۱.‏ یَهُوَه برای تک‌تک ما چه کرده است؟‏

یَهُوَه تک‌تک ما را به سوی خود کشیده است.‏ (‏یو ۶:‏۴۴‏)‏ این یعنی یَهُوَه در بین میلیاردها نفر،‏ خصوصیت خوبی در تو دید و می‌دانست که می‌توانی از ته دل دوستش داشته باشی.‏ (‏۱توا ۲۸:‏۹‏)‏ پس مطمئن باش که یَهُوَه تو را به‌خوبی می‌شناسد،‏ درکت می‌کند و دوستت دارد.‏ این موضوع،‏ واقعاً دلگرم‌کننده است!‏

۲.‏ عیسی چطور با مثالی نشان داد که تک‌تک ما برای یَهُوَه ارزشمندیم؟‏

^۲ یَهُوَه برای تو و تک‌تک برادران و خواهرانت،‏ ارزش زیادی قائل است.‏ عیسی،‏ یَهُوَه را با شبانی که ۱۰۰ گوسفند داشت مقایسه کرد.‏ اگر یکی از آن‌ها گم شود،‏ شبان چه کار می‌کند؟‏ او ‹۹۹ گوسفندش را در کوهستان رها می‌کند تا در پی آن گمشده برود.‏› وقتی آن را پیدا می‌کند،‏ به جای این که خشمگین و عصبانی باشد،‏ بسیار شاد می‌شود.‏ به همین شکل،‏ تک‌تک ما هم برای یَهُوَه ارزشمندیم.‏ عیسی در ادامه گفت:‏ «پدر من که در آسمان است نیز نمی‌خواهد حتی یکی از این کوچکان از دست برود.‏»—‏مت ۱۸:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

۳.‏ در این مقاله چه موضوعاتی را بررسی می‌کنیم؟‏

^۳ مطمئناً ما نمی‌خواهیم برادران و خواهرانمان را دلسرد کنیم.‏ چه باید بکنیم که دیگران از ما ناراحت نشوند؟‏ اگر کسی ما را ناراحت کرد چه باید بکنیم؟‏ در این مقاله به این سؤالات جواب می‌دهیم.‏ اما اول ببینیم که «کوچکان» در مَتّی باب ۱۸‏،‏ چه کسانی هستند؟‏

۴.‏ ‏«کوچکان» چه کسانی هستند؟‏

^۴ منظور از «کوچکان» شاگردان عیساست.‏ آن‌ها در هر سنی که باشند،‏ همیشه مثل «کودکان» آمادهٔ یادگیری از عیسی هستند.‏ (‏مت ۱۸:‏۳‏)‏ آن‌ها با وجود فرهنگ‌ها،‏ ملیت‌ها و شخصیت‌های مختلف،‏ همگی به عیسی ایمان دارند.‏ عیسی هم آن‌ها را خیلی دوست دارد.‏—‏مت ۱۸:‏۶؛‏ یو ۱:‏۱۲‏.‏

۵.‏ وقتی یَهُوَه می‌بیند که یکی از خادمانش صدمه دیده است چه احساسی دارد؟‏

^۵ همهٔ خادمان یَهُوَه یا همان «کوچکان،‏» برای او ارزشمندند.‏ به احساس خودتان نسبت به بچه‌ها فکر کنید.‏ آن‌ها برایمان خیلی عزیز و باارزشند.‏ ما می‌خواهیم از آن‌ها محافظت کنیم،‏ چون مثل بزرگ‌ترها قوی،‏ عاقل و باتجربه نیستند.‏ ما دوست نداریم دیگران صدمه ببینند؛‏ اما وقتی کسی به بچه‌ای صدمه می‌زند،‏ خیلی بیشتر ناراحت و یا حتی عصبانی می‌شویم.‏ یَهُوَه هم می‌خواهد از ما محافظت کند.‏ وقتی او می‌بیند که یکی از خادمانش صدمه دیده است،‏ ناراحت و حتی عصبانی می‌شود!‏—‏اشع ۶۳:‏۹؛‏ مرق ۹:‏۴۲‏.‏

۶.‏ مطابق اول قُرِنتیان ۱:‏۲۶-‏۲۹‏،‏ مردم دنیا چه دیدگاهی نسبت به شاگردان عیسی دارند؟‏

^۶ شاگردان عیسی از چه لحاظ دیگری مثل «کوچکان» هستند؟‏ افرادی که ثروتمند و سرشناس نیستند،‏ از دید دنیا بی‌اهمیت و حقیرند.‏ برای همین،‏ شاگردان عیسی در دید دیگران ‹کوچک› و کم‌اهمیت هستند.‏ ‏(‏۱قُرِنتیان ۱:‏۲۶-‏۲۹ خوانده شود.‏)‏ اما یَهُوَه چنین دیدگاهی نسبت به آنان ندارد.‏

