با تمام دل و فکر خدا را طلب کنید

مسیحیَّت حقیقی ما را ترغیب می‌کند تا در بنا کردن ایمانی که خدا را خشنود می‌سازد،‏ دل و فکر خود را به کار بگیریم.‏

در واقع،‏ پایه گذار مسیحیَّت،‏ عیسی مسیح،‏ به ما آموخت که باید خدا را علاوه بر «تمامی فکر» یا نیروی عقلانی،‏ به «همهٔ دل» و «تمامی نَفْس» محبّت کنیم.‏ (‏ متّیٰ ۲۲:‏۳۷‏)‏ بلی،‏ قابلیّت تفکّر ما در امر پرستش،‏ نقش مهمی را ایفا می‌کند.‏

زمانی که عیسی از شنوندگان خود می‌خواست تا در مورد گفته‌های او اندیشه کنند،‏ می‌پرسید:‏ «چه گمان می‌برید؟‏» (‏ متّیٰ ۱۷:‏۲۵؛‏ ۱۸:‏۱۲؛‏ ۲۱:‏۲۸؛‏ ۲۲:‏۴۲‏)‏ پِطْرُس رسول نیز به وسیلهٔ نوشتن نامه به هم‌ایمانان خود،‏ ‹افکار پاک آنها را بر می‌انگیخت.‏› (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱‏)‏ پولُس رسول،‏ یکی از اوّلین میسیونرهایی بود که به سفرهای گسترده‌ای دست زد.‏ او مسیحیان را ترغیب می‌کرد تا ‹عقل› خود را به کار برده،‏ «دریافت [کنند] که ارادهٔ نیکوی پسندیدهٔ کامل خدا چیست.‏» (‏ رومیان ۱۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ تنها به وسیلهٔ اتخاذ این شیوهٔ مطمئن و حساب‌شده در راه عقیده،‏ مسیحیان قادر به بنا کردن ایمانی می‌باشند که خدا را خشنود می‌کند و توانایی پایداری موفقیّت‌آمیز در مقابل آزمایشات زندگی را به آنها می‌دهد.‏ —‏ عبرانیان ۱۱:‏۱،‏ ۶‏.‏

به امید بنا کردن چنین ایمانی در دیگران،‏ مبشّران اوّلیه مسیحی ‹با ایشان از کتب مباحثه می‌کردند و واضح و مبین می‌ساختند.‏› (‏ اَعمال ۱۷:‏۱-‏۳‏)‏ چنین روش معقولی باعث شد که افراد بی‌ریا از خود عکس‌العملی مثبت نشان دهند.‏ برای مثال،‏ عده‌ای از شهر بیریه واقع در مقدونیه «کلام  ‏[خدا] را پذیرفتند و هر روز کتب را [که پولُس و همراهانش شرح داده] تفتیش می‌نمودند که آیا این همچنین است.‏» (‏ اَعمال ۱۷:‏۱۱‏)‏ در این آیه دو نکتهٔ قابل اهمیّت وجود دارد.‏ اوّلاً،‏ مردم بیریه به شنیدن کلام خدا علاقه‌مند بودند.‏ ثانیاً،‏ مطالبی را که می‌شنیدند کورکورانه قبول نکرده،‏ بلکه آیه‌ها را تفتیش می‌کردند.‏ لوقا،‏ میسیونر مسیحی مردم بیریه را با فروتنی تمام تحسین کرده،‏ آنها را مردمی ‹نجیب› خواند.‏ آیا شما نیز در امور روحانی از این روش استفاده می‌کنید؟‏

همکاری فکر و دل

همانطور که قبلاً گفته شد،‏ فکر و دل هر دو لازمهٔ پرستش حقیقی می‌باشند.‏ (‏ مَرقُس ۱۲:‏۳۰‏)‏ به مثال مقاله قبل،‏ راجع به نقاشی که در رنگ کردن خانه رنگ مورد نظر صاحبخانه را به کار نبرد،‏ فکر کنید.‏ اگر او با دقّت به دستورات صاحبخانه گوش می‌داد می‌توانست مطمئن باشد که نتیجهٔ زحماتش مورد توجه او قرار می‌گرفت.‏ این مثال را می‌توان در مورد ستایش نیز به کار برد.‏

عیسی گفت:‏ «پرستندگان حقیقی پدر را به روح و راستی پرستش خواهند کرد.‏» (‏ یوحنّا ۴:‏۲۳‏)‏ از این رو پولُس رسول نوشت:‏ «از آن جهت ما نیز .‏ .‏ .‏ باز نمی‌ایستیم از دعا کردن برای شما و مسألت نمودن تا از کمال معرفت ارادهٔ او در هر حکمت و فهم روحانی پُر شوید،‏ تا شما به طریق شایستهٔ خداوند به کمال رضامندی رفتار نمایید.‏» (‏ کُولُسیان ۱:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ چنین ‹معرفت کاملی› انسان‌های بی‌ریا را قادر می‌سازد تا در پرستش خود،‏ دل و نَفْس را با اطمینان کامل به کار ببرند،‏ زیرا آنها ‹آنچه را که می‌دانند عبادت می‌کنند.‏› —‏ یوحنّا ۴:‏۲۲‏.‏

