‏«بیدار باشید»‏

‏«پس بیدار باشید زیرا که نمی‌دانید در کدام ساعت خداوند شما می‌آید.‏»—‏مَتّیٰ ۲۴:‏۴۲‏.‏

۱.‏ خادمان باسابقهٔ یَهُوَه در مورد وقف و خدمت خود به یَهُوَه چه نگرشی دارند؟‏ مثالی بیاور.‏

بسیاری از خادمان باسابقه و قدیمی یَهُوَه در جوانی با حقیقت آشنا شدند.‏ این شاگردان پرشور و عشق کلام خدا،‏ همچون سوداگری که به ارزش مرواریدی پی برده،‏ برای خریدن آن تمام دارایی خود را فروخته باشد،‏ از همه چیز خود گذشتند تا خویشتن را وقف یَهُوَه کنند.‏ (‏متی ۱۳:‏۴۵،‏ ۴۶؛‏ مرقس ۸:‏۳۴‏)‏ حال که تحقق مقصودهای یَهُوَه برای زمین ظاهراً بیش از آنچه ایشان انتظار داشتند به طول انجامیده است،‏ آیا از اینکه تا به امروز صبر کرده‌اند احساس پشیمانی می‌کنند؟‏ خیر،‏ به هیچ وجه!‏ بی‌تردید آنان نیز همان سخنی را بر زبان دارند که برادر آلِکساندِر مَک‌میلان وقتی شصت سال از وقف و خدمتش به خدا می‌گذشت،‏ عنوان کرد.‏ وی گفت:‏ «من بیش از پیش مصمم هستم تا در ایمانم ثابت قدم بمانم.‏ این کار به زندگی من ارزش و معنای بیشتری بخشیده است.‏ هنوز هم به من کمک می‌کند تا بدون ترس،‏ با آینده روبرو بشوم.‏»‏

۲.‏ الف)‏ عیسی چه اندرز بموقع و بجایی به پیروان خود داد؟‏ ب)‏ در این مقاله چه سؤالاتی مورد بررسی قرار خواهند گرفت؟‏

^۲ آیا تو هم با این خادمان یَهُوَه هم‌عقیده‌ای؟‏ چقدر بجاست در هر سنی که هستی بر روی سخن عیسی تأمل کنی که گفت:‏ «بیدار باشید زیرا که نمی‌دانید در کدام ساعت خداوند شما می‌آید.‏» (‏متی ۲۴:‏۴۲‏)‏ در این سخن ساده،‏ حقیقت ژرفی نهفته است.‏ ما نمی‌دانیم عیسای خداوند در چه روزی می‌آید تا داوری را بر این سیستم حاکم بر جهان اِعمال کند،‏ و ضرورتی هم ندارد بدانیم.‏ آنچه ضرورت دارد آن است که در هر زمان که او آید زندگی ما به نحوی باشد که برایمان جای هیچگونه پشیمانی باقی نگذارد.‏ از کدام نمونه در کتاب مقدس می‌توانیم درس بیدار ماندن بگیریم؟‏ این ضرورت را عیسی چگونه با مثلی به تصویر درآورد؟‏ همچنین چه دلایلی حاکی از آن است که ما اکنون در ایام آخرِ این دنیای خدانشناس زندگی می‌کنیم؟‏

نمونه‌ای هشداردهنده

۳.‏ مردم امروز از چه لحاظ به مردم زمان نوح شباهت دارند؟‏

^۳ مردم امروز از بسیاری لحاظ به مردم زمان نوح شباهت دارند.‏ در آن زمان زمین مملو از خشونت،‏ و تمامی گرایشات و تمایلات قلبی انسانها «دائماً محض شرارت» بود.‏ (‏پیدایش ۶:‏۵‏)‏ بسیاری از مردم آن زمان غرق در امور زندگی شده بودند.‏ بدین خاطر،‏ یَهُوَه پیش از آوردن آن طوفان عظیم به آنان این امکان را داد تا توبه کنند.‏ یَهُوَه نوح را مأمور این کار کرد،‏ و نوح نیز به اطاعت از یَهُوَه به مدت ۴۰ تا ۵۰ سال،‏ و شاید حتی بیشتر،‏ ‹عدالت را موعظه› می‌کرد.‏ (‏۲پطرس ۲:‏۵‏)‏ اما مردم به پیامهای هشداردهندهٔ نوح هیچ وقعی نمی‌گذاشتند.‏ در واقع می‌توان گفت که آنان هشیار و بیدار نبودند.‏ از این رو،‏ پس از آنکه یَهُوَه داوری خود را اِعمال کرد تنها نوح و خانوادهٔ او باقی ماندند.‏—‏متی ۲۴:‏۳۷-‏۳۹‏.‏

