۱،‏ ۲.‏ الف)‏ عیسی در آخرین دعایی که با شاگردانش کرد،‏ چه درخواستی کرد؟‏ ب)‏ چرا عیسی بر اتحاد بین شاگردانش تأکید کرد؟‏

عیسی در شب پیش از مرگش،‏ می‌دانست که ممکن است اتحاد بین شاگردانش از بین برود.‏ از این رو،‏ هنگامی که با آنان دعا می‌کرد،‏ از آنان خواست که یک باشند یا به عبارت دیگر همچون او و پدرش در اتحاد باشند.‏ ‏(‏یوحنا ۱۷:‏۲۰،‏ ۲۱ خوانده شود.‏)‏ اتحاد شاگردان عیسی گواهی محکم می‌بود که یَهُوَه عیسی را برای تحقق مقصودش به زمین فرستاده است.‏ عیسی گفت که محبت مشخصهٔ شاگردان حقیقی او خواهد بود.‏ در واقع،‏ محبت یکی از عوامل اصلی اتحاد بین ما مسیحیان است.‏—‏یو ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

^۲ عیسی در آن شب تأکید زیادی بر اتحاد بین شاگردانش کرد،‏ زیرا دیده بود که آنان آن طور که باید با هم متحد نیستند.‏ برای مثال،‏ آنان بارها دربارهٔ این موضوع اختلاف‌نظر داشتند که «کدام یک از همه بزرگ‌تر محسوب می‌شود.‏» (‏لو ۲۲:‏۲۴-‏۲۷؛‏ مرق ۹:‏۳۳،‏ ۳۴‏)‏ یعقوب و یوحنا نیز یک بار از عیسی خواستند تا در پادشاهی‌اش،‏ جایگاهی والا در کنار خودش به آنان بدهد.‏—‏مرق ۱۰:‏۳۵-‏۴۰‏.‏

۳.‏ چه عواملی اتحاد بین شاگردان عیسی را در معرض خطر قرار می‌داد و در این مقاله به چه سؤالاتی پاسخ خواهیم داد؟‏

 ^۳ در پی قدرت و مقام بودن،‏ تنها عاملی نبود که اتحاد بین شاگردان عیسی را به خطر می‌انداخت.‏ در زمان عیسی،‏ تبعیض و پیشداوری عامل اختلاف بسیاری از مردم بود.‏ شاگردان عیسی نیز باید با چنین طرز فکری مقابله می‌کردند.‏ در این مقاله می‌خواهیم به بررسی این سه پرسش بپردازیم:‏ ۱)‏ واکنش عیسی نسبت به تبعیض چه بود؟‏ ۲)‏ عیسی چگونه به شاگردانش آموخت که متحد باشند و تبعیض قائل نشوند؟‏ ۳)‏ تعالیم عیسی چگونه به ما کمک می‌کند که متحد بمانیم؟‏

۴.‏ عیسی چگونه در قرن اول بارها مورد تبعیض قرار گرفت؟‏

^۴ عیسی خود نیز طعم تبعیض را چشیده بود.‏ زمانی که فیلیپُس به نَتَنائیل گفت که مسیح را یافته است،‏ نَتَنائیل در جواب گفت:‏ «مگر ممکن است چیزی نیکو از ناصره بیرون آید؟‏» (‏یو ۱:‏۴۶‏)‏ احتمالاً نَتَنائیل پیشگویی میکاه ۵:‏۲ را در ذهن داشت و می‌دانست که مسیح در بِیت‌لِحِم به دنیا می‌آید.‏ در نظر او شهر ناصره اهمیت زیادی نداشت و نمی‌توانست زادگاه مسیح باشد.‏ در آن زمان بسیاری از ساکنین یهودیه،‏ مردمان اهل جلیل را حقیر می‌شمردند.‏ از این رو،‏ رهبران مذهبی یهودیه عیسی را تحقیر می‌کردند.‏ (‏یو ۷:‏۵۲‏)‏ یهودیان دیگر نیز برای تمسخر عیسی او را سامری خطاب می‌کردند.‏ (‏یو ۸:‏۴۸‏)‏ ملیت و مذهب سامریان با یهودیان متفاوت بود.‏ ساکنین یهودیه و جلیل برای سامریان احترام قائل نبودند و از آنان دوری می‌کردند.‏—‏یو ۴:‏۹‏.‏

