در سُرورِ سالکانِ در نور شریک شویم

‏«بیایید تا در نور خداوند سلوک نماییم.‏» —‏ اِشَعْیا ۲:‏۵‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ نور چقدر اهمیت دارد؟‏ ب)‏ چرا اخطار راجع به تاریکیی که زمین را در بر می‌گیرد حائز اهمیت است؟‏

یَهُوَه سرچشمهٔ نور است.‏ او «آفتاب را به جهت روشنایی روز و قانونهای ماه و ستارگان را برای روشنایی شب قرار داده است.‏» (‏ اِرْمیا ۳۱:‏۳۵؛‏ مزمور ۸:‏۳‏)‏ یَهُوَه است که خورشید این کورهٔ عظیم هسته‌ای را که انرژی عظیم خود را به صورت نور و گرما و غیره ساطع می‌سازد آفریده است.‏ از این انرژی عظیم درصد بسیار ناچیزی به صورت نور جذب زمین می‌گردد،‏ اما همین مقدار نسبتاً ناچیز انرژی بقای حیات را بر روی زمین ممکن می‌سازد.‏ بدون آن زمین سیاره‌ای مرده می‌بود و طبعاً موجودیت انسان ناممکن می‌گشت.‏

^۲ با توجه به اهمیت نور،‏ این موهبت الهی،‏ به سخنان اِشَعْیای نبی در وصف وخامت اوضاع زمان او بهتر پی می‌بریم.‏ وی گفت:‏ «زیرا اینک تاریکی جهان را و ظلمت غلیظ طوایف را خواهد پوشانید.‏» (‏ اِشَعْیا ۶۰:‏۲‏)‏ البته،‏ تاریکی و ظلمت غلیظی که اِشَعْیا بدان اشاره می‌کند مجازی است.‏ منظور وی این نبود که خورشید،‏ ماه،‏ و ستارگان از درخشش باز می‌ایستند.‏ (‏ مزمور ۸۹:‏۳۶،‏ ۳۷؛‏ ۱۳۶:‏⁠۷-‏۹‏)‏ خیر،‏ منظور او ظلمت روحانی بود.‏ در واقع،‏ همانطور که بدون نور فیزیکی بقای حیات ناممکن می‌باشد،‏ فقدان نور روحانی نیز در درازمدت مرگ‌آور است.‏ —‏ لوقا ۱:‏⁠۷۹‏.‏

۳.‏ با نظر به سخنان اِشَعْیا چه امری بر مسیحیان واجب می‌گردد؟‏

^۳ کلام اِشَعْیا در مورد یهودای باستان تحقق یافت.‏ اما نکتهٔ مهم برای ما این است که این نبوت اکنون تحققی بسیار عظیمتر دارد.‏ دنیا در تاریکی و ظلمت فرو رفته است.‏ و در چنین وضعیت خطرناکی است که نور روحانی ارزش بسیار پیدا می‌کند.‏ به همین دلیل برای مسیحیان بسیار واجب است که به این پند عیسی گوش دهند که گفت:‏ «بگذارید نور شما بر مردم بتابد.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏⁠۱۶‏)‏ در این دنیای تاریک مسیحیان وفادار می‌توانند نور حقیقت را بر انسانهای حلیم بتابانند و امکان زندگی را برای ایشان نیز فراهم آورند.‏ —‏ یوحنّا ۸:‏⁠۱۲‏.‏

ظلمت در اسرائیل باستان

۴.‏ تحقق اولیهٔ نبوت اِشَعْیا در چه زمانی بود،‏ و در ایام حیات او اوضاع به چه شکل بود؟‏

^۴ تحقق اولیهٔ نبوت اِشَعْیا راجع به تاریکی و ظلمت غلیظ بر زمین زمانی بود که یهودا متروکه گشته،‏ اهالیش به بابل تبعید شدند.‏ با این حال،‏ حتی پیش از آن یعنی در ایام حیات اِشَعْیا،‏ بسیاری از ملتها در تاریکی روحانی به سر می‌برند،‏ و همین موضوع بود که او را بر آن داشت به هموطنان خود بگوید:‏ «ای خاندان یعقوب بیایید تا در نور خداوند سلوک نماییم»!‏ —‏ اِشَعْیا ۲:‏۵؛‏ ۵:‏⁠۲۰‏.‏