۴.‏ از چه لحاظ خدمت نوح را می‌توان خدمتی موفقیت‌آمیز خواند،‏ در مورد خدمت موعظهٔ ما چه می‌توان گفت؟‏

 ^۴ با این وصف،‏ آیا می‌توان خدمت نوح را خدمتی موفقیت‌آمیز خواند؟‏ قضاوت بر روی موفقیت نوح در موعظه،‏ بر اساس شمار اندک کسانی که پیام او را پذیرفتند،‏ چندان صحیح نیست.‏ در واقع موعظهٔ نوح با وجود همان شمار اندکی که به سخنان او گوش فرا دادند،‏ به مقصود خود رسید.‏ چرا که مردم وقت کافی برای گزینش داشتند؛‏ که آیا می‌خواهند یَهُوَه را خدمت کنند،‏ یا خیر.‏ آیا در محدودهٔ موعظهٔ تو نیز وضع به همین منوال است؟‏ حتی اگر شمار کسانی که از خود واکنش مثبت نشان می‌دهند اندک باشد،‏ موفقیت تو را می‌توان عظیم به حساب آورد زیرا مأموریتی که عیسی به ما یعنی پیروان خود داد همین است که پیام هشداردهندهٔ یَهُوَه را به دیگران موعظه کنیم.‏—‏متی ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

بی‌توجهی به سخنان انبیای خدا

۵.‏ الف)‏ در دوران حبقوق چه اوضاعی بر قوم یهود حاکم بود،‏ و مردم چه واکنشی در مقابل پیامهای نبوی او نشان می‌دادند؟‏ ب)‏ مردم یهودا به چه صورت دشمنی خود را به انبیای یَهُوَه ابراز می‌کردند؟‏

^۵ قرنها پس از طوفان زمان نوح اینبار پادشاهیِ یهودا بود که در وضعیتی وخیم قرار گرفت.‏ اعمالی همچون بت‌پرستی،‏ بی‌عدالتی،‏ ستمکاری،‏ و حتی قتل جزو کارهای معمول به حساب می‌آمدند.‏ یَهُوَه حَبَقُّوق را برگزید تا به مردم این هشدار را دهد،‏ که چنانچه توبه نکنند مصیبتی بزرگ از طرف کلدانیان،‏ یعنی همان بابلیان،‏ بر سر ایشان خواهد آمد.‏ (‏حبقوق ۱:‏۵-‏۷‏)‏ اما مردم به سخنان او توجه نشان نمی‌دادند.‏ شاید پیش خود می‌گفتند:‏ ‹صد سال پیش هم اِشَعْیا همین هشدارها را می‌داد.‏ اما هنوز هیچ اتفاقی نیافته است!‏› (‏اشعیا ۳۹:‏۶،‏ ۷‏)‏ بسیاری از صاحب‌مقامان یهودا نه فقط به پیام انبیا بی‌اعتنا بودند،‏ بلکه به خود آنان نیز ظلم فراوان روا می‌داشتند.‏ یکبار،‏ ایشان سعی کردند اِرمیای نبی را به قتل برسانند،‏ و اگر اَخیقام به نجات او نیامده بود به مقصود خود رسیده بودند.‏ یکبار نیز،‏ یَهُویاقیمِ پادشاه از یکی دیگر از انبیای خدا به نام ارویّا خشمگین شد و او را به قتل رساند.‏—‏ارمیا ۲۶:‏۲۱-‏۲۴‏.‏