۵.‏ شاگردان عیسی چگونه مورد تبعیض قرار می‌گرفتند؟‏

^۵ رهبران مذهبی یهود برای پیروان عیسی احترام قائل نبودند.‏ فَریسیان آنان را ‹مردمی لعنت‌شده› می‌خواندند.‏ (‏یو ۷:‏۴۷-‏۴۹‏)‏ در واقع،‏ فَریسیان کسانی را که در مدارس خاخامی آموزش ندیده بودند و رسوم آنان را انجام نمی‌دادند،‏ افرادی حقیر و عامی می‌دانستند.‏ (‏اعما ۴:‏۱۳‏،‏ پاورقی)‏ دلیل این که در حق عیسی و شاگردانش تبعیض و پیشداوری می‌شد این بود که مردم به مذهب،‏ نژاد و جایگاه اجتماعی خود می‌بالیدند.‏ شاگردان عیسی که تحت تأثیر این پیشداوری‌ها بودند،‏ باید برای حفظ اتحادشان طرز فکر خود را اصلاح می‌کردند.‏

۶.‏ نمونه‌هایی بیاورید که نشان دهد تبعیض چگونه بر ما تأثیر می‌گذارد.‏

^۶ در دنیای امروز تبعیض و پیشداوری در همه جا به چشم می‌خورد.‏ شاید ما مورد تبعیض قرار بگیریم یا شاید خود در مورد دیگران پیشداوری کنیم.‏ خواهری پیشگام از استرالیا می‌گوید:‏ «وقتی به این فکر می‌کردم که بومیان استرالیا چقدر مورد بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند،‏ از سفیدپوستان متنفر می‌شدم.‏ زمانی که با خودم نیز بدرفتاری شد،‏ تنفرم از آنان بیشتر شد.‏» برادری از کانادا نیز چنین می‌گوید:‏ «فکر می‌کردم فرانسوی‌زبانان برتر از دیگران هستند.‏ از این رو،‏ تنفرم از انگلیسی‌زبانان بیشتر می‌شد.‏»‏

۷.‏ عیسی چگونه نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏

^۷ امروزه نیز همچون قرن اول،‏ تبعیض و پیشداوری در جامعه ریشه دوانده است.‏ عیسی چگونه نشان داد که تبعیض قائل نمی‌شود؟‏ اول این که او همواره بی‌طرف بود و هرگز تبعیض قائل نمی‌شد.‏ او همه گونه افراد منجمله فقیران و ثروتمندان،‏ فَریسیان و سامریان و حتی به خراجگیران و گناهکاران نیز موعظه می‌کرد.‏ دوم این که با نمونهٔ خود و تعالیمش به شاگردانش آموخت که نباید نسبت به دیگران بدگمان باشند و در مورد کسی قضاوت کنند.‏

۸.‏ کدام اصل مهم پایهٔ اتحاد ما مسیحیان است؟‏ توضیح دهید.‏

^۸ عیسی اصلی مهم به شاگردانش آموخت که پایهٔ اتحاد ما مسیحیان است.‏ او به آنان گفت:‏ «همهٔ شما  برادرید.‏» ‏(‏مَتّی ۲۳:‏۸،‏ ۹ خوانده شود.‏)‏ یکی از دلایلی که همهٔ ما ‹برادریم› این است که همه از نوادگان آدم هستیم.‏ (‏اعما ۱۷:‏۲۶‏)‏ عیسی همچنین گفت که چون همهٔ شاگردانش یَهُوَه را به عنوان پدر آسمانی خود می‌دانند،‏ با یکدیگر برادر و خواهر هستند.‏ (‏مت ۱۲:‏۵۰‏)‏ به‌علاوه،‏ آنان عضو یک خانوادهٔ بزرگ روحانی هستند که از طریق محبت و ایمانشان با هم متحد شده‌اند.‏ به همین دلیل،‏ رسولان در نامه‌های خود به جماعات،‏ مسیحیان را برادر و خواهر خطاب می‌کردند.‏—‏روم ۱:‏۱۳؛‏ ۱یو ۳:‏۱۳‏.‏ *

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ چرا یهودیان خود را نژادی برتر می‌دانستند و چرا این طرز فکر اشتباه بود؟‏ ب)‏ عیسی چگونه نشان داد که نژادپرستی عملی اشتباه است؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۹ عیسی پس از این که به شاگردانش گفت یکدیگر را همچون برادر و خواهر بدانند،‏ بر اهمیت فروتنی تأکید کرد.‏ ‏(‏مَتّی ۲۳:‏۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏)‏ همان طور که در ابتدای مقاله دیدیم،‏ گاه غرور باعث ایجاد اختلاف بین شاگردان عیسی می‌شد.‏ در واقع،‏ در قرن اول نژادپرستی در بین مردم بسیار رایج بود.‏ بسیاری از یهودیان فکر می‌کردند که چون از نسل ابراهیم هستند،‏ برتر از دیگرانند.‏ اما یحیای تعمیددهنده به آنان گفت:‏ «خدا قادر است از این سنگ‌ها فرزندان برای ابراهیم پدید آورد.‏»—‏لو ۳:‏۸‏.‏

