‏«کبریایی خدا» ما را به عمل وا می‌دارد

‏«می‌شنویم که به زبان‌های ما ذکر کبریایی خدا می‌کنند.‏»—‏اَعمال ۲:‏۱۱‏.‏

۱،‏ ۲.‏ در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ چه اتفاق عجیبی رخ داد؟‏

صبح یکی از روزهای بهار سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ اتفاق عجیبی برای گروهی از شاگردان عیسی رخ داد.‏ آن مردان و زنان در حالی که در منزلی واقع در اورشلیم گرد هم آمده بودند،‏ «ناگاه آوازی چون صدای وزیدن باد شدید از آسمان آمد و تمام آن خانه را که در آنجا نشسته بودند پر ساخت.‏ و زبانه‌های منقسم‌شده،‏ مثل زبانه‌های آتش بدیشان ظاهر گشته،‏ .‏ .‏ .‏ و همه از روح‌القدس پر گشته،‏ به زبان‌های مختلف .‏ .‏ .‏ به سخن گفتن شروع کردند.‏» —‏ اَعمال ۲:‏۲-‏۴،‏ ۱۵‏.‏

^۲ گروهی عظیم در مقابل آن خانه جمع شدند.‏ در میان ایشان یهودیانی «دین‌دار» از کشورهای دیگر وجود داشتند که برای برگزاری عید پَنْطیکاست به اورشلیم آمده بودند.‏ آنان از اینکه می‌دیدند شاگردان عیسی به زبان محلی آنان ‹ذکر کبریایی خدا می‌کنند› مبهوت و متعجب ماندند.‏ چطور چنین چیزی ممکن بود؛‏ مگر همگی آنان جلیلی نبودند؟‏ —‏ اَعمال ۲:‏۵-‏۸،‏ ۱۱‏.‏

۳.‏ پیام پِطْرُس رسول به جمعیت حاضر در روز پَنْطیکاست چه بود؟‏

^۳ یکی از آن جلیلیان پِطْرُس رسول بود.‏ وی برای آن جمعیت توضیح داد که چند هفتهٔ قبل عیسی مسیح به دست مردانی ظالم به قتل رسید.‏ اما خدا پسر خود را از میان مردگان رستاخیز داد.‏ بعد توضیح داد که عیسی به بسیاری از شاگردانش منجمله خود او و افراد دیگری که اکنون در آنجا حضور داشتند ظاهر شد.‏ پِطْرُس در ادامه گفت که ده روز قبل عیسی به آسمان عروج کرد و اکنون روح‌القدس را بر شاگردانش ریخته است.‏ آیا این موضوع برای برگزارکنندگان عید پَنْطیکاست مفهوم خاصی داشت؟‏ بلی.‏ مرگ عیسی راه را برای آمرزش گناهان ایشان و «عطای روح‌القدس» هموار ساخته بود.‏ البته این امر مشروط بر آن بود که به عیسی ایمان بورزند.‏ (‏ اَعمال ۲:‏۲۲-‏۲۴،‏ ۳۲،‏ ۳۳،‏ ۳۸‏)‏ حال،‏ آن حاضران از شنیدن «کبریایی خدا» چه واکنشی از خود نشان دادند؟‏ این گزارش چگونه به ما کمک می‌کند تا خدمت خود را به یَهُوَه ارزیابی کنیم؟‏

شوق و انگیزهٔ عمل!‏

۴.‏ در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏ کدام نبوّت یوئیل به تحقق رسید؟‏

^۴ شاگردان عیسی پس از دریافت روح‌القدس بی‌درنگ در اورشلیم به موعظهٔ بشارت نجات پرداختند.‏ آنان کار خود را از همان افرادی آغاز کردند که در آن صبح بهاری به آنجا آمده بودند.‏ این موعظه تحقق نبوّت شگفت‌انگیزی بود که هشت قرن پیش از آن به دست یوئیل بن فَتُوئیل به تحریر درآمده بود:‏ «روح خود را بر همهٔ بشر خواهم ریخت و پسران و دختران شما نبوّت خواهند نمود و پیران شما و جوانان شما رؤیاها خواهند دید.‏ و در آن ایام روح خود را بر غلامان و کنیزان نیز خواهم ریخت.‏ .‏ .‏ .‏ پیش از ظهور یوم عظیم و مهیب خداوند.‏» ‏—‏ یوئیل ۱:‏۱؛‏ ۲:‏۲۸،‏ ۲۹،‏ ۳۱؛‏ اَعمال ۲:‏۱۷،‏ ۱۸،‏ ۲۰‏.‏

