برای رفتار نمودن به طریق شایستهٔ یَهُوَه دیگران را یاری رسانیم

‏«ما .‏ .‏ .‏ باز نمی‌ایستیم از دعا کردن برای شما و مسألت نمودن .‏ .‏ .‏ تا شما به طریق شایستهٔ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید و در هر عمل نیکو بار آورید.‏» —‏ کُولُسیان ۱:‏⁠۹،‏ ۱۰‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چه کاری خصوصاً مایهٔ شادی و مسرت است؟‏

زوجی در خدمت تمام‌وقت در آفریقای جنوبی چنین گفتند:‏ «ما در یک کاروان زندگی می‌کنیم.‏ زندگی‌مان را ساده نگه داشته‌ایم تا وقت بیشتری صرف بشارت دادن به مردم کنیم.‏ و چقدر یَهُوَه ما را برکت داده است که عدهٔ زیادی بتوانند به کمک ما خود را به او وقف کنند.‏»‏

^۲ براستی که کمک به دیگران بسیار مایهٔ شادی و مسرت است!‏ برخی این رضایت‌خاطر را از کمک به مریضان،‏ محرومان،‏ و افراد تنها به دست می‌آورند.‏ لیکن،‏ برای مسیحیان واقعی جای شکی نیست که آموزش در مورد یَهُوَه خدا و عیسی مسیح مفیدترین کمکی است که می‌توان به همنوع خود کرد.‏ تنها بدین طریق می‌توان به انسانها در درک فدیهٔ عیسی،‏ برقراری رابطه‌ای صمیمانه با خدا،‏ و شایسته شناخته شدن برای حیات ابدی کمک کرد.‏ —‏ اعمال ۳:‏⁠۱۹-‏۲۱؛‏ ۱۳:‏۴۸‏.‏

۳.‏ کمک به چه کسانی حائز اهمیت است؟‏

^۳ اما،‏ به کسانی که در «طریقت» هستند و یَهُوَه را خدمت می‌کنند چگونه می‌توان یاری رساند؟‏ (‏اعمال ۱۹:‏۹‏)‏ بدیهی است که ما برادران و خواهران خود را بسیار دوست می‌داریم،‏ لیکن گاه نمی‌دانیم از چه راههایی دیگری می‌توان به آنان کمک کرد.‏ گاهی نیز امکانات خود را برای کمک به ایشان محدود حس می‌کنیم،‏ و در نتیجه از لذتی که می‌توانستیم از کمک کردن به آنان کسب کنیم تا حدی محروم می‌گردیم.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ در هر دوی این موارد از رسالهٔ پولس به کُولُسیان درسهای مفیدی می‌توان آموخت.‏

۴.‏ الف)‏ پولس در چه وضعیتی رسالهٔ خود را به کُولُسیان نوشت؟‏ ب)‏ اِپَفْراس چه ارتباطی با محتویات آن رساله داشت؟‏

^۴ پولس هنگام نوشتن رسالهٔ خود به کُولُسیان در خانه‌ای در شهر روم به حالت توقیف به سر می‌برد.‏ البته،‏ دیگران می‌توانستند به ملاقات او بروند و تردیدی نیست که پولس از همین موقعیت محدود کمال استفاده را می‌کرد تا ملکوت خدا را موعظه کند.‏ (‏اعمال ۲۸:‏۱۶-‏۳۱‏)‏ عده‌ای از برادران به ملاقات او می‌رفتند و برخی نیز احتمالاً در همانجا با او به حالت توقیف به سر می‌بردند.‏ (‏کُولُسیان ۱:‏⁠۷،‏ ۸؛‏ ۴:‏⁠۱۰‏)‏ یکی از ملاقات‌کنندگان پولس مبشری به نام اِپَفْراس بود.‏ وی که اهل کولسی در ناحیهٔ فَرِیجیّه واقع در شرق فلات اَفَسُس در آسیای میانه (‏ترکیهٔ کنونی)‏ بود،‏ کمک کرده بود تا جماعتی در کولسی شکل گیرد و برای رسیدگی به کارهای جماعات همسایه در لاوُدکیه و هیراپولِس نیز تلاش بسیار می‌کرد.‏ (‏کُولُسیان ۴:‏⁠۱۲،‏ ۱۳‏)‏ چرا اِپَفْراس برای دیدن پولس به روم سفر کرد،‏ و چه چیزهایی می‌توان از رسالهٔ پولس به کُولُسیان آموخت؟‏