۵،‏ ۶.‏ چه عواملی بر تاریکی روزگار اِشَعْیا می‌افزود؟‏

^۵ اِشَعْیا در سرزمین یهودا «در روزهای عُزّیّا و یوتام و آحاز و حزقیا پادشاهان یهودا» نبوت می‌کرد.‏ (‏ اِشَعْیا ۱:‏۱‏)‏ دورانی بود پرتلاطم،‏ همراه با ناآرامی سیاسی،‏ ریاکاری مذهبی،‏ فساد قضایی،‏ و ستمگری به فقیران.‏ حتی در طی دوران حکومت پادشاهان وفاداری همچون یُوتام،‏ مذبح‌های خدایان کاذب هنوز بر فراز تپه‌ها مشاهده می‌شدند!‏ و در دوران پادشاهان خیانتکار اوضاع طبعاً بسیار وخیمتر بود.‏ برای نمونه،‏ پادشاهی به نام آحاز شرارت را به جایی رساند که فرزند خود را در مراسم اهدای قربانی به خدایی موسوم به مُولَک تقدیم کرد.‏ براستی که تاریکی و ظلمت غلیظی حکمفرما بود!‏ —‏ ۲پادشاهان ۱۵:‏۳۲-‏۳۴؛‏ ۱۶:‏⁠۲-‏۴‏.‏

^۶ وضعیت بین‌المللی نیز تیره و تار بود.‏ مُوآب،‏ اَدُوم،‏ و فلسطیه در همسایگی یهودا اسباب زحمت مردم آن سرزمین  را به وجود می‌آوردند و پادشاهی شمالیِ اسرائیل نیز با وجود قرابت خونی دشمن قسم‌خوردهٔ یهودا شده بود.‏ سوریه در مناطق شمالی‌تر آرامش یهودا را مختل می‌ساخت و از همه خطرناکتر نیروی بی‌رحم و توسعه‌طلب آشور بود.‏ آری،‏ در طی دوران نبوت اِشَعْیا بود که آشور اسرائیل را فتح کرد و یهودا را تقریباً ویران ساخت.‏ زمانی رسید که آشور همهٔ شهرهای حصاردار یهودا،‏ به غیر از اورشلیم را زیر سلطهٔ خود درآورد!‏ —‏ اِشَعْیا ۱:‏⁠۷،‏ ۸؛‏ ۳۶:‏۱‏.‏

۷.‏ اسرائیل و یهودا چه طریقی را در پیش گرفتند،‏ و یَهُوَه چگونه واکنش نشان داد؟‏

^۷ چرا یَهُوَه اجازه داد قومش با چنین مصیبتهای سختی روبرو شود؟‏ زیرا اسرائیل و یهودا به او خیانت کردند.‏ آنها همانطور که در امثال آمده است ‹راههای راستی را ترک کردند و به طریقهای تاریکی سالک شدند.‏› (‏ امثال ۲:‏۱۳‏)‏ با وجود اینکه یَهُوَه از امتش خشمگین بود آنان را کاملاً رها نساخت.‏ او اِشَعْیا و دیگر انبیا را فرستاد تا نور روحانی لازم را برای هدایت راستدلان در آن دوران تاریک تأمین کنند.‏ براستی که چنین نوری از ارزش بسیار برخوردار بود!‏ نوری حقیقتاً حیات‌بخش!‏

ظلمت در روزگار ما

۸،‏ ۹.‏ چه عواملی بر تاریکی روزگار ما می‌افزاید؟‏

^۸ وضعیت کنونی دنیا تشابه بسیار به وضعیت روزگار اِشَعْیا دارد.‏ اکنون نیز حاکمان زمین به یَهُوَه و پادشاه منتخب او عیسی مسیح پشت کرده‌اند.‏ (‏ مزمور ۲:‏⁠۲،‏ ۳‏)‏ رهبران مذهبیِ جهان مسیحیت نیز از سوی دیگر پیروان خویش را می‌فریبند.‏ آنان ادعای خداپرستی می‌کنند،‏ لیکن در عمل مبلّغ خدایانی همچون ملی‌گرایی،‏ میلیتاریسم،‏ ثروت،‏ و یا شخصیتهای سرشناس می‌باشند و البته تعالیمشان نیز تعالیم مشرکانه است.‏