۶.‏ یَهُوَه چگونه حبقوق را نیرو بخشید؟‏

^۶ حبقوق نیز با همان بی‌باکی و شجاعتِ ارمیا پیامی را به مردم اعلام می‌کرد که هیچ تمایلی به شنیدن آن نداشتند؛‏ پیامی الهی حاکی از هفتاد سال ویرانی یهودا.‏ (‏ارمیا ۲۵:‏۸-‏۱۱‏)‏ از این رو،‏ می‌توان تصور کرد که چرا حبقوق افسرده و اندوهگین ناله سر می‌داد که «ای خداوند تا به کی فریاد برمی‌آورم و نمی‌شنوی؟‏ تا به کی نزد تو از ظلم فریاد برمی‌آورم و نجات نمی‌دهی؟‏» (‏حبقوق ۱:‏۲‏)‏ یَهُوَه با بزرگواری و رأفت به حبقوق گفت:‏ «رؤیا هنوز برای وقتِ معیّن است و به مقصد می‌شتابد و دروغ نمی‌گوید.‏ اگر چه تأخیر نماید برایش منتظر باش زیرا که البتّه خواهد آمد و درنگ نخواهد نمود.‏» (‏حبقوق ۲:‏۳‏)‏ پس یَهُوَه ‹وقتِ معیّنی› را برای از میان برداشتن بی‌عدالتی و مظلومیت در نظر گرفته بود.‏ حتی اگر این اقدام در ظاهر توأم با تأخیر می‌بود حبقوق نمی‌بایست دلسرد می‌شد یا از فعالیتهای خود می‌کاست.‏ بلکه می‌بایست ‹منتظر می‌ماند،‏› و هر روزِ خود را به حالت بیدارباش سپری می‌کرد.‏ آری،‏ روز یَهُوَه درنگ نخواهد کرد!‏

۷.‏ چرا اورشلیم بار دیگر در قرن اول د.‏م.‏ در ورطهٔ نابودی فرو رفت؟‏

^۷ غریب به بیست سال که از نازل شدن کلام یَهُوَه بر حبقوق گذشت آن کلام تحقق یافت و اورشلیم،‏ پایتخت یهودا،‏ نابود گردید.‏ البته،‏ بعدها این شهر دوباره بازسازی،‏ و بسیاری از اعمال خطایی که حبقوق را در آن زمان اندوهگین می‌ساخت اصلاح شد.‏ با این حال،‏ در قرن اول د.‏م.‏،‏ به دلیل بی‌وفایی سکنهٔ اورشلیم یَهُوَه دگربار حکم نابودی آن شهر را اعلام کرد.‏ یَهُوَه اینبار نیز از سر رحمت ترتیبی داد تا مردم درستکار آن زنده بمانند،‏ و حتی برای اعلام پیام بزرگترین نبی خود،‏ عیسی مسیح،‏ را فرستاد.‏ در سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ عیسی به پیروان خود گفت:‏ «چون بینید  که اورشلیم به لشکرها محاصره شده است آنگاه بدانید که خرابی آن رسیده است.‏ آنگاه هر که در یهودیّه باشد،‏ به کوهستان فرار کند.‏»—‏لوقا ۲۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

۸.‏ الف)‏ مدتی پس از کشته شدن عیسی،‏ احتمالاً مسیحیان در چه وضعیتی قرار داشتند؟‏ ب)‏ نبوت عیسی در خصوص نابودی اورشلیم چگونه تحقق یافت؟‏

^۸ سالها از اعلام پیام عیسی گذشت،‏ و احتمالاً بعضی از مسیحیان اورشلیم از خود می‌پرسیدند،‏ پس چه وقت نبوت عیسی تحقق می‌یابد؟‏ می‌توان تصور کرد که عده‌ای با از خود گذشتگی چه بسا مشاغلی پردرآمد را رد کردند تا بتوانند بیدار و هشیار بمانند.‏ اما،‏ آیا انتظارِ سخت،‏ ایشان را فرسوده ساخت؟‏ آیا با خود گفتند که نبوت عیسی شاید مربوط به نسلهای آینده باشد و نه نسل آنان،‏ و اینکه اکنون دارند وقت خود را تلف می‌کنند؟‏ باری،‏ در سال ۶۶ د.‏م.‏ سپاه روم اورشلیم را به محاصره درآورد و همین آغازگر تحقق نبوت عیسی بود.‏ کسانی که بیدار بودند آن نشان را تشخیص دادند،‏ از شهر گریختند،‏ و از فاجعهٔ تلخ نابودی اورشلیم جان بدر بردند.‏

