کیست که ما را از محبّت خدا جدا سازد؟
کیست که ما را از محبّت خدا جدا سازد؟
«ما او را محبّت می‌نماییم زیرا که او اوّل ما را محبّت نمود.» — ۱یوحنّا ۴:۱۹.
۱، ۲. الف) چرا برایمان اهمیّت دارد که بدانیم کسی ما را دوست دارد؟ ب) محبّت چه کسی برای ما بیشترین اهمیّت را دارد؟
آیا دوست داری مورد محبّت و توجه دیگران باشی؟ محبّت از طفولیّت تا بزرگسالی عامل رشد و شکوفایی انسان است. آیا تا به حال به رفتار طفلی در آغوش مادرش توجه کرده‌ای؟ اغلب تا وقتی که نگاهش به چشمان خندان مادر خیره می‌باشد هر آنچه حول و حوش او رخ دهد خود را در آغوش پرمهر مادر در راحتی و آسایش حس می‌کند. شاید هم به دوران احتمالاً بسیار پرفراز و نشیب بلوغت فکر کنی. ( ۱تَسّالونیکیان ۲:۷) گاهی حتّی خود نمی‌دانستی چه می‌خواهی و دقیقاً چه احساسی داری؟ با این حال، آیا دیدن محبّت پدر و مادر و آگاهی از اینکه در هر موردی می‌توانی با آنان تشریک مساعی کنی مایهٔ دلگرمی‌ات نبود؟ آری، محبّت در تمام مراحل حیات از جمله مهم‌ترین نیازهای هر فرد است؛ چنین محبّتی تأییدی بر ارزش فردی ماست.
۲ شکّی نیست که رشد و تعادل فرزند تا حدّ زیادی در گرو پشتکار والدین در ابراز محبّت به وی است. امّا، آنچه نقشی بس حیاتی‌تر در سلامت روحی و عاطفی هر فرد ایفا می‌کند اطمینان از محبّت یَهُوَه، پدر آسمانی‌مان است. شاید تو خوانندهٔ عزیز از محبّت و توجه والدین خود محروم بوده‌ای. برای تو جای امیدواری وجود دارد. محبّت وفادارانهٔ خدا می‌تواند کمبود محبّت والدین را جبران کند.
۳. یَهُوَه چگونه انسان‌ها را از محبّت خود مطمئن ساخته است؟
۳ یَهُوَه از طریق نبی خود، اِشَعْیا خاطرنشان نمود که مادر گاه فرزند خود را «فراموش» می‌کند امّا او هرگز امّتش را از یاد نمی‌برد. ( اِشَعْیا ۴۹:۱۵) داود نیز در این خصوص با اطمینان گفت: «چون پدر و مادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا برمی‌دارد.» ( مزمور ۲۷:۱۰) براستی که چه سخنان دلگرم‌کننده‌ای! یَهُوَه به ما اطمینان داده است که در هر وضعیّت و موقعیّتی چنانچه رابطه‌ای توأم با تعهد و وقف با او برقرار کنیم محبّتی ورای محبّت هر انسانی روی زمین به ما ابراز خواهد داشت.
خود را در محبّت خدا حفظ کن
۴. مسیحیان قرن اوّل چگونه به محبّت خدا پی‌بردند؟
۴ آیا نخستین باری که گرمی محبّت یَهُوَه را حس کردی به یاد داری؟ احتمالاً تو نیز همچون مسیحیان قرن اوّل این محبّت را حس کرده‌ای. باب ۵ رسالهٔ پولُس به رومیان به زیبایی نشان می‌دهد که چگونه انسان‌هایی گناهکار و بیگانه با خدا به محبّت خالصانهٔ یَهُوَه پی‌بردند. در آیهٔ ۵ می‌خوانیم: «محبّت خدا در دلهای ما به روح‌القدس که به ما عطا شد ریخته شده است.» در آیهٔ ۸ پولُس اضافه می‌کند: «خدا محبّت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مرد.»