کمکی مؤثر به کُولُسیان

۵.‏ دلیل آنچه پولس به کُولُسیان نوشت چه بود؟‏

^۵ اِپَفْراس تمام دشواری و خستگی سفر به روم را به جان خرید تا با پولس اوضاع جماعت کولسی را در میان بگذارد.‏ او از امید،‏ محبت و تلاشهای غیورانه مسیحیان در کار موعظه گزارش کرد.‏ (‏کُولُسیان ۱:‏⁠۴-‏۸‏)‏ و نگرانی خود را در خصوص عواملی که بر روحیهٔ مسیحیان کُولُسی تأثیر منفی می‌گذاشت با پولس در میان گذاشت.‏ از این رو،‏ پولس با الهام خدا رساله‌ای نوشت و شماری از عقایدی را که معلمان کاذب ترویج می‌دادند محکوم نموده،‏ بر اهمیت نقش اساسی عیسی مسیح تأکید فراوان کرد.‏ * آیا او فقط به نوشتن رساله و برشمردن یکسری حقایق پایه‌ای کتاب مقدس اکتفا نمود؟‏ پولس به چه طریق دیگری می‌توانست به مسیحیان کُولُسی کمک کند،‏ و ما چه درسی از آن می‌آموزیم؟‏

۶.‏ پولس در رسالهٔ خود به کُولُسیان بر چه موضوعی تأکید کرد؟‏

 ^۶ پولس در مقدمهٔ رسالهٔ خود توجه ما را به یکی از شیوه‌های کمک به دیگران که شاید از نگاهمان دور مانده باشد جلب می‌کند.‏ لازم به ذکر است که پولس و اِپَفْراس از مسیحیان کولسی فاصلهٔ زیادی داشتند،‏ با این حال با آن شیوه حتی از مسافت دور می‌توانستند به برادران خود کمک کنند.‏ پولس اظهار داشت:‏ «خدا و پدر خداوند خود عیسی مسیح را شکر می‌کنیم و پیوسته برای شما دعا می‌نماییم.‏» منظور وی از دعا،‏ دعاها و تضرعاتی بود که پولس مخصوص مسیحیان کولسی به درگاه خدا می‌آورد.‏ پولس در ادامه گفت:‏ «از آن جهت ما نیز از روزی که این را شنیدیم،‏ باز نمی‌ایستیم از دعا کردن برای شما و مسألت نمودن تا از کمال معرفت ارادهٔ او در هر حکمت و فهم روحانی پُر شوید.‏» —‏ کُولُسیان ۱:‏⁠۳،‏ ۹‏.‏

۷،‏ ۸.‏ در دعاهای شخصی و در جماعت عموماً به چه چیزهایی اشاره می‌کنیم؟‏

^۷ ما نیک می‌دانیم که یَهُوَه ‹شنوندهٔ دعاست› و اطمینان داریم که او مشتاقانه هر آنچه مطابق ارادهٔ او طلب کنیم به ما می‌دهد.‏ (‏مزمور ۶۵:‏۲؛‏ ۸۶:‏۶؛‏ امثال ۱۵:‏⁠۸،‏ ۲۹؛‏ ۱یوحنّا ۵:‏⁠۱۴‏)‏ ولی،‏ برای دیگران چه چیزهایی می‌توانیم در دعا طلب کنیم؟‏

^۸ ما اغلب به فکر ‹برادران در دنیا› هستیم و برای آنان دعا می‌کنیم.‏ (‏۱پِطْرُس ۵:‏۹‏)‏ همچنین برای مسیحیان و مردمی که در مناطق مصیبت‌زده زندگی می‌کنند دعا می‌کنیم.‏ در قرن اول وقتی مسیحیان پی بردند برادرانشان در یهودا دچار قحطی شده‌اند مسلماً پیش از ارسال کمکهای خود برای ایشان بسیار دعا کردند.‏ (‏اعمال ۱۱:‏۲۷-‏۳۰‏)‏ در جلسات مسیحی بسیار معمول است که برای وحدت برادرانه‌مان و یا گروه بزرگی از برادران با کلماتی ساده و واضح دعا کنیم تا تمام حاضران جلسه بتوانند به آنچه که بیان می‌شود در آخر «آمین» بگویند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۱۶‏.‏