۵.‏ مسیحیان قرن اوّل به چه مفهومی نبوّت می‌کردند؟‏ (‏ پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۵ آیا واقعاً یَهُوَه در نظر داشت از آن مردان و زنان،‏ نسل جدیدی از انبیا به وجود آورد تا مانند داود،‏ یوئیل،‏ و دَبورَه رویدادهای آینده را نبوّت و پیشگویی کنند؟‏ خیر.‏ نبوّت کردن آن ‹پسران و دختران،‏ و غلامان و کنیزانِ› مسیحی بدین مفهوم بود که روح‌القدس یَهُوَه آنان را برمی‌انگیخت تا «ذکر کبریایی خدا» کنند،‏ یعنی اَعمال عجیبی را که یَهُوَه انجام داده و می‌دهد اعلام نمایند.‏ پس آنان نقش سخنگوی خدای تعالیٰ را ایفا می‌کردند.‏ * مردمان آن زمان چه واکنشی از خود نشان دادند؟‏ —‏ عبرانیان ۱:‏۱،‏ ۲‏.‏

۶.‏ سخنان پِطْرُس بسیاری از حاضران را به چه عملی وا داشت؟‏

 ^۶ سخنان پِطْرُس بسیاری را به عمل وا داشت.‏ «ایشان کلام او را پذیرفته،‏ تعمید گرفتند و در همان روز تخمیناً سه هزار نفر بدیشان پیوستند.‏» (‏ اَعمال ۲:‏۴۱‏)‏ آن گروه متشکل از یهودیان مادرزاد و نوکیشانی که به یهودیت گرویده بودند همگی در مورد موضوعات پایه‌ای کلام خدا اطلاعات کافی داشتند.‏ آنان بر پایهٔ آن اطلاعات و آنچه از پِطْرُس آموختند «به اسمِ اَب و اِبن و روح‌القدس» تعمید گرفتند.‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹‏)‏ پس از تعمید نیز همچنان «در تعلیم رسولان .‏ .‏ .‏ مواظبت می‌نمودند.‏» آن مسیحیان اعتقادات جدید خود را با دیگران نیز در میان می‌گذاشتند.‏ «هر روزه در هیکل به یکدل پیوسته می‌بودند .‏ .‏ .‏ خدا را حمد می‌گفتند و نزد تمامی خلق عزیز می‌گردیدند.‏» یَهُوَه این موعظه‌ها را برکت داد و «هر روزه ناجیان را بر کلیسا می‌افزود.‏» (‏ اَعمال ۲:‏۴۲،‏ ۴۶،‏ ۴۷‏)‏ جماعات مسیحی در بسیاری از سرزمین‌هایی که آن مسیحیان نوکیش زندگی می‌کردند توسعه یافت.‏ می‌توان گفت که این پیشرفت لااقل تا حدّی نتیجهٔ شور و غیرت آن واعظان «انجیل» در بازگشت به سرزمین‌هایشان بوده است.‏ —‏ کُولُسیان ۱:‏۲۳‏.‏

اقتدار کلام خدا

۷.‏ الف)‏ امروزه چه چیز،‏ مردمی از تمام ملت‌های جهان را به سوی سازمان یَهُوَه جذب می‌کند؟‏ ب)‏ چه رشد بالقوّه‌ای را در جهان یا در محدودهٔ خود می‌بینی؟‏ (‏ پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۷ اما کسانی که اکنون می‌خواهند خادم خدا گردند چه باید بکنند؟‏ آنان نیز باید کلام خدا را به طور دقیق مطالعه نمایند.‏ طی چنین مطالعه‌ای پی می‌برند که «یَهُوَه،‏ خدای رحیم و رئوف و دیرخشم و کثیراحسان و وفا» می‌باشد.‏ (‏ خروج ۳۴:‏۶؛‏ اَعمال ۱۳:‏۴۸‏)‏ می‌آموزند که یَهُوَه از روی محبت فدیه‌ای از طریق عیسی مسیح مهیا نموده تا از طریق خون ریخته‌شدهٔ وی انسان‌ها بتوانند از گناهان خود پاک گردند.‏ (‏ ۱یوحنّا ۱:‏۷‏)‏ آنان همچنین از دانستن مقصود یَهُوَه مبنی بر «قیامت مردگان از عادلان و ظالمان» مسرور می‌گردند.‏ (‏ اَعمال ۲۴:‏۱۵‏)‏ محبت ایشان به سرچشمهٔ این ‹کبریایی‌ها› وجودشان را از محبت لبریز ساخته آنان را به شوق می‌آورد تا این حقایق پرارزش را با دیگران نیز در میان بگذارند.‏ سپس به عنوان خادم وقف شده تعمید می‌گیرند و در ‹معرفت کامل خدا نمو می‌کنند.‏›‏ * —‏ کُولُسیان ۱:‏۱۰؛‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۱۴‏.‏

