معلّمان کلام خدا بجهت تعلیم کاملاً آراسته‌اند

‏‹خداست که ما را هم کفایت داد تا خادم شویم.‏› —‏ ۲قُرِنتیان ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

۱،‏ ۲.‏ گهگاهی شاهد چه تلاش‌هایی در راه موعظه بوده‌ایم و چرا معمولاً چنین تلاش‌هایی با شکست روبرو می‌شوند؟‏

اگر کسی کاری را به تو محوّل می‌کرد که هیچ‌گونه مهارتی در آن نداشتی و از انجام آن عاجز می‌ماندی،‏ چه احساسی به تو دست می‌داد؟‏ تصوّر کن ابزار لازم را فراهم کرده‌اند و حتّی همهٔ آنها را روی میز جلوی تو چیده‌اند.‏ ولی به هیچ وجه نمی‌دانی از کجا شروع کنی.‏ از آن بدتر،‏ کاری را هم که به تو محوّل کرده‌اند بسیار اضطراری است.‏ همه چشم امیدشان را به تو دوخته‌اند.‏ واقعاً که چه موقعیّت عذاب‌آوری!‏

^۲ آنچه را که اینجا توصیف کردیم،‏ چندان از واقعیّت دور نیست.‏ برای نمونه گهگاهی یکی از کلیساهای جهان مسیحیَّت فعالیّت موعظهٔ خانه به خانه را برای اعضای خود سازماندهی کرده است.‏ به دفعات شاهد بوده‌ایم که چنین تلاش‌هایی بعد از چند هفته یا چند ماه با شکست روبرو شده‌اند.‏ چرا؟‏ زیرا جهان مسیحیَّت اعضای کلیساها را برای چنین خدمتی آماده و باصلاحیّت نکرده است.‏ حتّی خود آن روحانیون که سال‌ها در حوزه‌های علمیّه و مدارس عالی تحصیل کرده‌اند،‏ صلاحیّت چنین کاری را ندارند.‏ چرا می‌توان چنین چیزی گفت؟‏

۳.‏ در دوّم قُرِنتیان ۳:‏۵،‏ ۶‏،‏ چه کلماتی تکرار شده است و به چه مفهوم می‌باشد؟‏

^۳ کلام خدا به ما می‌گوید که چه چیزی واعظان حقیقی بشارت مسیحی را واجد شرایط می‌کند.‏ پولُس رسول تحت الهام چنین نوشت:‏ «نه آنکه کافی باشیم که چیزی را به خود تفکّر کنیم که گویا از ما باشد،‏ بلکه کفایت ما از خداست که او ما را هم کفایت داد تا .‏ .‏ .‏ خادم شویم.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۳:‏۵،‏ ۶‏)‏ توجه کن که یک بار از کلمهٔ «کافی» و دو بار از کلمهٔ هم‌خانوادهٔ آن،‏ یعنی «کفایت» استفاده شده است.‏ مفهوم این کلمات چیست؟‏ در توصیف این کلمات،‏ «فرهنگ واین،‏ شرح‌دهندهٔ واژه‌های مربوط به کتاب مقدّس» (‏ انگل‍.‏)‏،‏ توضیح می‌دهد:‏ «[این واژهٔ یونانی] وقتی در خصوص غیرجاندار استفاده می‌شود به معنی ‹بسنده› .‏ .‏ .‏ ؛‏ [و] وقتی در خصوص شخص استفاده شود به مفهوم ‹قابل› [و] ‹لایق› است.‏» از این رو،‏ کسی که ‹باکفایت› است،‏ قابل و لایق است که کاری را به عهده بگیرد.‏ بلی،‏ خادمان حقیقی بشارت قابلیّت موعظه کردن را دارند،‏ زیرا باصلاحیّت و باکفایت‌اند.‏

