یَهُوَه خدای حِلم

‏«یَهُوَه،‏ خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و کثیر احسان.‏» —‏ خروج ۳۴:‏۶‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ در گذشته چه کسانی از حِلم یَهُوَه فایده بردند؟‏ ب)‏ مفهوم واژه حِلم چیست؟‏

مردم روزگار نوح،‏ اسرائیلیانی که با موسی از صحرا گذر نمودند و یهودیان زمان عیسی،‏ همه تحت موقعیّت‌های مختلفی زندگی می‌کردند.‏ ولی همهٔ آنها از یک خصوصیّت رئوفانهٔ یَهُوَه فایده بردند و آن حِلم او بود.‏ برای بعضی این خصوصیّت یَهُوَه به مفهوم نجات جان آنان بود.‏ حِلم یَهُوَه می‌تواند به معنی نجات جان ما نیز باشد.‏

^۲ حِلم یعنی چه؟‏ در چه مواقعی یَهُوَه از خود حِلم نشان می‌دهد و چرا؟‏ واژهٔ حِلم چنین تعریف شده است:‏ «صبر و تحمّلی که شخص هنگام روبرو شدن با کار اشتباه یا تحریک‌آمیز از خود نشان می‌دهد،‏ بدون اینکه امید خود را برای بهبود روابط مختل شده از دست بدهد.‏» این خصوصیّت از مقصودی برخوردار است.‏ خیر و صلاح کسی را در نظر دارد که مسبب موقعیّت نامساعد بوده است.‏ متحمّل شدن اشتباهات دیگران به معنی چشم‌پوشی کردن از آن نمی‌باشد.‏ وقتی نیّت حِلم به انجام می‌رسد و یا دیگر لزومی برای تحمّل موقعیّت وجود ندارد،‏ آنگاه حِلم به پایان می‌رسد.‏

۳.‏ مقصود یَهُوَه از صبر و تحمّلی که نشان می‌دهد چیست و تا چه حد به این کار ادامه می‌دهد؟‏

^۳ درست است که انسان‌ها نیز می‌توانند حلیم باشند،‏ ولی یَهُوَه نمونهٔ عالی این خصوصیّت است.‏ از زمانی که گناه در روابط بین یَهُوَه و مخلوقات بشری‌اش اختلال به وجود آورده است،‏ خالق‌مان از خود صبر و تحمّل نشان داده و تدارکی دیده است که انسان‌های توبه‌کار بتوانند روابطشان را با او بهبود بخشند.‏ (‏۲پِطْرُس ۳:‏۹؛‏ ۱یوحنّا ۴:‏۱۰‏)‏ ولی وقتی حِلم به نیّت خود می‌رسد،‏ خدا بر ضدّ کسانی که از روی عمد به کارهای خطا دست می‌زنند وارد عمل می‌شود و این سیستم شریر کنونی را به پایان می‌رساند.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۷‏.‏

هماهنگی حِلم با خصوصیّات اصلی خدا

۴.‏ الف)‏ در متون مقدّس عبرانی چه تصویر ذهنی‌ای برای واژهٔ حِلم داده شده است؟‏ (‏همچنین به پاورقی مراجعه شود.‏)‏ ب)‏  ناحُوم نبی یَهُوَه را چگونه توصیف می‌کند و این توصیف چه چیزی را در مورد حِلم یَهُوَه بیان می‌نماید؟‏

