‏‹به خدا تقرّب جو›‏

‏«‏به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.‏»—‏یعقوب ۴:‏۸‏.‏

۱،‏ ۲.‏ الف)‏ انسان‌ها اغلب چه ادعایی می‌کنند؟‏ ب)‏ یعقوب مسیحیان قرن اوّل را به انجام چه کاری تشویق کرد و دلیل وی چه بود؟‏

‏«خدا با ماست.‏» سالیان سال این عبارت بر روی نمادهای ملی و حتی لباس سربازان مشاهده شده است.‏ همچنین،‏ بسیاری از دولت‌ها بر روی سکه‌ها یا اسکناس‌های خود عبارت «توکّلمان بر خداست» را ضرب و یا چاپ کرده‌اند.‏ ادعای داشتن رابطه‌ای نزدیک با خدا برای مردم امری عادی شده است.‏ اما با چنین ادعاها یا شعارهایی نمی‌توان رابطه‌ای صمیمی با خدا برقرار کرد.‏

^۲ کتاب مقدّس نشان می‌دهد که برقراری رابطه با خدا در صورتی امکان‌پذیر می‌باشد که انسان برای آن تلاش کند.‏ حتی بعضی از مسیحیان مسح‌شدهٔ قرن اوّل نیاز به تقویت رابطهٔ خود با یَهُوَه خدا داشتند.‏ از این رو،‏ یعقوب،‏ سرپرست جماعت مسیحی،‏ مجبور شده بود به بعضی از ایشان در رابطه با تمایلات جسمانی و حفظ طهارت روحانی هشدار دهد.‏ او همچنین آنان را تشویق کرد و گفت:‏ «به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.‏» (‏ یعقوب ۴:‏۱-‏۱۲‏)‏ منظور یعقوب از بیان این مطلب چه بود؟‏

۳،‏ ۴.‏ الف)‏ عبارت «به خدا تقرّب جویید» احتمالاً چه مسئله‌ای را به یاد شماری از خوانندگان نامهٔ یعقوب در قرن اوّل می‌آورد؟‏ ب)‏ چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که نزدیک شدن به خدا امکان‌پذیر است؟‏

^۳ سخن یعقوب برای بسیاری از خوانندگان نامه‌اش آشنا بود.‏ در شریعت موسی دستورالعمل مشخصی برای کاهنان در خصوص ‹آمدن نزد خداوند› به نمایندگی از طرف قوم قید شده بود.‏ (‏ خروج ۱۹:‏۲۲‏)‏ این مسئله به خوانندگان نامهٔ یعقوب خاطر نشان می‌ساخت که نحوهٔ تقرّب جستن به یَهُوَه موضوعی بسیار جدّی می‌باشد،‏ چرا که یَهُوَه خدا والامقام‌ترین و مکرّم‌ترین شخصیت عالَم است.‏

^۴ با وجود این،‏ یکی از محققان کتاب مقدّس چنین اظهار کرد:‏ «در این کلام [‏یعقوب ۴:‏۸‏] نکتهٔ بسیار دلگرم‌کننده‌ای به چشم می‌خورد.‏» یعقوب می‌دانست که یَهُوَه از روی محبت همواره انسان‌های ناکامل را دعوت کرده است تا به او تقرّب جویند.‏ (‏ ۲تواریخ ۱۵:‏۲‏)‏ به علاوه،‏ پسر او یعنی عیسی مسیح با قربانی کردن جان خود تقرّب جستن به یَهُوَه را به طور کامل میسر ساخته است.‏ (‏ اَفَسُسیان ۳:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ در روزگار ما میلیون‌ها انسان از رابطه‌ای صمیمی با یَهُوَه برخوردار می‌باشند!‏ حال،‏ چطور می‌توانیم شخصاً از این موهبت بهره‌مند شویم؟‏ اجازه بده به بررسی مختصر سه طریق برای تقرّب جستن به یَهُوَه خدا بپردازیم.‏

بر معرفت خود بیفزا

۵،‏ ۶.‏ سرگذشت سموئیل نشانگر چه نکته‌ای در رابطه با ‹کسب معرفت در مورد خدا› است؟‏

