معلّم بزرگمان را سرمشق قرار دهیم

‏«پس رفته،‏ همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازید .‏ .‏ .‏ و ایشان را تعلیم دهید که همهٔ اموری را که به شما حکم کرده‌ام حفظ کنند.‏»‏‏—‏متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت همهٔ ما معلّم هستیم؟‏ ب)‏ در امر تعلیم چه مسئولیت ویژه‌ای بر عهدهٔ مسیحیان حقیقی است؟‏

آیا تو نیز معلّمی؟‏ در واقع همهٔ ما به نحوی معلّم هستیم.‏ هر بار که به مسافری گمشده راه را نشان می‌دهیم،‏ به همکار خود در انجام کاری کمک می‌کنیم،‏ یا به کودکی نشان می‌دهیم چگونه بند کفشش را ببندد،‏ در واقع در حکم یک معلّم عمل می‌کنیم.‏ چنین کمکی احساس رضایت خاطر در ما به وجود می‌آورد!‏ آیا اینطور نیست؟‏

^۲ ما مسیحیان حقیقی در امر تعلیم مسئولیت ویژه‌ای بر عهده داریم.‏ ما مأموریت یافته‌ایم که ‹همهٔ امّت‌ها را شاگرد سازیم .‏ .‏ .‏ و ایشان را تعلیم دهیم.‏› (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ در جماعت نیز فرصت‌های بسیاری برای تعلیم وجود دارد.‏ مردانی واجد شرایط در حکم «شبانان و معلّمان»  منصوب شده‌اند تا جماعت را بنا کنند.‏ (‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ زنان بالغ مسیحی نیز برای زنان جوان‌تر در حکم «معلّمان تعلیم نیکو می‌باشند» و بدیشان در انجام فعالیت‌های مسیحی کمک می‌کنند.‏ (‏ تیطُس ۲:‏۳-‏۵‏)‏ کتاب مقدّس به ما تأکید کرده است که یکدیگر را تشویق و با کلام خدا بنا کنیم.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۱‏)‏ براستی که چه سعادت بزرگی داریم که می‌توانیم در حکم معلّمِ کلام خدا معیارهای روحانی را که فایدهٔ درازمدت دارند به دیگران بیاموزیم!‏

۳.‏ چگونه می‌توانیم کارآیی تعلیم خود را بالا ببریم؟‏

^۳ چگونه می‌توانیم کارآیی تعلیم خود را بالا ببریم؟‏ نخست با سرمشق قرار دادن معلّم بزرگمان عیسی.‏ اما شاید بپرسیم:‏ ‹مگر می‌توان عیسی را که مردی کامل بود سرمشق قرار داد؟‏› درست است،‏ ما نمی‌توانیم مثل عیسی معلّمی کامل باشیم.‏ با این حال،‏ هر یک از ما با هر امکان و توانایی‌ای می‌تواند برای سرمشق قرار دادن عیسی تلاش کند.‏ در اینجا به ذکر چهار شیوهٔ تعلیمی او می‌پردازیم که عبارتند از:‏ سادگی کلام،‏ سؤالات مؤثر،‏ استدلال‌های منطقی،‏ و تشبیهات بجا.‏

تعلیم به زبانی ساده

۴،‏ ۵.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت سادگی از مشخصه‌های اصلی حقیقت کلام خداست؟‏ ب)‏ چرا برای ساده تعلیم دادن می‌باید به کلماتی که استفاده می‌کنیم توجه کنیم؟‏

^۴ درک حقایق پایه‌ای کلام خدا دشوار نیستند.‏ عیسی در دعا گفت:‏ «ای پدر،‏ .‏ .‏ .‏ تو را ستایش می‌کنم که این امور را از دانایان و خردمندان پنهان داشتی و به کودکان مکشوف فرمودی!‏» (‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۵‏)‏ یَهُوَه اراده کرده بود که مقصودش تنها بر صادقدلان و متواضعان آشکار گردد.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱:‏۲۶-‏۲۸‏)‏ پس می‌توان گفت که سادگی،‏ مشخصهٔ اصلی حقیقت کلام خداست.‏