به این دلایل،‏ شاهدان یَهُوَه نوزادان و علاقه‌مندانی را که هنوز کتاب مقدّس را به دقّت مطالعه نکرده‌اند،‏ تعمید نمی‌دهند.‏ عیسی به پیروانش مأموریّت داده،‏ گفت:‏ «همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید .‏ .‏ .‏ ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند.‏» (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ تنها بعد از کسب معرفت دقیق از مقصود خدا،‏ شاگردان صادق کتاب مقدّس می‌توانند آگاهانه در امر ستایش تصمیم بگیرند.‏ آیا شما برای به دست آوردن این معرفت دقیق تلاش می‌کنید؟‏

درک دعای سَرور

برای پی بردن به فرق میان معرفتی دقیق و یا معلوماتی بسیار سطحی از کلام خدا،‏ بگذارید تا بخشی را که به دعای سَرور و یا ای پدر ما،‏ مشهور و در متّیٰ ۶:‏۹-‏۱۳ به ثبت رسیده است مورد بررسی قرار دهیم.‏

میلیون‌ها نفر دعای نمونه عیسی را طوطی‌وار در کلیساها مرتّباً تکرار می‌کنند.‏ امّا،‏ به چند نفر از این افراد معنی واقعی این دعا آموخته شده است؟‏ بخصوص،‏ قسمت اوّل آن که مربوط به نام خدا و ملکوت او می‌باشد.‏ این دو موضوع بقدری قابل اهمیّت می‌باشند که عیسی آنها را در رکن اوّل دعای خود قرار داد.‏

آن دعا به این صورت آغاز می‌شود:‏ «ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باد،‏» مفهوم آن این است که نام او تعالیٰ یا تقدیس شود.‏ توجه کنید،‏ عیسی در آن دعا ذکر کرد تا نام خدا تقدیس شود.‏ این موضوع حداقل دو سؤال را در ذهن بسیاری از مردم به وجود خواهد آورد.‏ اوّلاً،‏ نام خدا چیست؟‏ ثانیاً،‏ چرا احتیاج به تقدیس دارد؟‏

جواب سؤال اوّل را می‌توان بیش از هفت‌هزار بار در کتاب مقدّس به زبان‌های اصلی،‏ مشاهده کرد.‏ یکی از آنها در مزمور ۸۳:‏۱۸ آمده است.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «بدانند تو که اسمت یَهُوَه می‌باشد،‏ به تنها بر تمامیِ زمین متعال هستی.‏» دربارهٔ نام الٰهی،‏ یَهُوَه،‏ در خروج ۳:‏۱۵ آمده است:‏ «این است نام من تا ابدالآباد،‏ و این است یادگاریِ من نسلاً بعد نسل.‏»‏ * امّا چرا نام خدا که مظهر پاکی و قدّوسیّت است،‏ نیاز به تقدیس دارد؟‏ زیرا این اسم در ابتدای تاریخ خلقت بشر بی‌اعتبار گردید و به آن افترا زده شد.‏

 خدا در باغ عَدَن به آدم و حَوّا گفت،‏ اگر از میوهٔ درخت ممنوعه بخورند هرآینه خواهند مرد.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۱۷‏)‏ شیطان با گستاخی تمام گفتهٔ خدا را تکذیب کرده به حَوّا گفت:‏ «هرآینه نخواهید مرد.‏» بدین ترتیب شیطان،‏ خدا را متّهم به دروغ گفتن کرد.‏ تنها وارد آوردن این اتهام برای شیطان کافی نبود؛‏ او نام خدا را بیشتر مورد ملامت قرار داده به حَوّا گفت که خدا با بی‌عدالتی معرفت پرارزشی را از او مخفی نگاه داشته است.‏ شیطان به خدا افترا زده گفت:‏ «بلکه خدا می‌داند در روزی که از آن [درخت معرفت نیک و بد] بخورید،‏ چشمان شما باز شود و مانند خدا عارف نیک و بد خواهید بود.‏» —‏ پیدایش ۳:‏۴،‏ ۵‏.‏