^۱۰ عیسی نژادپرستی را محکوم کرد.‏ یک بار فقیهی از او پرسید:‏ «همسایهٔ من واقعاً کیست؟‏» عیسی در جواب به داستانی در رابطه با شخصی سامری اشاره کرد.‏ در آن داستان،‏ شخص سامری به یک مسافر یهودی که از طرف دزدان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در جاده افتاده بود کمک کرد.‏ برخی از یهودیان با بی‌اعتنایی از کنار مسافر یهودی می‌گذشتند،‏ اما شخص سامری که دلش به حال او سوخته بود،‏ کمکش کرد.‏ در انتها،‏ عیسی به آن فقیه گفت که او نیز باید همچون آن شخص سامری باشد.‏ (‏لو ۱۰:‏۲۵-‏۳۷‏)‏ عیسی به این شکل نشان داد یک سامری می‌تواند محبت واقعی را به یهودیان بیاموزد.‏

۱۱.‏ چرا شاگردان عیسی باید از تبعیض و پیشداوری دوری می‌کردند و عیسی چگونه در این باره به آنان کمک کرد؟‏

^۱۱ عیسی پیش از رفتن به آسمان به شاگردانش مأموریت داد که «در تمام یهودیه،‏ در سامره و تا دورافتاده‌ترین مناطق زمین» موعظه کنند.‏ (‏اعما ۱:‏۸‏)‏ آنان برای انجام این مأموریت باید از غرور دوری می‌کردند و بین مردم تبعیض قائل نمی‌شدند.‏ عیسی پیش از آن،‏ توجه شاگردانش را بر خصوصیات خوب بیگانگان متمرکز کرده بود تا به این شکل آنان را برای موعظه به همهٔ قوم‌ها آماده سازد.‏ برای مثال،‏ یک بار عیسی سربازی غیریهودی را به دلیل ایمان فوق‌العاده‌اش تحسین کرد.‏ (‏مت ۸:‏۵-‏۱۰‏)‏ همچنین وقتی او در ناصره بود گفت که یَهُوَه به غیریهودیانی همچون بیوه‌زنی در صَرَفَه و نَعمان که اهل سوریه بود کمک کرد.‏ (‏لو ۴:‏۲۵-‏۲۷‏)‏ به‌علاوه،‏ عیسی نه تنها به زنی سامری موعظه کرد،‏ بلکه به دلیل علاقهٔ مردم به پیامش،‏ دو روز در سامره ماند.‏—‏یو ۴:‏۲۱-‏۲۴،‏ ۴۰‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ واکنش رسولان نسبت به موعظهٔ عیسی به زن سامری چه بود؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که یعقوب و یوحنا تعلیم عیسی را به‌خوبی درک نکرده بودند؟‏

^۱۲ دوری از تبعیض و پیشداوری برای رسولان آسان نبود.‏ آنان از برخورد عیسی با زن سامری متعجب شده بودند.‏ (‏یو ۴:‏۹،‏ ۲۷‏)‏ رهبران مذهبی یهود در ملأعام با زنان صحبت نمی‌کردند،‏ به‌خصوص با زنی سامری که وجههٔ خوبی هم نداشت!‏ رسولان از عیسی خواستند تا چیزی بخورد،‏ اما او به‌قدری از صحبت با آن زن سامری  احساس رضایت می‌کرد که به گرسنگی‌اش توجهی نداشت.‏ خوراک عیسی انجام خواست یَهُوَه بود.‏ یَهُوَه از او خواسته بود که به همهٔ مردم منجمله سامریان موعظه کند.‏—‏یو ۴:‏۳۱-‏۳۴‏.‏

