۱-‏۲.‏ الف)‏ چرا ممنوعیت فعالیت شاهدان یَهُوَه در برخی کشورها نباید ما را متعجب سازد؟‏ ب)‏ در این مقاله به بررسی چه موضوعی می‌پردازیم؟‏

در سال ۲۰۱۸،‏ بیش از ۲۲۳٬۰۰۰ مبشّر در کشورهایی زندگی می‌کردند که فعالیت روحانی ما ممنوع یا بسیار محدود بود.‏ ما نباید از چنین شرایطی تعجب کنیم.‏ زیرا همان طور که در مقالهٔ قبل دیدیم،‏ مسیحیان حقیقی می‌دانند که با آزار و اذیت روبرو خواهند شد.‏ (‏۲تیمو ۳:‏۱۲‏)‏ ما در هر کشوری که زندگی کنیم،‏ ممکن است زمانی که انتظارش را نداریم،‏ دولت فعالیت‌های روحانی ما را ممنوع کند.‏

^۲ اگر دولت کشوری که در آن زندگی می‌کنید،‏ فعالیت شاهدان یَهُوَه را ممنوع کند،‏ شاید از خود بپرسید،‏ ‹آیا این مخالفت‌ها بدین معنی است که خدا از ما خشنود نیست؟‏ آیا در این ممنوعیت‌ها دیگر نمی‌توانیم یَهُوَه را بپرستیم؟‏ آیا باید به کشور دیگری نقل‌مکان کنیم تا بتوانیم آزادانه یَهُوَه را بپرستیم؟‏› در این مقاله به بررسی این سؤالات می‌پردازیم.‏ همچنین خواهیم دید که در ممنوعیت‌ها چگونه می‌توانیم همچنان به یَهُوَه خدمت کنیم و از چه خطراتی باید برحذر باشیم.‏

۳.‏ مطابق دوم قُرِنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷ پولُس رسول چگونه مورد آزار و اذیت قرار گرفت و ما از نمونهٔ او چه می‌آموزیم؟‏

^۳ اگر دولت فعالیت‌های ما را ممنوع کند،‏ شاید فکر کنیم که یَهُوَه از ما خشنود نیست.‏ اما چنین طرز فکری اشتباه است!‏ برای مثال،‏ نمونهٔ پولُس رسول را در نظر بگیرید.‏ مطمئناً یَهُوَه از او خشنود بود.‏ او این افتخار را داشت که ۱۴ کتاب را از بخش یونانی کتاب مقدّس به قلم آورد.‏ همچنین او رسول غیریهودیان بود.‏ با این حال،‏ او شدیداً مورد آزار و اذیت قرار گرفت.‏ ‏(‏۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۷  خوانده شود.‏)‏ ما از سرگذشت پولُس می‌آموزیم که یَهُوَه جلوی آزار و اذیتی را که خادمانش با آن روبرو می‌شوند نمی‌گیرد.‏

۴.‏ چرا دنیا از ما نفرت دارد؟‏

^۴ عیسی اشاره کرد که چرا ممکن است مورد آزار و اذیت قرار گیریم.‏ او گفت:‏ «حال که به دنیا تعلّق ندارید،‏ .‏ .‏ .‏ دنیا از شما نفرت دارد.‏» (‏یو ۱۵:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ بنابراین،‏ آزار و اذیت‌ها نشانهٔ ناخشنودی یَهُوَه از ما نیست.‏ بلکه گواهی است که اعمال ما مورد تأیید اوست!‏

۵.‏ آیا مخالفان می‌توانند پرستش یَهُوَه را کاملاً متوقف سازند؟‏ توضیح دهید.‏

^۵ مخالفان هرگز قادر نخواهند بود،‏ پرستش یَهُوَه خدای قادر مطلق را کاملاً متوقف سازند.‏ بسیاری چنین قصدی داشتند اما موفق نشدند.‏ آنچه را که طی جنگ جهانی دوم رخ داد در نظر بگیرید.‏ در آن دوران،‏ بسیاری از کشورها قوم خدا را شدیداً مورد آزار و اذیت قرار می‌دادند.‏ علاوه بر حزب نازی در آلمان،‏ دولت استرالیا،‏ کانادا و برخی کشورهای دیگر نیز فعالیت شاهدان یَهُوَه را ممنوع کرده بودند.‏ نتیجهٔ این مخالفت‌ها چه بود؟‏ وقتی جنگ در سال ۱۹۳۹ شروع شد،‏ ۷۲٬۴۷۵ مبشّر در سراسر جهان وجود داشت.‏ گزارشات نشان می‌دهد که در سال ۱۹۴۵ وقتی جنگ به پایان رسید،‏ با حمایت یَهُوَه تعداد مبشّران به ۱۵۶٬۲۹۹ نفر رسیده بود.‏ تعداد مبشّران بیش از دو برابر شده بود!‏