۵. چگونه به محبّت خدا پی‌بردی؟
۵ به همین شکل، وقتی رفته رفته با حقایق کلام خدا آشنا شده، ایمان ورزیدی، روح‌القدس یَهُوَه فعالیّتش را در تو آغاز نمود. به این ترتیب، به عظمت عملی که یَهُوَه در حق تو انجام داد واقف گشتی؛ آری پی بردی که یَهُوَه پسر عزیزش را فرستاد تا برای تو جانش را بدهد. بدینسان یَهُوَه به تو کمک کرد تا به عمق محبّتش به نوع بشر پی ببری. آیا از اینکه یَهُوَه امکانی فراهم کرده است تا بشر گناهکار و از خدا بی‌خبر در نظر او عادل شمرده شود و حیات ابدی را بیابد، تحت تأثیر قرار نگرفتی؟ آیا گرمی محبّتش را حس نکردی؟ — رومیان ۵:۱۰.
۶. چرا گاهی خود را از یَهُوَه دور حس می‌کنیم؟
۶ پس از آنکه به عمق محبّت پدر آسمانی پی‌بردی، مطابق معیارهای او تغییراتی در زندگی خود ایجاد نمودی و زندگی خود را به وی وقف کردی. بدینسان اکنون با خدای خود در صلح می‌باشی. شاید برایت پیش آمده است که احساس کنی از یَهُوَه دور شده‌ای! چنین احساسی ممکن است برای همهٔ ما پیش بیاید. امّا آنچه می‌باید همواره مدّ نظر داشت این است که یَهُوَه تغییرناپذیر است. محبّت او همچون آفتاب که پیوسته زمین را نور و گرما می‌بخشد، استوار و پایدار است. ( مَلاکی ۳:۶؛ یعقوب ۱:۱۷) برخلاف یَهُوَه، ما انسان‌ها دستخوش تغییرات هستیم؛ هرچند این تغییرات موقتی باشند. همچون نیمی از کرهٔ زمین که هنگام گردشِ وضعی آن از نور خورشید محروم می‌شود، ما نیز وقتی کمی از یَهُوَه روی می‌گردانیم، سردی رابطه‌مان را با او حس می‌کنیم. برای بهبود رابطه‌مان چه باید بکنیم؟
۷. مطرح کردن چه سؤالاتی به ما کمک می‌کند تا خود را در محبّت خدا محفوظ داریم؟
۷ وقتی حس می‌کنیم از خدا دور شده‌ایم بجاست از خود سؤال کنیم: ‹آیا محبّت او را امری بدیهی تلقّی می‌کنم؟ آیا تدریجاً از خدای حیّ و مهربان فاصله گرفته، در برخی موارد ضعف ایمان از خود نشان داده‌ام؟ آیا به جای اینکه «در چیزهای روح» تفکّر کنم در بحر «چیزهای جسم» رفته‌ام؟› ( رومیان ۸:۵-۸؛ عبرانیان ۳:۱۲) چنانچه به هر شکل از یَهُوَه فاصله گرفته‌ایم می‌توانیم با اقداماتی رابطهٔ گرم و صمیمی‌مان را با او دوباره برقرار کنیم. یعقوب ما را چنین ترغیب کرده است: «به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.» ( یعقوب ۴:۸) سخنان یهودا نیز بسیار در خور توجه است که می‌گوید: «امّا شما ای حبیبان، خود را به ایمان اقدس خود بنا کرده و در روح‌القدس عبادت نموده، خویشتن را در محبّت خدا محفوظ دارید.» — یهودا ۲۰، ۲۱.
تغییر اوضاع بر محبّت خدا بی‌تأثیر است
۸. زندگی دستخوش چه تغییراتی می‌باشد؟
۸ زندگی ما در این سیستم دستخوش تغییرات بسیاری است. سلیمان پادشاه در این خصوص می‌گوید: «برای جمیع [ما] وقتی و اتفاقی واقع می‌شود.» ( جامعه ۹:۱۱) گاه یک‌شبه زندگی از این رو به آن رو می‌شود. یک روز سالمیم، روز بعد سخت بیمار. یک روز شاغلیم، روز بعد از کار بی‌کار. مرگ نیز چه بسا بناگاه عزیزی را از دستمان بگیرد. ما مسیحیان در هر گوشه‌ای از این دنیا که باشیم یک روز در صلح و آرامشیم، روز بعد چه بسا هدف شدیدترین خشونت‌ها و آزارها قرار بگیریم. گاهی نیز به ناحق متّهم می‌شویم و مورد بی‌عدالتی قرار می‌گیریم. آری، اوضاع زندگی بسیار بی‌ثبات است. — یعقوب ۴:۱۳-۱۵.
