فرد متواضع به دیگران احترام می‌گذارد،‏ با تکبّر رفتار نمی‌کند و انتظار ندارد دیگران او را فردی مهم قلمداد کنند بلکه واقعاً به دیگران علاقه دارد و برایش کسر شأن نیست که از آنان چیزی یاد بگیرد.‏

گاه به اشتباه تواضع ضعف شمرده می‌شود.‏ اما در واقع تواضع نشانهٔ قدرت است که موجب می‌شود شخص خطاهایش را تشخیص دهد و محدودیت‌هایش را بشناسد.‏

• تواضع روابط افراد را بهبود می‌بخشد.‏ در کتاب «خودشیفتگی همه‌گیر»‏ * آمده است:‏ «در کل افراد متواضع راحت‌تر با دیگران دوست می‌شوند.‏» همچنین برایشان «ارتباط برقرار کردن و همنشینی با دیگران راحت‌تر است.‏»‏

• اگر فرزندتان تواضع را بیاموزد در آینده از آن فایده می‌برد.‏ پرورش تواضع اکنون و در آینده برای فرزندتان مفیدست.‏ برای مثال،‏ در آینده راحت‌تر می‌تواند شغلی پیدا کند.‏ دکتر لئونارد ساکس در مورد مصاحبهٔ کاری می‌نویسد:‏ «جوانی که به خود غرّه است و از کمبودها و ضعف‌هایش بی‌اطلاع،‏ تأثیر خوبی بر مصاحبه‌کننده نمی‌گذارد.‏» اما،‏ «جوانی که علاقه‌مند است بداند برای شخص مصاحبه‌کننده چه چیز مهم است،‏ شانس بیشتری دارد که پذیرفته و استخدام شود.‏»‏ *

به او کمک کنید دیدی معقول نسبت به خود داشته باشد.‏

اصلی از کتاب مقدّس:‏ ‏«اگر شخصی خود را کسی بداند،‏ در حالی که چیزی نباشد،‏ خود را می‌فریبد.‏»—‏غَلاطیان ۶:‏۳‏.‏

• در گوش فرزندتان گفته‌های غیرواقع‌بینانه نخوانید.‏ گفتن این که «تمامی رؤیاهایت به حقیقت می‌پیوندد» یا «هر چه بخواهی می‌توانی بشوی» هر چند شاید به نظر الهام‌بخش باشد،‏ اما ثابت شده است که اغلب واقع‌بینانه نیست.‏ احتمالاً فرزندتان موفق‌تر خواهد بود اگر اهدافی معقولانه برای خود بگذارد و در جهت آن‌ها تلاش کند.‏

• فرزندتان را برای عمل خوبش تحسین کنید.‏ اگر بی‌دلیل به فرزندتان بگویید که او بی‌نظیر و معرکه است در پرورش تواضع به او کمکی نکرده‌اید.‏ همیشه دلیل تحسینتان را مشخص کنید.‏

•   فرزندتان را در استفاده از شبکه‌های اجتماعی محدود کنید.‏ در شبکه‌های اجتماعی خودنمایی و خودستایی باب است.‏ محیطی که جار زدن استعدادها و دست‌آوردها در آن رواج دارد،‏ محیط مناسبی برای پرورش تواضع نیست.‏

• به فرزندتان بیاموزید که زود عذرخواهی کند.‏ اگر اشتباهی کرد به او کمک کنید که متوجه آن شود و آن را بپذیرد.‏

روحیهٔ قدردانی را ترویج دهید.‏

اصلی از کتاب مقدّس:‏ ‏«نشان دهید که شکرگزار هستید.‏»—‏کولُسیان ۳:‏۱۵‏.‏

• قدرشناسی برای آفرینش.‏ فرزندتان باید درک کند که حیات ما به طبیعت وابسته است و بابت آن قدردان باشد.‏ ما به هوا برای تنفس،‏ آب برای نوشیدن و غذا برای خوردن نیاز داریم.‏ از چنین نمونه‌هایی استفاده کنید و روحیهٔ قدردانی را بابت تمامی زیبایی‌های آن در دل فرزندتان جای دهید.‏

• قدرشناسی برای انسان‌ها.‏ به فرزندتان یادآور شوید که هر کس از جنبه‌ای از او برتر است و به جای حسادت ورزیدن به مهارت‌ها و توانایی‌های دیگران می‌تواند از آنان چیزهایی بیاموزد.‏

• ابراز قدردانی.‏ به فرزندتان تشکر کردن را بیاموزد،‏ نه این که صرفاً کلمات تشکرآمیز به زبان بیاورد،‏ بلکه خالصانه آن را ابراز کند.‏ قدردانی و حق‌شناسی راه را برای پرورش تواضع باز می‌کند.‏

به فرزندتان بیاموزید که کمک به دیگران ارزشمند است.‏

اصلی از کتاب مقدّس:‏ ‏«با فروتنی دیگران را از خود بهتر بدانید.‏ تنها به فکر نفع خود مباشید،‏ بلکه به فکر نفع دیگران نیز باشید.‏»—‏فیلیپیان ۲:‏۳،‏ ۴‏.‏

• برخی وظایف خانه را به فرزندتان واگذار کنید.‏ اگر فرزندتان را از کارهای خانه معاف کنید،‏ ممکن است تصوّر کند که او تافته‌ای جدا بافته است و نباید در خانه کار کند.‏ او باید متوجه شود که وظایف و مسئولیت‌هایش در خانه بر بازی و تفریح ارجحیت دارد.‏ به او خاطر نشان کنید که انجام وظایفش در خانه به دیگران فایده می‌رساند و دیگران بابت آن از او قدردانند.‏

• تأکید کنید که خدمت به دیگران افتخارست.‏ برای رشد و بلوغ شخصیتی فرزندتان کمک به دیگران بسیار اهمیت دارد.‏ از این رو،‏ او را ترغیب کنید که تشخیص دهد چه کسانی به کمک نیاز دارند.‏ با او صحبت کنید که چطور می‌تواند به آنان کمک کند.‏ اگر کاری برای کسی می‌کند از او حمایت کنید و او را تحسین کنید.‏