برای تربیّت فرزندانمان از یَهُوَه سرمشق بگیریم

‏«کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟‏» —‏ عبرانیان ۱۲:‏۷‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا پدر و مادرها امروزه برای تعلیم و تربیّت فرزندانشان با دشواری روبرو هستند؟‏

در طی یک نظرخواهی که چند سال پیش در ژاپن صورت گرفت نیمی از افراد بالغ اظهار داشتند که بین والدین و فرزندانشان تبادل‌نظر کافی وجود ندارد و والدین فرزندانشان را لوس بار می‌آورند.‏ بررسی دیگری در همان کشور نشان داد که تقریباً یک چهارم افرادی که به پرسش‌ها پاسخ گفتند معترف بودند که نمی‌دانند چگونه با فرزندانشان تبادل‌نظر کنند.‏ این مشکل فقط در خاور دور وجود ندارد.‏ به گزارش روزنامهٔ تورنتو استار ‏(‏انگل‍.‏)‏:‏ «بسیاری از والدین کانادایی مطمئن نیستند که چگونه می‌توانند پدر یا مادر خوبی باشند.‏» والدین در همه جای دنیا تعلیم و تربیّت فرزند را کاری دشوار می‌یابند.‏

^۲ چرا پرورش فرزند تا این حد برای پدر و مادرها با دشواری توأم است؟‏ یکی از علل اساسی این امر آن است که ما در «ایّام آخر» و «روزگار سختی» به سر می‌بریم.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ علاوه بر این،‏ همانطور که کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «خیال دل انسان از طفولیّت بد است.‏» (‏پیدایش ۸:‏۲۱‏)‏ کودکان و نوجوانان در مقابل حمله‌های شیطان که همچون «شیر غرّان» بر سر راه بی‌تجربگان دام می‌گسترد،‏ از همه آسیب‌پذیرترند.‏ (‏۱پِطْرُس ۵:‏۸‏)‏ تردیدی نیست که والدین مسیحی برای پرورش فرزندانشان به وسیلهٔ «تأدیب و نصیحت خداوند» با دشواری‌های بسیاری روبرو هستند.‏ (‏اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ امّا آنها چگونه می‌توانند به فرزندانشان کمک کنند تا به پرستندگان عاقل و بالغ یَهُوَه مبدّل شوند و بتوانند «نیک و بد» را از یکدیگر تمیز دهند؟‏ —‏ عبرانیان ۵:‏۱۴‏.‏

۳.‏ چرا تربیّت و آموزشی که پدر و مادرها به فرزندانشان می‌دهند برای رشد موفقیّت‌آمیز آنان امری اساسی است؟‏

^۳ سلیمان،‏ پادشاه حکیم اظهار داشت:‏ «حماقت در دل طفل بسته شده است.‏» (‏امثال ۱۳:‏۱؛‏ ۲۲:‏۱۵‏)‏ زدودن این حماقت از دل‌های کودکان و نوجوانان مستلزم آن است که پدر و مادرها آنها را با مهر و محبّت تأدیب کنند.‏ امّا کودکان و نوجوانان نه تنها همیشه از تأدیب استقبال نمی‌کنند بلکه حتّی غالباً از توصیه‌هایی که به آنان می‌شود عصبانی می‌شوند،‏ حال توصیه‌کننده هر که می‌خواهد باشد.‏ از این رو والدین باید بیاموزند که ‹طفل را در راهی که باید برود تربیّت نمایند.‏› (‏امثال ۲۲:‏۶‏)‏ اگر کودکان و نوجوانان چنین تأدیب‌هایی را بپذیرند ممکن است حتّی زندگی خود را نجات بخشند.‏ (‏امثال ۴:‏۱۳‏)‏ براستی که چگونگی تربیّت فرزندان امری بسیار حیاتی است!‏

