قبل از فرا رسیدن روز خشم یَهُوَه، او را بطلبیم
قبل از فرا رسیدن روز خشم یَهُوَه، او را بطلبیم
«[یَهُوَه را بطلبید،» د ج] . . . عدالت را بطلبید و تَواضع را بجویید، شاید که در روز خشم خداوند مستور شوید.» — صَفَنْیا ۲:۳.
۱. هنگامی که صَفَنْیا کلام نبوی خود را اعلام می‌کرد امت یهودا در چه وضعیت روحانیی قرار داشت؟
صَفَنْیا نبوت خود را در زمانی بسیار حساس در تاریخ یهودا آغاز کرد. در آن زمان، ملت یهودا در وضعیت روحانی اسفباری به سر می‌برد. اهالی‌اش به عوض اعتماد به یَهُوَه، به جهت راهنمایی به کاهنان خدایان شرک و طالع‌بینان روی می‌آوردند. پرستش بعل با آیین باروری و روسپی‌گری مذهبی‌اش در آن سرزمین غوغا می‌کرد. سران ملت، اعم از شاهزادگان، اشرافیان و داوران، جملگی به ظلم و چپاول مردم می‌پرداختند؛ مردمی را که می‌بایست حفظ می‌کردند و پناه می‌دادند. ( صَفَنْیا. ۱:۹؛ ۳:۳) بی‌جهت نبود که یَهُوَه مصمم شد ‹ دست خود را بر یهودا دراز کرده› آن را منهدم سازد! — صَفَنْیا. ۱:۴.
۲. چه بارقهٔ امیدی برای خادمان وفادار خدا در یهودا وجود داشت؟
۲ با وجود شرایط بدی که بر آن سرزمین حکمفرما بود، بارقه‌ای از امید به چشم می‌خورد. یوشیا، پسر عمُّون تازه به پادشاهی رسیده بود و با اینکه هنگام جلوسش جوانی بیش نبود، محبت و علاقه‌ای راستین به یَهُوَه داشت. اگر این پادشاه جدید پرستش پاک را بار دیگر در سرزمین یهودا برقرار می‌کرد، چقدر باعث دلگرمی و شادمانی عابدان قلیلی که خدای حقیقی را خدمت می‌کردند می‌شد! شاید به این ترتیب دیگران هم از نمونهٔ ایشان تقلید می‌کردند و در روز یَهُوَه از خشم او مصون می‌ماندند.
شرایط نجات یافتن
۳، ۴. برای نجات یافتن از «روز خشم خداوند» کدام سه شرط لازم است؟
۳ آیا واقعاً کسی از روز خشم یَهُوَه نجات پیدا می‌کرد؟ بله، اگر سه شرطی را که در صَفَنْیا ۲:۲، ۳ آمده است به جا می‌آورد، مسلماً از آن روز خشم خدا در امان می‌ماند. هنگام خواندن این آیات، بخصوص به این سه شرط نجات یافتن توجه کن: «قبل از آنکه حکم نتاج بیاورد و آن روز مثل کاه بگذرد؛ قبل از آنکه حدَّت خشم خداوند بر شما وارد آید؛ قبل از آنکه روز خشم خداوند بر شما برسد. [«یَهُوَه را بطلبید» د ج ] ای جمیع حلیمان زمین که احکام او را بجا می‌آورید، عدالت را بطلبید و تواضع را بجویید، شاید که در روز خشم خداوند مستور شوید.»
۴ پس، به منظور نجات یافتن، شخص می‌بایست ( ۱) یَهُوَه را بطلبد، ( ۲) عدالت را بطلبد و ( ۳) تواضع را بجوید. ماهیت این شرایط برای ما نیز جالب توجه است. چرا؟ زیرا همانطور که یهودا و اورشلیم در قرن هفتم ق.د.م. سرانجام با روز جزا و تاوان اعمالشان روبرو شدند، امروزه نیز ملتهای جهان مسیحیت، منجمله همهٔ شریران دنیا بسرعت به سوی روز سرنوشت‌ساز رویارویی با یَهُوَه می‌شتابند و عاقبتی جز ‹مصیبت عظیم› نصیبشان نخواهد شد. ( متّیٰ ۲۴:۲۱) هر کس که بخواهد در آن روز هولناک، مستور و محفوظ بماند، باید هم‌اکنون دست به اقدام قاطعانه زند. چه اقدامی؟ اینکه تا دیر نشده یَهُوَه را بطلبد، عدالت را بطلبد و تواضع را بجوید!