^۵ هنگام اداره کردن مطالعهٔ خانگی کتاب مقدّس یا هنگام بازدید علاقه‌مندان چگونه می‌توانیم با سادگی تعلیم دهیم؟‏ خوب است ببینیم معلّم بزرگمان عیسی چگونه تعلیم می‌داد؟‏ عیسی برای آنکه تعالیم خود را به شنوندگانش که اغلب مردمانی «بی‌علم و اُمّی» بودند تفهیم کند،‏ به زبانی ساده سخن می‌گفت.‏ (‏ اَعمال ۴:‏۱۳‏)‏ پس،‏ شرط اوّل ساده کردن شیوهٔ تعلیممان توجه کردن به کلماتی است که به کار می‌بریم.‏ نیازی نیست که برای روشن‌تر کردن کلام خدا از کلمات دشوار و جملات پیچیده استفاده کنیم.‏ «فضیلت کلام» ما چه بسا افراد را بویژه کسانی را که تحصیلات پایین یا محدودیت‌های دیگری دارند از حقیقت دور کند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ عیسی نشان داد که با استفاده از کلمات ساده و بجا می‌توان حقیقت را به نحوی بسیار مؤثر انتقال داد.‏

۶.‏ چگونه می‌توانیم از قرار دادن یکبارهٔ شاگرد کتاب مقدّس در مقابل کوهی از اطلاعات اجتناب کنیم؟‏

^۶ برای ساده کردن شیوهٔ تعلیممان باید توجه داشته باشیم شاگرد کتاب مقدّس را یکباره در مقابل کوهی از اطلاعات قرار ندهیم.‏ عیسی همواره محدودیت‌های شاگردانش را در نظر می‌گرفت.‏ (‏ یوحنّا ۱۶:‏۱۲‏)‏ ما نیز می‌باید این موضوع را در مورد شاگردان کتاب مقدّس در نظر داشته باشیم.‏ برای مثال،‏ وقتی مطالعهٔ کتاب را با کتاب معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند اداره می‌کنیم لزومی ندارد که تمام جزئیات را توضیح دهیم.‏ * همچنین نباید با این هدف که حتماً مقدار معینی از کتاب را مطالعه کنیم بسرعت از روی مطالب بگذریم.‏ معقول‌ترین کار آن است که سرعت مطالعه را با نیازها و توانایی‌های شاگرد تطبیق دهیم.‏ هدف اصلی ما کمک کردن به شخص است تا شاگرد مسیح و پرستندهٔ یَهُوَه گردد.‏ می‌باید به شاگرد در صورت لزوم فرصت دهیم تا موضوعات را بروشنی درک کند.‏ این کار باعث می‌شود حقیقت عمیقاً به دل او بنشیند و وی را به عمل وادارد.‏ —‏ رومیان ۱۲:‏۲‏.‏

۷.‏ چه توصیه‌هایی به ما کمک می‌کند تا در گفتارهای خود در جماعت با سادگی تعلیم دهیم؟‏

^۷ چگونه می‌توانیم در گفتارهای خود در جماعت،‏ بویژه وقتی افرادی جدید در میان حاضران هستند،‏ به نحوی صحبت کنیم که ‹سخنمان قابل فهم› باشد؟‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۱۴:‏۹‏)‏ سه توصیه در این خصوص می‌تواند بسیار مفید واقع شود.‏ نخست،‏ بجاست کلمات ناآشنایی را که می‌باید استفاده کنیم توضیح دهیم.‏ مطالعه و شناخت کلام خدا،‏ کلمات ویژه‌ای را به گنجینهٔ لغات ما افزوده است.‏ اگر لازم است از اصطلاحاتی همچون «غلام امین و دانا،‏» «گوسفندان دیگر،‏» و «بابل عظیم،‏» استفاده کنیم می‌باید با عبارات ساده آنها را توضیح دهیم تا شنونده منظور ما را درک کند.‏ دوّم،‏ باید از زیاده‌گویی پرهیز کنیم.‏ جملات طولانی و پیچیده باعث پرت شدن حواس شنونده می‌شود.‏ برای آنکه سخنانمان روشن و واضح باشد می‌باید کلمات و جملات غیرضروری را حذف کنیم.‏ سوّم،‏ بجاست از پرداختن به موضوعات متعدد بپرهیزیم.‏ اغلب هنگام تحقیق با جزئیات بسیاری آشنا می‌شویم.‏ بهترین کار آن است که گفتارمان را به چند موضوع اصلی تقسیم کنیم،‏ و تنها به ذکر مطالبی بپردازیم که به  موضوعات مورد نظرمان مربوط می‌شود و در زمان تعیین شده قابل توضیح و بسط می‌باشد.‏

