از نیکوکاری خسته نشویم

‏«از نیکوکاری خسته نشویم زیرا که در موسم آن درو خواهیم کرد اگر ملول نشویم.‏»—‏ غَلاطیان ۶:‏۹‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ برای خدمت به خدا چرا نیاز به استقامت است؟‏ ب)‏ ابراهیم چگونه از خود استقامت نشان داد،‏ و در این مهم دانستن چه چیزی به او کمک کرد؟‏

ما شاهدان یَهُوَه از به جا آوردن ارادهٔ الٰهی شاد و خرسند می‌گردیم.‏ همچنین بر دوش کشیدن «یوغِ» شاگردی مسیح برایمان نشاط و آرامش خاطر به همراه می‌آورد.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۹‏)‏ البتّه،‏ خدمت کردن به یَهُوَه همدوش با مسیح همیشه کار آسانی نیست.‏ پولُس رسول ضمن درخواست از مسیحیان صراحتاً گفت:‏ «شما را صبر لازم است تا ارادهٔ خدا را بجا آورده،‏ وعده را بیابید.‏» (‏ عبرانیان ۱۰:‏۳۶‏)‏ آری،‏ خدمت به خدا با سختی‌ها همراه است و نیاز به صبر و استقامت دارد.‏

^۲ زندگی ابراهیم گواه گویای این حقیقت بود.‏ وی بارها با موقعیّت‌های سخت و پرتنش و تصمیمات دشوار روبرو شد.‏ فرمان ترک اور و پایان دادن به زندگی مرفه برای وی تنها شروع سختی‌ها بود.‏ چیزی نگذشت که قحطی کشید،‏ در برابر خصومت امّت‌های همجوار قرار گرفت،‏ نزدیک بود همسر خود را از دست بدهد،‏ و سپس با عداوت برخی از خویشاوندان و بی‌رحمی‌های جنگ روبرو شد.‏ و آزمون‌هایی از این دشوارتر هنوز در راه بودند.‏ با این حال،‏ ابراهیم هرگز از نیکوکاری خسته نشد.‏ این موضوع بسیار قابل توجه است چرا که وی مانند ما کلّ کلام خدا را در دست نداشت.‏ امّا بی‌شک از نخستین نبوت الٰهی مطلع بود که در آن خدا اعلام نمود:‏ «عداوت در میان تو و زن،‏ و در میان ذریّت تو و ذریّت وی می‌گذارم.‏» (‏ پیدایش ۳:‏۱۵‏)‏ و از آنجایی که مقرّر بود آن ذریّت از طریق ابراهیم بیاید طبعاً شیطان او را مورد عداوت و دشمنی خود قرار می‌داد.‏ یقیناً دانستن این موضوع به ابراهیم کمک کرد تا زیر بار آن همه مصایب و سختی‌ها استقامت ورزیده،‏ روحیهٔ شاد خود را حفظ کند.‏

۳.‏ الف)‏ چرا امروزه امّت یَهُوَه باید انتظار سختی‌ها را داشته باشد؟‏ ب)‏ غَلاطیان ۶:‏۹ چگونه ما را تشویق می‌کند؟‏

