قدرت دعا

خورشید در پس تپه‌های ناحُور،‏ شهری در خاورمیانه غروب می‌کرد.‏ اَلِعاذار مردی اَرامی تشنه و خسته با ده شترش نزدیک یک چاه کمی دورتر از شهر توقف می‌کند.‏ مشغلهٔ فکری او نه تشنگی‌اش است و نه خستگی‌اش،‏ بلکه رفع نیاز شخصی دیگر.‏ اَلِعاذار که از سرزمینی دور و بیگانه می‌آید در پی یافتن همسری برای پسر آقای خویش می‌باشد.‏ آنچه موضوع را دشوارتر نموده این است که آن دختر می‌باید از خویشان آقایش باشد.‏ اَلِعاذار چگونه این مأموریت دشوار را به انجام می‌رساند؟‏

اَلِعاذار که به قدرت دعا کاملاً اعتقاد داشت با ایمانی قوی و نیتی خالصانه در دعا به خدا چنین می‌گوید:‏ «ای یهوه،‏ خدای آقایم ابراهیم،‏ امروز مرا کامیاب بفرما،‏ و با آقایم ابراهیم احسان بنما.‏ اینک من بر این چشمهٔ آب ایستاده‌ام،‏ و دختران اهل این شهر،‏ به جهت کشیدن آب بیرون می‌آیند.‏ پس چنین بشود که آن دختری که به وی گویم:‏ ‹سبوی خود را فرود آر تا بنوشم،‏› و او گوید:‏ ‹بنوش و شترانت را نیز سیراب کنم،‏› همان باشد که نصیب بندهٔ خود اسحاق کرده باشی،‏ تا بدین،‏ بدانم که با آقایم احسان فرموده‌ای.‏»—‏پیدایش ۲۴:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

اعتقاد اَلِعاذار به قدرت دعا بی‌ثمر نمی‌ماند.‏ اولین دختری که بر سر چاه می‌آید کیست؟‏ رِفقَه،‏ نوهٔ برادر ابراهیم؛‏ دختری مجرد،‏ پاکدامن،‏ و زیبا!‏ جالب آنکه رِفقَه پس از آنکه به اَلِعاذار آب می‌دهد با مهربانی پیشنهاد می‌کند که برای شترهایش نیز آب بکشد.‏ اندکی پس از این آشنایی و متعاقب مشاوره‌ای خانوادگی رفقه به خواست و ارادهٔ خود تصمیم می‌گیرد با اَلِعاذار به آن سرزمین دور رفته با اسحاق پسر ابراهیم ازدواج کند.‏ حقیقتاً خدا به چه نحو صریح و در عین حال شگفت‌انگیزی دعای اَلِعاذار را مستجاب ساخت،‏ آن هم در دورانی که بسیار بندرت در مسائل به نحوی معجزه‌آسا مداخله می‌کرد!‏

از دعای اَلِعاذار نکات بسیاری را می‌توانیم بیاموزیم.‏ دعای او نشانگر ایمان فوق‌العاده،‏ تواضع واقعی،‏ و توجه بی‌شائبه و خالی از خودخواهی او به دیگران بود.‏ اَلِعاذار با این دعا نشان داد که تسلیم شیوهٔ عملکرد یَهُوَه در امور انسانهاست.‏ بدون شک،‏ او از دوستی و صمیمیت خاصی که خدا با ابراهیم داشت و همچنین وعدهٔ برکت کل بشر از طریق وی بخوبی آگاه بود.‏ (‏ پیدایش ۱۲:‏۳‏)‏ از این رو،‏ اَلِعاذار دعای خود را با این کلام آغاز کرد:‏ «ای یهوه،‏ خدای آقایم ابراهیم.‏»‏

خدا از طریق ذریت ابراهیم یعنی عیسی مسیح جمیع انسانهای فرمانبردار را برکت می‌دهد.‏ (‏ پیدایش ۲۲:‏۱۸‏)‏ امروزه،‏ ما نیز اگر مایل باشیم دعاهایمان مستجاب گردند،‏ می‌باید با فروتنی شیوهٔ عملکرد یَهُوَه را در امور انسانها که از طریق عیسی مسیح می‌باشد به رسمیت بشناسیم.‏ عیسی مسیح گفت:‏ «اگر در من بمانید و  کلام من در شما بماند،‏ آنچه خواهید بطلبید که برای شما خواهد شد.‏»—‏یوحنا ۱۵:‏۷‏.‏

یکی از پیروان مسیح که در عمل به صحت سخن عیسی پی برد پولس رسول بود.‏ اعتقاد وی به قدرت دعا به طور حتم بیهوده نبود.‏ پولس حتی هم‌ایمانان مسیحی خود را نیز ترغیب کرد تا تمام نگرانیهای خود را در دعا با خدا در میان بگذارند،‏ و خود صحت این امر را چنین گواهی کرد:‏ «قوّت هر چیز را دارم در مسیح که مرا تقویت می‌بخشد.‏» (‏ فیلپیان ۴:‏۶،‏ ۷،‏ ۱۳‏)‏ آیا منظور پولس این بود که تمام خواسته‌هایش اجابت شده‌اند؟‏ بگذارید ببینیم.‏