۸-‏۱۰.‏ الف)‏ شرح حال مارتا چگونه بر «مقتدر» بودن کلام خدا گواهی می‌دهد؟‏ ب)‏ این موضوع چه چیزی را در مورد یَهُوَه و رفتار او با خادمانش نشان می‌دهد؟‏ (‏ خروج ۴:‏۱۲‏)‏

^۸ معارفی که خادمان یَهُوَه از کتاب مقدّس می‌آموزند اطلاعاتی سطحی نیست.‏ تأثیر این آموخته‌ها چنان عمیق است که طرزفکرشان را دگرگون می‌سازد و بخشی از وجودشان می‌گردد.‏ (‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ نمونه‌ای بیاوریم.‏ خانمی به نام کِمیل در مؤسسه‌ای برای مراقبت از سالمندان استخدام شد.‏ یکی از مشتریان وی شاهدی به نام مارتا بود.‏ از آنجا که مارتا به بیماری زوالِ عقل مبتلا بود به مراقبت دائمی نیاز داشت.‏ باید شخصی به او یادآوری می‌کرد که غذا بخورد و لقمه‌اش را قورت دهد.‏ با این حال،‏ همانطور که خواهیم دید یک چیز همچون نقشی بر سنگ در حافظهٔ او باقی مانده بود.‏

^۹ یک روز،‏ مارتا متوجه شد که مشکلی برای کِمیل پیش آمده و گریه می‌کند.‏ مارتا با مهربانی دست روی شانهٔ کِمیل گذاشت و پیشنهاد کرد که با او کتاب مقدّس را مطالعه کند.‏ آیا فردی در وضعیت مارتا می‌توانست مطالعهٔ کتاب مقدّس را اداره کند؟‏ بلی!‏ با اینکه او تا حد زیادی حافظه‌اش را از دست  داده بود،‏ اما نه خدای خوب خود را فراموش کرده بود و نه حقیقت پرارزشی که از کتاب مقدّس آموخته بود.‏ در طول مطالعه،‏ مارتا از کِمیل می‌خواست که بندها و آیات ذکرشده و سپس سؤال مربوط به بندها را بخواند و بعد به آنها جواب دهد.‏ آنان مدتی به این ترتیب ادامه دادند و مارتا با وجود تمام محدودیت‌هایش توانست به کِمیل در کسب معرفت کلام خدا کمک کند.‏ او می‌دانست که دانش‌آموزش می‌باید به نحوی با افراد دیگری که می‌خواهند خدا را خدمت کنند معاشرت کند.‏ از این رو،‏ به وی لباس و کفش مناسب داد تا برای نخستین بار به سالن ملکوت برود.‏

^۱۰ توجهات پرمهر،‏ سرمشق نیکو،‏ و عقیدهٔ راسخ مارتا کِمیل را شدیداً تحت تأثیر قرار داد.‏ وی چنین نتیجه‌گیری کرد که آنچه مارتا سعی دارد از کتاب مقدّس به او بیاموزد باید بسیار حیاتی باشد،‏ چرا که او تقریباً همه چیز را فراموش کرده،‏ به جز چیزهایی که از کتاب مقدّس آموخته است.‏ وقتی کِمیل به یک مؤسسهٔ دیگر انتقال پیدا کرد می‌دانست که نباید دست روی دست بگذارد.‏ لذا در اوّلین فرصت به سالن ملکوت رفت.‏ وی همان کفش و لباسی را پوشید که مارتا به وی داده بود و در آنجا تقاضا نمود که شخصی با وی کتاب مقدّس را مطالعه کند.‏ کِمیل بخوبی پیشرفت کرد و تعمید گرفت.‏