ذکر نام افراد در دعا

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ چه نمونه‌هایی در کتاب مقدس نشان می‌دهد که ذکر نام افراد در دعا بجاست؟‏ ب)‏ چگونه برای پولس دعا می‌شد؟‏

^۹ در کتاب مقدس دعاهایی می‌بینیم که برای فردی خاص بوده است.‏ برای مثال،‏ سخنان عیسی را در لوقا ۲۲:‏۳۱،‏ ۳۲ در نظر بگیریم.‏ عیسی وقتی با یازده رسولش نشسته بود از خدا درخواست کرد تا از ایشان در مقابل مصائبی که در پیش بود حمایت کند.‏ (‏یوحنّا ۱۷:‏⁠۹-‏۱۴‏)‏ کمی بعد عیسی در دعایی به طور اخص به پِطْرُس اشاره کرد.‏ نمونهٔ دیگر،‏ اَلِیشَع است که برای خادم خود در دعا از خدا کمک خواست.‏ (‏۲پادشاهان ۶:‏⁠۱۵-‏۱۷‏)‏ یوحنّای رسول نیز برای غایُس دعا کرد تا روحاً کامیاب و جسماً تندرست باشد.‏ (‏۳یوحنّا ۱،‏ ۲‏)‏ در کتاب مقدس غیر از اینها دعاهای دیگری است که برای جمع یا گروهی بخصوص می‌باشد.‏ —‏ ایّوب ۴۲:‏⁠۷،‏ ۸؛‏ لوقا ۶:‏⁠۲۸؛‏ اعمال ۷:‏⁠۶۰؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏⁠۱،‏ ۲‏.‏

^۱۰ در رساله‌های پولس بر دعاهایی که فرد یا گروهی بخصوص را شامل می‌شود تأکید فراوان شده است.‏ پولس از برادران خواست تا برای او و همکارانش،‏ و گاهی نیز فقط برای خود او دعا کنند.‏ در کُولُسیان ۴:‏⁠۲،‏ ۳ آمده است:‏ «در دعا مواظب باشید و در آن با شکرگزاری بیدار باشید.‏ و دربارهٔ ما نیز دعا کنید که خدا درِ کلام را به روی ما بگشاید تا سرّ مسیح را که بجهت آن در قید هم افتاده‌ام بگویم.‏» آیات دیگری از این نوع عبارتند از:‏ رومیان ۱۵:‏۳۰؛‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏⁠۲۵؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۱؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۸‏.‏

۱۱.‏ اِپَفْراس در روم برای چه کسانی دعا می‌کرد؟‏

^۱۱ همکار پولس نیز در روم به همین ترتیب دعا می‌کرد.‏ «اَپِفْراس به شما سلام می‌رساند که یکی از شما .‏ .‏ .‏ است و پیوسته برای شما در دعاهای خود جدّ و جهد می‌کند.‏» (‏کُولُسیان ۴:‏⁠۱۲‏)‏ واژه‌ای که «جدّ و جهد» ترجمه شده است،‏ در یونان باستان تصور «تلاش و پشتکار» ورزشکاران را به ذهن می‌آورْد.‏ آیا دعاهای اِپَفْراس که چنین پشتکاری در آنها به خرج می‌داد صرفاً حالت کلی داشت و برای کل برادران در جهان یا کل منطقهٔ آسیای صغیر بود؟‏ خیر،‏ پولس صریحاً مشخص کرد که دعاهای اِپَفْراس برای برادران و خواهران کولسی بود.‏ شکی نیست که اِپَفْراس بخوبی از حال و وضع ایشان خبر داشت.‏ با این حال،‏ ما نه از همهٔ اسامی آنان اطلاع داریم و نه از مشکلاتی که با آنها روبرو بودند،‏ اما می‌توان برخی از مشکلات ایشان را تصور کرد.‏ برای مثال،‏ ممکن است لینُس جوان با تأثیراتِ مخربِ فلسفه‌های رایج در جنگ بوده باشد،‏ و یا روفُس به قوّت الهی نیاز داشته است تا در برابر جاذبهٔ رسومی که سابقاً در دین یهود به جا می‌آورد مقاومت کند.‏ پَرْسیس که همسری غیر مسیحی داشت احتمالاً برای بزرگ کردن فرزندان خود به استقامت و حکمت بسیار نیاز داشت،‏ و اَسنِکَریطُس نیز که به مرضی مهلک مبتلا بود می‌بایست تسلی داده می‌شد.‏ آری،‏ اِپَفْراس بخوبی با برادران و خواهران جماعت خود آشنا بود و مجدانه برای آنان دعا می‌کرد چرا که او و پولس می‌خواستند این مسیحیان وفادار به طریق شایستهٔ یَهُوَه رفتار نمایند.‏

