۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا تَثنیه ۶:‏۴ گفته‌ای معروف است؟‏ ب)‏ چرا موسی این سخنان را گفت؟‏

قرن‌هاست پیروان مذهب یهودیت در نیایش و دعایشان شش کلمه‌ای را که در متن عبری تَثنیه ۶:‏۴ آمده است صبح‌ها و شب‌ها بر زبان جاری می‌کنند.‏ این دعا «شِمَع» نامیده می‌شود که اولین واژهٔ این آیه است.‏ با این دعا،‏ یهودیان وقف‌شده سرسپردگی و وقف خود به خدا را اعلام می‌کنند.‏

^۲ این کلمات بخشی از آخرین سخنرانی موسی به قوم اسرائیل در سال ۱۴۷۳ ق.‏م.‏ بود.‏ در آن زمان اسرائیلیان در دشت مُوآب گرد آمده بودند و در آستانهٔ عبور از رود اردن و تصاحب سرزمین موعود بودند.‏ (‏تث ۶:‏۱‏)‏ موسی که ۴۰ سال رهبری آن قوم را بر عهده داشت،‏ آنان را ترغیب می‌کرد که در رویارویی با مشکلاتی که پیش رو داشتند،‏ شجاع باشند.‏ آنان باید به یَهُوَه خدایشان اعتماد می‌کردند و به او وفادار می‌ماندند.‏ قاعدتاً این سخنان پایانی موسی تأثیر عمیقی بر قوم گذاشت.‏ پس از اشاره به ده فرمان و دیگر قوانینی که یَهُوَه خدا به قوم داده بود،‏ موسی کلمات پرقدرتی را که در تَثنیه ۶:‏۴،‏ ۵ نگاشته شده است،‏ به زبان آورد.‏ ‏(‏خوانده شود.‏)‏

۳.‏ در این مقاله چه پرسش‌هایی بررسی می‌شود؟‏

^۳ آیا آن اسرائیلیانی که در آنجا با موسی جمع شده بودند نمی‌دانستند که یَهُوَه  یکتاست؟‏ قطعاً می‌دانستند.‏ اسرائیلیانِ وفادار خدای پدرانشان ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب را خدای واحد می‌دانستند و او را پرستش می‌کردند.‏ پس اگر چنین است،‏ چرا موسی توجه آنان را به این نکته جلب کرد که خدا «یکتاست؟‏» آیا یکتا بودن یَهُوَه خدا با آنچه در آیهٔ ۵ آمده است،‏ یعنی محبت به او با تمامی دل و تمامی جان و تمامی قوّت در ارتباط است؟‏ آنچه در تَثنیه ۶:‏۴،‏ ۵ آمده است،‏ امروزه چه مفهومی برای ما دارد؟‏

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ منظور موسی از این که به اسرائیلیان گفت یَهُوَه «خداوند یکتاست» چه بود؟‏ ب)‏ یَهُوَه با خدایان کاذب چه تفاوتی داشت؟‏

^۴ یگانگی خدا.‏ واژهٔ عبری که در فارسی «یکتا» ترجمه شده است،‏ مفهوم بی‌نظیر و یگانه را نیز در بردارد.‏ موسی در اینجا نمی‌خواست که تعلیم ادیان کاذب در خصوص سه‌گانه بودن خدا را رد کند.‏ یَهُوَه آفریدگار و هستی‌بخش آسمان و زمین،‏ حکمران عالَم است و او تنها خدای حقیقی است و همچون او خدایی نیست.‏ (‏۲سمو ۷:‏۲۲‏)‏ موسی به اسرائیلیان یادآور می‌شود که پرستش تنها مختص یَهُوَه خداست.‏ آنان نباید همچون قوم‌های اطرافشان خدایان مختلف را پرستش می‌کردند.‏ اعتقاد این اقوام بر این بود که برخی از این خدایانِ کاذب بر بخش‌هایی از طبیعت تسلّط داشتند.‏

