شادیِ بخشش را از آن خود ساز!‏

‏«دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» —‏ اعمال ۲۰:‏۳۵‏.‏

۱.‏ یَهُوَه چگونه نشان می‌دهد که از بخشش به دیگران شاد می‌شود؟‏

شادی شناختن حقیقت و به دست آوردن برکاتی که به همراه دارد هدیه‌ای گرانبها از جانب خداست.‏ کسانی که یَهُوَه را شناخته‌اند شادی‌های بی‌شماری نصیبشان شده است.‏ البته شادی حاصل از دریافت هدیه عکس‌العملی طبیعی است،‏ ولی با بخشش به دیگران هم می‌توان شاد شد.‏ یَهُوَه عطاکنندهٔ «هر بخشندگیِ نیکو و هر بخششِ کامل از بالا است» و از این رو،‏ ‹خدایی متبارک و شاد› است.‏ (‏ یعقوب ۱:‏۱۷؛‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱‏)‏ او تعالیم صحیح خود را به کسانی می‌بخشد که به او گوش می‌کنند و نیز از اطاعت کسانی که از او تعلیم می‌یابند شاد می‌شود،‏ درست مثل والدینی که به دلیل اطاعت فرزندانشان از راهنمایی‌های محبّت‌آمیز ایشان خوشنود می‌شوند.‏ —‏ امثال ۲۷:‏۱۱‏.‏

۲.‏ (‏ الف)‏ عیسی دربارهٔ دادن و بخشش چه گفت؟‏ (‏ ب)‏ وقتی حقیقت کتاب مقدّس را به دیگران تعلیم می‌دهیم،‏ چه شادیی به دست می‌آوریم؟‏

^۲ عیسی نیز وقتی روی زمین زندگی می‌کرد از دیدن عکس‌العمل مثبت مردم نسبت به تعالیمش خوشحال می‌شد.‏ پولس رسول به نقل از عیسی گفت:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» (‏ اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ طبیعتاً وقتی می‌بینیم کسی عقاید کتاب مقدّس را می‌پذیرد رضایت خاطر می‌یابیم.‏ ولی این رضایت خاطر تنها ناشی از پذیرش عقاید دینی ما و توافق آنها نیست.‏ بلکه شادی ما به این دلیل بزرگ است چون می‌دانیم هدیه‌مان به آنها ارزشی واقعی دارد و جاودانی است.‏ با بخشش هدیه‌ای روحانی،‏ به مردم کمک می‌کنیم تا هم امروز برکت یابند،‏ هم تا ابد.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۸‏.‏

بخشش به دیگران شادی‌آور است

۳.‏ (‏ الف)‏ پولس و یوحنّای رسول شادی خود را بابت کمک روحانی به دیگران چگونه ابراز کردند؟‏ (‏ ب)‏ چرا یاد دادن حقیقت کتاب مقدّس به فرزندانمان یک نوع ابراز محبّت است؟‏

^۳ بلی،‏ مسیحیان نیز مانند یَهُوَه و عیسی از بخشش هدایای روحانی به دیگران شاد می‌شوند.‏ پولس رسول نیز شاد بود چون می‌دانست به دیگران در یاد گرفتن حقیقت کلام خدا کمک کرده است.‏ به این دلیل بود که او به جماعت تَسّالونیکی نوشت:‏ «چیست امید و سرور و تاج فخر ما؟‏ مگر شما نیستید در حضور خداوند ما عیسی در هنگام ظهور او؟‏ زیرا که شما جلال و خوشی ما هستید.‏» (‏ ۱تَسّالونیکیان ۲:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ یوحنّای رسول نیز،‏ با نظر به فرزندان روحانی نوشت:‏ «مرا بیش از این شادی نیست که بشنوم که فرزندانم در راستی سلوک می‌نمایند.‏» (‏ ۳یوحنّا ۴‏)‏ علاوه بر این نیز،‏ به شادی حاصل از کمک به فرزندان خود بیاندیشیم به این امید که روزی آنها فرزندان روحانی‌مان نیز بشوند!‏ بزرگ کردن فرزندان «به تأدیب و نصیحت خداوند» یک نوع ابراز محبّت از طرف والدین است.‏ (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ بدین طریق،‏ والدین نشان می‌دهند که آنها به فکر آیندهٔ جاودانی فرزندانشان می‌باشند.‏ و وقتی فرزندان نسبت به راهنمایی‌های والدین عکس‌العملی مثبت از خود نشان می‌دهند،‏ شادی و رضایت خاطر پدر و مادرشان صدچندان می‌شود.‏

