برکت یَهُوَه دولتمند می‌سازد

‏«برکت خداوند دولتمند می‌سازد،‏ و هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید.‏» —‏ امثال ۱۰:‏۲۲‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا سعادت رابطه‌ای با ثروت و دارایی فرد ندارد؟‏

گرایش به مادّیات بر زندگی میلیون‌ها انسان حاکم می‌باشد.‏ آیا مادّیات آنان را سعادتمند کرده است؟‏ هفته‌نامهٔ اُسترِلیَن ویمِن در این خصوص می‌گوید:‏ «هیچ دوره‌ای را نمی‌توان به یاد آورد که مردم تا این حد نگران وضع زندگی‌شان باشند.‏ آیا عجیب نیست؟‏ از یک سو گفته می‌شود وضع اقتصادی استرالیا هرگز به این رونق و زندگی هرگز به این شیرینی نبوده است .‏ .‏ .‏ از سوی دیگر شاهدیم که بدبینی در این کشور ابعاد ملّی یافته است.‏ مرد و زن خلأ چیزی را در زندگی خود حس می‌کنند،‏ امّا از تشخیص آن عاجزند.‏» براستی که صحّت گفتار کتاب مقدّس بخوبی اثبات می‌شود که می‌گوید دارایی موجب سعادت و حیات ما نمی‌گردد.‏ —‏ جامعه ۵:‏۱۰؛‏ لوقا ۱۲:‏۱۵‏.‏

^۲ طبق تعالیم کتاب مقدّس بزرگ‌ترین سعادت محصول برکات خداست.‏ امثال ۱۰:‏۲۲ در این رابطه چنین می‌گوید:‏ «برکت خداوند دولتمند می‌سازد،‏ و هیچ زحمت بر آن نمی‌افزاید.‏» زحمت،‏ غالباً از حرص و طمع برای حصول ثروت و دولت ناشی می‌شود.‏ چقدر اندرز پولُس رسول بجاست که گفت:‏ «آنانی که می‌خواهند دولتمند شوند،‏ گرفتار می‌شوند در تجربه و دام و انواع شهوات بی‌فهم و مضر که مردم را به تباهی و هلاکت غرق می‌سازند.‏ زیرا که طمع ریشهٔ همهٔ بدیها است که بعضی چون در پی آن می‌کوشیدند،‏ از ایمان گمراه گشته،‏ خود را به اقسام دردها سفتند.‏» —‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۳.‏ عامل رنج و عذاب خادمان خدا چیست؟‏

^۳ امّا کسانی که ‹آواز یَهُوَه خدای خود را می‌شنوند،‏› یَهُوَه برکتشان می‌دهد و رنج و زحمتی هم بر آنان نمی‌افزاید.‏ (‏ تثنیه ۲۸:‏۲‏)‏ در اینجا برخی ممکن است بگویند که ‹اگر برکات یَهُوَه موجب زحمت نمی‌شود،‏ چرا بسیاری از خادمان خدا رنج و عذاب می‌کشند؟‏› کتاب مقدّس نشان می‌دهد اگرچه خدا سختی‌ها و آزمایشات را روا داشته است،‏ امّا منشأ آن شیطان،‏ سیستم شریر او،‏ و سرشت ناکامل ماست.‏ (‏ پیدایش ۶:‏۵؛‏ تثنیه ۳۲:‏۴،‏ ۵؛‏ یوحنّا ۱۵:‏۱۹؛‏ یعقوب ۱:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ یَهُوَه سرچشمهٔ «هر بخشندگیِ نیکو و هر بخششِ کامل» است.‏ (‏ یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ از این روست که برکات وی هرگز موجب رنج و زحمت انسان‌ها نمی‌گردد.‏ بجاست در اینجا به شماری از بخشش‌ها و عطایای کامل خدا بپردازیم.‏

کلام خدا —‏ عطیه‌ای گرانقدر

۴.‏ در این «زمان آخر» امّت یَهُوَه از چه برکت و موهبت بی‌همتایی بهره‌مند شده‌اند؟‏

