چگونه آرامش مسیح بر دل ما مسلّط می‌گردد

‏«سلامتی [«آرامش مسیح،‏» دج ‏] در دلهای شما مسلّط باشد که به آن هم در یک بدن خوانده شده‌اید.‏»—‏ کُولُسیان ۳:‏۱۵‏.‏

۱،‏ ۲.‏ ‹آرامش مسیح› به چه صورت بر دل مسیحیان تسلّط دارد؟‏

تسلّط شاید برای بسیاری واژه‌ای ناخوشایند و مترادف با زورگویی و سوءاستفاده باشد.‏ همچنین توصیهٔ پولُس به مسیحیان کُولُسّی مبنی بر ‹آرامش مسیح در دلهای شما مسلّط باشد› شاید در نظر برخی بسیار نامعقول بنماید.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۵‏)‏ ما انسان‌ها که اراده و حق انتخاب داریم چرا باید اجازه دهیم چیزی یا کسی بر دل ما مسلّط گردد؟‏

^۲ البتّه،‏ منظور پولُس یقیناً این نبوده است که مسیحیان از حق انتخاب خود بگذرند.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در کُولُسیان ۳:‏۱۵ «تسلّط» ترجمه شده است مشتق از واژه‌ای است که در آن زمان به داورانی که در مسابقات جوایز را اعطا می‌کردند اطلاق می‌شد.‏ هر ورزشکار در محدودهٔ قوانین مسابقه می‌توانست آزادانه عمل کند،‏ و فقط داور مسابقه بود که تعیین می‌کرد چه کسی مطابق قوانین رفتار کرده و برنده شده است.‏ ما نیز در زندگی در اتخاذ بسیاری تصمیمات آزادی کامل داریم لیکن در تمام این تصمیم‌گیری‌ها ‹آرامش مسیح› می‌باید «داور» ما باشد —‏ یا همانطور که اِدگار جانسون گودسْپید این واژه را برگردانده،‏ «قانون حاکم» بر دل ما باشد.‏

۳.‏ ‹آرامش مسیح› چیست؟‏

^۳ ‏‹آرامش مسیح› چیست؟‏ آسودگی و آرامش روحی‌ای است که وقتی شاگرد عیسی می‌شویم و پی می‌بریم که محبوب یَهُوَه خدا و پسر عزیزش می‌باشیم در ما ایجاد می‌گردد.‏ وقتی عیسی شاگردانش را ترک می‌کرد بدیشان گفت:‏ «سلامتی برای شما می‌گذارم،‏ .‏ .‏ .‏ دل شما مضطرب و هراسان نباشد.‏» (‏ یوحنّا ۱۴:‏۲۷‏)‏ اکنون حدود ۲۰۰۰ سال است که اعضای وفادار مسح‌شدهٔ بدنِ مسیح از این سلامتی و آرامش برخوردارند،‏ و یاران ایشان یعنی «گوسفندان دیگر» نیز اکنون در این آرامش با ایشان شریک شده‌اند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ آرامش مسیح می‌باید بر دل ما حکمفرما گردد تا زیر فشار سختی‌ها و آزمایشات از ترس یا نگرانی مفرط عاجز و درمانده نگردیم.‏ در ادامهٔ مقاله چگونگی مصداق این امر را خواهیم دید هنگامی که با ما ناعادلانه رفتار می‌شود،‏ زیر فشار خردکنندهٔ نگرانی‌ها قرار می‌گیریم،‏ و یا خود را بی‌ارزش حس می‌کنیم.‏

وقتی مورد بی‌عدالتی قرار می‌گیریم

۴.‏ الف)‏ عیسی چگونه شاهد بی‌عدالتی شد؟‏ ب)‏ مسیحیان در مقابل بی‌عدالتی چگونه عکس العمل نشان داده‌اند؟‏