^۵ عیسی طبق گزارش یوحنّا ۱۷:‏۳ گفت:‏ «حیات جاودانی این است که در مورد تو خدای واحدِ حقیقی و عیسی مسیح که فرستادی [«معرفت کسب کنند،‏» د ج ‏].‏» این آیه در شمار زیادی از کتاب‌های مقدّس با کمی تفاوت ترجمه شده است.‏ در این ترجمه‌ها به جای ‹کسب معرفت،‏› از واژهٔ ‹شناختن› استفاده شده است.‏ با وجود این،‏ تعدادی از محققان معتقدند که کلمهٔ اصلی یونانی در این آیه به عمل مستمری اشاره می‌کند که ممکن است به برقراری رابطه‌ای صمیمی با شخصی دیگر بینجامد.‏

^۶ شناختن یَهُوَه و برقرار کردن رابطه‌ای صمیمی با او برای یهودیان روزگار عیسی تعلیم جدیدی نبود.‏ برای مثال،‏ در نوشته‌های عبرانی می‌خوانیم که سموئیل در دوران کودکی ‏«خداوند را هنوز نمی‌شناخت.‏» (‏ ۱سموئیل ۳:‏۷‏)‏ آیا از این آیه باید چنین استنباط کنیم که سموئیل آگاهی بسیار کمی در مورد خدای خود داشت؟‏ خیر.‏ یقیناً والدین  سموئیل و نیز کاهنان موضوعات زیادی را در مورد یَهُوَه به او آموزش داده بودند.‏ با وجود این،‏ بنا بر گفتهٔ یک محقق،‏ کلمهٔ عبری مستعمل در این آیه می‌تواند «به منتهای صمیمیت اشاره داشته باشد.‏» بنابراین،‏ از اوّل سموئیل ۳:‏۷ چنین می‌توان برداشت کرد که سموئیل در کودکی شناخت محدودی در مورد یَهُوَه داشت.‏ اما او به مرور زمان رشد کرد و به معنی واقعی با شخصیت یَهُوَه آشنا شد و در مقام سخنگوی وی رابطه‌ای صمیمی با او برقرار کرد.‏ —‏ ۱سموئیل ۳:‏۱۹،‏ ۲۰‏.‏

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چرا نباید از فراگیری تعالیم عمیق کلام خدا هراس داشته باشیم؟‏ ب)‏ بعضی از این تعالیم را که می‌توانیم در مورد آنها تحقیق کنیم نام ببر؟‏

^۷ آیا شخصاً به کسب معرفت در مورد یَهُوَه به جهت برقرار نمودن رابطه‌ای صمیمی با او ادامه می‌دهی؟‏ برای این منظور باید «مشتاق» غذای روحانی‌ای باشی که خدا تدارک می‌بیند.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲‏)‏ صرفاً به دانستن اصول ابتدایی قناعت نکن و به فراگیری تعالیم عمیق‌تر کتاب مقدّس بپرداز.‏ (‏ عبرانیان ۵:‏۱۲-‏۱۴‏)‏ آیا از فراگیری اینگونه تعالیم هراس داری و فکر می‌کنی دشوارند؟‏ فراموش نکن که یَهُوَه «معلّم اعظم» است.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۰‏،‏ د ج ‏)‏ او می‌داند چطور حقایق و موضوعات عمیق روحانی را به انسان‌های ناکامل بیاموزد و به تلاش صادقانه‌ات برای درک چنین موضوعاتی برکت خواهد داد.‏ —‏ مزمور ۲۵:‏۴‏.‏

^۸ بنابراین،‏ به بررسی و مطالعهٔ «عمق‌های خدا» بپرداز.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۰‏)‏ آنها همچون موضوعات خشکی نیستند که علما و روحانیون بر سر آنها مجادله می‌کنند بلکه تعالیم زنده‌ای می‌باشند که افکار و نیات دل پدر آسمانی بامحبتمان را بر ما مکشوف می‌سازند.‏ برای مثال،‏ تحقیق و مطالعه در مورد فدیه،‏ سرّ مقدّس،‏ عهدهای متعددی که یَهُوَه جهت برکت دادن به قومش و تکمیل مقاصد خود منعقد ساخته است و بسیاری موضوعات دیگر،‏ نشاط‌آور و پراجر خواهد بود.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۷‏.‏

۹،‏ ۱۰.‏ الف)‏ چرا تکبّر خطرناک است،‏ و دانستن چه موضوعی به ما کمک می‌کند که از آن حذر کنیم؟‏ ب)‏ با نظر به معرفت الٰهی چرا تواضع امری ضروری می‌گردد؟‏