۴.‏ الف)‏ پولُس چگونه نشان می‌دهد که خدمت مسیحی فقط برای معدودی از نخبگان و برگزیدگان مقرّر نشده است؟‏ ب)‏ یَهُوَه به وسیلهٔ کدام سه عامل ما را برای خدمت روحانی باصلاحیّت می‌سازد؟‏

^۴ این قابلیّت از چه چیز حاصل می‌شود؟‏ آیا از استعدادهای شخص است؟‏ یا از عقل و توانایی ذهنی برجسته؟‏ و یا از آموزش و تحصیلات تخصّصی در مدارس عالی؟‏ ظاهراً پولُس رسول از همهٔ این موهبات برخوردار بود.‏ (‏ اَعمال ۲۲:‏۳؛‏ فیلِپّیان ۳:‏۴،‏ ۵‏)‏ با این حال،‏ فروتنانه اقرار کرد که صلاحیّت وی به عنوان خادم از خودش منشأ نشده،‏ بلکه از یَهُوَه خدا به او عطا گردیده است.‏ آیا چنین صلاحیّت و لیاقتی فقط برای عدهٔ معدودی از نخبگان و برگزیدگان مقرّر شده است؟‏ پولُس در نامهٔ خود به جماعت قُرِنتُس صحبت از «کفایت ما» می‌کند.‏ این عبارت بی‌شک نشانگر آن است که یَهُوَه از قابلیّت همهٔ خادمان وفادارش اطمینان حاصل می‌کند و آنها را قادر می‌سازد تا وظیفه‌ای را که به آنها محوّل کرده است به انجام برسانند.‏ یَهُوَه امروزه چگونه مسیحیان حقیقی را واجد شرایط  می‌کند؟‏ در اینجا به سه عامل اصلی توجه می‌کنیم:‏ (‏ ۱)‏ کلامش (‏ ۲)‏ روح‌القدسش و (‏ ۳)‏ سازمان زمینی‌اش.‏

کلام خدا ما را باکفایت می‌سازد

۵،‏ ۶.‏ آیات و نوشته‌های مقدّس چه تأثیری بر مسیحیان حقیقی دارد؟‏

^۵ اوّل از همه،‏ کلام خدا چگونه ما را جهت خدمت روحانی باکفایت می‌سازد؟‏ پولُس اینطور می‌نویسد:‏ «تمامی کتب از الهام خداست و بجهت تعلیم و تنبیه و اصلاح و تربیّت در عدالت مفید است،‏ تا مرد خدا کامل و بجهت هر عمل نیکو آراسته بشود.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ بلی،‏ آیات و نوشته‌های مقدّس قادر است ما را «کامل و بجهت هر عمل نیکو آراسته» کند تا کلام خدا را به مردم تعلیم دهیم.‏ امّا در مورد اعضای کلیساهای جهان مسیحیَّت چطور؟‏ مگر آنها کتاب مقدّس را در اختیار ندارند؟‏ چطور می‌شود که این کتاب از عده‌ای خادمان و واعظانی قابل و باکفایت بسازد ولی به عده‌ای دیگر نتواند کمک کند؟‏ جواب این سؤال در نگرش و دیدگاه ما نسبت به کتاب مقدّس نهفته است.‏

^۶ جای تأسّف است که امروزه در میان آنهایی که به کلیسا می‌روند،‏ اندک کسانی یافت می‌شوند که کتاب مقدّس را ‹به عنوان کلام خدا،‏ چنانکه در حقیقت است،‏› می‌پذیرند.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۲:‏۱۳‏)‏ جهان مسیحیَّت در این زمینه سابقهٔ شرم‌آوری از خود به جای گذاشته است.‏ برای مثال،‏ آیا روحانیونی که چندین سال را به تحصیل در مدارس علوم الٰهیات سپری می‌کنند،‏ جهت آموزش کلام خدا کاملاً آراسته و آماده می‌شوند؟‏ به هیچ وجه.‏ بعضی از محصلین علوم الٰهیات قبل از آغاز تحصیلاتشان به کتاب مقدّس معتقدند ولی پس از پایان تحصیلاتشان به آن مشکوک.‏ از آن به بعد به جای اینکه کلام خدا را موعظه کنند،‏ که دیگر از صمیم قلب به آن معتقد نیستند،‏ خدمت روحانی خود را در مسیری دیگر متمرکز می‌کنند؛‏ درگیر بحث‌های سیاسی می‌شوند و جانب این یا آن مکتب سیاسی را می‌گیرند،‏ یا بشارت اصلاحات اجتماعی را ترویج می‌دهند،‏ و یا در وعظ و موعظهٔ خود بر فلسفه‌های دنیوی تأکید می‌کنند.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۳‏)‏ ولی برعکس آنان،‏ مسیحیان حقیقی از عیسی مسیح سرمشق می‌گیرند.‏