۴.‏ چه تجربه‌ای شادیِ حاصل از بخشش روحانی را نشان می‌دهد؟‏

^۴ خواهری به نام دِل پیشگام تمام‌وقت است و پنج فرزند دارد.‏ او نقل می‌کند:‏ «خیلی راحت می‌توانم مفهوم این سخنان یوحنّای رسول را درک کنم چونکه چهار تا از بچه‌هایم ‹ در حقیقت  گام برمی‌دارند.‏› وقتی می‌بینم یَهُوَه زحمات مرا در تربیت بچه‌هایم در راه حقیقت برکت داده است در دلم بی‌نهایت احساس رضایت می‌کنم چون می‌دانم وقتی تمام اعضای یک خانواده در پرستش حقیقی متحدند،‏ موجب جلال و تمجید او می‌شود.‏ تصوّر زیبای زندگی جاودانی در بهشت همراه با خانواده‌ام کافی است که دلم را سرشار از امید کند و به من قوّت دهد تا مشکلات و موانع را تحمّل کنم.‏» متأسفانه یکی از دختران دِل به دلیل انحراف از طریق زندگی مسیحی از جماعت اخراج شده است.‏ با وجود این،‏ دِل سخت می‌کوشد تا طرزفکر مثبت خود را حفظ کند.‏ او می‌گوید:‏ «امیدوارم که روزی دخترم با فروتنی و از ته قلب به سوی یَهُوَه برگردد.‏ ولی خدا را شکر می‌کنم که بقیهٔ بچه‌هایم در حقیقت هستند و او را با وفاداری خدمت می‌کنند.‏ شادیی که در قلبم حس می‌کنم،‏ برایم قوّتی باطنی است.‏» —‏ نَحَمِیا ۸:‏۱۰‏.‏

به دست آوردن دوستانی ابدی

۵.‏ وقتی در فعالیت شاگردسازی از خود مایه می‌گذاریم،‏ چه آگاهیی باعث رضایت خاطر ما می‌شود؟‏

^۵ عیسی به پیروانش دستور داد که شاگردان مسیحی بسازند و دربارهٔ یَهُوَه و اوامرش به آنها تعلیم دهند.‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ هم یَهُوَه،‏ هم عیسی بدون هیچ‌گونه خودخواهی به مردم کمک کرده‌اند تا با طریق حقیقت آشنا شوند.‏ از این رو،‏ وقتی در فعالیت شاگردسازی از خود مایه می‌گذاریم،‏ رضایت خاطر به دست می‌آوریم چون می‌دانیم از یَهُوَه،‏ عیسی و مسیحیان اوّلیه تقلید می‌کنیم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۱:‏۱‏)‏ پس وقتی با خدای قادر متعال و پسر عزیزش همکاری می‌کنیم،‏ زندگی‌مان مفهوم خاصّی به خود می‌گیرد.‏ واقعاً چه شادی بزرگی است که ‹همکاران خدا› خوانده شویم!‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏۹‏)‏ و آیا این حقیقت که حتّی فرشتگان نیز در فعالیت موعظهٔ بشارت شرکت می‌کنند برایمان هیجان‌آور نیست؟‏ —‏ مکاشفه ۱۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۶.‏ با دادن موهبتی روحانی به دیگران،‏ چه کسانی دوستان ما می‌شوند؟‏