^۴ در متون مقدّس عبرانی،‏ مفهوم واژهٔ حِلم با دو کلمهٔ عبری ابراز شده است که معنی تحت‌اللفظی آنها «مِنخَرین بلند» است و در «ترجمهٔ دنیای جدید» (‏انگل‍.‏)‏ «دیر غضب» ترجمه شده است.‏ * ناحُوم نبی در بیان حِلم یَهُوَه چنین گفت:‏ ‏«خداوند دیرغضب و عظیم‌القوّت است و گناه را هرگز بی‌سزا نمی‌گذارد.‏» (‏ناحُوم ۱:‏۳‏)‏ لذا،‏ حِلم یَهُوَه دال بر ضعف او نمی‌باشد و بی‌حد و حصر نیست.‏ دیرغضبی خدای متعال با وجود قدرت عظیم او دال بر خویشتن‌داری پرمقصود او می‌باشد.‏ واضح است که او قدرت دارد شخص خطاکار را بلافاصله به کیفر برساند،‏ ولی خود را از این کار باز می‌دارد تا به او مهلت دهد طریق خود را عوض کند.‏ (‏حِزْقِیال ۱۸:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ پس می‌بینیم که حِلم یَهُوَه محبّتش را ابراز می‌کند و نشان‌دهندهٔ حکمت او در استفاده از قدرتش است.‏

۵.‏ از چه طریقی حِلم یَهُوَه با عدالتش هماهنگی دارد؟‏

^۵ حِلم یَهُوَه با عدالت او هماهنگی دارد.‏ او خود را به موسی به عنوان «خدای رحیم و رئوف و دیرخشم [حلیم،‏ «ترجمهٔ کینگ جِیمز» (‏انگل‍.‏)‏] و کثیراحسان و وفا» آشکار نمود.‏ (‏خروج ۳۴:‏۶‏)‏ سال‌ها بعد،‏ موسی در ستایش یَهُوَه چنین سرود:‏ «همهٔ طریقهای او انصاف است.‏ خدای امین و از ظلم مبرا.‏ عادل و راست است او.‏» (‏تثنیه ۳۲:‏۴‏)‏ آری،‏ رحمت،‏ حِلم و عدالت یَهُوَه همه با هم در هماهنگی عمل می‌کنند.‏

 حِلم یَهُوَه قبل از طوفان

۶.‏ چه شواهد چشمگیری وجود دارد که حِلم یَهُوَه را نسبت به فرزندان آدم و حَوّا و نسل‌های بعدی نشان می‌دهد؟‏

^۶ نافرمانی آدم و حَوّا در باغ عَدَن در روابط پرارزش آنان با خالق مهربان،‏ یَهُوَه خدا اختلال به وجود آورد.‏ (‏پیدایش ۳:‏۸-‏۱۳،‏ ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ این اختلال یا بیگانگی بر فرزندان‌شان نیز که گناه،‏ ناکاملیّت و مرگ را از آنها به ارث برده بودند تأثیر گذاشت.‏ (‏رومیان ۵:‏۱۷-‏۱۹‏)‏ با اینکه اوّلین زوج بشری عمداً گناه کردند،‏ یَهُوَه به آنان اجازه داد دارای فرزندانی شوند.‏ سپس او با محبّتِ تمام تدارکی دید تا نوادگان آدم و حَوّا بتوانند دوباره مورد قبول وی واقع شوند.‏ (‏یوحنّا ۳:‏۱۶،‏ ۳۶‏)‏ پولُس رسول توضیح داد:‏ «خدا محبّت خود را در ما ثابت می‌کند از اینکه هنگامی که ما هنوز گناهکار بودیم مسیح در راه ما مرد.‏ پس چقدر بیشتر الآن که به خون او عادل شمرده شدیم،‏ به وسیلهٔ او از غضب نجات خواهیم یافت.‏ زیرا اگر در حالتی که دشمن بودیم،‏ بوساطت مرگ پسرش با خدا صلح داده شدیم،‏ پس چقدر بیشتر بعد از صلح یافتن بوساطت حیات او نجات خواهیم یافت.‏» —‏ رومیان ۵:‏۸-‏۱۰‏.‏

۷.‏ یَهُوَه چگونه قبل از طوفان از خود حِلم نشان داد و چرا نابودی نسل قبل از طوفان عادلانه بود؟‏