۷،‏ ۸.‏ طرز فکر عیسی چه تفاوتی با طرز فکر روحانیون روزگار وی داشت؟‏

^۷ عیسی اجازه نداد رهبران دینی روزگارش افکار او را شکل دهند.‏ او چه در تعلیم گروهی کوچک مثل رسولان معدودش،‏ و چه هنگام تعلیم انبوهی از مردم،‏ بکرّات از نوشته‌های مقدّس استفاده می‌کرد.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۱۰-‏۱۷؛‏ ۱۵:‏۱-‏۱۱‏)‏ این روش تعلیم او،‏ وی را از رهبران دینی آن زمان بسیار متمایز می‌ساخت.‏ این روحانیون،‏ عامهٔ مردم را از فراگرفتن مطالب عمیق در مورد خدا به شدّت دلسرد می‌کردند.‏ در واقع،‏ در آن زمان کاتبان معتقد بودند که بعضی از متون نوشته‌های مقدّس چنان عمیق و پیچیده‌اند که نمی‌توان آنها را با هر کسی در میان گذاشت،‏ مگر با اندک شاگردانی بسیار نزدیک و آن هم فقط با صدایی پایین و سری پوشیده با  شالی مخصوص!‏ آن رهبران دینی همانقدر که از به زبان آوردن نام الٰهی اکراهی خرافی داشتند در خصوص مطرح کردن بعضی از مطالب کتاب مقدّس نیز به همین شکل خرافاتی بودند!‏

^۸ ولی عیسی این طور نبود.‏ او عقیده داشت که ‏«هر کلمه‌ای که از دهان خدا صادر گردد» باید برای همهٔ مردم مطرح شود،‏ نه فقط برای عده‌ای دستچین‌شده.‏ عیسی هیچ گاه در نظر نداشت کلید معرفت دقیق را فقط به گروهی از علمای الٰهیات بسپارد.‏ او به شاگردانش این طور توصیه کرد:‏ «آنچه در تاریکی به شما می‌گویم،‏ در روشنایی بگویید،‏ و آنچه در گوش شنوید بر بامها موعظه کنید.‏» (‏ متّیٰ ۴:‏۴؛‏ ۱۰:‏۲۷‏)‏ عیسی بسیار اشتیاق داشت معرفت خدا را با هر کسی که می‌تواند در میان بگذارد.‏

۹.‏ مسیحیان حقیقی چگونه از کتاب مقدّس استفاده می‌کنند؟‏

^۹ کلام خدا باید رکن اصلی تعلیم ما را تشکیل دهد.‏ وقتی در سالن ملکوت شاهدان یَهُوَه گفتاری می‌دهیم،‏ معمولاً نباید فقط به خواندن چند آیهٔ تعیین‌شده از کتاب مقدّس اکتفا کنیم.‏ باید با حوصله آیه‌ها را توضیح دهیم،‏ مثال بیاوریم و کاربرد آنها را مشخص کنیم.‏ هدف ما باید زنده کردن پیام مکتوب کتاب مقدّس باشد تا بتوانیم به اصطلاح،‏ کلام را از روی صفحه برداشته،‏ بر دل شنوندگانمان حک کنیم.‏ (‏ نَحَمِیا ۸:‏۸،‏ ۱۲‏)‏ و وقتی لازم می‌شود پیران جماعت به کسی تذکّر دهند،‏ باید جهت اصلاح وی از کتاب مقدّس استفاده کنند.‏ با وجود تنوّع ملّیتی و زبانی قوم یَهُوَه،‏ همهٔ امّت او بزرگ‌ترین کتاب،‏ یعنی کتاب مقدّس را محترم می‌شمارند.‏