استفادهٔ مؤثر از سؤال

۸،‏ ۹.‏ چگونه می‌توان سؤالی مطرح کرد که علاقهٔ شنونده را برانگیزد؟‏ مثالی بیاور.‏

^۸ عیسی به نحوی استادانه با استفاده از سؤال،‏ شاگردانش را یاری می‌کرد تا نیّت دل خود را به زبان آورند،‏ همچنین بدین وسیله ذهن آنها را به فراگیری و فعالیت وا می‌داشت.‏ وی به این ترتیب ذهن و دل آنان را تحت تأثیر قرار می‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۱۶:‏۱۳،‏ ۱۵؛‏ یوحنّا ۱۱:‏۲۶‏)‏ ما چگونه می‌توانیم همچون عیسی به نحو مؤثر سؤال مطرح کنیم؟‏

^۹ در موعظهٔ خانه به خانه با استفاده از سؤال می‌توانیم علاقهٔ شنونده را برانگیزیم و به این ترتیب زمینه را برای صحبت در خصوص ملکوت خدا آماده کنیم.‏ اما چگونه می‌توانیم سؤالی مطرح کنیم که مناسب علایق شنونده باشد؟‏ لازمهٔ این کار هوشیاری است.‏ پیش از وارد شدن به خانه خوب است کمی به اطراف بنگریم.‏ مثلاً اگر در حیاط منزل اسباب‌بازی دیده می‌شود می‌توان حدس زد که کودکانی در خانه هستند.‏ پس می‌توانیم این سؤال را مطرح کنیم:‏ ‹آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌اید که وقتی فرزندانتان بزرگ شدند دنیا به چه صورت خواهد بود؟‏› (‏ مزمور ۳۷:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ همچنین،‏ آیا درِ خانه دارای چندین قفل است یا سیستم دزدگیر در خانه نصب شده است؟‏ در این صورت می‌توان سؤال کرد:‏ ‹آیا فکر می‌کنیم هیچ وقت ما انسان‌ها بتوانیم در خانهٔ خودمان کاملاً در امنیت باشیم یا بدون هیچ ترسی در هر خیابانی قدم بزنیم؟‏› (‏ میکاه ۴:‏۳،‏ ۴‏)‏ اگر سطح شیبداری برای صندلی چرخدار در آنجا وجود دارد می‌توانیم این پرسش را مطرح کنیم:‏ ‹آیا فکر می‌کنید زمانی بیاید که همهٔ انسان‌ها در سلامت کامل باشند؟‏› (‏ اِشَعْیا ۳۳:‏۲۴‏)‏ در کتابچهٔ چگونه گفتگو دربارهٔ کتاب مقدّس را آغاز کنیم و آن را ادامه دهیم؟‏ پیشنهادهای بسیار دیگری در این خصوص یافت می‌شود.‏ *

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم با سؤال به افکار و احساسات دل شاگرد پی ببریم،‏ اما چه موضوعی را باید همیشه در نظر داشته باشیم؟‏