^۳ اکنون نیز امّت یَهُوَه می‌باید انتظار سختی‌ها را داشته باشد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۱:‏۶،‏ ۷‏)‏ مطابق سخنان هشدارآمیز مکاشفه ۱۲:‏۱۷ شیطان با باقیماندهٔ مسح‌شدگان سر «جنگ» دارد.‏ و از آنجایی که «گوسفندان دیگر» با مسح‌شدگان معاشرت نزدیک دارند،‏ آنان نیز مورد غضب شیطان قرار گرفته‌اند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ علاوه بر مخالفت‌هایی که مسیحیان در خدمت مسیحی با آن روبرو هستند،‏ گاهی نیز زیر فشار خردکنندهٔ مشکلات زندگی شخصی خود قرار می‌گیرند.‏ پولُس ما را تشویق می‌کند:‏ «از نیکوکاری خسته نشویم زیرا که در موسم آن درو خواهیم کرد اگر ملول نشویم.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۹‏)‏ آری،‏ شیطان مصمّم است ایمان ما را در هم بکوبد،‏ از این رو می‌باید با ایمانی قوی در مقابل او ایستادگی کنیم.‏ (‏ ۱پطر.‏ ۵:‏۸،‏ ۹‏)‏ ثمرهٔ پیش گرفتن چنین طریق وفادارانه‌ای چیست؟‏ مطابق یعقوب ۱:‏۲،‏ ۳ «وقتی که در تجربه‌های گوناگون مبتلا شوید،‏ کمال خوشی دانید.‏ چونکه می‌دانید که امتحان ایمان شما صبر را پیدا می‌کند.‏»‏

حملهٔ رو در رو

۴.‏ شیطان چگونه از حملهٔ مستقیم برای در هم کوبیدن کمال اخلاقی امّت خدا استفاده کرده است؟‏

^۴ زندگی ابراهیم تصویر زندهٔ «تجربه‌های گوناگون» و سختی‌هایی است که امروزه مسیحیان با آنها روبرو هستند.‏ برای نمونه،‏ او به حملهٔ مهاجمان شنعاری پاسخ داد.‏ (‏ پیدایش ۱۴:‏۱۱-‏۱۶‏)‏ جای تعجّب نیست چون هنوز هم مشاهده می‌کنیم که شیطان با توسّل به حربهٔ آزار و شکنجه  از تاکتیک حملهٔ رو در رو استفاده می‌کند.‏ از پایان جنگ جهانی دوّم،‏ ده‌ها کشور فعالیّت آموزشی شاهدان یَهُوَه را قانوناً ممنوع اعلام کردند.‏ در «سالنامهٔ شاهدان یَهُوَه ۲۰۰۱» (‏ انگل‍.‏)‏ می‌توانیم نقل استقامت و پایداری مسیحیان آنگولا را در مقابل جور و ستم دشمنانشان بخوانیم.‏ برادران در چنین کشورهایی با توکّل به یَهُوَه و با عزمی استوار از موضع مسیحی خویش حراست کردند.‏ البتّه ایشان به خشونت متوسّل نشدند بلکه محتاطانه و با پایداری به موعظه ادامه دادند.‏ —‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏.‏

۵.‏ در مدرسه مسیحیان جوان به چه نحو مورد اذیّت و آزار قرار می‌گیرند؟‏

^۵ اذیّت و آزار فقط محدود به خشونت بدنی نمی‌شود.‏ ابراهیم صاحب دو پسر شد،‏ اسماعیل و اِسحاق.‏ پیدایش ۲۱:‏۸-‏۱۲ می‌گوید اسماعیل به اِسحاق ‹خنده می‌کرد.‏› در این خصوص،‏ پولُس در رسالهٔ خود به غَلاطیان نشان داد که موضوع بسیار جدّی‌تر از بازی‌ای کودکانه بود زیرا اسماعیل به اِسحاق جفا می‌کرد!‏ (‏ غَلاطیان ۴:‏۲۹‏)‏ استهزا از طرف هم‌مدرسه‌ای‌ها و حمله‌های لفظیِ مخالفان را نیز می‌توان براستی اذیّت و آزار خواند.‏ جوانی مسیحی به نام رایِن راجع به اذیّت و آزارهای هم‌کلاسی‌هایش چنین نقل می‌کند:‏ «۱۵ دقیقه‌ای که باید در اتوبوس از خانه تا مدرسه و از مدرسه تا خانه طعنه‌ها و متلک‌های بچه‌ها را تحمّل می‌کردم برایم مثل چند ساعت می‌گذشت.‏ آنها سنجاق کاغذ را با فندک داغ می‌کردند و به بدنم می‌چسباندند.‏» امّا دلیل این کارهای بی‌رحمانه ایشان چه بوده است؟‏ رایِن می‌گوید:‏ «برای آنکه رفتارم با آنها فرق می‌کرد و آن هم از برکت آموزش‌های تئوکراتیک بود.‏» رایِن با کمک و حمایت والدینش توانست وفادارانه استقامت ورزد.‏ جوانان،‏ آیا طعنه‌های همسالانتان گاهی روحیهٔ شما را نیز تضعیف می‌کند؟‏ دلسرد نشوید!‏ چنانچه وفادارانه استقامت بورزید تحقّق این سخن عیسی را خواهید دید:‏ «خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند،‏ و بخاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند.‏» —‏ متّیٰ ۵:‏۱۱‏.‏