^۴ بر طبق نبوّت دانیال در «زمان آخر .‏ .‏ .‏ عِلم افزوده خواهد گردید.‏» این نبوّت البتّه با این گفته مشروط شده است که «هیچ‌کدام از شریران نخواهند فهمید لیکن حکیمان خواهند فهمید.‏» (‏ دانیال ۱۲:‏۴،‏ ۱۰‏)‏ چه شگفت‌انگیز!‏ کلام خدا و بویژه نبوّت‌های آن،‏ با چنان حکمت الٰهی‌ای بیان شده‌اند که شریران از درک آن عاجز هستند،‏ امّا امّت یَهُوَه قادر به درک آن می‌باشند.‏ پسر خدا در این خصوص چنین دعا کرد:‏ «ای پدر مالک آسمان و زمین،‏ تو را سپاس می‌کنم که این امور را از دانایان و خردمندان مخفی داشتی و بر کودکان مکشوف ساختی.‏» (‏ لوقا ۱۰:‏۲۱‏)‏ براستی که چه برکت عظیمی است که یَهُوَه کلام گرانقدر خود،‏ کتاب مقدّس،‏ را به ما عطا کرده است و در زمرهٔ کسانی می‌باشیم که از موهبت بصیرت روحانی برخوردارند.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۲۱،‏ ۲۷،‏ ۲۸؛‏ ۲:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۵.‏ حکمت چیست،‏ و چگونه می‌توانیم آن را کسب کنیم؟‏

^۵ چنانچه «آن حکمت که از بالا است» به ما داده نمی‌شد هیچ گاه از درک روحانی کلام خدا برخوردار نمی‌شدیم.‏ (‏ یعقوب ۳:‏۱۷‏)‏ حکمت توانایی استفاده از معرفت و ادراک به منظور حل مشکلات،‏ اجتناب یا جلوگیری از خطر،‏ نیل به مقصود،‏ یا دادن پندی معقول است.‏ چگونه می‌توان به حکمت الٰهی دست یافت؟‏ امثال ۲:‏۶ می‌گوید:‏ ‏«خداوند حکمت را می‌بخشد،‏ و از دهان وی معرفت و فطانت صادر می‌شود.‏» چنانچه در دعا از خود پشتکار نشان دهیم و از یَهُوَه طلب حکمت نماییم،‏ او همانطور که سلیمان را حکیم ساخت به ما نیز ‹ دلی حکیم و فهیم› ارزانی  خواهد داشت.‏ (‏ ۱پادشاهان ۳:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ یعقوب ۱:‏۵-‏۸‏)‏ برای کسب حکمت می‌باید کلام خدا را مطالعه کنیم و مستمراً مطابق آن رفتار نماییم.‏

۶.‏ به چه دلیل به اجرا گذاردن اصول و قوانین الٰهی در زندگی کاری خردمندانه است؟‏

^۶ در اصول و قوانین کتاب مقدّس می‌توان نمونه‌های عالی حکمت الٰهی را یافت.‏ این اصول و قوانین در همهٔ موارد برای ما انسان‌ها مفید می‌باشند؛‏ چه از لحاظ جسمانی و چه از لحاظ فکری،‏ عاطفی،‏ و روحانی.‏ چه خوش گفته است مزمورنویس که «شریعت خداوند کامل است و جان را برمی‌گرداند؛‏ شهادات خداوند امین است و جاهل را حکیم می‌گرداند.‏ فرایض خداوند راست است و دل را شاد می‌سازد.‏ امر خداوند پاک است و چشم را روشن می‌کند.‏ ترس خداوند طاهر است و ثابت تا ابدالآباد.‏ احکام خداوند حق و تماماً عدل است.‏ از طلا مرغوب‌تر و از زرِ خالصِ بسیار.‏» —‏ مزمور ۱۹:‏۷-‏۱۰؛‏ ۱۱۹:‏۷۲‏.‏

