ملکوت خدا—حکومتی نوین بر زمین
ملکوت خدا—حکومتی نوین بر زمین
«این سلطنت . . . تمامی آن سلطنتها را خرد کرده، مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.»—دانیال ۲:۴۴.
۱. چرا می‌توان به کتاب مقدس اطمینان داشت؟
کتاب مقدس مکاشفه‌ای الهی برای ما انسانهاست. پولس رسول در خصوص کلام الهی گفت: «چون کلام خدا را که از ما شنیده بودید یافتید، آن را کلام انسانی نپذیرفتید، بلکه چنانکه فی‌الحقیقه است، کلام خدا.» ( ۱تَسّالونیکیان ۲:۱۳) کتاب مقدس حاوی موضوعات مهمی در مورد یَهُوَه خداست؛ موضوعاتی همچون شخصیت، مقاصد، و انتظارات او از ما. این کتاب حاوی عالیترین توصیه‌ها در امور خانوادگی و روزمرهٔ ماست. حاوی نبوتهایی است که با جزئیات کامل به وقوع پیوسته‌اند، در حال وقوع می‌باشند، و پاره‌ای نیز در آینده تحقق خواهند یافت. آری، «تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیت در عدالت مفید است، تا مرد خدا کامل و بجهت هر عمل نیکو آراسته بشود.»—۲تیموتاؤس ۳:۱۶، ۱۷.
۲. عیسی به چه نحو بر موضوع اصلی کتاب مقدس تأکید کرد؟
۲ موضوع اصلی کتاب مقدس موضوعی فوق‌العاده پر اهمیت است: اثبات حقانیت خدا ( حق حاکمیت او) از طریق ملکوت آسمانی. عیسی نیز هنگامی که ‹موعظه را آغاز کرد گفت: «توبه کنید زیرا ملکوت آسمان نزدیک است».› آری، ملکوت موضوع اصلی خدمت عیسی بود. ( متّیٰ ۴:۱۷) عیسی ما را ترغیب می‌کند ‹اوّل ملکوت خدا و عدالت او را بطلبیم که دیگر چیزها برای ما مزید خواهد شد› و بدینگونه نشان می‌دهد که اولویت دادن به ملکوت خدا در امور زندگی‌مان ضرورت دارد. ( متّیٰ ۶:۳۳) همچنین با تعلیم این دعا که «ملکوت تو بیاید. ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود،» اهمیت فوق‌العادهٔ ملکوت را نشان می‌دهد.—متّیٰ ۶:۱۰.
حکومتی نوین بر زمین
۳. چرا موضوع ملکوت خدا برای بشر فوق‌العاده حائز اهمیت است؟
۳ چرا موضوع ملکوت خدا برای بشر فوق‌العاده حائز اهمیت است؟ زیرا این حکومت بزودی عملکرد خود را آغاز، و در وضع حکمرانی زمین دگرگونیی کلی و همیشگی ایجاد خواهد کرد. در دانیال ۲:۴۴ نبوت شده است: «در ایّام این پادشاهان [حکمرانان کنونی زمین] خدای آسمانها سلطنتی [ملکوتی آسمانی] را که تا ابدالآباد زایل نشود، برپا خواهد نمود و این سلطنت به قومی دیگر منتقل نخواهد شد، بلکه تمامی آن سلطنتها [حکومتهای زمینی] را خرد کرده، مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.» زمانی که حکمرانی ملکوت آسمانی خدا تمام و کمال به مرحلهٔ اجرا درآید، عنان اختیار امور زمین برای همیشه از دست انسانها گرفته خواهد شد. بدینگونه تمام حکومتهای ناکامل و از هم گسیختهٔ موجود برچیده خواهند شد.