با خوردن میوهٔ درخت ممنوعه،‏ آدم و حَوّا جانب شیطان را اختیار کردند.‏ از آن تاریخ تا به حال اکثر انسان‌ها،‏ دانسته یا ندانسته،‏ با زیر پا گذاشتن معیارهای عادل و اخلاقی خدا به آن ملامت اوّلیه افزوده‌اند.‏ (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏)‏ مردم هنوز خدا را مورد اتهام قرار داده،‏ رنج و عذابشان را به او نسبت می‌دهند.‏ در صورتی که،‏ احتمالاً خود ایشان با انتخاب راه‌های اشتباه در زندگی سبب آن رنج و عذاب هستند.‏ در این باره در امثال ۱۹:‏۳ می‌خوانیم:‏ «حماقت انسان،‏ راه او را کج می‌سازد،‏ و دلش از خداوند خشمناک می‌شود.‏» در اینجا می‌توان دید،‏ عیسی که حقیقتاً به پدرش محبّت می‌ورزید،‏ چرا در دعای خود می‌خواست که اسم خدا تقدیس شود.‏

‏«‏ملکوت تو بیاید»‏

عیسی،‏ بعد از دعا برای تقدیس نام خدا،‏ گفت:‏ «ملکوت تو بیاید.‏ ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است،‏ بر زمین نیز کرده شود.‏» (‏ متّیٰ ۶:‏۱۰‏)‏ ما می‌توانیم در مورد این نوشته از خود سؤال کرده بپرسیم،‏ ملکوت خدا چیست؟‏ و آمدن آن چه ربطی به انجام شدن ارادهٔ خدا بر روی زمین دارد؟‏

در کتاب مقدّس اصولاً واژهٔ «ملکوت» به معنی «حکومت پادشاهی» می‌باشد.‏ منطقاً،‏ می‌توان گفت،‏ منظور از ملکوت خدا،‏ حکومت و یا دولتی است که به وسیلهٔ او،‏ و با پادشاهی که او انتخاب می‌کند تشکیل می‌شود.‏ آن پادشاه کسی نیست جز عیسی مسیح که رستاخیز یافته.‏ او «پادشاه پادشاهان و ربّ‌الارباب» می‌باشد.‏ (‏ مکاشفه ۱۹:‏۱۶؛‏ دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ دانیال نبی،‏ دربارهٔ ملکوت مسیحایی خدا و پادشاه آن عیسی مسیح می‌نویسد:‏ «در ایّام این پادشاهان [حکومت‌هایی که امروزه حکمرانی می‌کنند] خدای آسمانها سلطنتی را که تا ابدالآباد زایل نشود،‏ برپا خواهد نمود و این سلطنت به قومی دیگر منتقل نخواهد شد،‏ بلکه تمامی آن سلطنتها را خرد کرده،‏ مغلوب خواهد ساخت و خودش تا ابدالآباد استوار خواهد ماند.‏» این حکومت برای همیشه پایدار خواهد ماند.‏ —‏ دانیال ۲:‏۴۴‏.‏

بلی،‏ حکومت خدا زمین را کاملاً زیر نظارت خود قرار خواهد داد و آن را از زیر سلطهٔ حکومت‌های بی‌رحم و شریر،‏ «تا ابدالآباد» یعنی برای همیشه،‏ بیرون خواهد کشید.‏ بدین صورت،‏ به وسیلهٔ این حکومت یَهُوَه نام خود را تقدیس کرده،‏ دروغ‌های بی‌شرمانهٔ شیطان و مردم شریر را که به او نسبت داده‌اند،‏ از آن می‌زداید.‏ —‏ حِزْقِیال ۳۶:‏۲۳‏.‏

مانند هر حکومت دیگر،‏ ملکوت خدا نیز دارای تابعان می‌باشد.‏ آنها چه کسانی هستند؟‏ کتاب مقدّس به این سؤال پاسخ می‌دهد:‏ «حلیمان وارث زمین خواهند شد و از فراوانیِ سلامتی متلذّذ خواهند گردید.‏» (‏ مزمور ۳۷:‏۱۱‏)‏ مسیح نیز در این باره گفت:‏ «خوشابحال حلیمان،‏ زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.‏» البتّه این عده از معرفت دقیق خدا برخوردارند که لازمهٔ زندگی است.‏ —‏ متّیٰ ۵:‏۵؛‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏.‏

آیا می‌توانید تصوّر کنید که روزی مردمی حلیم و متواضع که حقیقتاً به خدا و به یکدیگر محبّت می‌ورزند تمام زمین را پر کنند؟‏ (‏ ۱یوحنّا ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ عیسی برای این منظور دعا کرده،‏ گفت:‏«ملکوت تو بیاید.‏ ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است،‏ بر زمین نیز کرده شود.‏» آیا به این نکته پی بردید که چرا عیسی به پیروانش آموخت تا بدین گونه دعا کنند؟‏ از این مهم‌تر،‏ آیا تشخیص می‌دهید که تحقّق آن دعا ممکن است شخصاً چه تأثیری روی شما بگذارد؟‏

