۱.‏ چرا می‌توانیم از بررسی مزمور ۱۵:‏​۱-‏۵ فایده ببریم؟‏

 در مقالهٔ قبلی یاد گرفتیم که خادمان یَهُوَه می‌توانند با حفظ دوستی نزدیک با او،‏ در خیمه‌اش مهمان باشند.‏ اما شرایط داشتن چنین رابطه‌ای چیست؟‏ مزمور ۱۵ به بررسی این موضوع می‌پردازد.‏ ‏(‏مزمور ۱۵:‏​۱-‏۵ خوانده شود.‏)‏ در این مزمور می‌بینیم که چطور می‌توانیم به یَهُوَه نزدیک‌تر شویم.‏

۲.‏ وقتی داوود به خیمهٔ یَهُوَه اشاره می‌کرد احتمالاً چه چیزی را در ذهن داشت؟‏

^۲ مزمور ۱۵ با این سؤالات شروع می‌شود:‏ «ای یَهُوَه،‏ چه کسی می‌تواند در خیمهٔ تو مهمان شود؟‏ چه کسی می‌تواند در کوه مقدّست ساکن شود؟‏» (‏مز ۱۵:‏⁠۱‏)‏ وقتی داوود مزمورنویس به خیمهٔ یَهُوَه اشاره می‌کرد،‏ به احتمال زیاد خیمهٔ عبادتی را که در جِبعون بود در نظر داشت.‏ همچنین با اشاره به ‹کوه مقدّس› خدا،‏ احتمالاً به کوه صَهیون در اورشلیم فکر می‌کرد.‏ داوود در کوه صَهیون که در چند کیلومتری جنوب جِبعون بود،‏ خیمه‌ای برپا کرد تا صندوق عهد را تا زمان بنای معبد در آن قرار دهد.‏—‏۲سمو ۶:‏⁠۱۷‏.‏

۳.‏ چرا می‌خواهیم مزمور ۱۵ را بهتر درک کنیم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۳ اکثر اسرائیلیان اجازهٔ خدمت در خیمهٔ مقدّس را نداشتند،‏ به خصوص در جایی که صندوق عهد قرار داشت.‏ اما همهٔ خادمان وفادار یَهُوَه در صورتی که دوست یَهُوَه می‌ماندند،‏ می‌توانستند مهمان خیمهٔ او باشند.‏ این آرزوی قلبی همهٔ ماست.‏ در مزمور ۱۵ به خصوصیاتی اشاره می‌شود که با نشان دادن آن‌ها،‏ دوست یَهُوَه می‌مانیم.‏

 ‏‹قدم‌هایتان پاک و بی‌عیب باشد و کار درست را انجام دهید›‏

۴.‏ از کجا می‌دانیم که یَهُوَه انتظاری بیش از تعمید گرفتن از ما دارد؟‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏⁠۱‏)‏

^۴ در مزمور ۱۵:‏​۲‏،‏ دوست خدا به عنوان کسی معرفی شده که «قدم‌هایش پاک و بی‌عیب باشد و کاری را که درست است انجام دهد.‏» در زبان اصلی فعل‌هایی که در این آیه استفاده شده پیوستگی و استمرار دارد.‏ آیا امکان دارد همواره ‹قدم‌های پاک و بی‌عیب› داشته باشیم؟‏ بله.‏ هیچ انسانی کامل نیست،‏ ولی اگر نهایت تلاشمان را برای اطاعت از یَهُوَه کنیم،‏ او ‹قدم‌هایمان را بی‌عیب› می‌داند.‏ وقتی خودمان را وقف یَهُوَه می‌کنیم و تعمید می‌گیریم اولین قدم را با او برمی‌داریم.‏ در زمان باستان صرفاً اسرائیلی بودن به این معنا نبود که شخص مهمان یَهُوَه باشد.‏ بعضی از آن‌ها به خدا دعا می‌کردند،‏ اما نه «با راستی و صداقت.‏» ‏(‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱ خوانده شود.‏)‏ اسرائیلیانی که می‌خواستند مهمان خدا باشند باید از خواست او آگاه می‌شدند و مطابق آن عمل می‌کردند.‏ به همین شکل اگر ما بخواهیم رضایت خدا را داشته باشیم،‏ تنها تعمید گرفتن و شاهد یَهُوَه شدن کافی نیست.‏ ما باید پیوسته کاری را که درست است انجام دهیم،‏ اما چطور؟‏