مفهوم تأدیب چیست؟‏

۴.‏ مفهوم اصلی کلمهٔ «تأدیب» در کتاب مقدّس چیست؟‏

^۴ برخی از والدین از ترس آن که مبادا متّهم به بدرفتاری (‏جسمی،‏ لفظی یا عاطفی)‏ با فرزندانشان شوند از اصلاح خطاهای آنان خودداری می‌کنند.‏ ولی ما نباید چنین ترسی به خود راه دهیم.‏ کلمهٔ «تأدیب» در کتاب مقدّس به هیچ وجه به معنای بدرفتاری یا آزار و اذیّت نیست.‏ واژهٔ یونانی که «تأدیب» ترجمه شده است مفهوم تعلیم،‏ آموزش،‏ اصلاح و در برخی موارد تنبیه قاطعانه امّا مهرآمیز را در خود دارد.‏

۵.‏ چرا بررسی شیوه‌ای که یَهُوَه برای تأدیب قومش استفاده می‌کند مفید است؟‏

^۵ یَهُوَه خدا سرمشق کاملی است از اِعمال چنین تأدیبی.‏ پولُس رسول در حالی که یَهُوَه را به پدر تشبیه می‌کند،‏ می‌نویسد:‏ «کدام پسر است که پدرش او را تأدیب نکند؟‏ .‏ .‏ .‏ [پدرانِ جسم] اندک زمانی،‏ موافق صوابدید خود ما را تأدیب کردند،‏ لکن او [خدا] بجهت فایده تا شریک قدّوسیّت او گردیم.‏» (‏عبرانیان ۱۲:‏۷-‏۱۰‏)‏ آری،‏ یَهُوَه قومش را آنقدر تأدیب می‌کند تا مقدّس یا به عبارت دیگر پاک شوند.‏ از شیوه‌ای که یَهُوَه برای تأدیب قومش استفاده می‌کند به طور حتم می‌توان درس‌های بسیاری در مورد تأدیب فرزندان آموخت.‏ —‏ تثنیه ۳۲:‏۴؛‏ متّیٰ ۷:‏۱۱؛‏ اَفَسُسیان ۵:‏۱‏.‏

 محبّت،‏ انگیزهٔ اصلی

۶.‏ چرا سرمشق قرار دادن یَهُوَه ممکن است برای والدین کار آسانی نباشد؟‏

^۶ به نقل از یوحنّای رسول «خدا محبّت است.‏» بنابراین انگیزهٔ او از تربیّت انسان‌ها همیشه محبّت است.‏ (‏۱یوحنّا ۴:‏۸؛‏ امثال ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ آیا این گفته بدان معناست که والدین با توجه به مهر فطری که به فرزندانشان دارند به آسانی می‌توانند یَهُوَه را از این لحاظ سرمشق قرار دهند؟‏ خیر،‏ همیشه چنین نیست.‏ محبّت خدا محبّتی اصولی است.‏ یک محقق یونانی اظهار می‌دارد که چنین محبّتی «گاهی با تمایلات فطری ما تطابق ندارد.‏» خدا تحت تأثیر عواطف و احساسات قرار نمی‌گیرد و همیشه صلاح قومش را در نظر دارد.‏ —‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰؛‏ ۴۸:‏۱۷‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ یَهُوَه در برخورد با قومش چه سرمشق خوبی از محبّت اصولی به جای گذارده است؟‏ ب)‏ پدر و مادرها چگونه می‌توانند از یَهُوَه سرمشق گرفته،‏ به فرزندان خود کمک کنند تا قابلیّت پیروی از اصول کتاب مقدّس در آنان به وجود آید؟‏