۱۲.‏ چگونه می‌توانیم دعاهای شخصی خود را از حالت کلی درآوریم؟‏

 ^۱۲ در این گزارشات چه الگویی می‌توان برای دعا و کمک کردن به دیگران مشاهده کرد؟‏ همانطور که دیدیم،‏ در جلسات مسیحی دعاهای عمومی با نظر به تنوع و تعداد حاضران باید شکل عمومیتری داشته باشد.‏ ولیکن در دعاهای شخصی و یا خانوادگی می‌توانیم به موضوعی خاص اشاره کنیم.‏ گاهی در دعا برای تمام سرپرستان سیار و یا شبانان مسیحی هدایت و برکت از خدا می‌طلبیم،‏ با این حال خوب است گاهی نیز دعای خود را از حالت کلی درآوریم و به عنوان مثال،‏ نام سرپرست حوزهٔ خودمان یا اداره‌کنندهٔ جلسهٔ مطالعهٔ کتاب را عنوان کنیم؟‏ در فیلپّیان ۲:‏⁠۲۵-‏۲۸ و اول تیموتاؤس ۵:‏⁠۲۳ بخوبی می‌توان توجه و نگرانی پولس را نسبت به سلامتی تیموتاؤس و اَپَفرُودِتُس مشاهده کرد.‏ آیا ما نیز نسبت به دوستان بیمار خود چنین توجهی را نشان می‌دهیم؟‏

۱۳.‏ در دعاهای شخصی خود به چه مشکلاتی می‌توانیم اشاره کنیم؟‏

^۱۳ اینکه در دعا علاقه و دلبستگی خود را به دوستان و عزیزانمان نشان دهیم بجاست،‏ ولی باید از دخالت بی‌جا در امور خصوصی دیگران پرهیز کنیم.‏ (‏۱تیموتاؤس ۵:‏⁠۱۳؛‏ ۱پِطْرُس ۴:‏⁠۱۵‏)‏ فرض کنیم برادری شغل خود را از دست داده باشد و ما هم دست خود را در کمک به او کوتاه ببینیم.‏ در چنین موقعیتی می‌توانیم در دعای شخصی خود نام او را بیاوریم و به مشکل او اشاره کنیم.‏ (‏مزمور ۳۷:‏۲۵؛‏ امثال ۱۰:‏۳‏)‏ همچنین شاید متوجه خواهری شویم که همواره مصمم بوده است «در خداوند» ازدواج کند،‏ ولی پا به سن گذاشته و صاحب شوهر و فرزند نیست؟‏ (‏۱قُرِنتیان ۷:‏⁠۳۹‏)‏ می‌توانیم در دعای شخصی خود از یَهُوَه برای وی طلب برکت و کمک کنیم تا بتواند با وفاداری به خدمت خود ادامه دهد.‏ همچنین فرض کنیم دو پیر مسیحی به برادری که دست به کاری خطا زده است پند داده باشند.‏ ایشان می‌توانند در دعاهای شخصی خود نام او را ذکر کنند.‏

