خالق عجایب را نظاره کنیم!‏

‏«بایست و در اعمال عجیب خدا تأمّل کن.‏»—‏ ایّوب ۳۷:‏۱۴‏.‏

۱،‏ ۲.‏ در سال ۱۹۲۲،‏ چه کشف شگفت‌انگیزی صورت گرفت و عکس‌العمل کاشفان آن چگونه بود؟‏

هووارد کارترِ باستان‌شناس و لُرد کارناروَن سالها در پی گنجینه‌ای بسیار پرارزش بودند.‏ در ۲۶ نوامبر سال ۱۹۲۲،‏ سرانجام رؤیایشان به حقیقت پیوست و توانستند در گورستان فراعنهٔ مصر در درهٔ معروف پادشاهان،‏ مقبرهٔ فرعون مصر توتانخ‌آمِن را کشف کنند.‏ در مدخل آن به دری مهر و موم شده برخوردند.‏ در آن حفره‌ای کوچک ایجاد کردند.‏ سپس کارتر شمعی را داخل حفره کرده،‏ به تماشای اندرون مقبره پرداخت.‏

^۲ کارتر ماجرا را چنین شرح می‌دهد:‏ «لُرد کارناروَن که دیگر صبرش تمام شده بود با حالتی برآشفته گفت:‏ ‹آخر چیزی بگو.‏ چه می‌بینی؟‏› من که زبانم بند آمده بود فقط توانستم بگویم:‏ ‹چیزهای عجیب.‏› » هزاران شئ قیمتی از جمله یک صندوق بزرگ طلایی در آن مقبره به چشم می‌خورْد.‏ آن اشیای بسیار پرارزش را اکنون نیز می‌توان در تصاویر یا موزه‌ها مشاهده کرد اما واقعاً کدامیک از آنها تأثیری در زندگی ما داشته است؟‏ اکنون می‌خواهیم نظرمان را به ‹چیزهای عجیب› دیگری معطوف کنیم که برای ما بسیار مهم و ارزشمند می‌باشند.‏

۳.‏ در کجا می‌توانیم راجع به ‹چیزهای عجیبی› که برای ما ارزشمند می‌باشند مطالبی بیابیم؟‏

^۳ برای این منظور نظرمان را به شخصی در دوران باستان معطوف می‌کنیم که قدر و منزلتش بمراتب از هر ستارهٔ سینمایی،‏ قهرمان ورزشی،‏ و اعضای خانواده‌های سلطنتی بیشتر است.‏ او را همچنین بزرگترین مرد مشرق‌زمین خوانده‌اند.‏ تو نیز حتماً او را می‌شناسی؛‏ نام وی ایّوب است.‏ حتی کلّ یکی از کتب الهامی در مورد وی صحبت می‌کند.‏ اما،‏ ایّوب با همهٔ محسناتش نقطه‌ضعفی داشت.‏ او بیش از حد به اعمال خود و سخنان اطرافیانش توجه می‌کرد.‏ از این رو،‏ مرد جوانی به نام اِلیهو خود را ملزم دانست که طرز فکر ایّوب را اصلاح کند.‏ در ایّوب باب ۳۷‏،‏ با شماری از توصیه‌های خردمندانهٔ اِلیهو که برای ما نیز بسیار آموزنده است آشنا خواهیم شد.‏ —‏ ایّوب ۱:‏⁠۱-‏۳؛‏ ۳۲:‏۱–‏​۳۳:‏۱۲‏.‏

۴.‏ چه چیزی موجب شد اِلیهو آنچه را در ایّوب ۳۷:‏۱۴ آمده است توصیه کند؟‏

^۴ سه نفر که خود را بظاهر دوست ایّوب می‌خواندند بتفصیل در مورد زمینه‌هایی که تصور می‌کردند ایّوب در آنها اشتباه فکر می‌کند یا خطا کرده است صحبت کردند.‏ (‏ ایّوب ۱۵:‏⁠۱-‏۶،‏ ۱۶؛‏ ۲۲:‏⁠۵-‏۱۰‏)‏ اِلیهو صبورانه منتظر پایان صحبتهای آنان ماند.‏ سپس با بصیرت و فطانت آغاز به  سخن کرد.‏ او در میان نکات مفیدی که عنوان نمود به این نکتهٔ اصلی اشاره کرده،‏ گفت:‏ «ای ایّوب این را استماع نما.‏ بایست و در اعمال عجیب خدا تأمّل کن.‏»−ایوب ۳۷:‏۱۴‏.‏