۴، ۵. الف) چرا عیسی باصلاحیت‌ترین فرد برای پادشاهی ملکوت است؟ ب) عیسی چه وظیفه‌ای بر عهده خواهد داشت؟
۴ شخص اول ملکوت آسمانی که تحت نظارت مستقیم یَهُوَه می‌باشد و از نظر صلاحیت بی‌همتاست، عیسی مسیح است. عیسی پیش از موجودیت انسانی خویش، در آسمان در مقام نخست‌زادهٔ تمامی آفریدگان یَهُوَه، «معمار» او بود. ( امثال ۸:۲۲-۳۱) «او صورت خدای نادیده است، نخست‌زادهٔ تمامی آفریدگان. زیرا که در او همه چیز آفریده شد، آنچه در آسمان و آنچه بر زمین است.» ( کُولُسیان ۱:۱۵، ۱۶) خدا او را به زمین فرستاد، و او بر روی زمین لحظه‌ای از به جا آوردن ارادهٔ خدا کوتاهی نکرد. متحمل سخت‌ترین آزمایشات شد و تا پای جان به خدا وفادار ماند.—یوحنّا ۴:۳۴؛ ۱۵:۱۰.
۵ خدا عیسی را به سبب اینکه تا لحظهٔ مرگ وفادار ماند پاداشی عظیم داد؛ او را رستاخیز آسمانی داد و حق پادشاهی ملکوت را بدو عطا نمود. ( اعمال ۲:۳۲-۳۶) یَهُوَه به عیسی مسیح، پادشاه ملکوت، وظیفه‌ای فوق‌العاده محول کرد، یعنی رهبری صدها هزار مخلوق پرقدرت روحی به منظور منقطع ساختن حاکمیت بشر و پاکسازی زمین از هر گونه شرارت. ( امثال ۲:۲۱، ۲۲؛ ۲تَسّالونیکیان ۱:۶-۹؛ مکاشفه ۱۹:۱۱-۲۱؛ ۲۰:۱-۳) سپس ملکوت آسمانی خدا تحت حکمرانی مسیح، حکومتی نوین و یگانه نظام حاکم بر زمین خواهد بود.—مکاشفه ۱۱:۱۵.
۶. از پادشاه ملکوت چه می‌توان انتظار داشت؟
۶ کتاب مقدس در مورد حاکم نوین زمین چنین می‌گوید: «سلطنت و جلال و ملکوت به او داده شد تا جمیع قوم‌ها و امّت‌ها و زبانها او را خدمت نمایند.» ( دانیال ۷:۱۴) از آنجایی که عیسی آینه‌ای از محبت یَهُوَه است حکمرانی وی با صلح و بهروزی توأم خواهد بود. ( متّیٰ ۵:۵؛ یوحنّا ۳:۱۶؛ ۱یوحنّا ۴:۷-۱۰) «ترقّی سلطنت و سلامتی او را بر کرسی داود و بر مملکت وی انتها نخواهد بود تا آن را به انصاف و عدالت . . . استوار نماید.» ( اِشَعْیا ۹:۷) براستی حاکمی که با محبت، عدالت، و انصاف حکمرانی کند چه برکت بزرگی است! و چه بموقع و بجاست که مطابق نبوت دوم پِطْرُس ۳:۱۳، «منتظر آسمانهای جدید [ملکوت آسمانی خدا] و زمین جدید [جامعه‌ای نوین بر روی زمین] هستیم که در آنها عدالت ساکن خواهد بود.»
۷. متّیٰ ۲۴:۱۴ چگونه در حال تحقق است؟
۷ بدون تردید آمدن ملکوت خدا برای تشنگان حق و عدالت عالیترین بشارت است. عیسی با نظر به همین موضوع در اشاره به بخشی از نشان «ایام آخرِ» این سیستم شریر نبوت کرد: «به این بشارتِ ملکوت در تمام عالم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّت‌ها شهادتی شود؛ آنگاه انتها خواهد رسید.» ( ۲تیموتاؤس ۳:۱-۵؛ متّیٰ ۲۴:۱۴) این نبوت اکنون در حال تحقق است. طی یک سال، قریب به شش میلیون شاهد یَهُوَه در ۲۳۴ کشور بیش از یک میلیارد ساعت با دیگران در مورد ملکوت خدا صحبت کردند. و چه بجاست که محل پرستش ( حدود ۰۰۰,۹۰ جماعت) خویش را سالن ملکوت می‌نامند زیرا که در آنجا در مورد ملکوت آتی خدا تعلیم می‌یابند.