۷.‏ ثمرهٔ نادیده گرفتن معیارهای عدل الٰهی چیست؟‏

^۷ کسانی که از معیارهای عدل الٰهی تخطّی می‌کنند هرگز به خوشبختی و آزادی‌ای که می‌جویند نمی‌رسند.‏ ایشان دیر یا زود پی خواهند برد که خدا را نمی‌توان استهزا کرد،‏ زیرا آنچه آدمی بکارد همان را نیز درو می‌کند.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۷‏)‏ میلیون‌ها انسان که معیارهای الٰهی را نادیده می‌گیرند ثمرهٔ اسفبار آن را به صورت بارداری ناخواسته،‏ امراض مشمئزکننده،‏ و یا اعتیادی تباه‌کننده درو می‌کنند.‏ چنانچه اینان با ابراز ندامت تغییری در زندگی‌شان ایجاد نکنند،‏ راهی که برگزیده‌اند منجر به مرگ و چه بسا نابودی به دست خدا گردد.‏ —‏ متّیٰ ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۸.‏ چرا دوستداران کلام خدا سعادتمند می‌باشند؟‏

^۸ امّا کسانی که کلام خدا را دوست می‌دارند و مطابق آن رفتار می‌کنند،‏ اکنون و در آینده از برکاتی غنی برخوردار می‌گردند.‏ آری،‏ ایشان از برکت قوانین الٰهی طعم آزادی واقعی را می‌چشند،‏ به سعادت واقعی دست می‌یابند،‏ و امید پر شور روزی پیش رویشان باز می‌شود که از گناه و تأثیر مرگبار آن خلاصی یابند.‏ (‏ رومیان ۸:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ یعقوب ۱:‏۲۵‏)‏ این امید بر شالودهٔ استوار بزرگ‌ترین عطیهٔ خدا به بشر،‏ یعنی قربانی فدیهٔ یگانه پسر مولود او،‏ عیسی مسیح قرار دارد.‏ (‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۸؛‏ یوحنّا ۳:‏۱۶؛‏ رومیان ۶:‏۲۳‏)‏ چنین عطیهٔ بی‌همتایی دال بر محبّت عمیق خدا به بشر،‏ و ضامن برکات بی‌انتهای او برای کسانی است که کلامش را به گوش می‌گیرند.‏ —‏ رومیان ۸:‏۳۲‏.‏

قدردانی از عطیهٔ روح‌القدس

۹،‏ ۱۰.‏ چگونه می‌توانیم از عطیهٔ روح‌القدس یَهُوَه برخوردار گردیم؟‏ نمونه‌ای بیاور.‏

^۹ یکی دیگر از عطایای یَهُوَه که می‌باید از بابت آن بسیار سپاسگزار باشیم روح‌القدس اوست.‏ در روز پَنْطیکاست ۳۳ د.‏م.‏ پِطْرُس رسول جمعیّتی را که در اورشلیم گرد آمده بودند چنین ترغیب کرد:‏ «توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح بجهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت.‏» (‏ اَعمال ۲:‏۳۸‏)‏ اکنون نیز یَهُوَه روح‌القدس خود را به خادمان وقف‌شدهٔ خویش که برای آن دعا می‌کنند و ارادهٔ او را به جا می‌آورند عطا می‌کند.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۹-‏۱۳‏)‏ در دوران باستان،‏ روح‌القدس یا نیروی فعال خدا،‏ این قدرتمندترین نیروی عالَم،‏ به بسیاری از مردان و زنان مؤمن منجمله مسیحیان اوّلیه قوّتی عظیم بخشید.‏ (‏ زَکَرِیّا ۴:‏۶؛‏ اَعمال ۴:‏۳۱‏)‏ روح‌القدس،‏ ما شاهدان یَهُوَه را نیز برای غلبه بر سخت‌ترین موانع و مشکلات قوّت می‌بخشد.‏ —‏ یوئیل ۲:‏۲۸،‏ ۲۹‏.‏