^۷ برای مثال می‌توان محبّتی را که یَهُوَه نسبت به اسرائیلیان نشان داد در نظر گرفت.‏ موسی هنگام توصیف محبّت یَهُوَه نسبت به قوم نوخاستهٔ اسرائیل از تشبیهی زیبا استفاده کرده،‏ گفت:‏ «مثل عقابی که آشیانهٔ خود را حرکت دهد و بچه‌های خود را فرو گیرد و بالهای خود را پهن کرده،‏ آنها را بردارد و آنها را بر پرهای خود ببرد.‏ همچنین خداوند تنها [یعقوب] را رهبری نمود.‏» (‏تثنیه ۹:‏۳۲‏،‏ ۱۱،‏ ۱۲‏)‏ عقاب مادر با ‹حرکت دادن آشیانهٔ خود› یعنی با به هم زدن بال‌های خود به جوجه‌هایش درس پرواز داده،‏ آنها را تشویق به پر زدن می‌کند.‏ هنگامی که یکی از جوجه‌ها بالاخره از آشیانه که معمولاً بر فراز صخره‌ای بلند قرار دارد،‏ بیرون می‌پرد،‏ مادر بالای سر او پرواز می‌کند.‏ اگر امکان سقوط جوجه وجود داشته باشد مادر بسرعت پایین پریده او را «بر پرهای خود» حمل می‌کند.‏ به همین شکل یَهُوَه نیز با مهر و محبّت از ملّت نوخاستهٔ اسرائیل مراقبت کرد.‏ او شریعت موسی را در اختیار آنان گذارد.‏ (‏مزمور ۷۸:‏۵-‏۷‏)‏ سپس با دقت تمام از قومش نگهبانی کرد و همیشه آماده بود تا در وقت تنگی به نجات آنها برخیزد.‏

^۸ والدین مسیحی چگونه می‌توانند از محبّت یَهُوَه سرمشق گیرند؟‏ نخست آن که باید اصول و معیارهای کلام خدا را به آنان آموزش دهند.‏ (‏تثنیه ۶:‏۴-‏۹‏)‏ هدف آن است که کودک یا نوجوان تصمیم‌گیری بر طبق اصول کتاب مقدّس را بیاموزد.‏ بدین منظور والدین مهربان باید همچون عقاب در بالای سر آنها پرواز کنند و توجه داشته باشند که چگونه اصول آموخته را به کار می‌گیرند.‏ همانطور که سن کودک بالا می‌رود و رفته‌رفته استقلال بیشتری کسب می‌کند،‏ پدر و مادرش همیشه باید آماده باشند تا در صورت بروز خطر «به پایین بپرند» و او را «بر پرهای خود» حمل کنند.‏ در اینجا چه نوع خطری منظور نظر است؟‏

۹.‏ والدین مهربان باید بویژه چه خطری را همیشه در نظر داشته باشند؟‏ با مثال توضیح داده شود.‏

^۹ یَهُوَه خدا به اسرائیلیان دربارهٔ عواقب معاشرت بد هشدار داد.‏ (‏اعداد ۲۵:‏۱-‏۱۸؛‏ عَزْرا ۱۰:‏۱۰-‏۱۴‏)‏ امروزه نیز معاشرت با افراد بد یکی از مشکلات رایج است.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ والدین مسیحی باید در این مورد یَهُوَه را سرمشق خود قرار دهند.‏ یک دختر پانزده‌ساله به نام لیزا به پسری علاقه‌مند شد که به ارزش‌های اخلاقی و روحانی خانوادهٔ لیزا معتقد نبود.‏ او چنین نقل می‌کند:‏ «پدر و مادرم فوراً متوجه تغییر رفتارم شدند و از این بابت اظهار نگرانی  کردند.‏ گاهی مرا تأدیب می‌کردند و گاهی با ملایمت به من دلگرمی می‌دادند.‏» آنها با لیزا می‌نشستند و با حوصله به حرف‌هایش گوش می‌دادند.‏ با این کار او را یاری کردند تا بتواند با آنچه که به تشخیص آنها ریشهٔ مشکلاتش بود یعنی این که می‌خواست مورد پذیرش همسالانش باشد،‏ مقابله کند.‏ *