^۶ در واقع با دادن موهبتی روحانی به دیگران،‏ از نقش خود به عنوان همکاران خدا فراتر رفته،‏ با وی دوستی جاودانی برقرار می‌کنیم.‏ برای نمونه،‏ ابراهیم بابت ایمانی که داشت دوست یَهُوَه خوانده شد.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۳‏)‏ با تلاش در راه به جا آوردن ارادهٔ خدا ما هم می‌توانیم با خدا دوست شویم.‏ همچنین،‏  به رغم دوستی با خدا،‏ دوست عیسی نیز می‌شویم.‏ عیسی به شاگردانش گفت:‏ «شما را دوست خوانده‌ام زیرا که هر چه از پدر شنیده‌ام به شما بیان کردم.‏» (‏ یوحنّا ۱۵:‏۱۵‏)‏ برای خیلی از مردم شمرده شدن در زُمرهٔ دوستانِ اشخاص بانفوذ یا مقامات رسمی افتخار محسوب می‌شود،‏ ولی ما از جمله دوستانِ بزرگ‌ترین دو شخصیت عالم می‌باشیم.‏

۷.‏ (‏ الف)‏ خواهری چگونه دوستی واقعی پیدا کرد؟‏ (‏ ب)‏ آیا تو هم تجربه‌ای مشابه داشته‌ای؟‏

^۷ علاوه بر این،‏ وقتی به مردم در شناختن خدا کمک می‌کنیم با آنها نیز دوست می‌شویم که این نیز شادی خاصّی به همراه دارد.‏ جُوآن که در ایالات متحده زندگی می‌کند با خانمی به اسم تِلما مطالعهٔ کتاب مقدّس را شروع کرد.‏ با اینکه خانوادهٔ تِلما با مطالعهٔ او مخالفت می‌کرد،‏ تِلما استقامت کرده،‏ پس از یک‌سال تعمید گرفت.‏ جُوآن می‌گوید:‏ «تماس ما به آنجا ختم نشد؛‏ در واقع به یک دوستی خوب مبدّل شد که تا امروز ۳۵ سال دوام آورده است.‏ در طی این سال‌ها بارها با همدیگر به موعظه و کنگره می‌رفتیم.‏ بعد از مدتی به خانه‌ای جدید حدود ۸۰۰ کیلومتری خانهٔ قبلی‌ام نقل‌مکان کردم.‏ با این حال،‏ تِلما هنوز برایم نامه‌هایی بسیار گرم و محبّت‌آمیز می‌فرستد و می‌نویسد که خیلی به فکرم است و از اینکه برای او دوست و نمونه بوده‌ام و حقیقت را از کتاب مقدّس به او آموخته‌ام تشکّر می‌کند.‏ داشتن دوستی نزدیک و عزیز مثل تِلما پاداشی بسیار بزرگ در ازای تلاش‌هایم در راه شناساندن یَهُوَه به اوست.‏»‏

۸.‏ چه طرزفکر مثبتی به ما در خدمت موعظه کمک می‌کند؟‏

^۸ اکثر کسانی که به آنها برمی‌خوریم علاقهٔ چندانی به کلام یَهُوَه نشان نمی‌دهند و یا کلاً آن را رد می‌کنند.‏ امّا احتمال پیدا کردن کسی که بخواهد حقیقت را یاد بگیرد،‏ باعث می‌شود با صبر و تحمّل ادامه دهیم.‏ بی‌اعتنایی اکثر مردم ممکن است ایمان و قدرت استقامت ما را به مخاطره اندازد.‏ ولی حفظ طرزفکری مثبت می‌تواند حربه‌ای برای مقابله با این خطر باشد.‏ برادری به نام فاستو،‏ اهل گوآتمالا،‏ می‌گوید:‏ «وقتی به کسی شهادت می‌دهم،‏ پیش خودم فکر می‌کنم که چه خوب می‌شود اگر این شخصی که با او صحبت می‌کنم روزی خواهر یا برادری روحانی بشود.‏ به خودم می‌گویم بالاخره روزی خواهد رسید که حداقل یکی از این اشخاصی که ملاقات می‌کنم حقیقت کلام خدا را قبول خواهد کرد.‏ همین فکر به من نیرو می‌دهد تا به فعالیت خودم ادامه دهم و شادی واقعی داشته باشم.‏»‏