۷.‏ یَهُوَه می‌خواهد که ما چه دیدی نسبت به برادران و خواهرانمان داشته باشیم؟‏

^۷ چه سال‌هاست که به یَهُوَه خدمت می‌کنیم چه به‌تازگی با او آشنا شده‌ایم،‏ او همهٔ ما را به یک اندازه دوست دارد.‏ تک‌تک برادران و خواهرانمان برای یَهُوَه ارزشمندند،‏ پس ما هم باید برای آن‌ها ارزش قائل شویم.‏ ما می‌خواهیم ‹به جمیع هم‌ایمانان محبت کنیم،‏› نه فقط به بعضی از آن‌ها.‏ (‏۱پطر ۲:‏۱۷‏)‏ ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا به هم‌ایمانانمان نشان دهیم که به آن‌ها اهمیت می‌دهیم.‏ اگر متوجه شویم که کسی را دلخور کرده‌ایم،‏ نباید بی‌تفاوت باشیم و فکر کنیم که او بیش از حد حساس است.‏ چرا ممکن است بعضی‌ها دلخور یا رنجیده شوند؟‏ شاید بعضی‌ها به خاطر گذشته‌شان،‏ احساس بی‌ارزشی کنند.‏ بعضی‌ها هم تازه با حقیقت آشنا شده‌اند و هنوز یاد نگرفته‌اند که چطور با ناکاملی‌های دیگران کنار بیایند.‏ در هر صورت،‏ ما همیشه می‌خواهیم صلح را برقرار کنیم.‏ به علاوه،‏ شخصی که بیش از حد حساس و زودرنج است باید روی این ضعف خود کار کند.‏ به این شکل،‏ هم آرامش درونی‌اش بیشتر می‌شود و هم رابطه‌اش با دیگران بهتر می‌شود.‏

۸.‏ شاگردان عیسی تحت تأثیر چه طرز فکری قرار گرفته بودند؟‏

^۸ چرا عیسی به «کوچکان» اشاره کرد؟‏ چون شاگردانش از او پرسیده بودند:‏ «در پادشاهی آسمان‌ها چه کسی بزرگ‌ترین است؟‏» (‏مت ۱۸:‏۱‏)‏ در آن زمان،‏ برای خیلی از یهودیان،‏ شهرت و مقام مهم بود.‏ طوری که یک محقق می‌گوید:‏ «مردم تمام زندگی‌شان را صرف به دست آوردن شهرت و مقام می‌کردند.‏»‏

۹.‏ شاگردان عیسی باید چه تغییری در خود ایجاد می‌کردند؟‏

^۹ خیلی از یهودیان می‌خواستند برتر از دیگران باشند.‏ عیسی می‌دانست که شاگردانش باید سخت تلاش می‌کردند تا این طرز فکرشان را تغییر دهند.‏  او به آن‌ها گفت:‏ «بزرگ‌ترین در میان شما،‏ همچون کوچک‌ترین شود و آن که هدایت را بر عهده دارد،‏ همچون خدمتگزار.‏» (‏لو ۲۲:‏۲۶‏)‏ ما هم می‌خواهیم «کوچک‌ترین» باشیم و ‹دیگران را از خود بهتر بدانیم.‏› (‏فیلیپ ۲:‏۳‏)‏ هر چه بیشتر این طرز فکر را در خود پرورش دهیم،‏ کمتر باعث دلخوری دیگران می‌شویم.‏

۱۰.‏ ما می‌خواهیم به کدام پند پولُس عمل کنیم؟‏

^۱۰ اگر بر خصوصیات مثبت برادران و خواهرانمان تمرکز کنیم،‏ متوجه می‌شویم که آن‌ها در بعضی زمینه‌ها،‏ بهتر از ما هستند.‏ پولُس به مسیحیان قُرِنتُس گفت:‏ «چه کسی تو را از دیگری متفاوت ساخته است؟‏ به‌راستی،‏ چه داری که به تو عطا نشده باشد؟‏ پس حال که به تو عطا شده است،‏ چرا به گونه‌ای فخر می‌کنی که گویی به تو عطا نشده است؟‏» (‏۱قر ۴:‏۷‏)‏ ما هیچ‌وقت نمی‌خواهیم توجه دیگران را به خودمان جلب کنیم یا خود را بهتر از دیگران بدانیم.‏ برای مثال،‏ اگر برادری سخنران خوبی است یا خواهری در شروع کردن مطالعهٔ کتاب مقدّس با دیگران مهارت دارد،‏ باید بابت آن‌ها یَهُوَه را جلال دهند.‏