۵.‏ اطاعت از یَهُوَه در همهٔ جنبه‌های زندگی‌مان به چه معناست؟‏

^۵ در دید یَهُوَه داشتن ‹قدم‌های پاک و بی‌عیب،‏› تنها به حضور مرتب در جلسات محدود نمی‌شود.‏ (‏۱سمو ۱۵:‏۲۲‏)‏ ما باید در تمام جنبه‌های زندگی خود،‏ حتی در خلوت از خدا اطاعت کنیم.‏ (‏امث ۳:‏۶؛‏ جا ۱۲:‏​۱۳،‏ ۱۴‏)‏ مهم است که حتی در مسائل به ظاهر جزئی و کم‌اهمیت مطیع یَهُوَه بمانیم.‏ با اطاعتمان نشان می‌دهیم که واقعاً یَهُوَه را  دوست داریم و به این شکل برای او عزیزتر می‌شویم.‏—‏یو ۱۴:‏۲۳؛‏ ۱یو ۵:‏⁠۳‏.‏

۶.‏ مطابق عبرانیان ۶:‏​۱۰-‏۱۲‏،‏ چه چیزی مهم‌تر از کارهای گذشته‌مان است؟‏

^۶ یَهُوَه از آنچه که در گذشته برای او انجام داده‌ایم عمیقاً قدردان است،‏ اما کارهای خوب گذشتهٔ ما به تنهایی باعث نمی‌شود که مهمان خیمه‌اش بمانیم.‏ این موضوع در عبرانیان ۶:‏​۱۰-‏۱۲ روشن شده است.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ یَهُوَه کارهای خوب گذشته‌مان را فراموش نمی‌کند.‏ با این وجود از ما می‌خواهد که «تا آخر» با دل و جان به او خدمت کنیم.‏ در صورتی که «خسته نشویم،‏» یَهُوَه تا ابد دوست ما خواهد ماند.‏—‏غلا ۶:‏⁠۹‏.‏

‏‹در دلتان حقیقت را بگویید›‏

۷.‏ گفتن حقیقت در دلمان به چه معناست؟‏

^۷ کسی که می‌خواهد مهمان خیمهٔ یَهُوَه باشد،‏ باید «در دلش حقیقت را بگوید.‏» (‏مز ۱۵:‏⁠۲‏)‏ این آیه تنها به معنای دروغ نگفتن نیست،‏ بلکه یَهُوَه از ما می‌خواهد که در همهٔ کارها و حرف‌هایمان صادق باشیم.‏ (‏عبر ۱۳:‏۱۸‏)‏ ما می‌دانیم که «یَهُوَه از شخص موذی و فریبکار نفرت دارد،‏ اما دوستِ نزدیک درستکاران است.‏»—‏امث ۳:‏⁠۳۲‏.‏

۸.‏ باید از چه رفتاری دوری کنیم؟‏

^۸ کسی که جلوی دیگران تظاهر به اطاعت می‌کند،‏ اما در خلوت قوانین خدا را زیر پا می‌گذارد،‏ ‹در دلش حقیقت را نمی‌گوید.‏› (‏اشع ۲۹:‏۱۳‏)‏ شخص فریبکار حتی ممکن است به حکمت قوانین یَهُوَه شک کند.‏ (‏یعقو ۱:‏​۵-‏۸‏)‏ او شاید در رابطه با مسائلی که به نظرش کم‌اهمیتند،‏ از یَهُوَه نافرمانی کند.‏ همچنین اگر بلافاصله عواقب نافرمانی‌اش را نبیند،‏ ممکن است حتی جرأت انجام کارهای بدتری پیدا کند و پرستشش ریاکارانه شود.‏ (‏جا ۸:‏۱۱‏)‏ اما ما می‌خواهیم در همهٔ زمینه‌ها صادق باشیم.‏

