«خداوند و قوّت او را بطلبید»
«خداوند و قوّت او را بطلبید»
«چشمان خداوند در تمام جهان تردد می‌کند تا قوت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.»—۲تواریخ ۱۶:۹.
۱. قدرت به چه معناست، و انسان در اِعمال قدرت چه سابقه‌ای داشته است؟
قدرت دارای معانی و مفاهیم گوناگونی است. قدرت گاه به معنی مقام نظارت، اختیار، یا سلطه بر دیگران است و گاه توانایی انجام کار یا به وجود آوردن پدیده‌ای خاص. علاوه بر اینها نیروی بدنی، و قابلیتهای ذهنی و روحی نیز نوعی قدرت محسوب می‌شوند. بشر چنانکه تاریخ نشان می‌دهد در زمینهٔ اِعمال قدرت سابقهٔ خوبی از خود بر جا نگذاشته است. تاریخدانی ملقب به لورد اَکتون راجع به قدرت سیاستمداران چنین اظهار نظر کرد: «قدرت انسان را به فساد می‌کشاند، و قدرت مطلق به فساد مطلق.» تاریخ معاصر شاهد موارد بیشماری از این گونه اِعمال قدرت بوده است. در قرن بیستم مشهودتر از هر قرن دیگری ‹انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی کرده است.› (جامعه ۸:۹) دیکتاتورهای فاسد آشکارا از قدرت و اختیار خود سوءاستفاده کرده و میلیونها انسان را به کام نیستی کشانده‌اند. براستی که قدرت بدون محبت، حکمت، و عدالت به وسیله‌ای خطرناک و مخرب مبدل می‌شود.
۲. توضیح بده یَهُوَه چگونه قدرت خویش را تحت تأثیر دیگر خصوصیات خود اِعمال می‌کند.
۲ برخلاف بسیاری از انسانها، یَهُوَه همواره قدرت خود را برای امور خیر به کار می‌گیرد. «چشمان خداوند در تمام جهان تردد می‌کند تا قوت خویش را بر آنانی که دل ایشان با او کامل است نمایان سازد.» (۲تواریخ ۱۶:۹) یَهُوَه بر قدرت خود تسلط کامل دارد و آن را به گونه‌ای کنترل‌شده اِعمال می‌کند. برای مثال، او از روی شکیبایی پیش از نابود کردن شریران بدیشان فرصت توبه می‌دهد. خدا از سر محبت آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می‌سازد. عدالت خدا او را بر آن می‌دارد که سرانجام با قدرت لایتناهی خویش عامل اصلی مرگ، یعنی شیطان ابلیس را نابود سازد.—متی ۵:۴۴، ۴۵؛ عبرانیان ۲:۱۴؛ ۲پطرس ۳:۹.
۳. چرا قدرت عظیم خدا دلیل خوبی برای توکل به اوست؟
۳ پدر آسمانی‌مان با قدرت عظیم خود به ما اطمینان می‌دهد که قادر است به تمام وعده‌های خویش وفا کند، و همچنین از ما مراقبت نماید. کودک خردسالی که دست پدر خود را در دست دارد در میان غریبه‌ها احساس امنیت می‌کند، چون اطمینان دارد پدرش اجازه نخواهد داد کسی به او آسیب رساند. ما نیز چنانچه با پدر آسمانی‌مان که ‹برای نجات زورآور است› سلوک نماییم، ما را از هر گونه آسیب ابدی مصون نگه می‌دارد. (اشعیا ۶۳:۱؛ میکاه ۶:۸) یَهُوَه مانند پدر بامحبتی است که همواره به وعده‌های خود وفا می‌کند. او با قدرت بی‌حدّ و حصر خود ضمانت می‌کند که ‹کلامش برای آنچه آن را فرستاده است کامران گردد.›—اشعیا ۵۵:۱۱؛ تیطس ۱:۲.
