اطمینان کامل به یَهُوَه

توطئه‌ای در حال صورت گرفتن است.‏ مقامات عالی‌رتبهٔ سرزمینی با یکدیگر به مشورت پرداخته،‏ قصد آن دارند که قانون جدیدی تسلیم پادشاه نمایند.‏ بنا بر مفاد قانون جدید،‏ هر گونه پرستشی به غیر از پرستشِ مورد تأیید دولت،‏ اهانتی بزرگ و جرمی سنگین محسوب می‌گردد.‏

آیا این داستان برایت آشناست؟‏ حکایتهای تاریخی از افراد بسیاری گزارش می‌کند که برای دیگران قانوناً پاپوش دوخته‌اند.‏ واقعهٔ مذکور،‏ در زمان دانیال نبی در حیطهٔ فرمانروایی پارس به وقوع پیوست.‏ در آن روزگار،‏ داریوش پادشاه قانونی به این مضمون وضع کرد:‏ «هر کسی که تا سی روز از خدایی یا انسانی سوای .‏ .‏ .‏ پادشاه مسألتی نماید در چاه شیران افکنده شود.‏» —‏ دانیال ۶:‏⁠۷-‏۹‏.‏

تصویب این قانون زندگی دانیال را مورد تهدید قرار می‌داد.‏ آیا او همچنان به خدای خود،‏ یَهُوَه،‏ توکل می‌کرد؟‏ یا اینکه با دشمنان سازش می‌نمود و طبق فرمان پادشاه عمل می‌کرد؟‏ گزارش کتاب مقدس برای ما نقل می‌کند:‏ «امّا چون دانیال دانست که نوشته امضا شده است به خانهٔ خود درآمد و پنجره‌های بالاخانهٔ خود را به سمت اورشلیم باز نموده،‏ هر روز سه مرتبه زانو می‌زد و دعا می‌نمود و چنانکه قبل از آن عادت می‌داشت نزد خدای خویش دعا می‌کرد و تسبیح می‌خواند.‏» (‏ دانیال ۶:‏⁠۱۰‏)‏ باقی داستان را بخوبی می‌دانیم.‏ دانیال را به علت ایمانش به درون چاه شیران انداختند ولی یَهُوَه ‹ دهان شیران را بست› و خادم وفادار خود را از مرگ نجات داد.‏ —‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۳؛‏ دانیال ۶:‏⁠۱۶-‏۲۲‏.‏

زمان خودآزمایی

امروزه خادمین یَهُوَه در دنیایی پر از خصومت و شرارت زندگی می‌کنند و عوامل بسیاری سلامت جسمانی و روحانی ایشان را مورد تهدید قرار می‌دهد.‏ برای مثال،‏ طی آشوبها و  وحشیگریهایی که به دلیل تنفر نژادی در بعضی از سرزمینها بر پا شده است بسیاری از شاهدان یَهُوَه کشته شده‌اند.‏ در نقاط دیگر،‏ خادمین یَهُوَه با قحطی،‏ مشکلات اقتصادی،‏ فجایع طبیعی،‏ امراض مهلک و اوضاع تهدیدآمیز دیگر مواجه شده‌اند.‏ به علاوه،‏ آنان مجبور بوده‌اند متحمل آزار و اذیت از سوی مخالفین حقیقت شده،‏ بر انواع فشارها و مشکلات در محل کار و همچنین وسوسه‌ها جهت ارتکاب اعمال خلاف فائق آیند.‏ جمیع این موارد می‌تواند سلامت روحانی ایشان را به مخاطره اندازد.‏ در واقع باید گفت که مدعی بزرگِ یَهُوَه یعنی شیطان به هر طریق ممکن سعی بر نابود کردن خادمین او دارد.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۸‏.‏