۹. چرا خوب است که بخشی از باب هشتم رسالهٔ رومیان را بررسی کنیم؟
۹ وقتی اتفاق ناگوار و اندوهباری برای ما رخ می‌دهد، ممکن است احساس کنیم ترد شده‌ایم، یا اینکه خدا دیگر ما را دوست ندارد. چنین احساسی ممکن است برای هر یک از ما پیش بیاید، پس چقدر بجاست با دقّت سخنان دلگرم‌کنندهٔ پولُس را در رومیان باب ۸ بررسی کنیم. گرچه این سخنان خطاب به مسیحیان مسح‌شده عنوان شده است، در اصل در مورد گوسفندان دیگر نیز که به عنوان دوست خدا عادل شمرده می‌شوند صدق می‌کند؛ نمونهٔ چنین دوستی‌ای ابراهیم است که پیش از مسیحیَّت می‌زیست. — رومیان ۴:۲۰-۲۲؛ یعقوب ۲:۲۱-۲۳.
۱۰، ۱۱. الف) دشمنان گاه چه اتهاماتی به امّت خدا وارد می‌کنند؟ ب) چرا چنین اتهاماتی برای مسیحیان چندان اهمیّت ندارد؟
۱۰ رومیان ۸:۳۱-۳۴ را بخوان. پولُس می‌پرسد: «هرگاه خدا با ما است کیست به ضدّ ما؟» البتّه نیک می‌دانیم که شیطان و دنیای شریر آن به ضدّ ما عمل می‌کنند. برخی دشمنان نیز در محضر محکمه‌های عالی به ما اتهامات واهی نسبت می‌دهند. شماری از والدین مسیحی را صرفاً به این دلیل که نخواسته‌اند فرزندشان به روشی مغایر با اصول الٰهی معالجه شود و یا اینکه او را از شرکت کردن در جشن‌های مشرکانه منع کرده‌اند به نفرت داشتن از فرزندشان متّهم کرده‌اند. ( اَعمال ۱۵:۲۸، ۲۹؛ ۲قُرِنتیان ۶:۱۴-۱۶) به برخی دیگر از مسیحیان به خاطر اینکه حاضر نشده‌اند خون همنوع خود را در جنگ بریزند یا در سیاست مداخله کنند وصلهٔ آشوبگری چسبانده‌اند. ( یوحنّا ۱۷:۱۶) شماری از مخالفان نیز در رسانه‌های خبری به دروغ و شایعه‌پراکنی پرداخته، حتّی شاهدان یَهُوَه را فرقه‌ای خطرناک معرفی کرده‌اند.
۱۱ با این همه، نباید از یاد ببریم که در زمان رسولان نیز راجع به مسیحیان گفته می‌شد: «ما را معلوم است که این فرقه را در هر جا بد می‌گویند.» ( اَعمال ۲۸:۲۲) آیا اینگونه دروغ‌ها و اتهامات واهیِ دشمنان اصلاً اهمیّتی دارد؟ خدا مسیحیان واقعی را بر پایهٔ ایمانی که به قربانی مسیح دارند عادل شمرده است. چطور ممکن است خدایی که به پرستندگان خود گرانقدرترین عطیهٔ ممکن، یعنی پسر عزیزش را داد، از ایشان دل برکند؟ ( ۱یوحنّا ۴:۱۰) اکنون که مسیح رستاخیز یافته و در دست راست خدا نشسته است در حضور خدا از مسیحیان دفاع می‌کند. چه کسی بحق می‌تواند بر دفاعیات مسیح اعتراض وارد کند یا با دلیل و مدرک قضاوت الٰهی را در مورد خادمان وفادارش مردود شمارد؟ هیچ کس! — اِشَعْیا ۵۰:۸، ۹؛ عبرانیان ۴:۱۵، ۱۶.