۱۰.‏ پیام الهامی کتاب مقدّس چه تأثیری می‌تواند بر ما بگذارد؟‏

^۱۰ وقتی کلام خدا را با چنین حرمتی به کار می‌گیریم قدرت و تأثیر آن مشهود می‌شود.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ این کلام در انسان‌ها انگیزه‌ای محرّک ایجاد می‌کند و آنها را بر آن می‌دارد تا تغییراتی مهم در زندگی خود به وجود آورند و از اَعمال خلاف اصول کتاب مقدّس مانند زنا،‏ بت‌پرستی،‏ میگساری و دزدی دوری جویند.‏ این کتاب،‏ تعداد بی‌شماری را در زدودن شخصیّت سابق و به تن کردن شخصیّت تازه،‏ یاری کرده است.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۰-‏۲۴‏)‏ بلی،‏ اگر کتاب مقدّس را والاتر از هر مکتب و سنّت انسانی بدانیم و وفادارانه آن را به کار گیریم،‏ آنوقت این کتاب می‌تواند ما را به عنوان معلّمان کلام خدا کاملاً آماده و آراسته سازد.‏

روح یَهُوَه ما را باکفایت می‌سازد

۱۱.‏ چرا عبارت «تسلّی‌دهنده» وصفی شایسته برای روح‌القدس یَهُوَه است؟‏

^۱۱ حال،‏ می‌رسیم به دوّمین عامل،‏ یعنی روح‌القدس یَهُوَه که به وسیلهٔ آن ما را کاملاً آماده و آراسته می‌سازد.‏ هرگز نباید فراموش کنیم که روح یَهُوَه نیرومندترین عامل و قدرت در تمام عالَم است.‏ یَهُوَه پسر محبوب خود را قدرت و اختیار بخشیده است تا این نیروی شگفت‌آور را به منظور مساعدت همهٔ مسیحیان حقیقی به کار برد.‏ بی‌جهت نبود که عیسی روح‌القدس را «تسلّی‌دهنده» خواند.‏ (‏ یوحنّا ۱۶:‏۷‏)‏ از این رو،‏ شاگردانش را ترغیب کرد که روح‌القدس را از یَهُوَه بطلبند و به ایشان اطمینان داد که یَهُوَه نیز با سخاوت تمام آن را در اختیارشان قرار خواهد داد.‏ —‏ لوقا ۱۱:‏۱۰-‏۱۳؛‏ یعقوب ۱:‏۱۷‏.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ الف)‏ چرا مهم است که برای موفقیّت در خدمت روحانی‌مان در دعا از خدا کمک روح‌القدس را بطلبیم؟‏ ب)‏ فریسیان چگونه نشان دادند که روح‌القدس هیچ تأثیری بر آنها نگذاشته بود؟‏

^۱۲ لازم است که هر روز روح‌القدس را از خدا بطلبیم،‏ بخصوص در خدمت روحانی‌مان.‏ این نیروی فعال چه تأثیری بر ما دارد؟‏ روح‌القدس در ذهن و دلمان رسوخ می‌کند،‏ کمک می‌کند خود را عوض کنیم،‏ رشد کنیم و شخصیّت جدید را جایگزین شخصیّت پیشین کنیم.‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ همچنین،‏ در پرورش خصوصیّات پرارزش و مسیح‌گونه مؤثر واقع می‌شود.‏ خیلی از ما با محتوای غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ آشناییم و می‌توانیم این آیات را از بر بخوانیم که شامل فهرستی از ثمرات روح خداست.‏ اوّلین ثمره‌ای که نام برده شده است محبّت است.‏ این خصوصیّت برای به انجام رساندن خدمت روحانی‌مان بسیار حیاتی است.‏ به چه دلیل؟‏