^۴ سلیمان پادشاه چنین ملاحظه کرد:‏ «انسان بر انسان به جهت ضررش حکمرانی می‌کند.‏» (‏ جامعه ۸:‏۹‏)‏ عیسی به حقیقت این کلام بخوبی واقف بود.‏ او از آسمان شاهد بی‌عدالتی‌ها و حق‌کشی‌های عظیم انسان‌ها بر همنوعانشان بود.‏ وی بر روی زمین نیز مورد عظیم‌ترین بی‌عدالتی‌ها قرار گرفت و اگرچه هرگز گناهی نکرد به اتهام کفرگویی همچون جنایتکاری اعدام شد.‏ (‏ متّیٰ ۲۶:‏۶۳-‏۶۶؛‏ مَرقُس ۱۵:‏۲۷‏)‏ بی‌عدالتی همچنان بیداد می‌کند و باعث شده است مسیحیان واقعی که ‹جمیع امّت‌ها بجهت اسم عیسی از ایشان نفرت دارند› مورد شدیدترین ظلم و ستم‌ها قرار گیرند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۹‏)‏ آری،‏ آرامش مسیح ایشان را در مقابل بسیاری فجایع استوار و پایدار نگاه داشته است که از آن جمله می‌توان به فجایع اردوگاه‌های مرگ نازی،‏ اردوگاه‌های کار اجباری شوروی،‏ حملات مزدورها و چماق‌به‌دست‌ها،‏ اتهامات واهی،‏ و حمله با دروغ و افترا اشاره کرد.‏ در واقع آنان به عیسی اقتدا نمودند که در مورد وی آمده است:‏ «چون او را دشنام می‌دادند،‏ دشنام پس نمی‌داد و چون عذاب می‌کشید تهدید نمی‌نمود،‏ بلکه خویشتن را به داور عادل تسلیم کرد.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۳‏.‏

۵.‏ وقتی مطلع می‌شویم که در جماعت ظاهراً به کسی بی‌عدالتی شده است نخست بهتر است از خود چه سؤالی بکنیم؟‏

^۵ در حدّی بسیار پایین‌تر از موارد فوق،‏ شاید در جماعت نیز تصوّر کنیم با کسی به ناحق رفتار شده است.‏ و چه بسا احساسی همچون احساس پولُس به ما دست دهد که گفت:‏ «کِه لغزش می‌خورد که من نمی‌سوزم؟‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۹‏)‏ در این گونه موارد چه باید کرد؟‏ باید از خود سؤال کنیم که آیا واقعاً حق‌کشی شده  است؟‏ در اغلب موارد تمام جوانب موضوع بر ما آشکار نیست.‏ ممکن است پس از شنیدن سخنان شخصی که ادعا می‌کند از کنه موضوع باخبر است عکس‌العملی شدید از خود نشان دهیم.‏ امّا کتاب مقدّس با برهانی قاطع می‌گوید:‏ «مرد جاهل هر سخن را باور می‌کند.‏» (‏ امثال ۱۴:‏۱۵‏)‏ منظور این است که می‌باید بسیار مواظب عکس‌العمل خود باشیم.‏

۶.‏ وقتی احساس می‌کنیم در جماعت به ما بی‌عدالتی شده است چگونه باید عکس‌العمل نشان دهیم؟‏

^۶ فرضاً اگر خود قربانی بی‌عدالتی شویم چطور؟‏ خوب است از خود سؤال کنیم کسی که آرامش مسیح را بر دل دارد چگونه عکس‌العمل نشان می‌دهد؟‏ ممکن است لازم باشد با کسی که احساس می‌کنیم در حق ما بی‌عدالتی کرده،‏ صحبت کنیم.‏ بعد از آن چقدر خوب است که موضوع را با هر که از راه می‌رسد در میان نگذاریم،‏ بلکه آن را در دعا برای یَهُوَه مطرح کرده،‏ توکّل داشته باشیم که عدالت را برقرار می‌کند.‏ (‏ مزمور ۹:‏۱۰؛‏ امثال ۳:‏۵‏)‏ چه بسا با این کار مسئله در دل خودمان حل گردد و تصمیم بگیریم ‹خاموش بمانیم.‏› (‏ مزمور ۴:‏۴‏)‏ توصیهٔ پولُس در اکثر موارد به کار می‌آید:‏ «متحمّل یکدیگر شده،‏ همدیگر را عفو کنید هرگاه بر دیگری ادّعایی داشته باشید؛‏ چنانکه [«یَهُوَه،‏» د ج ‏] شما را آمرزید،‏ شما نیز چنین کنید.‏» —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۳‏.‏

۷.‏ در مورد نحوهٔ برخورد با برادرانمان باید همواره چه چیزی را به خاطر داشته باشیم؟‏