تأکید بر ضرورت بیدار بودن به شکل یک مثل

۹،‏ ۱۰ .‏الف)‏ مثل عیسی را راجع به غلامانی که برای آقای خود انتظار می‌کشند تا از عروسی خود بازگردد به طور خلاصه بازگو کن؟‏ ب)‏ چه عاملی انتظار غلامان را دشوارتر می‌سازد؟‏ پ)‏ چرا برای غلامان مفید است که از خود صبر و استقامت نشان دهند؟‏

^۹ عیسی برای تأکید بر ضرورت بیدار بودن،‏ شاگردان خود را به غلامانی تشبیه کرد که منتظر آقای خود می‌باشند،‏ تا از عروسی‌اش بازگردد.‏ ایشان از شبِ آمدن آقایشان باخبرند—‏اما از اینکه در چه پاسی از شب می‌آید،‏ خبر ندارند؟‏ آیا در پاس اول شب خواهد آمد؟‏ شاید در پاس دوم بیاید؟‏ شاید پاس سوم؟‏ هیچکدام نمی‌دانند.‏ عیسی گفت:‏ «اگر [آقایشان] در پاس دوّم یا سوّم از شب بیاید و ایشان را [بیدار] یابد،‏ خوشابحال آن غلامان!‏» (‏لوقا ۱۲:‏۳۵-‏۳۸‏)‏ حالت انتظار آنان را تصور کن.‏ هر لحظه با هر صدا یا تکان هر سایه به هیجان می‌آیند و به یکدیگر می‌گویند:‏ ‹آیا این آقایمان است که می‌آید؟‏›‏

^۱۰ فرض کنیم آقای ایشان در پاس دوم شب،‏ یعنی بین ساعتهای نه و دوازده شب بیاید.‏ آیا همهٔ غلامان،‏ حتی آنانی که از صبح زود مشغول به کارهای سخت بوده‌اند،‏ هنگام ورود آقایشان آمادهٔ خیرمقدم‌گویی به او خواهند بود،‏ یا اینکه در خواب می‌باشند؟‏ حال فرض کنیم آقایشان در پاس سوم شب بیاید—‏یعنی بین ساعات دوازده و سه صبح.‏ آیا بعضی از ایشان از آمدن آقای خود مأیوس شده،‏ حتی علناً نارضایتی خود را ابراز می‌کنند؟‏ * اما،‏ خوشابحال آن غلامانی که هنگام آمدن آقایشان بیدار هستند.‏ کلام امثال ۱۳:‏۱۲ حقیقتاً در مورد ایشان صدق می‌کند،‏ چنانکه می‌گوید:‏ «امیدی که در آن تعویق باشد باعث بیماری دل است،‏ اما حصول مراد درخت حیات می‌باشد.‏»‏

۱۱.‏ دعا چگونه به ما کمک می‌کند تا بیدار بمانیم؟‏

^۱۱ طی این بظاهر تأخیر چه چیزی می‌تواند به پیروان عیسی کمک کند تا بیدار بمانند؟‏ عیسی در باغ جِتسیمانی،‏ کمی پیش از آنکه بازداشت شود،‏ به سه تن از رسولان خود گفت:‏ «بیدار باشید و [«پیوسته،‏» د ج‏] دعا کنید تا در معرض آزمایش نیفتید!‏» (‏متی ۲۶:‏۴۱‏)‏ سالها بعد،‏ یکی از آن سه رسول،‏ یعنی پطرس،‏ همین نصیحت را به مسیحیان دیگر کرد و گفت:‏ «انتهای همه چیز نزدیک است.‏ پس خرداندیش و برای دعا هوشیار باشید.‏» (‏۱پطرس ۴:‏۷‏)‏ بنابراین،‏ می‌بینیم که دعایی پرشور از جمله اعمالی است که مسیحیان باید عادت خود سازند.‏ ما مسیحیان می‌باید مستمراً و با تضرع از یَهُوَه بخواهیم تا ما را یاری رسانده،‏ بیدار نگهدارد.‏—‏رومیان ۱۲:‏۱۲؛‏ ۱تسالونیکیان ۵:‏۱۷‏.‏