^۱۳ محبّت انگیزهٔ بزرگی است.‏ محبّتی که مسیحیان حقیقی برای یَهُوَه و همنوعان خود در دل می‌پرورانند سبب می‌شود که بشارت را با دیگران در میان بگذارند.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۸-‏۳۱‏)‏ در واقع،‏ بدون چنین محبّتی نمی‌توانیم به عنوان معلّمان کلام خدا واجد شرایط و باکفایت شویم.‏ این حقیقت را بوضوح می‌توان در تفاوت بین عیسی و فریسیان مشاهده کرد.‏ متّیٰ ۹:‏۳۶ در مورد عیسی می‌گوید:‏ «و چون جمع کثیر دید،‏ دلش بر ایشان بسوخت زیرا که مانند گوسفندانِ بی‌شبان،‏ پریشان‌حال و پراکنده بودند.‏» فریسیان چه احساسی نسبت به مردم عادی داشتند؟‏ آنها چنین گفتند:‏ «این گروه که شریعت را نمی‌دانند،‏ ملعون می‌باشند.‏» ‏(‏ یوحنّا ۷:‏۴۹‏)‏ از قرار معلوم،‏ آن فریسیان هیچ  محبّتی به مردم نداشتند.‏ بسیار بدیهی است که روح یَهُوَه هیچ تأثیری بر آنها نگذاشته بود.‏

۱۴.‏ محبّتی که عیسی در خدمت روحانی خود نسبت به مردم نشان داد،‏ چه تأثیری باید بر ما بگذارد؟‏

^۱۴ وقتی عیسی مردم را می‌دید دلش به حالشان می‌سوخت.‏ از درد و محنت آنها باخبر بود.‏ می‌دانست که به آنها ستم و بدرفتاری می‌شود؛‏ می‌دانست که مانند گوسفندان تنها،‏ چوپانی ندارند.‏ یوحنّا ۲:‏۲۵ می‌گوید که عیسی «خود آنچه در انسان بود می‌دانست.‏» از آنجا که عیسی مثل معماری قابل از همان اوان آفرینش نزد یَهُوَه بود،‏ درکی عمیق و دقیق از سرشت بشر داشته است.‏ (‏ امثال ۸:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ و همین درک و فهم وی،‏ محبّت او را به انسان‌ها صدچندان ساخته است.‏ امیدواریم که ما نیز چنین محبّتی در دل خود بپرورانیم و امید است که این محبّت همیشه انگیزه‌ای قوی در پشت فعالیّت موعظهٔ ما باقی بماند!‏ اگر زمانی لازم دیدیم در این خصوص پیشرفت کنیم،‏ دست دعا به سوی یَهُوَه ببریم و روح‌القدسش را از او بطلبیم و سپس بر طبق دعایمان عمل کنیم.‏ یَهُوَه مسلّماً دعاهای ما را مستجاب خواهد کرد.‏ او روح‌القدس خود را،‏ این نیرویی که هیچ‌گاه از فعالیّت باز نمی‌ایستد،‏ برای مساعدت ما می‌فرستد تا هر چه بیشتر مانند مسیح شویم که برای موعظهٔ بشارت کاملاً باکفایت بود.‏

۱۵.‏ سخنان اِشَعْیا ۶۱:‏۱-‏۳ چگونه در مورد عیسی مصداق داشت ولی در عین حال نقص کاتبان و فریسیان را برملا ساخت؟‏

