چرا دنیای باستان نابود شد؟
چرا دنیای باستان نابود شد؟
طوفان جهانی یک مصیبت طبیعی نبود بلکه داوری خدا بود. قبل از آن به مردم هشدار داده شد، امّا اکثراً به آن اعتنا نکردند. دلیل‌اش چه بود؟ عیسی سبب آن را توضیح داده، گفت: «[مردم] در ایّام قبل از طوفان می‌خوردند و می‌آشامیدند و نکاح می‌کردند و منکوحه می‌شدند تا روزی که نوح داخل کشتی گشت، و نفهمیدند تا طوفان آمده، همه را ببرد.» — متّیٰ ۲۴:۳۸، ۳۹.
دنیای متمدن
از بعضی جهات تمدنِ قبل از طوفان از مزیّت‌هایی بهره‌مند بود که امروزه ما از آنها بی‌بهره‌ایم. برای مثال، تمام مردم به یک زبان سخن می‌گفتند. ( پیدایش ۱۱:۱) این امر در راه دست‌یافتن به دانش و هنر که لازمهٔ آن تلاش گروهی متخصص در زمینه‌های مختلف می‌باشد، پراهمیّت است. همچنین در آن زمان بسیاری عمر طولانی داشته، در نتیجه می‌توانستند همواره بر معلومات خود که طی قرن‌ها کسب شده بود، اضافه کنند.
بعضی ادعا می‌کنند که طول عمر بشر آن دوران بدان طویلی نبوده و در هر کجا از کتاب مقدّس که به تعداد سال‌ها اشاره شده منظور تعداد ماه‌هاست. آیا این ادعا حقیقت دارد؟ برای مثال، زندگی مَهَلَلْئیل را در نظر بگیرید. کتاب مقدّس می‌گوید: «مَهَلَلْئیل، شصت و پنج سال بزیست، و یارِد را آورد . . . پس همهٔ ایّام مَهَلَلْئیل، هشتصد و نود و پنج سال بود که مرد.» ( پیدایش ۵:۱۵-۱۷) اگر هر سال در کتاب مقدّس برابر با یک ماه باشد بنابراین مَهَلَلْئیل، فقط پنج سال داشت که پسرش یارِد به دنیا آمد! چنین چیزی غیرممکن است. حقیقت امر این است که مردم آن دوران به کاملیّت جسمی اوّلین بشر یعنی آدم نزدیک‌تر بوده طول عمر آنها بالغ بر صدها سال می‌شد. حال ببینیم در آن دوران به چه موفقیّت‌هایی دست یافتند؟
جمعیّت زمین قرن‌ها قبل از طوفان به قدری افزایش یافت که پسر آدم، قائن، شهری بنا کرد و آن را به اسم فرزند خود، خَنوخ نامید. ( پیدایش ۴:۱۷) در آن دوران صنایع مختلفی رو به رشد گذاشته، آهنگرانی ‹صانع هر آلت مس و آهن بودند.› ( پیدایش ۴:۲۲) بدون شک، از این آلات در بنا کردن ساختمان‌ها، نجّاری، خیاطی و زراعت استفاده می‌شد. به تمام این حرفه‌ها در نوشته‌های مختلفی راجع به ساکنان اوّلیه زمین، اشاره شده است.
معلومات نگهداری‌شده به وسیلهٔ گذشته‌گان باعث شد نسل‌های بعدی موفق به پیشرفت در کارهای ویژه‌ای مانند فلزشناسی، زراعت، دامپروری، نگارش و هنرهای زیبا شوند. برای مثال، می‌توان از یوبال نام برد «وی پدر همهٔ نوازندگان بربط و نی بود.» ( پیدایش ۴:۲۱) دامنهٔ تمدن در پهنه زمین گسترش یافت. امّا، ناگهان همه چیز به انتها رسید. دلیل آن چه بود؟
علّت نابودی چه بود؟
جامعهٔ قبل از طوفان با تمام پیشرفت‌های چشمگیرش از آغاز خوبی بهره‌مند نبود. چون آدم، بنیانگذار آن، بر ضدّ خدا نافرمانی اختیار کرد. قائن، بناکنندهٔ اوّلین شهر ثبت‌شده در کتاب مقدّس، برادر خود را به قتل رسانید. از این رو، نباید زیاد تعجّب کرد که چرا شرارت بسرعت گسترش یافت! نتیجهٔ میراث بدی که آدم از خود به جای گذاشت این بود که فرزندانش راه او را دنبال کرده به شرارت افزودند. — رومیان ۵:۱۲.
از قرار معلوم، شرارت به اوج خود نزدیک می‌شد، بدین سبب یَهُوَه اجازه داد تا شرایط آن زمان برای مدّت یکصد و بیست سال دیگر ادامه یابد. ( پیدایش ۶:۳) در کتاب مقدّس آمده است: «شرارت انسان در زمین بسیار است، و هر تصوّر از خیالهای دل وی دائماً محض شرارت است . . . زمین از ظلم پر شده بود.» — پیدایش ۶:۵، ۱۱.