^۹ مذاهب جهان مسیحیت در سرتاسر جهان آتش جنگها و درگیریهای داخلی را که موجب کشتارهای قومی و فجایع دیگر است دامن زده‌اند.‏ بسیاری از کلیساها به جای پایبندی به اصول اخلاقی کتاب مقدس،‏ اعمال غیراخلاقیی همچون زنا و همجنس‌بازی را روا داشته،‏ گاه حتی از آن حمایت کرده‌اند.‏ طرد کردن معیارهای کتاب مقدس سبب شده است پیروان جهان مسیحیت همچون کسانی بشوند که مزمورنویس عهد باستان در مورد آنان می‌گوید:‏ «نمی‌دانند و نمی‌فهمند و در تاریکی راه می‌روند.‏» (‏ مزمور ۸۲:‏۵‏)‏ آری،‏ جهان مسیحیت همچون یهودای باستان در تاریکی و ظلمتی غلیظ می‌باشد.‏ —‏ مکاشفه ۸:‏⁠۱۲‏.‏

۱۰.‏ در تاریکی روزگار ما نور چگونه تابیده می‌شود،‏ و انسانهای حلیم چگونه از آن بهره‌مند می‌گردند؟‏

^۱۰ یَهُوَه در این تاریکی و ظلمت محض خاطر حلیمان نور می‌تاباند.‏ او برای این منظور از خادمان مسح‌شدهٔ خود بر روی زمین،‏ یعنی «غلام امین و دانا،‏» استفاده می‌کند تا ‹چون نیّرها بدرخشند.‏› (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵؛‏ فیلپّیان ۲:‏⁠۱۵‏)‏ طبقهٔ غلام با حمایت میلیونها نفر از «گوسفندان دیگر» نور روحانی کلام خدا،‏ کتاب مقدس،‏ را منعکس می‌سازند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ در دنیایی که در چنین ظلمت غلیظی فرو رفته است،‏ نور کلام الهی به انسانهای حلیم و متواضع امید می‌بخشد،‏ کمک می‌کند تا با خدای خود رابطه‌ای صمیمی ایجاد کنند،‏ و طریقشان را روشن می‌سازد تا در ظلمت روحانی در دام نیفتند.‏ براستی چه نور ارزشمند و حیات‌بخشی!‏

‏«نام تو را حمد می‌گویم»‏

۱۱.‏ یَهُوَه در دوران اِشَعْیا چه رهنمودهایی در اختیار قوم خود می‌گذاشت؟‏

^۱۱ یَهُوَه طی دوران تاریک حیات اِشَعْیا و در دوران تاریکتر متعاقب آن وقتی بابلیان امت او را به اسارت بردند،‏ چه رهنمودهایی به قوم خود می‌داد؟‏ یَهُوَه علاوه بر رهنمودهای اخلاقی،‏ آنان را از مقاصدی که برایشان در نظر داشت آگاه می‌ساخت.‏ توجهی دقیق به نبوتهای شگرف یَهُوَه در اِشَعْیا بابهای ۲۵ تا ۲۷ بخوبی ما را با طریقهای او در رفع و رجوع مسائل چه در زمان باستان و چه زمان حاضر آشنا می‌سازد.‏

۱۲.‏ اِشَعْیا با چه سخنان صمیمانه‌ای احساسات خود را نسبت به یَهُوَه ابراز داشت؟‏

^۱۲ اِشَعْیا نخست اعلام کرد:‏ «ای یَهُوَه تو خدای من هستی پس تو را تسبیح می‌خوانم و نام تو را حمد می‌گویم.‏» چه حمد و تسبیح صمیمانه‌ای!‏ اما چه چیزی او را برانگیخت تا چنین دعا کند؟‏ عامل اصلی آن در بخش دوم آیه چنین عنوان شده است:‏ «زیرا کارهای عجیب کرده‌ای و تقدیرهای قدیم تو امانت و راستی است.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۱‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ کدام دانسته‌های اِشَعْیا قدردانی او را نسبت به یَهُوَه تقویت می‌کرد؟‏ ب)‏ ما چه درسی از اِشَعْیا می‌آموزیم؟‏

 ^۱۳ یَهُوَه تا دوران اِشَعْیا کارهای شگرفی برای اسرائیل انجام داده بود که همگی در متونی ثبت شده بودند.‏ اِشَعْیا یقیناً با آن متون آشنایی داشت،‏ مثلاً خوب می‌دانست که یَهُوَه امت خود را از اسارت مصریان و از دست سپاه فرعون در دریای سُرخ رهایی داد.‏ او بخوبی واقف بود که یَهُوَه آنان را از قلب صحرا گذرانده به سرزمین موعود رساند.‏ (‏ مزمور ۱۳۶:‏⁠۱،‏ ۱۰-‏۲۶‏)‏ این گونه گزارشات تاریخی مؤید آن بود که یَهُوَه خدا حقیقتاً امین و راست است.‏ و «تقدیرها» —‏ یعنی هر آنچه یَهُوَه اراده کرده است —‏ تحقق خواهد یافت.‏ معرفت دقیقی که یَهُوَه در اختیار اِشَعْیا قرار داده بود او را تقویت نمود تا از سلوک کردن در نور باز نایستد.‏ اِشَعْیا نمونهٔ بسیار خوبی برای ما بود.‏ ما نیز چنانچه کلام مکتوب خدا را بخوانیم و در زندگی خود به اجرا بگذاریم،‏ می‌توانیم همچنان در نور الهی سلوک نماییم.‏ —‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۰۵؛‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۶‏.‏

