‌ای افتخار بزرگی برای یعقوب بود!‏

۲.‏ یعقوب چه دلایلی داشت که به برادرش عیسی افتخار کند؟‏

^۲ یعقوب دلایل زیادی داشت که به برادرش عیسی افتخار کند.‏ (‏مت ۱۳:‏۵۵‏)‏ برای مثال،‏ عیسی در ۱۲ سالگی به‌قدری بر نوشته‌های مقدّس تسلّط داشت که باعث تعجب معلّمان در اورشلیم شده بود.‏ (‏لو ۲:‏۴۶،‏ ۴۷‏)‏ همچنین احتمالاً یعقوب کنار عیسی نجّاری می‌کرد و به این شکل می‌توانست او را بهتر بشناسد.‏ برادر ناتان نُر اغلب می‌گفت:‏ «وقتی با کسی کار می‌کنیم،‏ خیلی خوب می‌توانیم او را بشناسیم.‏»‏ * به علاوه،‏ یعقوب می‌دید که عیسی «در حکمت و قامت رشد می‌کرد و محبوبیتش نزد خدا و مردم فزونی می‌یافت.‏» (‏لو ۲:‏۵۲‏)‏ برای همین شاید فکر کنید که یعقوب جزو اولین شاگردان عیسی بود.‏ اما این طور نیست!‏

۳.‏ یعقوب طی خدمت زمینی عیسی،‏ چه واکنشی به تعالیم او نشان داد؟‏

 ^۳ یعقوب طی خدمت زمینی عیسی،‏ شاگرد او نشد.‏ (‏یو ۷:‏۳-‏۵‏)‏ او احتمالاً یکی از کسانی بود که فکر می‌کرد عیسی «عقلش را از دست داده است.‏» (‏مرق ۳:‏۲۱‏)‏ همین طور کتاب مقدّس اشاره نمی‌کند که وقتی عیسی روی تیر شکنجه کشته شد یعقوب آنجا کنار مادرش مریم بود.‏—‏یو ۱۹:‏۲۵-‏۲۷‏.‏

۴.‏ در این مقاله چه درس‌هایی از یعقوب یاد می‌گیریم؟‏

^۴ بعدها،‏ یعقوب به عیسی ایمان آورد و یکی از سرپرستان جماعت مسیحی شد.‏ در این مقاله دو درس از یعقوب یاد می‌گیریم:‏ ۱)‏ چرا باید فروتن بمانیم و ۲)‏ چطور می‌توانیم معلّم خوبی باشیم.‏

۵.‏ وقتی عیسی بعد از رستاخیزش بر یعقوب ظاهر شد،‏ چه تأ‌ثیری بر او گذاشت؟‏

^۵ یعقوب چه زمانی شاگرد عیسی شد؟‏ عیسی بعد از رستاخیزش «بر یعقوب ظاهر شد و بعد از آن بر همهٔ رسولان.‏» (‏۱قر ۱۵:‏۷‏)‏ این اتفاق تأ‌ثیر زیادی بر یعقوب گذاشت و باعث شد که او شاگرد عیسی شود.‏ وقتی رسولان در بالاخانه‌ای در اورشلیم در انتظار دریافت روح‌القدس بودند،‏ یعقوب هم آنجا بود.‏ (‏اعما ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ بعدها او یکی از اعضای هیئت اداره‌کننده در قرن اول شد.‏ (‏اعما ۱۵:‏۶،‏ ۱۳-‏۲۲؛‏ غلا ۲:‏۹‏)‏ همین طور،‏ کمی قبل از سال ۶۲ میلادی،‏ او تحت الهام خدا نامه‌ای به مسیحیان مسح‌شده نوشت.‏ ما امروزه چه امید آسمانی داشته باشیم چه امید زمینی،‏ می‌توانیم از نامهٔ یعقوب فایده ببریم.‏ (‏یعقو ۱:‏۱‏)‏ به گفتهٔ یوسفوس،‏ تاریخدان قرن اول،‏ یعقوب به دستور حَنانیا،‏ کاهن اعظم،‏ به قتل رسید.‏ او تا پایان زندگی زمینی‌اش به یَهُوَه وفادار بود.‏

