یَهُوَه را همواره با دلی مستحکم خدمت کنیم

‏«دل من مستحکم است؛‏ خدایا دل من مستحکم است.‏» —‏ مزمور ۵۷:‏۷‏.‏

۱.‏ چرا می‌توانیم همچون داود اعتقادی راسخ داشته باشیم؟‏

یَهُوَه می‌تواند دل ما را در ایمان مسیحی مستحکم کند تا قوّت آن را داشته باشیم به عنوان خادمان وقف‌شده‌اش مسیحیَّت واقعی را ترک نکنیم.‏ (‏ رومیان ۱۴:‏۴‏)‏ بدین سبب می‌توانیم همچون داود مزمورنویس اعتقادی راسخ داشته باشیم که گفت:‏ «ای خدا دل من مستحکم است.‏» (‏ مزمور ۱۰۸:‏۱‏)‏ اگر دل ما مستحکم باشد بر آن خواهیم بود که وقف خود را به خدا به انجام برسانیم.‏ با متکی بودن به هدایت و نیروی وی تزلزل‌ناپذیر خواهیم بود.‏ پس با عزم و ایمانی راسخ کمال اخلاقی خود را حفظ کرده،‏ ‹پیوسته در عمل خداوند بیفزاییم.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۵۸‏.‏

۲،‏ ۳.‏ مفهوم احکامی که پولُس در اوّل قُرِنتیان ۱۶:‏۱۳ به قلم آورده است چیست؟‏

^۲ پولُس رسول برای ترغیب پیروان عیسی در شهر قُرِنتُس باستان نوشت:‏ «بیدار شوید،‏ در ایمان استوار باشید و مردان باشید و زورآور شوید.‏» ترغیب وی امروزه نیز برای مسیحیان مصداق دارد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۶:‏۱۳‏)‏ در زبان یونانی حالت دستوری این احکام زمان حال است و از این رو بر استمراری بودن آنها تأکید شده است.‏ ولی مفهوم این احکام چیست؟‏

^۳ ما می‌توانیم با مقاومت نمودن با شیطان و نزدیکی جستن به خدا ‹بیدار بمانیم.‏› (‏ یعقوب ۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ توکّل به خدا حفظ همبستگی‌مان را مقدور می‌سازد و به ما کمک می‌کند تا ‹ در ایمان مسیحی استوار بمانیم.‏› همهٔ ما در خدمتی عاری از ترس به عنوان مبشّران ملکوت ‹مردان هستیم.‏› (‏ مزمور ۶۸:‏۱۱‏)‏ و با توکّل نمودن به خدا برای نیرویی که برای انجام اراده‌اش به آن نیازمندیم «زورآور» می‌باشیم.‏ —‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۳‏.‏

۴.‏ چه قدم‌هایی به تعمید مسیحی‌مان انجامید؟‏

^۴ هنگامی که خودمان را بدون قید و بند به یَهُوَه وقف کردیم و به نشان آن در آب غسل تعمید گرفتیم نشان دادیم که حقیقت را پذیرفته‌ایم.‏ ولی چه قدم‌هایی به تعمیدمان انجامید؟‏ اوّلین قدم کسب معرفت دقیق از کلام خدا بود.‏ (‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ این معرفت در ما ایمان به وجود آورد و ما را به توبه وا داشت.‏ با توبه کردن نشان دادیم که از گناهانی که در گذشته مرتکب شده‌ایم عمیقاً پشیمانیم.‏ (‏ اَعمال ۳:‏۱۹؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۶‏)‏ سپس نوبت عوض شدن یا تبدیل فرا رسید زیرا از اَعمال اشتباهی که در گذشته مرتکب می‌شدیم بازگشت نمودیم تا زندگی‌ای را آغاز کنیم که با ارادهٔ خدا هماهنگ می‌باشد.‏ (‏ رومیان ۱۲:‏۲؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ در پی این قدم خودمان را از صمیم قلب در دعا به یَهُوَه وقف نمودیم.‏ (‏ متّیٰ ۱۶:‏۲۴؛‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۱‏)‏ از خدا خواهش کردیم تا به ما وجدانی آسوده ببخشد و به نشان وقفمان به وی تعمید گرفتیم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۲۱‏)‏ در نظر داشتن این قدم‌ها به ما کمک می‌کند تا همیشه بکوشیم بر طبق وقفمان زندگی کنیم و همواره یَهُوَه را با دلی مستحکم خدمت کنیم.‏