۵. برای ما مسیحیان ‹طلبیدن یَهُوَه› به چه مفهوم است؟
۵ ممکن است تعجب کرده، بگویی: ‹من خودم یکی از شاهدان یَهُوَه و خادم وقف‌شده و تعمیدیافتهٔ خدا هستم. مگر تمام این شرایط را قبلاً به جا نیاورده‌ام؟› صادقانه باید گفت که وقف کردن خود به یَهُوَه کافی نیست. اسرائیلیان هم ملتی وقف‌شده بودند، ولی در روزگار صَفَنْیا مردم یهودا به وقفشان عمل نمی‌کردند. در نتیجه، یَهُوَه آن ملت را طرد کرد. امروزه، ‹طلبیدن یَهُوَه› یعنی برقرار کردن رابطه‌ای نزدیک با او و سازمانش؛ یعنی آشنا شدن با دیدگاه و طرزفکر او؛ یعنی احترام و توجه دقیق به احساسات او. وقتی کلام او را بدقت مطالعه می‌کنیم و در مفهوم و محتوای آن تعمق می‌کنیم، یَهُوَه را می‌طلبیم. و همچنانکه در دعاهای مرتب از یَهُوَه راهنمایی می‌خواهیم و رهنمودهای روح‌القدس او را مورد اجرا قرار می‌دهیم رابطه‌مان با او عمیقتر می‌شود و بر آن می‌شویم که او را به «تمامی قوت خود» خدمت کنیم. — تثنیه ۶:۵؛ غَلاطیان ۵:۲۲-۲۵؛ فیلپّیان ۴:۶، ۷؛ مکاشفه ۴:۱۱.
۶. چگونه می‌توانیم ‹عدالت را بطلبیم،› و چرا می‌توان اطمینان داشت که حتی در این دنیای فاسد این کار امکانپذیر است؟
۶ شرط دومی که در صَفَنْیا ۲:۳ ذکر شد، طلبیدن عدالت است. بسیاری از ما تغییرات بزرگی در زندگی‌مان ایجاد کردیم تا برای تعمید گرفتن واجد صلاحیت شویم. اما بعد از تعمید نیز باید در حفظ معیار عادل و اخلاقی یَهُوَه و زندگی بر طبق آن بکوشیم. بعضی‌ها در این زمینه آغاز خوبی داشته‌اند، اما بعدها تحت تأثیر دنیا قرار گرفته، روحانیت خود را لکه‌دار کرده‌اند. باید اذعان کرد که طلبیدن عدالت و درستکاری کار آسانی نیست. افرادی که روابط جنسی نامشروع و غیراخلاقی، دروغگویی، تقلب و نادرستی را امری طبیعی می‌پندارند در همه جا ما را احاطه کرده‌اند. ولی علاقهٔ شدید به خرسندی و رضایت یَهُوَه هر نوع گرایشی را به سوی دنیا خنثی می‌سازد. به علت گرایش به تقلید از ملتهای همجوار بود که قوم یهودا از لطف و عنایت یَهُوَه محروم شد. به عوض تقلید از دنیا باید «به خدا اقتدا» کنیم، بله باید از او تقلید کنیم. باید همواره «انسانیّت تازه را که به صورت خدا در عدالت و قدّوسیّت حقیقی آفریده شده است» در خود بپرورانیم. — اَفَسُسیان ۴:۲۴؛ ۵:۱.
۷. چگونه می‌توانیم ‹تواضع را بجوییم›؟
۷ شرط سوم به منظور در امان ماندن از روز غضب یَهُوَه در صَفَنْیا ۲:۳ چنین عنوان شده است: «تَواضع را بجویید.» اجتماع انسانها پر از مردان و زنان و جوانانی است که هیچ بویی از تواضع نبرده‌اند و ما هم بناچار باید هر روز با آنها کار کنیم و تماس داشته باشیم. این عده، رفتاری ملایم را عیبی بزرگ در شخصیت تلقی می‌کنند. در نظرشان، بردباری و اطاعت نقاط ضعف محسوب می‌شود. آنها پرتوقع، خودخواه و کوته‌نظرند. از دیگران انتظار دارند توقعات بیجایشان را بی‌چون و چرا و به هر قیمتی که شده برآورده کنند. چقدر اسفبار خواهد بود اگر این گونه طرزفکر و رفتار به ما نیز سرایت کند! آری، اکنون زمان آن است که ‹تواضع را بجوییم.› چگونه؟ با اطاعت از خدا، قبول تأدیبهای او، و به جا آوردن ارادهٔ الهی.
