۱.‏ در مزمور ۱۸:‏۴۶ داوود یَهُوَه را به چه چیزی تشبیه کرد؟‏

 ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که اتفاقات غیرمنتظره زندگی‌مان را تحت تأثیر قرار می‌دهد یا جهت آن را کاملاً عوض می‌کند.‏ چقدر قدردانیم که در این شرایط می‌توانیم به کمک یَهُوَه اعتماد داشته باشیم.‏ در مقالهٔ قبل خواندیم که یَهُوَه خدای زنده است و همیشه آمادهٔ کمک به ماست.‏ وقتی ما حمایت یَهُوَه را تجربه می‌کنیم،‏ مثل داوود مطمئن می‌شویم که «یَهُوَه زنده است.‏» ‏(‏مزمور ۱۸:‏۴۶ خوانده شود.‏)‏ داوود بلافاصله بعد از این گفته،‏ یَهُوَه را «صخرهٔ» خودش خواند.‏ چرا او یَهُوَه را به صخره‌ای بی‌جان تشبیه کرد؟‏

۲.‏ در این مقاله به بررسی چه موضوعاتی می‌پردازیم؟‏

^۲ در این مقاله بررسی می‌کنیم که چرا یَهُوَه صخره خوانده شد و ما از این تشبیه چه درس‌هایی می‌گیریم.‏ همچنین می‌بینیم که چطور می‌توانیم به او که صخرهٔ ماست،‏ تکیه کنیم.‏ در آخر به این موضوع می‌پردازیم که چطور خصوصیات صخره‌مانند یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم.‏

یَهُوَه صخره است

۳.‏ کتاب مقدّس برای چه منظور از کلمهٔ «صخره» استفاده می‌کند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۳ کتاب مقدّس از اصطلاح «صخره» استفاده می‌کند تا خصوصیات یَهُوَه را بهتر درک کنیم.‏ در کتاب مقدّس این اصطلاح معمولاً برای ستایش خدای بی‌همتا استفاده شده است.‏ اولین باری که در کتاب مقدّس یَهُوَه صخره خوانده شد،‏ در تَثنیه ۳۲:‏۴ است.‏ حنّا در دعایش گفت:‏ «ای خدای ما،‏ فقط تو مثل صخره محکم هستی.‏» (‏۱سمو ۲:‏⁠۲‏)‏ حَبَقوق یَهُوَه را «صخرهٔ من» خواند.‏ (‏حب ۱:‏۱۲‏)‏ نویسندهٔ مزمور ۷۳ یَهُوَه را ‹صخرهٔ دلش› خواند.‏ (‏مز ۷۳:‏​۲۶‏،‏ پاورقی)‏ حتی یَهُوَه خودش را صخره خواند.‏ (‏اشع ۴۴:‏⁠۸‏)‏ در این  مقاله سه خصوصیت صخره‌مانند یَهُوَه را بررسی می‌کنیم و خواهیم دید که او چطور می‌تواند «صخرهٔ ما»‏ باشد.‏—‏تث ۳۲:‏⁠۳۱‏.‏

۴.‏ یَهُوَه چطور مثل یک پناهگاه است؟‏ (‏مزمور ۹۴:‏⁠۲۲‏)‏

^۴ یَهُوَه پناهگاه است.‏ یَهُوَه مثل یک صخرهٔ عظیم که پناهگاهی در طوفان است،‏ در شرایط سخت از ما محافظت می‌کند.‏ ‏(‏مزمور ۹۴:‏۲۲ خوانده شود.‏)‏ او به ما کمک می‌کند تا رابطه‌مان را با او حفظ کنیم و اجازه نمی‌دهد تا صدمه‌ای جبران‌ناپذیر به ما وارد شود.‏ او حتی به ما وعده می‌دهد که در آینده،‏ هر چیزی را که باعث ترس و نگرانی ما می‌شود از بین خواهد برد.‏—‏حز ۳۴:‏​۲۵،‏ ۲۶‏.‏