۶.‏ یعقوب از چه نظر با رهبران مذهبی آن زمان تفاوت داشت؟‏

^۶ یعقوب فروتن بود.‏ وقتی به یعقوب ثابت شد که عیسی پسر خداست،‏ با فروتنی او را قبول کرد.‏ اما برخلاف او،‏ سران کاهنان این موضوع را قبول نکردند.‏ برای مثال،‏ آن‌ها نمی‌توانستند منکر رستاخیز ایلعازَر شوند.‏ اما به جای این که عیسی را به عنوان فرستادهٔ خدا قبول کنند،‏ سعی کردند او و ایلعازَر را بکشند.‏ (‏یو ۱۱:‏۵۳؛‏ ۱۲:‏۹-‏۱۱‏)‏ آن‌ها حتی سعی کردند که رستاخیز عیسی را هم از مردم پنهان کنند.‏ (‏مت ۲۸:‏۱۱-‏۱۵‏)‏ آن رهبران مذهبی به خاطر غرورشان،‏ مسیح را رد کردند.‏

۷.‏ چرا نباید مغرور شویم؟‏

 ^۷ ما چه درسی یاد می‌گیریم؟‏ مغرور نشویم و آمادهٔ یادگیری باشیم.‏ همان طور که یک بیماری می‌تواند روی عملکرد قلبمان تأ‌ثیر بگذارد،‏ غرور هم می‌تواند طوری روی دل مجازی‌مان تأ‌ثیر بگذارد که دیگر از راهنمایی‌های یَهُوَه اطاعت نکنیم.‏ دل فَریسیان هم به‌قدری سخت شده بود که همهٔ شواهد روشنی که نشان می‌داد عیسی پسر خدا است را رد کردند.‏ (‏یو ۱۲:‏۳۷-‏۴۰‏)‏ غرور فَریسیان باعث شد که آن‌ها زندگی ابدی را از دست بدهند.‏ (‏مت ۲۳:‏۱۳،‏ ۳۳‏)‏ ما باید اجازه دهیم که کتاب مقدّس و روح‌القدس یَهُوَه شخصیت و افکارمان را شکل دهد و بر تصمیماتمان تأ‌ثیر بگذارد.‏ (‏یعقو ۳:‏۱۷‏)‏ فروتنی باعث شده بود که یعقوب همیشه آمادهٔ یادگیری از یَهُوَه باشد و معلّم ماهری شود.‏

۸.‏ چه چیزی کمکمان می‌کند که معلّم خوبی بشویم؟‏

^۸ یعقوب تحصیلات بالایی نداشت.‏ بدون شک رهبران مذهبی آن زمان یعقوب را مثل پِطرُس و یوحنا «درس‌نخوانده و عامی» می‌دانستند.‏ (‏اعما ۴:‏۱۳‏)‏ اما با خواندن کتاب یعقوب می‌بینیم که او معلّم ماهری شده بود.‏ شاید ما هم تحصیلات بالایی نداشته باشیم.‏ اما با کمک روح یَهُوَه و آموزش‌هایی که از سازمانش می‌گیریم،‏ ما هم می‌توانیم با مهارت تعلیم دهیم.‏ در ادامه می‌بینیم که در این زمینه از نمونهٔ یعقوب چه یاد می‌گیریم.‏