۱۴.‏ چگونه می‌توان با دعا کردن به دیگران کمک کرد؟‏

^۱۴ موقعیتهای بسیاری وجود دارد که می‌توانیم در دعاهای شخصی برای آشنایان خود طلب حمایت،‏ تسلی،‏ حکمت،‏ روح‌القدس و یا ثمرات روح یَهُوَه را بنماییم.‏ گاه به دلیل دوری یا مشکلات دیگر دست خود را برای کمکهای نقدی یا عملی کوتاه می‌بینیم.‏ اما کمکی که همواره از دست ما بر می‌آید دعا کردن برای برادران و خواهرانمان است.‏ البته شکی نداریم که ایشان می‌خواهند به طریق شایستهٔ یَهُوَه رفتار نمایند و مسلماً برای تداوم آن نیاز به قوّت الهی دارند.‏ یکی از راههای کمک به ایشان دعاست.‏ —‏ مزمور ۱۸:‏۲؛‏ ۲۰:‏⁠۱،‏ ۲؛‏ ۳۴:‏۱۵؛‏ ۴۶:‏۱؛‏ ۱۲۱:‏⁠۱-‏۳‏.‏

تلاش برای تقویت دیگران

۱۵.‏ چرا حتی بخش پایانی رسالهٔ پولس به کُولُسیان حائز اهمیت است؟‏

^۱۵ البته برای عزیزانی که نزدیکمان هستند غیر از ذکر نامشان در دعا،‏ کارهای دیگری نیز می‌توانیم انجام دهیم.‏ در رسالهٔ پولس به کُولُسیان این موضوع بخوبی منعکس می‌باشد.‏ بسیاری از محققان کتاب مقدس معتقدند که پولس در این رساله رهنمودها و نصایح عقیدتی می‌دهد و در پایان فقط سلام و درود می‌فرستد.‏ (‏کُولُسیان ۴:‏⁠۷-‏۱۸‏)‏ لیکن،‏ تا همینجا دیدیم که حتی در پایان رسالهٔ پولس نصایح آموزنده‌ای وجود دارد که هنوز همهٔ آنها را بررسی نکرده‌ایم.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ چه موضوع قابل توجهی در مورد برادرانی که در کُولُسیان ۴:‏⁠۱۰،‏ ۱۱ از آنان یاد شد وجود دارد؟‏

^۱۶ پولس نوشت:‏ «اَرِسْتَرْخُس همزندان من شما را سلام می‌رساند،‏ و مَرقُس عموزادهٔ برنابا که دربارهٔ او حکم یافته‌اید،‏ هرگاه نزد شما آید او را بپذیرید،‏ و یَسُوع،‏ ملقّب به یُسْطُس که ایشان تنها از اهل ختنه برای ملکوت خدا همخدمت شده،‏ [«کمکی قوّت‌افزا برای من بودند،‏» د ج‏].‏» —‏ کُولُسیان ۴:‏⁠۱۰،‏ ۱۱‏.‏

^۱۷ پولس در رسالهٔ خود از برادرانی یاد کرد که شایستهٔ توجهی خاص بودند.‏ وی گفت که ایشان اهل ختنه،‏ یعنی از قوم یهودند.‏ در روم یهودیان بسیاری زندگی می‌کردند،‏ و شماری از ایشان مسیحی شده بودند.‏ اما ظاهراً فقط همانها که پولس نام برد به یاری او آمده بودند.‏ آن برادران احتمالاً از اینکه با مسیحیانی از قومهای دیگر معاشرت کنند ابایی نداشتند،‏ و در کمال خوشی و رضایت پولس را در کار موعظه به غیریهودیان یاری می‌کردند.‏ —‏ رومیان ۱۱:‏۱۳؛‏ غَلاطیان ۱:‏⁠۱۶؛‏ ۲:‏⁠۱۱-‏۱۴‏.‏

