ابلیس،‏ فقط خرافات نیست

در «فرهنگ جدید کتاب مقدّس» (‏ انگل‍.‏)‏ آمده است که «در سرتاسر عهد جدید کشمکش و تضاد بین نیروهای خدا و برحق از یک طرف و نیروهای شریر به سرکردگی شیطان از طرف دیگر به چشم می‌خورد.‏ این تنها نظر یک یا دو نویسنده نبوده بلکه عمومیّت دارد.‏ .‏ .‏ .‏ بنابراین،‏ منظور عهد جدید روشن است،‏ شیطان واقعیّتی است زیانبار و دائماً متخاصم با خدا و مردم او.‏»‏

پس چرا بسیاری از مدّعیان مسیحیَّت که می‌گویند به کتاب مقدّس معتقدند واقعیّت وجود ابلیس را انکار می‌کنند؟‏ به دلیل آنکه آنها در اصل کتاب مقدّس را کلام خدا نمی‌دانند.‏ (‏ اِرْمیا ۸:‏۹‏)‏ به گفتهٔ آنها نویسندگان کتاب مقدّس عقاید فلسفی ملل اطراف خود را منعکس کرده و حقیقت را از طرف خدا به طور دقیق بیان نکردند.‏ برای مثال،‏ عالم الٰهیات کاتولیک هانس کونگ،‏ در کتاب خود به نام «مسیحی بودن» (‏ آلمانی)‏ می‌نویسد:‏ «عقاید خیالی دربارهٔ شیطان با لشکری از شیاطین از اساطیر بابل به اوایل آیین یهود و از آنجا به عهد جدید راه یافته است.‏»‏

 امّا کتاب مقدّس صرفاً کلام بشر نیست؛‏ این کتاب حقیقتاً کلام الهام‌شدهٔ خدا است.‏ اگر گفته‌های آن را دربارهٔ ابلیس جدّی تلقّی کنیم،‏ خردمندانه عمل نموده‌ایم.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۴-‏۱۷؛‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۲۰،‏ ۲۱‏.‏

نظر عیسی چه بود؟‏

عیسی مسیح به واقعی بودن ابلیس معتقد بود.‏ عیسی به وسیلهٔ بداندیشی خود تجربه نشد.‏ او به وسیلهٔ موجودی واقعی که بعدها آن را «رئیس این جهان» خواند،‏ مورد حمله قرار گرفت.‏ (‏ یوحنّا ۱۴:‏۳۰؛‏ متّیٰ ۴:‏۱-‏۱۱‏)‏ به علاوه،‏ او عقیده داشت موجودات روحی دیگر در توطئه‌های شریرانه شیطان،‏ دستیار او می‌باشند.‏ او مردم «دیوانه» یا به عبارت دیگر دیوزده را شفا می‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۱۲:‏۲۲-‏۲۸‏)‏ حتّی در نشریهٔ الحادی «فرهنگ انتقادی» (‏ انگل‍.‏)‏ با توجه به اهمیّت این نکته آمده است:‏ «این مانعی همیشگی در راه عالِمان الٰهیات بوده است،‏ چونکه مسیح که در انجیل از او ذکر شده است به وجود شیاطین اعتقاد داشت.‏» زمانی که عیسی دربارهٔ ابلیس و دیوهایش سخن می‌گفت،‏ منظور او تکرار خرافاتی که از اسطوره‌های بابل سرچشمه گرفته بود،‏ نبود.‏ او حقیقتاً به وجود آنها آگاه بود.‏

بررسی سخنان عیسی خطاب به معلّمان مذهبی زمان خود،‏ مطالب زیادی دربارهٔ ابلیس به ما می‌آموزد.‏ «شما از پدر خود ابلیس می‌باشید و خواهشهای پدر خود را می‌خواهید به عمل آرید.‏ او از اوّل قاتل بود و در راستی ثابت نمی‌باشد،‏ از آنجهت که در او راستی نیست.‏ هرگاه به دروغ سخن می‌گوید،‏ از ذات خود می‌گوید زیرا دروغگو و پدر دروغگویان است.‏» —‏ یوحنّا ۸:‏۴۴‏.‏

با توجه به این،‏ ابلیس که معنی لغوی آن «تهمت‌زننده» است،‏ ‏«دروغگو و پدر دروغگویان» بود.‏ او اوّلین موجودی بود که در باغ عدن دربارهٔ خدا دروغ گفت.‏ یَهُوَه به اوّلین پدر و مادر ما گفته بود که اگر از درخت معرفت نیک و بد بخورند ‹هر آینه خواهند مرد.‏› ابلیس از دهان یک مار این گفتهٔ خدا را تکذیب کرد.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۱۷؛‏ ۳:‏۴‏)‏ و به گونه‌ای که لایقش بود،‏ ‹آن مار قدیمی ابلیسِ شیطان خوانده› شد.‏ —‏ مکاشفه ۱۲:‏۹‏.‏