۱۲، ۱۳. الف) چه اوضاع و شرایطی نمی‌تواند ما را از محبّت خدا جدا سازد؟ ب) هدف ابلیس از ایجاد وضعیّتی محنت‌زا چیست؟ پ) چرا مسیحیان می‌توانند از هر موقعیّتی پیروزمند بیرون آیند؟
۱۲ رومیان ۸:۳۵-۳۷ را بخوان. براستی به غیر از خود ما چه کسی و یا چه چیزی می‌تواند ما را از محبّت یَهُوَه و پسرش عیسی مسیح جدا سازد؟ شیطان قادر است با استفاده از کارگزاران زمینی خود موجبات مزاحمت مسیحیان را فراهم سازد. طی قرن گذشته در گوشه و کنار زمین شمار کثیری از برادران و خواهران مسیحی ما مورد سَبُعانه‌ترین زجر و شکنجه‌ها قرار گرفتند. در برخی مناطق نیز برادرانمان شدیداً از لحاظ مالی در مضیقه‌اند. برخی با پوست و گوشت خود درد گرسنگی و کمبود پوشاک را حس می‌کنند. هدف ابلیس از ایجاد چنین وضعیّت اسفباری چیست؟ لااقل یکی از اهداف او این است که پرستندگان حقیقی یَهُوَه را دلسرد کند. شیطان می‌خواهد به ما بقبولاند که خدا از ما انسان‌ها دل کنده است. امّا واقعاً چنین است؟
۱۳ پولُس در سخنان خود از مزمور ۴۴:۲۲ نقل کرد. ما نیز همچون پولُس با مطالعهٔ کتاب مقدّس بخوبی درک کرده‌ایم که به خاطر نام خداست که این مصایب بر سر ما ‹گوسفندانش› می‌آید. در تمام این مصایب قدّوسیّت نام خدا و اثبات حق حاکمیّت او در مقام سلطان عالَم مطرح می‌گردد. و در واقع به دلیل اثبات این موضوع‌های اساسی است که خدا چنین آزمون‌های دشواری را روا داشته است، نه اینکه دیگر به ما محبّت ندارد. باید اطمینان داشته باشیم که حتّی در سخت‌ترین مصایب از محبّت خدا نسبت به امّتش، آری نسبت به فرد فرد ما، ذرّه‌ای کاسته نشده است. با حفظ کمال اخلاقی‌مان هر شکست ظاهری به پیروزی مبدّل می‌گردد. اطمینان و توکّل به محبّت تزلزل‌ناپذیر خدا ما را استوار و قوی می‌سازد.
۱۴. پولُس چگونه اطمینان پیدا کرده بود که در سختی‌ها محبّت خدا به ما کم نمی‌شود؟
۱۴ رومیان ۸:۳۸، ۳۹ را بخوان. چه عاملی پولُس را چنین متقاعد ساخته بود که هیچ چیز نمی‌تواند مسیحیان را از محبّت خدا جدا سازد؟ بدون شک آنچه طی خدمت موعظه برای وی روی داده بود او را بیش از پیش مجاب ساخته بود که سختی‌ها نمی‌تواند خللی در محبّت خدا ایجاد کند. ( ۲قُرِنتیان ۱۱:۲۳-۲۷؛ فیلپّیان ۴:۱۳) پولُس همچنین درکی درست از مقصود نهایی یَهُوَه و رفتار او با امّتش در ایّام باستان داشت. حال، مرگ چطور؟ آیا می‌تواند به محبّتی که خدا به خادمان وفادارش دارد پایان دهد؟ به هیچ وجه! تمام انسان‌های وفاداری که وفات می‌یابند در حافظهٔ دقیق و کامل خدا جای می‌گیرند، و او ایشان را در زمانی مقرّر رستاخیز خواهد داد. — لوقا ۲۰:۳۷، ۳۸؛ ۱قُرِنتیان ۱۵:۲۲-۲۶.