۱۱.‏ ما از مَثَل عیسی دربارهٔ ارباب و خادمش چه درسی می‌گیریم؟‏

^۱۱ عیسی در ادامه،‏ در مَثَلی به یک ارباب و خادمش اشاره کرد.‏ آن ارباب بدهی خادمش را که خیلی زیاد بود بخشید،‏ چون او توانایی پرداختش را نداشت.‏ اما بعدها آن خادم حاضر نبود بدهی همکارش را که خیلی کمتر از بدهی خودش بود ببخشد.‏ به همین دلیل،‏ آن ارباب خادم بی‌رحمش را به زندان انداخت.‏ ما از مَثَل عیسی چه درسی می‌گیریم؟‏ او گفت:‏ «پدر آسمانی من نیز همین طور با شما رفتار خواهد کرد،‏ اگر هر یک از شما برادر خود را از دل نبخشد.‏»—‏مت ۱۸:‏۲۱-‏۳۵‏.‏

۱۲.‏ اگر دیگران را نبخشیم چه تأثیری روی آن‌ها می‌گذاریم؟‏

^۱۲ کار آن خادم،‏ هم به خودش صدمه زد،‏ هم به دیگران.‏ اول،‏ با بی‌رحمی دستور داد همکارش را به زندان بیندازند تا زمانی که بدهی‌اش را بپردازد.‏ دوم،‏ این کار او روی خادمان دیگر تأثیر بدی گذاشت.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «وقتی همکاران دیگرش دیدند که چه اتفاقی افتاد،‏ بسیار ناراحت شدند.‏» کارهای ما هم روی دیگران تأثیر می‌گذارد.‏ اگر از کسی دلخور شویم و او را نبخشیم،‏ چه نتیجه‌ای می‌تواند داشته باشد؟‏ اول،‏ بی‌توجهی ما به او،‏ باعث ناراحتی‌اش می‌شود.‏ دوم،‏ وقتی برادران و خواهران می‌بینند که ما رابطهٔ خوبی با آن شخص نداریم ناراحت می‌شوند.‏

۱۳.‏ شما از تجربهٔ خواهری پیشگام چه یاد می‌گیرید؟‏

^۱۳ وقتی برادران و خواهرانمان را می‌بخشیم،‏ هم خودمان فایده می‌بریم،‏ هم دیگران.‏ خواهری پیشگام به نام کریستال * این موضوع را تجربه کرد.‏ او از یک خواهر دلخور شده بود.‏ کریستال می‌گوید:‏ «بعضی وقت‌ها حرف‌هایش مثل خنجر در قلبم فرو می‌رفت.‏ حتی نمی‌خواستم با او به موعظه بروم.‏ شادی‌ام را هم در موعظه از دست داده بودم.‏» کریستال فکر می‌کرد که حق دارد دلخور باشد.‏ با این حال،‏ کینه به دل نگرفت و بر احساساتش تمرکز نکرد.‏ بلکه با فروتنی پندی را که در مقالهٔ «‏دیگران را از صمیم قلب ببخشیم‏» در برج دیده‌بانی ۱۵ اکتبر ۱۹۹۹ آمده بود به کار گرفت.‏ کریستال خواهرش را بخشید.‏ او می‌گوید:‏ «متوجه شدم که همهٔ ما سخت تلاش می‌کنیم تا شخصیت نو را به تن کنیم.‏ یَهُوَه هم هر روز خطاهایمان را می‌بخشد.‏  بار خیلی سنگینی از روی دوشم برداشته شد.‏ دوباره شادی‌ام را به دست آوردم.‏»‏

۱۴.‏ مطابق مَتّی ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲‏،‏ پِطرُس چه مشکلی داشت و ما از پاسخ عیسی به او،‏ چه یاد می‌گیریم؟‏