۱۲.‏ کتاب مقدس چه تفاوتی میان پرداختن به حدس و گمان،‏ و انتظار کشیدن قائل است؟‏

^۱۲ همانطور که دیدیم پطرس همچنین گفت:‏ «انتهای همه چیز نزدیک است.‏» اما،‏ این انتها چقدر نزدیک است؟‏ ما انسانها به هیچ طریق نمی‌توانیم روز و ساعت دقیق آن را مشخص کنیم.‏ (‏متی ۲۴:‏۳۶‏)‏ در میان ما انسانها دو واکنش کاملاً متفاوت در خصوص زمان آمدن انتها به چشم می‌خورد،‏ یکی پرداختن به حدس و گمان که کتاب مقدس شدیداً ما را از آن برحذر داشته،‏ و دیگری انتظار کشیدن که کلام خدا ما را به آن تشویق می‌کند.‏ (‏با ۲تیموتاؤس ۴:‏۳،‏ ۴؛‏ تیطس ۳:‏۹ مقایسه شود.‏)‏ حال،‏ چه چیزی می‌تواند به ما کمک کند تا در انتظار کشیدن استوار بمانیم؟‏ یکی از راههای آن توجه دقیق به شواهدی است که بر نزدیک بودن انتها دلالت دارد.‏ در اینجا می‌خواهیم به شش مدرک و دلیل اشاره کنیم که نشان می‌دهند ما اکنون در ایام آخر این سیستم خدانشناس به سر می‌بریم.‏

شش دلیل قانع‌کننده

۱۳.‏ چگونه نبوت پولس در دوم تیموتاؤس باب ۳ تو را قانع می‌سازد که ما اکنون در «ایّام آخر» به سر می‌بریم؟‏

^۱۳ نخست،‏ ما به عین شاهد تحقق نبوت پولس رسول در  خصوص «ایّام آخر» می‌باشیم.‏ پولس گفت:‏ «در ایّام آخر زمانهای سخت پدید خواهد آمد،‏ زیرا که مردمان،‏ خودپرست خواهند بود و طمّاع و لاف‌زن و متکبّر و بدگو و نامطیعِ والدین و ناسپاس و ناپاک و بی‌الفت و کینه‌دل و غیبت‌گو و ناپرهیز و بی‌مروّت و متنفّر از نیکویی و خیانت‌کار و تندمزاج و مغرور که عشرت را بیشتر از خدا دوست می‌دارند؛‏ که صورت دینداری دارند،‏ لیکن قوّت آن را انکار می‌کنند.‏ از ایشان اعراض نما.‏ لیکن مردمان شریر و دغاباز در بدی ترقّی خواهند کرد که فریبنده و فریب‌خورده می‌باشند.‏» (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۳‏)‏ آیا هیچ تردیدی در مورد تحقق این نبوت در روزگار ما وجود دارد؟‏ شاید تنها افرادی که به حقیقت وجود این مسائل بی‌اعتنا هستند منکر تحقق نبوت مزبور باشند!‏ *

۱۴.‏ کلام مکاشفه ۱۲:‏۹ در مورد شیطان به چه صورت در زمان حاضر تحقق می‌یابد،‏ و بزودی چه بر سر شیطان خواهد آمد؟‏