در مواقع رویارویی با چنین وضعیتهایی چه می‌توانیم بکنیم؟‏ وقتی زندگی‌مان در خطر قرار می‌گیرد،‏ طبیعتاً ترس بر ما مستولی می‌شود.‏ باید یادآوری دلگرم‌کنندهٔ پولس رسول را به خاطر بیاوریم:‏ «[یَهُوَه] گفته است:‏ ‹تو را هرگز رها نکنم و تو را ترک نخواهم نمود.‏› بنابراین ما با دلیریِ تمام می‌گوییم:‏ ‹خداوند مددکنندهٔ من است و ترسان نخواهم بود.‏ انسان به من چه می‌کند؟‏› » (‏ عبرانیان ۱۳:‏⁠۵،‏ ۶‏)‏ می‌توانیم خاطرجمع باشیم که یَهُوَه امروز نیز همان علاقه و توجه را به خادمین خود دارد.‏ لذا ممکن است علی‌رغم داشتن آگاهی از وعده‌های خدا،‏ هنوز تردید داشته باشیم که او در مواقع ضروری به حمایت و یاری ما بر خواهد خواست.‏ بنابراین،‏ بسیار مهم و حیاتی است که به بررسی نکاتی بپردازیم که پایه و اساس اطمینان یا توکلمان به یَهُوَه را تشکیل می‌دهد.‏ ضمناً بر ما لازم است که هر آنچه از دستمان برمی‌آید برای حفظ نمودن و تقویت آن اطمینان یا توکل انجام دهیم و نتیجتاً «سلامتی خدا که فوق از تمامی عقل است،‏ دلها و ذهنهای [ما] را در مسیح عیسی نگاه خواهد داشت.‏» (‏ فیلپّیان ۴:‏۷‏)‏ به این طریق می‌توانیم در مواقع رویارویی با آزمایشات و سختیها عاقلانه عمل نماییم.‏

مبنای توکل به یَهُوَه

ما یقیناً دلایل بسیاری برای توکل کردن به خالقمان،‏ یَهُوَه،‏ در دست داریم.‏ نخستین دلیل،‏ این واقعیت است که یَهُوَه خدای بامحبتی است که به خادمین خود حقیقتاً علاقه دارد و از آنان مراقبت می‌کند.‏ وقایع بی‌شماری در کتاب مقدس گزارش شده است که حکایت از توجه و رسیدگی محبت‌آمیز یَهُوَه نسبت به خادمینش دارد.‏ موسی در توصیف رفتار یَهُوَه با قوم منتخب خود،‏ اسرائیل،‏ همچون شخص ثالثی نوشت:‏ «او را در زمین ویران یافت،‏ و در بیابان خراب و هولناک.‏ او را احاطه کرده،‏ منظور داشت و او را مثل مردمک چشم خود محافظت نمود.‏» (‏ تثنیه ۳۲:‏۱۰‏)‏ امروزه نیز یَهُوَه از خادمین خود فرداً یا به طور جمعی به نحو احسن مراقبت می‌کند.‏ برای مثال،‏ وقتی در منطقهٔ بوسنی بعضی از شاهدان یَهُوَه طی جنگ داخلی بشدت با کمبود غذا روبرو شده بودند،‏ یَهُوَه ترتیبی داد تا برادرانشان از کشورهای کروآسی و اتریش با تلاشی شجاعانه مایحتاج ایشان را فراهم آورند.‏ آن برادران مجبور بودند به منظور کمک‌رسانی زندگی خود را به مخاطره انداخته،‏ از مناطق بسیار خطرناک عبور کنند.‏ *

یَهُوَه خدا قادر مطلق است و مسلماً توانایی آن را دارد که خادمین خود را از هر حیث تحت حمایت قرار دهد.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۳:‏۲۲؛‏ مکاشفه ۴:‏۸‏)‏ البته،‏ شاید او اجازه دهد که بعضی از خادمینش به منظور اثبات وفاداری خود تا حد مرگ پیش بروند.‏ لهذا،‏ در این راه ایشان را تقویت نموده،‏ به آنان کمک می‌کند تا کمال اخلاقی خود را از دست ندهند و تا به آخر استوار باقی مانده،‏ شادی و آسودگی‌خاطر خویش را حفظ نمایند.‏ از این رو،‏ ما نیز می‌توانیم همچون مزمورنویس با اطمینان بگوییم:‏ «خدا ملجا و قوّت ماست،‏ و مددکاری که در تنگیها فوراً یافت می‌شود.‏ پس نخواهیم ترسید،‏ اگر چه جهان مبدل گردد و کوهها در قعر دریا به لرزش آید.‏» —‏ مزمور ۴۶:‏⁠۱،‏ ۲‏.‏