گنج‌اندوزی در آسمان

۹.‏ عیسی در مورد اندوختن گنج در آسمان چه گفت و از سخن او چه می‌آموزیم؟‏

^۹ فعالیت شاگردسازی کاری نیست که همیشه براحتی صورت گیرد،‏ حال چه شاگرد ساختن از فرزندان خودمان باشد چه از دیگران.‏ ممکن است وقت و حوصله و بردباری فراوانی در بر داشته باشد.‏ ولی فراموش نکن که بسیاری از مردم حاضرند تن به سختکوشی دهند تا برای خود مادّیات بیاندوزند که معمولاً نه برایشان شادی و سعادت می‌آورد نه بادوام است.‏ عیسی به شنوندگانش توصیه کرد که بهتر است در راه کسب چیزهای روحانی بکوشند.‏ او در این مورد گفت:‏ «گنجها برای خود بر زمین نیندوزید جایی که بید و زنگ زیان می‌رساند و جایی که دزدان نقب می‌زنند و دزدی می‌نمایند.‏ بلکه گنجها بجهت خود در آسمان بیندوزید،‏ جایی که بید و زنگ زیان نمی‌رساند و جایی که دزدان نقب نمی‌زنند و دزدی نمی‌کنند.‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ با دنبال کردن اهداف روحانی که شرکت کردن در فعالیت حیاتی شاگردسازی جزئی از آن می‌باشد،‏ رضایت خاطر می‌یابیم چون می‌دانیم که ارادهٔ خدا را به جا می‌آوریم و او نیز ما را پاداش خواهد داد.‏ پولس رسول گفت:‏ «خدا بی‌انصاف نیست که عمل شما و آن محبّت را که به اسم او .‏ .‏ .‏ ظاهر کرده‌اید،‏ فراموش کند.‏» —‏ عبرانیان ۶:‏۱۰‏.‏

۱۰.‏ (‏ الف)‏ چرا عیسی گنج‌های روحانی به دست آورده بود؟‏ (‏ ب)‏ عیسی چگونه زندگی خود را صرف خدمت روحانی کرد و این کار چه فایده‌ای برای دیگران به همراه داشت؟‏

^۱۰ اگر در فعالیت شاگردسازی بکوشیم،‏ مطابق گفتهٔ عیسی «گنجها بجهت خود در آسمان» می‌اندوزیم.‏ به دست آوردن چنین گنجی طبیعتاً سبب شادی ما می‌شود.‏ اگر بدون خودخواهی و با سخاوت تمام به دیگران بخشش روحانی دهیم در آخر خود ما از لحاظ روحانی ثروتمند می‌شویم.‏ عیسی کسی بود که میلیاردها سال به یَهُوَه خدمت کرده بود.‏ تصوّر کن که چه گنجی در آسمان برای خود اندوخته است!‏ با این حال،‏ عیسی در پی منفعت خود نبود.‏ پولس رسول نوشت:‏ «[عیسی] خود را برای گناهان ما داد تا ما را از این عالم حاضر شریر بحسب ارادهٔ خدا و پدر ما خلاصی بخشد.‏» (‏ غَلاطیان ۱:‏۴‏)‏ عیسی نه تنها با ازخودگذشتگی زندگی خود را صرف خدمت روحانی کرد بلکه جان خود را به عنوان فدیه قربانی کرد تا دیگران فرصت گنج‌اندوزی در آسمان را بیابند.‏