۹.‏ از دیدار اول عیسی با نَتَنائیل چه یاد می‌گیریم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۹ ما می‌توانیم از اولین ملاقات عیسی با نَتَنائیل  به اهمیت صداقت پی ببریم.‏ وقتی فیلیپُس دوست خود نَتَنائیل را برای ملاقات عیسی آورد اتفاق جالبی افتاد.‏ عیسی با وجود اینکه هرگز نَتَنائیل را ندیده بود گفت:‏ «ببینید،‏ این یک اسرائیلی واقعی است که هیچ مکر و حیله‌ای در او نیست.‏» (‏یو ۱:‏۴۷‏)‏ مطمئناً عیسی می‌دانست که شاگردان دیگرش هم صادق هستند،‏ ولی صداقت نَتَنائیل توجه او را جلب کرد.‏ نَتَنائیل ناکامل بود،‏ اما ریاکار نبود.‏ عیسی به همین دلیل صداقت او را تحسین کرد.‏ آرزوی قلبی همهٔ ما این است که عیسی نظری مشابه نسبت به ما داشته باشد.‏

۱۰.‏ چرا باید مراقب حرف‌هایمان باشیم؟‏ (‏یعقوب ۱:‏⁠۲۶‏)‏

^۱۰ بیشتر نکاتی که در مزمور ۱۵ نوشته شده،‏ در مورد رفتارمان با دیگران است.‏ در مزمور ۱۵:‏۳ می‌خوانیم که مهمان خیمهٔ یَهُوَه ‹به دیگران تهمت نمی‌زند،‏ به همنوعش هیچ بدی نمی‌کند،‏ و باعث بدنامی دوستانش نمی‌شود.‏› استفادهٔ نادرست از زبانمان می‌تواند آسیبی جدی به دیگران وارد کند و باعث شود که دیگر نتوانیم مهمان خیمهٔ یَهُوَه باشیم.‏—‏یعقوب ۱:‏۲۶ خوانده شود.‏

۱۱.‏ تهمت به چه معناست و نتیجه تهمت زدن و توبه نکردن چیست؟‏

^۱۱ مزمورنویس مشخصاً به تهمت زدن اشاره می‌کند.‏ تهمت چیست؟‏ به طور کلّی تهمت حرف‌های نادرست و مضری است که می‌تواند شهرت کسی را خراب کند.‏ اگر کسی تهمت بزند و توبه نکند از جماعت اخراج می‌شود.‏—‏ار ۱۷:‏⁠۱۰‏.‏

۱۲-‏۱۳.‏ چطور ممکن است ناخواسته باعث بدنامی دوستانمان شویم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۲ مزمور ۱۵:‏۳ به ما یادآوری می‌کند که مهمان یَهُوَه به همنوعش بدی نمی‌کند و باعث بدنامی دوستانش نمی‌شود.‏ چطور می‌توانیم باعث بدنامی کسی شویم؟‏

 ^۱۳ ما می‌توانیم ناخواسته با پخش اطلاعات منفی،‏ باعث بدنامی کسی شویم.‏ چند موقعیت را در نظر بگیرید:‏ ۱)‏ خواهری به پیشگامی ادامه نمی‌دهد،‏ ۲)‏ یک زوج،‏ دیگر در بیت‌ئیل خدمت نمی‌کند یا ۳)‏ برادری،‏ دیگر خادم یا پیر جماعت نیست.‏ آیا درست است که در مورد دلایل این اتفاقات حدس بزنیم و نظرمان را با دیگران در میان بگذاریم؟‏ ممکن است دلایلی برای این تغییرات وجود داشته باشد که ما از آن بی‌خبریم.‏ در واقع مهمان خیمهٔ یَهُوَه «به همنوعش هیچ بدی نمی‌کند،‏ و باعث بدنامی دوستانش نمی‌شود.‏»‏