^۱۰ هنگام ادارهٔ مطالعهٔ خانگی کتاب مقدّس چگونه می‌توانیم با طرح سؤال به نحوی مؤثر آموزش دهیم؟‏ البته،‏ ما مانند عیسی نمی‌توانیم به نیّت دل انسان‌ها پی ببریم.‏ ولی با سؤالاتی بجا و سنجیده می‌توانیم افکار و احساسات شاگرد را به اصطلاح بیرون ‹بکشیم.‏› (‏ امثال ۲۰:‏۵‏)‏ برای مثال،‏ ممکن است در کتاب معرفت به بخش «چرا زندگی خداپسندانه با خود سعادت به همراه می‌آورد؟‏» رسیده باشیم.‏ در آنجا دیدگاه خدا در خصوص تقلب،‏ زنا،‏ و موضوعات دیگر مورد بحث قرار گرفته شده است.‏ شاگرد کتاب مقدّس شاید جواب سؤالات بندها را پیدا کند،‏ اما آیا واقعاً با آن جواب موافق است؟‏ می‌توانیم سؤال کنیم:‏ ‹آیا دیدگاه یَهُوَه در مورد این موضوع منطقی است؟‏› ‹چگونه می‌توان این پند کتاب مقدّس را در زندگی به کار گرفت؟‏› البته باید همیشه احترام شاگرد را حفظ کنیم و مواظب باشیم که با سؤالات خود باعث خجالت یا تحقیر وی نشویم.‏ —‏ امثال ۱۲:‏۱۸‏.‏

۱۱.‏ سخنرانان چگونه می‌توانند به نحوی مؤثر از سؤال استفاده کنند؟‏

^۱۱ سخنرانان نیز می‌توانند به نحوی مؤثر از سؤال استفاده کنند.‏ سؤالات معانی‌بیانی،‏ سؤالاتی که سخنران انتظار جواب از حاضران را ندارد،‏ می‌تواند شنوندگان را به تعمق و تفکر برانگیزد.‏ (‏ متّیٰ ۱۱:‏۷-‏۹‏)‏ علاوه بر این،‏ سخنران می‌تواند بعد از مقدمهٔ سخنرانی با مطرح کردن چند سؤال نکات اصلی را برجسته نماید.‏ می‌تواند بگوید:‏ «در بحث امروزمان به این سؤالات پاسخ می‌دهیم.‏ .‏ .‏ .‏» و در آخر برای مرور بجاست دوباره همان سؤالات را مطرح کند.‏

۱۲.‏ نمونه‌ای بیاور که نشان دهد چگونه پیران مسیحی می‌توانند با استفاده از سؤال هم‌ایمانان خود را با کلام خدا تسلّی دهند.‏

^۱۲ پیران مسیحی طی شبانی‌های خود می‌توانند با کمک سؤالاتی بجا «کوتاه‌دلان» و افسردگان را با کلام خدا تسلّی دهند.‏ (‏ ۱تَسّالونیکیان ۵:‏۱۴‏)‏ برای مثال،‏ پیر مسیحی برای تسلّی دادن فردی غمگین و نومید می‌تواند نظر وی را متوجه مزمور ۳۴:‏۱۸ نماید.‏ در آنجا آمده است:‏ ‏«خداوند نزدیک شکسته‌دلان است و  روح‌کوفتگان را نجات خواهد داد.‏» وی برای آنکه مطمئن شود که شخص نکتهٔ آیه را با وضعیت خود ربط داده است می‌تواند سؤال کند:‏ ‹یَهُوَه به چه کسانی نزدیک است؟‏ آیا گاهی شده است که خود را ‹شکسته‌دل› و به اصطلاح ‹روح‌کوفته› حس کنی؟‏ اگر کتاب مقدّس می‌گوید که یَهُوَه نزدیک چنین کسانی است آیا فکر نمی‌کنی به تو هم نزدیک است؟‏› چنین سخنان پرمهر و اطمینان‌بخشی در فرد افسرده جانی تازه می‌دمد و روحیه‌اش را طراوت می‌بخشد.‏ —‏ اِشَعْیا ۵۷:‏۱۵‏.‏