عامل کارهای عجیب

۵.‏ با تأمل در «اعمال عجیب خدا» به چه چیز پی می‌بریم؟‏

^۵ حال بنگر اِلیهو با چه حکمتی با ایّوب سخن می‌گفت!‏ او به جای آنکه بگوید در اعمال من یا خودت یا انسانهای دیگر تأمل کن،‏ ایّوب —‏ و همهٔ ما انسانها —‏ را به تأمل در اعمال عجیب خدا تشویق کرد.‏ اما منظور او از «اعمال عجیب خدا» چه بود؟‏ و با توجه به اینکه موارد نگرانی ما عموماً سلامتی،‏ امور مالی،‏ آینده،‏ خانواده،‏ همکاران،‏ و همسایگان هستند چه فایده‌ای دارد که در اعمال خدا تأمل کنیم؟‏ تردیدی نیست که با تأمل در اعمال عجیب یَهُوَه خدا می‌توانیم به حکمت عظیم و اقتدار او بر آفرینش جهان ماده پی ببریم.‏ (‏ نَحَمِیا ۹:‏۶؛‏ مزمور ۲۴:‏۱؛‏ ۱۰۴:‏۲۴؛‏ ۱۳۶:‏⁠۵،‏ ۶‏)‏ در کتاب یوشَع واقعهٔ حیرت‌آوری ثبت شده است که این موضوع را کاملاً روشن می‌کند.‏

۶،‏ ۷.‏ الف)‏ یَهُوَه در زمان موسی و یوشَع چه کارهای عجیبی صورت داد؟‏ ب)‏ عکس‌العمل تو چنانچه ناظر آن وقایع بودی چگونه می‌بود؟‏

^۶ یَهُوَه مصر باستان را به چندین بلا مبتلا ساخت و دریای سرخ را گشود تا موسی اسرائیلیان را به سوی آزادی رهنمون سازد.‏ (‏ خروج ۷:‏۱–‏​۱۴:‏۳۱؛‏ مزمور ۱۰۶:‏⁠۷،‏ ۲۱،‏ ۲۲‏)‏ واقعهٔ مشابهی را می‌توان در باب سوم کتاب یوشَع مشاهده کرد.‏ یوشَع که جانشین موسی بود برای رساندن اسرائیلیان به سرزمین موعود می‌بایست آنان را از سد آبی دیگری عبور می‌داد.‏ یوشَع به اسرائیلیان گفت:‏ «خود را تقدیس نمایید زیرا فردا خداوند در میان شما کارهای عجیب خواهد کرد.‏» (‏ یوشَع ۳:‏۵‏)‏ ببینیم آن کارهای عجیب چه بودند؟‏

^۷ در کتاب مقدس آمده است که یَهُوَه آب رود اُرْدُن را که در مسیر راه اسرائیلیان قرار داشت گشود تا بر خشکی از آن عبور نمایند.‏ (‏ یوشَع ۳:‏⁠۷-‏۱۷‏)‏ تصور کن در آنجا نظاره‌گر شکافته شدن آب رود و عبور چندین هزار مرد و زن و کودک اسرائیلی از آن بودی.‏ چقدر تحت تأثیر قرار می‌گرفتی!‏ این عمل شگفت انگیز بخوبی از قدرت عظیم خدا بر آفرینش حکایت می‌کند.‏ البته،‏ نباید تصور کرد که عجایبی این چنین تنها مربوط به زمان باستان می‌باشد.‏ با بررسی ایّوب ۳۷:‏۵-‏۷ به برخی از این عجایب در روزگار خودمان و اهمیت تأمل بر آنها پی خواهیم برد.‏

۸،‏ ۹.‏ ایّوب ۳۷:‏⁠۵-‏۷ به کدام اعمال عجیب یَهُوَه اشاره دارد،‏ و چرا باید در مورد آنها فکر کنیم؟‏

