آنچه مردم می‌گویند:‏

خیلی از مردم می‌گویند که قماربازی اشتباه نیست،‏ چون می‌توانید قانوناً قماربازی کنید.‏ برای مثال،‏ بعضی از بخت‌آزمایی‌ها توسط دولت ترتیب داده شده‌اند و درآمد آن برای تأمین مخارج خدمات اجتماعی به کار می‌رود.‏

آنچه کتاب مقدّس می‌گوید:‏

هرچند کتاب مقدّس اشارهٔ مستقیمی به قماربازی نمی‌کند،‏ اما به‌روشنی نشان می‌دهد که خدا چه دیدی نسبت به قماربازی دارد.‏

به طور قطع،‏ انگیزهٔ اصلی برای قماربازی،‏ پول‌دوستی و طمع است.‏ کتاب مقدّس به ما هشدار می‌دهد:‏ «هوشیار باشید و از هر گونه طمع دوری کنید.‏» (‏لوقا ۱۲:‏۱۵‏)‏ قمارخانه‌ها بدون این که اشاره‌ای به احتمال باخت می‌کنند،‏ نوید جایزه‌های کلانی را به مردم می‌دهند،‏ چون می‌دانند که پول‌دوستی و طمع محرک اصلی قماربازان است.‏ بنابراین قماربازی به هیچ وجه باعث نمی‌شود که از طمع دوری کنیم،‏ بلکه ما را وسوسه می‌کند که بخواهیم خیلی راحت پولدار شویم.‏

قماربازی در اصل کاری خودخواهانه است:‏ یک قمارباز در واقع می‌خواهد پولی را ببرد که شخصی دیگر باخته است.‏ این کار برخلاف اصول کتاب مقدّس است،‏ چون در آنجا می‌خوانیم:‏ «هیچ کس در پی نفع خود نباشد،‏ بلکه نفع دیگری را بجوید.‏» (‏۱قُرِنتیان ۱۰:‏۲۴‏)‏ همچنین خدا به ما فرمان داده است که چشم طمع به مال و منال همنوعانمان نداشته باشیم.‏ (‏خروج ۲۰:‏۱۷‏)‏ وقتی قماربازان امید می‌بندند که برنده شوند،‏ در واقع امیدوارند که دیگران پولشان را ببازند تا آن‌ها بتوانند آن را تصاحب کنند.‏

همین طور طبق تعالیم کتاب مقدّس،‏ ما نباید به بخت یا شانس اعتقاد داشته باشیم که از طریق آن چیزهای خوب نصیب ما می‌شود.‏ در اسرائیل باستان،‏ عده‌ای بودند که به خدای یکتا پشت کردند و ‹برای خدای ’بَخت‘ سفره پهن می‌کردند.‏› این کار مورد قبول خدا نبود،‏ چون او در ادامه به آن‌ها گفت:‏ «آنچه را در نظرم ناپسند بود به عمل آوردید،‏ و آنچه را که خشنودم نمی‌ساخت برگزیدید.‏»—‏اِشَعْیا ۶۵:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

درست است که در نقاطی از دنیا،‏ درآمد بخت‌آزمایی‌ها برای تأمین مخارج تحصیلات،‏ پیشرفت‌های اقتصادی و خدمات اجتماعی مورد استفاده قرار می‌گیرد،‏ اما نباید سرچشمهٔ آن پول را نادیده گرفت.‏ آن پول حاصل کارهایی است که مردم را به طمع و خودخواهی تشویق می‌کند،‏ نه به کار و کوشش.‏

‏‹چشم طمع به دارایی همنوع‌تان نداشته باش.‏›‏‏—‏خروج ۲۰:‏۱۷‏،‏ ترجمهٔ تفسیری.‏

به این هشدار کتاب مقدّس توجه کنید:‏

«کسانی که ثروتمند شدن را هدف خود ساخته‌اند،‏ به وسوسه و دام و بسیاری امیال بیهوده و مضر گرفتار می‌شوند؛‏ امیالی که انسان را در گرداب تباهی و ویرانی فرو می‌برد.‏» (‏۱تیموتائوس ۶:‏۹‏)‏ کتاب مقدّس هر گونه طمع را محکوم کرده است و مهم‌ترین دلیل کتاب مقدّس دربارهٔ اشتباه بودن قمار،‏ حرص و طمعی است که در پس آن نهفته است.‏—‏اِفِسُسیان ۵:‏۳‏.‏

به طور کلّی قماربازی مردم را به پول‌دوستی تشویق می‌کند و آن‌ها را وسوسه می‌کند که بخواهند سریع پولدار شوند.‏ بنا بر گفتهٔ کتاب مقدّس،‏ پول‌دوستی «ریشهٔ همه گونه بدی‌هاست.‏» وقتی کسی به قمار اعتیاد پیدا می‌کند،‏ پول‌دوستی محور اصلی زندگی‌اش می‌شود و او را از لحاظ فکری و روانی اسیر می‌سازد.‏ همین طور این اعتیاد باعث می‌شود که ایمانش تضعیف شود.‏ به گفتهٔ کتاب مقدّس،‏ کسانی که در دام پول‌دوستی می‌افتند،‏ «خود را به دردهای بسیار گرفتار کرده،‏ گویی خود را با ضربات خنجر مجروح ساخته‌اند.‏»—‏۱تیموتائوس ۶:‏۱۰‏.‏

طمع و پول‌دوستی شادی را از شخص می‌رباید و باعث می‌شود که او از وضعیت مالی‌اش راضی نباشد.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «شخصِ پولدوست هرگز از پول سیر نمی‌شود،‏ و نه دوستدار ثروت از درآمدِ خویش.‏»—‏جامعه ۵:‏۱۰‏.‏

افرادی بی‌شمار در سراسر دنیا در دام قمار افتاده‌اند؛‏ آمار و ارقام نشان می‌دهد که تنها در آمریکا میلیون‌ها نفر به قماربازی اعتیاد پیدا کرده‌اند.‏

در یکی از ضرب‌المثل‌های کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «مالی که آسان به دست آمده باشد برکتی نخواهد داشت.‏» (‏امثال ۲۰:‏۲۱‏،‏ ترجمهٔ تفسیری‏)‏ از نتایج مخرّب قمار می‌توان به بدهی یا ورشکستگی اشاره کرد.‏ این مشکلات مالی اغلب باعث می‌شود که شخص شغلش را از دست بدهد،‏ زندگی خانوادگی‌اش از هم بپاشد و دوستانش او را ترک کنند.‏ اما اگر به اصول کتاب مقدّس عمل کنیم،‏ می‌توانیم شادی‌مان را حفظ کنیم و از مشکلات ناشی از قمار دوری کنیم.‏

‏«کسانی که ثروتمند شدن را هدف خود ساخته‌اند،‏ به وسوسه و دام و بسیاری امیال بیهوده و مضر گرفتار می‌شوند؛‏ امیالی که انسان را در گرداب تباهی و ویرانی فرو می‌برد.‏»‏‏—‏۱تیموتائوس ۶:‏۹‏.‏