^۷ حِلم یَهُوَه در روزگار نوح مشاهده شد.‏ بیش از یک قرن قبل از طوفان،‏ «خدا زمین را دید که اینک فاسد شده است،‏ زیرا که تمامی بشر راه خود را بر زمین فاسد کرده بودند.‏» (‏پیدایش ۶:‏۱۲‏)‏ با وجود این،‏ یَهُوَه برای مدّت زمانی نسبت به بشر از خود حِلم نشان داد.‏ او گفت:‏ «روح من در انسان دائماً داوری نخواهد کرد،‏ زیرا که او نیز بشر است.‏ لیکن ایّام وی صد و بیست سال خواهد بود.‏» (‏پیدایش ۶:‏۳‏)‏ آن ۱۲۰ سال به نوح مهلت کافی داد تا دارای خانواده شود و وقتی از ارادهٔ خدا مطلع شد شروع به ساختن کشتی نماید و در ضمن به مردم در مورد طوفان قریب‌الوقوع هشدار دهد.‏ پِطْرُس رسول چنین نوشت:‏ «حِلم خدا در ایّام نوح انتظار می‌کشید،‏ وقتی که کشتی بنا می‌شد،‏ که در آن جماعتی قلیل یعنی هشت نفر به آب نجات یافتند.‏» (‏۱پِطْرُس ۳:‏۲۰‏)‏ البتّه کسانی که اهل خانهٔ نوح نبودند موعظهٔ او را «نفهمیدند.‏» (‏متّیٰ ۲۴:‏۳۸،‏ ۳۹‏)‏ یَهُوَه از نوح خواست تا کشتی‌ای بسازد.‏ احتمالاً نوح در حین آن کار چندین دهه به عنوان «واعظ عدالت» خدمت نمود.‏ بدین وسیله یَهُوَه به کسانی که در دوران نوح زندگی می‌کردند مهلت داد تا از طریق‌های بی‌رحمانهٔ خود بازگردند و شروع به خدمت او بنمایند.‏ (‏۲پِطْرُس ۲:‏۵؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۷‏)‏ نابودی نهایی آن نسل شریر کاملاً عادلانه بود.‏

صبر و حِلمی نمونه نسبت به اسرائیل

۸.‏ چگونه یَهُوَه نسبت به امّت اسرائیل حِلم نشان داد؟‏

^۸ صبر و حِلم یَهُوَه نسبت به اسرائیل بسیار بیشتر از ۱۲۰ سال به طول انجامید.‏ در طی ۱۵۰۰ سال تاریخ اسرائیل،‏ امّت برگزیدهٔ خدا،‏ نسبتاً دوره‌های بسیار کوتاهی وجود داشت که آن قوم صبر یَهُوَه را به سر نیاوردند.‏ فقط چند هفته پس از رهایی معجزه‌آمیز اسرائیلیان از مصر،‏ آنها به بت‌پرستی روی آورده،‏  بی‌حرمتی بزرگی به نجات‌دهنده‌شان نشان دادند.‏ (‏خروج ۳۲:‏۴؛‏ مزمور ۱۰۶:‏۲۱‏)‏ در طی دهه‌های بعد،‏ اسرائیلیان از غذایی که خدا به طور معجزه‌آمیز برای آنها در صحرا مهیّا می‌نمود ایراد گرفتند،‏ به شِکوه و شکایت از موسی و هارون پرداختند و بر ضدّ یَهُوَه سخن راندند.‏ آنها با کافران مرتکب زنا گشتند و در پرستش بَعْل سهیم شدند.‏ (‏اعداد ۱۱:‏۴-‏۶؛‏ ۱۴:‏۲-‏۴؛‏ ۲۱:‏۵؛‏ ۲۵:‏۱-‏۳؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۶-‏۱۱‏)‏ یَهُوَه برای نابودی امّت خود دلیل موجّهی داشت،‏ ولی در عوض به آنها حِلم نشان داد.‏ —‏ اعداد ۱۴:‏۱۱-‏۲۱‏.‏