همواره در جستجوی معرفت دقیق باش

۵.‏ چرا باید همواره تغذیهٔ روحانی داشته باشیم؟‏

^۵ برای اینکه بر طبق وقفمان به خدا زندگی کنیم باید همواره از کتاب مقدّس معرفت کسب کنیم.‏ چنین معرفتی ایمان ما را مستحکم می‌سازد.‏ واقعاً که کسب غذای روحانی به هنگام آشنایی با حقیقت چقدر سعادت‌بخش بود!‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۴۵-‏۴۷‏)‏ آن «وعده‌های غذا» لذّت‌بخش بودند و ما را از لحاظ روحانی بخوبی تغذیه می‌نمودند.‏ هم‌اکنون نیز تغذیهٔ مقوّی بسیار ضروری است تا بتوانیم به عنوان خادمان وقف‌شدهٔ یَهُوَه دلی مستحکم داشته باشیم.‏

۶.‏ برای یافتن حس قدردانی عمیق نسبت به حقیقت کتاب مقدّس چه کمک‌هایی به تو شده است؟‏

^۶ برای دریافت معرفت بیشتر از کتاب مقدّس باید کوشش نمود.‏ این کار مانند جستجو نمودن گنج‌های پنهان می‌باشد که باید برای آن سعی و کوشش فراوان کرد.‏ حقیقتاً که یافتن «معرفت خدا» اجر بسیار بزرگی است!‏ (‏ امثال ۲:‏۱-‏۶‏)‏ شاید وقتی در وهلهٔ اوّل مبشّری با تو شروع به مطالعه کرد از کتاب معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند استفاده  نمود.‏ احتمالاً برای مطالعهٔ هر بخش از کتاب لازم بود که وقت قابل توجهی صرف آن شود و شاید در یک جلسه قادر به تمام کردن آن نبودید.‏ مطمئناً از خواندن و بررسی آیات مذکور بسیار فایده می‌بردی.‏ اگر درک نکته‌ای مشکل بود،‏ برایت توضیح داده می‌شد.‏ کسی که با تو مطالعه می‌کرد خود را خوب آماده نموده،‏ در دعا از خدا طلب روح‌القدس را می‌نمود و به تو کمک می‌کرد تا قدردانی عمیقی در دلت برای حقیقت داشته باشی.‏

۷.‏ چه چیزی فرد را برای تعلیم دادن کلام خدا به دیگران واجد شرایط می‌کند؟‏

^۷ مطمئناً چنین کوششی لازم است زیرا پولُس نوشت:‏ «هر که در کلام تعلیم یافته باشد،‏ معلّم خود را در همهٔ چیزهای خوب مشارک بسازد.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۶‏)‏ متن یونانی این آیه نشان می‌دهد که بذر تعلیمات کلام خدا با سخن معلّمی در ذهن و قلب کسی که ‹تعلیم می‌بیند› کاشته می‌شود.‏ پس این آموزشی که می‌بینی تو را برای تعلیم دادن به دیگران واجد شرایط می‌کند.‏ (‏ اَعمال ۱۸:‏۲۵‏)‏ برای اینکه به وقفت وفادار بمانی باید سلامتی روحانی‌ات را حفظ کنی و با مطالعهٔ کلام خدا مستحکم بمانی.‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۳؛‏ تیطُس ۱:‏۱۳؛‏ ۲:‏۲‏.‏

توبه و بازگشتت را از یاد نبر

۸.‏ چگونه می‌توان رفتار خدایی را حفظ کرد؟‏

^۸ آیا آرامشی را که هنگام آموختن حقیقت احساس کردی به یاد می‌آوری؟‏ آیا به یاد داری وقتی که توبه کردی،‏ بخشش خدا بر اساس فدیهٔ مسیح در زندگی‌ات محسوس شد؟‏ (‏ مزمور ۳۲:‏۱-‏۵؛‏ رومیان ۵:‏۸؛‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۸‏)‏ مطمئناً دیگر نمی‌خواهی به آن زندگی گناه‌آلود بازگردی.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ دعا کردن به طور مرتّب به تو کمک خواهد کرد تا رفتار خدایی‌ات را حفظ نمایی،‏ بر طبق وقفت به خدا زندگی کنی و همواره با وفاداری به یَهُوَه خدمت کنی.‏ —‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏.‏

۹.‏ حال که از اَعمال گناه‌آلود خود بازگشت نموده‌ای باید چه مسیری را در پیش بگیریم؟‏