^۹ اما،‏ در حین فراگیری موضوعات روحانی عمیق باید مراقب باشیم تا مبادا کبر یا غرور در ما پدید آید.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۸:‏۱‏)‏ تکبّر بسیار مضر و خطرناک است و آدمی را از خدا رویگردان می‌کند.‏ (‏ امثال ۱۶:‏۵؛‏ یعقوب ۴:‏۶‏)‏ به خاطر داشته  باش که هیچ یک از ما نمی‌تواند به معلومات خود ببالد.‏ در این باره،‏ در مقدمهٔ کتابی که به مرور و ارزیابی دستاوردهای اخیر علمی بشر می‌پردازد آمده است:‏ «هر چه بیشتر می‌آموزیم،‏ بیشتر به نادانی خود پی می‌بریم.‏ .‏ .‏ .‏ معلومات ما در مقایسه با آنچه که باید فرا بگیریم همچون قطره‌ای است در برابر دریا.‏» چنین تواضعی درخور تحسین است.‏ حال،‏ وقتی معلومات بشر را در مقام مقایسه با معرفت الٰهی قرار می‌دهیم دلیل بسیار بیشتری برای متواضع بودن مشاهده می‌کنیم.‏

^۱۰ کتاب مقدّس دربارهٔ یَهُوَه خدا می‌گوید:‏ «ای خداوند ‏.‏ .‏ .‏ فکرهای تو بی‌نهایت عمیق [است].‏» (‏ مزمور ۹۲:‏۵‏)‏ «حکمت وی غیرمتناهی [است].‏» (‏ مزمور ۱۴۷:‏۵‏)‏ «فهم [یَهُوَه] را تفحّص نتوان کرد.‏» (‏ اِشَعْیا ۴۰:‏۲۸‏)‏ «زهی عمق دولتمندی و حکمت و علم خدا!‏» (‏ رومیان ۱۱:‏۳۳‏)‏ بدیهی است که ما هرگز به معرفت کامل در خصوص شخص یَهُوَه نایل نخواهیم آمد.‏ (‏ جامعه ۳:‏۱۱‏)‏ او موضوعات عالی فراوانی را به ما تعلیم داده است و ما تا ابد به تحصیل معرفت لایتناهی او ادامه خواهیم داد.‏ دانستن این امر ما را به وجد می‌آورد و از سوی دیگر متواضع می‌گرداند.‏ بنابراین،‏ بگذار به کسب معرفت یَهُوَه ادامه دهیم تا بتوانیم به او تقرّب جوییم و دیگران را نیز در این عمل خیر متواضعانه یاری نماییم.‏ —‏ متّیٰ ۲۳:‏۱۲؛‏ لوقا ۹:‏۴۸‏.‏

به یَهُوَه ابراز محبت کن

۱۱،‏ ۱۲.‏ الف)‏ معرفت الٰهی چه تأثیری باید بر ما بگذارد؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم محبت واقعی خود را به یَهُوَه نشان دهیم؟‏

^۱۱ پولُس رسول با اشاره به رابطهٔ میان معرفت و محبت نوشت:‏ «برای این دعا می‌کنم تا محبت شما در معرفت و کمال فهم بسیار افزون‌تر شود.‏» (‏ فیلِپّیان ۱:‏۹‏)‏ حقایق پرارزشی که در مورد پدر آسمانی‌مان یَهُوَه و مقاصد او می‌آموزیم نباید در ما تکبّر ایجاد کند بلکه باید سبب افزایش علاقه و محبتمان به او شود.‏

^۱۲ بسیاری از مردم ادعا می‌کنند که به خدا محبت دارند لیکن ادعای ایشان از واقعیت به دور است.‏ شاید این گونه اشخاص علاقهٔ خاصی به خدا داشته باشند.‏ داشتن چنین احساسی نسبت به خدا بر مبنای معرفت دقیق،‏ پسندیده و حتی قابل تحسین است.‏ اما به معنی ابراز محبت واقعی به خدا نمی‌باشد.‏ چرا؟‏ زیرا کلام خدا در توصیف ابراز محبت واقعی به خدا می‌گوید:‏ «همین است محبت خدا که احکام او را نگاه داریم.‏» (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۳‏)‏ بنابراین،‏ انسان محبت واقعی‌اش را به خدا صرفاً با اطاعت از او و انجام دستوراتش می‌تواند نشان دهد.‏