استدلال منطقی

۱۳،‏ ۱۴.‏ الف)‏ با کسی که نمی‌تواند به وجود خدایی غیرقابل رؤیت ایمان آورد چگونه می‌توان استدلال کرد؟‏ ب)‏ چرا نباید انتظار داشت که همه متقاعد شوند؟‏

^۱۳ هدف ما در خدمت موعظه این است که شنوندهٔ خود را با منطق و استدلال قلباً متقاعد سازیم.‏ (‏ اَعمال ۱۹:‏۸؛‏ ۲۸:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ آیا منظور این است که حتماً از منطقی سخت و پیچیده استفاده کنیم؟‏ به هیچ وجه.‏ استدلال منطقی لزوماً نباید سخت و پیچیده باشد.‏ استدلالی معقول که به نحوی ساده ارائه شود تأثیری بسیار قوی‌تر دارد.‏ مثالی بزنیم.‏

^۱۴ با کسی که نمی‌تواند به خدایی غیرقابل رؤیت ایمان آورد چگونه باید استدلال کرد؟‏ می‌توان بر مبنای اصل طبیعی علت و معلول استدلال کرد.‏ می‌دانیم که هر معلولی علتی دارد.‏ می‌توانیم بگوییم:‏ ‹فرض کنید هنگام قدم زدن در منطقه‌ای بایر و دورافتاده با خانه‌ای خوش‌نما و زیبا روبرو می‌شوید که انبارهای آن پر از غذا است (‏ معلول)‏،‏ حتماً قبول خواهید کرد که کسی (‏ علتی)‏ آن خانه را ساخته و قفسه‌های انبار آن را با مواد غذایی پر کرده است.‏ به همین صورت،‏ وقتی طبیعت و وفور غذا در «انبارهای» کرهٔ زمین را می‌بینیم (‏ معلول)‏،‏ آیا منطقی نیست که قبول کنیم کسی (‏ علتی)‏ آن را به وجود آورده است؟‏› کتاب مقدّس با منطقی بسیار ساده می‌گوید:‏ «هر خانه‌ای به دست کسی بنا می‌شود،‏ لٰکن بانی همه خداست.‏» (‏ عبرانیان ۳:‏۴‏)‏ با این حال،‏ باید بدانیم که برخی را نمی‌توان حتی با منطقی‌ترین استدلال‌ها نیز قانع ساخت.‏ کتاب مقدّس به ما یادآوری می‌کند که تنها افراد «مستعد» ایمان خواهند آورد.‏ —‏ اَعمال ۱۳:‏۴۸ د ج؛‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۲‏.‏

۱۵.‏ برای برجسته ساختن خصوصیت‌ها و شیوه‌های عمل یَهُوَه از چه نحوهٔ استدلالی می‌توانیم استفاده کنیم؟‏ دو نمونه بیاور که طریق استفادهٔ از این نحوهٔ استدلال را نشان دهد.‏

^۱۵ وقتی در خدمت موعظه یا در جماعت تعلیم می‌دهیم می‌توانیم خصوصیت‌ها و شیوه‌های یَهُوَه را با استدلال‌های منطقی برجسته سازیم.‏ یکی از شیوه‌های مؤثر،‏ استدلالِ ‹چقدر بیشتر› است که عیسی نیز در برخی موارد به کار می‌برد.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۱۳؛‏ ۱۲:‏۲۴‏)‏ این نحوهٔ استدلال که بر مبنای مقایسه است،‏ می‌تواند تأثیر بسیار عمیقی بر شنونده بگذارد.‏ مثلاً،‏ برای نشان دادن نامعقول بودن عقیدهٔ دوزخ آتشین می‌توانیم بگوییم:‏ ‹هیچ پدر بامحبتی برای تنبیه کودک خود دست او را روی آتش نگه نمی‌دارد.‏ پس چقدر بیشتر پدر آسمانی مهربان ما باید از عقیدهٔ دوزخ آتشین نفرت داشته باشد!‏› (‏ اِرْمیا ۷:‏۳۱‏)‏ برای آموزش این موضوع که یَهُوَه به تک تک خادمان خود توجه دارد می‌توانیم بگوییم:‏ ‹اگر یَهُوَه حتی نام تک تک ستارگان آسمان را می‌داند چقدر بیشتر به انسان‌هایی توجه نشان می‌دهد که او را دوست می‌دارند و با خون پرارزش پسرش خریده شده‌اند.‏› (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۶؛‏ اَعمال ۲۰:‏۲۸‏)‏ چنین استدلال‌های قوی‌ای کمک می‌کند تا شنوندهٔ خود را قلباً متقاعد سازیم.‏