^۱۴ دوم،‏ ما اکنون تأثیرات بیرون شدن شیطان و دیوهایش را از آسمان که در مکاشفه ۱۲:‏۹ نبوت شده است،‏ بخوبی می‌بینیم.‏ در آن نبوت آمده است:‏ «اژدهای بزرگ انداخته شد،‏ یعنی آن مار قدیمی که به ابلیس و شیطان مسمّیٰ است که تمام ربع مسکون را می‌فریبد.‏ او بر زمین انداخته شد و فرشتگانش با وی انداخته شدند.‏» متعاقب این رویداد حقیقتاً وای بر زمین شد و بویژه از سال ۱۹۱۴ گرداب آلام و مصائب بشر را در کام خود فرو برد.‏ با این حال،‏ نبوت مکاشفه در ادامه می‌گوید که شیطان از همان زمانی که به زمین افتاد،‏ بخوبی واقف بود که «زمانی قلیل دارد.‏» (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ وی در همین فاصله دشمنی و خصومت خود را علیه پیروان مسح‌شدهٔ مسیح آغاز کرد.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۷‏)‏ تأثیرات خصم شیطان در روزگار حاضر کاملاً مشهود است.‏ * با این حال،‏ لازم به تذکر است که در آینده‌ای نزدیک او در هاویه گرفتار خواهد شد «تا امّت‌ها را دیگر گمراه نکند.‏»—‏مکاشفه ۲۰:‏۱-‏۳‏.‏

۱۵.‏ چه مدرکی در مکاشفه ۱۷:‏۹-‏۱۱ ثابت می‌کند که ما اکنون در زمان آخر زندگی می‌کنیم؟‏

^۱۵ سوم،‏ ما اکنون در زمان هشتمین،‏ یعنی آخرین «پادشاه» که در مکاشفه ۱۷:‏۹-‏۱۱ آمده است به سر می‌بریم.‏ در آنجا یوحنای رسول از هفت پادشاه صحبت کرد،‏ که معرف هفت ابرقدرت جهانی می‌باشند—‏مصر،‏ آشور،‏ بابل،‏ ماد–‏فارس،‏ یونان،‏ روم،‏ و ابرقدرت دوگانهٔ انگلیس–‏آمریکا.‏ وی همچنین «هشتمین» پادشاه را دید که «از آن هفت» می‌باشد.‏ این پادشاه هشتم—‏یعنی آخرین پادشاهی که یوحنا مشاهده کرد—‏معرف سازمان ملل متحد است.‏ یوحنا گفت که این هشتمین پادشاه «به هلاکت می‌رود،‏» و دیگر سخنی از پادشاهان زمینی به میان نیاورد.‏ *

۱۶.‏ در تحقق رؤیایی که نَبوْکَدْنَصَّر در مورد مجسمه مشاهده نمود چه واقعیتی ثابت می‌کند که ما در ایام آخر به سر می‌بریم؟‏

^۱۶ چهارم،‏ ما اکنون در دوره‌ای هستیم که در رؤیای نَبوْکَدْنَصَّر مظهر پاهای مجسمه است.‏ دانیال نبی این رؤیای اسرارآمیز را به مجسمهٔ عظیمی به شکل انسان تعبیر کرد.‏ (‏دانیال ۲:‏۳۶-‏۴۳‏)‏ چهار قسمت فلزی مجسمه مظهر قدرتهای مختلف می‌باشد،‏ از بالا که سر آن باشد،‏ (‏یعنی امپراتوری بابل)‏ تا پاها و انگشتهای پا (‏یعنی حکومتهای امروز)‏ همهٔ ابرقدرتهایی که در این مجسمه به تصویر درآمدند ظهور کردند.‏ و دوران ما دورانی است که به پاها مجسم شده،‏ و پس از آن صحبت از ابرقدرتهای دیگر در میان نیست.‏ *

۱۷.‏ چرا موعظهٔ ملکوت دلیل دیگری است بر اینکه ما در زمان آخر می‌باشیم؟‏

^۱۷ پنجم،‏ اکنون ما شاهد تحقق موعظه‌ای عالمگیر هستیم که طبق سخن عیسی درست پیش از سرنگونی این سیستم حاکم بر جهان صورت میگ‍یرد.‏ عیسی گفت:‏ «به این بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّت‌ها شهادتی شود؛‏ آنگاه انتها خواهد رسید.‏» (‏متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ اکنون این نبوت در ابعادی بی‌سابقه در حال تحقق است.‏ البته،‏ هنوز مناطقی از این نظر بکر مانده‌اند،‏ و احتمال دارد که یَهُوَه زمانی را مقرر کرده باشد تا درهای عظیم فعالیت به روی این مناطق گشوده شود.‏ (‏۱قرنتیان ۱۶:‏۹‏)‏ با این حال،‏ کتاب مقدس نمی‌گوید که یَهُوَه منتظر لحظه‌ای است که به تک تک انسانها بشارت داده شود.‏ خیر،‏ بشارت تا زمانی موعظه خواهد شد که یَهُوَه آن را رضایت‌بخش و کافی بداند؛‏ و آنگاه انتها خواهد آمد.‏—‏با متی ۱۰:‏۲۳ مقایسه شود.‏

