اسرائیلیان سال‌ها برای حمایت از پرستش پاک اعانه می‌دادند.‏ اما در زمان عیسی آن‌ها باید مالیات‌های مختلفی می‌دادند و این موضوع زندگی را برایشان سخت کرده بود.‏

همهٔ مردان یهودی برای نگهداری از خیمهٔ عبادت و بعدها معبد،‏ باید مبلغی به اندازهٔ دو دِرهَم پرداخت می‌کردند.‏ در قرن اول،‏ این مبلغ برای فراهم کردن قربانی‌ها و نگهداری از معبدی که هیرودیس ساخته بود،‏ استفاده می‌شد.‏ بعضی از یهودیان از پِطرُس پرسیدند که آیا عیسی این مالیات را پرداخت می‌کند.‏ در واقع عیسی با پرداخت آن مالیات مخالفتی نداشت و به پِطرُس گفت که یک سکهٔ نقره برای آن بپردازد.‏—‏مت ۱۷:‏۲۴-‏۲۷‏.‏

اسرائیلیان همچنین باید یک‌دهم از محصول یا درآمدشان را به عنوان مالیات پرداخت می‌کردند.‏ (‏لاو ۲۷:‏۳۰-‏۳۲؛‏ اعد ۱۸:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ رهبران مذهبی مردم را مجبور می‌کردند که برای هر چیزی یک‌دهم مالیات بدهند؛‏ حتی برای «نعنا،‏ شِوید و زیره.‏» عیسی با پرداخت مالیات مشکلی نداشت.‏ اما رهبران مذهبی و فَریسیان را محکوم کرد،‏ چون آن‌ها با ریاکاری از این مالیات سوءاستفاده می‌کردند.‏—‏مت ۲۳:‏۲۳‏.‏

در زمان عیسی،‏ دولت روم بر یهودیان حکومت می‌کرد.‏ برای همین آن‌ها باید مالیات‌های مختلفی به دولت روم می‌پرداختند.‏ مثلاً کسانی که مالک زمین بودند،‏ باید تقریباً ۲۰ تا ۲۵ درصد از درآمد یا محصولشان را به عنوان مالیات به دولت می‌دادند.‏ آن‌ها باید به قیصر هم مالیات می‌پرداختند.‏ در مورد همین مالیات فَریسیان از عیسی سؤال کردند.‏ او به آن‌ها جواب داد:‏ «مال قیصر را به قیصر بدهید و مال خدا را به خدا.‏»—‏مت ۲۲:‏۱۵-‏۲۲‏.‏

مردم باید برای امور گمرکی هم مالیات می‌دادند.‏ مثلاً اگر می‌خواستند کالایی را از منطقه‌ای به منطقه‌ای دیگر جابه‌جا کنند باید در بندرها،‏ پل‌ها،‏ ورودی شهرها یا بازارها مالیات می‌دادند.‏

پرداخت همهٔ این مالیات‌ها به دولت روم،‏ برای مردم خیلی سنگین بود.‏ یک تاریخ‌نویس رومی به نام تاسیتوس در مورد امپراتوری تیبریوس که همزمان با عیسی بود،‏ می‌گوید:‏ «مقامات سوریه و یهودیه به دولت التماس کردند که مالیات کمتری پرداخت کنند.‏»‏

نحوهٔ جمع‌آوری مالیات هم مردم را تحت فشار می‌گذاشت.‏ این کار به اشخاصی سپرده می‌شد که بیشترین مبلغ را برای آن پیشنهاد می‌کردند.‏ آن‌ها زیردستانی استخدام می‌کردند تا مالیات را از مردم جمع‌آوری کنند.‏ این زیردستان،‏ مالیات بیشتری از مردم می‌گرفتند تا بتوانند درصدی از آن را برای خود و رئیسشان بردارند.‏ یکی از این اشخاص «زَکّا،‏ رئیس خراجگیران بود» که زیردستانی هم داشت.‏ (‏لو ۱۹:‏۱،‏ ۲‏)‏ برای همین مردم از پرداخت مالیات و کسانی که آن را جمع‌آوری می‌کردند متنفر بودند.‏