۵.‏ یَهُوَه چطور می‌تواند پناهگاهی صخره‌مانند برای ما باشد؟‏

^۵ دعا یکی از راه‌هایی است که از طریق آن می‌توانیم یَهُوَه را پناهگاهمان سازیم.‏ وقتی دعا می‌کنیم یَهُوَه به ما ‹آرامش خدایی› می‌دهد که از دل و ذهن ما محافظت می‌کند.‏ (‏فیلیپ ۴:‏​۶،‏ ۷‏)‏ به تجربهٔ برادری به نام آرتِم که به خاطر ایمانش در زندان بود توجه کنید.‏ او بارها در حین بازجویی،‏ مورد بدرفتاری و تحقیر قرار گرفت.‏ آرتِم می‌گوید:‏ «هر دفعه که بازجو من را صدا می‌کرد استرس می‌گرفتم.‏ مرتب به یَهُوَه دعا می‌کردم.‏ از او می‌خواستم که به من آرامش و حکمت بدهد.‏» او ادامه می‌دهد:‏ «بازجو به هدفش نرسید.‏ با کمک یَهُوَه،‏ انگار یک دیوار سنگی جلوی من قرار داشت.‏»‏

۶.‏ چرا می‌توانیم همیشه به یَهُوَه اعتماد کنیم؟‏ (‏اِشَعْیا ۲۶:‏​۳،‏ ۴‏)‏

^۶ یَهُوَه قابل اعتماد است.‏ همان طور که صخره‌ای عظیم همیشه در جایش ثابت است،‏ یَهُوَه هم همیشه آمادهٔ کمک به ماست.‏ ما می‌توانیم به او اعتماد کنیم چون ‹صخره‌ای جاودان است.‏› ‏(‏اِشَعْیا ۲۶:‏​۳،‏ ۴ خوانده شود.‏)‏ از آنجا که یَهُوَه جاودان است،‏ همیشه به وعده‌هایش عمل می‌کند،‏ به دعاهای ما گوش می‌دهد و از ما حمایت می‌کند.‏ علاوه بر این،‏ نسبت به خادمانش وفادار است.‏ (‏۲سمو ۲۲:‏۲۶‏)‏ یَهُوَه نه تنها زحمت‌هایمان را در خدمت به او فراموش نمی‌کند،‏ بلکه به ما پاداش هم می‌دهد.‏—‏عبر ۶:‏۱۰؛‏ ۱۱:‏⁠۶‏.‏

۷.‏ وقتی به یَهُوَه اعتماد می‌کنیم چه فایده‌ای می‌بریم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۷ با توکّل کامل به یَهُوَه،‏ او را صخرهٔ خود می‌سازیم.‏ مطمئنیم اگر در سختی‌ها از او اطاعت کنیم،‏ فایده می‌بریم.‏ (‏اشع ۴۸:‏​۱۷،‏ ۱۸‏)‏ هر بار که دست یَهُوَه را در زندگی‌مان می‌بینیم،‏ اعتمادمان به او بیشتر می‌شود.‏ به این شکل متوجه می‌شویم که فقط با کمک یَهُوَه می‌توانیم هر مشکلی را تحمّل کنیم.‏ معمولاً وقتی هیچ کس نمی‌تواند به ما کمک کند،‏ قابل اعتماد بودن یَهُوَه بیشتر به ما ثابت می‌شود.‏ ولادمیر می‌گوید:‏ «وقتی در بازداشتگاه بودم احساس می‌کردم بیش از هر زمان دیگری به یَهُوَه نزدیک‌ترم.‏ چون تنها بودم و کاری از دستم برنمی‌آمد،‏ یاد گرفتم که بیشتر به یَهُوَه اعتماد کنم.‏»‏

۸.‏ الف)‏ چرا می‌توانیم بگوییم که یَهُوَه تغییر نمی‌کند؟‏ ب)‏ از این که یَهُوَه صخرهٔ ماست،‏ چه فایده‌ای می‌بریم؟‏ (‏مزمور ۶۲:‏​۶،‏ ۷‏)‏