۱۸.‏ هنگام شروع «مصیبت عظیم» بعضی از مسح‌شدگان در چه موقعیتی هستند،‏ و اینطور که محقق است چه شواهدی بر این موضوع دلالت دارند؟‏

^۱۸ ششم،‏ هنگام شروع مصیبت عظیم چنین محقق است که  عده‌ای از شاگردان مسح‌شده و واقعی مسیح می‌باید هنوز بر روی زمین باشند،‏ در حالی که شمار ایشان روزبروز کمتر می‌شود.‏ اکثر باقیماندهٔ مسح‌شدگانِ واقعی بسیار سالمند می‌باشند،‏ و از شمار ایشان مرتباً کاسته می‌شود.‏ با این حال،‏ عیسی در مورد مصیبت عظیم گفت:‏ «اگر آن ایّام کوتاه نشدی،‏ هیچ بشری نجات نیافتی،‏ لیکن به خاطر برگزیدگان،‏ آن روزها کوتاه خواهد شد.‏» (‏متی ۲۴:‏۲۱،‏ ۲۲‏)‏ پس،‏ از قرار معلوم در آغاز مصیبت عظیم شماری از «برگزیدگانِ» مسیح هنوز بر روی زمین خواهند بود.‏ *

چه در انتظار است؟‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ چرا اکنون بیش از هر زمان دیگری ضرورت بیدار و هشیار بودن حس می‌شود؟‏

^۱۹ چه آینده‌ای در انتظار ما می‌باشد؟‏ ظاهراً وقایع هیجان‌انگیزی در انتظار است.‏ پولس به ما چنین هشدار داد که «روز خداوند چون دزد در شب می‌آید.‏» وی راجع به کسانی که از حیث دانش بشری عاقل می‌نمایند،‏ گفت:‏ «هنگامی که می‌گویند سلامتی و امان است،‏ آنگاه هلاکتْ ایشان را ناگهان فرو خواهد گرفت.‏» از این رو،‏ پولس از خوانندگان خود چنین استدعا کرد:‏ «مثل دیگران به خواب نرویم بلکه بیدار و هشیار باشیم.‏» (‏۱تسالونیکیان ۵:‏۲،‏ ۳،‏ ۶‏)‏ آری،‏ کسانی برای مطالبهٔ صلح و آرامش دست به سوی نهادهای بشری دراز کرده‌اند،‏ در واقع چشم به روی واقعیتها بسته،‏ در خوابی گران می‌باشند!‏

^۲۰ این سیستم جهانی به طور کاملاً ناگهانی سرنگون خواهد شد.‏ پس چقدر بجاست که منتظر روز یَهُوَه بمانیم.‏ یَهُوَه در این خصوص خود به حبقوق گفت که آن روز «درنگ نخواهد نمود»!‏ براستی که در هیچ دورانی ضرورت بیدار و هشیار ماندن،‏ همچون دوران ما حس نشده است.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

‏• چه نمونه‌هایی در کتاب مقدس به ما کمک می‌کند تا بیدار بمانیم؟‏

‏• عیسی چگونه ضرورت بیدار بودن را در قالب یک مثل عنوان کرد؟‏

‏• شش دلیل قانع‌کننده را که نشان می‌دهند ما اکنون در ایّام آخر به سر می‌بریم،‏ بیا کن.‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۷]‏

آلکساندر مک‌میلان نزدیک به شصت سال یَهُوَه را وفادارانه خدمت کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۸]‏

عیسی شاگردان خود را به غلامانی تشبیه کرد که بیدار می‌باشند