^۹ با بازگشت نمودن از اَعمال گناه‌آلود عوض شده‌ای و حالا برای اینکه بتوانی دل خود را مستحکم نگهداری لازم است همواره از خدا طلب کمک بنمایی.‏ مثل این است که در مسیری غلط پیش می‌رفتی و با مراجعه به یک نقشهٔ قابل اعتماد مسیر خود را عوض کرده،‏ راه درست را پیش گرفته‌ای.‏ حالا وقت بی‌راهه رفتن نیست.‏ باید به طور مدام به راهنمایی‌های خدا تکیه کنی و با عزمی راسخ در مسیر درست زندگی پیش بروی.‏ —‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰،‏ ۲۱؛‏ متّیٰ ۷:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

نباید هرگز وقف و تعمیدت را به دست فراموشی بسپاری

۱۰.‏ در خصوص وقفمان به خدا چه نکاتی را باید در نظر داشته باشیم؟‏

^۱۰ باید به یاد داشته باشی که با در نظر داشتن خدمت وفادارانه و ابدی،‏ خودت را در دعا به یَهُوَه وقف نموده‌ای.‏ (‏ یهودا ۲۰،‏ ۲۱‏)‏ وقف نشانگر کنار گذاشتن،‏ یا جدا نمودن چیزی یا کسی به منظور هدفی مقدّس می‌باشد.‏ (‏ لاویان ۱۵:‏۳۱؛‏ ۲۲:‏۲‏)‏ وقف ما عهد با انسان نیست و آن نیز با در نظر گرفتن مدّت زمان بخصوصی بسته نشده است.‏ بلکه وقفی دائمی به سلطان عالَم است و نگهداشتن این عهد مستلزم وفاداری به وی تا ابد می‌باشد.‏ بلی،‏ ‹خواه زنده باشیم،‏ خواه بمیریم،‏ از آن خداوندیم.‏› ‏(‏ رومیان ۱۴:‏۷،‏ ۸‏)‏ اگر مطیع ارادهٔ خدا باشیم و خدمتمان را با دلی مستحکم ادامه دهیم سعادتمند خواهیم بود.‏

۱۱.‏ چرا باید تعمید و مفهوم آن را مد نظر داشت؟‏

^۱۱ هرگز تعمیدت را که مظهر وقف قلبی‌ات به خداست از یاد نبر.‏ تعمید گرفتن تصمیم شخصی خودت بوده است،‏ کسی تو را به این کار مجبور نکرده است.‏ حال،‏ آیا مصمّم هستی تصمیمت را که بر طبق ارادهٔ خداست تا ابد در زندگی‌ات به اجرا بگذاری؟‏ تو از خدا درخواست وجدانی آسوده نمودی و به نشان  وقفت به وی تعمید گرفتی.‏ پس با به انجام رساندن وقفت وجدان آسوده‌ات را حفظ کن تا از برکات یَهُوَه برخوردار شوی.‏ —‏ امثال ۱۰:‏۲۲‏.‏

عزم تو نقش مهمی را ایفا می‌کند

۱۲،‏ ۱۳.‏ عزم و ارادهٔ ما چه رابطه‌ای با وقف و تعمید دارد؟‏

^۱۲ وقف و تعمید برکات بسیاری برای میلیون‌ها نفر در سرتاسر دنیا به همراه آورده است.‏ وقتی با غسل تعمید وقفمان را به خدا نشان می‌دهیم در رابطه با طریق گذشتهٔ زندگی‌مان می‌میریم،‏ ولی نه در رابطه با عزممان.‏ وقتی در دعا خود را به خدا وقف کردیم و تعمید گرفتیم،‏ به عنوان ایماندارانی که به حد کافی آموزش دیده‌اند خواستهٔ خود را به اجرا گذاشتیم.‏ طریق وقف و تعمید مستلزم درک ارادهٔ خدا و به انجام رساندن آن با عزمی راسخ می‌باشد.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۱۷‏)‏ به این طریق از مسیح پیروی می‌کنیم که ابزار نجّاری خود را کنار گذاشته و خود را کاملاً به انجام دادن ارادهٔ پدر آسمانی‌اش وقف نمود.‏ —‏ مزمور ۴۰:‏۷،‏ ۸؛‏ یوحنّا ۶:‏۳۸-‏۴۰‏.‏