۱۸.‏ چگونه پولس از برادرانی که با او بودند ابراز خوشنودی کرد؟‏

 ^۱۸ پولس گفت که آنان «کمکی قوّت‌افزا» به من نمودند‏.‏ وی از واژهٔ یونانیی استفاده کرد که تنها همین یکبار در کتاب مقدس آمده است.‏ بسیاری از مترجمان آن را «تسلی» ترجمه کرده‌اند.‏ اما عموماً واژهٔ یونانی دیگری (‏پاراکالِئو)‏ «تسلی» ترجمه می‌شود.‏ پولس نیز پاراکالِئو را در رسالهٔ کُولُسیان به کار برده است،‏ اما نه در کُولُسیان ۴:‏⁠۱۱‏.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۴؛‏ اعمال ۴:‏⁠۳۶؛‏ ۹:‏⁠۳۱؛‏ ۲قُرِنتیان ۱:‏۴؛‏ کُولُسیان ۲:‏۲؛‏ ۴:‏۸‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ مفهوم واژه‌ای که پولس در رابطه با کمک برادران در روم به کار برد چیست؟‏ ب)‏ آن برادران احتمالاً به چه طرقی به پولس کمک می‌کردند؟‏

^۱۹ پیداست کسانی که پولس نام برد کاری بیش از تسلی لفظی برای او کرده بودند.‏ واژهٔ یونانیی که در کُولُسیان ۴:‏⁠۱۱ «کمکی قوّت‌افزا» ترجمه شده است در متون غیرمذهبی در اشاره به داروهای رفع خستگی به کار رفته است.‏ در کتاب مقدس تودِیز انگلیش ورژن ‏(‏انگل‍.‏)‏ این بخش آیه چنین ترجمه شده است:‏ «آنان کمک بزرگی برای من بودند.‏» و در انجیل به زبان پارسی (‏برگردان بهمن آرمیتی)‏ آمده است:‏ «آنها یاری‌دهندهٔ من بودند.‏» آن برادران مسیحی چگونه پولس را یاری می‌کردند؟‏

^۲۰ چنانکه می‌دانیم پولس اجازهٔ ملاقات داشت،‏ لیکن از بسیاری کارهای دیگر منع شده بود؛‏ از جمله خرید مایحتاج زندگی همچون غذا و لباس زمستانی.‏ او چگونه می‌توانست طومار برای مطالعه،‏ و لوازم تحریر برای نوشتن تهیه کند؟‏ (‏۲تیموتاؤس ۴:‏⁠۱۳‏)‏ می‌توان تصور کرد که آن برادران پولس را در خرید و کارهای بیرون خانه یاری می‌کردند؟‏ شاید پولس می‌خواست بر جماعتی نظارت کند و یا آن را بنا نماید اما به دلیل محبوس بودن نمی‌توانست مستقیماً کاری انجام دهد.‏ احتمالاً آن برادران کارهایی را همچون ملاقات مسیحیان در جماعات،‏ پیام رسانی،‏ و آوردن گزارش برای وی انجام می‌دادند.‏ براستی که آنان کمک قابل توجهی به پولس می‌کردند!‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ چرا کلماتی که در کُولُسیان ۴:‏⁠۱۱ به کار رفته است برای ما حائز اهمیت است؟‏ ب)‏ از چه راههایی ما نیز می‌توانیم همچون یاران پولس به برادران و خواهران خود کمک کنیم؟‏

^۲۱ آنچه پولس از «کمکی قوّت‌افزا» در نظر داشت ما را در یافتن راههایی برای کمک به دیگران بصیرت می‌دهد.‏ برادران ما نهایت سعی خود را می‌نمایند تا به نحو شایستهٔ یَهُوَه مطابق معیارهای والای اخلاقی رفتار کنند،‏ در جلسات مسیحی حضور یابند،‏ و در خدمت موعظه شرکت کنند و به همین منظور در خور قدردانی هستند.‏ اما چگونه می‌توانیم بیشتر به آنان ‹کمک› کنیم،‏ همانگونه که به پولس کمک می‌شد؟‏