نگرانی‌های روزمرهٔ زندگی

۶.‏ میان مسیحیان امروز چه چیزهایی ایجاد کدورت می‌کند؟‏

^۶ امروزه،‏ سخت‌ترین آزمایشات نگرانی‌های روزمرهٔ زندگی هستند.‏ ابراهیم نیز می‌بایست با فشار روحی‌ای که به دلیل کشمکش‌های میان شبانان او و شبانان برادرزاده‌اش لوط پیش می‌آمد می‌ساخت.‏ (‏ پیدایش ۱۳:‏۵-‏۷‏)‏ امروزه نیز،‏ اختلافات شخصیّتی و حسادت‌های بی‌مورد ممکن است موجب ایجاد کدورت و حتّی از بین رفتن صلح جماعت گردد.‏ «هر جایی که حسد و تعصّب است،‏ در آنجا فتنه و هر امر زشت موجود می‌باشد.‏» (‏ یعقوب ۳:‏۱۶‏)‏ چقدر مهم است که همچون ابراهیم استقامت ورزیده،‏ اجازه ندهیم غرور موجب بر هم زدن صلح گردد،‏ بلکه نفع دیگران را طالب باشیم.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱۳:‏۵؛‏ یعقوب ۳:‏۱۷‏.‏

۷.‏ الف)‏ فرد مسیحی وقتی از برادر خود می‌رنجد چه باید بکند؟‏ ب)‏ ابراهیم چگونه با رفتار خود سرمشقی برای حفظ رابطه‌ای صمیمانه با دیگران قرار داد؟‏

^۷ امّا وقتی هم‌ایمانی با ما غیرعادلانه رفتار می‌کند در آنجاست که صلح‌جویی و آشتی‌طلبی دشوار می‌گردد.‏ امثال ۱۲:‏۱۸ می‌گوید:‏ «هستند که مثل ضرب شمشیر حرفهای باطل می‌زنند.‏» سخنی که بی‌ملاحظه از دهان بیرون می‌آید حتّی اگر از روی سادگی گفته شود می‌تواند فرد را بسیار آزرده و رنجیده‌خاطر سازد.‏ رنجش و آزردگی بویژه زمانی بیشتر می‌شود که حس کنیم کسی به ما افترا زده و یا پشت سر ما بدگویی کرده است.‏ (‏ مزمور ۶:‏۶،‏ ۷‏)‏ لیکن فرد مسیحی اجازه نمی‌دهد رنجشِ خاطر وی را مغلوب سازد.‏ چنانچه تو نیز با چنین موقعیّتی روبرو هستی برای حل و فصل موضوع پیشقدم شو و با لحنی رئوفانه با کسی که تو را رنجانیده است صحبت کن.‏ (‏ متّیٰ ۵:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۶‏)‏ سعی کن او را عفو کنی.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۳‏)‏ گذشتن از دلخوری‌ها و رنجش‌ها،‏ هم برای سلامت عاطفی مفید است هم برای بهبود روابط برادری.‏ ابراهیم هرگز کینه به دل نگرفت.‏ وی حتّی برای دفاع از لوط و خانواده‌اش شتافت.‏ —‏ پیدایش ۱۴:‏۱۲-‏۱۶‏.‏