 ^۸ یَهُوَه تغییر نمی‌کند.‏ یَهُوَه مانند یک صخرهٔ عظیم محکم و ثابت است.‏ شخصیت یَهُوَه و مقصودش تغییرناپذیرند.‏ (‏ملا ۳:‏⁠۶‏)‏ او با وجود سرکشی آدم و حوّا در باغ عدن مقصودش را تغییر نداد.‏ همان طور که پولُس رسول نوشت:‏ ‹یَهُوَه نمی‌تواند برخلاف ذات خودش عمل کند.‏› (‏۲تیمو ۲:‏۱۳‏)‏ صرف‌نظر از اتفاقات یا رفتار انسان‌ها،‏ یَهُوَه هیچ‌گاه خصوصیات،‏ مقصود و معیارهایش را تغییر نمی‌دهد.‏ از آنجا که یَهُوَه تغییر نمی‌کند،‏ می‌توانیم از حمایتش در سختی‌ها و دیدن تحقق وعده‌هایش مطمئن باشیم.‏—‏مزمور ۶۲:‏​۶،‏ ۷ خوانده شود.‏

۹.‏ از تجربهٔ تاتیانا چه یاد می‌گیریم؟‏

^۹ تمرکز بر خصوصیات یَهُوَه و مقصودش برای زمین کمک می‌کند تا به او اعتماد کنیم و او را صخرهٔ خود سازیم.‏ به این شکل راحت‌تر در سختی‌ها تعادل عاطفی خود را حفظ می‌کنیم.‏ (‏مز ۱۶:‏⁠۸‏)‏ تجربهٔ خواهری به نام تاتیانا که به خاطر ایمانش در حبس خانگی بود این نکته را ثابت می‌کند.‏ او می‌گوید:‏ «به شدّت احساس تنهایی می‌کردم.‏ اوایل خیلی برایم سخت بود و افسرده شده بودم.‏» اما او با تعمّق در مورد یَهُوَه و مقصودش برای انسان‌ها،‏ درک کرد که چرا تحمّل سختی‌ها مهم است.‏ به این شکل توانست آرامش و تعادل عاطفی‌اش را به دست آورد.‏ او در ادامه می‌گوید:‏ «متوجه شدم که به خاطر وفاداریم به یَهُوَه،‏ در این شرایط قرار گرفته‌ام و این کمکم کرد تا بیش از حد روی موقعیتم تمرکز نکنم.‏»‏

۱۰.‏ یَهُوَه چطور می‌تواند صخرهٔ ما باشد؟‏

^۱۰ به زودی با زمان‌های سختی روبرو می‌شویم که باید بیشتر از قبل به یَهُوَه توکّل کنیم.‏ الآن زمان آن است که اعتمادمان را به یَهُوَه قوی کنیم.‏ او در هر سختی‌ای به ما قدرت لازم را می‌دهد تا وفادار بمانیم.‏ چطور می‌توانیم اعتمادمان را به یَهُوَه قوی‌تر کنیم؟‏ خواندن گزارشات کتاب مقدّس و تجربهٔ خادمان امروزی در این زمینه به ما کمک می‌کند.‏ در حین خواندن این گزارشات،‏ دقت کنید که یَهُوَه چطور با خصوصیات صخره‌مانندش از خادمانش حمایت کرده است.‏ تعمّق بر آن‌ها،‏ به شما کمک می‌کند تا یَهُوَه را صخرهٔ خودتان بسازید.‏