^۵ برای نمونه،‏ مصریان خدایانی از قبیل «رَع» خدای خورشید،‏ «نوت» الٰههٔ آسمان،‏ «گِب» خدای زمین،‏ «هاپی» خدای نیل داشتند و برخی حیوانات را مقدّس می‌شمردند.‏ یَهُوَه از طریق ده بلا به مصریان نشان داد که برتر از این خدایان کاذب است.‏ خدای اصلی کنعانیان بَعَل،‏ خدای باروری بود که خدای آسمان،‏ باران و طوفان نیز خوانده می‌شد.‏ در مناطق مختلف،‏ خدایان دیگری نیز بودند که بَعَل خوانده می‌شدند.‏ (‏اعد ۲۵:‏۳‏)‏ اسرائیلیان باید به یاد می‌داشتند که «یهوه خداست» و او «خداوندِ یکتاست.‏»—‏تث ۴:‏۳۵،‏ ۳۹‏.‏

۶،‏ ۷.‏ این که یَهُوَه «خداوندِ یکتاست» چه مفهوم دیگری نیز در بر دارد و یَهُوَه چگونه ثابت کرده است که به‌راستی «یکتاست»؟‏

^۶ خدایی تغییرناپذیر و وفادار.‏ این گفتهٔ موسی که یَهُوَه «خداوندِ یکتاست» این مفهوم را نیز در بر دارد که همیشه مقاصد و اعمال او قابل اعتماد است.‏ یَهُوَه خدا،‏ خدایی چندگانه نیست،‏ خدایی نیست که اعمالش قابل پیش‌بینی نباشد.‏ بلکه او خدای حقیقی است،‏ همیشه باثبات،‏ امین و وفادار.‏ یَهُوَه خدا به ابراهیم وعده داد که نوادگان او سرزمین موعود را به میراث خواهند برد.‏ او برای به تحقق رساندن این وعده‌اش،‏ اعمال شگرف و عظیم انجام داد.‏ گذشت ۴۳۰ سال نیز از عزم یَهُوَه خدا برای به تحقق رساندن وعدهٔ او نکاست.‏—‏پیدا ۱۲:‏۱،‏ ۲،‏ ۷؛‏ خرو ۱۲:‏۴۰،‏ ۴۱‏.‏

^۷ قرن‌ها بعد،‏ زمانی که یَهُوَه اسرائیلیان را شاهدان خود خواند به آنان چنین گفت:‏ «من او هستم.‏ پیش از من خدایی مصوّر نشده،‏ و پس از من نیز نخواهد بود.‏» یَهُوَه برای تأکید بر مقاصد تغییرناپذیرش و این که همان خداست،‏ بار دیگر می‌گوید:‏ «آری از ایّام قدیم من اویم.‏» (‏اشع ۴۳:‏۱۰،‏ ۱۳؛‏ ۴۴:‏۶؛‏ ۴۸:‏۱۲‏)‏ به‌راستی اسرائیلیان چه امتیاز بی‌نظیری داشتند که خادمان یَهُوَه خدا بودند؛‏ خدایی که تغییر نمی‌پذیرد و همیشه قابل اعتماد است.‏ امروزه ما نیز از این امتیاز برخورداریم.‏—‏ملا ۳:‏۶؛‏ یعقو ۱:‏۱۷‏.‏

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ یَهُوَه از پرستندگانش چه خواسته است؟‏ ب)‏ عیسی چگونه بر اهمیت سخن موسی تأکید کرد؟‏

^۸ بله،‏ موسی به قوم یادآور شد که یَهُوَه در محبت به آنان و توجه و مراقبت از آنان تغییر نمی‌پذیرد.‏ از این رو اسرائیلیان باید یَهُوَه خدا را با تمام دل،‏ جان و قدرتشان دوست می‌داشتند و خود را تماماً وقف او می‌کردند.‏ فرزندان نیز باید همین راه را پیش می‌گرفتند.‏  والدین وظیفه داشتند در هر فرصتی تعالیم یَهُوَه خدا را در دل فرزندانشان جای دهند.‏—‏تث ۶:‏۶-‏۹‏.‏

^۹ چون خواست و مقصود یَهُوَه خدا تغییرناپذیر است،‏ مسلّماً خواسته‌های اساسی او در خصوص پرستش پاک نیز تغییر نپذیرفته است.‏ برای این که پرستش ما نزد او پذیرفته باشد،‏ ما نیز باید تماماً وقف او باشیم و با تمام دل،‏ فکر و قدرتمان به او محبت ورزیم.‏ در واقع،‏ این دقیقاً همان پاسخی است که عیسی در رابطه با مهم‌ترین فرمان داد.‏ ‏(‏مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱ خوانده شود.‏)‏ پس باشد که با اعمالمان نشان دهیم که به‌راستی مفهوم این گفته را که «یهوه،‏ خدای ما،‏ خداوندِ یکتاست» درک کرده‌ایم.‏