^۱۳ مقصود خدا این بود که پسرش «به دردها کامل» گردد.‏ به این دلیل عیسی می‌بایست ارادهٔ خود را به کار می‌برد تا با وفاداری متحمّل درد و زحمت شود.‏ از این رو،‏ وی «با فریاد شدید و اشکها .‏ .‏ .‏ تضرّع و دعای بسیار کرد و به سبب تقوای خویش مستجاب گردید.‏» (‏ عبرانیان ۲:‏۱۰،‏ ۱۸؛‏ ۵:‏۷،‏ ۸‏)‏ اگر ما نیز ترس خدایی مشابهی حاکی از حرمت از خود نشان دهیم می‌توانیم مطمئن باشیم که یَهُوَه دعاهای ما را نیز «مستجاب» می‌کند و به عنوان شاهدان وقف‌شده‌اش مستحکم می‌سازد.‏ —‏ اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰‏.‏

حفظ کردن دلی مستحکم

۱۴.‏ چرا باید روزانه کتاب مقدّس را بخوانیم؟‏

^۱۴ چه چیزی به تو کمک می‌کند تا به مستحکم بودن دلت دوام بخشی و بر طبق وقفت زندگی کنی؟‏ خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس به قصد کسب نمودن معرفت هر چه بیشتر از کلام خدا به تو در این راه کمک می‌کند.‏ «غلام امین و دانا» همواره ما را به این کار ترغیب می‌کند زیرا بر طبق وقفمان زندگی کردن مستلزم قدم برداشتن در طریق حقیقت خدا می‌باشد.‏ اگر سازمان یَهُوَه آگاهانه تعلیمات غلطی را تأیید می‌کرد،‏ هرگز به شاهدان یَهُوَه و به کسانی که موعظه می‌شود نصیحت نمی‌کرد که کتاب مقدّس را بخوانند.‏

۱۵.‏ الف)‏ چه چیزی را باید هنگام تصمیم‌گیری در نظر داشت؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که شغل مسیحیان برای آنان به منزلهٔ کار فرعی است؟‏

^۱۵ هنگام تصمیم‌گیری همیشه به تأثیری که می‌تواند بر وقفت به یَهُوَه داشته باشد فکر کن.‏ شاید این تصمیم‌گیری در زمینهٔ کاری باشد.‏ آیا سعی می‌کنی از کارت طوری استفاده کنی که به تو در پیشبرد پرستش حقیقی کمک کند؟‏ صاحب‌کاران معمولاً متوجهٔ می‌شوند که شاهدان یَهُوَه اشخاصی مورد اعتماد و کارآ هستند و با همکارانشان برای رسیدن به مقام بالاتر و جلو زدن از دیگران رقابت نمی‌کنند زیرا هدف آنها کسب ثروت،‏ شهرت یا قدرت و نفوذ نیست.‏ برای کسانی که بر طبق وقفشان به خدا زندگی می‌کنند مهم‌ترین موضوع انجام ارادهٔ الٰهی می‌باشد.‏ برای آنان کار کردن صرفاً به منظور مهیّا کردن لزومات زندگی است و در زندگی‌شان نقش اصلی را بازی نمی‌کند.‏ مانند پولُس رسول کار اصلی آنان خدمت موعظهٔ مسیحی است.‏ (‏ اَعمال ۱۸:‏۳،‏ ۴؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۷،‏ ۸؛‏ ۱تیموتاؤس ۵:‏۸‏)‏ آیا تو نیز به منافع ملکوت در زندگی‌ات اولویّت می‌دهی؟‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۲۵-‏۳۳‏.‏

۱۶.‏ اگر نگرانی‌های بیش از حد،‏ زندگی را بر طبق وقفمان به خدا مشکل می‌سازد چه کار باید بکنیم؟‏

^۱۶ برخی از مردم قبل از آموختن حقیقت غرق نگرانی‌ها بودند.‏ ولی هنگامی که امید ملکوت را قبول کردند دل آنان مملو از شادی،‏ حق‌شناسی و محبّت به خدا شد.‏ اگر این اشخاص در برکاتی که از آن زمان تا کنون دریافته‌اند تعمّق نمایند مطمئناً به آنان کمک خواهد کرد تا بر طبق وقفشان به یَهُوَه زندگی‌شان را ادامه دهند.‏ ولی اگر نگرانی‌های بیش از حد در مورد امورات روزمرهٔ زندگی در این سیستم مانع رسیدن دانه‌ها می‌شود و مانند خار «کلام خدا» را خفه می‌کند چه باید کرد؟‏ (‏ لوقا ۸:‏۷،‏ ۱۱،‏ ۱۴؛‏ متّیٰ ۱۳:‏۲۲؛‏ مَرقُس ۴:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ اگر احساس می‌کنی که تو و  خانواده‌ات در شرف چنین موقعیّتی قرار گرفته‌اید نگرانی‌هایتان را به یَهُوَه بسپارید و در دعا از او طلب کمک نمایید تا محبّت و قدردانی‌تان فزونی یابد.‏ اگر مشکلات و نگرانی‌هایتان را به یَهُوَه بسپارید از پشتیبانی وی برخوردار خواهید شد.‏ در این صورت او به شما نیرو می‌دهد تا وی را با دلی مستحکم و مملو از شادی خدمت نمایید.‏ —‏ مزمور ۵۵:‏۲۲؛‏ فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷؛‏ مکاشفه ۲:‏۴‏.‏