دردسرهایی که خود بانی آن هستیم

۸.‏ الف)‏ برخی مسیحیان چگونه خود را دچار درد و رنج می‌کنند؟‏ ب)‏ چرا ابراهیم قادر بود دیدی متعادل نسبت به مادّیات داشته باشد؟‏

^۸ باید اذعان کرد که بانی بعضی آزمایشات و دردسرها خود ما هستیم.‏ برای نمونه،‏ عیسی به پیروانش فرمود:‏ «گنجها برای خود بر زمین نیندوزید جایی که بید و زنگ  زیان می‌رساند و جایی که دزدان نقب می‌زنند و دزدی می‌نمایند.‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۱۹‏)‏ آری،‏ برخی برادران با مقدّم شمردن منافع مالی خود بر منافع ملکوت «خود را به اقسام دردها سفتند.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ابراهیم راغب بود راحتی و آسایش خود را فدا کند تا ارادهٔ خدا را به جا آورد.‏ «به ایمان در زمین وعده مثل زمین بیگانه غربت پذیرفت و در خیمه‌ها با اِسحاق و یعقوب که در میراث همین وعده شریک بودند مسکن نمود.‏ زانرو که مترقّب شهری با بنیاد بود که معمار و سازندهٔ آن خداست.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ ایمان ابراهیم به «شهری» که وعده داده شده بود یعنی حکومتی الٰهی،‏ به او کمک کرد تا امید خود را به مال و ثروت نبندد.‏ آیا عاقلانه نیست که ما نیز ابراهیم را سرمشق قرار دهیم؟‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ اشتیاق به کسب رتبه و مقام چگونه موجب به وجود آمدن مشکلات می‌گردد؟‏ ب)‏ یک برادر مسیحی با چه رفتاری می‌تواند نشان دهد که «کوچکتر» می‌باشد؟‏

^۹ حال جنبه‌ای دیگر را در نظر بگیریم.‏ کتاب مقدّس قاطعانه هشدار می‌دهد:‏ «اگر کسی خود را شخصی گمان برد و حال آنکه چیزی نباشد،‏ خود را می‌فریبد.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۳‏)‏ کتاب مقدّس همچنین ما را ترغیب می‌کند که «هیچ چیز را از راه تعصّب و عُجْب مکنید،‏ بلکه با فروتنی.‏» (‏ فیلپّیان ۲:‏۳‏)‏ عده‌ای این هشدار را نادیده گرفته،‏ زندگی را بر خود سخت می‌کنند.‏ ایشان به جای اشتیاق به انجام «کار نیکو» مشتاق کسب رتبه و مقام‌اند و وقتی امتیازی در جماعت نمی‌یابند دلسرد و نومید می‌گردند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱‏.‏

^۱۰ ابراهیم ‹فکرهای بلندتر از آنچه شایسته بود نمی‌کرد› و از این حیث نمونه‌ای شایسته برای ما قرار داد.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۳‏)‏ وقتی با مِلکیصِدِق روبرو شد طوری رفتار نکرد که گویی به سبب عنایتی که خدا به وی کرده،‏ از مِلکیصِدِق برتر است.‏ خیر،‏ ابراهیم به مقام والای کاهنی مِلکیصِدِق اذعان کرد و از غنایمش ده‌یک به او عطا نمود.‏ (‏ عبرانیان ۷:‏۴-‏۷‏)‏ مسیحیان امروز نیز می‌باید راغب باشند خود را «کوچکتر» از دیگران بدانند و در پی رتبه و مقام نباشند.‏ (‏ لوقا ۹:‏۴۸‏)‏ چنانچه فکر می‌کنیم کسانی که هدایت جماعت مسیحی را بر عهده دارند برخی امتیازات خدمتی را از ما دریغ می‌دارند،‏ بجاست شخصیّت خود و نحوهٔ انجام مسئولیّت‌هایمان را صادقانه بررسی کرده،‏ تشخیص دهیم که چه اصلاحاتی ضروری است.‏ به جای آنکه از نداشتن برخی امتیازات خدمتی دلخور و ناراحت باشیم قدر  امتیازاتی را که داریم بدانیم؛‏ برای نمونه اینکه می‌توانیم به دیگران کمک کنیم یَهُوَه را بشناسند.‏ آری،‏ «زیرِ دست زورآورِ خدا فروتنی نمایید تا شما را در وقت معیّن سرافراز نماید.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۶‏.‏