مَثَل‌ها یا تشبیهات بجا

۱۶.‏ چرا استفاده از تشبیه در تعلیم مفید واقع می‌شود؟‏

^۱۶ استفاده از مثل‌ها یا تشبیهات بجا و مؤثر همچون چاشنی غذا تعالیم ما را دلپذیر می‌سازند.‏ ارزش این شیوهٔ تعلیم در چیست؟‏ آموزگاری در این خصوص اظهار داشت:‏ «یکی از پیچیده‌ترین مهارت‌های انسان توانایی وی در تفکر انتزاعی است.‏» یک تشبیه،‏ تصویری با معنا در ذهن ما ترسیم کرده،‏ به ما در درک موضوعی مورد نظر کمک می‌کند.‏ عیسی با تبحر خاصی از تشبیه استفاده می‌کرد.‏ (‏ مَرقُس ۴:‏۳۳،‏ ۳۴‏)‏ ببینیم چگونه می‌توانیم به نحوی مؤثر این شیوهٔ تعلیم را به کار گیریم.‏

۱۷.‏ چهار نکته که تشبیه را مؤثر می‌سازد کدام‌اند؟‏

^۱۷ چه چیزی تشبیه را مؤثر می‌سازد؟‏ نخست،‏ تشبیه باید با توجه به شنوندگانمان انتخاب شود و موقعیتی را به تصویر کشد  که با آن آشنا باشند.‏ عیسی بسیاری از تشبیهات خود را از زندگی روزمرهٔ مردم برمی‌گزید.‏ دوّم،‏ تشبیه باید تا حد معقولی با نکتهٔ مورد نظرمان مربوط باشد.‏ اگر بخواهیم بزور تشبیهی را به موضوع مورد بحثمان ربط دهیم،‏ بیشتر حواس شنوندگانمان را پرت خواهیم کرد.‏ سوّم،‏ تشبیه را نباید با توضیحات غیرضروری پیچیده کنیم.‏ اگر به یاد داشته باشی عیسی برخی نکات را با جزئیات توضیح می‌داد،‏ ولی از تشریح نکات غیرضروری پرهیز می‌کرد.‏ چهارم،‏ کاربرد تشبیهی که استفاده می‌کنیم باید کاملاً روشن باشد.‏ در غیر این صورت عده‌ای از حاضران نکتهٔ مورد نظر ما را متوجه نخواهند شد.‏

۱۸.‏ چگونه می‌توانیم تشبیهی مناسب پیدا کنیم؟‏

^۱۸ چگونه می‌توانیم تشبیهی مناسب پیدا کنیم؟‏ تشبیه حتماً نباید داستانی طولانی و پر شرح و بسط باشد.‏ تشبیه مختصر می‌تواند بسیار مؤثر واقع شود.‏ کافی است به نکته‌ای که مربوط به موضوع مورد بحثمان است فکر کنیم.‏ برای مثال،‏ فرض کنیم که آمرزش الٰهی موضوع مورد بحث است و می‌خواهیم نکتهٔ موجود در اَعمال ۳:‏۱۹ را که می‌گوید یَهُوَه گناهان ما را «محو» می‌کند،‏ با تشبیهی نشان دهیم.‏ البته خود آیه نیز از نوعی استعاره استفاده کرده است.‏ ولی ببینیم آن را به چه چیز می‌توان تشبیه کرد؟‏ مداد پاک‌کن یا تخته پاک‌کن چطور است؟‏ می‌توانیم بگوییم:‏ ‹وقتی یَهُوَه گناهان ما را می‌بخشد،‏ مثل این است که با پاک‌کنی آن را کاملاً پاک و محو می‌کند.‏› چنین تشبیه ساده‌ای درک موضوع را بسیار آسان می‌کند.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ در کجا می‌توانیم تشبیهی مناسب پیدا کنیم؟‏ ب)‏ چند تشبیه خوب را که در نشریات شاهدان یَهُوَه به کار رفته است ذکر کن.‏ (‏ به کادر رجوع شود.‏)‏