^۷ ممکن است آنچه را رخ داده است نتوانیم تغییر دهیم،‏ امّا به خاطر داشته باشیم لااقل می‌توانیم عکس‌العمل‌مان را کنترل کنیم.‏ چنانچه به نحوی نامعقول با بی‌عدالتی برخورد کنیم،‏ چه بسا عکس‌العملِ شدید خود ما بیشتر باعث سلب آرامشمان گردد تا خود آن بی‌عدالتی.‏ (‏ امثال ۱۸:‏۱۴‏)‏ ممکن است حتّی لغزش خورده،‏ تصمیم بگیریم تا وقتی عدالت برقرار نشده است به جماعت نرویم.‏ مزمورنویس در خصوص کسانی که شریعت یَهُوَه را دوست می‌دارند می‌گوید:‏ «هیچ چیز باعث لغزش ایشان نخواهد شد.‏» (‏ مزمور ۱۱۹:‏۱۶۵‏)‏ در واقع همهٔ ما گهگاه مورد بی‌عدالتی قرار می‌گیریم.‏ امّا نباید اجازه دهیم چنین موقعیّت‌های ناخوشایندی در خدمتمان به یَهُوَه خللی به وجود آورد.‏ آری،‏ بگذاریم آرامش مسیح بر دلمان مسلّط گردد.‏

وقتی بار نگرانی‌ها سنگین می‌گردد

۸.‏ بعضی از عوامل نگرانی کدامند،‏ و ممکن است منجر به چه شوند؟‏

^۸ در این «ایّام آخر» نگرانی و تشویش جزو امور روزمرهٔ زندگی شده‌اند.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ درست است که عیسی گفت:‏ «اندیشه مکنید بجهت جان خود که چه بخورید و نه برای بدن که چه بپوشید.‏» (‏ لوقا ۱۲:‏۲۲‏)‏ ولی همانطور که می‌دانیم سبب همهٔ نگرانی‌ها نیازهای جسمانی نیست.‏ لوط از انحراف اخلاقی مردمان سُدُوم در ‹رنج› بود.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۷‏)‏ پولُس ‹برای همه کلیساها اندیشه می‌کرد.‏› (‏ ۲قُرِنتیان ۱۱:‏۲۸‏)‏ عیسی در شب قبل از مرگ خود در چنان عذاب روحی‌ای بود که «عرق او مثل قطرات خون بود که بر زمین می‌ریخت.‏» (‏ لوقا ۲۲:‏۴۴‏)‏ پس واضح است که همهٔ نگرانی‌ها از ضعف ایمان ناشی نمی‌شود.‏ دلیل نگرانی هر چه که باشد چنانچه شدّت و استمرار پیدا کند ممکن است آرامش ما را بکلّی مختل نماید.‏ آری،‏ اضطراب و نگرانی برخی را کاملاً از تاب و توان انداخته و این احساس را در ایشان به وجود آورده است که دیگر نمی‌توانند به انجام مسئولیّت‌هایشان در خدمت به یَهُوَه ادامه دهند.‏ کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «غم و غصه انسان را گرانبار می‌کند.‏» (‏ امثال ۱۲:‏ ۲۵ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ وقتی اینچنین زیر بار گران نگرانی قرار می‌گیریم چه باید بکنیم؟‏

۹.‏ برخی از اقدامات یا راه‌حل‌های عملی برای رفع نگرانی‌ها کدامند،‏ و کدامیک از عوامل نگرانی را نمی‌توان رفع کرد؟‏

^۹ برای رفع برخی از نگرانی‌ها می‌توان راه‌حل‌هایی عملی یافت.‏ برای نمونه،‏ اگر نگرانی ما ناشی از سلامت جسمی است عاقلانه خواهد بود که به آن توجه لازم مبذول داریم،‏ ولی تصمیم‌گیری در مورد آن،‏ به عهدهٔ خود ما می‌باشد.‏ * (‏ متّیٰ ۹:‏۱۲‏)‏  چنانچه بار مسئولیّت‌هایمان بیش از حد سنگین باشد شاید بتوانیم بعضی مسئولیّت‌ها را به دیگران واگذار کنیم.‏ (‏ خروج ۱۸:‏۱۳-‏۲۳‏)‏ امّا افرادی همچون والدین که مسئولیّت‌هایی سنگین دارند و نمی‌توانند آن را به شخص دیگری واگذار کنند چطور؟‏ مسیحی‌ای که همسری غیرشاهد دارد چه باید بکند؟‏ یا تکلیف خانواده‌هایی که در موقعیّت وخیم مالی قرار دارند یا در منطقهٔ جنگی زندگی می‌کنند چیست؟‏ بدیهی است که اکنون به دلیل این سیستمی که بر جهان حکمفرماست نمی‌توانیم تمام عوامل نگرانی را از میان برداریم.‏ امّا می‌توانیم آرامش مسیح را در دل‌هایمان حفظ کنیم.‏ چگونه؟‏