^۱۰ در این خصوص سرگذشت لارِل نمونهٔ بسیار خوبی است.‏ وی به مدّت ۳۷ سال به بیماری فلج اطفال مبتلا بود و در دستگاه تنفس مصنوعی (‏ ریهٔ آهنی)‏ به سر می‌برد.‏ * لارِل با  وجود وضعیّت وخیمش تا پایان عمر غیورانه یَهُوَه را خدمت کرد و در نتیجه از برکات غنی او بهره‌مند گردید.‏ آری،‏ وی با وجود اینکه شبانه‌روز می‌بایست در دستگاه می‌ماند به ۱۷ نفر کمک کرد تا معرفتی دقیق از کتاب مقدّس کسب کنند!‏ وضعیّت وی ما را به یاد سخن پولُس رسول می‌اندازد که گفت:‏ «چون ناتوانم،‏ آنگاه توانا هستم.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۱۲:‏۱۰‏)‏ بدیهی است که هر موفقیّتی که در موعظهٔ بشارت کسب می‌کنیم،‏ نه به دلیل نیرو و توان خودمان،‏ بلکه با کمک خدا و از طریق روح‌القدس اوست.‏ و یَهُوَه آن را به کسانی می‌دهد که مستمراً کلامش را به گوش می‌گیرند.‏

۱۱.‏ روح‌القدس در کسانی که «انسانیّت تازه» را در بر می‌کنند چه خصوصیّاتی ایجاد می‌کند؟‏

^۱۱ چنانچه مطیعانه به کلام خدا گوش فرا دهیم روح مقدّس او در ما ثمرات محبّت،‏ خوشی،‏ سلامتی،‏ حِلم،‏ مهربانی،‏ نیکویی،‏ ایمان،‏ تواضع،‏ و پرهیزکاری را ایجاد خواهد کرد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ این ‹ثمرات روح،‏› بخشی از «انسانیّت تازه» است که مسیحیان به جای خصلت‌های درنده و سَبُعانه‌ای که شاید سابقاً داشته‌اند در بر می‌کنند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۰-‏۲۴؛‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۶-‏۹‏)‏ مهم‌ترین این ثمرات محبّت است که «کمربند کمال» می‌باشد.‏ —‏ کُولُسیان ۳:‏۱۴‏.‏

محبّت مسیحی —‏ عطیه‌ای پرارج

۱۲.‏ طابیتا و شماری دیگر از مسیحیان قرن اوّل چگونه محبّت خود را ابراز می‌کردند؟‏

^۱۲ محبّت مسیحی یکی دیگر از برکات یَهُوَه است که براستی می‌باید به آن ارج نهاد.‏ این خصوصیّت اگرچه بر طبق اصول اِعمال می‌شود،‏ چنان غنی از عطوفت است که ایمانداران را از هر رابطهٔ خویشاوندی‌ای به یکدیگر نزدیک‌تر می‌سازد.‏ (‏ یوحنّا ۱۵:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ ۱پِطْرُس ۱:‏۲۲‏)‏ برای نمونه به قرن اوّل برویم و مسیحی نیکوکاری به نام طابیتا را در نظر بگیریم.‏ وی به همه بویژه به بیوه‌زنان جماعت ‹اَعمال صالحه و صدقات بسیار می‌کرد.‏› (‏ اَعمال ۹:‏۳۶‏)‏ آن زنان احتمالاً خویشاوندانی نیز داشتند،‏ با این حال طابیتا برای کمک و تشویق به آنان از هیچ کاری فروگذار نبود.‏ (‏ ۱یوحنّا ۳:‏۱۸‏)‏ براستی که طابیتا در محبّت نمونه بود!‏ پَرِسْکِلّا و اَکیلا نیز از روی محبّتِ برادرانه حاضر شدند ‹ در راه جانِ [پولُس] گردنهای خود را بنهند.‏› محبّت اِپَفْراس،‏ لوقا،‏ اُنیسیفورُس و دیگر مسیحیان را نیز برانگیخت تا پولُس رسول را مادامی که در زندان به سر می‌برد مساعدت و یاری کنند.‏ (‏ رومیان ۱۶:‏۳،‏ ۴؛‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏۱۶؛‏ ۴:‏۱۱؛‏ فِلیمون ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ آری،‏ امروزه نیز مسیحیانی همچون مسیحیان قرن اوّل ‹یکدیگر را محبّت می‌نمایند›؛‏ این محبّت عطیه‌ای مبارک از جانب خدا و نشانهٔ پیروان واقعی عیسی است.‏ —‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵‏.‏