کتاب مقدس همچنین آشکار می‌سازد که یَهُوَه خدای حقیقت و راستی است.‏ این به آن معناست که او همیشه به وعده‌های خود عمل می‌کند.‏ در واقع،‏ کتاب مقدس او را چنین توصیف می‌کند:‏ «خدایی که دروغ نمی‌تواند گفت.‏» (‏ تیطُس ۱:‏۲‏)‏ از آنجایی که یَهُوَه بکرّات از خادمین خود حمایت کرده و آنان را نجات داده است،‏ می‌توانیم اطمینان کامل داشته باشیم که او قادر و همچنین راغب است به وعده‌های خویش عمل کند.‏ —‏ ایّوب ۴۲:‏۲‏.‏

 روشهایی برای تقویت اطمینان خود

ما دلایل بسیاری برای توکل نمودن به یَهُوَه در دست داریم لیکن باید مواظب باشیم و آن را امری مسلّم نپنداریم،‏ زیرا که روزی ممکن است حتی خود ما از یَهُوَه سَلب اطمینان کنیم.‏ این به آن سبب است که در دنیایی زندگی می‌کنیم که انسانها معمولاً چندان به خدا ایمان نمی‌ورزند،‏ و چنین گرایشی به آسانی می‌تواند موجب تضعیف اطمینان ما به یَهُوَه شود.‏ بنابراین،‏ باید به قصد حفظ و تقویت اطمینان خود به خدا جدّ و جهد نماییم.‏ یَهُوَه بر این موضوع کاملاً واقف است و تدارکات لازم را دیده است.‏

نخست آنکه یَهُوَه کلام خود یعنی کتاب مقدس را در اختیار ما قرار داده است که در آن اَعمال مقتدرانهٔ بسیاری از او به ثبت رسیده که محض خاطر خادمین وفادار خود انجام داده است.‏ فرض کن با شخصی بتازگی آشنا شده‌ای و جز نام وی چیزی در مورد او نمی‌دانی.‏ چقدر می‌توانی به او اطمینان کنی؟‏ احتمالاً به او اطمینان نمی‌کنی و یا خیلی کم.‏ برای اینکه بتوانی به او اطمینان کنی باید ابتدا رفتار و اَعمالش را تحت نظر قرار دهی.‏ آیا اینطور نیست؟‏ با خواندن گزارش اَعمال یَهُوَه در کتاب مقدس و با تأمل کردن روی آنها،‏ بر معرفتمان در مورد یَهُوَه و طریقهای عالی و شگفت‌انگیز وی افزوده می‌گردد.‏ با این کار بمرور درمی‌یابیم که یَهُوَه شخصی بسیار امین و قابل‌اطمینان می‌باشد و توکلمان به او بیشتر می‌گردد.‏ مزمورنویسی در این رابطه سرمشق عالیی از خود بر جای گذاشت.‏ او از صمیم دل به یَهُوَه دعا کرد و گفت:‏ «کارهای خداوند را ذکر خواهم نمود زیرا کار عجیب تو را که از قدیم است به یاد خواهم آورد.‏ و در جمیع کارهای تو تأمل خواهم کرد و در صنعتهای تو تفکر خواهم نمود.‏» —‏ مزمور ۷۷:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

ما علاوه بر کتاب مقدس به منبع غذای روحانی غنی دیگری دسترسی داریم و آن،‏ نشریات مبتنی بر کتاب مقدس می‌باشد که سازمان یَهُوَه برای ما تهیه می‌کند.‏ این نشریات همچنین شامل گزارشهای پرشور و آموزنده‌ای از سرگذشت خادمین خدا در روزگار اخیر می‌باشد که چگونه یَهُوَه در مواقع یأس و ناامیدی به ایشان کمک کرده است.‏ برای مثال،‏ مارتین پُتسینگِر که بعدها به عضویت هیئت اداره‌کنندهٔ شاهدان یَهُوَه درآمد،‏ در حین خدمت پیشگامی در منطقه‌ای از اروپا،‏ دور از وطن خود،‏ بشدت بیمار شد.‏ او بی‌پول بود و هیچ دکتری او را برای معالجه نمی‌پذیرفت.‏ اما یَهُوَه او را تنها نگذاشت.‏ پس از مدتی،‏ شخصی با پزشک ارشد بیمارستان منطقه در این باره صحبت کرد.‏ آن مرد مهربان اعتقادی راسخ به کتاب مقدس داشت و از برادر پُتسینگِر همچون پسر خود مراقبت به عمل آورد و به هیچ‌وجه پولی از او مطالبه نکرد.‏ خواندن این گونه سرگذشتها به طور یقین موجب می‌شود که بیشتر به پدر آسمانی خود اطمینان کنیم.‏