راه تبادل نظر را باز نگاه دارید

۱۰.‏ از چه جهاتی می‌توان از شیوهٔ ارتباط یَهُوَه با اسرائیلیان سرمشق گرفت؟‏

^۱۰ والدین برای تربیّت صحیح فرزندان‌شان باید سعی کنند راه گفتگو با آنان را همواره باز نگاه دارند.‏ یَهُوَه با این که از دل ما آگاه است ما را تشویق می‌کند که با او گفتگو کنیم.‏ (‏۱تواریخ ۲۸:‏۹‏)‏ او پس از آن که شریعت را در اختیار اسرائیلیان گذارد،‏ لاویان را مأمور تعلیم آنان قرار داد،‏ و انبیا را فرستاد تا با آنان استدلال کرده،‏ آنها را اصلاح سازند.‏ علاوه بر این نشان داد که مشتاق شنیدن دعاهای آنان است.‏ —‏ ۲تواریخ ۱۷:‏۷-‏۹؛‏ مزمور ۶۵:‏۲؛‏ اِشَعْیا ۱:‏۱-‏۳،‏ ۱۸-‏۲۰؛‏ اِرْمیا ۲۵:‏۴؛‏ غَلاطیان ۳:‏۲۲-‏۲۴‏.‏

۱۱.‏ الف)‏ والدین چگونه می‌توانند فضای مناسبی برای گفتگو با فرزندان‌شان فراهم آورند؟‏ ب)‏ چرا این امر که والدین هنگام گفتگو با فرزندان‌شان شنوندهٔ خوبی باشند،‏ پراهمیّت است؟‏

^۱۱ والدین چگونه می‌توانند با سرمشق گرفتن از یَهُوَه با فرزندان خود گفتگو کنند؟‏ در درجهٔ اوّل باید برای فرزندان‌شان وقت کنار بگذارند.‏ نباید با بی‌ملاحظگی سخن گفته،‏ از عبارات تمسخرآمیزی همچون:‏ ‏«همین بود؟‏ فکر کردم حرف مهمی داری!‏» «چه حرف احمقانه‌ای‏!‏‏» «چی خیال کردی؟‏ بچه‌ای دیگه!‏» استفاده کنند.‏ (‏امثال ۱۲:‏۱۸‏)‏ والدین باتدبیر برای تشویق کودکان خود به صحبت و گفتگو،‏ سعی می‌کنند شنوندهٔ خوبی باشند.‏ پدر و مادرانی که به سخنان کودکان خردسال خود بی‌توجهی کنند،‏ شاید بعدها خود مورد بی‌توجهی فرزندانشان قرار گیرند.‏ یَهُوَه همیشه آمادهٔ شنیدن سخنان قومش بوده است.‏ او به سخنان کسانی که با فروتنی دست دعا به سوی او دراز می‌کنند گوش فرا می‌دهد.‏ —‏ مزمور ۹۱:‏۱۵؛‏ اِرْمیا ۲۹:‏۱۲؛‏ لوقا ۱۱:‏۹-‏۱۳‏.‏

۱۲.‏ کدام یک از خصوصیّات والدین می‌تواند موجب شود که فرزندان‌شان با سهولت بیشتری به سوی آنان آیند؟‏

^۱۲ حال بپردازیم به این که چگونه برخی جنبه‌های شخصیّت خدا سبب شده است که قومش با رغبت بیشتری به سوی او آیند.‏ برای مثال داود،‏ پادشاه اسرائیل باستان،‏ مرتکب گناه بزرگی شده،‏ با بَتْشَبَع رابطهٔ نامشروع برقرار کرد.‏ داود انسانی ناکامل بود و در زندگی مرتکب گناهان سنگین دیگری نیز شد.‏ امّا همیشه توانست به سوی یَهُوَه بیاید و تقاضای بخشش و سرزنش نماید.‏ بی‌شک،‏ احسان و رحمت خدا سبب می‌شد که داود با سهولت بیشتری به سوی او بازگردد.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۸‏)‏ پدر و مادرها نیز می‌توانند با نشان دادن خصوصیّات الٰهی همانند دلسوزی و رحمت،‏ راه تبادل نظر را با فرزندان خود،‏ حتّی در مواقعی که خطا می‌کنند،‏ باز نگاه دارند.‏ —‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۳؛‏ مَلاکی ۳:‏۱۷‏.‏