۶.‏ آزار و اذیت‌ها چه نتایج مثبتی می‌تواند به همراه داشته باشد؟‏ نمونه‌ای بیاورید.‏

^۶ آزار و اذیت‌ها نه تنها ما را از پرستش یَهُوَه باز نمی‌دارد،‏ بلکه می‌تواند باعث شود در خدمت به او مصمم‌تر شویم.‏ برای مثال،‏ زوجی که یک پسر کوچک داشتند در کشوری زندگی می‌کردند که فعالیت شاهدان یَهُوَه ممنوع شده بود.‏ آنان به جای این که ترس به دل راه دهند،‏ خدمت پیشگامی را شروع کردند.‏ خواهرمان حتی از شغل پردرآمد خود استعفا داد.‏ برادرمان نیز گفت که ممنوعیت‌ها باعث شد که بسیاری از مردم نسبت به فعالیت شاهدان یَهُوَه کنجکاو شوند.‏ در نتیجه،‏ او راحت‌تر می‌توانست علاقه‌مندانی را بیابد و کتاب مقدّس را با آنان مطالعه کند.‏ این ممنوعیت‌ها نتیجهٔ خوب دیگری نیز داشت.‏ پیر جماعتی در آن کشور گفت که بسیاری که در گذشته غیرفعال شده بودند،‏ دوباره در جلسات شرکت کردند و در خدمت موعظه فعال شدند.‏

۷.‏ الف)‏ ما از لاویان ۲۶:‏۳۶،‏ ۳۷ چه می‌آموزیم؟‏ ب)‏ شما هنگام روبرویی با ممنوعیت‌ها چه می‌کنید؟‏

 ^۷ مخالفان با ممنوع کردن فعالیت‌های روحانی ما می‌خواهند ترس و دلهره در ما ایجاد کنند تا از خدمت به یَهُوَه دست بکشیم.‏ علاوه بر ممنوعیت،‏ آنان ممکن است شایعاتی دربارهٔ ما پخش کنند،‏ مأمورانشان را به خانه‌هایمان بفرستند،‏ ما را به دادگاه احضار کنند یا حتی برخی را به زندان بیندازند.‏ آنان فکر می‌کنند که با به زندان انداختن تعداد اندکی از هم‌ایمانانمان،‏ در ما ترس و دلهره ایجاد می‌کنند.‏ اگر ما در چنین شرایطی ترس به دل راه دهیم،‏ ممکن است در خدمتمان سست شویم یا حتی به یَهُوَه پشت کنیم.‏ ما نمی‌خواهیم همچون آنانی باشیم که در لاویان ۲۶:‏۳۶،‏ ۳۷ توصیف شده‌اند.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ ما اجازه نمی‌دهیم که ترس باعث شود از خدمتمان بکاهیم یا کاملاً از آن دست بکشیم.‏ ما کاملاً به یَهُوَه اعتماد داریم و ترس و وحشت به دل راه نمی‌دهیم.‏ (‏اشع ۲۸:‏۱۶‏)‏ باید همواره در دعا از یَهُوَه بخواهیم ما را راهنمایی کند.‏ می‌دانیم که قدرتمندترین حکومت‌ها نیز قادر نخواهند بود ما را از خدمت به یَهُوَه بازدارند،‏ زیرا او خود همواره پشتیبان ماست.‏—‏عبر ۱۳:‏۶‏.‏

۸-‏۹.‏ الف)‏ هر شخص مسیحی باید چه تصمیمی برای خود و خانواده‌اش بگیرد؟‏ ب)‏ چه چیز به شخص کمک می‌کند که تصمیمی حکیمانه بگیرد؟‏