^۸ اِلیهو اظهار نمود:‏ «خدا از آواز خود رعدهای عجیب می‌دهد.‏ اعمال عظیمی که ما آنها را ادراک نمی‌کنیم به عمل می‌آورد.‏» منظور اِلیهو چه «اعمال عظیمی» بود؟‏ او برف سنگین و رگبار باران را مثال زد.‏ برای دهقانان و کشاورزان این عوامل طبیعی عموماً مانع بزرگی برای فعالیتهای روزانه است،‏ لیکن از طرف دیگر فرصت خوبی به آنان می‌دهد تا بر اعمال خدا تأمل کنند.‏ همهٔ ما کشاورز نیستیم ولی باران و برف بر زندگی ما نیز تأثیر می‌گذارند و بسته به محل سکونتمان گاهی مانع کارهای روزمرهٔ ما نیز می‌شوند.‏ آیا این زمان را غنیمت می‌شماری تا بر خالق این عجایب و مقصود او از خلقت آنها تأمل کنی؟‏ آیا تا به حال چنین کرده‌ای؟‏

^۹ جالب است که در باب ۳۸ کتاب ایّوب‏،‏ یَهُوَه خدا نیز نحوهٔ استدلال اِلیهو را دنبال می‌نماید و سؤالات درخور تعمقی برای ایّوب مطرح می‌کند.‏ این سؤالات گرچه خطاب به ایّوب هستند،‏ بر طرزفکر،‏ هستی،‏ و آیندهٔ ما نیز تأثیر می‌گذارند.‏ ببینیم یَهُوَه چه سؤالاتی مطرح می‌کند و این سؤالات برای ما چه مفهومی دارند.‏ آری،‏ بیاییم و آنچه ایّوب ۳۷:‏۱۴ می‌گوید انجام دهیم.‏

۱۰.‏ ایّوب ۳۸ باید چه تأثیری بر ما بگذارد،‏ و چه سؤالاتی را مطرح می‌کند؟‏

^۱۰ باب ۳۸ ایّوب چنین آغاز می‌شود:‏ ‏«خداوند ایّوب را از میان گردباد خطاب کرده،‏ گفت:‏ ‹کیست که مشورت را از سخنان بی‌علم تاریک می‌سازد؟‏ الآن کمر خود را مثل مرد ببند،‏ زیرا که از تو سؤال می‌نمایم پس مرا اعلام نما.‏› » (‏ ایّوب ۳۸:‏⁠۱-‏۳‏)‏ ایّوب از همین مقدمه به جدیّت مسئله پی برد.‏ اکنون آفریدگار عالم او را مخاطب قرار داده بود.‏ همین باعث شد که ایّوب اصلاحی در نگرش خود به وجود آورد و این واقعیت را بپذیرد که در نظر آفریدگار عالم مسئول اعمال خود می‌باشد.‏ چقدر خوب است که ما و هم‌عصران ما نیز از این موضوع درس بگیریم.‏ سپس،‏ یَهُوَه به همان چیزهایی که اِلیهو ذکر کرده بود اشاره نموده گفت:‏ «وقتی که زمین را بنیاد نهادم کجا بودی؟‏ بیان کن اگر فهم داری.‏ کیست که آن را پیمایش نمود؟‏ اگر می‌دانی!‏ و کیست که ریسمانکار را بر آن کشید؟‏ پایه‌هایش بر چه چیز گذاشته شد؟‏ و کیست که سنگ زاویه‌اش را نهاد؟‏» —‏ ایّوب ۳۸:‏⁠۴-‏۶‏.‏