۱۳.‏ خداترسی چگونه به ما کمک می‌کند محبتمان را به یَهُوَه ابراز کنیم؟‏

^۱۳ خداترسی ما را بر آن می‌دارد که از خدا اطاعت کنیم.‏ خداترسی یا عزّت و احترام فراوان برای یَهُوَه با کسب معرفت او یعنی آموختن در مورد تقدّس،‏ جلال،‏ قدرت،‏ عدالت،‏ حکمت و محبت لایزالش در ما به وجود می‌آید.‏ چنین ترسی یکی از ضروریات تقرّب جستن به اوست.‏ در مزمور ۲۵‏:‏۱۴می‌خوانیم:‏ «سرّ خداوند با ترسندگان او است.‏» بنابراین،‏ با نشان دادن ترس و اکراه از ناراضی ساختن پدر آسمانی عزیزمان می‌توانیم به او تقرّب جوییم.‏ خداترسی همچنین ما را بر آن می‌دارد که به پند عاقلانهٔ امثال ۳:‏۶ توجه کنیم که می‌گوید:‏ «در همهٔ راه‌های خود او را بشناس،‏ و او طریق‌هایت را راست خواهد گردانید.‏» معنی این آیه چیست؟‏

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ در زندگی روزمره در مورد چه مسائلی باید تصمیم‌گیری کنیم؟‏ ب)‏ چگونه می‌توانیم هنگام تصمیم‌گیری خداترسی از خود نشان دهیم؟‏

^۱۴ روزانه باید در مورد مسائل مختلفی تصمیم‌گیری کنیم.‏ برای مثال باید از خود بپرسیم:‏ در مورد چه موضوعاتی می‌خواهیم با همکاران،‏ همکلاسی‌ها یا همسایگانمان صحبت کنیم؟‏ (‏ لوقا ۶:‏۴۵‏)‏ آیا مصمم هستیم وظایفی را که به ما محوّل کرده‌اند با جدّیت انجام دهیم،‏ یا می‌خواهیم بدون تلاش زیاد به آنها فیصله دهیم؟‏ (‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳‏)‏ آیا معاشرت خود را با کسانی که به یَهُوَه محبت ندارند یا چندان به او محبت نمی‌ورزند بیشتر می‌کنیم،‏ یا تصمیم می‌گیریم رابطهٔ خود را با افرادی که طرزفکر روحانی دارند تقویت کنیم؟‏ (‏ امثال ۱۳:‏۲۰‏)‏ چه خدمتی برای ملکوت از دستمان برمی‌آید،‏ هرچند مقدار آن خدمت ناچیز باشد؟‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۳۳‏)‏ چنانچه هر روز بر مبنای اصول کتاب مقدّس تصمیم‌گیری کنیم حقیقتاً ‹یَهُوَه را در همهٔ راه‌های خود خواهیم شناخت.‏›‏

 ^۱۵ به هنگام اتخاذ تصمیم باید از خود بپرسیم:‏ یَهُوَه از من چه انتظاری دارد؟‏ چگونه می‌توانم دل او را شاد کنم؟‏ (‏ امثال ۲۷:‏۱۱‏)‏ چنین خداترسی‌ای طریق عالی‌ای است برای ابراز محبتمان به یَهُوَه.‏ خداترسی همچنین سبب می‌گردد که از لحاظ روحانی،‏ اخلاقی و جسمانی مطهر بمانیم.‏ یعقوب پس از ترغیب مسیحیان به ‹تقرّب جستن به خدا› افزود:‏ «دست‌های خود را طاهر سازید،‏ ای گناهکاران و دل‌های خود را پاک کنید،‏ ای دودلان.‏» —‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ آیا یَهُوَه نیازمند به بخشش‌های ماست؟‏ ب)‏ با این کار چه حقیقتی را می‌توانیم ثابت کنیم؟‏

^۱۶ ابراز محبت به یَهُوَه فقط به معنی حذر کردن از بدی نیست.‏ محبت به یَهُوَه همچنین ما را به نیکوکاری برمی‌انگیزاند.‏ برای مثال،‏ هر یک از ما می‌تواند از خود بپرسد ‹ در مقابل سخاوتمندی یَهُوَه چه عکس‌العملی از خود نشان می‌دهم›؟‏ یعقوب نوشت:‏ «هر بخشندگیِ نیکو و هر بخششِ کامل از بالا است و نازل می‌شود از پدر نورها.‏» (‏ یعقوب ۱:‏۱۷‏)‏ البته،‏ باید اذعان کنیم که با بخشش‌های خود نمی‌توانیم یَهُوَه را غنی‌تر سازیم زیرا او مالک تمام عالَم است.‏ (‏ مزمور ۵۰:‏۱۲‏)‏ به علاوه،‏ او هیچ احتیاجی به کمک یا تلاش ما ندارد.‏ اگر از موعظهٔ بشارت ملکوت خدا امتناع ورزیم،‏ او قادر است سنگ‌ها را به صدا آورد!‏ پس اعانهٔ مادی و تلاش ما چه فایده‌ای دارد؟‏ فایده‌اش این است که با این عمل می‌توانیم به یَهُوَه نشان دهیم با تمام دل،‏ جان،‏ ذهن و نیروی خود به او محبت می‌ورزیم.‏ —‏ مَرقُس ۱۲:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