کمک گرانبهای دیگری که یَهُوَه به منظور تقویت ایمان و اطمینانمان در نظر گرفته است،‏ امتیاز فوق‌العادهٔ دعا کردن می‌باشد.‏ پولس رسول از روی محبت به ما نصیحت می‌کند و می‌گوید:‏ «برای هیچ چیز اندیشه مکنید،‏ بلکه در هر چیز با صلات و دعا با شکرگذاری مسؤلات خود را به خدا عرض کنید.‏» (‏ فیلپّیان ۴:‏۶‏)‏ عبارت «هر چیز» در این آیه،‏ می‌تواند احساسات،‏ نیازها،‏ واهمه‌ها و نگرانیهای ما را در بر گیرد.‏ دعاهای مکرّر و از صمیم دل به ما کمک می‌کند تا بیشتر به یَهُوَه توکل کنیم.‏

وقتی عیسی مسیح بر روی زمین بود،‏ گاهی اوقات به مکانی خلوت می‌رفت تا بتواند بدون مزاحمت دعا کند.‏ (‏ متّیٰ ۱۴:‏۲۳؛‏ مَرقُس ۱:‏⁠۳۵‏)‏ او حتی یک بار پیش از اتخاذ تصمیمی مهم،‏ کل ساعات شب را صرف دعا به پدر آسمانی خود نمود.‏ (‏ لوقا ۶:‏⁠۱۲،‏ ۱۳‏)‏ جای تعجبی نیست که عیسی توانست متحمل دشوارترین آزمایشی گردد که تا کنون بر سر هیچ انسانی نیامده است زیرا توکل او به یَهُوَه بسیار زیاد بود.‏ آخرین جمله‌ای که او بر روی تیر شکنجه به زبان آورد این بود:‏ «ای پدر به دستهای تو روح خود را می‌سپارم.‏» اگرچه  یَهُوَه اقدامی برای نجات او نکرد،‏ از دعای عیسی چنین برمی‌آید که تا آخرین لحظات زندگی به پدر خود توکل داشت.‏ —‏ لوقا ۲۳:‏۴۶‏.‏

عامل دیگری که به ما کمک می‌کند بیشتر به یَهُوَه اطمینان نماییم معاشرت مرتب با کسانی می‌باشد که از صمیم دل به او توکل می‌کنند.‏ یَهُوَه به قوم خود فرمود که برای دریافت آموزش الهی و تشویق یکدیگر به طور مرتب اجتماع نمایند.‏ (‏ تثنیه ۳۱:‏۱۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ چنین معاشرتی بر اطمینان و توکل ایشان به یَهُوَه می‌افزود و آنان را قادر می‌ساخت متحمل آزمایشات سخت ایمان گردند.‏ در یکی از سرزمینهای قارهٔ آفریقا فعالیت موعظه ممنوع بود و شاهدان یَهُوَه را از حفاظت پلیس،‏ دریافت جواز سفر،‏ سند ازدواج،‏ معالجه در بیمارستان و استخدام محروم گردانیده بودند.‏ با بروز جنگ داخلی یکی از مناطق آن کشور،‏ ۳۹ عضو یک جماعت،‏ از جمله کودکان،‏ به دلیل ترس از بمباران تقریباً به مدت چهار ماه در بیابان زیر یک پل کوچک به سر بردند.‏ تحت آن وضعیت حاد،‏ بررسی روزانهٔ آیه از کتاب مقدس و برگزاری جلسات دیگر نیروی فراوانی به آنان می‌بخشید.‏ به این منوال،‏ ایشان توانستند متحمل سختیها گردند و روحانیت خود را حفظ کنند.‏ این تجربه ارزش و اهمیت گردهمایی مرتب با قوم یَهُوَه را بوضوح نشان می‌دهد.‏