۱۳.‏ چگونه می‌توانیم نشان دهیم که عمیقاً از برادری جهانی‌مان قدردانی می‌کنیم؟‏

^۱۳ آیا تو نیز گرمی محبّتی را که در جماعت مسیحی وجود دارد ارج می‌نهی؟‏ آیا قدر برادریِ روحانی را که اکنون ابعادی جهانی یافته است می‌دانی؟‏ اینها نیز از جمله برکات و عطایایی گرانقدر از جانب خداست.‏ چگونه می‌توانیم از این برکات قدردانی کنیم؟‏ با خدمت مقدّس به خدا،‏ حضور در جلسات مسیحی،‏ و ابراز محبّت و دیگر ثمرات روح مقدّس خدا.‏ —‏ فیلپّیان ۱:‏۹؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

‏«عطایای انسانی»‏

۱۴.‏ از مسیحی‌ای که قرار باشد به صورت پیر جماعت یا خادم کمکی خدمت کند چه انتظار می‌رود؟‏

^۱۴ مردان مسیحی‌ای که می‌خواهند به عنوان خادم کمکی یا پیر جماعت هم‌ایمانان خود را خدمت کنند هدفی نیکو می‌طلبند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۱،‏ ۸‏)‏ برای رسیدن به این سعادت برادر مسیحی می‌باید روحانی،‏ به کتاب مقدّس مسلّط،‏ و در خدمت موعظه غیور باشد.‏ (‏ اَعمال ۱۸:‏۲۴؛‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏)‏ وی همچنین می‌باید افتاده،‏ فروتن،‏ و صبور باشد چرا که برکات الٰهی نصیب شخصی گستاخ،‏ مغرور،‏ و جاه‌طلب نمی‌شود.‏ (‏ امثال ۱۱:‏۲؛‏ عبرانیان ۶:‏۱۵؛‏ ۳یوحنّا ۹،‏ ۱۰‏)‏ در صورت متأهل بودن می‌باید سرپرستی بامحبّت بوده،‏ بخوبی از عهدهٔ ادارهٔ کل خانوادهٔ خویش برآید.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۳:‏۴،‏ ۵،‏ ۱۲‏)‏ چنین شخصی با ارج نهادن به امور روحانی راه را برای برکات یَهُوَه باز می‌کند.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۱۹-‏۲۱‏.‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ چه کسانی نشان می‌دهند که «عطایای انسانی» هستند؟‏ نمونه‌ای بیاور.‏

 ^۱۵ وقتی پیران مسیحی این «عطایای انسانی» وظایف خود را به عنوان مبشّر،‏ شبان،‏ و معلّم در جماعت به نحوی نیکو انجام می‌دهند بر آن می‌شویم که از ایشان تقدیر کنیم.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۸،‏ ۱۱‏،‏ د ج ‏)‏ شاید همهٔ کسانی که از خدمات پرمهر پیران مسیحی بهره‌مند می‌گردند از ایشان قدردانی نکنند،‏ لیکن یَهُوَه تمام اَعمال این مردان وفادار را می‌بیند.‏ او هرگز آن محبّت را که به اسم او در خدمت به امّتش انجام می‌دهند فراموش نمی‌کند.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۱۷؛‏ عبرانیان ۶:‏۱۰‏.‏