۹.‏ یعقوب چگونه تعلیم می‌داد؟‏

^۹ یعقوب از کلمات و استدلال‌های پیچیده استفاده نمی‌کرد.‏ برای همین مخاطبانش راحت پی می‌بردند که خدا از آن‌ها چه انتظاری دارد و چطور باید آن را انجام دهند.‏ برای مثال او خیلی ساده به مسیحیان توضیح داد که باید حاضر باشند بی‌عدالتی‌ها را تحمّل کنند.‏ او گفت:‏ «ما آنانی را که پایداری کرده‌اند،‏ شاد می‌خوانیم.‏ شما در مورد صبر ایّوب شنیده‌اید و می‌دانید که یَهُوَه سرانجام برای او چه کرد؛‏ آری،‏ یَهُوَه بسیار مهربان و رحیم است.‏» (‏یعقو ۵:‏۱۱‏)‏ در اینجا یعقوب با استفاده از نوشته‌های مقدّس به مخاطبانش توضیح داد که یَهُوَه به همهٔ  کسانی که مثل ایّوب به او وفادار می‌مانند پاداش می‌دهد.‏ یعقوب با استفاده از کلمات و استدلالی ساده این نکته را برای مخاطبانش روشن کرد.‏ به این شکل توجه آنان را به یَهُوَه جلب کرد نه به خودش.‏

۱۰.‏ چطور می‌توانیم در تعلیم دادن از یعقوب سرمشق بگیریم؟‏

^۱۰ ما چه درسی یاد می‌گیریم؟‏ باید ساده و بر اساس کتاب مقدّس تعلیم بدهیم.‏ باید هدفمان این باشد که توجه مخاطب را به حکمت و محبت یَهُوَه جلب کنیم،‏ نه به میزان اطلاعات خودمان.‏ (‏روم ۱۱:‏۳۳‏)‏ برای رسیدن به این هدف،‏ همیشه باید بر اساس کلام خدا صحبت کنیم.‏ برای مثال،‏ به جای این که به شاگردمان بگوییم که اگر ما به جای او بودیم چه کار می‌کردیم،‏ باید کمکش کنیم تا خودش روی نمونه‌های کتاب مقدّس تعمّق کند و طرز فکر و احساسات یَهُوَه را درک کند.‏ به این شکل،‏ او همیشه به دنبال خشنودی یَهُوَه خواهد بود،‏ نه ما.‏

۱۱.‏ بعضی از مسیحیان قرن اول با چه مشکلاتی روبرو بودند و یعقوب چه پندی به آن‌ها داد؟‏ (‏یعقوب ۵:‏۱۳-‏۱۵‏)‏

^۱۱ یعقوب واقع‌بین بود.‏ نامهٔ یعقوب نشان می‌دهد که او از مشکلات هم‌ایمانانش باخبر بود و به آن‌ها پندهایی داد تا بتوانند بر مشکلاتشان غلبه کنند.‏ برای مثال،‏ بعضی از آن مسیحیان مطابق دستورالعمل‌ها عمل نمی‌کردند.‏ (‏یعقو ۱:‏۲۲‏)‏ بعضی‌ها هم بین فقیران و ثروتمندان تبعیض قائل می‌شدند.‏ (‏یعقو ۲:‏۱-‏۳‏)‏ عده‌ای هم حرف‌های نسنجیده می‌زدند.‏ (‏یعقو ۳:‏۸-‏۱۰‏)‏ اما یعقوب از آن‌ها ناامید نشد.‏ او با محبت و در عین حال با صراحت به آن‌ها پند داد و کسانی را که از لحاظ روحانی به کمک نیاز داشتند،‏ تشویق کرد که با پیران جماعت صحبت کنند.‏—‏یعقوب ۵:‏۱۳-‏۱۵ خوانده شود.‏