^۱۵ صلاحیّت و کفایت عیسی از کجا منشأ می‌گرفت؟‏ او گفت:‏ «روح خداوند بر من است.‏» (‏ لوقا ۴:‏۱۷-‏۲۱‏)‏ بلی،‏ سلطان عالَم خود عیسی را به وسیلهٔ روح‌القدسش به خدمت روحانی منصوب کرد.‏ بدین دلیل،‏ عیسی نیازی به مدرکی بالاتر از این نداشت.‏ آیا روح‌القدس رهبران دینی هم‌عصر عیسی را نیز به خدمت روحانی گماشته بود؟‏ خیر.‏ آنها نه از جانب خدا منصوب شده بودند و نه صلاحیّت کافی برای تحقّق دادن به نبوّت اِشَعْیا ۶۱:‏۱-‏۳ را داشتند،‏ که عیسی پس از خواندن آن با صدایی بلند به خود مصداق داد.‏ لطفاً این آیات را بخوان و ببین که کاتبان و فریسیان متظاهر هرگز نمی‌توانستند لیاقت تحقّق دادن به چنین نبوّتی را داشته باشند.‏ خیر؛‏ آنها هیچ بشارتی برای فقیران به ارمغان نیاوردند.‏ براستی که چطور می‌توانستند اسیران را آزاد کنند و کوران را بینا،‏ وقتی خودشان در اسارت و کوری روحانی و بردگی عرف و سنّت بشری به سر می‌بردند؟‏ ما چطور؟‏ آیا برخلاف آن فریسیان،‏ جهت تعلیم به عامهٔ مردم قابل و باکفایت هستیم؟‏

۱۶.‏ امّت یَهُوَه در مورد کفایتشان به عنوان خادمان روحانی،‏ چه اعتماد به نَفْسی می‌توانند داشته باشند؟‏

^۱۶ درست است که در مدارس عالی جهان مسیحیَّت تحصیل نکرده‌ایم؛‏ از حوزه‌های علمیّه نیز انتصابی دریافت ننموده‌ایم.‏ پس آیا می‌توان گفت که واجد شرایط و باکفایت نیستیم؟‏ به هیچ وجه!‏ انتصاب ما به عنوان شاهدان،‏ از یَهُوَه خدا منشأ می‌گیرد.‏ (‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ اگر با دعا روح‌القدس او را بطلبیم و بکوشیم طبق دعایمان عمل کنیم،‏ بالاترین مدرک و صلاحیّت را داراییم.‏ البتّه اذعان می‌کنیم که انسان‌هایی ناکامل هستیم و نمی‌توانیم به نحوی شایسته از عیسی مسیح،‏ معلّم بزرگ،‏ تقلید کنیم.‏ با این حال،‏ آیا سپاسگزار نیستیم که یَهُوَه به وسیلهٔ روح‌القدس خود ما را برای تعلیم کلامش می‌آراید و باکفایت می‌سازد؟‏

سازمان یَهُوَه ما را باکفایت می‌سازد

۱۷-‏۱۹.‏ پنج جلسات هفتگی که سازمان یَهُوَه برای ما تهیّه دیده است،‏ چگونه ما را برای خدمت روحانی باکفایت می‌سازد؟‏

^۱۷ در آخر،‏ سازمان زمینی یَهُوَه را بررسی می‌کنیم که سوّمین عاملی است که از طریق آن یَهُوَه ما را جهت تعلیم کاملاً آراسته و آماده می‌سازد.‏ به چه صورت؟‏ با یک نگاه به برنامهٔ آموزشی سازمان می‌توان به ماهیّت این برکت پی برد!‏ در طی یک هفته برنامهٔ عادی،‏ در پنج جلسهٔ مسیحی حضور پیدا می‌کنیم.‏ (‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ برای مثال،‏ در جلسهٔ مطالعهٔ کتاب جماعت،‏ در گروه‌های کوچک جمع می‌شویم و با استفاده از کتاب درسی بخصوصی که سازمان یَهُوَه مهیّا کرده است،‏ از مطالعهٔ عمیق کتاب مقدّس لذّت می‌بریم.‏ با جواب‌ها و تفسیرهایی که در این جلسه ابراز می‌کنیم،‏ هم از یکدیگر یاد می‌گیریم و هم یکدیگر را تشویق می‌کنیم.‏ در ضمن از توجه و کمک نزدیک برادر مسئول این جلسه نیز برخوردار می‌شویم.‏ همچنین،‏ در جلسهٔ عمومی و مطالعهٔ برج دیده‌بانی از غذای روحانی که به وفور در اختیارمان قرار می‌گیرد تغذیه می‌شویم.‏