شوق عمل،‏ مطابق معیارهای یَهُوَه

۱۱.‏ پیام ملکوت علاوه بر شوق به موعظه،‏ شوق چه چیزی دیگری را در ما به وجود می‌آورد؟‏

^۱۱ اکنون بیش از شش میلیون شاهد یَهُوَه همچون مارتا و کِمیل «بشارت ملکوت» را در سراسر جهان موعظه می‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴؛‏ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ همانطور که «کبریایی خدا» مسیحیان قرن اوّل را به حرکت وا داشت،‏ در مسیحیان امروز نیز شوق عمل را به وجود آورده است.‏ آنان سعادت بزرگی می‌دانند که نام یَهُوَه را بر خود دارند و یَهُوَه روح‌القدس خود را بر ایشان ریخته است.‏ در نتیجه تمام تلاش خود را به خرج می‌دهند تا ‹به طریق شایستهٔ خداوند به کمال رضامندی رفتار نموده› در تمام جنبه‌های زندگی خود بر طبق معیارهای او عمل نمایند.‏ یکی از این معیارها مربوط به طرز لباس پوشیدن و آرایش است.‏ —‏ کُولُسیان ۱:‏۱۰الف؛‏ تیطُس ۲:‏۱۰‏.‏

۱۲.‏ در اوّل تیموتاؤس ۲:‏۹،‏ ۱۰ چه اندرزهای صریحی در خصوص لباس و آرایش داده شده است؟‏

^۱۲ آری،‏ یَهُوَه معیارهایی نیز برای ظاهر خادمان خود تعیین نموده است.‏ پولُس رسول در اشاره به برخی از این معیارها می‌گوید:‏ «زنان خویشتن را بیارایند به لباس مزیّن به حیا و پرهیز نه به زلف‌ها و طلا و مروارید و رخت گرانبها؛‏ بلکه چنانکه زنانی را می‌شاید که دعوی دینداری می‌کنند به اَعمال صالحه.‏»‏ * از این سخنان چه می‌آموزیم؟‏ —‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۹،‏ ۱۰‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ منظور پولُس از عبارت ‹خود را به لباس مزیّن بیارایید› چیست؟‏ ب)‏ چرا می‌توان گفت که معیارهای یَهُوَه معقول است؟‏

^۱۳ پولُس در سخنان خود نشان می‌دهد که مسیحیان می‌باید ‹خود را به لباس مزیّن بیارایند.‏› ظاهر ایشان نباید نامرتب و ژولیده باشد.‏ همهٔ مسیحیان،‏ فقیر و غنی می‌توانند مطابق معیارهای معقول الٰهی جامه‌ای تمیز،‏ مرتب،‏ و آراسته به تن کنند.‏ برای مثال،‏ در یکی از کشورهای آمریکای جنوبی هر ساله شاهدان یَهُوَه برای حضور در کنگرهٔ ناحیه‌ای می‌باید کیلومترها در جنگل راهپیمایی و ساعت‌ها با قایق در رودخانه سفر کنند.‏ در این سفر افتادن در رودخانه یا پاره شدن لباس با شاخهٔ درخت امری عادی است.‏ از این رو،‏ وقتی به مقصد می‌رسند ظاهری نامرتب و ژولیده پیدا می‌کنند.‏ ولی با صرف کمی وقت دکمه یا زیپ لباس‌هایی را که برای شرکت در کنگره در نظر گرفته‌اند تعمیر می‌کنند،‏ آنها را می‌شویند و اتو می‌کشند.‏ ایشان دعوت گرانقدر یَهُوَه را برای ضیافت روحانی‌اش گرامی می‌دارند و می‌خواهند جامه‌ای آراسته به تن داشته باشند.‏

۱۴.‏ الف)‏ منظور از «لباس مزیّن به حیا و پرهیز» چیست؟‏ ب)‏ کسی که می‌خواهد ‹شایستهٔ دعوی دینداری› لباس بپوشد،‏ چه موضوعاتی را باید در نظر بگیرد؟‏