۱۱.‏ ایّوب ۳۸:‏⁠۴-‏۶ در درک چه واقعیتی به ما کمک می‌کند؟‏

^۱۱ براستی وقتی یَهُوَه زمین را بنیان نهاد ایّوب کجا بود؟‏ ما کجا بودیم؟‏ آیا ما انسانها معمار زمین هستیم؟‏ آیا ما طرح آن را  کشیدیم؟‏ آیا با کمک ابزارهای ما ابعاد آن پیمایش شد؟‏ خیر!‏ انسانی در آن زمان وجود نداشت!‏ یَهُوَه در ادامه با تشبیه زمین به یک بنای ساختمانی سؤال کرد:‏ «کیست که سنگ زاویه‌اش را نهاد؟‏» ما می‌دانیم که زمین دقیقاً در فاصله‌ای نسبت به خورشید قرار گرفته است که حیات امکان پیدایش و رشد داشته باشد.‏ اندازهٔ آن نیز کاملاً حساب‌شده و دقیق است.‏ چنانچه زمین بسیار بزرگتر از آنچه هست می‌بود گاز ئیدروژن نمی‌توانست اتمسفر را ترک کند،‏ و جوّی نامساعد برای حیات به وجود می‌آمد.‏ واضح است که شخصی «سنگ زاویه‌اش» را در مکانی مناسب قرار داده است.‏ پس آیا ایّوب حق داشت به خود افتخار کند؟‏ ما چطور؟‏ آیا تنها یَهُوَه خدا مستحق تمام افتخارات نیست؟‏ —‏ امثال ۳:‏⁠۱۹؛‏ اِرْمیا ۱۰:‏۱۲‏.‏

چه کسی می‌تواند پاسخ دهد؟‏

۱۲.‏ سؤالی که در ایّوب ۳۸:‏۶ مطرح شده است چه واقعیتی را به ذهن ما می‌آورد؟‏

^۱۲ یَهُوَه خدا سؤال نمود:‏ «پایه‌هایش بر چه چیز گذاشته شد؟‏» آیا این سؤالِ واقعاً به جایی نبود؟‏ ایّوب مسلماً با مفهوم جاذبه یا گرانش آشنایی نداشت.‏ اکنون اکثر ما با این واژه‌ها آشنا هستیم و می‌دانیم که نیروی گرانش ناشی از جرم عظیم خورشید است که زمین را در مدارش نگاه داشته و به عبارت دیگر پایه‌هایش را استوار ساخته است.‏ با این حال،‏ تا کنون انسان چقدر با ماهیت گرانش آشنایی پیدا کرده است؟‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ در خصوص گرانش باید به چه واقعیتی اذعان کرد؟‏ ب)‏ موضوعی که ایّوب ۳۸:‏۶ مطرح می‌کند چه تأثیری بر ما می‌گذارد؟‏

^۱۳ اخیراً مؤلف کتابی با عنوان «شرح عالم هستی» (‏ انگل‍.‏)‏ به این واقعیت اذعان کرده است که ‹جاذبه یکی از ملموسترین و در عین حال ناشناخته‌ترین نیروهای طبیعت است.‏› نویسنده در ادامه می‌گوید:‏ «ظاهراً نیروی جاذبه فضای خالی را در یک آن و بدون هیچ وسیلهٔ انتقالی مشهودی می‌پیماید.‏ اما،‏ در سالهای اخیر فیزیکدانان فرضیه داده‌اند که گرانش احتمالاً به صورت موج و از طریق ذراتی به نام گراویتون انتقال می‌یابد .‏ .‏ .‏ اما هنوز کسی بر موجودیت این ذرات اطمینان کامل ندارد.‏» مفهوم این مطالب چیست؟‏

^۱۴ از آن زمان که یَهُوَه این سؤالات را برای ایّوب مطرح کرد ۳۰۰۰ سال می‌گذرد.‏ اکنون با وجود پیشرفت قابل ملاحظهٔ دانش بشری حتی فیزیکدانان متخصص درک درستی از نیروی گرانش که زمین را در مدار خود نگاه داشته و حیات را برای ما امکانپذیر ساخته است ندارند.‏ (‏ ایّوب ۲۶:‏۷؛‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۱۸‏)‏ البته منظور از این بحث تشویق خوانندگان به مطالعهٔ عمیق در اسرار جاذبه نیست.‏ منظور پی بردن به این واقعیت است که حتی توجه به یکی از اعمال عجیب خدا می‌تواند بر نگرش ما نسبت به او تأثیر گذارد.‏ براستی آیا عظمت حکمت و معرفت او ما را شگفت‌زده نمی‌کند؟‏ و آیا نیاز به درک بهتر ارادهٔ او را حس نمی‌کنیم؟‏