۹.‏ در ایّام داوران و طی حکومت سلطنتی در اسرائیل باستان،‏ یَهُوَه چگونه ثابت کرد که خدای حِلم می‌باشد؟‏

^۹ در ایّام داوران،‏ اسرائیلیان بمراتب به بت‌پرستی کشیده شدند.‏ وقتی آنها چنین طریقی را پیش می‌گرفتند یَهُوَه آنان را در مقابل دشمنانشان تنها می‌گذاشت.‏ ولی وقتی توبه می‌کردند و از یَهُوَه طلب کمک می‌نمودند،‏ به آنها حِلم نشان می‌داد و داورانی به منظور نجات آنان می‌فرستاد.‏ (‏داوران ۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ در طی دوران طولانی حکومت سلطنتی در اسرائیل،‏ تنها چند پادشاه خود را به پرستش یَهُوَه وقف نمودند.‏ حتّی در طی سلطنت چنین پادشاهانی،‏ مردم اغلب اوقات پرستش حقیقی را با پرستش کاذب ادغام می‌کردند.‏ وقتی یَهُوَه به منظور هشدار دادن در مورد عدم وفاداری اسرائیلیان انبیایی فرستاد،‏ مردم معمولاً ترجیح می‌دادند به تعلیمات غلط کاهنان و انبیای کاذب گوش فرا دهند.‏ (‏اِرْمیا ۵:‏۳۱؛‏ ۲۵:‏۴-‏۷‏)‏ اسرائیلیان انبیای وفادار یَهُوَه را مورد اذیّت و آزار قرار می‌دادند و حتّی برخی از آنان را به قتل رساندند.‏ (‏۲تواریخ ۲۴:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ اَعمال ۷:‏۵۱،‏ ۵۲‏)‏ با وجود این،‏ یَهُوَه به نشان دادن صبر و حِلم ادامه داد.‏ —‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۱۵‏.‏

یَهُوَه حِلم خود را از دست نداده است

۱۰.‏ صبر و حِلم یَهُوَه چه وقت به سر رسید؟‏

^۱۰ تاریخ نشان می‌دهد که صبر و حِلم خدا حدّ و حصری دارد.‏ او در سال ۷۴۰ ق.‏د.‏م.‏ به آشوریان اجازه داد تا پادشاهی اَسباط دهگانهٔ اسرائیل را سرنگون سازند و ساکنانش را به تبعید ببرند.‏ (‏۲پادشاهان ۱۷:‏۵،‏ ۶‏)‏ و در آخر قرن بعدی،‏ خدا اجازه داد تا بابلیان پادشاهی اَسباط دوگانهٔ یهودا را به تصرّف در آورند و اورشلیم را همراه با معبدی که در آنجا بود به نابودی بکشند.‏ —‏ ۲تواریخ ۳۶:‏۱۶-‏۱۹‏.‏

۱۱.‏ یَهُوَه چگونه حتّی وقت داوری نیز حِلم خود را فراموش نکرد؟‏

^۱۱ با این همه،‏ یَهُوَه حتّی وقتی اسرائیل و یهودا را داوری می‌نمود حِلم خود را فراموش نکرد.‏ یَهُوَه توسط نبی خود اِرْمیا،‏ بازگشت مردم برگزیده خویش را نبوّت نمود.‏ او گفت:‏ «چون هنگام هفتاد سال بابل سپری شود من از شما تفقّد خواهم نمود و سخنان نیکو را که برای شما گفتم انجام خواهم داد؛‏ به اینکه شما را به این مکان باز خواهم آورد.‏ .‏ .‏ .‏ مرا خواهید یافت و اسیران شما را باز خواهم آورد و .‏ .‏ .‏ شما را از جمیع امّت‌ها و از همهٔ مکان‌هایی که شما را در آنها رانده‌ام،‏ جمع خواهم نمود.‏ —‏ اِرْمیا ۲۹:‏۱۰،‏ ۱۴‏.‏