^۱۴ پولُس در ادامه متذکر می‌شود که لباس می‌باید «مزیّن به حیا و پرهیز» باشد.‏ مفهوم این سخن آن است که ظاهر و تن‌پوش ما نباید پر زرق و برق،‏ عجیب،‏ تحریک‌آمیز،‏ بدن‌نما،‏ یا مطابق آخرین مد روز باشد.‏ به علاوه،‏ لباس باید بر «دینداری» ما گواهی دهد.‏ این موضوع واقعاً درخور تأمل است.‏ ما نباید صرفاً برای جلسات جماعت لباس مناسب بپوشیم و در مناسبت‌های  دیگر معیارهای مسیحی را به باد فراموشی بسپاریم.‏ خیر،‏ ما در تمام مدت خادمان مسیحی یَهُوَه محسوب می‌شویم و ظاهرمان می‌باید همیشه حاکی از دینداری و عزّت ما باشد.‏ البته لازم به گفتن نیست که در مدرسه یا محل کار می‌باید مناسب فعالیت‌هایمان لباس بپوشیم.‏ با این حال،‏ لباس ما می‌باید همیشه محجوبانه و در ضمن موقر باشد.‏ چنانچه همیشه به گونه‌ای که زیبندهٔ فردی مسیحی است لباس بپوشیم،‏ وقتی موقعیتی برای موعظه غیررسمی پیش آید از خجالت لباسمان قدم پس نخواهیم کشید.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏.‏

‏‹ دنیا را دوست مدار›‏

۱۵،‏ ۱۶.‏ الف)‏ چرا مهم است در خصوص لباس و آرایش،‏ دنیا را ملاک قرار ندهیم؟‏ (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏)‏ ب)‏ چرا عاقلانه است از آخرین مُدها در لباس و آرایش پرهیز کنیم؟‏

^۱۵ در خصوص لباس و آرایش راهنمایی‌های دیگری در اوّل یوحنّا ۲:‏۱۵،‏ ۱۶ آمده است.‏ در آنجا می‌خوانیم:‏ «دنیا را و آنچه در دنیاست دوست مدارید زیرا اگر کسی دنیا را دوست دارد،‏ محبت پدر در وی نیست.‏ زیرا که آنچه در دنیاست،‏ از شهوت جسم و خواهش چشم و غرور زندگانی از پدر نیست بلکه از جهان است.‏»‏

^۱۶ براستی که چه توصیهٔ بجایی!‏ بشر هیچ زمان همچون عصر حاضر زیر فشار همنوعان خویش نبوده است.‏ اما ما نباید اجازه دهیم دنیا نحوهٔ لباس پوشیدن را به ما تحمیل کند.‏ معیار لباس پوشیدن و آرایش در سال‌های اخیر بسیار تنزل کرده است.‏ حتی ضوابطی که برای لباس کارمندان و فروشندگان قرار داده می‌شود همیشه معیار قابل قبولی برای مسیحیان نیست.‏ به همین دلیل می‌باید همواره به خود یادآوری کنیم که ‹همشکل این جهان مشویم.‏› ما می‌خواهیم مطابق معیارهای الٰهی زندگی کنیم و ‹تعلیم نجات‌دهندهٔ ما خدا را در هر چیز زینت دهیم.‏› —‏ رومیان ۱۲:‏۲؛‏ تیطُس ۲:‏۱۰‏.‏

۱۷.‏ الف)‏ پیش از خریدن یا انتخاب مدل کفش یا لباس بجاست چه سؤالاتی را از خود بکنیم؟‏ ب)‏ چرا سرپرست خانواده می‌باید به ظاهر اعضای خانوادهٔ خود توجه داشته باشد؟‏