«شاید» مستور شویم!
۸. منظور از کلمهٔ «شاید» در صَفَنْیا ۲:۳ چیست؟
۸ توجه کن که در صَفَنْیا ۲:۳ می‌گوید: «شاید که در روز خشم خداوند مستور شوید.» چرا صَفَنْیا از کلمهٔ «شاید» استفاده کرد، در صورتی که مخاطبانش «حلیمان زمین» بودند؟ درست است، این حلیمان و فروتنان قدمهای مثبتی در جهت نجات خود برداشته بودند، بااینحال نباید به نفس خود متکی می‌شدند چونکه هنوز به انتهای زندگی خود نرسیده بودند و از اینرو احتمال داشت که بعضی از آنها بعداً به زانو در آمده تسلیم گناه شوند. این کلام در مورد ما نیز کاملاً صدق می‌کند. همانطور که عیسی هشدار داد: «هر که تا به انتها صبر کند، نجات یابد.» ( متّیٰ ۲۴:۱۳) نجات در روز خشم یَهُوَه بستگی به تداوم اعمال عادلانه و درست ما تا آن روز دارد. آیا با عزمی راسخ به این راه ادامه خواهیم داد؟
۹. یُوشیا، پادشاه جوان چه قدمهای سازنده‌ای برداشت؟
۹ ظاهراً کلام صَفَنْیا، یُوشیا پادشاه جوان را به غیرت آورد تا ‹یَهُوَه را بطلبد.› کتاب مقدس می‌گوید: «[یُوشیا] در سال هشتم سلطنت خود، حینی که هنوز جوان بود [یعنی حدود ۱۶ سال سن داشت،] به طلبیدن خدای پدر خود، داود شروع کرد.» ( ۲تواریخ ۳۴:۳، ۴) او واقعاً ‹عدالت را می‌طلبید.› در کتاب مقدس می‌خوانیم: «در سال دوازدهم، [وقتی یوشیا تقریباً ۲۰ ساله بود،] به طاهر ساختن یهودا و اورشلیم از مکانهای بلند و اَشَیره‌ها و تمثالها و بتها آغاز نمود. و مذبح‌های بَعْلیم را به حضور وی منهدم ساختند.» ( ۲تواریخ ۳۴:۳، ۴) طلبیدن یَهُوَه سبب شد که یوشیا عدالت را بطلبد و قلمرو خود را از هر گونه بت‌پرستی و اعمال شرک، پاک ساخته، نزد خدای حقیقی خود را فروتن سازد. چنین اقداماتی بحتم باعث شعف حلیمان و متواضعان دیگر شده بود!
۱۰. در سال ۶۰۷ ق.د.م. چه بر سر یهودا آمد، اما چه کسانی نجات یافتند؟
۱۰ بسیاری از یهودیان در طی پادشاهی یوشیا به سوی یَهُوَه بازگشتند. اما متأسفانه، پس از مرگ پادشاه دوباره به اعمال سابقشان روی آوردند که به از دست دادن لطف و عنایت یَهُوَه منجر شد. و سرانجام در سال ۶۰۷ ق.د.م.، بابلیان یورشگر، یهودا را تسخیر و پایتختش اورشلیم را منهدم کردند. اما، همه دچار تیغهٔ شمشیر بابلیان نشدند. اِرْمیا، عَبَدْمَلَک حبشی، مردان و زنانی از خاندان یوناداب و اشخاصی دیگر ‹ در روز خشم یَهُوَه مستور شدند.› — اِرْمیا ۳۵:۱۸، ۱۹؛ ۳۹:۱۱، ۱۲، ۱۵-۱۸.
ای دشمنان خدا گوش کنید!