۱۲.‏ در رابطه با ظهور مسیح چگونه می‌توان گفت که بازگشت باقی‌ماندگان یهودی خواست الٰهی بوده است؟‏

^۱۲ باقی‌ماندگان اسرائیلیان تبعیدی به یهودا بازگشتند و پرستش یَهُوَه با بازسازی معبد اورشلیم جانی تازه گرفت.‏ در به انجام رسیدن مقصود یَهُوَه،‏ این باقی‌ماندگان مانند «شبنم از جانب» یَهُوَه،‏ نشاط،‏ رفاه و سعادت با خود آوردند.‏ آنها با شجاعت و قدرت تمام «مثل شیر در میان جانوران جنگل» می‌گشتند.‏ (‏میکاه ۵:‏۷،‏ ۸‏)‏ شاید قسمت دوّم این نبوّت در زمان مکابیان به انجام رسیده باشد یعنی زمانی که یهودیان تحت رهبری خاندان مکابی دشمنان را از سرزمین موعود راندند و  معبد را که بی‌حرمت شده بود دوباره وقف نمودند.‏ بدین ترتیب،‏ سرزمین و معبد حفظ شدند تا فرد وفاداری که از این باقی‌ماندگان بود بتواند پسر انسان را هنگام ظهورش به عنوان مسیح بپذیرد.‏ —‏ دانیال ۹:‏۲۵؛‏ لوقا ۱:‏۱۳-‏۱۷،‏ ۶۷-‏۷۹؛‏ ۳:‏۱۵،‏ ۲۱،‏ ۲۲‏.‏

۱۳.‏ یَهُوَه چگونه حتّی وقتی یهودیان پسرش را به قتل رساندند همواره به آنان صبر و حِلم نشان داد؟‏

^۱۳ یَهُوَه حتّی پس از اینکه یهودیان پسرش را به قتل رسانیده بودند به مدّت سه سال و نیم به آنان صبر و حِلم نشان داده و این فرصت استثنایی را منحصراً به آنان داد تا بخشی از ذریّت روحانی ابراهیم شوند.‏ (‏دانیال ۹:‏۲۷‏)‏ * قبل و بعد از سال ۳۶ د.‏م.‏،‏ برخی از یهودیان این دعوت را قبول کردند.‏ مدّت‌ها بعد پولُس در این مورد گفت:‏ «تعداد کمی که خدا بر اثر فیض خود برگزیده است وجود دارند.‏» —‏ رومیان ۱۱:‏۵‏،‏ انجیل شریف.‏

۱۴.‏ الف)‏ در سال ۳۶ د.‏م.‏،‏ افتخار شراکت در ذریّت روحانی ابراهیم به چه کسانی داده شد؟‏ ب)‏ پولُس در مورد طریقی که یَهُوَه اعضای اسرائیل روحانی را انتخاب می‌کند چگونه اظهار نظر نمود؟‏

^۱۴ در سال ۳۶ د.‏م.‏،‏ برای اوّلین مرتبه افتخار شراکت در ذریّت روحانی ابراهیم نصیب کسانی شد که نه یهودی بودند و نه نوکیش.‏ همهٔ کسانی که عکس‌العمل مثبت نشان می‌دادند از فیض و حِلم خدا برخوردار می‌گشتند.‏ (‏غَلاطیان ۳:‏۲۶-‏۲۹؛‏ اَفَسُسیان ۲:‏۴-‏۷‏)‏ پولُس برای ابراز قدردانی عمیق خود از حکمت و مقصودی که در پشت حِلم رئوفانهٔ یَهُوَه نهفته است که از طریق آن همهٔ کسانی را که برای تکمیل اسرائیل روحانی خوانده است چنین گفت:‏ «دولتمندی خدا چقدر عظیم و حکمت و معرفت او چقدر عمیق است!‏ هدفهای او غیر قابل درک و راه‌های او غیر قابل فهمند!‏» —‏ رومیان ۱۱:‏۲۵،‏ ۲۶،‏ ۳۳‏،‏ ا ش؛‏ غَلاطیان ۶:‏۱۵،‏ ۱۶‏.‏