حکمرانان مشترک
۸، ۹. الف) حکمرانان دیگر ملکوت چه کسانی هستند؟ ب) چرا می‌توان به حکمرانی پادشاه ملکوت و دیگر حکمرانان آن اطمینان داشت؟
۸ همراه عیسی حکمرانان دیگری نیز در ملکوت آسمانی حکمرانی می‌کنند. طبق نبوت مکاشفه ۱۴:۱-۴ مقرر شده است که ۰۰۰,۱۴۴ نفر ‹از جهان خریده شده› به حیات آسمانی رستاخیز یابند. آنان مردان و زنانی می‌باشند که خواست ایشان متواضعانه خدمت کردن به خدا و همنوعانشان است، نه مخدوم شدن. آنان «کاهنان خدا و مسیح خواهند بود و هزار سال با او سلطنت خواهند کرد.» ( مکاشفه ۲۰:۶) شمار ایشان کمتر از ‹گروه عظیم› است؛ گروهی که «از هر امّت و قبیله و قوم و زبان» گرفته شده، «هیچ‌کس ایشان را نتواند شمرد» و هنگام نابودی این سیستم زنده می‌مانند. البته، اعضای گروه عظیم نیز «شبانه‌روز در هیکل [خدا] وی را خدمت می‌کنند،» اما خدا از آنان دعوت آسمانی نکرده است. ( مکاشفه ۷:۹، ۱۵) آنان هستهٔ زمین جدید و تابعان ملکوت آسمانی خدا می‌باشند.—مزمور ۳۷:۲۹؛ یوحنّا ۱۰:۱۶.
۹ یَهُوَه فقط انسانهایی را برای حکومت آسمانی و حکمرانی با مسیح انتخاب می‌کند که وفادار بوده، سرد و گرم زندگی را چشیده باشند. در واقع هیچ موقعیت و دشواریی نبوده است که آن پادشاهان و کاهنان، با آن مواجه نشده باشند. بنابراین زندگی آنان بر زمین صلاحیتشان را برای حکمرانی بیشتر می‌کند. خود عیسی نیز «به مصیبتهایی که کشید، اطاعت را آموخت.» ( عبرانیان ۵:۸) چنانکه پولس رسول می‌گوید: «زیرا رئیس کهنه‌ای نداریم که نتواند همدرد ضعفهای ما بشود، بلکه آزموده شده در هر چیز به مثال ما بدون گناه.» ( عبرانیان ۴:۱۵) چقدر مایهٔ آرامش‌خاطر است که در دنیای جدید و عادل خدا پادشاهان و کاهنانی دلسوز بر ما حکمرانی خواهند کرد!
آیا ملکوت جزو مقصود اولیهٔ خدا بود؟
۱۰. چرا ملکوت آسمانی جزو مقصود اولیهٔ خدا نبود؟
۱۰ آیا یَهُوَه هنگام خلقت آدم و حوا ملکوت آسمانی را منظور نظر داشت؟ در سِفر پیدایش هیچ اشاره‌ای به ملکوت به مفهومی که بدان اشاره کردیم نشده است. یَهُوَه خود حاکم انسانها بود و تا هنگامی که مطیع وی می‌بودند نیاز به حکومتی دیگر وجود نداشت. از باب اول پیدایش نیز کاملاً پیداست که یَهُوَه با آدم و حَوّا ارتباط نزدیک داشت؛ احتمالاً از طریق پسرش. و عباراتی همچون «خدا بدیشان گفت» و «خدا گفت» نیز مؤید این مطلب است.—پیدایش ۱:۲۸، ۲۹؛ یوحنّا ۱:۱.