۱۱.‏ چرا هدایای روحانی بهتر از هدایای مادّی است؟‏

^۱۱ ما نیز با آموزش دادن به دیگران و شناساندن خدا به مردم،‏ به آنها کمک می‌کنیم گنج‌های روحانی و جاودانی برای خود بیاندوزند.‏ آیا می‌توانی هدیه‌ای از این گرانبهاتر به کسی بدهی؟‏  اگر به دوستی یک ساعت گرانقیمت،‏ یک اتومبیل یا حتّی یک خانه هدیه بدهی،‏ بی‌شک بسیار خوشحال و سپاسگزار خواهد بود و تو نیز شاد خواهی شد چونکه توانستی چیزی به کسی بدهی.‏ ولی بعد از ۲۰ سال آن هدیه‌ای که دادی در چه وضعی خواهد بود؟‏ بعد از ۲۰۰ سال چطور؟‏ پس از گذشت ۲۰۰۰ سال به چه روزی خواهد افتاد؟‏ ولی اگر بتوانی ازخودگذشتگی نشان داده به کسی کمک کنی تا خادم یَهُوَه بشود او می‌تواند از هدیهٔ تو تا ابد فایده ببرد.‏

در جستجوی کسانی که در پی حقیقت‌اند

۱۲.‏ بسیاری از شاهدان یَهُوَه چگونه ازخودگذشتگی نشان داده‌اند تا بتوانند به دیگران از لحاظ روحانی کمک کنند؟‏

^۱۲ امّت یَهُوَه به اقصا نقاط زمین رفته‌اند تا شادیِ دادن و بخشش روحانی را از آن خود کنند.‏ هزاران نفر از این امّت،‏ وطن و خانوادهٔ خود را ترک کرده،‏ وارد خدمت میسیونری در کشورهای دوردست شده‌اند که معمولاً به مفهوم خو گرفتن به زبان و فرهنگی جدید است.‏ بعضی نیز به نقاطی دیگر در کشور خود که نیاز مبرمی به مبشران ملکوت هست نقل مکان کرده‌اند.‏ برخی هم زبان خارجی یاد گرفته‌اند تا به خارجی‌زبانان محدوده‌شان که از کشورهای دیگر بدانجا مهاجرت کرده‌اند موعظه کنند.‏ برای نمونه،‏ زن و شوهری اهل ایالت نیوجرسی در ایالات متحده پس از بزرگ کردن دو پسر که اکنون در ادارهٔ مرکزی شاهدان یَهُوَه مشغول به خدمت‌اند،‏ وارد خدمت پیشگامی شده،‏ شروع به یاد گرفتن زبان چینی کردند.‏ این زن و شوهر در عرض سه سال با ۷۴ دانشجوی چینی که در دانشگاهی در نزدیکی محل آنها درس می‌خواندند مطالعه کردند.‏ آیا تو نیز می‌توانی خدمت خود را طوری گسترش دهی تا بتوانی شادی بیشتری در فعالیت شاگردسازی به دست آوری؟‏

۱۳.‏ اگر مایلی خدمت موعظه‌ات پرثمرتر شود چه کار می‌توانی بکنی؟‏

^۱۳ شاید مشتاقی که تو نیز با کسی کتاب مقدّس را مطالعه کنی ولی تاکنون موفق نشده‌ای.‏ در بعضی کشورها پیدا کردن علاقمندان به حقیقت چندان آسان نیست.‏ ممکن است ساکنان محدوده‌ات هیچ علاقه‌ای به کتاب مقدّس نداشته باشند.‏ اگر با چنین موقعیتی روبرو می‌باشی،‏ خواست قلبی‌ات را به مراتب در دعا تکرار کن چون می‌دانی که هم یَهُوَه هم عیسی مسیح نسبت به این کار بسیار علاقمندند و تو را به سوی شخصی گوسفندگونه هدایت می‌کنند.‏ از آنهایی که در جماعتت تجربهٔ بیشتری در موعظه و خدمتی پرثمرتر دارند کمک بخواه.‏ از آموزش و توصیاتی که در جلسات مسیحی مطرح می‌شود نهایت استفاده را ببر.‏ سعی کن از نصایح و راهنمایی‌های سرپرستان سیار و همسرانشان فایده ببری.‏ از همه بالاتر،‏ هرگز تسلیم نشو.‏ مردی حکیم این طور نوشت:‏ «بامدادان تخم خود را بکار و شامگاهان دست خود را باز مدار زیرا تو نمی‌دانی کدام یک از آنها این یا آن کامیاب خواهد شد یا هر دو آنها مثل هم نیکو خواهد گشت.‏» (‏ جامعه ۱۱:‏۶‏)‏ در ضمن،‏ ایماندارانی مانند نوح و اِرْمیا را فراموش نکن.‏ با اینکه اکثریت،‏ در مقابل موعظهٔ این انبیا واکنش مثبتی از خود نشان ندادند،‏ بالاخره عده‌ای معدود سخنان آنان را پذیرفتند و به همین خاطر خدمت موعظهٔ آنان موفقیت‌آمیز بود.‏ از آن مهم‌تر،‏ خدمت آنها باعث خشنودی یَهُوَه شد.‏