۱۰،‏ ۱۱.‏ الف)‏ این که پرستش تنها منحصر به یَهُوَه خداست،‏ به چه معنی است؟‏ ب)‏ جوانان یهودی در بابِل چگونه نشان دادند که پرستش را منحصر به یَهُوَه خدا می‌دانند؟‏

^۱۰ یَهُوَه تنها خدا و خداوند یکتاست از این رو در پرستش او باید تماماً وقف او باشیم.‏ پرستش باید تنها مختص او باشد،‏ به این معنی که در پرستش یَهُوَه خدا نه جایی برای خدایی دیگر است و نه جایی برای اعتقاد یا عملی که به پرستشی دیگر مربوط شود.‏ موضوع این نیست که یَهُوَه خدایی در میان خدایان دیگر و والاترین و پرقدرت‌ترین آنان است،‏ بلکه باید همواره در نظر داشت که تنها او خدای حقیقی است و پرستش تنها مختص اوست.‏—‏مکاشفه ۴:‏۱۱ خوانده شود.‏

^۱۱ در کتاب دانیال،‏ در مورد شرح‌حال دانیال،‏ حَنَنیا،‏ میشائیل و عَزَریا گزارش‌هایی آمده است.‏ آن جوانان از خوردن غذاهای ناپاک پرهیز کردند و همین طور حاضر نشدند در مقابل تمثال طلایی که نبوکدنَصر ساخته بود،‏ سجده کنند.‏ آنان وقف کاملشان را به خدا نشان دادند.‏ اولویت‌هایشان در پرستش روشن بود،‏ سازش نکردند و پرستش‌شان را آلوده نساختند.‏—‏دان ۱:‏۱-‏۳:‏۳۰‏.‏

۱۲.‏ برای این که وقفمان به یَهُوَه خدا کامل باشد از چه جهت باید مراقب بود؟‏

^۱۲ برای وقف کامل به یَهُوَه خدا نباید اجازه دهیم که در زندگی‌مان هیچ چیز جایی را که مختص اوست،‏ اشغال کند.‏ چه چیزهایی می‌تواند چنین جایگاهی در زندگی‌مان داشته باشد؟‏ در ده فرمان،‏ یَهُوَه روشن ساخت که قوم او نباید هیچ خدای دیگری به جز او داشته باشند و نباید به اعمالی دست زنند که نشانی از بت‌پرستی دارد.‏ (‏تث ۵:‏۶-‏۱۰‏)‏ امروزه بت‌پرستی صورت‌های مختلف دارد،‏ حتی تشخیص برخی از آن‌ها می‌تواند دشوار باشد.‏ اما خواسته‌های یَهُوَه در این خصوص هیچ تغییری نکرده است،‏ یَهُوَه خدا اکنون نیز «خداوندِ یکتاست.‏» حال بررسی می‌کنیم که این گفته امروزه برای ما به چه مفهوم است.‏

۱۳.‏ ممکن است چه چیزهایی را بیش از یَهُوَه دوست بداریم؟‏

^۱۳ در کولُسیان ۳:‏۵ ‏(‏خوانده شود)‏ هشدار و پندی صریح به مسیحیان داده شده است.‏ در این آیه به اموری اشاره می‌شود که می‌تواند به وقف کامل ما به یَهُوَه خدا آسیب رساند.‏ توجه کنید که در این آیه طمع با بت‌پرستی مرتبط شده است.‏ چون تمایلاتی همچون عشق به ثروت و تجمّلات می‌تواند چنان زندگی شخص را تحت تأثیر قرار دهد که در واقع خدایی پرقدرت برای او شود.‏ اما،‏ با نگاهی به کل این آیه متوجه می‌شویم که اعمال گناه‌آلود دیگری که نام برده شده است،‏ از جهاتی با طمع و در پی آن با بت‌پرستی در ارتباط است.‏ تمایل شدید به چنین چیزهایی می‌تواند به‌راحتی جای محبت به خدا را در دل ما بگیرد.‏ بی‌گمان باید بسیار مراقب باشیم و به هیچ وجه اجازه ندهیم که این تمایلات عنان زندگی ما را به دست گیرد،‏ طوری که یَهُوَه دیگر «خداوند یکتا» برایمان نباشد.‏