^۱۸ ساختار مدرسهٔ خدمت تئوکراتیک طوری طرح‌ریزی شده است تا ما را آموزش دهد که چگونه به دیگران تعلیم دهیم.‏ با آماده کردن گفتارهایی که به ما محوّل می‌شود،‏ یاد می‌گیریم که چگونه از کلام خدا برای آموزش مطالب گوناگون استفاده کنیم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏)‏ آیا تا به حال برایت اتفاق افتاده است که در مدرسه گفتاری به تو محوّل کنند که در وهلهٔ اوّل تصوّر کردی با موضوع آن آشنایی کامل داری ولی پس از آماده کردن گفتار به  نکات جدیدی در آن خصوص پی بردی؟‏ این عکس‌العمل بسیار عادی و معمول است.‏ در یادگیری عمیق مطلبی،‏ هیچ چیز به اندازهٔ تعلیم دادن آن مطلب به دیگران مؤثر نیست.‏ حتّی وقتی که در مدرسه گفتاری نداشته باشیم،‏ باز می‌توانیم با استفاده از آنچه در آنجا یاد می‌گیریم معلّمان بهتری شویم.‏ برای مثال،‏ در گفتار هر شاگردی متوجه خصوصیّات و ویژگی‌های سخنوری جالبی می‌شویم که سعی خواهیم کرد آن خصوصیّات را در خود نیز پرورش دهیم.‏

^۱۹ جلسهٔ خدمت نیز به همین روال تنظیم شده است تا ما را جهت تعلیم کلام خدا مجهّز سازد.‏ هر هفته در این جلسه به گفتارها،‏ گفتگوها و نمایش‌های آموزنده‌ای گوش می‌دهیم که بسیار لذّت‌بخش هستند و مختص خدمت موعظه تهیّه شده‌اند.‏ مثلاً،‏ چه مقدّمه‌ای مؤثر است؟‏ چگونه می‌توان از عهدهٔ دشواری‌های منحصر به محدوده‌مان بر آمد؟‏ چه طرق دیگری برای موعظه وجود دارد که لازم است در زمینهٔ آن پیشرفت کنیم؟‏ وقتی از علاقه‌مندان بازدید می‌کنیم،‏ یا وقتی با کسی کتاب مقدّس را مطالعه می‌کنیم،‏ چه عواملی سبب می‌گردد تعلیممان مؤثر واقع شود؟‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۹:‏۱۹-‏۲۲‏)‏ سوای تمام این مطالب،‏ مباحث دیگری نیز در جلسهٔ خدمت در زمینهٔ خدمت موعظه،‏ مورد بررسی و توجه قرار می‌گیرد.‏ بسیاری از بخش‌های این جلسه بر مبنای جزوهٔ «خدمت ملکوتی ما» (‏ انگل‍.‏)‏ ارائه می‌شود که خود وسیله‌ای است که سازمان یَهُوَه جهت آراستن و آماده ساختن ما برای این فعالیّت حیاتی فراهم کرده است.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توانیم از جلسات و مجامع،‏ فایدهٔ کامل ببریم؟‏