۱۵، ۱۶. چه چیزهایی هرگز نمی‌توانند مانع محبّت خدا به خادمان وفادارش گردند؟
۱۵ هیچ مصیبتی در زندگی، خواه بیماری‌ای مهلک باشد، خواه معلولیّت در اثر تصادف، یا اوضاع وخیم مالی مانع محبّت خدا نسبت به امّتش نمی‌گردد. فرشتگان پرقدرتی همچون آن فرشتهٔ متمرّد که خود را شیطان ساخت نیز نمی‌توانند مانع محبّت یَهُوَه به خادمان وفادارش گردند. ( ایّوب ۲:۳) دولت‌ها گاهی فعالیّت خادمان خدا را ممنوع می‌کنند، ایشان را به زندان می‌افکنند، با آنان بدرفتاری می‌کنند، و یا آنان را عناصر نامطلوب جامعه می‌خوانند. ( ۱قُرِنتیان ۴:۱۳) آنها با چنین رفتار غیرمنصفانه‌ای ممکن است بتوانند مردم را از ما رویگردان کنند، امّا قادر نیستند کاری کنند که سلطان عالَم ما را ترد کند.
۱۶ ما مسیحیان نباید هراسی به دل راه دهیم، نه از آنچه پولُس «چیزهای حال» خواند یعنی وقایع، شرایط، و موقعیّت‌هایی که در حال حاضر در این سیستم با آن دست به گریبان هستیم، و «نه از چیزهای آینده.» هیچ کدام نمی‌تواند از مهر و دلبستگی خدا به امّتش ذرّه‌ای بکاهد. با وجود اینکه نیروهای زمینی و آسمانی با ما سر دشمنی گذاشته‌اند، محبّت وفادارنهٔ خدا همواره با ماست تا ما را استوار نگاه دارد. همانطور که پولُس تأکید نمود «نه بلندی و نه پستی،» هیچ کدام نمی‌تواند مانع محبّت خدا گردد. آری، هر چیزی که بخواهد ما را دلسرد کند، یا بر ما سُلطه یابد نمی‌تواند ما را از محبّت خدا جدا سازد و هیچ مخلوقی قادر نخواهد بود رابطهٔ آفریدگار را با خادمان وفادارش قطع کند. محبّت خدا ابدی است و هرگز ساقط نمی‌شود. — ۱قُرِنتیان ۱۳:۸.
رحمت خدا را تا ابد ارج بنهیم
۱۷. الف) چرا می‌توان گفت که محبّت خدا «از حیات نیکوتر است»؟ ب) چگونه می‌توانیم ثابت کنیم که برای رحمت خدا ارزش قائل هستیم؟
۱۷ محبّت خدا برایت چقدر ارزش دارد؟ آیا تو نیز احساسی همچون احساس داود داری که گفت: «چونکه رحمت تو از حیات نیکوتر است. پس لبهای من ترا تسبیح خواهد خواند. از این رو تا زنده هستم تو را متبارک خواهم خواند. و دستهای خود را به نام تو خواهم برافراشت.» ( مزمور ۶۳:۳، ۴) آیا این دنیا می‌تواند چیزی بالاتر از محبّت و دوستی وفادارانهٔ خدا به ما عرضه کند؟ مثلاً، آیا شغلی پردرآمد می‌تواند به پای آرامش خاطر و سعادتی که از رابطه‌ای صمیمانه با خدا ایجاد می‌شود برسد؟ ( لوقا ۱۲:۱۵) البتّه موقعیّت‌هایی نیز وجود داشته‌اند که در آن مسیحیان دو راه بیشتر نداشتند؛ ترک یَهُوَه، و یا مرگ. طی جنگ جهانی دوّم شمار کثیری از شاهدان یَهُوَه در اردوگاه‌های نازی در چنین موقعیّتی قرار گرفتند. برادران مسیحی ما به غیر از شماری معدود، خود را در محبّت خدا حفظ کردند و حاضر شدند در صورت لزوم با مرگ روبرو شوند. کسانی که به محبّت خدا متمسّک می‌گردند می‌توانند یقین داشته باشند که خدا آینده‌ای بی‌انتها بدیشان ارزانی خواهد داشت، چیزی که دنیا نمی‌تواند عرضه کند. ( مَرقُس ۸:۳۴-۳۶) با این حال، موضوعی بسیار مهم‌تر از حیات ابدی مطرح است.