۱۷.‏ چگونه می‌توان با آزمایشات سخت روبرو شد؟‏

^۱۷ همانطور که قبل از وقفت به یَهُوَه دعا می‌کردی،‏ باید همواره به این کار ادامه دهی.‏ (‏ مزمور ۶۵:‏۲‏)‏ اگر وسوسه می‌شوی تا دست به عملی خطا بزنی یا با آزمایش‌های سخت روبرو هستی،‏ خوب است که از خدا طلب راهنمایی و کمک کنی.‏ از یاد نبر که باید از خودت ایمان نشان دهی زیرا یعقوب رسول نوشت:‏ «اگر از شما کسی [برای متحمّل شدن سختی‌ها] محتاج به حکمت باشد،‏ سؤال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطا می‌کند و ملامت نمی‌نماید و به او داده خواهد شد.‏ لٰکن به ایمان سؤال بکند و هرگز شک نکند زیرا هر که شک کند،‏ مانند موج دریاست که از باد رانده و متلاطم می‌شود.‏ زیرا چنین شخص گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت.‏ مرد دودل در تمام رفتار خود ناپایدار است.‏»  ‏(‏ یعقوب ۱:‏۵-‏۸‏)‏ اگر سختی‌ای غیرقابل تحمّل می‌نماید باید مطمئن باشیم که:‏ ‹هیچ تجربه جز آنکه مناسب بشر باشد،‏ ما را فرو نگرفت.‏ امّا خدا امین است که نمی‌گذارد فوق طاقت خود آزموده شویم،‏ بلکه با تجربه مفرّی نیز می‌سازد تا یارای تحمّل آن را داشته باشیم.‏› —‏ ۱قُرِنتیان ۱۰:‏۱۳‏.‏

۱۸.‏ اگر گناهی سنگین که پوشیده مانده است عزم ما را برای زندگی بر طبق وقفمان سست نماید چه کار باید بکنیم؟‏

^۱۸ اگر گناهی سنگین که پوشیده مانده است وجدانمان را ناراحت می‌کند و عزممان را برای زندگی کردن بر طبق ارادهٔ خدا سست می‌نماید چه کار باید بکنیم؟‏ می‌دانیم که یَهُوَه ‹ دل شکسته و کوبیده را خوار نمی‌شمرد› و به این دلیل اگر توبه کنیم آرامش لازم را می‌یابیم.‏ (‏ مزمور ۵۱:‏۱۷‏)‏ می‌توانیم از پیران مسیحی بامحبّت طلب کمک نماییم،‏ زیرا می‌دانیم که آنان سعی می‌کنند به یَهُوَه اقتدا نمایند،‏ از این جهت تمایلمان به کسب رابطهٔ خوب و نزدیک با پدر آسمانی‌مان یَهُوَه را ناچیز نخواهند شمرد.‏ (‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۰-‏۱۴؛‏ یعقوب ۵:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ سپس با تجدید قوای روحانی جدید و دلی مستحکم می‌توانیم در راه راست قدم برداریم و بر طبق وقفمان به خدا زندگی کنیم.‏ —‏ عبرانیان ۱۲:‏۱۲،‏ ۱۳‏.‏

همواره خدا را با دلی مستحکم خدمت نما

۱۹،‏ ۲۰.‏ چرا زندگی کردن بر طبق وقفمان امری حیاتی است؟‏

^۱۹ در این زمان‌های سخت باید برای زندگی بر طبق وقفمان کوشش نماییم و همواره خدا را با دلی مستحکم خدمت کنیم.‏ عیسی گفت:‏ «هر که تا به انتها صبر کند،‏ نجات یابد.‏» (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏)‏ از آنجا که ما در «ایّام آخر» زندگی می‌کنیم،‏ پایان این سیستم هر آن می‌تواند فرا رسد.‏ (‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱‏)‏ به علاوه،‏ هیچ یک از ما نمی‌تواند اطمینان داشته باشد که فردا زنده خواهد بود.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ پس ضروری است که هم‌اکنون بر طبق وقفمان زندگی کنیم!‏