۱۰.‏ دو طریقی که مسیحیان می‌توانند از نگرانی‌ها خلاصی یابند کدامند؟‏

^۱۰ یک طریق،‏ تسلّی یافتن از کلام خداست.‏ داود پادشاه نوشت:‏«در کثرت اندیشه‌های دل من،‏ تسلّی‌های تو جانم را آسایش بخشید.‏» (‏ مزمور ۹۴:‏۱۸‏)‏ «تسلّی‌های» یَهُوَه را می‌توان در کتاب مقدّس یافت.‏ با مراجعهٔ مرتب به این کتاب الهامی می‌توانیم آرامش مسیح را در دلمان حفظ کنیم.‏ در کتاب مقدّس آمده است:‏ «نصیب خود را به خداوند بسپار و تو را رزق خواهد داد.‏ او تا به ابد نخواهد گذاشت که مردِ عادل جنبش خورد.‏» (‏ مزمور ۵۵:‏۲۲‏)‏ پولُس رسول نیز در این خصوص گفت:‏ «برای هیچ چیز اندیشه مکنید،‏ بلکه در هر چیز با صلات و دعا با شکرگذاری مسؤولات خود را به خدا عرض کنید.‏ و سلامتی خدا که فوق از تمامی عقل است،‏ دلها و ذهنهای شما را در مسیح عیسی نگاه خواهد داشت.‏» (‏ فیلپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏)‏ بنابراین،‏ دعاهای خاضعانه و مرتب طریق دیگری برای حفظ سلامتی یا همان آرامش دل‌ها می‌باشد.‏

۱۱.‏ الف)‏ عیسی در خصوص دعا چه نمونه‌ای از خود به جا گذاشت؟‏ ب)‏ با چه دیدی می‌باید به دعا بنگریم؟‏

^۱۱ در این خصوص عیسی واقعاً نمونه‌ای نیکو بود.‏ وی گاهی ساعت‌ها با پدر آسمانی خود راز و نیاز می‌کرد.‏ (‏ متّیٰ ۱۴:‏۲۳؛‏ لوقا ۶:‏۱۲‏)‏ دعا به او کمک می‌کرد تا سخت‌ترین آزمایشات را تحمّل کرده،‏ سربلند بیرون آید.‏ شب پیش از مرگش عذاب روحی بسیار شدیدی بر او عارض شد.‏ او چه کرد؟‏ عیسی «با شدت بیشتر دعا کرد.‏» (‏ لوقا ۲۲:‏۴۴ ترجمهٔ تفسیری ‏)‏ آری،‏ پسر کامل خدا مرد دعا بود.‏ پس چقدر برای پیروان ناکامل او بجاست خود را به دعا کردن عادت دهند.‏ عیسی به شاگردانش آموزش داد که ‹همیشه دعا کنند و کاهلی نورزند.‏› (‏ لوقا ۱۸:‏۱‏)‏ دعا ارتباطی واقعی و حیاتی با کسی است که ما را حتّی از خودمان بهتر می‌شناسد.‏ (‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۴‏)‏ چنانچه بخواهیم آرامش مسیح را در دل حفظ کنیم می‌باید ‹همیشه دعا کنیم.‏› —‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۷‏.‏