تمام خواسته‌های ما اجابت نمی‌شوند

مسئله‌ای که پولس آن را «خاری در جسم» نامید،‏ او را در تمام طول خدمت فداکارانه‌اش عذاب می‌داد.‏ (‏ ۲قرنتیان ۱۲:‏۷‏)‏ این مسئله ممکن است عذاب فکری و عاطفی ناشی از مخالفان و «برادرانِ کَذَبَه» بوده باشد.‏ (‏ ۲قرنتیان ۱۱:‏۲۶؛‏ غلاطیان ۲:‏۴‏)‏ و یا ناراحتی ناشی از ضعف بینایی او.‏ (‏ غلاطیان ۴:‏۱۵‏)‏ به هر صورت این ‹خار در جسم› در او تأثیری تضعیف‌کننده داشت.‏ پولس نوشت که «دربارهٔ آن از خداوند سه دفعه استدعا نمودم تا از من برود.‏» خدا این خواستهٔ پولس را اجابت ننمود و توضیح داد که به او به حد کافی با برکات روحانی منجمله قدرت تحمل سختیها و مصائب فیض بخشیده است.‏ خدا همچنین به او گفت:‏ «قوّت من در ضعف کامل می‌گردد.‏»—‏۲قرنتیان ۱۲:‏۸،‏ ۹‏.‏

ما از نمونهٔ اَلِعاذار و پولس چه می‌آموزیم؟‏ یَهُوَه خدا حقیقتاً به دعای کسانی که با فروتنی می‌خواهند به او خدمت کنند گوش می‌دهد.‏ البته این به آن معنا نیست که هر آنچه از خدا بطلبیم اجابت می‌شود.‏ خیر،‏ خدا بهتر می‌داند نفعمان در چیست،‏ زیرا نتیجهٔ مسائل را در درازمدت می‌نگرد.‏ از آن مهمتر،‏ او همواره مطابق مقصودهای خویش،‏ که البته در کتاب مقدس به تحریر درآمده‌اند،‏ عمل می‌نماید.‏

زمان شفای روحانی

خدا وعده داده است که طی سلطنت هزارسالهٔ پسر خود بر زمین بشر را از تمام بیماریهای جسمی،‏ روحی،‏ و روانی شفا دهد.‏ (‏ مکاشفه ۲۰:‏۱-‏۳؛‏ ۲۱:‏۳-‏۵‏)‏ مسیحیان واقعی مشتاقانه منتظر آن زمان هستند که خدا این وعده را با قدرت عظیم خود جامهٔ عمل بپوشاند.‏ آنان اکنون انتظار معجزات شفابخش را ندارند،‏ بلکه فقط به درگاه خدا دعا می‌کنند تا برای مقابله با سختیها تسلی و نیروی لازم بدیشان داده شود.‏ (‏ مزمور ۵۵:‏۲۲‏)‏ و هر گاه بیمار می‌شوند،‏ در دعا از خدا راهنمایی می‌خواهند تا بهترین روش درمان را در حد توانایی مالی‌شان پیدا کنند.‏

برخی مذاهب با اشاره به شفاهای معجزه‌آسایی که عیسی و رسولانش می‌دادند پیروان خود را تشویق می‌کنند تا برای چنین شفاهایی دعا کنند.‏ اما خوب است بدانیم که آن معجزات برای منظور خاصی انجام می‌شدند.‏ در واقع آنها برای اثبات مسیح بودن عیسی و نشان دادن اینکه عنایت الهی از یهودیان گرفته شد و به جماعت جوان مسیحی انتقال یافت صورت می‌گرفتند.‏ در آن زمان این کار واقعاً برای جماعت نوبنیاد مسیحی و تقویت ایمان اعضای آن لازم بود.‏ اما هنگامی که این به اصطلاح طفل نوپا روی پای خود ایستاد و به بلوغ روحانی رسید شفاهای معجزه‌آسا نیز ‹زایل گردیدند.‏›—‏۱قرنتیان ۱۳:‏۸،‏ ۱۱‏.‏

در این برههٔ حساس زمان،‏ یَهُوَه خدا پرستندگان خود را هدایت می‌کند تا به کاری مهمتر از شفای جسمانی،‏ یعنی شفای روحانی بپردازند.‏ مردم دنیا نیازی فوری دارند که تا پیش از آنکه دیر شود این دعوت الهی را بپذیرند:‏ «‏خداوند را مادامی که یافت می‌شود بطلبید و مادامی که نزدیک است او را بخوانید.‏ شریر راه خود را و گناه‌کار افکار خویش را ترک نماید و به سوی خداوند بازگشت کند و بر وی رحمت خواهد نمود و به سوی خدای ما که مغفرت عظیم خواهد کرد.‏»—‏اشعیا ۵۵:‏۶،‏ ۷‏.‏

شفای روحانی اشخاص توبه‌کار از طریق موعظهٔ بشارت ملکوت خدا انجام می‌شود.‏ (‏ متی ۲۴:‏۱۴‏)‏ یَهُوَه خدا به خادمان خود این توانایی را داده است که با انجام این موعظهٔ حیاتبخش،‏ پیش از آنکه انقضای این سیستم حاکم بر جهان آغاز گردد به میلیونها انسان از تمام ملل جهان کمک کنند تا از گناهان خود توبه کرده،‏ رابطه‌ای پسندیده با او برقرار نمایند.‏ آری،‏ دعای همهٔ کسانی که صادقانه طالب چنین شفای روحانیی هستند و مایلند دیگران را نیز به همین گونه شفا دهند،‏ مستجاب خواهد شد.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۳]‏

اَلِعاذار و رِفقَه

‏[سطر اعتبار]‏

Dover Publications/‏The Doré Bible Illustrations