امروزه میلیون‌ها نفر دربارهٔ کتاب مقدّس استدلال می‌کنند

مسیح دربارهٔ فعالیّت‌های جهانی تعلیمات روحانی که آمدن ملکوت خدا را اعلام می‌کند،‏ پیشگویی کرده گفت:‏ «و  به این بشارتِ ملکوت در تمام عالَم موعظه خواهد شد تا بر جمیع امّت‌ها شهادتی شود؛‏ آنگاه انتها [دنیا کنونی و یا این سیستم] خواهد رسید.‏» —‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏.‏

در سراسر دنیا شش میلیون نفر از شاهدان یَهُوَه این بشارت را به گوش همه می‌رسانند.‏ آنها از شما دعوت می‌کنند که دربارهٔ خدا و ملکوتش به وسیلهٔ «تفتیش» کتب و استفاده از قدرت تفکّر خود،‏ بر معلوماتتان بیفزایید.‏ انجام این کار موجب استحکام ایمانتان شده،‏ امید زندگی در بهشت روی زمین که «از معرفت خداوند پر خواهد بود مثل آبهایی که دریا را می‌پوشاند،‏» به شما شعف خواهد بخشید.‏ —‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۶-‏۹‏.‏

‏[پاورقی]‏

 ‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۷]‏

پیروی از استاد بزرگ

عیسی عموماً با تمرکز روی موضوع بخصوصی از کتاب مقدّس تعلیم می‌داد.‏ به عنوان مثال،‏ پس از رستاخیزش به دو شاگرد خود که هنوز در اثر مرگ او حیران بودند،‏ وظیفهٔ خود را در راه مقصود خدا توضیح داد.‏ در لوقا ۲۴:‏۲۷ می‌خوانیم:‏ «پس از موسی و سایر انبیا شروع کرده،‏ اخبار خود را در تمام کتب برای ایشان شرح فرمود.‏»‏

توجه کنید،‏ عیسی در اینجا موضوع بخصوصی که در رابطه با مسیح یعنی ‹خودش› بود برگزیده،‏ در گفتگویش از «تمام کتب» نقل قول کرد.‏ در حقیقت عیسی با ادغام آیاتی مناسب از کتاب مقدّس،‏ مانند کنار هم گذاشتن قطعات پازل،‏ شاگردان خود را قادر می‌ساخت تا شکلی واضح‌تر از حقایق روحانی در نظر آنها نقش بندد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏۳)‏ در نتیجه،‏ شاگردان او نه تنها موضوع را درک کرده،‏ بلکه عمیقاً تحت تأثیر قرار می‌گرفتند.‏ کلام خدا می‌گوید:‏ «پس با یکدیگر گفتند:‏ ‹آیا دل در درون ما نمی‌سوخت،‏ وقتی که در راه با ما تکلّم می‌نمود و کتب را بجهت ما تفسیر می‌کرد؟‏› » —‏ لوقا ۲۴:‏۳۲‏.‏

شاهدان یَهُوَه تلاش می‌کنند تا در خدمت موعظه از روش عیسی استفاده کنند.‏ آنان از بروشور خدا از ما چه انتظار دارد؟‏ و کتاب معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند برای مطالعه استفاده می‌کنند.‏ این نشریات ده‌ها موضوع جالب توجه از کتاب مقدّس را مانند،‏ «خدا کیست؟‏» «چرا خدا اجازه می‌دهد که رنج و عذاب وجود داشته باشد؟‏» «چگونه می‌توانید دین حقیقی را بیابید؟‏» «ما در ایّام آخر به سر می‌بریم!‏» و «بنای خانواده‌ای که خدا را محترم می‌شمارد» مورد بررسی قرار می‌دهند.‏ هر مبحث از این نشریات شامل آیات گوناگونی از کتاب مقدّس می‌باشد.‏

از شما دعوت می‌شود برای مطالعهٔ خانگی رایگان این موضوعات و مباحث دیگر کتاب مقدّس به شاهدان یَهُوَه در منطقهٔ زندگی خود رجوع کرده،‏ و یا با آدرسی که در صفحهٔ ۲ مرقوم است مکاتبه کنید.‏

‏[تصویر]‏

با تمرکز روی موضوع بخصوصی از کتاب مقدّس به قلب شاگردان خود راه پیدا کنید

‏[تصاویر در صفحهٔ ۷]‏

آیا به مفهوم دعای نمونهٔ عیسی پی بردید؟‏

‏«ای پدر ما که در آسمانی،‏ نام تو مقدّس باد.‏ .‏ .‏ .‏»‏

‏«ملکوت [مسیحایی] تو بیاید.‏ .‏ .‏ .‏»‏

‏«ارادهٔ تو چنانکه در آسمان است،‏ بر زمین نیز کرده شود.‏»‏