غلبه بر محدودیّت‌هایمان

۱۲.‏ چرا برخی ممکن است احساس کنند که خدمتشان چندان ارزشی ندارد؟‏

^۱۲ در نظر یَهُوَه تک تک خادمانش چون گوهرند.‏ (‏ حَجِّی ۲:‏۷‏،‏ پاورقی دج ‏)‏ البتّه شاید قبول این واقعیّت برای برخی دشوار  باشد.‏ عده‌ای ممکن است به دلیل کهولت یا سنگین شدن مسئولیّت‌های خانوادگی یا وخیم شدن وضع سلامتی‌شان ناامید و دلسرد شده باشند.‏ بعضی دیگر چه بسا به دلیل گذشتهٔ مصیبت‌بارشان از ناتوانایی‌ها یا معلولیّت‌هایی رنج می‌برند.‏ برخی نیز از اشتباهات گذشتهٔ خود در عذاب وجدانند و تردید دارند که یَهُوَه گناهان را تا ابد فراموش می‌کند.‏ (‏ مزمور ۵۱:‏۳‏)‏ چگونه می‌توان بر این احساسات غلبه یافت؟‏

۱۳.‏ برای کسانی که خود را بی‌صلاحیّت می‌دانند کتاب مقدّس چه تسلّی‌ای می‌دهد؟‏

^۱۳ آرامش مسیح ما را از محبّت یَهُوَه مطمئن می‌سازد.‏ به منظور برقرار نمودن این آرامش می‌باید بر روی این حقیقت تأمّل کنیم که عیسی هرگز ارزش انسان‌ها را با مقایسهٔ کارهای ایشان با دیگران تعیین نمی‌کرد.‏ (‏ متّیٰ ۲۵:‏۱۴،‏ ۱۵؛‏ مَرقُس ۱۲:‏۴۱-‏۴۴‏)‏ تأکید عیسی همواره بر وفاداری بود.‏ او به شاگردان خود گفت:‏ «هر که تا به انتها صبر کند،‏ نجات یابد.‏» (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏)‏ عیسی را نیز مردمان زمانش «خوار» می‌شمردند،‏ با این حال لحظه‌ای از محبّت یَهُوَه نسبت به خود شک نکرد.‏ (‏ اِشَعْیا ۵۳:‏۳؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۷‏)‏ او به شاگردان خود نیز اطمینان می‌داد که محبوب خدا می‌باشند.‏ (‏ یوحنّا ۱۴:‏۲۱‏)‏ عیسی در تأکید این موضوع گفت:‏ «آیا دو گنجشک به یک فلس فروخته نمی‌شود و حال آنکه یکی از آنها جز به حکم پدر شما به زمین نمی‌افتد.‏ لیکن همهٔ مویهای سر شما نیز شمرده شده است.‏ پس ترسان مباشید زیرا شما از گنجشکان بسیار افضل هستید.‏» (‏ متّیٰ ۱۰:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ این سخنان براستی ما را از محبّت یَهُوَه مطمئن می‌سازد!‏

۱۴.‏ چرا اطمینان داریم که یَهُوَه برای همهٔ ما ارزش قائل است؟‏

^۱۴ عیسی همچنین گفت:‏ «کسی نمی‌تواند نزد من آید،‏ مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند.‏» (‏ یوحنّا ۶:‏۴۴‏)‏ از آنجا که یَهُوَه ما را برای پیروی از عیسی جذب کرده است،‏ بی‌شک می‌خواهد ما نجات یابیم.‏ عیسی به شاگردانش گفت:‏ «ارادهٔ پدر شما که در آسمان است این نیست که یکی از این کوچکان هلاک گردد.‏» (‏ متّیٰ ۱۸:‏۱۴‏)‏ از این رو،‏ هر کس که با دلی کامل او را خدمت کند،‏ می‌تواند شخصاً به کار خویش افتخار نماید.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۴‏)‏ همچنین اگر شخصی از خطایای گذشته خود احساس ندامت می‌کند یقین کامل داشته باشد که یَهُوَه «مغفرتِ عظیم» می‌کند.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۲۵؛‏ ۵۵:‏۷‏)‏ و اگر کسی به هر دلیلی دلسرد شده است،‏ از یاد مبرد که ‏«خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و روح کوفتگان را نجات خواهد داد.‏» —‏ مزمور ۳۴:‏۱۸‏.‏

۱۵.‏ الف)‏ شیطان چگونه سعی می‌کند آرامش ما را سلب کند؟‏ ب)‏ یَهُوَه به ما چه اطمینانی داده است؟‏

