صلح برای هزارهٔ جدید؟
صلح برای هزارهٔ جدید؟
سال جهانی فرهنگِ صلح در ۱۴ سپتامبر ۱۹۹۹ توأم با مراسمی در شهر پاریس و نیویورک آغاز شد و مجمع عمومی سازمان ملل متحد طی اعلامیه‌ای سال ۲۰۰۰ را به آن منظور اختصاص داد. در این رابطه، فِدِریکو مایور، مدیر کل اسبق سازمان یونسکو، با جدیت تمام خواهان «یک نهضت جهانی به منظور دستیابی به فرهنگی صلح‌جویانه و مسالمت‌آمیز» گشت.
شعار یونسکو از این قرار است: «از آنجایی که جنگ در افکار آدمیان آغاز می‌گردد، الزاماً حمایت از صلح را باید در افکار ایشان جای داد،» و این سازمان مطابقاً از طریق «آموزش، مباحثه و همکاری» درصدد اشاعهٔ فرهنگِ صلح می‌باشد. آقای مایور اظهار کرد که صرفاً «داشتن رفتاری آرام و یا حتی متین کافی نیست. انسانها باید صلح‌جو باشند.»
اما متأسفانه سال ۲۰۰۰ صلح را به خود ندید. تاریخ اخیر جهان — از جمله وقایع سال ۲۰۰۰ — بوضوح نشانگر آن بودند که بشر علی‌رغم تلاشهای فراوان، قادر نبوده است مانع بروز خشونت و جنگ گردد.
لذا، مسئلهٔ قابل‌توجه این است که صلح را حقیقتاً با آموزش مرتبط ساخته‌اند. تقریباً ۲۷۰۰ سال پیش اِشَعْیای نبی پیشگویی کرد: «جمیع پسرانت از خداوند تعلیم خواهند یافت و پسرانت را سلامتی [صلح] عظیم خواهد بود.» ( اِشَعْیا ۵۴:۱۳) آن نبی همچنین زمانی را پیشگویی کرد که در آن، جمیع امتها به سوی پرستش پاک یَهُوَه خدا روانه شده و طریقهای او را خواهند آموخت. نتیجهٔ این آموزش چه می‌بود؟ «و ایشان شمشیرهای خود را برای گاوآهن و نیزه‌های خویش را برای ارّه‌ها خواهند شکست و امّتی بر امّتی شمشیر نخواهد کشید و بار دیگر جنگ را نخواهند آموخت.» ( اِشَعْیا ۲:۲-۴) مطابق این نبوّت، شاهدان یَهُوَه مشغول آموزش به انسانها در سطح جهان می‌باشند؛ آموزشی که موجب گشته است میلیونها انسان بر تنفر قومی و نژادی که ریشهٔ اکثر جنگهاست غالب آیند.
تحت حکمرانی ملکوت خدا جنگ دیگر وجود نخواهد داشت و صلح و امنیت جاودانی تمام زمین را فرا خواهد گرفت. ( مزمور ۷۲:۷؛ دانیال ۲:۴۴) و آنوقت این سخن مزمورنویس به تحقق خواهد رسید که می‌گوید: «بیایید کارهای خداوند را نظاره کنید، که چه خرابیها در جهان پیدا نمود. او جنگها را تا اقصای جهان تسکین می‌دهد. کمان را می‌شکند و نیزه را قطع می‌کند و ارابه‌ها را به آتش می‌سوزاند.» — مزمور ۴۶:۸، ۹.