۱۲.‏ چرا برای کمک به شاگردمان باید دیدگاه مثبتمان را حفظ کنیم؟‏

^۱۲ ما چه درسی می‌گیریم؟‏ باید واقع‌بین باشیم و در عین حال دید مثبتی به دیگران داشته باشیم.‏ شاید برای بیشتر شاگردانمان سخت باشد که پندهای کتاب مقدّس را در زندگی‌شان به کار بگیرند.‏ (‏یعقو ۴:‏۱-‏۴‏)‏ شاید آن‌ها به زمان نیاز داشته باشند تا عادات بدشان را ترک کنند و خصوصیات مسیحی را در خودشان پرورش بدهند.‏ ما هم مثل یعقوب باید با صراحت به آن‌ها بگوییم که در چه زمینه‌ای باید بیشتر تلاش کنند.‏ همین طور باید دیدگاه مثبتمان را حفظ کنیم چون مطمئن هستیم که یَهُوَه انسان‌های فروتن را جذب می‌کند و کمکشان می‌کند تا تغییرات لازم را در خودشان ایجاد کنند.‏—‏یعقو ۴:‏۱۰‏.‏

۱۳.‏ مطابق یعقوب ۳:‏۲ و پاورقی،‏ یعقوب به چه نکته‌ای پی برده بود؟‏

^۱۳ یعقوب دید معقولی نسبت به خودش داشت.‏ او به خاطر این که برادر عیسی بود یا مسئولیت‌های مهمی داشت،‏ هیچ‌وقت خودش را بالاتر از دیگران نمی‌دید.‏ او هم‌ایمانانش را ‹برادران عزیزش› خواند.‏ (‏یعقو ۱:‏۱۶،‏ ۱۹؛‏ ۲:‏۵‏)‏ یعقوب نمی‌خواست دیگران فکر کنند که او کامل است.‏ او حتی گفت:‏ «همهٔ ما بسیار خطا می‌کنیم.‏»—‏یعقوب ۳:‏۲ و پاورقی خوانده شود.‏

۱۴.‏ چرا باید دربارهٔ خطاهای خودمان با شاگردمان صحبت کنیم؟‏

^۱۴ ما چه درسی یاد می‌گیریم؟‏ باید یادمان باشد که همهٔ ما خطا می‌کنیم.‏ نباید خودمان را بالاتر از  شاگردمان بدانیم.‏ اگر شاگردمان فکر کند که ما هیچ‌وقت اشتباه نمی‌کنیم،‏ ممکن است که دلسرد شود و فکر کند که غیرممکن است مطابق با انتظارات یَهُوَه زندگی کند.‏ می‌توانیم به شاگردمان بگوییم که زندگی مطابق با اصول کتاب مقدّس برای ما هم راحت نبوده،‏ اما یَهُوَه کمکمان کرده که تغییرات لازم را در زندگی‌مان ایجاد کنیم.‏ به این شکل شاگردمان متوجه می‌شود که او هم می‌تواند مطابق اصول یَهُوَه زندگی کند.‏

۱۵.‏ یعقوب در نامه‌اش از چه نوع مثال‌هایی استفاده کرد؟‏ (‏یعقوب ۳:‏۲-‏۶،‏ ۱۰-‏۱۲‏)‏

^۱۵ یعقوب از مثال‌هایی استفاده می‌کرد که روی مخاطبانش تأ‌ثیر می‌گذاشت.‏ علاوه بر روح مقدّس یَهُوَه،‏ احتمالاً تعمّق بر مَثَل‌ها و حکایت‌های عیسی در این زمینه به او کمک می‌کرد.‏ یعقوب در نامه‌اش از مثال‌های ساده و کاربردی استفاده کرد.‏—‏یعقوب ۳:‏۲-‏۶،‏ ۱۰-‏۱۲ خوانده شود.‏

۱۶.‏ چرا باید از مثال‌های تأ‌ثیرگذار استفاده کنیم؟‏

^۱۶ ما چه درسی می‌گیریم؟‏ باید از مثال‌های تأ‌ثیرگذار استفاده کنیم.‏ وقتی از مثال‌های مناسبی استفاده کنیم شاگردمان می‌تواند تعالیم را در ذهنش تجسّم کند.‏ این تصویرسازی به او کمک می‌کند تا تعالیم مهم کتاب مقدّس را فراموش نکند.‏ عیسی بهترین نمونه در این زمینه بود و برادرش یعقوب هم از او سرمشق می‌گرفت.‏ در ادامه یکی از مثال‌های یعقوب را بررسی می‌کنیم و می‌بینیم که چرا خیلی مؤ‌ثر است.‏