^۱۳ یعقوب و یوحنا اهمیت این نکته را درک نکرده بودند.‏ زمانی که شاگردان به همراه عیسی سفر می‌کردند و در حال عبور از سامره بودند،‏ به دنبال جایی می‌گشتند تا شب را در یکی از روستاهای سامره سپری کنند.‏ اما سامریان اجازه ندادند که آنان شب را در آن روستا بگذرانند.‏ یعقوب و یوحنا خشمگین شدند و می‌خواستند تا از آسمان آتش ببارانند و آن روستا را نابود کنند.‏ عیسی نیز صریحاً آنان را توبیخ کرد.‏ (‏لو ۹:‏۵۱-‏۵۶‏)‏ شاید اگر این اتفاق در منطقهٔ جلیل یعنی منطقهٔ خودشان می‌افتاد،‏ یعقوب و یوحنا تا آن حد ناراحت نمی‌شدند.‏ احتمالاً دلیل خشمگین شدن آنان حس نژادپرستی‌شان بود.‏ بعدها،‏ زمانی که اهالی سامره به موعظهٔ یوحنا واکنش مثبت نشان دادند،‏ احتمالاً او از برخورد گذشته‌اش شرمنده شده بود.‏—‏اعما ۸:‏۱۴،‏ ۲۵‏.‏

۱۴.‏ برادران چگونه به مشکلی که احتمالاً با زبان در ارتباط بود رسیدگی کردند؟‏

^۱۴ اندکی پس از پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی،‏ باید بین بیوه‌زنان غذا تقسیم می‌شد.‏ اما بیوه‌زنان یونانی‌زبان احساس کردند که هنگام تقسیم غذا نسبت به آنان بی‌توجهی می‌شود.‏ (‏اعما ۶:‏۱‏)‏ احتمالاً یکی از دلایل آن این بود که آنان به زبان یونانی صحبت می‌کردند.‏ با این حال،‏ رسولان سریعاً به این مشکل رسیدگی کردند.‏ آنان هفت برادر واجد شرایط را برای تقسیم عادلانهٔ غذا انتخاب کردند.‏ آن هفت برادر نام‌های یونانی داشتند که باعث دلگرمی بیوه‌زنان یونانی‌زبان می‌شد.‏

۱۵.‏ پِطرُس چگونه آموخت که نباید بین قوم‌های مختلف تبعیض قائل شود؟‏ (‏تصویر ابتدای مقاله ملاحظه شود.‏)‏

^۱۵ در سال ۳۶ میلادی موعظه به غیریهودیان نیز آغاز شد.‏ پیش از آن،‏ پِطرُس رسول بر طبق عادت تنها با یهودیان معاشرت می‌کرد.‏ اما یَهُوَه به‌وضوح نشان داد که نباید بین قوم‌های مختلف تبعیض قائل شد.‏ از این رو،‏ پِطرُس به یک افسر رومی به نام کورنلیوس موعظه کرد.‏ ‏(‏اعمال ۱۰:‏۲۸،‏ ۳۴،‏ ۳۵ خوانده شود.‏)‏ از آن پس،‏ پِطرُس با هم‌ایمانان غیریهودی‌اش نیز معاشرت می‌کرد.‏ اما سال‌ها بعد،‏ پِطرُس از غذا خوردن با هم‌ایمانان غیریهودی‌اش در اَنطاکیه اجتناب کرد.‏ (‏غلا ۲:‏۱۱-‏۱۴‏)‏ از این رو،‏ پولُس سریعاً پِطرُس را اصلاح کرد.‏ پِطرُس نیز پند پولُس را پذیرفت.‏ او در اولین نامه‌اش به هم‌ایمانان یهودی و غیریهودی‌اش در آسیای صغیر بر این امر تأکید کرد که باید به همهٔ برادرانمان محبت کنیم.‏—‏۱پطر ۱:‏۱؛‏ ۲:‏۱۷‏.‏

۱۶.‏ مسیحیان قرن اول چه وجهه‌ای بین مردم داشتند؟‏

^۱۶ عیسی با نمونهٔ خود به شاگردانش آموخت که به «همه گونه افراد» محبت ورزند.‏ (‏یو ۱۲:‏۳۲؛‏ ۱تیمو ۴:‏۱۰‏)‏ البته مدت زمانی طول کشید تا شاگردان او طرز فکرشان را تغییر دهند.‏ پس از آن،‏ محبت یکی از مشخصه‌های مسیحیان قرن اول شد.‏ نویسنده‌ای به نام ترتولیان در قرن دوم،‏ نظر مردم را دربارهٔ مسیحیان چنین بیان کرد:‏ «آنان یکدیگر را دوست دارند .‏ .‏ .‏ حتی حاضرند جانشان را برای هم بدهند.‏» مسیحیان با بر تن کردن «شخصیت نو» آموختند که همچون یَهُوَه،‏ همه انسان‌ها را به یک چشم بنگرند.‏—‏کول ۳:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

۱۷.‏ ما چگونه می‌توانیم تبعیض و پیشداوری را از ذهن و دلمان ریشه‌کن کنیم؟‏ به چند نمونه اشاره کنید.‏