۱۱. چرا وفادار ماندن به خدا امروزه اینقدر دشوار است، و دشمنان امت یَهُوَه چه موضوعی را باید مد نظر قرار دهند؟
۱۱ تا هنگامی که یَهُوَه این سیستم حاکم بر دنیا را نابود نساخته است ( ما در تجربه‌های گوناگون مبتلا می‌شویم.) ( یعقوب ۱:۲) در برخی از کشورهایی که ادعای آزادی دین و پرستش می‌کنند، روحانیون، با تزویر و اعمال نفوذ، مقامات دولتی را تحریک کرده‌اند تا با خصومت تمام به آزار قوم خدا برخیزند. گماشتگانشان با بی‌پروایی به خادمان یَهُوَه افترای «فرقه‌ای خطرناک» می‌زنند. یَهُوَه بخوبی از اعمال آنها باخبر است و اجازه نخواهد داد اعمالشان بی‌سزا بماند. بهتر است که این دشمنان خدا از عواقب شومی که بر سر دشمنان باستانی قوم او آمد مطلع شوند. برای نمونه، این عده بهتر است قدری در خصوص سرنوشت فلسطیا تأمل کنند. در صَفَنْیا ۲:۴، اینطور نبوت شد: «زیرا که غَزَّه متروک می‌شود و اَشْقَلُون ویران می‌گردد و اَهل اَشْدُود را در وقت ظهر اخراج می‌نمایند و عَقْرُوْن از ریشه کنده می‌شود.» آری، شهرهای فلسطیِ غَزَّه، اَشْقَلُون، اَشْدُود، و عَقْرُوْن ویران می‌شد. — صَفَنْیا ۲:۴-۷.
۱۲. چه بر سر فلسطیا، مُوآب، و عمون آمد؟
۱۲ نبوت چنین ادامه می‌یابد: «ملامت موآب و سرزنش بنی‌عَمُّون را شنیدم که چگونه قوم مرا ملامت می‌کنند و بر سرحدِّ ایشان فخر می‌نمایند.» ( صَفَنْیا ۲:۸) البته مصر و اتیوپی از یورش بابلیان زحمات زیاد متحمل شدند، ولی چرا یَهُوَه داوری خود را بر موآب و عمُّون که امتهایی از نوادگان برادرزادهٔ ابراهیم، لُوط بودند آورد؟ یَهُوَه در مورد آنان پیشگویی کرد: «موآب مثل سُدُوم و بنی‌عَمّون مثل عَمّوره خواهد شد.» موآب و عمون بر عکس نیاکانشان — دو دختر لوط که از نابودی سُدُوم و عَمّوره نجات یافتند — در روز خشم آتشین داوری خدا مستور و محفوظ نمی‌شدند. ( صَفَنْیا ۲:۹-۱۲؛ پیدایش ۱۹:۱۶، ۲۳-۲۶، ۳۶-۳۸) کجاست آن ملت فلسطیه و شهرهایش؟ موآب و عمونِ فخرفروش چه شدند؟ هر چند به دنبال اینها بگردی آنها را نخواهی یافت.
۱۳. چه کشفیات باستانشناسیی در نینوا صورت گرفت؟
۱۳ در روزگار صَفَنْیا امپراطوری آشوریان در اوج قدرت خود به سر می‌برد. باستانشناسی به نام آستن لیرد بدنبال کشف شهر نینوا، پایتخت آشور، موفق شد کاخ سلطنتی را از زیر خاک بیرون کشد. این باستانشناس، قسمتی از آن کاخ را چنین توصیف می‌کند: «سقفهای کاخ به قطعات مربع‌شکل تقسیم و با گلها و شکل و شمایل حیوانات نقاشی شده بود. روی بعضی از این قطعات مربع‌شکل خاتم‌کاریهایی از عاج دیده می‌شد که حاشیه‌های هر کدام از آنها با منبت‌کاریهای زیبایی مُزَیّن بود. احتمالاً تیرهای سقف و همچنین دیوارهای تالارهایش زراندود و حتی با روکشی از نقره پوشانده شده بودند. کمیاب‌ترین چوبها را می‌شد در چوبکاریهایش مشاهده کرد که در میان آنها چوب سدر بمقدار زیادی به چشم می‌خورد.» با وجود این همه تجملات، بنا بر آنچه در صَفَنْیا ۲:۱۳ آمده است، نینوا به خرابه‌ای متروک مبدل و مانند صحرا و بیابان، خشک و تهی از حیات رها می‌شد. — صَفَنْیا ۲:۱۳.