۱۷.‏ چرا تشبیهی که در یعقوب ۱:‏۲۲-‏۲۵ آمده تأ‌ثیرگذار است؟‏

^۱۷ یعقوب ۱:‏۲۲-‏۲۵ خوانده شود.‏ تشبیه یعقوب دربارهٔ آینه خیلی تأ‌ثیرگذار بود.‏ درس مهمی که یعقوب می‌خواست با این تشبیه بدهد این بود که نباید فقط کلام خدا را بخوانیم،‏ بلکه باید مطابق با چیزی که می‌خوانیم عمل کنیم.‏ یعقوب از مثال و تشبیهی استفاده کرد که برای مخاطبانش کاملاً آشنا بود.‏ هدف یعقوب از این تشبیه چه بود؟‏ کسی که خودش را در آینه می‌بیند و متوجه ایرادی در ظاهرش می‌شود،‏ مطمئناً نسبت به آن بی‌تفاوت نیست.‏ به‌طور مشابه،‏ کسی که کلام خدا را می‌خواند و متوجه می‌شود که باید تغییری در شخصیت یا عاداتش ایجاد کند نباید نسبت به آن بی‌تفاوت باشد.‏

۱۸.‏ هنگام استفاده از مثال،‏ کدام سه نکته را باید در نظر داشته باشیم؟‏

 ^۱۸ ما هنگام استفاده از مثال به سه شکل می‌توانیم از یعقوب سرمشق بگیریم:‏ ۱)‏ مثال باید با نکته‌ای که تعلیم می‌دهیم در ارتباط باشد.‏ ۲)‏ مثال باید برای مخاطبانمان آشنا باشد.‏ ۳)‏ نحوهٔ کاربرد مثال باید برای مخاطب،‏ واضح و روشن باشد.‏ اگر پیدا کردن مثال یا تشبیه مناسب برایتان سخت است می‌توانید در «فهرست الفبایی نشریات برج دیده‌بانی» زیرعنوان «مَثَل و تشبیه» نمونه‌های زیادی پیدا کنید.‏ باید یادمان باشد که مثال‌ها،‏ نکات تعلیمی را برجسته می‌کنند.‏ برای همین بهتر است که فقط برای تعلیم نکات اصلی از مثال و تشبیه استفاده کنیم.‏ البته هدف اصلی ما از استفاده از آن‌ها،‏ این نیست که توجه دیگران را به خودمان جلب کنیم.‏ بلکه می‌خواهیم تا جای ممکن به دیگران کمک کنیم که عضو خانوادهٔ جهانی یَهُوَه شوند.‏

۱۹.‏ چطور می‌توانیم نشان دهیم که برای خانوادهٔ روحانی‌مان ارزش قائلیم؟‏

^۱۹ برادر بزرگ‌تر یعقوب کامل بود.‏ اما ما چنین برادری نداریم.‏ با این حال این افتخار را داریم که در کنار برادران و خواهرانمان به یَهُوَه خدمت کنیم.‏ ما می‌توانیم با آن‌ها معاشرت کنیم،‏ از تجربیاتشان درس بگیریم و با آن‌ها موعظه کنیم.‏ به این شکل،‏ نشان می‌دهیم که دوستشان داریم.‏ اگر ما افکار،‏ اعمال و نحوهٔ تعلیم دادن یعقوب را سرمشق قرار دهیم،‏ به یَهُوَه جلال می‌دهیم و به افراد فروتن کمک می‌کنیم که به او نزدیک شوند.‏