^۱۷ امروزه نیز شاید مدتی طول بکشد تا ما بتوانیم تبعیض و پیشداوری را از ذهن و دل خود ریشه‌کن کنیم.‏ خواهری از فرانسه دربارهٔ سختی این کار می‌گوید:‏ «یَهُوَه به من یاد داد که چطور باید محبت کنم،‏ چگونه خود را شریک دیگران بدانم و چگونه صرف‌نظر از ملیت و نژاد مردم،‏ آنان دوست بدارم.‏ اما هنوز گاهی اوقات برایم مشکل است که بر حس تبعیض و پیشداوری غلبه کنم.‏ به همین دلیل همواره در دعا کمک یَهُوَه را می‌طلبم.‏»  خواهری از اسپانیا نیز که با مشکلی مشابه مواجه است می‌گوید:‏ «گاهی اوقات باید با احساساتم بجنگم تا بین قوم‌ها و نژادها تبعیض قائل نشوم.‏ بیشتر اوقات در این جنگ پیروز می‌شوم.‏ اما می‌دانم که باید همچنان با این احساسم مقابله کنم.‏ واقعاً یَهُوَه را شکر می‌کنم و خوشحالم که اکنون عضو یک خانوادهٔ متحد جهانی هستم.‏» هر یک از ما می‌تواند احساساتش را محک زند تا دریابد که آیا مانند این دو خواهر باید با احساس تبعیض و پیشداوری که در وجودش است بجنگد؟‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ چرا باید همه گونه افراد را بپذیریم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم چنین کنیم؟‏

^۱۸ باید به یاد داشته باشیم که ما نیز زمانی همچون ‹بیگانگان› از یَهُوَه دور بودیم.‏ (‏افس ۲:‏۱۲‏)‏ اما یَهُوَه ما را با «بندهای محبت» به سمت خود جذب کرد.‏ (‏هو ۱۱:‏۴؛‏ یو ۶:‏۴۴‏)‏ عیسی مسیح نیز ما را پذیرفت و این امکان را فراهم ساخت که عضوی از خانوادهٔ یَهُوَه شویم.‏ ‏(‏رومیان ۱۵:‏۷ خوانده شود.‏)‏ حال که یَهُوَه و عیسی ما را با وجود ناکاملی‌مان پذیرفته‌اند،‏ آیا ما می‌توانیم به خود اجازه دهیم که دیگران را رد کنیم؟‏

^۱۹ هر چه به پایان این دنیا نزدیک‌تر می‌شویم،‏ تفرقه،‏ تبعیض و نفرت بیشتر در بین مردم دیده می‌شود.‏ (‏غلا ۵:‏۱۹-‏۲۱؛‏ ۲تیمو ۳:‏۱۳‏)‏ اما قوم خدا همواره ‹حکمتی را که از بالاست› می‌جویند؛‏ حکمتی که به دور از تبعیض است و صلح را ترویج می‌دهد.‏ (‏یعقو ۳:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ جای بسی خوشحالی است که ما می‌توانیم با افرادی از ملیت‌های مختلف دوست شویم،‏ با فرهنگشان آشنا شویم و حتی زبانشان را بیاموزیم.‏ وقتی ما چنین کنیم،‏ صلح همچون نهر و عدالت همچون امواج دریا در بین ما جریان خواهد داشت.‏—‏اشع ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۲۰.‏ وقتی محبت،‏ احساسات و طرز فکرمان را شکل دهد،‏ چه نتایجی حاصل می‌شود؟‏

^۲۰ خواهرمان از استرالیا که پیش از این به او اشاره شد می‌گوید:‏ «دانش حقیقی همچون سیل به طرف من جاری شد!‏» او دربارهٔ تأثیر مطالعهٔ کتاب مقدّس چنین می‌گوید:‏ «احساسات و طرز فکری جدید در من شکل گرفت.‏ احساس تبعیض و تنفری که در دلم ریشه دوانده بود،‏ از جلوی دیدگانم محو شد.‏» برادرمان از کانادا نیز چنین می‌گوید:‏ «نفرت از دیگران اغلب به دلیل عدم شناخت آنان است.‏ به‌علاوه،‏ خصوصیات مردم به محل تولّد آنان هیچ ارتباطی ندارد.‏» او سرانجام با یک خواهر انگلیسی‌زبان ازدواج کرد!‏ این نمونه‌ها گواهی است که محبت مسیحی تبعیض را از بین می‌برد.‏ محبت ما را طوری متحد می‌سازد که هرگز قابل گسستن نخواهد بود.‏—‏کول ۳:‏۱۴‏.‏