ایمان به چیزهای نادیدنی

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ چه عاملی باعث می‌شود که عده‌ای در جماعت مسیحی حس فوریّت خود را از دست بدهند؟‏ ب)‏ در خصوص بنا نمودن زندگی بر شالودهٔ وعده‌های الٰهی ابراهیم چه نمونه‌ای از خود به جای گذاشت؟‏

^۱۱ یکی دیگر از آزمایشات و سختی‌هایی که برخی گرفتار آن می‌شوند این است که فکر می‌کنند پایان این سیستم شریر حاکم بر جهان تأخیر کرده است.‏ بر طبق رسالهٔ دوّم پِطْرُس ۳:‏۱۲ مسیحیان می‌باید ‹آمدن روز خدا را انتظار بکشند و آن را بشتابانند.‏› امّا سال‌ها و یا دهه‌ها انتظار کشیدن برای آن «روز» برخی را دلسرد کرده،‏ و باعث شده است حس فوریّت خود را از دست بدهند.‏

^۱۲ در این مورد نیز ابراهیم رفتاری نمونه داشت.‏ برای وی کاملاً مسلّم بود که عمرش کفاف دیدن تحقّق بعضی وعده‌های الٰهی را نخواهد کرد،‏ با این حال تمام زندگی خود را بر شالودهٔ ایمان به آن وعده‌ها بنا نمود.‏ البتّه وی عمر کافی کرد که بزرگ شدن پسر خود اِسحاق را ببیند.‏ امّا قرن‌ها طول می‌کشید که شمار نوادگانش «مانند ستارگان آسمان» یا «مثل ریگهایی که بر کنارهٔ دریاست» گردد.‏ (‏ پیدایش ۲۲:‏۱۷‏)‏ این موضوع به هیچ وجه ابراهیم را دلسرد و ناراحت نکرد.‏ و به همین خاطر،‏ پولُس رسول در مورد ابراهیم و دیگر پاتریارخ‌ها گفت:‏ «در ایمان همهٔ ایشان فوت شدند،‏ در حالیکه وعده‌ها را نیافته بودند،‏ بلکه آنها را از دور دیده،‏ تحیّت گفتند و اقرار کردند که بر روی زمین،‏ بیگانه و غریب بودند.‏» —‏ عبرانیان ۱۱:‏۱۳‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ چرا مسیحیان امروز همچون افرادی «بیگانه و غریب» می‌باشند؟‏ ب)‏ یَهُوَه به چه منظور به این سیستم حاکم بر جهان پایان خواهد داد؟‏