۱۱. انسان در آغاز با چه موهبتهایی خلق شده بود؟
۱۱ کتاب مقدس می‌گوید: «خدا هر چه ساخته بود، دید و همانا بسیار نیکو بود.» ( پیدایش ۱:۳۱) همه چیز در باغ عدن کامل و بی‌نقص بود. آدم و حَوّا در بهشت بودند. ذهن و بدنی کامل داشتند. می‌توانستند با آفریدگار خود گفت و شنود و ارتباط دو طرفه داشته باشند. و چنانچه وفادار می‌ماندند فرزندانی کامل به وجود می‌آوردند. پس باید گفت: هیچ نیازی به حکومت آسمانی دیگری نبود.
۱۲، ۱۳. چنانچه خانواده کامل بشری گسترش می‌یافت، آیا خدا می‌توانست با تک تک آنان رابطهٔ مستقیم داشته باشد؟
۱۲ حال اگر خانوادهٔ کامل بشری گسترش می‌یافت، خدا چگونه می‌توانست ارتباط خود را با تک تک انسانها حفظ کند؟ برای توضیح این مطلب، ستارگان را در نظر بگیر. ستارگان در کهکشانها ( جزایری سماوی) قرار دارند. برخی از کهکشانها از یک میلیارد ستاره تشکیل شده‌اند، و برخی دیگر از یک تریلیون. دانشمندان کهکشانهای در حوزهٔ دید بشر را حدود صد میلیارد تخمین می‌زنند! اما جالب است که آفریدگار می‌گوید: «چشمان خود را به علیّیّن برافراشته ببینید. کیست که اینها را آفرید و کیست که لشکر اینها را بشماره بیرون آورده، جمیع آنها را بنام می‌خواند؟ از کثرت قوّت و از عظمت توانایی وی یکی از آنها گم نخواهد شد.»—اِشَعْیا ۴۰:۲۶.
۱۳ اگر خدا قادر است به تک تک اجرام سماوی توجه داشته باشد، مسلماً توجه به فرد فرد انسانهای کامل که بسیار قلیلتر از شمار ستارگان می‌بودند مشکلی به وجود نمی‌آورْد. در حال حاضر چند میلیون خادم یَهُوَه هر روز به درگاه او دعا می‌کنند و یَهُوَه دعاهای آنان را فوراً می‌شنود. بنابراین، برای یَهُوَه ابداً مشکل نمی‌بود که با فرد فرد انسانهای کامل ارتباط برقرار کند، و برای این منظور هیچ نیازی به یک نهاد و حکومت آسمانی نبود. براستی که چه موهبتی؛ حکمرانی یَهُوَه، ارتباط مستقیم با او، و زندگی ابدی در بهشت زمینی!
‹از آنِ انسان نیست›
۱۴. چرا انسان همواره محتاج حکمرانی یَهُوَه خواهد بود؟
۱۴ انسان، گرچه کامل شود، همواره محتاج حکمرانی یَهُوَه خواهد بود. چرا؟ زیرا یَهُوَه این خصلت را به آدمی نداده است که بدون رهنمودهای الهی به سعادت دست یابد. این قاعده‌ای کلی برای بشر است. اِرْمیا نیز در اشاره به همین قاعده گفت: «ای خداوند می‌دانم که طریق انسان از آن او نیست و آدمی که راه می‌رود قادر بر هدایت قدمهای خویش نمی‌باشد. ای خداوند مرا تأدیب نما.» ( اِرْمیا ۱۰:۲۳، ۲۴) چه خیال خامی که روزی بتوان مستقل و بدون رهنمودهای الهی در انتظام جامعهٔ بشری موفق شد. خودمختاری در خمیرهٔ بشر نیست. حاصل استقلال و خودمختاری تنها خودبینی، تنفر، قساوت، خشونت، جنگ، و مرگ است. زیرا ‹انسان بر انسان تنها به جهت ضررش حکمرانی می‌کند.›—جامعه ۸:۹.
