سؤالات خوانندگان

شوهر زنی مسیحی،‏ به مسیحیَّت معتقد نیست و در مراسم و اعیاد غیرمسیحی شرکت می‌کند.‏ حال،‏ چگونه این زن می‌تواند به خدا وفادار بماند و همچنین مطیع شوهر خود باشد؟‏

برای انجام چنین کاری،‏ وی نیاز به حکمت دارد و باید از روی درایت عمل کند.‏ کار صحیح این است که سعی کند میان هر دو تعهدِ خویشْ تعادل را حفظ کند.‏ روزی عیسی در رابطه با وضعیّت مشابهی چنین توصیه کرد:‏ «مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا را به خدا!‏» (‏ متّیٰ ۲۲:‏۲۱‏)‏ در واقع،‏ سخن عیسی راجع به تعهدات مسیحیان در برابر حکومت‌ها بود.‏ بعدها،‏ به مسیحیان گفته شد که باید مطیع حکومتها باشند.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏۱‏)‏ معهٰذا،‏ این توصیه در خصوص وضعیّت زنان مسیحی نیز مصداق می‌یابد،‏ چرا که ایشان باید به تعادل رفتار نموده،‏ علاوه بر رعایت تعهدات‌شان در برابر خدا،‏ بنا بر موازین کتاب مقدّس حتّی مطیع شوهر غیرمسیحی خود باشند.‏

اشخاصی که با کتاب مقدّس آشنایی دارند واقفند که این کتاب مؤکداً می‌گوید،‏ نخستین تعهد فرد مسیحی وفاداری مطلق به خدای قادر متعال است.‏ (‏ اَعمال ۵:‏۲۹‏)‏ با وجود این،‏ پرستندگان حقیقی در بسیاری مواقع می‌توانند بدون تخطی از قوانین والای الٰهی،‏ با غیرمسیحیان صاحبِ اختیار مساعدت نموده،‏ مطابق درخواست‌ها و یا دستورهای ایشان عمل کنند.‏

باب سوّم کتاب دانیال به شرح سرگذشت سه عبرانی می‌پردازد که نمونهٔ آموزنده‌ای از خود برای ما به جا گذاشتند.‏ رأس حکومت وقت،‏ نَبُوکَدْنَصَّر،‏ فرمان صادر کرده بود که سه عبرانی مزبور به همراه اشخاص دیگر در دشت دُوْرا حضور یابند.‏ آن سه عبرانی تشخیص داده بودند که مراسم پرستش کاذب ترتیب داده شده است و ظاهراً ترجیح می‌دادند از رفتن به آن مکان امتناع ورزند.‏ دانیال احتمالاً توانسته بود عذر موجهی بیاورد ولی ایشان نتوانسته بودند.‏ * به این سبب،‏ از فرمان نَبُوکَدْنَصَّر تا آن حد اطاعت کردند که به دشت دُوْرا رفتند لیکن مصمم بودند که مرتکب هیچ عمل خطایی نشوند.‏ آن سه عبرانی از شرکت در پرستش کاذب سر باز زدند.‏ —‏ دانیال ۳:‏۱-‏۱۸‏.‏

به همین نحو ممکن است با نزدیک شدن اعیاد و تعطیلات،‏ شوهری غیرمسیحی انجام کاری را از زن مسیحی خود درخواست و یا مطالبه کند و زن وی رغبت به انجام آن کار نداشته باشد.‏ برای مثال،‏ شوهری به زن خود می‌گوید که در روز معینی غذای بخصوصی تهیه کند زیرا او و چند تن دیگر قصد جشن گرفتن عیدی را دارند.‏ یا ممکن است در آن روز بخواهد برای صرف غذا و یا محض بازدید به منزل اقوام برود و توقع داشته باشد که خانواده‌اش (‏ از جمله همسرش)‏ وی را همراهی کنند.‏ و شاید پیش از عید،‏ از زن خود تقاضا کند اجناسی در کنار خرید معمول و روزمره برای وی تهیه نماید؛‏ غذای مختص عید،‏ هدایا،‏ کاغذ کادو و کارت تبریک.‏