^۸ اگر فعالیت شاهدان یَهُوَه در کشور شما ممنوع شود،‏ شاید با خود فکر کنید که باید به کشور دیگری نقل‌مکان کنید تا بتوانید آزادانه به یَهُوَه خدمت کنید.‏ این یک تصمیم شخصی است و هیچ کس نمی‌تواند برای شما چنین تصمیمی بگیرد.‏ در این زمینه می‌توان نمونهٔ مسیحیان قرن اول را در نظر گرفت که مورد آزار و اذیت قرار گرفتند.‏ پس از این که مخالفان،‏ استیفان را سنگسار کردند و کشتند،‏ شاگردان عیسی از اورشلیم به سراسر یهودیه،‏ سامره و حتی فینیقیه،‏ قبرس و اَنطاکیه که دورتر بود نقل‌مکان کردند.‏ (‏مت ۱۰:‏۲۳؛‏ اعما ۸:‏۱؛‏ ۱۱:‏۱۹‏)‏ با این حال،‏ زمانی که آزار و اذیت‌ها در قرن اول بار دیگر به اوج خود رسید،‏ پولُس رسول تصمیم گرفت در منطقه‌ای که فعالیت موعظه ممنوع شده بود بماند.‏ به این شکل،‏ او جانش را به خطر انداخت تا خبر خوش را اعلام کند و برادرانی را که شدیداً مورد آزار و اذیت بودند تقویت نماید.‏—‏اعما ۱۴:‏۱۹-‏۲۳‏.‏

^۹ ما از این گزارشات چه می‌آموزیم؟‏ این مسئولیت سرپرست خانواده است که تصمیم بگیرد آیا می‌خواهند به کشور دیگری نقل‌مکان کنند یا خیر.‏ او پیش از تصمیم‌گیری باید به یَهُوَه دعا کند،‏ شرایط خانواده‌اش را به‌دقت بررسی نماید و در نظر بگیرد که جابه‌جایی چه تأثیرات مثبت و منفی‌ای بر خانواده می‌گذارد.‏ در هر حال،‏ هر شخص مسیحی در این زمینه،‏ «بار خود را حمل خواهد کرد.‏» (‏غلا ۶:‏۵‏)‏ ما نباید دیگران را به خاطر تصمیمشان قضاوت کنیم.‏

۱۰.‏ دفتر شعبه و پیران جماعت چه دستورالعمل‌هایی به اعضای جماعت می‌دهند؟‏

^۱۰ شما چگونه می‌توانید در ممنوعیت‌ها همچنان به خدمتتان ادامه دهید؟‏ در چنین شرایطی،‏ دفتر شعبه دستورالعمل‌ها و پیشنهاداتی دربارهٔ دریافت خوراک روحانی،‏ گرد هم آمدن برای جلسات و نحوهٔ موعظهٔ خبر خوش به پیران جماعت می‌دهد.‏ اگر دفتر شعبه نتواند با پیران جماعت تماس بگیرد،‏ پیران جماعت خودشان به همهٔ اعضای جماعت کمک می‌کنند تا به خدمتشان ادامه دهند.‏ آنان دستورالعمل‌هایی هماهنگ با اصول کتاب مقدّس و نشریات مسیحی،‏ در اختیار مبشّران می‌گذارند.‏—‏مت ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰؛‏ اعما ۵:‏۲۹؛‏ عبر ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۱۱.‏ چرا می‌توانیم مطمئن باشیم که در هر شرایطی خوراک روحانی کافی دریافت خواهیم کرد و برای محافظت از آن چه باید بکنیم؟‏

 ^۱۱ یَهُوَه وعده داده است که همواره خوراک روحانی کافی در اختیار خادمانش می‌گذارد تا آنان بتوانند ایمانشان را تقویت کنند.‏ (‏اشع ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ لو ۱۲:‏۴۲-‏۴۴‏)‏ بنابراین،‏ می‌توانید اطمینان داشته باشید که سازمان یَهُوَه هر آنچه را که برای حفظ وفاداری‌تان نیاز دارید در اختیارتان می‌گذارد.‏ حال،‏ شما چه باید بکنید؟‏ هنگام روبرویی با ممنوعیت‌ها،‏ مکانی امن برای پنهان کردن کتاب مقدّس و دیگر نشریات مسیحی بیابید.‏ مراقب باشید که چنین منابع باارزشی را چه چاپ‌شده و چه الکترونیکی،‏ در مکان‌هایی نگذارید که به‌راحتی پیدا شود.‏ هر یک از ما باید آنچه از دستش برمی‌آید انجام دهد تا بتواند به یَهُوَه وفادار بماند.‏

۱۲.‏ پیران جماعت برای برگزاری جلسات چگونه سعی می‌کنند جلب توجه نکنند؟‏

^۱۲ در ممنوعیت‌ها،‏ جلسات هفتگی به چه صورت برگزار می‌شود؟‏ پیران جماعت ترتیبی می‌دهند تا جلسات طوری برگزار شود که توجه مخالفان را جلب نکند.‏ پیران جماعت شاید از شما بخواهند که در گروه‌های کوچک جلسات را تشکیل دهید.‏ همچنین ممکن است زمان و مکان جلسات را چند وقت یک بار تغییر دهند.‏ به علاوه،‏ اگر در ابتدا و انتهای جلسات سعی کنید آهسته صحبت کنید،‏ آنانی که در جلسات شرکت می‌کنند امنیت بیشتری خواهند داشت.‏ همچنین شاید لازم باشد برای رفتن به جلسات لباس‌هایی بپوشید که جلب توجه نکند.‏