۱۴. نبوت صَفَنْیا در خصوص نینوا چگونه تحقق یافت؟
۱۴ پانزده سال بیشتر از سخنان صَفَنْیا نگذشته بود که نینوای پرقدرت نابود و کاخ سلطنتی‌اش دستخوش ویرانی شد. بلی، شهر متکبر اکنون با خاک یکسان شده بود. توصیف وسعت خرابی آن شهر را بر طبق پیشگویی چنین می‌خوانیم: «مرغ سقّا و خارپشت بر تاجهای ستونهایش منزل خواهند گرفت و آواز سراینده از پنجره‌هایش مسموع خواهد شد و خرابی بر آستانه‌هایش خواهد بود.» ( صَفَنْیا ۲:۱۴، ۱۵) کاخهای مجلل نینوا تنها مناسب مرغان ماهیخوار و خارپشتان می‌گشت. دیگر از کوچه‌ها و محله‌هایش صدای کاسبان و تاجران شنیده نمی‌شد، نعره‌های جنگنجویان و دلیرانش خاموش می‌شدند و آوای مناجات کاهنانش منقطع می‌گردیدند. به جای همهمه و شلوغی راههایش، تنها صدایی که از پنجره‌ها شنیده می‌شد، صدای دلهره‌آور و آواز غم‌افزای پرندگان یا زوزهٔ باد می‌بود. دشمنان خدا عاقبتی جز این نخواهند داشت!
۱۵. از عاقبت موآب، عمُّون، فلسطیه، و آشور چه می‌آموزیم؟
۱۵ از عاقبت موآب، عمُّون، فلسطیه، و آشور چه می‌آموزیم؟ بی‌شک، درسی که تاریخ به ما می‌آموزد این است که ما خادمان خدا هرگز نباید از دشمنانمان بترسیم. مخالفان امت یَهُوَه هرگز از چشمان تیزبین وی پنهان نمانده‌اند. او در وقت مناسب، بی‌درنگ بر ضد آنها وارد عمل شده است. داوری یَهُوَه به همین نحو بر تمامی ساکنان کنونی زمین اعمال خواهد شد. با وجود این، عده‌ای نجات خواهند یافت — بلی، ‹گروهی عظیم از همهٔ امّت‌ها.› ( مکاشفه ۷:۹) تو نیز می‌توانی در میان این نجات‌یافتگان باشی — به شرطی که همچنان یَهُوَه را بطلبی، عدالت را بطلبی و تواضع را بجویی.
وای بر خطاکاران مغرور!
۱۶. صَفَنْیا راجع به سروران و رهبران مذهبی چه نبوت کرد، و چرا این کلام در خور روحانیان جهان مسیحیت نیز می‌باشد؟
۱۶ بار دیگر نبوت صَفَنْیا یهودا و اورشلیم را مخاطب قرار می‌دهد. صَفَنْیا ۳:۱، ۲ می‌گوید: «وای بر شهر فتنه‌انگیزِ نجسِ ظلم‌کننده! آواز را نمی‌شنود و تأدیب را نمی‌پذیرد و بر خداوند توکّل نمی‌نماید و بر خدای خود تقرّب نمی‌جوید.» واقعاً که چقدر تأسف‌انگیز بود که قوم یَهُوَه به هشدارهای او وقعی نمی‌نهاد، و چقدر مایهٔ اندوه بود که سروران، امیران، و داوران شقاوت می‌ورزیدند. صَفَنْیا در توصیف اعمال زشت رهبران مذهبی گفت: «انبیایش مغرور و خیانتکارند. کاهنانش قدس را نجس می‌سازند و به شریعت مخالفت می‌ورزیدند.» ( صَفَنْیا ۳:۳، ۴) براستی که این کلام چقدر در خور انبیا و روحانیون جهان مسیحیت است! ایشان مغرور و کاملاً حق به جانب نام الهی را از ترجمه‌های کتاب مقدس حذف کرده‌اند و تعلیماتی را ترویج می‌دهند که خدا را غیر از آنچه هست جلوه می‌دهد.