۱۴.‏ یوحنای رسول چه هشداری داده است؟‏

 ^۱۴ یوحنای رسول به همین نکته اشاره کرد و گفت اگر کسی دنیا و آنچه در آن است،‏ یعنی «هوای نفس،‏ هوسهای چشم و غرورِ ناشی از مال و مقام» را دوست بدارد،‏ «محبتِ پدر در او نیست.‏» (‏۱یو ۲:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ این بدین معنی است که ما باید مرتباً دل خود را محک بزنیم و بسنجیم که آیا تفریحات،‏ معاشران و شیوهٔ لباس و آرایشی که در دنیا رواج دارد بر ما تأثیر گذاشته است.‏ همین طور عشق به دنیا می‌تواند این جنبه را نیز در بر داشته باشد که با تحصیلات عالی در زندگی به دنبال «چیزهای بزرگ» باشیم.‏ (‏ار ۴۵:‏۴،‏ ۵‏)‏ ما اکنون در آستانهٔ دنیای جدید هستیم،‏ پس به راستی بجاست که همواره سخنان پرقدرت موسی را مد نظر داشته باشیم.‏ اگر درک کرده باشیم و به راستی معتقد باشیم که «یهوه،‏ خدای ما،‏ خداوندِ یکتاست» آنگاه برای وقف کامل خود به او،‏ هر آنچه در توان داریم انجام خواهیم داد و آن گونه که مقبول اوست،‏ او را خدمت خواهیم کرد.‏—‏عبر ۱۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۱۵.‏ چرا پولُس به مسیحیان یادآور شد که تنها یک خدا وجود دارد و او یَهُوَه است؟‏

^۱۵ این که یَهُوَه «خداوندِ یکتاست» به ما در درک این خواست او که خادمانش متحد باشند و هدفی یکسان در زندگی داشته باشند نیز کمک می‌کند.‏ جماعت مسیحیان قرن اول را یهودیان،‏ یونانیان،‏ رومیان و دیگر اقوام تشکیل می‌دادند.‏ این افراد پیش از این که مسیحی شوند،‏ مذهب،‏ آداب و رسوم گوناگون و حساسیت‌های مختلف داشتند.‏ از این رو،‏ برای برخی از آنان تطبیق دادن خود با شیوهٔ جدید پرستش یا کنار گذاشتن برخی اعمال دشوار بود.‏ پولُس رسول لازم دانست به آنان یادآور شود که مسیحیان تنها یک خدا دارند که یَهُوَه است.‏—‏۱قُرِنتیان ۸:‏۵،‏ ۶ خوانده شود.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ الف)‏ امروزه شاهد تحقق چه پیشگویی‌ای هستیم،‏ و نتیجهٔ آن چه بوده است؟‏ ب)‏ چه عاملی می‌تواند به یک‌پارچگی و اتحاد ما آسیب رساند؟‏

 ^۱۶ امروزه جماعت مسیحی چگونه است؟‏ اِشَعْیای نبی پیشگویی کرده بود که «در ایّام آخر» مردمی از تمامی قوم‌ها برای پرستش یَهُوَه خدا گرد هم خواهند آمد.‏ آنان می‌خواهند که یَهُوَه راه‌های خود را به آنان تعلیم دهد،‏ و در طریق‌های او گام بردارند.‏ (‏اشع ۲:‏۲،‏ ۳‏)‏ به‌راستی برای ما بسیار شادی‌بخش است که شاهد تحقق این پیشگویی هستیم.‏ امروزه بسیاری از جماعات از قوم‌ها،‏ فرهنگ‌ها و زبان‌های گوناگون تشکیل شده‌اند و یَهُوَه خدا را جلال می‌دهند.‏ این تفاوت‌ها می‌تواند مسائل و مشکلاتی را به وجود آورد که توجه به آن‌ها ضروری است.‏