۱۷.‏ چه عاملی ما را برمی‌انگیزاند تا با خوشی به یَهُوَه بخشش کنیم؟‏

^۱۷ ما باید با رضایت خاطر و خوشی به یَهُوَه بخشش کنیم،‏ «زیرا خدا بخشندهٔ خوش را دوست می‌دارد.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۹:‏۷‏)‏ توجه به اصل مذکور در تثنیه ۱۶:‏۱۷ ما را در این خصوص یاری می‌کند:‏ «هر کس به قدر قوّهٔ خود به اندازه برکتی که یَهُوَه،‏ خدایت،‏ به تو عطا فرماید،‏ بدهد.‏» تفکّر در مورد سخاوتمندی یَهُوَه نسبت به بشر،‏ ما را بر می‌انگیزد تا با مسرّت فراوان به او بخشش کنیم و چنین بخششی،‏ همچون هدیهٔ ناقابل کودکی به والدینش،‏ دل یَهُوَه را شاد می‌گرداند.‏ با این نوع ابراز محبت نیز می‌توانیم به یَهُوَه تقرّب جوییم.‏

ایجاد صمیمیت از طریق دعا

۱۸.‏ چرا باید بر کیفیت دعای خود بیفزاییم؟‏

^۱۸ اوقات دعا اوقات بسیار ارزشمندی می‌باشند که طی آنها می‌توانیم با پدر آسمانی‌مان راز و نیاز کنیم.‏ (‏ فیلِپّیان ۴:‏۶‏)‏ از آنجایی که دعا یکی از طریق‌های مهم تقرّب جستن به خداست،‏ خوب است که در مورد کیفیت آن تأمل کنیم.‏ یَهُوَه از ما انتظار ندارد که با فصاحت به او دعا کنیم،‏ چرا که دعا باید با صداقت انجام گیرد و از دل برآید.‏ حال،‏ چگونه می‌توانیم بر کیفیت دعاهایمان بیفزاییم؟‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ چرا باید پیش از دعا تأمل کنیم و بعضی از موضوعات مناسب برای تأمل کردن کدامند؟‏

^۱۹ با تأمل کردن پیش از دعا می‌توانیم از بیان جملات تکراری امتناع کرده،‏ به طور مشخص و پرمعنا دعا کنیم.‏ (‏ امثال ۱۵:‏۲۸،‏ ۲۹‏)‏ برای این منظور می‌توانیم به بعضی از موضوعاتی که عیسی در نمونهٔ دعایش به آنها اشاره کرد و همچنین به رابطهٔ آنها با وضعیت شخصی‌مان بیندیشیم.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۹-‏۱۳‏)‏ برای مثال،‏ می‌توانیم از خود بپرسیم که چه نقشی می‌خواهیم در به انجام رسیدن ارادهٔ یَهُوَه بر روی زمین داشته باشیم.‏ آیا ضروری می‌بینیم آرزویمان را در خصوص خدمتگزاری تا حدّ مقدور به او بیان کنیم و از او تقاضا کنیم تا ما را در انجام وظایفی که به ما محوّل کرده است یاری کند؟‏ آیا نگرانی‌های مادی ما را می‌آزارد؟‏ چه گناهانی از ما سر زده است که نیاز به آمرزش الٰهی داریم،‏ یا شخصاً باید از تقصیرات چه کسی بگذریم؟‏ به چه شکلی  وسوسه می‌شویم،‏ و آیا نیاز مبرم خود را به دریافت حمایت و محافظت از جانب یَهُوَه تشخیص می‌دهیم؟‏