۱۸. چرا حیات ابدی بسیار مطلوب و دلپذیر است؟
۱۸ با این فرض محال که حیات ابدی بدون یَهُوَه ممکن باشد، آیا تصوّر عمری بسیار طولانی و زندگی بدون آفریدگار واقعاً پوچ و بی‌مقصود نیست؟ یَهُوَه در این ایّام آخر کاری بسیار رضایت‌بخش به امّتش واگذار کرده است. پس می‌توان اطمینان داشت که طی حیات ابدی یَهُوَه، خدای کبیر بامقصود، چیزهای بسیار عالی و مفید به منظور یادگیری و انجام دادن به ما عرضه خواهد نمود. ( جامعه ۳:۱۱) طی هزاران سال هر چقدر که بیاموزیم هرگز به طور کامل به «عمق دولتمندی و حکمت و علم خدا» نخواهیم رسید. — رومیان ۱۱:۳۳.
پدر آسمانی تو را دوست دارد
۱۹. عیسی هنگام وداع چه سخنان اطمینان‌بخشی با شاگردانش در میان گذاشت؟
۱۹ در ۱۴ نیسان سال ۳۳ د.م.، وقتی عیسی شام آخر خود را با ۱۱ رسول وفادارش صرف می‌کرد به سبب آنچه در انتظارشان بود آنان را با سخنانی دلگرم‌کننده قوّت بخشید. همگی آنان تا به آخر در سختی‌ها و امتحان‌های عیسی با او ماندند و هر یک بخوبی محبّت او را دیدند. ( لوقا ۲۲:۲۸، ۳۰؛ یوحنّا ۱:۱۶؛ ۱۳:۱) عیسی آنان را همچنین اطمینان داد که ‹پدر دوستشان دارد.› ( یوحنّا ۱۶:۲۷) چقدر سخنان عیسی رسولان را در درک محبّت گرم و صمیمانهٔ پدر آسمانی‌شان به آنان کمک کرده است!
۲۰. عزم خود را برای چه کاری استوار نموده‌ای، و از چه چیزی می‌توانی اطمینان داشته باشی؟
۲۰ اکنون بسیاری از خادمان یَهُوَه ده‌ها سال است که خدای خود را وفادارانه خدمت کرده‌اند. به طور یقین همهٔ ما پیش از پایان این سیستم شریر با سختی‌ها و آزمایشات بسیاری روبرو خواهیم شد. هرگز نگذار این آزمایشات باعث شود به محبّتی که خدا به تو دارد تردید کنی. آری، یَهُوَه تو را دوست دارد و هر چه در مورد محبّت او بگوییم، کم گفته‌ایم. ( یعقوب ۵:۱۱) باشد که ما نیز در مقابل محبّت‌های او، اوامرش را وفادارانه به جا آوریم. ( یوحنّا ۱۵:۸-۱۰) بیاییم تا در هر موقعیّتی نام یَهُوَه را جلال دهیم. همچنین برای تقرّب به او عزم خویش را در دعا و مطالعهٔ مستمر کلامش استوار نماییم. چنانچه نهایت سعی خود را برای خشنود ساختن یَهُوَه بنماییم، در هر موقعیّتی می‌توانیم آرامش خود را حفظ نماییم و اطمینان داشته باشیم که محبّت تزلزل‌ناپذیر خود را از ما دریغ نخواهد داشت. — ۲پِطْرُس ۳:۱۴.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• برای حفظ تعادل روحانی و عاطفی بویژه به محبّت چه کسی نیاز داریم؟
• چه چیزهایی نمی‌تواند مانع محبّت یَهُوَه به خادمانش گردد؟
• چرا محبّت خدا «از حیات نیکوتر است»؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصاویر در صفحهٔ ۹]
وقتی احساس می‌کنیم که از محبّت خدا دور شده‌ایم بجاست اقدامی برای برقراری رابطه‌مان صورت دهیم
[تصویر در صفحهٔ ۱۰]
پولُس بخوبی از علّت اصلی زجر و شکنجه‌هایی که متحمّل می‌شد آگاه بود