۱۳.‏ ما از برادرانمان در شوروی سابق چه می‌آموزیم؟‏

^۱۳ نحوهٔ موعظه کردن در کشورهایی که فعالیت ما محدود است یکسان نیست.‏ از آنجا که ما یَهُوَه را دوست داریم،‏ می‌خواهیم دربارهٔ پادشاهی‌اش با دیگران صحبت کنیم.‏ بنابراین،‏ در هر شرایطی راهی برای موعظه کردن می‌یابیم.‏ (‏لو ۸:‏۱؛‏ اعما ۴:‏۲۹‏)‏ تاریخ‌نگاری به نام امیلی بِرِن دربارهٔ نحوهٔ موعظهٔ شاهدان یَهُوَه در شوروی سابق می‌گوید:‏ «وقتی دولت فعالیت موعظهٔ شاهدان یَهُوَه را ممنوع کرد،‏ آنان سعی کردند با همسایگان،‏ همکاران و دوستانشان سر صحبت را باز کنند.‏ به همین دلیل به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده شدند.‏ آنان در آنجا نیز به زندانیان دیگر موعظه می‌کردند.‏» برادرانمان در شوروی سابق با وجود ممنوعیت‌ها،‏ هرگز دست از موعظه نکشیدند.‏ اگر روزی فعالیت موعظه در کشور شما ممنوع شود،‏ باشد که شما نیز از آنان سرمشق گیرید و همچنان به موعظه ادامه دهید.‏

۱۴.‏ مزمور ۳۹:‏۱ چه هشداری می‌دهد؟‏

^۱۴ مراقب باشید که دربارهٔ چه موضوعاتی با دیگران صحبت می‌کنید.‏ در ممنوعیت‌ها باید تشخیص دهیم که چه زمانی باید سکوت کنیم.‏ (‏جا ۳:‏۷‏)‏ ما باید مراقب باشیم که اطلاعاتی مانند نام برادران و خواهران،‏ محل برگزاری جلسات،‏  نحوهٔ موعظه و دریافت نشریات را محرمانه نگاه داریم.‏ ما این اطلاعات را در اختیار مقامات دولتی و یا حتی دوستان و خویشاوندانمان،‏ چه در داخل کشور و چه خارج از کشور،‏ قرار نمی‌دهیم.‏ اگر چنین کنیم،‏ برادرانمان را در خطر می‌اندازیم.‏—‏مزمور ۳۹:‏۱ خوانده شود.‏

۱۵.‏ یکی از اهداف شیطان چیست و ما برای مقابله با آن چه باید بکنیم؟‏

^۱۵ اجازه ندهید که مشکلات کوچک بین شما جدایی اندازد.‏ شیطان می‌داند که «اگر در خانواده‌ای تفرقه بیفتد،‏ آن خانواده از هم می‌پاشد.‏» (‏مرق ۳:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ او پیوسته تلاش خواهد کرد که بین ما تفرقه بیندازد تا به جای این که با او بجنگیم،‏ با یکدیگر بجنگیم.‏

۱۶.‏ خواهر گِرترود پُتزینگر چه نمونهٔ خوبی از خود به جا گذاشت؟‏

^۱۶ حتی مسیحیان باتجربه نیز باید مراقب باشند که در این دام نیفتند.‏ نمونهٔ دو خواهر مسح‌شده به نام‌های گِرترود پُتزینگر و اِلفریده لور را در نظر گیرید.‏ آنان به همراه خواهران دیگر در اردوگاه‌های کار اجباری در آلمان نازی در حبس بودند.‏ زمانی که اِلفریده با صحبت‌هایش،‏ خواهران دیگر را تشویق می‌کرد،‏ گِرترود به او حسادت می‌ورزید.‏ بعدها،‏ گِرترود از این کارش شرمسار شد و از یَهُوَه کمک خواست.‏ او در این باره چنین نوشت:‏ «ما باید بپذیریم که برخی افراد،‏ توانایی‌ها و مسئولیت‌هایشان از ما بیشتر است.‏» خواهرمان چگونه بر احساس حسادتش غلبه کرد؟‏ او بر خصوصیات خوب و شخصیت دوستانهٔ اِلفریده تمرکز کرد و دوباره رابطهٔ نزدیکی با او برقرار کرد.‏ هر دوی آنان از اردوگاه‌های کار اجباری نجات یافتند و تا پایان زندگی زمینی خود وفادارانه یَهُوَه را خدمت کردند.‏ اگر ما نیز سخت تلاش کنیم که بر اختلافاتمان با برادران و خواهران غلبه کنیم،‏ اجازه نخواهیم داد که هیچ چیز در میان ما جدایی اندازد.‏—‏کول ۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۱۷.‏ چرا همواره باید دستورالعمل‌ها را دنبال کنیم؟‏