از خصوصیات صخره‌مانند یَهُوَه سرمشق بگیرید

۱۱.‏ چرا می‌خواهیم خصوصیات صخره‌مانند یَهُوَه را سرمشق قرار دهیم؟‏ (‏کادر «‏ هدفی برای برادران جوان‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۱۱ بعد از بررسی خصوصیات صخره‌مانند یَهُوَه،‏ توجه کنید که ما چطور می‌توانیم این خصوصیات را در خودمان پرورش دهیم.‏ وقتی در این زمینه تلاش کنیم،‏ جماعتمان را بیشتر تقویت می‌کنیم.‏ برای مثال عیسی شَمعون را کیفا نامید که پِطرُس هم ترجمه  می‌شود و به معنای «صخره» است.‏ (‏یو ۱:‏۴۲‏)‏ منظور عیسی این بود که پِطرُس باعث تسلّی و تقویت برادران و خواهران در جماعت می‌شود.‏ پیران جماعت به «سایهٔ صخره‌ای بزرگ» تشبیه شده‌اند،‏ چون از کسانی که در جماعت هستند محافظت می‌کنند.‏ (‏اشع ۳۲:‏⁠۲‏)‏ البته وقتی همهٔ برادران و خواهران از خصوصیات صخره‌مانند یَهُوَه سرمشق بگیرند،‏ کل جماعت فایده می‌برد.‏—‏افس ۵:‏⁠۱‏.‏

۱۲.‏ چطور می‌توانیم برای دیگران پناهگاهی باشیم؟‏

^۱۲ پناهگاه باشید.‏ بعضی وقت‌ها می‌توانیم در پی ناآرامی‌های اجتماعی،‏ جنگ و فجایع طبیعی برای هم‌ایمانانمان سرپناهی فراهم کنیم.‏ از آنجا که شرایط «روزهای آخر» بدتر خواهد شد،‏ موقعیت‌های بیشتری برای کمک به برادران و خواهرانمان پیدا خواهیم کرد.‏ (‏۲تیمو ۳:‏⁠۱‏)‏ همچنین از لحاظ عاطفی و روحانی می‌توانیم هم‌ایمانانمان را تقویت کنیم.‏ یک راه این است که در جماعت محیطی گرم ایجاد کنیم.‏ ما در دنیایی بی‌رحم،‏ سرد و پر از استرس زندگی می‌کنیم.‏ پس می‌خواهیم برادران و خواهرانمان در جلسات،‏ احساس گرمی،‏ محبت و امنیت داشته باشند.‏

۱۳.‏ پیران جماعت چطور می‌توانند پناهگاهی برای دیگران باشند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۳ پیران جماعت در سختی‌ها پناهگاهی برای جماعت هستند.‏ طی فجایع طبیعی یا فوریت‌های پزشکی،‏ پیران جماعت پیشقدم می‌شوند تا به نیازهای هم‌ایمانانشان رسیدگی کنند.‏ آن‌ها همچنین برادران و خواهران را از لحاظ روحانی تشویق می‌کنند.‏ برادران و خواهران با پیر جماعتی که ملایم است و گوش شنوا دارد،‏ راحت‌تر مشکلاتشان را در میان می‌گذارند.‏ آن‌ها به این شکل محبت او را حس می‌کنند و پند و راهنمایی‌هایش را راحت‌تر به کار می‌برند.‏—‏۱تسا ۲:‏​۷،‏ ۸،‏ ۱۱‏.‏

۱۴.‏ چطور می‌توانیم نشان دهیم که قابل اعتماد هستیم؟‏

 ^۱۴ قابل اعتماد باشید.‏ ما می‌خواهیم دیگران بدانند که در سختی‌ها آمادهٔ کمک به آن‌ها هستیم.‏ (‏امث ۱۷:‏۱۷‏)‏ اما چه چیزی به دیگران کمک می‌کند تا به ما اعتماد پیدا کنند؟‏ ما باید سعی کنیم خصوصیات یَهُوَه را از خودمان نشان دهیم؛‏ مثلاً خوش‌قول و وقت‌شناس باشیم.‏ (‏مت ۵:‏۳۷‏)‏ همچنین برای کمک به دیگران پیشقدم شویم.‏ علاوه بر این،‏ تکالیف و مسئولیت‌هایمان را مطابق با دستورالعمل‌های سازمان انجام دهیم.‏