^۲۰ پِطْرُس رسول در دوّمین نامهٔ خود بر این نکته تأکید کرد.‏ وی شرح داد همانطور که انسان‌های خدانشناس در طوفان هلاک گشتند،‏ زمین سمبولیک که مظهر جامعهٔ بشری شریر است در «روز خداوند» نابود خواهد شد.‏ از این جهت پِطْرُس گفت:‏ «شما چطور مردمان باید باشید،‏ در هر سیرتِ مقدّس و دینداری؟‏» وی سپس مسیحیان را چنین ترغیب نمود:‏ «ای حبیبان،‏ چون این امور را از پیش می‌دانید،‏ باحذر باشید که مبادا به گمراهی بی‌دینان [توسط معلّمان کاذب و خدانشناس] ربوده شده،‏ از پایداریِ خود بیفتید.‏.‏» (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۵-‏۱۷‏)‏ واقعاً که چه فاجعه‌ای اگر فردی تعمیدیافته گمراه شود و مثل کسی که در حفظ نمودن دل مستحکم خود شکست خورده است به آخر زندگی خود برسد!‏

۲۱،‏ ۲۲.‏ چگونه مزمور ۵۷:‏۷ در خصوص داود و مسیحیان واقعی صحّت یافته است؟‏

^۲۱ اگر آن روز شادی را که تعمید گرفتی در ذهن خود زنده نگاه داری و از خدا طلب کمک کنی تا کلام و اَعمالت دل او را شاد کند،‏ عزمت برای زندگی کردن بر طبق وقفت راسخ‌تر خواهد شد.‏ (‏ امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ یَهُوَه هرگز مردمش را مأیوس نمی‌کند.‏ ما نیز باید به وی وفادار بمانیم.‏ (‏ مزمور ۹۴:‏۱۳‏)‏ یَهُوَه با به هم ریختن نقشه‌های دشمنان داود و نجات دادن وی رحمت و دلسوزی خود را نشان داد.‏ داود نیز با قدردانی بسیار محبّت لغزش‌ناپذیر خود را به نجات‌دهنده‌اش ابراز کرد.‏ وی از ته دل برای یَهُوَه چنین سرایید:‏ «دل من مستحکم است؛‏ خدایا دل من مستحکم است.‏ سرود خواهم خواند و ترنّم خواهم نمود.‏» —‏ مزمور ۵۷:‏۷‏.‏

^۲۲ مسیحیان واقعی نیز مانند داود در تخصیص خود به خدا لغزش نخورده‌اند.‏ آنها با دلی مستحکم یَهُوَه را نجات‌دهنده و حافظ خود می‌دانند و با دلی شاد برای او سرود می‌خوانند.‏ اگر دل تو نیز مستحکم است بر خدا تکیه خواهی کرد و با کمک وی خواهی توانست وقفت را به انجام برسانی.‏ آری،‏ می‌توانی مانند «مرد عادل» باشی که مزمورنویس در خصوصش گفت:‏ «از خبر بد نخواهد ترسید.‏ دل او پایدار است و بر خداوند توکّل دارد.‏» (‏ مزمور ۱۱۲:‏۶،‏ ۷‏)‏ با ایمان و توکّل کامل به یَهُوَه می‌توانیم بر طبق وقفمان زندگی کنیم و همواره وی را با دلی مستحکم خدمت کنیم.‏

آیا به خاطر می‌آوری؟‏

‏• چرا باید همواره معرفت دقیق کتاب مقدّس را بیاموزیم؟‏

‏• چرا باید توبه و تبدیل‌شدنمان را به خاطر داشته باشیم؟‏

‏• چگونه از به یاد داشتن وقف و تعمیدمان فایده می‌بریم؟‏

‏• چه چیزی به ما کمک می‌کند تا همواره یَهُوَه را با دلی مستحکم خدمت کنیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۷]‏

قرار دادن خدمت مسیحی در رأس فعالیّت‌هایمان به ما کمک می‌کند تا یَهُوَه را با دلی مستحکم خدمت کنیم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

آیا با خواندن روزانهٔ کلام خدا از سلامتی روحانی خود مراقبت می‌کنی؟‏