۱۵. نتیجهٔ انتخاب نادرست والدین اولیهٔ ما چه بود؟
۱۵ افسوس که والدین اولیهٔ ما تصمیم گرفتند مستقل از حاکمیت خدا به سر برند و از آغوش یَهُوَه بیرون بیایند. در نتیجه خود را از کاملیتی که یَهُوَه حافظ آن بود محروم ساختند. و همچون دستگاهی که جریان برق آن قطع شود، حیات بتدریج از وجودشان رخت بر می‌بست تا در خاموشی مرگ فرو روند. پس آنان همچون قالبی ناکامل شدند، و از چنین قالبی تنها انتظار فرزندان و نوادگانی ناکامل می‌توان داشت. ( رومیان ۵:۱۲) «[یَهُوَه] صخره است و اعمال او کامل . . . ایشان خود را فاسد نموده، فرزندان او نیستند بلکه عیبْ ایشانند.» ( تثنیه ۳۲:۴، ۵) درست است که آدم و حَوّا تحت تأثیر روحی متمرد که خود را شیطان ساخت قرار گرفتند، اما آنان خود از توانایی ذهنی کامل برخوردار بودند و می‌توانستند از آن پیشنهاد خطا دوری کنند.—پیدایش ۳:۱-۱۹؛ یعقوب ۴:۷.
۱۶. در خصوص استقلال بشر از حاکمیت خدا تاریخ گواه چیست؟
۱۶ تاریخ بشر گواه گویایی از استقلال وی از حاکمیت خداست. هزاران سال است که انسانها هرگونه حکومت بشری و سیستم اجتماعی و اقتصادی را به محک آزمایش گذاشته‌اند. اما شریران همچنان «در بدی ترقّی» می‌کنند. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱۳) ما در قرن بیستم شاهد شریرانه‌ترین نفرتها، و بیشترین جنگها، قحطیها، فقرها، و رنجها در طول تاریخ بودیم. و با وجود تمام پیشرفتهای پزشکی آن قرن، انسانها همچنان می‌میرند. ( جامعه ۹:۵، ۱۰) آری، بشر با انتخاب خودمختاری، خویشتن را تحت سلطهٔ شیطان و دیوهایش قرار داد، و این سلطه به حدی گسترش یافت که کتاب مقدس شیطان را «خدای این جهان» نامید.—۲قُرِنتیان ۴:۴.
اراده—هدیه‌ای الهی
۱۷. انسان چگونه قرار بود از ارادهٔ خود استفاده کند؟
۱۷ چرا یَهُوَه اجازه داد بشر به راه خود برود؟ دلیل آن، عطیهٔ پرارزشی بود که هنگام آفرینش به وی داده بود. یَهُوَه به آدمی اراده، یعنی حق انتخاب داد. پولس رسول نوشت: «جایی که روح خداوند است، آنجا آزادی است.» ( ۲قُرِنتیان ۳:۱۷) براستی کدامیک از ما می‌خواهد مانند ماشین هر لغت و حرکت را به او دیکته کنند؟ مسلماً هیچ کس! اما یَهُوَه از انسانها انتظار داشت ارادهٔ خود را مسئولانه به کار گیرند. همچنین حکمتی که در به جا آوردن ارادهٔ الهی است از نظر دور نداشته، از آفریدگار خود مطابعت نمایند. ( غَلاطیان ۵:۱۳) اراده و خواست خدا هرج و مرج نبود، پس بنا را بر آزادی مطلق قرار نداد. آزادی می‌بایست در چارچوب قوانین نافع یَهُوَه می‌بود.