 اعتدال را حفظ کنید

۱۳.‏ مفهوم اعتدال و معقول بودن چیست؟‏

^۱۳ والدین هنگامی که به سخنان فرزندان‌شان گوش فرا می‌دهند باید اعتدال را حفظ کنند و ‹حکمت بالا› را از خود نشان دهند.‏ (‏یعقوب ۳:‏۱۷‏)‏ پولُس رسول نوشت:‏ «اعتدال شما بر جمیع مردم معروف بشود.‏» (‏فیلپّیان ۴:‏۵‏)‏ معنای اعتدال و معقول بودن چیست؟‏ یکی از معانی کلمهٔ یونانی که «اعتدال» ترجمه شده است «خشکی نشان ندادن در اجرای قانون» می‌باشد.‏ والدین چگونه می‌توانند در عین حال که معیارهای اخلاقی و روحانی را با استواری محفوظ می‌دارند،‏ با اعتدال رفتار کنند؟‏

۱۴.‏ یَهُوَه در رفتارش با لوط چگونه اعتدال خویش را نشان داد؟‏

^۱۴ یَهُوَه نمونهٔ بسیار چشمگیری از اعتدال است.‏ (‏مزمور ۱۰:‏۱۷‏)‏ هنگامی که لوط و خانواده‌اش را ترغیب می‌کرد تا از شهر محکوم به نابودی سُدُوم بیرون آیند،‏ لوط «تأخیر نمود.‏» بعداً وقتی فرشتهٔ یَهُوَه از لوط خواست که به کوهستان بگریزد او گفت:‏ «من قدرت آن ندارم که به کوه فرار کنم .‏ .‏ .‏ اینک این شهر [صوغر] نزدیک است تا بدان فرار کنم،‏ و نیز صغیر است.‏ اذن بده تا بدان فرار کنم.‏ آیا صغیر نیست؟‏» یَهُوَه در مقابل این خواسته چه واکنشی نشان داد؟‏ او گفت:‏ «اینک در این امر نیز تو را اجابت فرمودم،‏ تا شهری را که سفارش آن را نمودی،‏ واژگون نسازم.‏» (‏پیدایش ۱۹:‏۱۶-‏۲۱،‏ ۳۰‏)‏ یَهُوَه حاضر شد که به خواستهٔ لوط عمل کند.‏ آری،‏ والدین باید به معیارهایی که یَهُوَه خدا در کلامش کتاب مقدّس تعیین کرده است پای‌بند بمانند،‏ امّا در عین حال شاید بتوانند در صورتی که اصول کتاب مقدّس زیر پا گذارده نشود،‏ به خواسته‌های فرزندان خود نیز عمل کنند.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ پدر و مادرها از تشبیهی که در اِشَعْیا ۲۸:‏۲۴،‏ ۲۵ آمده است چه درسی می‌توانند بگیرند؟‏

^۱۵ اعتدال و معقول بودن همچنین به معنای آماده ساختن دل کودک برای پذیرش نصیحت است.‏ اِشَعْیا یَهُوَه را به یک کشاورز تشبیه کرده،‏ می‌گوید:‏ «آیا برزگر،‏ همهٔ روز و آیا همهٔ وقت زمین خود را می‌شکافد و هموار می‌نماید؟‏ آیا بعد از آنکه رویش را هموار کرد [«سیاه‌دانه،‏» د ج‏] را نمی‌پاشد و زیره را نمی‌افشاند و گندم را در شیارها و جو را در جای معیّن و ذرّت را در حدودش نمی‌گذارد؟‏» —‏ اِشَعْیا ۲۸:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

^۱۶ یَهُوَه ‹به جهت تخم پاشیدن زمین را شیار می‌کند› یا به عبارت دیگر شخم می‌زند و سپس آن را «می‌شکافد و هموار می‌نماید.‏» او بدین ترتیب دل قومش را برای تأدیب آماده می‌سازد.‏ پدر و مادرها چگونه می‌توانند هنگام اصلاح خطاهای فرزندان‌شان دل‌های آنان را ‹شیار کنند› یا به عبارت دیگر شخم بزنند؟‏ پدری هنگام اصلاح خطای پسر چهارساله‌اش که پسر همسایه را کتک زده بود،‏ یَهُوَه را سرمشق قرار داد و با حوصله به بهانه‌های او گوش داد.‏ سپس برای آن که دل پسرش را ‹شخم› زده،‏ آماده سازد،‏ برایش داستان پسرکی را تعریف کرد که از دست شخصی ظالم عذاب می‌کشید.‏ پسر که از شنیدن داستان دلش به رحم آمده بود گفت شخص ظالم باید تنبیه شود.‏ این ‹شیارزنی› دل پسر کوچک را آماده ساخت تا بهتر بتواند بپذیرد که زدن پسر همسایه در واقع عملی ظالمانه و نادرست است.‏ —‏ ۲سموئیل ۱۲:‏۱-‏۱۴‏.‏