شهری نابود گشت

۱۴.‏ در مورد «شهری» بخصوص چه نبوتی شد،‏ و احتمالاً کدام شهر مد نظر بود؟‏

^۱۴ نمونه‌ای از تقدیر و ارادهٔ الهی را در اِشَعْیا ۲۵:‏۲ چنین می‌خوانیم:‏ «شهری را توده و قریهٔ حصین را خرابه گردانیده‌ای و قصر غریبان را که شهر نباشد و هرگز بنا نگردد.‏» منظور از این شهر چیست؟‏ احتمالاً منظور اِشَعْیا در این کلام نبوی شهر بابل است.‏ آری،‏ این شهرِ عظیم و باشکوه فرو افتاد و به تلی از سنگ مبدل گشت.‏

۱۵.‏ امروزه شاهد وجود چه ‹شهر عظیمی› هستیم،‏ و چه بر سر آن خواهد آمد؟‏

^۱۵ آیا شهری که اِشَعْیا بدان اشاره می‌کند همتایی امروزی نیز دارد؟‏ آری،‏ کتاب مکاشفه این شهر را ‹شهر عظیمی› می‌خواند «که بر پادشاهان جهان سلطنت می‌کند.‏» (‏ مکاشفه ۱۷:‏۱۸‏)‏ این شهر عظیم همان «بابل عظیم» می‌باشد،‏ امپراتوریِ جهانیِ دینِ کاذب.‏ جهان مسیحیت بخش اعظم بابل عظیم را تشکیل می‌دهد و روحانیانش مخالفت با کار موعظهٔ ملکوت را که امت خدا بدان مشغولند رهبری می‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ اما بابل عظیم نیز مانند بابل دوران باستان بزودی نابود خواهد شد و هرگز بر نخواهد خاست.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ در عهد باستان و دوران حاضر چگونه دشمنان یَهُوَه او را تمجید کردند؟‏

^۱۶ اِشَعْیا چه نبوت دیگری دربارهٔ این «شهر» می‌کند؟‏ اِشَعْیا خطاب به یَهُوَه می‌گوید:‏ «قوم عظیم،‏ تو را تمجید می‌نمایند و قریهٔ امّت‌های ستم‌پیشه از تو خواهند ترسید.‏» (‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۳‏)‏ چگونه چنین شهر مهاجمی،‏ یعنی «قریهٔ امّت‌های ستم‌پیشه» یَهُوَه را تمجید می‌کند؟‏ به یاد آور که چه بر سر پادشاه مقتدر بابل،‏ نَبوْکَدْنَصَّر آمد.‏ آنچه بر او گذشت او را در مورد ضعفهایش شدیداً به فکر واداشت،‏ و سرانجام به عظمت و اقتدار یَهُوَه معترف شد.‏ (‏ دانیال ۴:‏⁠۳۴،‏ ۳۵‏)‏ به همین صورت،‏ هنگامی که یَهُوَه قدرت خود را به کار بندد،‏ حتی دشمنانش اجباراً به عظمت کارهای او اعتراف خواهند کرد.‏

^۱۷ آیا بابل عظیم نیز هرگز مجبور شده است به عظمت کارهای یَهُوَه اقرار کند؟‏ بله.‏ طی جنگ جهانی اول خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه بشارت را در شرایطی بسیار دشوار موعظه می‌کردند.‏ در سال ۱۹۱۸ با دستگیری شماری از مسئولان انجمن برج‌دیده‌بانی خادمان مسح‌شدهٔ یَهُوَه در واقع به اسارت روحانی درآمدند و کار سازمان‌یافتهٔ موعظه عملاً متوقف شد.‏ در سال ۱۹۱۹ یَهُوَه آنان را احیا نمود و با روح خود جان تازه بخشید،‏ و پس از آن مصمم به انجام مأموریت موعظهٔ بشارت در تمام زمین شدند.‏ (‏ مَرقُس ۱۳:‏۱۰‏)‏ تمام اینها و همچنین تأثیر آن بر دشمنان قوم یَهُوَه در کتاب مکاشفه نبوت شده است.‏  آن دشمنان «ترسان گشته،‏ خدای آسمان را تمجید کردند.‏» (‏ مکاشفه ۱۱:‏⁠۳،‏ ۷،‏ ۱۱-‏۱۳‏)‏ نه اینکه آنان موضع خود را تغییر دهند.‏ خیر،‏ همانطور که اِشَعْیا نبوت کرده بود آنان مجبور شدند به کارهای عظیم یَهُوَه در آن مورد خاص اقرار کنند.‏