۱۸. یَهُوَه با این اجازه که بشر به راه خود برود چه چیزی را ثابت کرد؟
۱۸ یَهُوَه اجازه داد بشر به راه خود برود تا برای همیشه ثابت شود که به حکمرانی الهی نیاز دارد. طریق حکمرانی و سلطنت او یگانه طریق برحق، و نتیجهٔ آن سعادت، رضایت، و رفاه بشر خواهد بود. یَهُوَه ذهن و بدن ما را به نحوی طراحی کرده است که چنانچه هماهنگ با قوانین و اوامر او به کار گرفته شود بهترین کارایی را ارائه می‌دهد. «من یهوه خدای تو هستم و تو را تعلیم می‌دهم تا سود ببری و تو را به راهی که باید بروی هدایت می‌نمایم.» ( اِشَعْیا ۴۸:۱۷) اراده و حق انتخاب در چارچوب قوانین الهی، آزادی را از انسان کامل سلب نمی‌کرد، بلکه می‌توانست انواع بیشتری از غذاهای دلپذیر، معماریها و هنرهای زیبا، و موسیقی‌ها را به وجود آورد. چنانچه انسان از ارادهٔ خویش بدرستی استفاده می‌کرد نتیجهٔ آن زندگیی فوق‌العاده بر روی بهشت زمینی می‌بود.
۱۹. برای آشتی دادن انسان و یَهُوَه چه نهادی بنیان گذاشته شد؟
۱۹ اما، به دلیل انتخاب نادرستی که بشر کرد از خدای خود بیگانه شد، کاملیت را از دست داد، فرتوت شد، و سپس مرد. حال برای اینکه از این وضع اسفبار بیرون آید و دگربار رابطهٔ فرزندی‌اش با پدر آسمانی‌اش برقرار شود فدیه‌ای ضرورت یافت. نهادی که یَهُوَه برای این منظور بنیان گذارد همان ملکوت است، و فدیه‌دهنده عیسی مسیح. ( یوحنّا ۳:۱۶) بدین صورت، یَهُوَه امکانی را فراهم ساخت تا از طریق آن هر که—همچون پسر گمشدهٔ داستان عیسی—حقیقتاً توبه کند با او آشتی داده شده، فرزند او گردد.—لوقا ۱۵:۱۱-۲۴؛ رومیان ۸:۲۱؛ ۲قُرِنتیان ۶:۱۸.
۲۰. ملکوت چگونه مقصود خدا را به تحقق می‌رساند؟
۲۰ آری، ارادهٔ یَهُوَه روی زمین به طور یقین انجام خواهد شد. ( اِشَعْیا ۱۴:۲۴، ۲۷؛ ۵۵:۱۱) او از طریق ملکوت خود که عیسی پادشاه آن است حق حاکمیت خویش را اثبات خواهد کرد. ملکوت به حاکمیت بشر و دیوها خاتمه داده، به مدت هزار سال یگانه سلطنت حاکم بر زمین خواهد بود. ( رومیان ۱۶:۲۰؛ مکاشفه ۲۰:۱-۶) اما طی آن دوران چگونه برتری طریقهای یَهُوَه به اثبات خواهد رسید؟ و پس از دورهٔ هزار سالهٔ پادشاهی عیسی، ملکوت چه وظیفه‌ای بر عهده خواهد داشت؟ مقالهٔ بعدی به این سؤالات پاسخ خواهد داد.
نکاتی برای مرور
• موضوع اصلی کتاب مقدس چیست؟
• حکومت نوین زمین متشکل از چه کسانی است؟
• چرا حکمرانی بشر، مستقل از حاکمیت خدا، حتماً با شکست روبرو می‌شود؟
• انسان چگونه باید از ارادهٔ خود استفاده کند؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۷]
عیسی در تعالیم خود، بر حکمرانی خدا از طریق ملکوت تأکید بسیار کرد
[تصویر در صفحهٔ ۸]
شاهدان یَهُوَه در تمام سرزمینها ملکوت را موضوع اصلی تعالیم خود قرار داده‌اند
[تصاویر در صفحهٔ ۱۰]
تاریخ، گواهی گویا از نتیجهٔ اسفبار استقلال بشر از حاکمیت خداست
[سطرهای اعتبار]
WWI soldiers: U.S. National Archives photo; concentration camp: Oświęcim Museum; child: UN PHOTO 186156/J. Isaac