^۱۴ ما می‌دانیم که باید دیگران را ببخشیم،‏ اما شاید بعضی وقت‌ها برایمان سخت باشد.‏ پِطرُس رسول هم احتمالاً چنین احساسی داشت.‏ ‏(‏مَتّی ۱۸:‏۲۱،‏ ۲۲ خوانده شود.‏)‏ چه چیز در این زمینه به ما کمک می‌کند؟‏ اول،‏ به این فکر کنید که یَهُوَه همیشه خطاهای ما را می‌بخشد.‏ (‏مت ۱۸:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ ما مستحق بخشش یَهُوَه نیستیم،‏ اما او بدون قید و شرط ما را می‌بخشد.‏ (‏مز ۱۰۳:‏۸-‏۱۰‏)‏ همچنین،‏ ما «موظفیم به یکدیگر محبت کنیم.‏» پس بخشیدن دیگران،‏ یک کار اختیاری نیست،‏ بلکه ما باید برادران و خواهرانمان را ببخشیم.‏ (‏۱یو ۴:‏۱۱‏)‏ دوم،‏ به این فکر کنید که بخشش دیگران چه نتیجه‌ای دارد.‏ با این کار،‏ محبتمان را به آن‌ها نشان می‌دهیم،‏ اتحاد جماعت را حفظ می‌کنیم،‏ به یَهُوَه نزدیک می‌مانیم و بار سنگینی را از روی دوشمان برمی‌داریم.‏ (‏۲قر ۲:‏۷؛‏ کول ۳:‏۱۴‏)‏ در نهایت،‏ از یَهُوَه بخواهید کمکتان کند دیگران را ببخشید.‏ به شیطان اجازه ندهید که رابطه‌تان را با برادران و خواهران خراب کند.‏ (‏افس ۴:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ ما برای حفظ صلح در جماعت به کمک یَهُوَه نیاز داریم.‏

۱۵.‏ مطابق کولُسیان ۳:‏۱۳‏،‏ وقتی برادر یا خواهری ناراحتمان می‌کند چه کار باید بکنیم؟‏

^۱۵ اگر حرف یا عمل هم‌ایمانتان شما را شدیداً ناراحت کند،‏ چه باید بکنید؟‏ سعی کنید صلح را حفظ کنید.‏ احساستان را در دعا به یَهُوَه بگویید.‏ برای هم‌ایمانتان هم دعا کنید و از یَهُوَه بخواهید کمکتان کند تا خصوصیات خوب او را ببینید؛‏ خصوصیاتی که یَهُوَه هم آن‌ها را دوست دارد.‏ (‏لو ۶:‏۲۸‏)‏ اگر نمی‌توانید  خطای هم‌ایمانتان را ببخشید،‏ باید با او صحبت کنید.‏ به این فکر کنید که او هیچ‌وقت عمداً شما را ناراحت نمی‌کند.‏ (‏مت ۵:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۱قر ۱۳:‏۷‏)‏ وقتی با او صحبت می‌کنید،‏ محکومش نکنید.‏ اما اگر او نخواست صلح کند چطور؟‏ صبور باشید و با او مدارا کنید.‏ ‏(‏کولُسیان ۳:‏۱۳ خوانده شود.‏)‏ از همه مهم‌تر،‏ کینه به دل نگیرید چون به رابطه‌تان با یَهُوَه صدمه می‌زند.‏ هیچ‌وقت احساسات منفی را در دلتان نگه ندارید.‏ با این کار نشان می‌دهید که یَهُوَه را بیشتر از هر چیز دیگری دوست دارید.‏—‏مز ۱۱۹:‏۱۶۵‏.‏

۱۶.‏ هر یک از ما چه وظیفه‌ای دارد؟‏

^۱۶ ما خیلی خوشحالیم که می‌توانیم در اتحاد با برادران و خواهرانمان به یَهُوَه خدمت کنیم.‏ (‏یو ۱۰:‏۱۶‏)‏ در صفحهٔ ۱۶۵ کتاب «سازمان‌یافته برای به انجام رساندن ارادهٔ یَهُوَه» آمده است:‏ «حال که از این اتحاد فایده می‌برید باید برای حفظ آن هم بکوشید.‏» بنابراین باید «دیدی مثل دید یَهُوَه به برادران و خواهرانمان داشته باشیم.‏» تک‌تک «کوچکان» برای یَهُوَه خیلی ارزشمندند.‏ آیا ما هم چنین دیدی به برادران و خواهرانمان داریم؟‏ وقتی یَهُوَه می‌بیند که ما به هم‌ایمانانمان اهمیت می‌دهیم و به آن‌ها کمک می‌کنیم،‏ برایش خیلی ارزشمند است.‏—‏مت ۱۰:‏۴۲‏.‏

۱۷.‏ ما مصمم به چه کاری هستیم؟‏

^۱۷ ما هم‌ایمانانمان را دوست داریم.‏ برای همین ‹مصممیم که سنگ لغزش یا مانعی در مقابل برادر خود نگذاریم.‏› (‏روم ۱۴:‏۱۳‏)‏ ما برادران و خواهرانمان را بهتر از خودمان می‌دانیم و آماده‌ایم که آن‌ها را از صمیم دل ببخشیم.‏ همچنین نمی‌خواهیم فوراً از آن‌ها ناراحت یا دلخور شویم.‏ بلکه می‌خواهیم «در پی آنچه باعث برقراری صلح و بنای یکدیگر می‌شود،‏ باشیم.‏»—‏روم ۱۴:‏۱۹‏.‏