۴، ۵. الف) هنگامی که آسای پادشاه توکل کامل به یَهُوَه داشت چه نتیجه‌ای حاصل کرد؟ ب) چنانچه برای حل مشکلات به راه‌حلهای بشری توکل کنیم چه نتیجه‌ای حاصل می‌شود؟
۴ چرا هیچگاه نباید از نظر دور بداریم که پدر آسمانی‌مان قادر است از ما محافظت کند؟ زیرا ممکن است چنان غرق مسائل و مشکلات خود گردیم که از یاد ببریم تنها در پناه چه کسی می‌باید امنیت واقعی را بجوییم. این موضوع را می‌توان در مورد آسا، مردی که عموماً به یَهُوَه توکل داشت مشاهده کرد. در دوران پادشاهی آسا سپاه قوی و میلیونی حبشیان بر ضد یهودا دست به حمله زد. آسا با نظر به برتری نیروی نظامی دشمن دعا کرد و گفت: «ای خداوند نصرت دادن به زورآوران یا به بیچارگان نزد تو یکسان است، پس ای یَهُوَه خدای ما، ما را اعانت فرما زیرا که بر تو توکل می‌داریم و به اسم تو به مقابله این گروه عظیم آمده‌ایم، ای یَهُوَه تو خدای ما هستی پس مگذار که انسان بر تو غالب آید.» (۲تواریخ ۱۴:۱۲) یَهُوَه درخواست آسا را اجابت کرد و وی را پیروزی قطعی داد.
۵ اما، پس از سالها خدمت وفادارانه، اطمینان آسا به قدرت نجات‌بخش یَهُوَه رو به زوال گذارد. وی برای خنثی ساختن تهدید نظامی پادشاهیِ شمالیِ اسرائیل به اَرامیان متوسل شد. (۲تواریخ ۱۶:۱-۳) هر چند مبلغی که او به عنوان رشوه تقدیم بَنْهَدَد، پادشاه اَرامی، کرد خطر حملهٔ اسرائیل به یهودا را از بین برد، لیکن عهد آسا با اَرامیان در واقع نشانهٔ عدم توکل وی به یَهُوَه بود. حَنانِیِ نبی با کنایه به او گفت: «آیا حَبَشیان لُوبیان لشکر بسیار بزرگ نبودند؟ و ارابه‌ها و سواران از حد زیاده نداشتند؟ اما چونکه بر خداوند توکل نمودی آنها را به دست تو تسلیم نمود.» (۲تواریخ ۱۶:۷، ۸) با این همه، آسا به توبیخ نبی وقعی نگذاشت. (۲تواریخ ۱۶:۹-۱۲) پس ما نیز هر گاه با مشکلی روبرو شدیم بجاست که به خدا توکل کنیم، و در پی راه‌حلهای بشری نباشیم چرا که توکل به قدرت انسانها همانا و یأس و سرخوردگی همان.—مزمور ۱۴۶:۳-۵.
جویای قوّت یَهُوَه باش
۶. چرا باید ‹خداوند و قوّت او را بطلبیم؟›
۶ یَهُوَه قادر است به خادمان خود قدرت دهد و از ایشان محافظت کند. کتاب مقدس ما را ترغیب می‌کند که ‹خداوند و قوّت او را بطلبیم.› (مزمور ۱۰۵:۴) اما، حُسن این کار در چیست؟ حُسن آن در این است که این گونه قدرت یعنی قوّت الهی را نمی‌توان به ضرر دیگران به کار گرفت، و تنها در انجام کارهای خیر می‌توان از آن استفاده کرد. عیسی مسیح که معجزات بسیاری را با «قوّت خداوند» انجام داد بخوبی این واقعیت را به اثبات رساند. (لوقا ۵:۱۷) عیسی می‌توانست زندگی خود را وقف کسب ثروت و شهرت کند، و یا به سلطانی پرقدرت مبدل گردد. (لوقا ۴:۵-۷) اما او از قدرت خداداد خود به منظور تعلیم، تربیت، مساعدت، و شفای دیگران استفاده کرد. (مرقس ۷:۳۷؛ یوحنا ۷:۴۶) حقیقتاً چه سرمشق نیکویی!
۷. وقتی در انجام کارها به جای قدرت خود به قدرت خدا توکل کنیم چه خصوصیتی در ما پرورش می‌یابد؟
۷ به علاوه، انجام دادن کارها ‹با توانایی که خدا به ما می‌دهد› باعث می‌شود متواضع بمانیم. (۱پطرس ۴:۱۱) کسی که قدرت خویشتن را طالب است مغرور می‌گردد. نمونهٔ بارز آن اِسَرحدون پادشاه آشور بود که با غرور بی‌حدّ و حصری اعلام می‌کرد: «من قدیرم، قدرتی عظیم دارم، قهرمانم، عظیمم، کبیرم.» اما، یَهُوَه «خدا ناتوانان عالم را برگزید تا توانایان را رسوا سازد.» پس، چنانچه مسیحیان واقعی بخواهند به چیزی ببالند باید به یَهُوَه خدا ببالند، چرا که می‌دانند آنچه انجام می‌دهند بدون قدرت خدا امکان‌پذیر نمی‌باشد. آری، ‹خود را زیرِ دست زورآورِ خدا فروتن نمودن› آدمی را سرافراز می‌سازد.—۱قرنتیان ۱:۲۶-۳۱؛ ۱پطرس ۵:۶.