۱۷.‏ والدین برای اصلاح فرزندانشان چه درسی از اِشَعْیا ۲۸:‏۲۶-‏۲۹ می‌گیرند؟‏

^۱۷ اِشَعْیا سپس شیوه‌ای را که یَهُوَه برای اصلاح خطا به کار می‌گیرد به بخش دیگری از کار کشاورزی یعنی خرمن‌کوبی تشبیه می‌کند.‏ کشاورز بنا به میزان سختی سبوس دانه،‏ وسیلهٔ خرمن‌کوبی خود را انتخاب می‌کند.‏ برای سیاه‌دانه که ظریف‌تر است از چوب‌دستی سبک و برای زیره از چوب‌دستی سنگین استفاده می‌کند در حالی که برای دانه‌هایی با سبوس محکم‌تر وسایل خرمن‌کوبی دیگر همچون چوم (‏گردون)‏ و یا چرخ ارابه را به کار می‌گیرد.‏ امّا در عین حال دانه‌های سخت را نیز تا حد خرد شدن خرمن‌کوبی نمی‌کند.‏ به همین ترتیب یَهُوَه نیز وقتی که می‌خواهد خصوصیّات ناپسند قومش را از میان بردارد،‏ بنا به نیازها و وضعیّت‌شان با ایشان رفتار می‌کند.‏ رفتار او هیچ گاه مستبدانه یا ظالمانه نیست.‏ (‏اِشَعْیا ۲۸:‏۲۶-‏۲۹‏)‏ برای بعضی از فرزندان فقط یک نگاه تذکّرآمیز پدر و مادر کافی است.‏ بعضی به یادآوری مداوم احتیاج دارند و برخی دیگر را باید از راه‌های قاطعانه‌تری قانع ساخت.‏ پدر و مادر عاقل سعی می‌کنند با توجه به نیاز تک‌تک فرزندانشان آنان را اصلاح کنند.‏

بحث‌های خانوادگی دلپذیر

۱۸.‏ پدر و مادرها چگونه می‌توانند برای مطالعهٔ خانوادگی مرتب کتاب مقدّس وقت کنار بگذارند؟‏

^۱۸ از بهترین راه‌های تعلیم فرزندان،‏ می‌توان از مطالعهٔ خانوادگی مرتب کتاب مقدّس و گفتگوی روزانه در مورد نوشته‌های مقدّس نام برد.‏ مطالعهٔ خانوادگی فقط در صورت  تداوم مؤثر خواهد بود.‏ اگر اجرای آن به اتفاق واگذار شود یا هر زمانی که فرصتی دست داد،‏ تداوم نخواهد داشت.‏ بنابراین والدین باید ‹وقت را برای مطالعه دریابند.‏› (‏اَفَسُسیان ۵:‏۱۵-‏۱۷‏)‏ یافتن زمانی ثابت و مناسب برای همهٔ افراد خانواده کار آسانی نیست.‏ یک سرپرست خانواده متوجه شد که هر چه سن فرزندانش بالاتر می‌رود،‏ برنامه‌های مختلف آنها گردآوری همهٔ افراد خانواده را مشکل‌تر می‌سازد.‏ تنها شب‌هایی که همگی با هم بودند،‏ شب‌های جلسات جماعت بود.‏ بنابراین پدر خانواده برنامهٔ مطالعهٔ خانوادگی را به یکی از آن شب‌ها منتقل کرد.‏ این برنامه‌ریزی خوبی بود.‏ زیرا هر سه فرزندان او حالا خادمان تعمیدیافتهٔ یَهُوَه می‌باشند.‏