به منظور تقویت اطمینان و توکل خود به یَهُوَه همچنین باید در کار موعظهٔ ملکوت فعال بمانیم و همیشه آمادهٔ بشارت دادن به دیگران باشیم.‏ سرگذشت مبشر جوان و غیوری در کشور کانادا نشانگر این موضوع می‌باشد.‏ آن دختر مبتلا به بیماری غیرقابل‌علاج سرطان خون بود.‏ علی‌رغم آن بیماری مهلک،‏ او قصد داشت به صف خادمین تمام‌وقت بپیوندد و پیشگامی کند.‏ سپس،‏ طی یک دورهٔ بهبودی کوتاه‌مدت توانست به مدت یک ماه به عنوان پیشگام کمکی به خدمت موعظه بپردازد.‏ متأسفانه وضعیت جسمانی او بدتر شد و چند ماه بعد درگذشت.‏ آن دختر تا آخرین دقایق زندگی از لحاظ روحانی قوی ماند و به یَهُوَه توکل داشت.‏ مادر او تعریف می‌کند:‏ «دخترم تا آخر عمرش،‏ بیشتر به فکر دیگران بود تا به فکر خودش.‏ او آنها را تشویق به خواندن کتاب مقدس می‌کرد و بهشان می‌گفت،‏ ‹ در بهشت همدیگر را خواهیم دید.‏› »‏

اطمینان خود را به یَهُوَه ثابت کنیم

‏«چنانکه بدن بدون روح مرده است،‏ همچنین ایمان بدون اعمال نیز مرده است.‏» (‏ یعقوب ۲:‏⁠۲۶‏)‏ آنچه که یعقوب در مورد ایمان به خدا گفت می‌تواند در مورد اطمینان به او نیز مصداق داشته باشد.‏ ابراز شفاهی اطمینان به خدا بی‌معنی خواهد بود مگر آنکه آن را در عمل نشان دهیم.‏ ابراهیم به یَهُوَه اطمینان کامل داشت و آن را با اطاعت بی‌چون و چرا از فرامین او ثابت کرد؛‏ حتی تا حدی که حاضر شد پسر خود یعنی اسحاق را قربانی کند.‏ ابراهیم به دلیل توکل و اطاعت خداپسندانه‌اش «دوست خدا نامیده شد.‏» —‏ عبرانیان ۱۱:‏⁠۸-‏۱۰،‏ ۱۷-‏۱۹؛‏ یعقوب ۲:‏⁠۲۳‏.‏

برای اثبات اطمینان به یَهُوَه مجبور نیستیم منتظر فرا رسیدن آزمایشات بزرگ شویم.‏ عیسی به شاگردان خود گفت:‏ «آنکه در اندک امین باشد در امر بزرگ نیز امین بُوَد و آنکه در قلیل خائن بُوَد در کثیر هم خائن باشد.‏» (‏ لوقا ۱۶:‏۱۰‏)‏ ما باید بیاموزیم که در تمام امور روزمره‌مان به یَهُوَه توکل کنیم و حتی در مسائل بظاهر جزئی از او اطاعت کنیم.‏ با مشاهدهٔ فواید چنین اطاعتی،‏ اطمینان و اعتماد ما به پدر آسمانی‌مان افزایش می‌یابد و قادر خواهیم گشت تا در آینده با آزمایشات بزرگتر و یا مخوفتر مواجه شویم.‏

در حالی که جهان به پایان فاجعه‌آمیز خود نزدیک می‌شود،‏ قوم یَهُوَه الزاماً با آزمایشات و مخاطرات بیشتری روبرو خواهند شد.‏ (‏ اعمال ۱۴:‏۲۲؛‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏⁠۱۲‏)‏ با داشتن اطمینان مطلق به یَهُوَه می‌توانیم امید رستگاری از دنیای شیطان و راه‌یابی به درون دنیای جدیدی را داشته باشیم که خدا وعده داده است —‏ حتی اگر بر اثر مرگ نتوانیم وقوع مصیبت عظیم را به عین مشاهده کنیم،‏ خدا ما را رستاخیز خواهد داد.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏⁠۱۳‏)‏ عدم توکل موجب تیرگی رابطهٔ ما با خالقمان می‌گردد.‏ امید است که تا ابد قدر رابطهٔ گرانبهای خویش را با یَهُوَه بدانیم و همیشه به او توکل کنیم.‏ سپس،‏ آنچه در مورد دانیال متعاقب رهایی از چاه شیران گفته شد در مورد ما نیز مصداق می‌یابد:‏ «از آن جهت که بر خدای خود توکّل نموده بود در او هیچ ضرری یافت نشد.‏» —‏ دانیال ۶:‏⁠۲۳‏.‏

‏[پاورقی]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۹]‏

خواندن سرگذشت خادمین وفادارِ یَهُوَه همچون مارتین پُتسینگِر ایمان ما را تقویت می‌کند