^۱۹ در کجا می‌توان تشبیهی مناسب به شکل داستان واقعی زندگی پیدا کرد؟‏ برای یافتن چنین تشبیهی می‌توانیم در مورد چیزهایی که برای خودمان یا هم‌ایمانانمان پیش آمده و یا سرگذشت زندگی ایشان تعمق کنیم.‏ از چیزهای دیگری نیز می‌توان به عنوان تشبیه استفاده کرد؛‏ جانداران،‏ اشیا،‏ برای مثال اشیای خانه،‏ یا حتی موضوعات آشنایی که اخیراً رخ داده است.‏ راز یافتن تشبیهی خوب این است که با دقت و هوشیاری ‹نظاره‌گر› رویدادهای اطرافمان باشیم.‏ (‏ اَعمال ۱۷:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ در کتابی مرجع که موضوع بحث آن سخنرانی است می‌خوانیم:‏ «سخنرانانی که با دقت به زندگی افراد طبقات مختلف اجتماع و مشغولیت‌های آنان توجه کرده،‏ مسائل را موشکافانه بررسی می‌کنند و تا درک کامل مسائل از سؤال کردن باز نمی‌ایستند،‏ تشبیهات بسیاری می‌یابند و می‌توانند به موقع از آنها استفاده کنند.‏»‏

^۲۰ منابع دیگری نیز برای یافتن تشبیهات مناسب وجود دارد؛‏ مجلات برج دیده‌بانی،‏ ‏«بیدار شوید!‏» (‏ انگل‍.‏)‏ و نشریات دیگر چاپ شاهدان یَهُوَه.‏ بررسی تشبیهاتی که در این نشریات به کار رفته چیزهای زیادی به ما می‌آموزد.‏ * به عنوان نمونه،‏ بند یازدهم فصل ۱۷ کتاب معرفت را در نظر بگیریم.‏ در آنجا تنوع شخصیت‌های افراد جماعت به اتومبیل‌هایی تشبیه شده است که با هم در جاده در حرکت‌اند.‏ چه چیزی این تشبیه را مؤثر ساخته است؟‏ می‌بینیم که در این تشبیه از موضوعی کاملاً معمولی و روزمره استفاده شده است و ابهامی در کاربرد آن وجود ندارد.‏ ما می‌توانیم از این تشبیهات در تعلیم دادن استفاده کنیم،‏ و در صورت لزوم آن را با نیاز شاگرد یا با موضوع گفتارمان در جماعت تطبیق دهیم.‏

۲۱.‏ معلّمی قابل و کارآزموده چه اجری می‌برد؟‏

^۲۱ معلّمی قابل و کارآزموده اجر فراوان می‌برد.‏ در واقع،‏ ما هنگام تعلیم چیزی را با دیگران تقسیم می‌کنیم و بخشی از توانایی‌های خود را در اختیار ایشان قرار می‌دهیم .‏ همین بخشش شادی عظیمی به همراه دارد،‏ چرا که کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «دادن از گرفتن فرخنده‌تر است.‏» (‏ اَعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ شادی ما معلّمان کلام خدا از این است که چیزی بسیار پرارزش و ماندنی،‏ یعنی حقیقت در خصوص یَهُوَه خدا را در اختیار همنوعان خود می‌گذاریم.‏ و از این رضایت خاطر داریم که می‌توانیم معلّم بزرگمان عیسی مسیح را سرمشق قرار دهیم.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