۱۹.‏ والدین هنگام اجرای مطالعهٔ خانوادگی چگونه می‌توانند از یَهُوَه سرمشق بگیرند؟‏

^۱۹ امّا باید توجه داشت که فقط مرور سطحی برخی مطالب کتاب مقدّس در طی مطالعه کافی نیست.‏ یَهُوَه اسرائیلیان بازگشته به وطن را به وسیلهٔ کاهنان تعلیم می‌داد یعنی کسانی که شریعت را ‹تفسیر می‌کردند تا آنچه را که می‌خواندند،‏ بفهمند،‏.‏› (‏نَحَمِیا ۸:‏۸‏)‏ پدری که به هفت فرزند خود با موفقیّت کمک کرد تا یَهُوَه را دوست بدارند،‏ همیشه پیش از مطالعهٔ خانوادگی به اتاق خود می‌رفت تا خود را آماده کند و مطالب مورد بحث را مطابق نیازهای تک‌تک فرزندانش توضیح دهد.‏ او مطالعه را برای آنان جالب و دلپذیر می‌ساخت.‏ یکی از پسرانش که حال خود مرد بالغی است می‌گوید:‏ «جلسهٔ مطالعه همیشه سرگرم‌کننده بود.‏ وقتی در حین توپ‌بازی ما را برای مطالعه صدا می‌کردند فوراً توپ را زمین می‌گذاشتیم و برای مطالعه می‌دویدیم توی خانه.‏ شب مطالعه یکی از بهترین شب‌های هفته بود.‏»‏

۲۰.‏ امکان بروز چه مشکلی را بر سر راه پرورش فرزندان باید مورد بررسی قرار داد؟‏

^۲۰ مزمورنویس اعلام داشت:‏ «اینک پسران میراث از جانب خداوند می‌باشند و ثمرهٔ رَحِم،‏ اُجرتی از اوست.‏» (‏مزمور ۱۲۷:‏۳‏)‏ تربیّت فرزندان مستلزم وقت و تلاش فراوان است،‏ امّا انجام درست آن زندگی جاودانی را برای کودکان ما ممکن می‌سازد.‏ براستی که چه پاداش فوق‌العاده‌ای!‏ پس باشد که ما با اشتیاق برای تربیّت فرزندان‌مان از یَهُوَه سرمشق گیریم.‏ با این که مسئولیّت تربیّت فرزندان «به تأدیب و نصیحت خداوند» بر عهدهٔ والدین است،‏ ضمانتی برای موفقیّت حتمی وجود ندارد.‏ (‏اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ حتّی با وجود بهترین مراقبت‌ها ممکن است فرزندی نافرمانی کرده،‏ خدمت به یَهُوَه را ترک کند.‏ در این صورت چه باید کرد؟‏ این موضوع را در مقالهٔ بعدی مورد بحث قرار خواهیم داد.‏

‏[پاورقی]‏

به این پرسش‌ها چگونه پاسخ می‌دهیم؟‏

‏• والدین چگونه می‌توانند از محبّت یَهُوَه که در تثنیه ۳۲:‏۱۱،‏ ۱۲ توصیف شده است سرمشق بگیرند؟‏

‏• از شیوهٔ تبادل‌نظر و گفتگوی یَهُوَه با اسرائیلیان چه می‌آموزیم؟‏

‏• از این موضوع که یَهُوَه به خواستهٔ لوط گوش فرا داد چه می‌آموزیم؟‏

‏• از اِشَعْیا ۲۸:‏۲۴‏-‏۲۹در مورد اصلاح کودکان و نوجوانان چه می‌آموزیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۹]‏

موسی شیوه‌ای را که یَهُوَه برای تربیّت قومش استفاده می‌کرد،‏ به رفتار عقاب با جوجه‌هایش تشبیه کرده است

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۰]‏

پدر و مادرها باید برای فرزندان خود وقت کنار بگذارند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

شب مطالعه یکی از بهترین شب‌های هفته بود