^۱۶ پیر مسیحی سختکوشی به ملاقات خواهری که می‌بایست تحت عمل جرّاحی مغز قرار می‌گرفت رفت.‏ یکی از خویشان خواهر جوان در مورد آن پیر مسیحی گفت:‏ «رفتار او بسیار پرمهر،‏ دلسوزانه،‏ و باملاحظه بود.‏ در اتاق بیمارستان اجازه خواست که در جمع ما به یَهُوَه دعا کند.‏ هنگام دعا پدر آن دختر [که شاهد یَهُوَه نبود] شروع به گریستن کرد و از هِق هِق گریه‌اش اشک از چشمان همهٔ ما سرازیر شد.‏ چقدر دعایش بااحساس بود و چقدر از یَهُوَه سپاسگزاریم که در چنان موقعیّت حساسی او را برای ما فرستاد.‏» شاهد دیگری که وی نیز در بیمارستان بستری بود راجع به پیران مسیحی که به ملاقات وی رفته بودند گفت:‏ «وقتی آنان را دیدم که به طرف تخت من در بخش مراقبت‌های ویژه می‌آیند می‌دانستم که از آن پس هر معالجه‌ای را می‌توانم تحمّل کنم.‏ ملاقات آنان مرا آرامش و قوّت داد.‏» آیا می‌توان چنین مهر و توجهی را با پول خرید؟‏ هرگز!‏ این عطیه‌ای از جانب خداست که در اختیار جماعات مسیحی قرار داده شده است.‏ —‏ اِشَعْیا ۳۲:‏۱،‏ ۲‏.‏

عطیهٔ خدمت موعظه

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ یَهُوَه کدام عطیهٔ خدمت را در اختیار کل امّت خود قرار داده است؟‏ ب)‏ برای توفیق در خدمت موعظه یَهُوَه چه کمک‌هایی در اختیار ما قرار داده است؟‏

^۱۷ چه افتخاری بالاتر از این برای انسان که بتواند یَهُوَه،‏ خدای متعال را خدمت نماید.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰؛‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۷؛‏  ۱پِطْرُس ۲:‏۹‏)‏ با این حال،‏ هر که می‌خواهد با دل و جان خدا را خدمت کند،‏ حال چه پیر چه جوان چه مرد چه زن،‏ می‌تواند از موهبت خدمت موعظهٔ عمومی برخوردار باشد.‏ آیا از این عطیهٔ گرانقدر استفاده می‌کنی؟‏ برخی ممکن است خود را برای موعظه فاقد صلاحیّت حس کنند،‏ امّا باید به یاد داشت که یَهُوَه با عطا کردن روح خود به خادمان کاستی‌های ایشان را جبران می‌کند.‏ —‏ اِرْمیا ۱:‏۶-‏۸؛‏ ۲۰:‏۱۱‏.‏

^۱۸ یَهُوَه موعظه ملکوت را به خادمان متواضع خود واگذار کرده است،‏ نه به افراد متکبّر یا کسانی که توکّلشان بر توانایی‌های خودشان است.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۲۰،‏ ۲۶-‏۲۹‏)‏ فرد متواضع و فروتن بخوبی به محدودیّت‌های خود واقف است و در خدمت موعظه توکّلش به کمک‌های الٰهی است.‏ وی همچنین از کمک‌های روحانی یَهُوَه که از طریق «ناظر امین» در اختیار ما قرار می‌گیرد قدردانی می‌کند.‏ —‏ لوقا ۱۲:‏۴۲-‏۴۴؛‏ امثال ۲۲:‏۴‏.‏

زندگی خانوادگی سعادتمند —‏ عطیه‌ای نیکو

۱۹.‏ چه عاملی سبب توفیق در پرورش فرزندان می‌گردد؟‏

^۱۹ ازدواج و زندگی سعادتمند عطیه‌ای از جانب خداست.‏ (‏ روت ۱:‏۹؛‏ اَفَسُسیان ۳:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ فرزندان نیز «میراثی [گرانقدر] از جانب خداوند می‌باشند» و دل والدین را که با موفقیّت در ایشان خصوصیّات الٰهی را پرورش داده‌اند شاد می‌کنند.‏ (‏ مزمور ۱۲۷:‏۳‏)‏ شما والدینی که فرزندان خردسال دارید با تربیّت ایشان مطابق کلام یَهُوَه نشان دهید که مستمراً مطیع کلام او می‌باشید.‏ والدینی که اینچنین فرزندان خویش را پرورش می‌دهند به طور حتم از حمایت یَهُوَه و برکات غنی او بهره‌مند می‌گردند.‏ —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶؛‏ ۲۲:‏۶؛‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱-‏۴‏.‏

