درسی از درخت نخل
درسی از درخت نخل
دایرة‌المعارفی از کتاب مقدّس درخت خرما را این چنین توصیف می‌کند: «شکلی موزون با زیبایی منحصر به فرد.» از زمان کتاب مقدّس تا به امروز درختان خرما درّهٔ نیل را مزیّن کرده و سایه‌ای فرح‌بخش در واحهٔ صحرای نه‌گِب فراهم کرده‌اند.
مانند اکثر درختان نخل، درخت خرما ظاهری چشمگیر و قائم دارد. ارتفاع بعضی به سی متر رسیده و برای مدّت صد و پنجاه سال دائماً در فصلش میوه می‌آورد. درخت خرما درختی بسیار زیباست و به گونه‌ای شگفت‌انگیز پربار بوده، هر ساله چندین خوشهٔ خرما بار می‌آورد. تنها بر روی یک خوشه ممکن است هزار دانهٔ خرما به بار آید. یک کارشناس در مورد خرما گفت: «کسانی که تصویر خشک‌شدهٔ خرما را در ویترین مغازه‌ها دیده‌اند، تصوّر اینکه چقدر خرمای تازه خوشمزه است، برای آنان دشوار می‌باشد.»
از این رو، بی‌مناسبت نیست که کتاب مقدّس اشخاصِ بخصوصی را به درخت نخل تشبیه می‌کند. یک فرد، برای خشنود ساختن خدا باید از نظر اخلاقی پاک بوده، اَعمالش دائماً در نظر خدا پسندیده باشد. ( متّیٰ ۷:۱۷-۲۰) بدین دلیل در معبد سلیمان و هم در معبدی که حِزْقِیال در رؤیا دید از نقش‌های تراشیده‌شدهٔ درختان خرما استفاده شده بود. ( ۱پادشاهان ۶:۲۹، ۳۲، ۳۵؛ حِزْقِیال ۴۰:۱۴-۱۶، ۲۰، ۲۲) بنابراین اگر شخصی می‌خواهد پرستشش مورد قبول خدا قرار گیرد باید خصوصیّات درخت خرما را دارا باشد. کلام خدا می‌گوید:«عادل مثل درخت خرما خواهد شکفت.» — مزمور ۹۲:۱۲.