آیا به یاد داری؟‏

‏• هنگام مطالعهٔ خانگی کتاب مقدّس و گفتارهایمان در جماعت چگونه می‌توانیم با سادگی تعلیم دهیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم هنگام موعظه خانه به خانه به نحو مؤثر از سؤال استفاده کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم با استدلالی منطقی خصوصیت‌ها و شیوه‌های یَهُوَه را برجسته سازیم؟‏

‏• در چه منابعی می‌توانیم تشبیهاتی مناسب بیابیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

 ‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

آیا این تشبیهات را به یاد می‌آوری؟‏

در اینجا به ذکر چند تشبیه مؤثر می‌پردازیم.‏ می‌توانی با مراجعه به مرجع‌های ذکرشده بررسی کنی که چگونه هر یک از این تشبیهات نکتهٔ مورد نظر را بخوبی روشن می‌کند.‏

‏• همکاری و هماهنگی مرد و زن در بنای زندگی زناشویی موفق،‏ مانند همکاری و هماهنگی دو بندباز یا دو بازیکن پاتیناژ هنری است.‏ —‏ برج دیده‌بانی ۱ ژوئن سال ۲۰۰۱،‏ صفحهٔ ۱۵.‏

‏• اظهار نظر و عقیده‌مان به شخصی دیگر مانند انداختن توپ به طرف اوست.‏ می‌توانیم توپ را به نرمی بیندازیم،‏ یا با چنان قدرتی که شخص را مجروح سازیم.‏ —‏ «بیدار شوید!‏» ۸ ژانویهٔ ۲۰۰۱،‏ انگلیسی،‏ صفحهٔ ۱۰ .‏

‏• یادگیری ابراز محبت مانند فراگیری زبانی جدید است.‏ —‏ برج دیده‌بانی ۱ مارس ۱۹۹۹،‏ صفحه‌های ۱۳،‏ ۱۷‏.‏

‏• گناه موروثی را می‌توان به پروندهٔ کامپیوتری‌ای تشبیه کرد که ویروسی در آن وجود دارد.‏ —‏ آیا آفریدگاری وجود دارد که به ما اهمیت بدهد؟‏،‏ صفحهٔ ۱۵۶.‏

‏• همانطور که یک شکارچی برای جلب شکار از طعمه استفاده می‌کند دیوها نیز برای جلب انسان‌ها از جادوگری و احضار ارواح استفاده می‌کنند.‏ —‏ معرفتی که بشر را به زندگی جاودانی هدایت می‌کند،‏ صفحهٔ ۱۱۱‏.‏

‏• همانگونه که فردی خیرخواه و ثروتمند با پرداختن بدهی‌های یک کارخانه که ناشی از عدم صداقت مدیر سابق آن بوده است کارخانه را مجدداً به راه می‌اندازد و کارمندان و کارگران آن را به سر کارهایشان باز می‌گرداند،‏ عیسی نیز به زمین آمد و نوادگان آدم را نجات بخشید.‏ —‏ برج دیده‌بانی ۱ مارس ۱۹۹۹،‏ صفحهٔ ۱۱‏.‏

‏• همانطور که فردی هنردوست برای ترمیم یک شاهکار هنری که آسیب فراوان دیده،‏ به خود زحمت بسیار می‌دهد،‏ یَهُوَه نیز در پس ناکاملی‌هایمان خصوصیت‌های خوب ما را می‌بیند و سرانجام ما را به آن کاملیتی که آدم از دست داد می‌رساند.‏ —‏ برج دیده‌بانی ۱۵ فوریهٔ ۱۹۹۰،‏ انگلیسی،‏ صفحهٔ ۲۲.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۸]‏

مسیحیان واقعی معلّمان کلام خدا می‌باشند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

پیران مسیحی می‌توانند با استفاده از سؤال هم‌ایمانان خود را با کلام خدا تسلّی دهند