۸. برای دسترسی به منبع قدرت یَهُوَه نخست چه باید بکنیم؟
۸ چگونه می‌توانیم به منبع قدرت الهی دست یابیم؟ نخست باید در دعا آن را از خدا درخواست کنیم. عیسی به شاگردان خود اطمینان داد که هر کس از پدر او روح‌القدس را بطلبد آن را خواهد یافت. (لوقا ۱۱:۱۰-۱۳) به عنوان نمونه، هنگامی که رهبران مذهبی شاگردان مسیح را از بشارت دادن در خصوص عیسی منع کردند، شاگردان به جای پیروی از آن رهبران به فرمان خدا ارجحیت دادند، و در نتیجه از روح‌القدس پر گشته، قوی‌دل و دلیر گشتند. ایشان صادقانه در دعا از خدا اعانت خواستند و یَهُوَه نیز دعای ایشان را اجابت نمود و با روح‌القدس خویش آنان را قدرت داد تا غیورانه به موعظهٔ بشارت ملکوت ادامه دهند.—اعمال ۴:۱۹، ۲۰، ۲۹-۳۱، ۳۳.
۹. منبعی دیگر از قدرت روحانی را برشمار، و نمونه‌ای بارز از تأثیر اینگونه قدرت را از کتاب مقدس نقل کن.
۹ دوم، ما می‌توانیم از کتاب مقدس قدرت روحانی کسب کنیم. (عبرانیان ۴:۱۲) قدرت کلام خدا بوضوح طی سلطنت یُوشیای پادشاه مشهود بود. کشف غیرمنتظرهٔ شریعت یَهُوَه در معبد، این پادشاه یهودیه را که تا آن زمان نیز سرزمین را تا حد زیادی از وجود بتها پاک ساخته بود، بیشتر در ادامهٔ برنامهٔ پاکسازی‌اش ترغیب کرد. * پس از آنکه یُوشیا خود شریعت را برای مردم قرائت کرد، تمام قوم با یَهُوَه عهد بستند، و همین آغازگر حرکتی پرشورتر در جهت ریشه‌کن ساختن بت‌پرستی بود. یکی از ثمرات نیکوی اصلاحات یوشیا این بود که مردم «در تمامی ایام او از متابعت یَهُوَه خدای پدران خود انحراف نورزیدند.»—۲تواریخ ۳۴:۳۳.
۱۰. طریق سومی که می‌توانیم به قدرت یَهُوَه دسترسی پیدا کنیم چیست، و حیاتی بودن آن در چیست؟
۱۰ سوم، ما می‌توانیم قدرت یَهُوَه را از طریق معاشرت با مسیحیان در جلسات جماعت کسب کنیم. پولس مسیحیان را ترغیب نمود که به طور مرتب در جلسات حضور یابند تا ‹به محبت و اعمال نیکو ترغیب شده،› یکدیگر را تشویق نمایند. (عبرانیان ۱۰:۲۴، ۲۵) هنگامی که پطرس به طور معجزه‌آسا از زندان آزاد شد، میل داشت نزد برادرانش باشد، لذا مستقیم روانهٔ خانهٔ مادر یوحَنّا، ملقب به مَرقُس شد، زیرا «در آنجا بسیاری جمع شده، دعا می‌کردند.» (اعمال ۱۲:۱۲) شکی نیست که آنها می‌توانستند در خانه‌های خود به دعا و نیایش بپردازند، اما در آن دورانِ سخت ترجیح می‌دادند برای دعا و همچنین تشویق یکدیگر، گرد هم جمع شوند. پولس در انتهای سفر طولانی و پرمخاطره‌اش به روم، شماری از برادران را در پوطیولی و پس از آن عده‌ای دیگر را که به استقبال او آمدند ملاقات کرد. این دیدارها چه اثری بر پولس داشت؟ «پولُس چون ایشان [یعنی گروهی که به استقبال او آمدند] را دید، خدا را شکر نموده، قویّ‌دل گشت.» (اعمال ۲۸:۱۳-۱۵) بودن با برادران او را قدرت و نیروی دوباره بخشید. ما نیز از معاشرت با هم‌ایمانان مسیحی‌مان قوی‌دل می‌گردیم. تا وقتی امکان آن وجود دارد که آزادانه با برادرانمان معاشرات کنیم، دلیلی ندارد به تنهایی در جادهٔ دشواری که به زندگی ابدی منتهی می‌شود قدم برداریم!—امثال ۱۸:۱؛ متی ۷:۱۴.
