تسلّی به هنگام مصیبت

اخبار این روزها را به هیچ وجه نمی‌توان تسلّی‌بخش خواند.‏ شخصی در این باره نوشت:‏ «رویدادهای اخیر بقدری وحشتناک شده است که اغلب جرأت نمی‌کنیم اخبار ساعت ۶ بعدازظهر را تماشا کنیم.‏» جنگ،‏ تبهکاری،‏ اَعمال خشونت‌آمیز و تروریستی،‏ رنج و بیماری کلّ جهان را فرا گرفته است.‏ شاید چنین مصایبی بر سر ما نیز آمده باشد و یا در آینده بیاید.‏

اوضاع اخیر در کتاب مقدّس به طور دقیق پیشگویی شده است.‏ عیسی در توصیف زمانهٔ ما به بروز جنگ‌های بزرگ،‏ بیماری،‏ قحطی و زمین‌لرزه‌ها اشاره کرد.‏ (‏ لوقا ۲۱:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ پولُس رسول نیز در مورد ‹زمان‌های سختی› نوشت که انسان‌ها ‹بی‌مروت،‏ طماع و متنفر از نیکویی خواهند بود› و آن دوران را «ایّام آخر» نامید.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵‏.‏

بنابراین،‏ در توصیف وقایع جهان نمی‌توان تفاوت چندانی میان اخبار روز و پیشگویی‌های کتاب مقدّس مشاهده کرد.‏ اما،‏ تطابق این دو به اینجا ختم می‌شود زیرا کلام خدا بر خلاف اخبار جهان به ما کمک می‌کند تا به علت وجود شرارت زیاد در زمان حاضر و همچنین به وقایع آینده پی ببریم.‏

نظر خدا در مورد شرارت

کتاب مقدّس نظر خدا را در مورد اوضاع اسفبار کنونی برای ما بیان می‌کند.‏ گرچه او مصایب روزگار ما را  پیش‌بینی کرده،‏ از وجود آنها بسیار ناخرسند است و بزودی به آنها خاتمه خواهد داد.‏ یوحنّای رسول نوشت:‏ «خدا محبت است.‏» (‏ ۱یوحنّا ۴:‏۸‏)‏ بلی،‏ خدا به انسان‌ها علاقهٔ فراوان و از شرارت نفرت دارد.‏ به این دلیل می‌توانیم برای دریافت تسلّی نزد او برویم،‏ چرا که او خدای بامحبت و دلسوزی است؛‏ خدایی که عزم و قدرت ریشه‌کن نمودن شرارت را از روی زمین دارد.‏ مزمورنویس چنین نوشت:‏ «چون مسکین استغاثه کند،‏ [پادشاه منتخب آسمانی خدا] او را رهایی خواهد داد و فقیری را که رهاننده‌ای ندارد.‏ بر مسکین و فقیر کَرَم خواهد فرمود و جان‌های مساکین را نجات خواهد بخشید.‏ جان‌های ایشان را از ظلم و ستم فدیه خواهد داد و خون ایشان در نظر وی گرانبها خواهد بود.‏» —‏ مزمور ۷۲:‏۱۲-‏۱۴‏.‏

احتمالاً شما نیز برای مصیبت‌دیدگان دلسوزی می‌کنید.‏ خدا ما را به صورت خود خلق کرده و احساس ترحّم و همدردی را در وجود ما نهاده است.‏ (‏ پیدایش ۱:‏۲۶،‏ ۲۷‏)‏ بنابراین،‏ می‌توانیم مطمئن باشیم که خدا نسبت به درد و رنج انسان‌ها بی‌اعتنا نیست.‏ عیسی که بیشتر از هر کس دیگری به یَهُوَه نزدیک بود و او را بخوبی می‌شناخت،‏ گفت که یَهُوَه به ما علاقهٔ فراوان دارد و برای ما بسیار دلسوزی می‌کند.‏ —‏ متّیٰ ۱۰:‏۲۹،‏ ۳۱‏.‏

خلقت یَهُوَه بتنهایی گواه آن است که وی به انسان‌ها توجه و علاقه دارد.‏ عیسی گفت که او «آفتاب خود را بر بدان و نیکان طالع می‌سازد و باران بر عادلان و ظالمان می‌باراند.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۴۵‏)‏ پولُس رسول به اهالی شهر لِسْتَرَه گفت:‏ «[خدا] خود را بی‌شهادت نگذاشت،‏ چون احسان می‌نمود و از آسمان باران بارانیده و فصول بارآور بخشیده،‏ دل‌های ما را از خوراک و شادی پر می‌ساخت.‏» —‏ اَعمال ۱۴:‏۱۷‏.‏

مسبب شرارت کیست؟‏

به طور جالب‌توجهی پولُس به اهالی آن شهر همچنین گفت که در دوران گذشته،‏ خدا «همهٔ امّت‌ها را واگذاشت که در طرق خود رفتار کنند.‏» بنابراین،‏ «امّت‌ها» یا به عبارت دیگر انسان‌ها تا اندازهٔ زیادی مسبب و بانی اکثر مصایبی می‌باشند که بر سر خود آورده‌اند.‏ پس نمی‌توان خدا را مقصر دانست.‏ —‏ اَعمال ۱۴:‏۱۶‏.‏

لیکن چرا یَهُوَه اجازه می‌دهد شرارت انجام گیرد؟‏ آیا او به شرارت خاتمه خواهد داد؟‏ جواب این سؤالات را فقط می‌توان در کلام یَهُوَه یافت،‏ زیرا این مسئله با موجود روحی دیگری و نیز موضوعی که او در عالَم روحی مطرح ساخت مرتبط است.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۴]‏

انسان‌ها برای یکدیگر دلسوزی می‌کنند؛‏ چطور ممکن است خدا برای بشر دلسوزی نکند؟‏

‏[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۳]‏

Upper left, Croatia: UN PHOTO 159208/‏S. Whitehouse;

starving child: UN PHOTO 146150 BY O. MONSEN