کسانی را که برای یَهُوَه احترام قائلند محترم بشمارید

۱۴.‏ «آدم‌های پست و فرومایه» که باید از آن‌ها دوری کنیم چه کسانی هستند؟‏

^۱۴ مزمور ۱۵:‏۴ می‌گوید که دوست یَهُوَه ‹از آدم‌های پست و فرومایه دوری می‌کند.‏› چطور می‌توانیم این کار را انجام دهیم؟‏ ما به عنوان انسان‌های ناکامل صلاحیت نداریم که قضاوت کنیم چه کسی «پست و فرومایه» است.‏ چرا؟‏ ممکن است به دلیل اخلاق و شخصیت افراد،‏ جذب آن‌ها شده یا از آن‌ها دلخور شویم.‏ در حالی که باید فقط از کسانی دوری کنیم که یَهُوَه آن‌ها را «پست و فرومایه» می‌داند.‏ (‏۱قر ۵:‏۱۱‏)‏ این شامل کسانی می‌شود که بدون توبه کارهای بد انجام می‌دهند،‏ به ایمان و عقاید ما بی‌احترامی می‌کنند یا سعی می‌کنند رابطهٔ ما با یَهُوَه ضعیف کنند.‏—‏امث ۱۳:‏⁠۲۰‏.‏

۱۵.‏ چطور می‌توانیم ‹کسانی را که برای یَهُوَه احترام قائلند› محترم بشماریم؟‏

^۱۵ مزمور ۱۵:‏۴ در ادامه از ما می‌خواهد ‹به کسانی که برای یَهُوَه احترام عمیق قائلند احترام بگذاریم.‏› بنابراین ما به دنبال راه‌هایی هستیم تا محبت و احتراممان را به دوستان یَهُوَه نشان دهیم.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۰‏)‏ یکی از آن راه‌ها در مزمور ۱۵:‏۴ آمده است.‏ در آنجا می‌گوید که مهمان خیمهٔ یَهُوَه نباید ‹قولش را زیر پا بگذارد،‏ حتی اگر به ضررش تمام شود.‏› اگر قولمان را زیر پا بگذاریم باعث رنجش دیگران می‌شویم.‏ (‏مت ۵:‏۳۷‏)‏ برای مثال یَهُوَه از مهمانانش انتظار دارد که به عهد ازدواجشان پای‌بند بمانند.‏ همچنین وقتی والدین تمام تلاششان را می‌کنند تا به قولی که به فرزندشان داده‌اند عمل کنند،‏ یَهُوَه خوشحال می‌شود.‏ محبت ما به خدا و همنوع باعث می‌شود که با تمام تلاش،‏ مطابق قولمان عمل کنیم.‏

۱۶.‏ یک راه دیگر برای احترام گذاشتن به دوستان یَهُوَه چیست؟‏

^۱۶ یکی از راه‌های دیگر نشان دادن احترام به دوستان خدا،‏ مهمان‌نوازی و سخاوتمندی است.‏ (‏روم ۱۲:‏۱۳‏)‏ وقت صرف کردن با برادران و خواهران،‏ دوستی‌مان را با آن‌ها و یَهُوَه قوی‌تر می‌کند.‏ علاوه بر این با مهمان‌نوازی،‏ از یَهُوَه سرمشق می‌گیریم.‏