^۱۵ شیطان شدیداً در تلاش است تا آرامش ما را سلب کند.‏ و همان اوست که بار سنگینِ گناهِ موروثی را که همهٔ ما با آن دست به گریبان هستیم،‏ بر گُردهٔ ما انسان‌ها افکنده است.‏ (‏ رومیان ۷:‏۲۱-‏۲۴‏)‏ آری،‏ او می‌خواهد چنین احساس کنیم که ناکاملی خدمتمان را در نظر خدا نامقبول می‌گرداند.‏ به هیچ وجه نگذاریم ابلیس از این طریق روحیه‌مان را تضعیف کند!‏ مکرهای او را همواره مدّ نظر داشته باشیم،‏ و آگاهانه در برابر آنها استقامت بورزیم.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۲:‏۱۱؛‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ به یاد داشته باشیم که «خدا از دل ما بزرگتر است و هر چیز را می‌داند.‏» (‏ ۱یوحنّا ۳:‏۲۰‏)‏ تنها اشتباهات ما در مدّ نظر او نیست بلکه نیّت و مقصود ما را نیز می‌بیند.‏ بدینسان براستی می‌توان از کلام مزمورنویس  تسلّی یافت که می‌گوید:‏ ‏«خداوند قوم خود را رد نخواهد کرد و میراث خویش را ترک نخواهد نمود.‏» —‏ مزمور ۹۴:‏۱۳‏.‏

متحد در «آرامش مسیح»‏

۱۶.‏ چرا می‌توان گفت که در پایداری و استقامت ورزیدن تنها نیستیم؟‏

^۱۶ پولُس در رسالهٔ خود اشاره نمود که می‌باید بگذاریم آرامش مسیح بر دلمان مسلّط گردد زیرا ‹ در یک بدن خوانده شده‌ایم.‏› مسیحیان مسح‌شده‌ای که پولُس این رساله را به آنان نوشت جزء بدن مسیح خوانده شده بودند؛‏ موضوعی که اکنون نیز در مورد باقیماندهٔ مسح‌شدگان مصداق دارد.‏ «گوسفندان دیگر» که یاران مسح‌شدگان می‌باشند با آنان تحت سرپرستی «یک شبان،‏» یعنی عیسی مسیح «یک گله» را تشکیل می‌دهند.‏ (‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ این ‹گلهٔ› جهانی متشکل از چندین میلیون نفر می‌باشد که متحداً دل‌های خود را تحت تسلّط آرامش مسیح در آورده‌اند.‏ دانستن اینکه ما تنها نیستیم به ما دلگرمی می‌دهد تا بتوانیم استوار بمانیم.‏ پِطْرُس نوشت:‏ «به ایمان استوار شده،‏ با [شیطان] مقاومت کنید،‏ چون آگاه هستید که همین زحمات بر برادران شما که در دنیا هستند،‏ می‌آید.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۹‏.‏

۱۷.‏ چه چیزی ما را تشویق می‌کند که اجازه دهیم آرامش مسیح بر دلمان مسلّط گردد؟‏

^۱۷ باشد که همهٔ ما سلامتی و آرامشی را که از جمله ثمرات روح‌القدس خدا و بسیار ضروری است،‏ در خود پرورش دهیم.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ یَهُوَه کسانی را که بی‌داغ و بی‌عیب در صلح و صفا یابد عاقبت با دادن زندگی ابدی در بهشت زمینی که در آن عدالت ساکن خواهد بود برکت خواهد داد.‏ پس چقدر بجاست که اجازه دهیم آرامش مسیح بر دلمان مسلّط گردد.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

‏• منظور از آرامش مسیح چیست؟‏

‏• وقتی با بی‌عدالتی روبرو می‌شویم چگونه می‌توانیم آرامش مسیح را در دلمان حفظ کنیم؟‏

‏• آرامش مسیح چگونه زیر بار نگرانی‌ها به ما کمک می‌کند؟‏

‏• آرامش مسیح به شخصی که خود را بی‌ارزش حس می‌کند چگونه کمک می‌کند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

عیسی در مقابل متهمان خود،‏ خویشتن را به دست توانای یَهُوَه سپرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

تسلّیات یَهُوَه همچون آغوش پرمهر پدری مهربان نگرانی‌ها را تسکین می‌دهد

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

یَهُوَه از تحمّل و استقامت بندگانش بسیار قدردانی می‌کند