‏‹قلعه برای فقیران›‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ چرا مخالفان نتوانستند کمال اخلاقی قوم یَهُوَه را در هم بکوبند؟‏ ب)‏ چگونه ‹سرود ستمکاران پست می‌گردد›؟‏

^۱۸ اِشَعْیا در اشاره به رفتار رئوفانهٔ یَهُوَه نسبت به سالکان در نور گفت:‏ «چونکه برای فقیران قلعه و به جهت مسکینان در حین تنگی ایشان قلعه بودی و ملجا از طوفان و سایه از گرمی،‏ هنگامی که نفخهٔ ستمکاران مثل طوفان بر دیوار می‌بود.‏ و غوغای غریبان را مثل گرمی در جای خشک فرود خواهی آورد و سرود ستمکاران مثل گرمی از سایهٔ ابر پست خواهد شد.‏» —‏ اِشَعْیا ۲۵:‏⁠۴،‏ ۵‏.‏

^۱۹ از سال ۱۹۱۹،‏ ستمکاران به منظور در هم کوبیدن کمال اخلاقی پرستندگان حقیقی به هر ترفندی دست زدند،‏ اما کاری از پیش نبردند.‏ چرا؟‏ زیرا یَهُوَه ملجا و قلعهٔ قومش است.‏ او برای ایشان در گرمای سوزان مصائب مکانی فرح‌بخش و در طوفان مخالفتها دیواری ستبر می‌گردد.‏ ما سالکان در نور الهی با اطمینان انتظار زمانی را می‌کشیم که ‹سرود ستمکاران پست گردد› و برای نابودی دشمنان یَهُوَه لحظه شماری می‌کنیم.‏

۲۰،‏ ۲۱.‏ یَهُوَه چه سفره‌ای پهن کرده است،‏ و بر این سفره در دنیای جدید چه چیزهای دیگری وجود خواهد داشت؟‏

^۲۰ یَهُوَه نه تنها از خادمان خود مراقبت می‌کند بلکه همچون پدری مهربان تمام نیازهای آنان را تأمین می‌نماید.‏ او در سال ۱۹۱۹ پس از آزاد ساختن مردم خود از چنگال بابل عظیم،‏ آنان را به یک ضیافت ظفر،‏ مملو از خوراکهای روحانی دعوت کرد.‏ در این خصوص در اِشَعْیا ۲۵:‏۶ چنین آمده است:‏ «یَهُوَه صبایوت در این کوه برای همهٔ قوم‌ها ضیافتی از لذایذ برپا خواهد نمود.‏ یعنی ضیافتی از شرابهای کهنه از لذایذ پر مغز و از شرابهای کهنهٔ مصفّا.‏» چه سعادت عظیمی که در این ضیافت شرکت داریم!‏ (‏ متّیٰ ۴:‏۴‏)‏ و براستی که «مایدهٔ [یا سفرهٔ] خداوند» از بسیاری خوراکهای لذیذ و مغذی رنگین می‌باشد!‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۲۱‏)‏ یَهُوَه تمام نیاز ما به خوراک روحانی را از طریق «غلام امین و دانا» تأمین می‌کند.‏

^۲۱ برکات این ضیافتِ الهی به همینجا ختم نمی‌شود.‏ ضیافت روحانیی که حال در آن شرکت داریم،‏ همچنین یادآور وفور غذاهای جسمانی در دنیای جدید موعود خداست.‏ در آن زمان «لذایذ پرمغز،‏» وفور غذاها و خوراکیهای جسمانی را نیز شامل می‌گردد.‏ دیگر هیچ کس روحاً و جسماً گرسنه نخواهد بود.‏ این امید برای آن دسته از هم‌ایمانان ما که در حال حاضر از ‹قحطی› پیشگویی‌شده که بخشی از «نشان»  حضور عیساست،‏ رنج می‌برند،‏ چقدر مایهٔ آرامش‌خاطر است!‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏⁠۳،‏ ۷‏)‏ برای ایشان کلام مزمورنویس بسیار تسلی‌بخش خواهد بود چنانکه می‌گوید:‏ «فراوانیِ غله در زمین بر قلهٔ کوهها خواهد بود.‏» —‏ مزمور ۷۲:‏۱۶‏.‏