^۱۳ اگر ابراهیم با اینکه تحقّق وعده‌های الٰهی را ‹از دور می‌دید،‏› مصمّم بود که آنها را محور زندگی خود سازد،‏ پس اکنون که تحقّق آن وعده‌ها بسیار نزدیک‌تر است چقدر بجاست که ما شیوهٔ زندگی ابراهیم را در پیش گیریم!‏ آری،‏ می‌باید همچون او خود را در این سیستم شیطان «بیگانه و غریب» بدانیم،‏ و از مسکن گزیدن در آن برای لذّت‌جویی بپرهیزیم.‏ این آرزویی کاملاً طبیعی است که بخواهیم «انتهای همه چیز» نه فقط نزدیک،‏ بلکه السّاعه باشد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۴:‏۷‏)‏ بعضی از ما ممکن است از لحاظ سلامت جسمانی در وضعیّتی وخیم یا در تنگنای مالی باشیم.‏ امّا نباید از یاد ببریم که یَهُوَه انتها را تنها برای خلاصی دادن ما از وضعیّتی ناگوار نمی‌آورد،‏ او این کار را برای تقدیس نام خود می‌کند.‏ (‏ حِزْقِیال ۳۶:‏۲۳؛‏ متّیٰ ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ پس،‏ انتها نه لزوماً در مناسب‌ترین زمان برای ما،‏ بلکه در مناسب‌ترین زمان برای به انجام رساندن مقصود یَهُوَه خواهد آمد.‏

۱۴.‏ صبر و تحمّل خدا چه فوایدی برای مسیحیان امروز داشته است؟‏

^۱۴ همچنین بجاست به یاد داشته باشیم که «خداوند در وعدهٔ خود تأخیر نمی‌نماید چنانکه بعضی تأخیر می‌پندارند بلکه بر شما تحمّل می‌نماید چون نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه به توبه گرایند.‏» (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۹‏)‏ توجه کنید که آیه می‌گوید که خدا «بر شما» اعضای جماعت مسیحی «تحمّل می‌نماید.‏» یقیناً برخی از ما نیاز به زمان بیشتری برای تغییر و تصحیح خود داریم تا ‹نزد  او بی‌داغ و بی‌عیب در سلامتی یافت شویم.‏› (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۴‏)‏ آیا نباید یَهُوَه را شکرگزار باشیم که چنین صبر و تحمّلی دارد؟‏

چگونه می‌توانیم شادی خویش را با وجود مشکلات حفظ کنیم؟‏

۱۵.‏ چگونه عیسی توانست شادی خود را با وجود سختی‌ها حفظ کند،‏ و سرمشق گرفتن از عیسی امروزه چه فایده‌ای برای مسیحیان دارد؟‏

^۱۵ ما مسیحیان از زندگی ابراهیم درس‌های بسیاری می‌آموزیم.‏ او نه تنها ایمانی قوی داشت،‏ بلکه صبور،‏ هشیار،‏ شجاع،‏ و دارای محبّتی خالصانه بود.‏ ابراهیم در زندگی به پرستش یَهُوَه اولویّت می‌داد.‏ امّا باید به خاطر سپرد،‏ عیسی مسیح والاترین نمونه را از خود برای ما به جای گذارد.‏ وی نیز با سختی‌ها و تجربه‌های بسیاری روبرو شد،‏ امّا هیچ یک از آن مشکلات نتوانست شادی او را سلب کند.‏ چرا؟‏ زیرا ذهنش بر امیدی که پیش رو داشت متمرکز بود.‏ (‏ عبرانیان ۱۲:‏۲،‏ ۳‏)‏ از این رو،‏ پولُس دعا کرد:‏ «الآن خدای صبر و تسلّی شما را فیض عطا کناد تا موافق مسیح عیسی با یکدیگر یکرأی باشید.‏» (‏ رومیان ۱۵:‏۵‏)‏ ما نیز با حفظ چنین نگرشی می‌توانیم با وجود موانعی که شیطان پیش پای ما قرار می‌دهد شادی خود را حفظ کنیم.‏