ابلیس دربارهٔ درخت معرفت نیک و بد دروغ گفت.‏ او استدلال کرد که فرمان منع خوردن میوهٔ آن درخت بی‌اساس است.‏ این کار سوءاستفاده از قدرت بود.‏ او گفت آدم و حَوّا می‌توانند «مانند خدا» باشند،‏ و در گزینش راه خوب و بد به خود اقتدا کنند.‏ شیطان به گونه‌ای غیرمستقیم نشان داد که آنها به عنوان انسان‌های آزاد باید کاملاً خودمختار باشند.‏ (‏ پیدایش ۳:‏۱-‏۵‏)‏ این حملهٔ او به حقانیّت طریق حکومت خدا مسائل مهمی را مطرح کرد.‏ بنابراین یَهُوَه زمانی را مقرّر کرد تا در طی آن این مسائل روشن شود.‏ این بدین معنی است که به شیطان برای مدّتی اجازهٔ زیستن  داده شده است.‏ و در حال حاضر آن زمانِ محدود بسرعت رو به پایان می‌رود.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۲‏)‏ ولیکن هنوز به وسیلهٔ دروغ و فریبکاری باعث دور شدن بشر از خدا می‌شود.‏ او برای اشاعهٔ تعلیمات خود از افرادی مشابه کاتبان و فریسیانِ زمان عیسی استفاده می‌کند.‏ —‏ متّیٰ ۲۳:‏۱۳،‏ ۱۵‏.‏

مسیح همچنین گفت که ابلیس ‏«از اوّل قاتل بود و در راستی ثابت نمی‌باشد.‏» این بدین معنی نیست که یَهُوَه ابلیس را به صورت یک «قاتل» خلق کرد.‏ او خلق نشد تا مانند یک هیولا،‏ زمام امور مکانی پر از آتش و شکنجه را در دست گیرد تا کسانی که در مقابل خدا ایستادگی می‌کنند در آن ریخته شوند.‏ منظور از «جهنّم» که در کتاب مقدّس از آن سخن می‌گوید،‏ جایگاه شیطان نیست.‏ بلکه صرفاً به قبر معمولی مردگان گفته می‌شود.‏ —‏ اعمال ۲:‏۲۵-‏۲۷؛‏ مکاشفه ۲۰:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

ابلیس در ابتدا «در راستی بود.‏» زمانی او به عنوان یکی از پسران روحی و کاملِ خدا،‏ عضوی از خانوادهٔ آسمانی یَهُوَه به شمار می‌رفت.‏ امّا ‹ در راستی ثابت نماند› و ترجیح داد راه و اصول خود را که مبتنی بر دروغ بود،‏ دنبال کند.‏ زمانی که او به عنوان یک فرشته و پسر خدا خلق شد ‹ابلیس و قاتل› نبود.‏ بلکه وقتی عمداً بر خلاف یَهُوَه سرکشی نموده،‏ به آدم و حَوّا دروغ گفت ابلیس و قاتل شد.‏ ابلیس مانند مردمی بود که در زمان موسی بر علیه یَهُوَه شورش کردند.‏ کتاب مقدّس دربارهٔ آنها می‌گوید:‏ «ایشان خود را فاسد نموده،‏ فرزندان او نیستند بلکه عیب ایشانند.‏» (‏ تثنیه ۳۲:‏۵‏)‏ و این موضوع دربارهٔ شیطان نیز صدق می‌کند.‏ او زمانی «قاتل شد» که شروع به سرکشی کرد و نه تنها مسئولیّت مرگ آدم و حَوّا بلکه مسئولیت تمام بشریّت بر گُردهٔ او است.‏ —‏ رومیان ۵:‏۱۲‏.‏

فرشتگان نافرمان

فرشتگان دیگر در سرکشی شیطان به او ملحق شدند.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ در زمان نوح فرشتگانی «مسکن حقیقی خود را ترک نمودند» و بدن جسمانی اختیار کرده،‏ تا از روابط جنسی با «دختران آدمیان» لذّت ببرند.‏ (‏ یهودا ۶؛‏ پیدایش ۶:‏۱-‏۴؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ ‹ثلثی از ستارگان آسمان› که اقلیّتی است از مخلوقات روحی،‏ این راه را برگزیدند.‏ —‏ مکاشفه ۱۲:‏۴‏.‏

کتاب مکاشفه که به زبان تشبیه نگاشته شده شیطان را به صورت «اژدهای بزرگ آتشگون» تصویر می‌کند.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۳‏)‏ دلیل آن چیست؟‏ مسلّماً نه به این خاطر که او در واقع ظاهری ترسناک و کریه دارد.‏ ما واقف نیستیم که مخلوقات روحی چه نوع بدنی دارند.‏ ولی به نظر می‌رسد که شیطان از این جهت فرقی با فرشتگان روحی دیگر ندارد.‏ در هر حال،‏ «اژدهای بزرگ آتشگون» تصویری است گویا در خور خوی درندگی،‏ هولناکی،‏ و فطرت قهار و مخرّب شیطان.‏