۲۰.‏ برای والدینی که فرزندانشان طریق حقیقت را ترک کرده‌اند چه کمکی وجود دارد؟‏

^۲۰ امّا گاهی با وجود تمام سعی و تلاش والدین بعضی فرزندان در سنین بالاتر تصمیم می‌گیرند پرستش حقیقی را ترک کنند.‏ (‏ پیدایش ۲۶:‏۳۴،‏ ۳۵‏)‏ چنین وضعیّتی ممکن است والدین را کاملاً منقلب سازد.‏ (‏ امثال ۱۷:‏۲۱،‏ ۲۵‏)‏ با این حال،‏ نباید امید خود را از دست بدهند.‏ در چنین مواردی خوب است تمثیل عیسی راجع به پسر گمشده را به یاد آورند.‏ آن پسر اگر چه خانهٔ پدر را ترک کرد و راه تمرّد را پیشه کرد،‏ مدّتی بعد بازگشت و پدر نیز او را با مسرّت در آغوش پرمهر خود پذیرفت.‏ (‏ لوقا ۱۵:‏۱۱-‏۳۲‏)‏ تحت هر شرایطی والدین وفادار مسیحی می‌توانند اطمینان کامل داشته باشند که یَهُوَه موقعیّت ایشان را بخوبی درک می‌کند و توجهات رئوفانه و حمایت‌های بی‌چون‌وچرای خود را از ایشان دریغ نمی‌دارد.‏ —‏ مزمور ۱۴۵:‏۱۴‏.‏

۲۱.‏ سخنان چه کسی را می‌باید به گوش گیریم،‏ و چرا؟‏

^۲۱ باشد که هر یک از ما در تعیین اولویّت‌ها در زندگی خردمندانه تصمیم بگیریم.‏ آیا آرزومند رسیدن به مال و ثروت هستیم که با خود رنج و زحمت به همراه دارد،‏ یا تشنهٔ «هر بخشندگیِ نیکو و هر بخششِ کامل» از جانب «پدر نورها»؟‏ (‏ یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ شیطان،‏ «پدر دروغگویان» می‌خواهد ما در پی مادّیات باشیم تا هم سعادت و هم نهایتاً زندگی خود را از دست بدهیم.‏ (‏ یوحنّا ۸:‏۴۴؛‏ لوقا ۱۲:‏۱۵‏)‏ امّا یَهُوَه از صمیم دل خیریّت ما را طالب است.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ باشد که مستمراً کلام پدر مهربانمان را به گوش بگیریم و همواره ‹ در خداوند تمتّع ببریم.‏› (‏ مزمور ۳۷:‏۴‏)‏ چنانچه در این طریق سلوک نماییم عطایای گرانقدر و برکات وافر او بی‌آنکه درد و رنجی افزاید ما را دولتمند و غنی می‌گرداند.‏

‏[پاورقی]‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

‏• در کجا می‌توان به ارزنده‌ترین سعادت‌ها دست یافت؟‏

‏• برخی از عطایای یَهُوَه به امّتش را نام ببر.‏

‏• چرا می‌توان خدمت موعظه را عطیه‌ای گرانقدر به شمار آورد؟‏

‏• والدین چگونه می‌توانند در پرورش فرزندان خود از برکات یَهُوَه برخوردار گردند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۴]‏

آیا قدر عطیهٔ کلام مکتوب خدا را می‌دانی؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۵]‏

لارِل نیسبِت در وضعیّتی بسیار دشوار خدا را غیورانه خدمت کرد

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۶]‏

امروزه نیز مسیحیان مانند طابیتا به اَعمال صالحه‌شان شهرت دارند

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۷]‏

پیران مسیحی به هم‌ایمانان خود توجهی رئوفانه دارند