از پول‌دوستی دور بمانید

۱۷.‏ چرا مسئلهٔ پول در مزمور ۱۵ مطرح شده است؟‏

^۱۷ همچنین مهمان یَهُوَه «برای پولی که قرض می‌دهد بهره نمی‌گیرد،‏ و رشوه نمی‌گیرد تا علیه شخص بی‌گناه به دروغ شهادت دهد.‏» (‏مز ۱۵:‏⁠۵‏)‏ چرا این مزمور مسئلهٔ پول را مطرح می‌کند؟‏ زیرا دید نامتعادل به پول می‌تواند به دیگران آسیب برساند و به دوستی‌مان با خدا صدمه زند.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۰‏)‏ در زمان باستان بعضی‌ها با گرفتن بهرهٔ پولی که به برادران فقیرشان قرض داده بودند،‏ از آن‌ها سوءاستفاده  می‌کردند.‏ بعضی از داوران هم با گرفتن رشوه،‏ در حق دیگران ناعادلانه قضاوت می‌کردند.‏ چنین کارهایی برای یَهُوَه نفرت‌انگیز است.‏—‏حز ۲۲:‏⁠۱۲‏.‏

۱۸.‏ با چه سؤالاتی می‌توانیم دید خود را نسبت به پول محک بزنیم؟‏ (‏عبرانیان ۱۳:‏⁠۵‏)‏

^۱۸ بجاست که دیدمان را نسبت به پول محک بزنیم و از خود بپرسیم:‏ ‹آیا بیشتر وقت‌ها به پول و آنچه می‌خواهم بخرم فکر می‌کنم؟‏ اگر فکر می‌کنم شخصی که به او بدهکارم به پولش نیاز ندارد،‏ آیا در پس دادن پولی که از او قرض گرفتم تأخیر می‌کنم؟‏ آیا پولدار بودن حس برتری به من می‌دهد؟‏ آیا نسبت به دیگران دست و دلباز هستم؟‏ آیا برادران و خواهرانم را صرفاً به خاطر ثروتمند بودنشان،‏ پول‌دوست می‌دانم؟‏ آیا همیشه با ثروتمندان دوست می‌شوم و به فقیران بی‌توجهی می‌کنم؟‏› ما این افتخار بزرگ را داریم تا مهمان یَهُوَه باشیم و با دوری از پول‌دوستی،‏ این افتخار را حفظ کنیم.‏ در این صورت یَهُوَه هرگز ما را ترک نخواهد کرد.‏—‏عبرانیان ۱۳:‏۵ خوانده شود.‏

یَهُوَه دوستانش را دوست دارد

۱۹.‏ چرا یَهُوَه از ما می‌خواهد که به آنچه که در مزمور ۱۵ نوشته شده عمل کنیم؟‏

^۱۹ مزمور ۱۵ با این وعده به پایان می‌رسد:‏ «کسی که این‌ها را انجام دهد،‏ هیچ وقت لغزش نمی‌خورد.‏» (‏مز ۱۵:‏⁠۵‏)‏ این وعده دلیل خواسته‌های خدا از ما را نشان می‌دهد.‏ یَهُوَه شادی ما را می‌خواهد.‏ وقتی به خواسته‌های او عمل می‌کنیم از زندگی بهتری برخوردار شده و او از ما حمایت می‌کند.‏—‏اشع ۴۸:‏⁠۱۷‏.‏

۲۰.‏ مهمانان یَهُوَه چشم‌انتظار چه هستند؟‏

^۲۰ آیندهٔ درخشانی پیش روی مهمانان یَهُوَه است.‏ مسح‌شدگان «در مکان‌های زیادی» که عیسی برای آن‌ها در آسمان آماده کرده است زندگی خواهند کرد.‏ (‏یو ۱۴:‏⁠۲‏)‏ کسانی که امید زندگی در بهشت زمینی را دارند،‏ چشم‌انتظار دیدن وعده‌های مکاشفه ۲۱:‏۳ هستند.‏ قطعاً همهٔ ما به دعوت دوستی با یَهُوَه و مهمان بودن در خیمه‌اش افتخار می‌کنیم!‏