۱۵-‏۱۷.‏ الف)‏ ایّوب ۳۸:‏⁠۸-‏۱۱ به چه موضوعاتی اشاره می‌کند،‏ و چه سؤالاتی مطرح می‌گردد؟‏ ب)‏ در خصوص اقیانوسها و توزیع آن بر سطح کرهٔ زمین به چه واقعیتی باید اذعان کرد؟‏

^۱۵ آفریدگار اینطور به سؤالات خود ادامه داد:‏ «کیست که دریا را به درها مسدود ساخت،‏ وقتی که به در جست و از رحم بیرون آمد؟‏ وقتی که ابرها را لباس آن گردانیدم و تاریکیِ غلیظ را قنداقهٔ آن ساختم.‏ و حدّی برای آن قرار دادم و پشت‌بندها و درها تعیین نمودم.‏ و گفتم تا به اینجا بیا و تجاوز منما.‏ و در اینجا امواج سرکش تو بازداشته شود.‏» —‏ ایّوب ۳۸:‏⁠۸-‏۱۱‏.‏

^۱۶ مسدود ساختن آبها اشاره‌ای است به قاره‌ها،‏ اقیانوسها و جزر و مد.‏ هزاران سال است که بشر به مشاهده و مطالعهٔ این عوامل مشغول می‌باشد و در سالهای اخیر این مطالعات شدت بیشتری نیز یافته است.‏ شاید تصور کنی حتماً تا کنون دانشمندان باید به نتیجه‌ای رسیده باشند.‏ اما در همین سال  ۲۰۰۱،‏ چنانچه در این زمینه در کتابخانه‌های بزرگ جهان تحقیق کنی و یا قدرت عظیم پژوهشی اینترنت را به کار بگیری چه خواهی یافت؟‏

^۱۷ یک دایرة‌المعارف معتبر در این خصوص چنین اذعان می‌کند:‏ «توزیع سکوهای قاره‌ای و بسترهای اقیانوسی در سطح کرهٔ زمین و همینطور تنوع فراوان در شکل طبیعی زمین همیشه سؤالی اسرارآمیز برای تحقیقات علمی و فرضیه‌پردازی محسوب شده است.‏» مرجع مزبور پس از نقل این موضوع «از میان فرضیه‌های متعدد» چهار فرضیهٔ احتمالی ارائه می‌دهد تا این ویژگیهای کرهٔ زمین را توضیح دهد.‏ به نقل از لغت‌نامهٔ عمید «فرضیه» یعنی:‏ «حدس و گمان؛‏ پندار و گمان دربارهٔ یک موضوع علمی که بخواهند از آن نتیجه بگیرند.‏»‏

۱۸.‏ از ایّوب ۳۸:‏⁠۸-‏۱۱ به چه نتیجه‌ای می‌رسیم؟‏

^۱۸ آیا آنچه ذکر شد مؤید آن نیست که سؤالاتی که در ایّوب ۳۸:‏⁠۸-‏۱۱ می‌خوانیم هنوز هم سؤالاتی درخور تأملند؟‏ مسلماً هیچیک از ما نمی‌تواند افتخار وجود این ویژگیهای کرهٔ زمین را به خود نسبت دهد.‏ هیچیک از ما ماه را در مدار زمین قرار نداده است تا نیروی گرانش آن جزر و مد ایجاد کند و سواحل و شاید محل سکونت ما را از خطر غرق شدن در امان بدارد.‏ افتخار همهٔ اینها را تنها باید به همان خالقی داد که اعمالش براستی عجیب است.‏ —‏ مزمور ۳۳:‏۷؛‏ ۸۹:‏۹؛‏ امثال ۸:‏⁠۲۹؛‏ اعمال ۴:‏⁠۲۴؛‏ مکاشفه ۱۴:‏۷‏.‏

همهٔ افتخارات را به یَهُوَه بدهیم

۱۹.‏ سخنان زیبایی که در ایّوب ۳۸:‏۱۲-‏۱۴ آمده است توجه ما را به کدام واقعیات مادی جلب می‌کند؟‏