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ چه ‹سِتْر› و ‹روپوشی› برداشته خواهد شد،‏ و چگونه؟‏ ب)‏ چگونه ‹عار قوم یَهُوَه› از زمین رفع خواهد شد؟‏

^۲۲ اِشَعْیا در اشاره به وعده‌ای فوق‌العاده گناه و مرگ را به ‹سِتْر› و ‹روپوشی› تشبیه کرده می‌گوید:‏ «[یَهُوَه] در این کوه روپوشی را که بر تمامی قوم‌ها گسترده است و ستری را که جمیع امّت‌ها را می‌پوشاند تلف خواهد کرد.‏» (‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۷‏)‏ تصورش را بکن!‏ یَهُوَه گناه و مرگ را که همچون پوششی بسیار سنگین موجب خفگی و مرگ انسانها می‌گردد از میان خواهد برداشت.‏ همهٔ ما چشم انتظار روزی هستیم که انسانهای مطیع و امین بتوانند از قربانی فدیهٔ عیسی به طور کامل بهره‌مند شوند!‏ —‏ مکاشفه ۲۱:‏⁠۳،‏ ۴‏.‏

^۲۳ نبی خدا با اشاره به آن دورهٔ شکوهمند به ما اطمینان می‌دهد که یَهُوَه «موت را تا ابدالآباد نابود خواهد ساخت و خداوند یَهُوَه اشکها را از هر چهره پاک خواهد نمود و عار قوم خویش را از روی تمامی زمین رفع خواهد کرد زیرا خداوند گفته است.‏» (‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۸‏)‏ از آنجایی که دیگر عوامل طبیعی سبب مرگ نخواهد شد،‏ عزیزی را از دست نخواهیم داد که موجب جاری شدن اشکهایمان گردد.‏ براستی که چه تحول پربرکتی!‏ علاوه بر این،‏ دیگر در هیچ کجای دنیا تبلیغات دروغین و سخنان ننگ‌آوری که مدتهاست خدا و خادمانش متحمل آن بوده‌اند شنیده نخواهد شد.‏ چرا؟‏ زیرا سرچشمهٔ آنها یعنی پدر دروغ،‏ شیطان ابلیس و ذُریّت او به دست یَهُوَه از میان برداشته خواهند شد.‏ —‏ یوحنّا ۸:‏⁠۴۴‏.‏

۲۴.‏ تجلی قدرت یَهُوَه چه تأثیری بر سالکان در نور می‌گذارد؟‏

^۲۴ سالکان در نور با تأمل بر تجلی قدرت یَهُوَه بر آن می‌شوند که بگویند:‏ «اینک این خدای ما است که منتظر او بوده‌ایم و ما را نجات خواهد داد.‏ این خداوند است که منتظر او بوده‌ایم پس از نجات او مسرور و شادمان خواهیم شد.‏» (‏ اِشَعْیا ۲۵:‏۹‏)‏ بزودی انسانهای درستکار حقیقتاً شادمان خواهند بود.‏ ظلمت و تاریکی بکلی از میان خواهد رفت،‏ و انسانهای امین و وفادار غرق در نور الهی تا ابد به زندگی ادامه خواهند داد.‏ آیا براستی می‌توان امیدی از این شکوهمندتر یافت؟‏ به هیچ وجه!‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

‏• چرا اکنون بسیار حیاتی است که در نور سلوک نماییم؟‏

‏• چرا اِشَعْیا نام یَهُوَه را حمد می‌گفت؟‏

‏• چرا دشمنان هرگز قادر نخواهند بود کمال اخلاقی قوم یَهُوَه را در هم بشکنند؟‏

‏• چه برکاتی نصیب سالکان در نور خواهد شد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

ساکنان یهودا کودکان خود را برای مُولَک قربانی می‌کردند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۶]‏

دانسته‌های اِشَعْیا در خصوص اعمال عظیم یَهُوَه او را بر آن داشت تا نام خدای خود را حمد گوید

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

راستدلان غرق در نور الهی تا ابد به زندگی ادامه خواهند داد