حِلم خدا به خاطر نامش

۱۵.‏ در درجهٔ اوّل خدا به چه دلیل از خود حِلم نشان می‌دهد و چه مسئله‌ای برای حل و فصل شدن نیاز به وقت دارد؟‏

^۱۵ چرا خدا حلیم است؟‏ در درجهٔ اوّل برای ستودن نام مقدّسش و اثبات حق حاکمیّت خود.‏ (‏۱سموئیل ۱۲:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ تهمتی که شیطان بر یَهُوَه در خصوص اِعمال حاکمیّت او وارد کرد مستلزم مدّت زمان بود تا به طور مطلوبی در مقابل همهٔ خلقت حل و فصل شود.‏ (‏ایّوب ۱:‏۹-‏۱۱؛‏ ۴۲:‏۲،‏ ۵،‏ ۶‏)‏ از این رو،‏ وقتی امّت خدا در مصر تحت فشار قرار داشت،‏ یَهُوَه به فرعون گفت:‏ «لکن برای همین تو را بر پا داشته‌ام تا قدرت خود را به تو نشان دهم،‏ و نام من در تمامی جهان شایع شود.‏» —‏ خروج ۹:‏۱۶‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ حِلم یَهُوَه چگونه ممکن ساخت امّتی برای نام او آماده شود؟‏ ب)‏ نام یَهُوَه چگونه تقدیس خواهد شد و حقانیّت سلطنت او چگونه به اثبات خواهد رسید؟‏

^۱۶ وقتی پولُس می‌خواست نقش حِلم خدا را در تمجید نام مقدّسش توضیح دهد،‏ سخنانی را که یَهُوَه به فرعون گفت،‏ تکرار نمود.‏ سپس پولُس نوشت:‏ «اگر خدا چون اراده نمود که غضب خود را ظاهر سازد و قدرت خویش را بشناساند،‏ ظروف غضب را که برای هلاکت آماده شده بود،‏ به حِلم بسیار متحمّل گردید،‏ و تا دولت جلال خود را بشناساند بر ظروف رحمتی که آنها را از قبل برای جلال مستعّد نمود،‏ و آنها را نیز دعوت فرمود یعنی ما نه از یهود فقط بلکه از امّت‌ها نیز.‏ چنانکه در هوشَع هم می‌گوید:‏ ‹آنانی را که قوم من نبودند،‏ قوم  خود خواهم خواند.‏› » (‏رومیان ۹:‏۱۷،‏ ۲۲-‏۲۵‏)‏ از آنجا که یَهُوَه از خود حِلم نشان داد توانست از میان امّت‌ها «قومی از ایشان به نام خود بگیرد.‏» (‏اَعمال ۱۵:‏۱۴‏)‏ تحت سَروَری عیسی مسیح،‏ این «مقدّسان» وارث ملکوتی هستند که یَهُوَه برای تقدیس نام عظیم خود و اثبات حقانیّت سلطنتش از آن استفاده خواهد کرد.‏ —‏ دانیال ۲:‏۴۴؛‏ ۷:‏۱۳،‏ ۱۴،‏ ۲۷؛‏ مکاشفه ۴:‏۹-‏۱۱؛‏ ۵:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

حِلم یَهُوَه به نجات می‌انجامد

۱۷،‏ ۱۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم نادانسته از یَهُوَه برای صبر و حِلمی که نشان می‌دهد انتقاد کنیم؟‏ ب)‏ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که چه دیدگاهی نسبت به صبر و حِلم یَهُوَه داشته باشیم؟‏