^۱۷ برای نمونه،‏ شما به هم‌ایمانانتان که از فرهنگی بسیار متفاوت هستند،‏ چه دیدی دارید؟‏ ممکن است زبان آنان،‏ لباس،‏ رفتار و غذاهایشان با آنچه شما آشنا هستید،‏ متفاوت باشد.‏ آیا به این دلیل از آنان پرهیز می‌کنید و اغلب با آنانی که پیشینه‌ای مشابه شما دارند،‏ معاشرت می‌کنید؟‏ در مورد سرپرستان جماعت،‏ حوزه یا دفتر شعبه که جوانتر از شما یا از نژادی متفاوت و فرهنگ دیگر هستند،‏ چه فکر می‌کنید؟‏ اگر مراقب نباشیم این تفاوت‌ها می‌تواند بر ما تأثیر بگذارد و به اتحاد ما آسیب رساند.‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ در اِفِسُسیان ۴:‏۱-‏۳ چه پندی داده شده است؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم سهم خود را در حفظ اتحاد جماعت ایفا کنیم؟‏

^۱۸ برای این که این تفاوت‌ها به اتحاد ما آسیب نرساند،‏ چه باید بکنیم؟‏ پولُس رسول به جماعت اِفِسُس پندهایی مفید داد.‏ شهر اِفِسُس،‏ شهری پر رونق بود که مردم از قوم‌های مختلف در آن زندگی می‌کردند.‏ ‏(‏اِفِسُسیان ۴:‏۱-‏۳ خوانده شود.‏)‏ ابتدا پولُس به خصوصیاتی همچون فروتنی،‏ ملایمت،‏ بردباری و محبت اشاره کرد.‏ این خصوصیات را می‌توان به ستون‌هایی تشبیه کرد که خانه‌ای را استوار نگاه می‌دارد.‏ اما برای این که خانه وضعیتی مناسب داشته باشد در کنار ستون‌هایی محکم،‏ نیاز به نگهداری و مراقبت مرتب نیز دارد.‏ پولُس مسیحیان اِفِسُس را ترغیب کرد که آن «یگانگی» و اتحادشان را حفظ کنند.‏

^۱۹ هر عضو جماعت باید خود را موظف بداند که برای حفظ یگانگی و اتحاد در جماعت سهم خود را ایفا کند.‏ چه می‌توانیم بکنیم؟‏ نخست این که باید خصوصیات فروتنی،‏ ملایمت،‏ بردباری و محبت را در خود پرورش دهیم و در عمل آن‌ها را ابراز کنیم.‏ همچنین باید بکوشیم «رشتهٔ صلح که متحد می‌سازد» را حفظ کنیم.‏ باید تلاش کنیم که هر فاصله،‏ ضعف و شکافی را ترمیم کنیم.‏ این چنین در حفظ صلح و اتحاد پرارزشمان سهم خود را ایفا کرده‌ایم.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توانیم نشان دهیم این گفته را که «یهوه،‏ خدای ما،‏ خداوندِ یکتاست» درک کرده‌ایم؟‏

^۲۰ ‏«یَهُوَه،‏ خدای ما،‏ خداوندِ یکتاست.‏» به‌راستی این گفته بسیار پرقدرت است!‏ این یادآوری به اسرائیلیان برای مقابله با مشکلاتی که هنگام وارد شدن به سرزمین موعود و تصاحب آن روبرو بودند،‏ قوّت بخشید.‏ اگر ما نیز این سخنان را در دلمان جای دهیم،‏ به ما قدرت می‌بخشد تا از مصیبت عظیمی که پیش رو داریم سر بلند بیرون آییم و در بهشتی که به دنبال آن می‌آید سهیم باشیم.‏ باشد که همواره به یَهُوَه خدا،‏ با تمام جان محبت ورزیم و به او خدمت کنیم و بکوشیم صلح را در میان برادران مسیحی‌مان حفظ کنیم و به این ترتیب وقف کامل خود به یَهُوَه را نشان دهیم.‏ اگر چنین کنیم،‏ می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که شاهد تحقق این گفتهٔ عیسی خواهیم بود:‏ «بیایید،‏ ای شما که از پدر من برکت یافته‌اید،‏ پادشاهی‌ای را که از آغاز دنیا برای شما آماده شده بود،‏ به میراث ببرید.‏»—‏مت ۲۵:‏۳۴‏.‏