 ^۲۲ شاید خواهری را بشناسیم که معقولانه در دل جازم و مصمم است توصیهٔ اول قُرِنتیان ۷:‏⁠۳۷ را به کار گیرد،‏ ولی گهگاه در دل فقدان گرمی خانواده را حس می‌کند.‏ شاید بتوانیم او را در پاره‌ای فعالیتهای خانوادگی شرکت دهیم.‏ مثلاً می‌توانیم او را به صرف غذا یا مهمانیی کوچک با دوستان یا خویشان دعوت کنیم؟‏ می‌توانیم از او بخواهیم با ما به سفری خانوادگی،‏ کنگره،‏ و یا تعطیلات بیاید؟‏ یا در فرصتی مناسب او را با خود به خرید مواد غذایی ببریم.‏ همین کار را می‌توانیم با بیوگان و یا کسانی که دیگر امکان رانندگی کردن ندارند انجام دهیم.‏ با این کار همچنین از تجارب پرارزش و معلومات ایشان،‏ حتی در امور ساده‌ای همچون خرید میوه،‏ انتخاب لباس برای فرزندان،‏ و غیره فایدهٔ بسیار می‌بریم.‏ (‏لاویان ۱۹:‏۳۲؛‏ امثال ۱۶:‏۳۱‏)‏ این کار باعث می‌شود روابطمان محکمتر و صمیمیتر گردد و برای مثال وقتی شخص به دارویی نیاز پیدا کرد براحتی از ما درخواست کمک کند.‏ برادران در روم نیز بی‌شک کمکهای بسیار سودمندی به پولس می‌کردند.‏ افزون بر تمام آن برکات،‏ این کمکها باعث مستحکم شدن پیوند محبت میان مسیحیان می‌گردد و ما را مصمم می‌کند تا دوشادوش یکدیگر وفادارانه یَهُوَه را خدمت کنیم.‏

۲۳.‏ خوب است هر یک از ما وقت صرف چه کاری کند؟‏

^۲۳ خوب است هر یک از ما بر روی مثالهایی که در این مقاله عنوان شد تعمق کند.‏ این مثالها می‌تواند الگویی باشد برای موقعیتهای واقعیی که می‌توان به برادران و خواهران خود ‹کمک› کرد.‏ موضوع ابداً تقلید از طرفداران امور خیریه نیست.‏ برادرانی که در کُولُسیان ۴:‏⁠۱۰،‏ ۱۱ از آنان یاد شد نیز چنین گرایشی نداشتند.‏ آنچه برای ایشان اولویت داشت ‹همخدمت بودن برای ملکوت خدا› بود.‏ کمک به یکدیگر نتیجهٔ مستقیم آن است.‏ باشد که ما نیز اولویتها را از نظر دور نداریم.‏

۲۴.‏ دلیل اصلیی که برای دیگران دعا می‌کنیم و سعی می‌کنیم بدیشان قوّت بخشیم چیست؟‏

^۲۴ آری،‏ ما معتقدیم که برادران و خواهران مسیحی ما مصممند ‹به طریق شایستهٔ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایند› و به همین منظور در دعاهای شخصی از آنها یاد کرده،‏ با سعی تمام به آنان کمک می‌کنیم.‏ (‏کُولُسیان ۱:‏⁠۱۰‏)‏ پولس نکتهٔ دیگری را نیز در خصوص دعای اِپَفْراس برای کُولُسیان که به موضوع فوق مربوط می‌شود عنوان کرده،‏ گفت:‏ «در تمامی ارادهٔ خدا کامل و متیقّن شوید.‏» (‏کُولُسیان ۴:‏⁠۱۲‏)‏ چگونه شخصاً می‌توانیم به این هدف نائل آییم؟‏ در مقالهٔ بعدی به بررسی آن خواهیم پرداخت.‏

‏[پاورقی]‏

آیا توجه کردی؟‏

‏• چگونه می‌توانیم از طریق دعاهای شخصی خود به دیگران کمک کنیم؟‏

‏• بعضی از مسیحیان به چه صورت «کمکی قوّت‌افزا» برای پولس بودند؟‏

‏• در چه موقعیتهایی می‌توانیم به دیگران ‹کمک› کنیم؟‏

‏• دلیل اینکه برای برادران و خواهران خود دعا می‌کنیم و سعی می‌کنیم ایشان را قوّت بخشیم چیست؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

گاهی می‌توان از برادر یا خواهری مسیحی تقاضا کنیم همراه ما به گردش خانوادگی بیاید

‏[سطر اعتبار]‏

Courtesy of Green Chimney’s Farm