عاقبت، صریحاً به نوح گفته شد که خدا تمامی بشر را در طوفان نابود خواهد ساخت. ( پیدایش ۶:۱۳، ۱۷) با اینکه نوح «واعظِ عدالت» بود، مردم بسختی می‌توانستند باور کنند که دنیای آنها رو به نابودی است. ( ۲پِطْرُس ۲:۵) تنها هشت نفر به این هشدار گوش فرا داده، نجات یافتند. ( ۱پِطْرُس ۳:۲۰) امّا، چرا توجه به این موضوع برای ما حائز اهمیّت است؟
اهمیّت آن برای ما چیست؟
ما در زمانی شبیه به زمان نوح زندگی می‌کنیم. دائماً، اخباری راجع به اَعمال وحشتناک تروریستی، قتل‌عام یک نژاد، کشتار بدون دلیل عده‌ای به وسیلهٔ افراد مسلح و مشکلات خانوادگی در ابعاد بسیار گسترده به گوشمان می‌رسد. این دنیا برای باری دیگر مملو از شرارت شده و مانند گذشته به آن اخطار داده شده است و حکم داوری آن بزودی فرا خواهد رسید. عیسی گفت، به عنوان داور برگزیدهٔ خدا خواهد آمد و به قسمی که شبان میش‌ها را از بزها جدا می‌کند، مردم را جدا خواهد ساخت. سپس خطاکاران «به کیفر ابدی» خواهند رسید. ( متّیٰ ۲۵:۳۱-۳۳، ۴۶، ترجمهٔ تفسیری ) باری، کتاب مقدّس می‌گوید که این بار میلیون‌ها نفر نجات پیدا خواهند کرد؛ گروه عظیمی که تنها خدای حقیقی را ستایش می‌کنند. این گروه عظیم در دنیای جدید، از صلح و امنیّتی که سابقه نداشته است، تا ابد لذّت خواهند برد. — میکاه ۴:۳، ۴؛ مکاشفه ۷:۹-۱۷.
گفته‌هایی مانند این و هشدار آمدن حکم داوری که بر گفته‌های کتاب مقدّس صحه خواهد گذاشت، مورد ریشخند بسیاری از مردم می‌باشد. امّا، پِطْرُس رسول اظهار می‌کند که این شکاکان حقایق را نادیده می‌گیرند. او می‌نویسد: «در ایّام آخر مُستَهزئین با استهزا ظاهر خواهند شد . . . خواهند گفت: ‹کجاست وعدهٔ آمدن او؟› . . . زیرا که ایشان عمداً از این غافل هستند که به کلام خدا آسمانها از قدیم بود و زمین از آب و به آب قائم گردید. و به این هر دو، عالَمی که آن وقت بود در آب غرق شده، هلاک گشت. لکن آسمان و زمین الآن به همان کلام برای آتش ذخیره شده و تا روز داوری و هلاکت، مردم بی‌دین نگاه داشته شده‌اند.» — ۲پِطْرُس ۳:۳-۷.
امروزه غیّورانه هشداری در سراسر جهان به پیروی از فرمان نبوی عیسی دربارهٔ فرارسیدن روز داوری و بشارت صلحی که به دنبال دارد، داده می‌شود. ( متّیٰ ۲۴:۱۴) به این هشدار توجه کنید، چون خدای قادر متعال به وعدهٔ خود عمل می‌کند.
دنیایی که خواهد آمد
با توجه به نزدیکی این تغییر اساسی، آینده بشر چگونه خواهد بود؟ عیسی در پیش‌گفتار موعظهٔ مشهور بالای کوه وعده داده، گفت: «خوشابحال حلیمان، زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.» سپس او به شاگردانش آموخت بدین گونه به خدا دعا کنند: «ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است، بر زمین نیز کرده شود.» ( متّیٰ ۵:۵؛ ۶:۱۰) آری، عیسی تعلیم می‌داد که آینده‌ای بسیار باشکوه بر روی همین زمین در انتظار انسان‌های وفادار است، و آن را «معاد» یا بازگشت نامید که به بازآفرینی اشاره می‌کند. — متّیٰ ۱۹:۲۸.
در نتیجه، همچنانکه آیندهٔ خود را در نظر دارید اجازه ندهید استهزاکنندگان دربارهٔ هشدار خدا در شما شک و تردید ایجاد کنند. بلی، درست است که این دنیای کهن به نظر پایدار می‌رسد، امّا نباید به آن اطمینان کرد، چون عالَم بشری داوری شده است. بنابراین، اجازه دهید اختتامیهٔ نامه پِطْرُس رسول مشوّق شما باشد:
«پس چون جمیع اینها متفرّق خواهند گردید، شما چطور مردمان باید باشید، در هر سیرتِ مقدّس و دینداری؟ و آمدن روز خدا را انتظار بکشید و آن را بشتابانید . . . چون انتظار این چیزها را می‌کشید، جدّ و جهد نمایید تا نزد او بی‌داغ و بی‌عیب در سلامتی یافت شوید. . . . بلکه در فیض و معرفت خداوند و نجات‌دهندهٔ ما عیسی مسیح ترقّی کنید.» ( ۲پِطْرُس ۳:۱۱، ۱۲، ۱۴، ۱۸) از این رو، بیایید تا از وقایع زمان نوح درس عبرت بگیریم. به خدا تقرّب جویید و به معرفت خود دربارهٔ عیسی مسیح بیفزایید. تخصیص خدایی را در خود پرورش داده، در میان میلیون‌ها نفری باشید که راه نجات را انتخاب کرده‌اند و پس از نابودی این دنیا در آینده به دنیای مملو از صلح راه پیدا خواهند کرد.
[تصویر در صفحهٔ ۵]
صنعت فلزکاری قبل از طوفان نوح شناخته شده بود
[تصویر در صفحهٔ ۷]
آینده‌ای پرشکوه در انتظار ما می‌باشد