^۲۰ با آماده کردن دروس تعیین‌شده،‏ حضور در جلسات و با به کار گرفتن آموخته‌ها در کار تعلیمی که بر عهده داریم،‏ کلاً آموزشی گسترده و جامع می‌بینیم که ما را می‌آراید و آماده می‌سازد.‏ ولی موضوع به اینجا ختم نمی‌شود.‏ جلسات بزرگ‌تر دیگری نیز مانند مجمع‌ها و کنگره‌ها وجود دارند که جهت آموزش دیدن ما تنظیم شده‌اند تا ما را به عنوان معلّمان کلام خدا مجهّز و آماده سازند.‏ براستی که همه مشتاقیم به محتوای این برنامه‌ها به دقّت گوش دهیم و پند و اندرزهای ارائه‌شده را به کار بگیریم!‏ —‏ لوقا ۸:‏۱۸‏.‏

۲۱.‏ چه شواهدی بازگوی موفقیّت آموزشی است که دیده‌ایم و این موفقیّت را باید مدیون چه کسی دانست؟‏

^۲۱ آیا همهٔ این آموزش‌هایی که یَهُوَه فراهم کرده است مؤثر واقع شده است؟‏ واقعیّت امر،‏ خود بازگوی چنین موفقیّتی است.‏ به یاری خادمین روحانی،‏ هر ساله صدها هزار نفر با تعالیم بنیادی کتاب مقدّس آشنا می‌شوند و زندگی خود را با خواست خدا هماهنگ می‌سازند.‏ شمار ما در حال افزایش است،‏ ولی این افزایش را نمی‌توان مدیون انسان بود.‏ باید مانند عیسی نظری واقع‌بینانه به این نکته داشته باشیم.‏ او چنین آشکار کرد:‏ «کسی نمی‌تواند نزد من آید،‏ مگر آنکه پدری که مرا فرستاد او را جذب کند.‏» مثل رسولان عیسی،‏ ما نیز اکثراً انسان‌هایی عادی و بدون تحصیلات عالی هستیم.‏ (‏ یوحنّا ۶:‏۴۴؛‏ اَعمال ۴:‏۱۳‏)‏ امّا،‏ موفقیّت ما از برکت یَهُوَه است که راست‌دلان را به سوی حقیقت جلب می‌کند.‏ پولُس رسول این واقعیّت را چنین توصیف کرد:‏ «من کاشتم و اَپُلُّس آبیاری کرد لٰکن خدا نموّ می‌بخشید.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏۶‏.‏

۲۲.‏ چرا نباید از شرکت در خدمت روحانی مسیحی دلسرد شویم؟‏

^۲۲ بلی،‏ یَهُوَه خدا ما را فعالانه در کار و مأموریّتمان به عنوان معلّمان کلامش،‏ مساعدت می‌کند.‏ درست است که گاهی احساس می‌کنیم قابلیّت و کفایت این کار را نداریم.‏ ولی نباید از یاد ببریم که در حقیقت یَهُوَه است که مردم را به سوی خود و پسرش جذب می‌کند؛‏ اوست که از طریق کلامش،‏ روح‌القدسش و سازمان زمینی‌اش از ما خادمانی باکفایت می‌سازد.‏ پس بیا از آموزش یَهُوَه قدردانی کنیم و به سخنان وی به دقّت گوش دهیم و نصایح خوبی را که به ما می‌دهد،‏ به کار ببندیم؛‏ زیرا اوست که ما را به عنوان معلّمان کلام خدا کاملاً می‌آراید و باکفایت می‌سازد!‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• کتاب مقدّس چگونه ما را برای فعالیّت موعظه مجهّز می‌سازد؟‏

‏• روح‌القدس در باکفایت ساختن ما به عنوان خادمان روحانی چه نقشی را ایفا می‌کند؟‏

‏• سازمان زمینی یَهُوَه چگونه به تو کمک کرده است تا در موعظهٔ بشارت واعظی باکفایت شوی؟‏

‏• وقتی در خدمت موعظه شرکت می‌کنیم،‏ چرا باید اعتماد به نَفْس داشته باشیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۸]‏

عیسی به عنوان معلّم کلام خدا به مردم محبّت نشان می‌داد