نهایت سعی خود را بکن

۱۴.‏ یَهُوَه آنهایی را که در راه خدمت به او پیر شده‌اند به چه چشم می‌نگرد؟‏

^۱۴ ممکن است شرایط زندگی‌ات اجازه ندهد بیش از این در خدمت موعظه فعال باشی.‏ مثلاً سن بالا ممکن است فعالیت‌های تو را در خدمت یَهُوَه محدود کند.‏ با این حال،‏ آنچه را آن مرد حکیم گفت مدّ نظر داشته باش:‏ «سفیدمویی تاج جمال است،‏ هنگامی که در راه عدالت یافت شود.‏» (‏ امثال ۱۶:‏۳۱‏)‏ عمری که در راه خدمت سپری شده است در چشم یَهُوَه عزیز است.‏ در ضمن،‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «تا به پیری شما من [یَهُوَه] همان هستم و تا به شیخوخیّت (‏ پیری)‏ من شما را خواهم برداشت.‏ من آفریدم و من بر خواهم داشت و من حمل کرده،‏ خواهم رهانید.‏» (‏ اِشَعْیا ۴۶:‏۴‏)‏ پدر آسمانی بامحبّت به ما وعده داده است که خادمان وفادار خود را تقویت و حمایت کند.‏

۱۵.‏ آیا باور می‌کنی که یَهُوَه شرایط تو را درک می‌کند؟‏ چرا؟‏

 ^۱۵ شاید در حال حاضر با بیماری مقابله می‌کنی،‏ مخالفت دینی همسرت را متحمل می‌شوی،‏ بار سنگین مسئولیت‌های خانوادگی را بر دوش می‌کشی و یا با مشکلاتی دیگر دست و پنجه نرم می‌کنی.‏ یَهُوَه از محدودیت‌ها و شرایط زندگی همهٔ ما مطلع است و ما را دوست دارد چونکه از هیچ زحمتی در خدمت به او دریغ نمی‌کنیم.‏ این حقیقت همیشه مصداق دارد حتّی اگر نسبت به دیگران فعالیت خیلی کمتری داشته باشیم.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۴‏)‏ یَهُوَه می‌داند که همگی ناکاملیم و از این رو انتظاراتش از ما واقع‌بینانه است.‏ (‏ مزمور ۱۴۷:‏۱۱‏)‏ اگر نهایت سعی خود را در خدمت به خدا به جا آوریم می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که در نظرش عزیز خواهیم بود و او هرگز اعمال وفادارانه‌مان را فراموش نخواهد کرد.‏ —‏ لوقا ۲۱:‏۱-‏۴‏.‏