۱۵.‏ چرا پیران قابل اعتماد برکتی برای جماعت هستند؟‏

^۱۵ چرا پیران قابل اعتماد برکتی برای جماعت هستند؟‏ وقتی برادران و خواهران مطمئنند که در صورت نیاز می‌توانند با پیران جماعت،‏ منجمله سرپرست گروهشان تماس بگیرند،‏ احساس امنیت می‌کنند.‏ وقتی پیران آمادهٔ کمک به دیگران باشند،‏ مبشّران محبت آن‌ها را حس می‌کنند.‏ همچنین هنگامی که آن‌ها بجای نظرات خود،‏ بر اساس کتاب مقدّس و نشریات راهنمایی و پند دهند،‏ مبشّران به آن‌ها اعتماد پیدا می‌کنند.‏ به  علاوه،‏ یک پیر جماعت با فاش نکردن مسائل خصوصی دیگران و وفا کردن به قولش،‏ باعث جلب اعتماد می‌شود.‏

۱۶.‏ وقتی همیشه خواست یَهُوَه را انجام دهیم،‏ چطور خودمان و دیگران فایده می‌بریم؟‏

^۱۶ همیشه به معیارهای یَهُوَه پای‌بند بمانید.‏ اگر ما در هر شرایطی مطیع بوده و بر اساس اصول کتاب مقدّس تصمیم‌گیری کنیم،‏ تأثیر مثبتی روی دیگران می‌گذاریم.‏ با شناخت دقیق از کتاب مقدّس ایمانمان قوی‌تر می‌شود و به معیارهای یَهُوَه پای‌بند می‌مانیم.‏ در نتیجه تعلیمات نادرست و طرز فکر این دنیا ما را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد.‏ (‏افس ۴:‏۱۴؛‏ یعقو ۱:‏​۶-‏۸‏)‏ هنگام شنیدن اخبار بد،‏ ایمان ما به یَهُوَه و وعده‌هایش کمکمان می‌کند تا آرامش خود را حفظ کنیم.‏ (‏مز ۱۱۲:‏​۷،‏ ۸‏)‏ شاید حتی بتوانیم به دیگران که با سختی‌ها دست و پنجه نرم می‌کنند کمک کنیم.‏—‏۱تسا ۳:‏​۲،‏ ۳‏.‏

۱۷.‏ پیران جماعت چطور می‌توانند به دیگران کمک کنند تا ایمانشان قوی بماند؟‏

^۱۷ پیران جماعت باید در عاداتشان تعادل را حفظ کنند،‏ قدرت تشخیص داشته باشند و منظم و معقول باشند.‏ آن‌ها ‹همیشه به کلام قابل اعتماد خدا پای‌بندند› و به دیگران کمک می‌کنند تا ایمانشان قوی بماند.‏ (‏تیت ۱:‏۹؛‏ ۱تیمو ۳:‏​۱-‏۳‏)‏ پیران جماعت با بجا گذاشتن نمونهٔ خوب و شبانی از برادران و خواهران،‏ به آن‌ها کمک می‌کنند تا مرتب در جلسات و خدمت موعظه شرکت کنند و مطالعهٔ شخصی داشته باشند.‏ علاوه بر این وقتی مبشّران با سختی‌ها روبرو می‌شوند،‏ پیران آن‌ها را تشویق می‌کنند تا به یَهُوَه توکّل کنند و به وعده‌هایش اطمینان داشته باشند.‏

۱۸.‏ چرا می‌خواهیم یَهُوَه را ستایش کنیم و به او نزدیک‌تر شویم؟‏ (‏کادر «‏ راه نزدیک‌تر شدن به یَهُوَه‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۱۸ بعد از بررسی خصوصیات خارق‌العادهٔ یَهُوَه،‏ ما هم می‌توانیم مثل داوود پادشاه بگوییم:‏ «حمد و سپاس بر یَهُوَه که صخرهٔ من است!‏» (‏مز ۱۴۴:‏⁠۱‏)‏ یَهُوَه خدایی است که ما همیشه می‌توانیم به او توکّل کنیم.‏ در کل زندگی‌مان،‏ حتی در سالخوردگی مطمئنیم که یَهُوَه از لحاظ روحانی به ما کمک خواهد کرد.‏ پس با اطمینان می‌گوییم:‏ «او صخرهٔ من است.‏»—‏مز ۹۲:‏​۱۴،‏ ۱۵‏.‏