^۱۹ چه کسی می‌تواند به دلیل گردش وضعی زمین که در ایّوب ۳۸:‏۱۲-‏۱۴ نیز بدان اشاره شده است به خود افتخار کند؟‏ این گردش سبب به وجود آمدن طلوع آفتاب و زیبایی خیره‌کنندهٔ آن می‌شود.‏ با طلوع آفتاب نقش پستی‌بلندیهای کرهٔ زمین چون نقوشی که کوزه‌گر بر کوزه‌ای گلی ایجاد می‌کند رفته رفته نمایان می‌گردد.‏ حتی ذره‌ای توجه به گردش زمین ما را در شگفتی فرو می‌برد.‏ چنانچه زمین سریعتر گردش می‌کرد می‌توان تصور کرد که چه مصیبتی به بار می‌آمد.‏ و اگر حرکت آن آهسته‌تر می‌بود به سبب روز و شبهای طولانی اختلاف درجه حرارت شدیدی به وجود می‌آمد که حیات را برای بشر غیر ممکن می‌ساخت.‏ چقدر باید خوشحال باشیم که خدا سرعت گردش زمین را تعیین کرده است و نه هیئتی از میان ما انسانها.‏ —‏ مزمور ۱۴۸:‏⁠۱-‏۵‏.‏

۲۰.‏ پاسخ تو به سؤالاتی که در ایّوب ۳۸:‏۱۶،‏ ۱۸ آمده است چیست؟‏

^۲۰ حال فرض کن خدا از تو سؤال کند:‏ «آیا به چشمه‌های دریا داخل شده،‏ یا به عمقهای لجّه رفته‌ای؟‏» حتی اقیانوس‌شناسان نمی‌توانند به این سؤالات پاسخ مثبت دهند!‏ «آیا پهنای زمین را ادراک کرده‌ای؟‏ خبر بده اگر این همه را می‌دانی.‏» (‏ ایّوب ۳۸:‏۱۶،‏ ۱۸‏)‏ براستی چند نفر از ما فرصت کرده است در تمام مناطق زمین یا لااقل در بخش بزرگی از آنها کاوش کند؟‏ شکی نیست که بررسی زیباییهای نقاط مختلف زمین و عجایب آن عمر چند صد ساله می‌خواهد.‏ ولی تصورش را بکن که چه کار لذت‌بخشی خواهد بود!‏

۲۱.‏ الف)‏ چه نظریات علمیی راجع به سؤالی که در ایّوب ۳۸:‏۱۹ مطرح شده است وجود دارد؟‏ ب)‏ واقعیات موجود در خصوص نور ما را به اذعان چه حقیقتی وامی‌دارد؟‏

^۲۱ همچنین به سؤال عمیقی که در ایّوب ۳۸:‏۱۹ آمده توجه کن:‏ «راه مسکن نور کدام است،‏ و مکان ظلمت کجا می‌باشد؟‏» مدتها دانشمندان بر این عقیده بودند که نور به صورت موج و همچون امواجی که بر برکهٔ آبی پدید می‌آید حرکت می‌کند.‏ در سال ۱۹۰۵،‏ آلبرت اینشتین توضیح داد که نور به صورت ذرات یا بسته‌های انرژی رفتار می‌کند.‏ اما داستان به همین جا خاتمه نیافت.‏ اخیراً یک دایرة‌المعارف این سؤال را مطرح کرده است:‏ «نور موج است یا ذره؟‏» بعد در جواب می‌گوید:‏ «مسلماً نور نمی‌تواند هر دوی اینها باشد،‏ چرا که مدل موجی و ذره‌ای نور قابل انطباق نیستند.‏ بهترین پاسخ این است که نور نه این است و نه آن.‏» با وجود اینکه انسان هنوز نتوانسته  است بدرستی به این جنبه از خلقت یَهُوَه پی ببرد هنوز هم نور خورشید به طور مستقیم یا غیر مستقیم به ما گرمی می‌بخشد؛‏ گیاهان را برای تغذیه و تولید اکسیژن نمو می‌دهد؛‏ با کمک آن می‌توانیم کتاب بخوانیم،‏ چهرهٔ عزیزانمان را ببینیم،‏ از غروب آفتاب لذت ببریم و بسیاری چیزهای دیگر.‏ آیا هنگام انجام این کارها به جا نیست که به عجیب بودن اعمال خدا اذعان کنیم؟‏ —‏ مزمور ۱۰۴:‏⁠۱،‏ ۲؛‏ ۱۴۵:‏۵؛‏ اِشَعْیا ۴۵:‏۷؛‏ اِرْمیا ۳۱:‏۳۵‏.‏