۱۱. پاره‌ای موقعیتها را که بویژه در آنها به «قوّتی فوق معمول» نیاز داریم برشمار.
۱۱ دعای مستمر، مطالعهٔ کلام خدا، و معاشرت با هم‌ایمانان مسیحی، ما را ‹در خداوند و در توانایی قوّتِ او زورآور می‌کند.› (افسسیان ۶:۱۰) همگی ما بی‌شک به قوتی که «در خداوند» یافت می‌شود نیاز داریم. عده‌ای از مسیحیان با ضعفها و بیماریهای خود در نبردند، برخی دیگر با اثرات جانکاه کهولت، یا درد و اندوه فوت شریک زندگی خویش. (مزمور ۴۱:۳) عده‌ای با مخالفتهای همسر غیرشاهد خود روبرو هستند، و پدران و مادران، بویژه در خانواده‌های تک‌ولی با مسئولیت سنگین و توانفراسای رسیدگی به خانواده در کنار مشغلهٔ کاری. جوانان مسیحی نیز از این قاعده مستثنی نیستند و برای مقاومت در برابر فشار دوستان و رد کردن مواد مخدر و کارهای غیراخلاقی به قوت خداوند نیاز دارند. باشد که همگی ما هنگام برخورد با اینگونه مسائل از یَهُوَه «قوّتی فوق معمول» طلب کنیم.—۲قرنتیان ۴:۷، دج.
«ضعیفان را قوّت می‌بخشد»
۱۲. چگونه یَهُوَه به ما کمک می‌کند تا کار موعظه را ادامه دهیم؟
۱۲ علاوه بر اینها، یَهُوَه به خادمان خود قوت می‌دهد تا بتوانند خدمت روحانی خود را با موفقیت به انجام رسانند. در اِشَعْیا چنین می‌خوانیم: «ضعیفان را قوّت می‌بخشد و ناتوانان را قدرت زیاده عطا می‌نماید . . . آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوّت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد. خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.» (اشعیا ۴۰:۲۹-۳۱) پولس رسول شخصاً قوت یافت تا بتواند خدمت روحانی خود را با موفقیت انجام دهد. پولس به مسیحیان تَسالونیکی نوشت: «انجیل ما بر شما محض سخن وارد نشده، بلکه با قوّت و روح‌القدس.» (۱تسالونیکیان ۱:۵) در موعظه و تعلیم پولس براستی قدرتی نهفته بود که آن را بسیار مؤثر می‌ساخت و دگرگونی اساسی در زندگی کسانی که به سخنانش گوش می‌داند به وجود می‌آورد.
۱۳. چه چیزی به اِرْمیا قوت بخشید تا متحمل مخالفان باشد؟
۱۳ با این حال، ممکن است در محدودهٔ موعظهٔ خود سالها موعظه کرده، لیکن نتیجهٔ چندانی حاصل نکرده باشیم، و چه بسا بی‌اعتنایی مردم ما را کاملاً خسته و دلسرد کرده باشد. اِرْمیا نیز در چنین وضعیتی بود. برخورد او با مخالفان و استهزاکنندگان همچنین بی‌اعتنایی مردم او را چنان دلسرد کرده بود که با خود گفت: «[خدا] را ذکر نخواهم نمود و بار دیگر به اسم او سخن نخواهم گفت.» اما خاموشی در طبیعت و سرشت اِرْمیا نبود. پیام او ‹مثل آتشِ افروخته شد و استخوانهایش بسته گردید.› (ارمیا ۲۰:۹) لیکن چه چیزی به او قوت بخشید تا متحمل مخالفان گردد؟ اِرْمیا گفت: «خداوند با من مثل جبّار قاهر است.» (ارمیا ۲۰:۱۱) درک اِرْمیا از اهمیت حیاتی پیام و وظیفهٔ الهی‌اش باعث شد که به سخنان تشویق‌آمیز یَهُوَه گوش داده، نسبت به آن واکنش مثبت نشان دهد.
قدرت صدمه زدن و قدرت شفا دادن
۱۴. الف) قدرت زبان تا چه حد است؟ ب) مثالهایی در خصوص زیانهایی که زبان می‌تواند به بار بیاورد ذکر کن.