 ^۱۷ هر یک از ما بجاست پیش از خریدن کفش یا لباس از خود سؤال کند:‏ ‹چرا از مدل آن خوشم می‌آید؟‏ آیا به این دلیل است که یکی از هنرپیشگان یا خوانندگان مورد علاقه‌ام آن را استفاده می‌کند؟‏ آیا اعضای گروه‌های خیابانی یا گروه‌هایی که خودمختاری و آشوبگری را ترویج می‌دهند از آن استفاده می‌کنند؟‏ نگاهی به لباسی که می‌خواهی بخری بینداز.‏ اگر بلوز یا دامن است اندازه‌اش چقدر است؟‏ برش آن چگونه است؟‏ آیا موقر،‏ مناسب،‏ و زیبندهٔ فرد مسیحی است و یا تنگ،‏ تحریک‌آمیز،‏ یا بی‌قواره است؟‏ باید از خود پرسید:‏ ‹آیا با پوشیدن آن باعث لغزش دیگران خواهم شد؟‏› (‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۳،‏ ۴‏)‏ چرا توجه به این موضوع مهم است؟‏ زیرا کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «مسیح نیز خوشی خود را طالب نمی‌بود.‏» (‏ رومیان ۱۵:‏۳‏)‏ سرپرست خانوادهٔ مسیحی می‌باید به ظاهر اعضای خانواده توجه داشته باشد و اگر متوجه شد تذکری در این خصوص لازم است از روی احترام به خدای پرجلال خود در دادن چنین تذکری کوتاهی نکند.‏ —‏ یعقوب ۳:‏۱۳‏.‏

۱۸.‏ چه موضوعی تو را بر می‌انگیزد تا به طرز لباس پوشیدن و آرایش خود توجه نمایی؟‏

^۱۸ پیامی که ما به انسان‌ها می‌رسانیم از یَهُوَه سرچشمه می‌گیرد؛‏ خدایی که مظهر عزّت و قدّوسیت است.‏ (‏ اِشَعْیا ۶:‏۳‏)‏ کتاب مقدّس به ما تأکید کرده است که «چون فرزندان عزیزِ» خدا او را سرمشق قرار دهیم.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۱‏)‏ ما با طرز لباس پوشیدن و آرایش خود می‌توانیم انعکاس خوب یا بد بر پدر آسمانی‌مان بگذاریم.‏ اما بی‌شک ما مسیحیان می‌خواهیم همواره دل او را شاد کنیم!‏ —‏ امثال ۲۷:‏۱۱‏.‏

۱۹.‏ اعلام «کبریایی خدا» به دیگران چه فوایدی در بر دارد؟‏

^۱۹ نظرت در مورد آنچه از «کبریایی خدا» آموختی چیست؟‏ براستی که چه موهبت والایی داریم که با حقایق کلام خدا آشنایی یافته‌ایم!‏ ایمان به خون ریخته‌شدهٔ عیسی مسیح باعث آمرزش گناهانمان گردیده است.‏ (‏ اَعمال ۲:‏۳۸‏)‏ در نتیجه در مقابل خدای خود آزادی کلام یافته‌ایم.‏ ما مانند کسانی نیستیم که به دلیل نداشتن امیدی به آینده از مرگ خوف و هراس دارند.‏ عیسی به ما اطمینان داده است که در آینده «جمیع کسانی که در قبور می‌باشند،‏ آواز او را خواهند شنید،‏ و بیرون خواهند آمد.‏» (‏ یوحنّا ۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ این بزرگواری یَهُوَه را نشان می‌دهد که چنین موضوعاتی را بر ما آشکار ساخته و روح‌القدس خود را بر ما ریخته است.‏ آری،‏ عطایای نیکوی یَهُوَه ما را بر آن می‌دارد تا معیارهای او را محترم بداریم،‏ او را جلال دهیم،‏ و ‹کبریایی او› را به همگان اعلام نماییم.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• در پَنْطیکاست سال ۳۳ د.‏م.‏،‏ مردم چگونه از «کبریایی خدا» آگاه شدند،‏ و عکس‌العمل ایشان چه بود؟‏

‏• فرد چگونه شاگرد عیسی مسیح می‌شود،‏ و شاگردی عیسی مستلزم چیست؟‏

‏• چرا مهم است به طرز لباس پوشیدن و آرایش خود توجه نماییم؟‏

‏• هنگام انتخاب مدل لباس یا کفش بجاست چه موضوعاتی را در نظر بگیریم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۸]‏

پِطْرُس اعلام نمود که عیسی از میان مردگان رستاخیز یافته است

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۰]‏

آیا ظاهر ما زیبندهٔ خدایی که پرستش می‌کنیم می‌باشد؟‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۳۱]‏

والدین مسیحی می‌باید به ظاهر اعضای خانواده اهمیت بدهند