۱۷. با وجود عکس‌العملهای مختلف مردم چرا به موعظهٔ بشارت ادامه می‌دهیم؟
۱۷ یَهُوَه با رأفت و ملاحظهٔ بسیار امت باستانی خود را از عقوبتشان باخبر ساخت. او خادمان و انبیای خود، منجمله صَفَنْیا و اِرْمیا را فرستاد تا قومش به توبه گرایند. بلی، «خداوند . . . عادل است و بی‌انصافی نمی‌نماید. هر بامداد حکم خود را روشن می‌سازد و کوتاهی نمی‌کند.» عکس‌العمل مردم چه بود؟ صَفَنْیا می‌گوید: «مرد ظالم حیا را نمی‌داند.» ( صَفَنْیا ۳:۵) امروزه نیز هشداری مشابه آن به صدا در آمده است. تو نیز اگر یکی از مبشران بشارت ملکوت می‌باشی، بدان که در اعلام هشدارهای خدا سهمی بسزا داری. پس هیچگاه از اعلام بشارت بازنایست! شنوندگانت چه گوش بدهند، چه گوش ندهند از نظر یَهُوَه خدمت روحانی تو همین حالا نیز با موفقیت مقصود و منظور وی را به عمل می‌آورد. پس لزومی ندارد از به جا آوردن غیورانهٔ ارادهٔ الهی احساس شرمندگی کنی.
۱۸. صَفَنْیا ۳:۶ چگونه تحقق خواهد یافت؟
۱۸ اجرای داوری یَهُوَه تنها به نابودی جهان مسیحیت محدود نمی‌شود. یَهُوَه ملتهای دیگر زمین را نیز مشمول داوری خود می‌سازد: «امّت‌ها را منقطع ساخته‌ام که برجهای ایشان خراب شده است و کوچه‌های ایشان را چنان ویران کرده‌ام که عبورکننده‌ای نباشد. شهرهای ایشان چنان منهدم گردیده است که نه انسانی و نه ساکنی باقی مانده است.» ( صَفَنْیا ۳:۶) سخنان یَهُوَه چنان قابل اعتمادند، و وی طوری صحبت می‌کند که گویی اینها همه رخ داده‌اند. چه بر سر شهرهای موآب، عمُّون و فلسطیا آمد؟ سرنوشت شهر نینوا، پایتخت آشور به کجا انجامید؟ نابودی و هلاکت آنها درس عبرتی است برای ملتهای دنیای امروز. خدا را نباید به تمسخر گرفت.
همواره یَهُوَه را بطلب
۱۹. چه سؤالات قابل تأملی را خوب است برای خود مطرح کنیم؟
۱۹ در روزگار صَفَنْیا، آتش غضب یَهُوَه شریرانی را که ‹اعمال خود را فاسد می‌گردانیدند› فرو گرفت. ( صَفَنْیا ۳:۷) این امر در روزگار ما نیز به تحقق خواهد رسید. آیا می‌توانی شواهدی که بر نزدیک بودن روز غضب یَهُوَه دلالت دارد مشاهده کنی؟ آیا با خواندن مرتب و روزانهٔ کتاب مقدس مستمراً ‹ در طلب یَهُوَه› خدایت می‌باشی؟ آیا با حفظ زندگیی مطابق معیارهای اخلاقی خدا ‹عدالت را می‌طلبی؟› و آیا با حفظ نگرشی متواضع نسبت به خدا و ترتیباتی که برای رستگاری فراهم آورده است ‹تواضع را می‌جویی؟›
۲۰. در آخرین مقاله از سری مقالات نبوتهای صَفَنْیا به چه سؤالاتی پاسخ داده خواهد شد؟
۲۰ اگر همواره با وفاداری و امانت تمام در این طریق گام برداریم، و در طلب یَهُوَه، عدالت و تواضع باشیم، حتی در این «ایّام آخر» که ایمانمان آزمایش می‌شود می‌توانیم از برکات و عنایات خدا برخوردار شویم. ( ۲تیموتاؤس ۳:۱-۵؛ امثال ۱۰:۲۲) حال ممکن است از خود سؤال کنیم: ‹یَهُوَه اکنون ما خادمان خود را چگونه برکت می‌دهد؟ و نبوت صَفَنْیا به کسانی که از روز غضب قریب‌الوقوع یَهُوَه در امان می‌مانند مژدهٔ چه نعماتی را داده است؟›
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• انسان چگونه می‌تواند ‹یَهُوَه را بطلبد›؟
• ‹طلبیدن عدالت› شامل چه می‌شود؟
• چگونه می‌توانیم ‹تواضع را بجوییم›؟
• چرا باید همواره یَهُوَه، عدالت، و تواضع را بطلبیم؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصویر در صفحهٔ ۱۴]
آیا از طریق مطالعهٔ کتاب مقدس و دعاهای صمیمانه یَهُوَه را می‌طلبی؟
[تصویر در صفحهٔ ۱۷]
گروهی عظیم که همواره یَهُوَه را می‌طلبند از خشم و غضب او در امان خواهند ماند