^۱۷ از دستورالعمل‌ها سرپیچی نکنید.‏ اگر ما همواره راهنمایی‌های برادران مسئول را دنبال کنیم،‏ از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری خواهیم کرد.‏ (‏۱پطر ۵:‏۵‏)‏ برای مثال،‏ برادران مسئول در کشوری که فعالیتمان ممنوع شده بود،‏ از مبشّران خواسته بودند که در موعظه،‏ به دیگران نشریات چاپ‌شده ندهند.‏ اما برادری پیشگام از این دستورالعمل سرپیچی کرد و نشریاتی به دیگران داد.‏ نتیجهٔ این کار چه بود؟‏ چیزی از موعظهٔ غیررسمی برادران نگذشته بود که پلیس جلوی آنان را گرفت.‏ ظاهراً پلیس آنان را در موعظه تعقیب کرده بود و نشریاتی را که به مخاطبانشان داده بودند،‏ از آنان گرفته بود.‏ ما از این نمونه چه درسی می‌گیریم؟‏ همواره باید از دستورالعمل‌هایی که دریافت می‌کنیم پیروی کنیم،‏ حتی اگر نظری برخلاف آن داشته باشیم!‏ به این شکل،‏ با برادرانی که یَهُوَه منصوب کرده است همکاری می‌کنیم و می‌توانیم  مطمئن باشیم که برکات یَهُوَه نصیبمان می‌شود.‏—‏عبر ۱۳:‏۷،‏ ۱۷‏.‏

۱۸.‏ چرا نباید قوانین غیرضروری وضع کنیم؟‏

^۱۸ قوانین غیرضروری وضع نکنید.‏ پیران جماعت با وضع کردن قوانین غیرضروری،‏ تنها شرایط را برای دیگران سخت‌تر می‌کنند.‏ برادر یوری کامینسکی دربارهٔ زمانی که فعالیت شاهدان یَهُوَه در چکسلواکی سابق ممنوع شد می‌گوید:‏ «پس از این که بسیاری از پیران جماعت و برادران مسئول دستگیر شدند،‏ برخی از آنانی که سرپرستی جماعات و حوزه‌ها را بر عهده داشتند،‏ قوانینی وضع کردند و لیستی از بایدونبایدها به مبشّران دادند.‏» ما باید به یاد داشته باشیم که یَهُوَه این اختیار را به ما نداده است که برای هم‌ایمانانمان تصمیم بگیریم.‏ در واقع،‏ آنانی که قوانین غیرضروری وضع می‌کنند می‌خواهند بر ایمان دیگران سَروری کنند،‏ نه این که از آنان محافظت نمایند.‏—‏۲قر ۱:‏۲۴‏.‏

۱۹.‏ علی‌رغم تلاش‌های شیطان،‏ دوم تواریخ ۳۲:‏۷،‏ ۸ چه اطمینانی به ما می‌دهد؟‏

^۱۹ دشمن ما ابلیس،‏ همواره تلاش می‌کند که خادمان وفادار یَهُوَه را مورد آزار و اذیت قرار دهد.‏ (‏۱پطر ۵:‏۸؛‏ مکا ۲:‏۱۰‏)‏ او به همراه پیروانش سعی می‌کند پرستش یَهُوَه را ممنوع کند.‏ با این حال،‏ ما نباید ترسی به دل راه دهیم!‏ (‏تث ۷:‏۲۱‏)‏ حتی اگر فعالیتمان ممنوع شده باشد،‏ یَهُوَه همواره در کنار ماست و همچنان از ما حمایت می‌کند.‏—‏۲تواریخ ۳۲:‏۷،‏ ۸ خوانده شود.‏

۲۰.‏ شما مصمم به انجام چه کاری هستید؟‏

^۲۰ باشد که همواره همچون برادرانمان در قرن اول مصممانه عمل کنیم که به حاکمان زمان خود گفتند:‏ «خود قضاوت کنید؛‏ در چشم خدا کدام درست است،‏ اطاعت از شما یا اطاعت از خدا؟‏ چون ما نمی‌توانیم از سخن گفتن در مورد آنچه دیده و شنیده‌ایم،‏ دست بکشیم.‏»—‏اعما ۴:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