مجدداً نیاز به یادآوری است که زن مسیحی باید مصمم باشد در هیچ گونه مراسم مرتبط با مذاهب کاذب شرکت نکند.‏ امّا چگونه می‌تواند تقاضاهای شوهرش را برآورده سازد؟‏ شوهر،‏ سر خانواده است و کلام خدا می‌گوید:‏ «ای زنان،‏ شوهران خود را اطاعت نمایید،‏ چنانکه در خداوند می‌شاید.‏» (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۸‏)‏ در چنین مواقعی،‏ آیا آن زن می‌تواند خویشتن را مطیع شوهر خود سازد و همچنان به خدا وفادار باقی بماند؟‏ اوست که باید تصمیم بگیرد و تعادل میان اطاعت از شوهر و اطاعت مطلق از خدا را حفظ کند.‏

در مواقع دیگر ممکن است شوهرش از او تقاضا کند غذای خاصی را تدارک ببیند که مورد علاقه‌اش است و یا در فصل معینی عادت به خوردن آن دارد.‏ زن مسیحی تمایل دارد به شوهر خود ابراز محبّت نماید و سَروَری او را به رسمیّت بشناسد.‏ آیا می‌تواند چنین غذایی را تدارک ببیند؛‏ حتّی اگر شوهرش درخواست کند که غذا در هنگام عید تهیه شود؟‏ برخی از زنان مسیحی چنین غذایی را صرفاً یک وعده خوراک روزانه و تدارک آن را وظیفهٔ خود می‌دانند و با وجدان راحت به تهیهٔ آن مبادرت می‌ورزند.‏ امر مسلّم این است که زن مسیحی وفادار همچون شوهرش آن وعدهٔ غذا را با مناسبت عید مرتبط نمی‌پندارد.‏ همچنین در ایّام مختلف ماه و یا سال ممکن است شوهری از زن خود انتظار داشته باشد که وی را در دیدار اقوام همراهی کند.‏ آیا آن زن می‌تواند شوهر خود را حتّی در روز عید همراهی کند؟‏ آیا غالباً مایل است در کنار خرید روزمره،‏ اجناسی را نیز بنا بر درخواست شوهرش خریداری کند؛‏ و این کار را بدون قضاوت دربارهٔ مقصود وی انجام دهد؟‏

البتّه،‏ زن مسیحی باید به تأثیر اعمالش بر دیگران فکر کند و احساسات ایشان را در نظر داشته باشد.‏ (‏ فیلپّیان ۲:‏۴‏)‏ او همچون آن سه عبرانی که احتمالاً ترجیح می‌دادند دیگران ایشان را در حال سفر به دشت دُوْرا نبینند،‏ باید مراقب باشد تا مبادا این فکر را در دیگران برانگیزد که نوعی وابستگی به مراسم آن عید دارد.‏ بنابراین،‏ شاید بتواند توأم با درایت و احترام با شوهر خود به استدلال بپردازد و از او بخواهد که احساسات وی را در نظر گرفته،‏ شخصاً به بعضی امور مربوط به مراسم عید رسیدگی نماید و به این شکل،‏ با زن خود مساعدت کند؛‏ زنی که به او محبّت می‌ورزد و بر او عزّت می‌نهد.‏ از آنجایی که شوهر وی می‌داند همسرش از شرکت در مراسم مربوط به مذاهب کاذب امتناع می‌ورزد،‏ احتمالاً مصلحت و معقول خواهد دانست که خود و زن خویش را در موقعیّتی قرار ندهد که موجب شرمندگی هر دو ایشان گردد.‏ بلی،‏ چنانچه زن و شوهر از پیش،‏ با آرامش و متانت با یکدیگر تبادل نظر کنند می‌توانند به راه‌حلی صلح‌آمیز دست یابند.‏ —‏ امثال ۲۲:‏۳‏.‏

در آخر نیاز به یادآوری است که مسیحیان وفادار پیش از اقدام به هر کاری باید تمام مسائل جانبی را بسنجند و به مانند آن سه عبرانی،‏ در درجهٔ اوّل خویشتن را مطیع خدا گردانند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۳۱‏)‏ با نظر به این موضوع،‏ هر مسیحی شخصاً موظف است که تصیمم بگیرد چه کارهایی را می‌تواند بدون تخطی از دستورات الهی،‏ بنا بر درخواست صاحبان اختیار در محیط خانواده یا در جامعه انجام دهد.‏

‏[پاورقی]‏