۱۶.‏ تمامی اعضای جماعت به چه طریق می‌توانند در شاگردسازی سهیم شوند؟‏

^۱۶ فراموش نکن که فعالیت شاگردسازی فعالیتی گروهی است.‏ همان طوری که گیاه را نمی‌توان فقط با یک قطره آب سیراب کرد،‏ شاگرد ساختن هم فقط کار یک نفر نیست.‏ درست است که شخص علاقمند را ممکن است یکی از شاهدان یَهُوَه پیدا و کتاب مقدّس را با وی مطالعه کرده باشد.‏ ولی وقتی به سالن ملکوت می‌آید همهٔ اعضای جماعت در درک وی از حقیقت نقش دارند.‏ گرمی و صمیمیتی که در جماعت مشاهده می‌کند،‏ برای او گواهی از تأثیر روح خداست.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ بچه‌ها و نوجوانان با تفسیرها و جواب‌های جالب توجه خود به وی نشان خواهند داد که جوانان ما با جوانان دنیا بسیار متفاوتند.‏ همچنین،‏ اعضای کم‌بنیه،‏ بیمار و سالخورده در جماعت به وی کمک خواهند کرد درک کند که صبر و تحمّل یعنی چه.‏ صرف نظر از سن و سال یا محدودیت‌های زندگی،‏ همهٔ ما در پیشرفت جدیدان نقش مهمی را ایفا می‌کنیم و آنها را کمک می‌کنیم تا حقیقت کتاب مقدّس را دوست بدارند و علاقهٔ خود را به آن در دل بپرورانند و به سوی تعمید گام بردارند.‏ هر ساعتی را که در خدمت موعظه می‌گذرانیم،‏ هر بازدیدی که از شخص علاقه‌مند به عمل می‌آوریم و هر گفتگویی که با شخصی جدید در سالن ملکوت داریم شاید از دیدگاه ما ناچیز باشد ولی همه بخشی از کار و روال شگفت‌آور یَهُوَه است.‏

۱۷،‏ ۱۸.‏ (‏ الف)‏ علاوه بر شرکت در فعالیت شاگردسازی،‏ به چه نحو می‌توانیم از شادیِ بخشش بهره ببریم؟‏ (‏ ب)‏ وقتی شادیِ بخشش را از آن خود می‌کنیم در واقع از چه کسی تقلید می‌کنیم؟‏

^۱۷ البته شادیِ بخشش برای ما مسیحیان فقط به فعالیت شاگردسازی ختم نمی‌شود.‏ می‌توانیم وجوهی را به منظور حمایت مالی از پرستش پاک یا مساعدت نیازمندان کنار بگذاریم.‏ (‏ لوقا ۱۶:‏۹؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۶:‏۱،‏ ۲‏)‏ می‌توانیم از فرصت‌هایی برای مهمان‌نوازی از دیگران استفاده کنیم.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۱۳‏)‏ می‌توانیم بکوشیم «بقدری که فرصت داریم با جمیع مردم احسان بنماییم،‏ علی‌الخصوص با اهل بیت ایمان.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۱۰‏)‏ همچنین،‏ می‌توانیم به وسیلهٔ چیزهایی کوچک ولی بااهمیّت به دیگران بخشش کنیم،‏ مثلاً با نوشتن نامه‌ای،‏ تماسی تلفنی،‏ دادن هدیه‌ای،‏ انجام دادن کاری برای آنها و یا حتّی بیان چند کلمهٔ مهربانانه و تشویق‌آمیز.‏

^۱۸ با بخشش به دیگران،‏ نشان می‌دهیم که از پدر آسمانی‌مان تقلید می‌کنیم.‏ و همین‌طور،‏ از خود محبّت برادرانه نشان می‌دهیم که نشان مشخصهٔ مسیحیان واقعی است.‏ (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۵‏)‏ اگر این نکات را در نظر داشته باشیم شادیِ بخشش را از آن خود می‌کنیم.‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

‏• یَهُوَه و عیسی چگونه در بخشش روحانی نمونه‌اند؟‏

‏• چگونه می‌توانیم دوستانی جاودانی پیدا کنیم؟‏

‏• جهت موفق‌تر کردن خدمت روحانی‌مان چه کار می‌توانیم بکنیم؟‏

‏• اعضای جماعت چگونه می‌توانند در شادیِ بخشش سهیم شوند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۵]‏

وقتی فرزندان نسبت به آموزش عکس‌العملی مثبت از خود نشان می‌دهند،‏ شادی و رضایت خاطر پدر و مادرشان صدچندان می‌شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

در فعالیت شاگردسازی می‌توانیم دوستان واقعی پیدا کنیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

یَهُوَه ما را در سنین پیری ‹خواهد برداشت›‏