۱۶.‏ وقتی فشار مشکلات غیرقابل تحمّل به نظر می‌رسند چه می‌توانیم بکنیم؟‏

^۱۶ وقتی فشار مشکلات غیرقابل تحمّل به نظر می‌رسند،‏ به یاد آور که یَهُوَه همانقدر که ابراهیم را دوست داشت تو را نیز دوست دارد.‏ او می‌خواهد موفق شوی.‏ (‏ فیلپّیان ۱:‏۶‏)‏ به یَهُوَه توکّل کامل کن و اطمینان داشته باش که ‹نمی‌گذارد فوق طاقت خود آزموده شوی،‏ بلکه با تجربه مفرّی نیز می‌سازد تا یارای تحمّل آن را داشته باشی.‏› (‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۱۳‏)‏ عادت کن هر روز کلام خدا را بخوانی.‏ (‏ مزمور ۱:‏۲‏)‏ در دعا پشتکار داشته باش و از یَهُوَه بخواه که تو را در استقامت ورزیدن یاری کند.‏ (‏ فیلپّیان ۴:‏۶‏)‏ یَهُوَه ‹روح‌القدس را به هر که از او سؤال کند خواهد داد.‏› (‏ لوقا ۱۱:‏۱۳‏)‏ خود را از تدارکاتی که یَهُوَه برای حفظ روحانیّت ما مهیا کرده است همچون نشریات مبتنی بر کتاب مقدّس بهره‌مند ساز.‏ در طلبیدن کمک از برادران و خواهران خود نیز مضایقه نکن.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۱۷‏)‏ در شرکت در تمام جلسات مسیحی کوشا باش چون در آنجا است که به منظور استقامت ورزیدن تشویق می‌شوی.‏ (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ از این شاد باش که استقامتت تو را مقبول خدا و وفاداری‌ات دل او را شاد می‌سازد.‏ —‏ امثال ۲۷:‏۱۱؛‏ رومیان ۵:‏۳-‏۵‏.‏

۱۷.‏ چرا مسیحیان اجازه نمی‌دهند که یأس و نومیدی ایشان را به کام خود فرو برد؟‏

^۱۷ یَهُوَه ابراهیم را همچون «دوست» خود محبّت می‌کرد.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۳‏)‏ همانطور که زندگی ابراهیم سراسر مصیبت و سختی بود،‏ مسیحیان نیز در این «ایّام آخر،‏» و شیطانی،‏ باید انتظار سختی‌ها را داشته باشند.‏ در واقع،‏ کتاب مقدّس به ما هشدار داده است:‏ «مردمان شریر و دغاباز در بدی ترقّی خواهند کرد.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۱۳‏)‏ به جای آنکه اجازه دهیم یأس و نومیدی ما را به کام خود فرو گیرد،‏ خاطرجمع باشیم که سختی‌ها و فشارهایی که متحمّل می‌شویم گواه نزدیک بودن پایان سیستم شریر شیطان است.‏ عیسی به ما یادآوری می‌کند که «هر که تا به انتها صبر کند،‏ نجات یابد.‏» (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏)‏ باشد که «از نیکوکاری خسته نشویم.‏» به ابراهیم اقتدا کنیم تا از جمله کسانی باشیم که «به ایمان و صبر وارث وعده‌ها می‌باشند.‏» —‏ عبرانیان ۶:‏۱۲‏.‏

آیا توجه کردی؟‏

‏• چرا امروزه امّت یَهُوَه باید انتظار آزمایشات و سختی‌ها را داشته باشند؟‏

‏• شیطان از چه راه‌هایی به حملهٔ مستقیم دست می‌زند؟‏

‏• به چه طریق تعارضات میان مسیحیان قابل حل و فصل است؟‏

‏• غرور و خودخواهی چگونه ممکن است شخص را در آزمایش بیاندازد؟‏

‏• ابراهیم در خصوص انتظار کشیدن برای تحقّق وعده‌های الٰهی چه نمونه‌ای برای ما به جای گذارد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۰]‏

بسیاری از جوانان مسیحی باید طعنه و اذیّت و آزار همسالان خود را تحمّل کنند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

در ایّام ابراهیم وعده‌های الٰهی «دور» بودند،‏ امّا او طریق زندگی خود را در راستای آن وعده‌ها قرار داد