۲۲.‏ عکس‌العمل داود از مشاهدهٔ اعمال عجیب خدا چگونه بود؟‏

^۲۲ مسلماً هدف از تأمل بر اعمال عجیب یَهُوَه صرفاً در بهت و شگفتی فرو رفتن نیست.‏ چرا که به هر حال به اظهار داود درک و توضیح تمام اعمال خدا ناممکن است.‏ این مزمورنویس عهد باستان نوشت:‏ «ای یَهُوَه خدای ما چه بسیار است کارهای عجیب که تو کرده‌ای .‏ .‏ .‏ اگر آنها را تقریر و بیان بکنم،‏ از حد شمار زیاده است.‏» (‏ مزمور ۴۰:‏۵‏)‏ مسلماً منظور وی این نبود که به دلیل کثرت اعمال عجیب یَهُوَه بهتر است که اصلاً در مورد آن صحبت نکند.‏ خیر،‏ طبق مزمور ۹:‏۱ داود چنین عزم کرده بود:‏ ‏«خداوند را به تمامیِ دل حمد خواهم گفت؛‏ جمیع عجایب تو را بیان خواهم کرد.‏»‏

۲۳.‏ اعمال عجیب خدا چه تأثیری بر تو دارد،‏ و چگونه می‌توانی در این خصوص به دیگران نیز کمک کنی؟‏

^۲۳ آیا ما نیز همچون داود برانگیخته نمی‌شویم که در مورد عجایب یَهُوَه لب به سخن بگشاییم؟‏ آیا حسی که از دیدن اعمال عجیب یَهُوَه در ما به وجود می‌آید ما را بر آن نمی‌دارد تا در مورد او،‏ و اعمال حاضر و آینده‌اش با دیگران صحبت کنیم؟‏ پاسخ این سؤال واضح است؛‏ باید ‹ در میان امّت‌ها جلال او را ذکر کنیم و کارهای عجیب او را در جمیع قومها› بیان کنیم.‏ (‏ مزمور ۹۶:‏⁠۳-‏۵‏)‏ آری،‏ می‌توانیم با صحبت کردن با دیگران و در میان گذاشتن آنچه در مورد آفریدگارمان آموخته‌ایم قدردانی خاضعانهٔ خویش را نسبت به اعمال شگفت‌انگیز او نشان دهیم.‏ حتی کسانی که در جوامعِ الحادی پرورش یافته‌اند ممکن است با شنیدن سخنان مفید و آموزندهٔ ما بیدار شوند و به وجود خدا پی ببرند.‏ و چه بسا این کار آنان را همچنین تشویق کند که در مورد یَهُوَه خدا که ‹آفرینندهٔ همهٔ موجودات› و خالق عجایب هستی است آموزش ببینند و او را خدمت کنند.‏ —‏ مکاشفه ۴:‏⁠۱۱‏.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• آنچه در ایّوب ۳۷:‏۱۴ می‌خوانیم ما را به یاد کدام اعمال عجیب خدا می‌اندازد؟‏

‏• در بابهای ۳۷ و ۳۸ کتاب ایّوب با چه نکاتی برخورد می‌کنیم که دانش بشری قادر به توضیح کامل آنها نیست؟‏

‏• با تأمل در اعمال عجیب خدا چه احساسی در تو به وجود می‌آید و تو را به چه کاری وامی‌دارد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

کیست که دریاها را محصور ساخته و آنها را در سرحدات خود نگاه داشته است؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۷]‏

چه کسی تمام مناطق زیبای زمین را که خدا آفریده است مشاهده کرده است؟‏