حوضهٔ عمل شیطان و دیوهایش بشدّت محدود شده است.‏ آنها دیگر قادر نیستند مانند گذشته بدن جسمانی در بر کنند،‏ بدانگونه که ظاهراً در گذشته می‌کردند.‏ بلافاصله بعد از برقراری ملکوت خدا به وسیلهٔ مسیح در سال ۱۹۱۴،‏ شیطان و دیوهایش به پیرامون زمین افکنده شدند.‏ —‏ مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۹‏.‏

ابلیس،‏ دشمنی سرسخت

با وجود این،‏ ابلیس همچنان به صورت دشمنی سرسخت باقی مانده است.‏ و «مانند شیر غرّان گردش می‌کند و کسی را می‌طلبد تا ببلعد.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۸‏)‏ او یک نوع بدطینتی نامشخص در وجود ناکامل ما نیست.‏ ما روزانه با طبیعت خطاکار خود دست به گریبان هستیم.‏ (‏ رومیان ۷:‏ ۱۸-‏۲۰‏)‏ امّا درگیری واقعی ما «کُشتی گرفتن با خون و جسم نیست بلکه با ریاستها و قدرتها و جهان‌داران  این ظلمت و با فوجهای روحانی شرارت در جایهای آسمانی» می‌باشد.‏ —‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۲‏.‏

پهنهٔ سلطهٔ ابلیس تا چه حد گسترده است؟‏ یوحنّای رسول در اوّل یوحنّا ۵:‏۱۹ می‌گوید که «تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» البتّه ما در پی این نیستیم که ذهن خود را دائماً به ابلیس مشغول کرده یا اجازه دهیم خرافاتِ ناشی از ترسِ از او زندگی ما را فلج کند.‏ ولی عاقلانه است گوش به زنگ بوده نگذاریم تلاش‌های او برای گمراه کردن ما از راه حقیقت و خرد کردن کمال اخلاقی‌مان به ثمر رسد.‏ —‏ ایّوب ۲:‏۳-‏۵؛‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۳،‏ ۴‏.‏

ابلیس همیشه از طریق روش‌های وحشیانه برای حمله به کسانی که خواست خدا را انجام می‌دهند،‏ استفاده نمی‌کند.‏ بعضی اوقات او خود را در نظر ما به «فرشتهٔ نور» تبدیل می‌کند.‏ پولُس رسول به واسطهٔ این خطر به مسیحیان اخطار کرده،‏ گفت:‏ «می‌ترسم همانطور که ‹حوّا› بوسیله زیرکیء مار فریب خورد،‏ افکار شما نیز از ارادت و اخلاصی که به مسیح دارید منحرف شود.‏» —‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۳،‏ ۱۴‏،‏ انجیل شریف.‏

بنابراین ما باید ‹هشیار و بیدار بوده،‏ به ایمان استوار شده با او مقاومت کنیم.‏› (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۸،‏ ۹؛‏ ۲قُرِنتیان ۲:‏۱۱‏)‏ با اجتناب از هر گونه رابطه با نیروهای ماورای طبیعی حتّی به صورت تفنّنی،‏ خود را از دام شیطان حفظ کنید.‏ (‏ تثنیه ۱۸:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ در مطالعهٔ کلام خدا مانند یک شاگرد ساعی بوده به خاطر بسپارید،‏ زمانی که عیسی مسیح به وسیلهٔ ابلیس تجربه شد مکرراً به کلام خدا اشاره کرد.‏ (‏ متّیٰ ۴:‏۴،‏ ۷،‏ ۱۰‏)‏ برای دریافت روح خدا دعا کنید.‏ ثمرهٔ روح به شما کمک می‌کند تا از خواهش جسم که شیطان آن را به گونه مؤثر تشویق می‌کند،‏ دوری کنید.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۱۶-‏۲۴‏)‏ همچنین،‏ زمانی که حس می‌کنید به طریقی به وسیلهٔ ابلیس و دیوهایش در تنگنا قرار گرفته‌اید،‏ برای رهایی از ته قلب به یَهُوَه دعا کنید.‏ —‏ فیلپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

لزومی ندارد که از ابلیس وحشت داشته باشیم،‏ زیرا یَهُوَه وعده داده است که هنگام حملهٔ شیطان از ما حقیقتاً حمایت کند.‏ (‏ مزمور ۹۱:‏۱-‏۴؛‏ امثال ۱۸:‏۱۰؛‏ یعقوب ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «در خداوند و در توانایی قوّتِ او زورآور شوید» سپس می‌توانید «با مکرهای ابلیس مقاومت کنید.‏» —‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۰،‏ ۱۱‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۵]‏

عیسی مطلع بود که ابلیس موجودی است واقعی

‏[تصویر در صفحهٔ ۶]‏

‏«تمام دنیا در شریر خوابیده است»‏

‏[سطر اعتبار]‏

NASA photo

‏[تصاویر در صفحهٔ ۷]‏

با مطالعهٔ کلام خدا و دعای همیشگی،‏ موضع خود را در مقابل شیطان حفظ کنید