۱۴ همهٔ قدرتهای ما مستقیم از جانب خدا نیستند. برای مثال، زبان هم قدرت صدمه زدن دارد، و هم قدرت شفا دادن. سلیمان به ما چنین هشدار داد: «موت و حیات در قدرت زبان است.» (امثال ۱۸:۲۱) نتیجهٔ اسفباری که از گفتگوی کوتاه شیطان با حوّا حاصل شد نشان‌دهندهٔ قدرت مخرب زبان است. (پیدایش ۳:۱-۵؛ یعقوب ۳:۵) ما هم می‌توانیم با زبان خود خسارات سنگینی به بار آوریم. چنانچه از دختر جوانی به دلیل وزن او انتقاد کنیم چه بسا با این کار او را به بیماری بی‌اشتهایی روانی دچار سازیم. تکرار سخنی تهمت‌آمیز نیز گاه منجر به خاتمهٔ دوستیی چندین و چند ساله می‌گردد. پس باشد که هیچگاه کنترل و عنان زبان خود را از دست ندهیم.
۱۵. چگونه می‌توانیم از قدرت زبان خود برای بنا کردن و شفا دادن استفاده کنیم؟
۱۵ البته با زبان غیر از صدمه زدن، بنا نیز می‌توان نمود. مثلی در کتاب مقدس می‌گوید: «هستند که مثل ضرب شمشیر حرفهای باطل می‌زنند، اما زبان حکیمان شفا می‌بخشد.» (امثال ۱۲:۱۸) مسیحیانِ باتدبیر از قدرت زبان خود برای تسلی افسردگان و داغداران استفاده می‌کنند. سخنانی حاکی از همدردی می‌تواند تشویق خوبی برای جوانانی باشد که تحت فشار روحی دوستان و هم سن و سالانشان هستند. با سخنانی سنجیده و باملاحظه می‌توان برادران و خواهران سالمند را اطمینان داد که اعضای مفید جماعتند و مورد علاقهٔ همه می‌باشند. سخنانی محبت‌آمیز می‌تواند روحیهٔ پژمردهٔ فردی مریض را طراوت بخشد. گذشته از اینها، از قدرت زبان خود می‌توانیم برای اشاعهٔ پیام مقتدر و بانفوذ ملکوت خدا استفاده کنیم. چنانچه دل به کلام خدا ببندیم توانایی اشاعهٔ آن را نیز خواهیم داشت. کتاب مقدس می‌گوید: «احسان را از اهلش باز مدار، هنگامی که بجا آوردنش در قوّت دست توست.»—امثال ۳:۲۷.
استفادهٔ صحیح از قدرت
۱۶، ۱۷. چگونه پیران، والدین، شوهران، و زنان در به کار گرفتن اختیارات خدادادشان از یَهُوَه تقلید می‌کنند؟
۱۶ گرچه یَهُوَه قدرتی مطلق دارد در کمال ملاطفت و مهربانی بر جماعت حکمرانی می‌کند. (۱یوحنا ۴:۸) سرپرستان مسیحی نیز به تقلید از یَهُوَه با مهربانی از گلهٔ خدا مراقبت می‌کنند—ایشان از اختیارات خود سوءاستفاده نمی‌کنند بلکه، از آن به نحوی صحیح استفاده می‌نمایند. البته جای تردید نیست که گاه لازم است که سرپرستان «تنبیه و توبیخ و نصیحت» نمایند، لیکن این اعمال را «با کمال تحمّل و تعلیم» انجام می‌دهند. (۲تیموتاؤس ۴:۲) بنابراین، پیران جماعت مستمراً بر روی کلام پطرس رسول به مسئولان جماعت، تعمق می‌کنند، چنانکه گفت: «گلهٔ خدا را که در میان شماست بچرانید و نظارت آن را بکنید، نه به زور بلکه به رضامندی و نه بجهت سود قبیح بلکه به رغبت؛ و نه چنانکه بر قسمت‌های خود خداوندی بکنید بلکه بجهت گله نمونه باشید.»—۱پطرس ۵:۲، ۳؛ ۱تسالونیکیان ۲:۷، ۸.