^۱۷ یَهُوَه از وقتی که بشر برای اوّلین مرتبه گرفتار گناه شد تا کنون نشان داده است که خدای حلیمی است.‏ حِلم او قبل از طوفان وقت کافی برای هشدار دادن به مردم و ساختن وسیلهٔ نجات را در اختیار انسان‌ها گذاشت.‏ ولی صبر او به سر آمد و سرانجام طوفان شد.‏ به همین شکل امروزه،‏ یَهُوَه حِلم و بردباری بسیاری از خود نشان می‌دهد و صبر او بیش از مقداری است که عده‌ای انتظارش را داشتند.‏ ولی نیازی به ناامید شدن نیست.‏ این کار در حکم ایراد گرفتن از خدا به دلیل حلیم بودن وی می‌باشد.‏ پولُس چنین سؤال نمود:‏ «یا آنکه دولت مهربانی و صبر و حِلم او را ناچیز می‌شماری و نمی‌دانی که مهربانی خدا تو را به توبه می‌کشد؟‏» —‏ رومیان ۲:‏۴‏.‏

^۱۸ هیچ یک از ما نمی‌تواند به میزان حِلم خدا که برای نجات به آن نیازمندیم کاملاً پی ببرد.‏ پولُس در نصیحت خود به ما می‌گوید:‏ «نجات خود را به ترس و لرز بعمل آورید.‏» (‏فیلپّیان ۲:‏۱۲‏)‏ پِطْرُس رسول به هم‌ایمانان مسیحی خود نوشت:‏ ‏«خداوند در وعدهٔ خود تأخیر نمی‌نماید چنانکه بعضی تأخیر می‌پندارند بلکه بر شما تحمّل می‌نماید چون نمی‌خواهد که کسی هلاک گردد بلکه همه به توبه گرایند.‏» —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۹‏.‏

۱۹.‏ به چه نحو می‌توانیم از صبر و حِلم یَهُوَه فایده ببریم؟‏

^۱۹ از این رو،‏ نمی‌خواهیم در مقابل روشی که یَهُوَه برای حل مسائل پیش می‌گیرد از خودمان بی‌صبری نشان دهیم.‏ بلکه،‏ می‌خواهیم پند پولُس را دنبال کنیم که می‌گوید:‏ «تحمّلِ خداوندِ ما را نجات بدانید.‏» نجات چه کسی؟‏ نجات ما و عدهٔ بی‌شماری که نیازمند شنیدن «بشارت ملکوت» می‌باشند.‏ (‏۲پِطْرُس ۳:‏۱۵؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ بدین وسیله به سخاوت یَهُوَه در نشان دادن صبر و حِلم پی می‌بریم و همین است که ما را بر آن می‌دارد تا در رفتارمان با دیگران حلیم باشیم.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا می‌توانی توضیح دهی؟‏

‏• مفهوم واژهٔ «حِلم» در کتاب مقدّس چیست؟‏

‏• یَهُوَه چگونه قبل از طوفان،‏ پس از اسارت در بابل و در قرن اوّل د.‏م.‏،‏ از خود صبر و حِلم نشان داد؟‏

‏• یَهُوَه چه دلایل مهمی برای حِلم خود دارد؟‏

‏• دیدگاه ما نسبت به حِلم یَهُوَه باید چگونه باشد؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

یَهُوَه با حِلمی که قبل از طوفان از خود نشان داد به مردم مهلت کافی برای توبه داد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

پس از سرنگونی بابل،‏ یهودیان از حِلم یَهُوَه فایده بردند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۵]‏

در قرن اوّل،‏ هم یهودیان و هم غیریهودیان از حِلم یَهُوَه فایده بردند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۶]‏

امروزه مسیحیان از صبر و حِلم یَهُوَه کمال استفاده را می‌برند