^۲۰ همچنین می‌توانیم به انسان‌هایی بیندیشیم که نیازمند کمک یَهُوَه می‌باشند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۱:‏۱۱‏)‏ با این همه،‏ شکرگزاری را نباید فراموش کنیم.‏ با اندکی تأمل در روز،‏ یقیناً می‌توانیم دلایل زیادی برای شکرگزاری از یَهُوَه و تجلیل او برای چنین احسانی به یاد آوریم.‏ (‏ تثنیه ۸:‏۱۰؛‏ لوقا ۱۰:‏۲۱‏)‏ این کار همچنین باعث می‌شود که با دید مثبت و قدرشناسی بیشتری به زندگی بنگریم.‏

۲۱.‏ مطالعهٔ کدام گزارش‌های کتاب مقدّس به ما در دعا کردن کمک می‌کند؟‏

^۲۱ با مطالعه نیز می‌توانیم بر کیفیت دعای خود بیفزاییم.‏ در کلام خدا دعاهای نمونهٔ مردان و زنان وفادار در زمان باستان گزارش شده است.‏ برای مثال،‏ وقتی با مشکلی مواجه می‌شویم و رفاه خویشتن و عزیزانمان را در معرض خطر حس می‌کنیم،‏ می‌توانیم دعای یعقوب پیش از ملاقاتش با برادر انتقامجویش عیسو را بخوانیم و در مورد آن بیندیشیم.‏ (‏ پیدایش ۳۲:‏۹-‏۱۲‏)‏ همچنین،‏ می‌توانیم دعای پادشاه آسا را هنگامی که قوم خدا مورد تهدید از سوی یک میلیون حبشی (‏ اتیوپیایی)‏ قرار گرفته بودند در کتاب مقدّس بخوانیم.‏ (‏ ۲تواریخ ۱۴:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ هنگام مواجه شدن با مسئله‌ای که ممکن است به حیثیت یَهُوَه لطمه وارد آورد،‏ می‌توانیم در مورد دعای ایلیّا در حضور پرستندگان بَعْل بر روی کوه کَرْمَل و دعای نَحَمِیا در رابطه با وضعیت اسف‌انگیز اورشلیم بیندیشیم.‏ (‏ ۱پادشاهان ۱۸:‏۳۶،‏ ۳۷؛‏ نَحَمِیا ۱:‏۴-‏۱۱‏)‏ خواندن و تأمل کردن در مورد چنین دعاهایی ایمان ما را تقویت نموده،‏ سبب می‌گردد بیاموزیم چگونه نگرانی‌های خود را برای یَهُوَه مطرح کنیم.‏

۲۲.‏ آیهٔ سال ۲۰۰۳ چیست و در طول این سال چه سؤالی را می‌توانیم بدفعات از خود بپرسیم؟‏

^۲۲ بیقین می‌توان گفت که با عمل کردن به پند یعقوب و ‹تقرّب جستن به خدا› می‌توانیم به بزرگ‌ترین موهبت و والاترین هدف نایل آییم.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۸‏)‏ امید است که هرچه بیشتر در مورد یَهُوَه معرفت کسب کنیم و به او بیشتر ابراز محبت کرده،‏ از طریق دعا رابطه‌ای صمیمی با او برقرار نماییم.‏ بگذار طی سال ۲۰۰۳،‏ یعقوب ۴:‏۸ را به عنوان آیهٔ سال به خاطر بسپاریم و سعی کنیم حقیقتاً به یَهُوَه تقرّب جوییم.‏ اما به چه معنا ‹یَهُوَه به ما نزدیک خواهد شد،‏› و این چه برکاتی را عاید ما می‌گرداند؟‏ مقالهٔ بعدی به بررسی این موضوع خواهد پرداخت.‏

آیا به یاد می‌آوری؟‏

‏• چرا باید تقرّب جستن به یَهُوَه را امری جدّی تلقّی کنیم؟‏

‏• به منظور کسب معرفت در مورد یَهُوَه چه هدف‌هایی می‌توانیم برای خود قرار دهیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم محبت واقعی خود را به یَهُوَه ابراز کنیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم به نحوی صمیمی‌تر به یَهُوَه دعا کنیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۹]‏

آیهٔ سال ۲۰۰۳ از این قرار است:‏ «به خدا تقرّب جویید تا به شما نزدیکی نماید.‏» —‏ یعقوب ۴:‏۸‏.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۹]‏

رابطهٔ سموئیل با یَهُوَه به مرور زمان قوی‌تر شد

‏[تصویر در صفحهٔ ۱۲]‏

دعای ایلیّا بر روی کوه کَرْمَل نمونهٔ خوبی برای ماست