۱۷ یَهُوَه به والدین و به شوهران اختیاراتی داده است و ایشان می‌باید از این اختیارات به منظور مساعدت، پرورش، و محبت کردن به اعضای خانواده استفاده کنند. (افسسیان ۵:۲۲، ۲۸-۳۰؛ ۶:۴) عیسی نشان داد که اختیارات را می‌توان به نحوی مؤثر و در عین حال رئوفانه به کار گرفت. تأدیب نیز چنانچه متعادل و باثبات انجام شود فرزند را شکسته‌دل نمی‌کند. (کولسیان ۳:۲۱) همچنین هنگامی که شوهری مسیحی با مهربانی سرپرستی خانواده را به عهده بگیرد و همسر وی رعایت سروری شوهر خود را بنماید و به منظور اجتناب از سلطه‌جویی و یا رفتن به راه خویش از حیطهٔ اختیارات خداداد خود پیشتر نرود، پیوند زناشویی ایشان بسیار مستحکم خواهد شد.—۱پطرس ۳:۷.
۱۸. الف) چگونه می‌توانیم در خصوص کنترل خشم خود، به یَهُوَه اقتدا کنیم؟ ب) اشخاص دارای اختیارات، چه چیزی را باید بتوانند به دیگران القاء کنند؟
۱۸ بویژه کسانی که در خانواده و جماعت اختیاراتی دارند می‌باید مراقب باشند مبادا کنترل و عنان خشم خود را از دست بدهند؛ زیرا با خشم می‌توان ترس را به دیگران القاء کرد، لیکن محبت را هرگز. ناحُومِ نبی گفت: «خداوند دیرغضب و عظیم‌القوّت است.» (ناحوم ۱:۳؛ کولسیان ۳:۱۹) کنترل نمودن خشم نشان ضعف نیست، نشان قدرت است. (امثال ۱۶:۳۲) در خانواده و جماعت همواره هدف ما باید برقراری روابط محبت‌آمیز باشد—یعنی محبت به یَهُوَه، به یکدیگر، و به اصول راستین. محبت محکمترین ریسمان اتحاد و قویترین محرک برای احسان نمودن است.—۱قرنتیان ۱۳:۸،۱۳؛ کولسیان ۳:۱۴.
۱۹. یَهُوَه چه اطمینان و تسلی خاطری به ما داده است، و ما در مقابل این لطف او چه می‌توانیم بکنیم؟
۱۹ شناخت یَهُوَه یعنی پی‌بردن به قدرت او. یَهُوَه از طریق اِشَعْیا گفت: «آیا ندانسته و نشنیده‌ای که خدای سرمدی یهوه آفرینندهٔ اقصای زمین درمانده و خسته نمی‌شود؟» (اشعیا ۴۰:۲۸) آری، یَهُوَه در اِعمال قدرت خستگی‌ناپذیر است. چنانچه ما به جای اتکا به قدرت خود به قدرت یَهُوَه متکی باشیم، او هرگز ما را ترک نخواهد کرد. یَهُوَه به ما چنین اطمینان داده است: «مترس زیرا که من با تو هستم و مشوّش مشو زیرا من خدای تو هستم. تو را تقویت خواهم نمود و البتّه تو را معاونت خواهم داد و تو را به دست راست عدالت خود دستگیری خواهم کرد.» (اشعیا ۴۱:۱۰) ما در مقابل این همه لطف محبت یَهُوَه چه می‌توانیم بکنیم؟ می‌توانیم همچون عیسی از تمام قدرتی که یَهُوَه در اختیار ما گذاشته است برای کمک و بنا کردن دیگران استفاده کنیم. باشد که همواره مراقب زبان خود بوده، با آن شفا دهیم و هرگز به کسی صدمهٔ روحی نزنیم. و باشد که همواره از لحاظ روحی بیدار، در ایمان استوار، و در قدرت یَهُوَه خدا، آفریدگار بزرگ، زورآور باشیم.—۱قرنتیان ۱۶:۱۳.
[پاورقی]
^ بند 9 از قرار معلوم یهودیان به نسخه‌های اصلی شریعت موسی که قرنها پیش از آن در معبد قرار داده شده بود، دست یافته بودند.
آیا می‌توانی توضیح دهی؟
• یَهُوَه قدرت خود را چگونه به کار می‌گیرد؟
• به چه طرقی می‌توانیم به قدرت یَهُوَه دسترسی پیدا کنیم؟
• قدرت زبان خود را در چه راهی باید به کار بگیریم؟
• چگونه اختیارات خدادادمان می‌تواند برکتی بزرگ باشد؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۲۹]
عیسی از قدرت یَهُوَه برای کمک به دیگران استفاده کرد
[تصاویر در صفحهٔ ۳۲]
چنانچه دل به کلام خدا ببندیم توانایی اشاعهٔ آن را نیز خواهیم داشت