آیا ایمانی قوی داری؟‏

‏«به ایمان قایم هستید.‏»‏‏—‏۲قُرِنتیان ۱:‏۲۴‏.‏

۱،‏ ۲.‏ چرا داشتن ایمان امری واجب است و چطور می‌توانیم ایمانمان را تقویت کنیم؟‏

ما خادمان یَهُوَه بخوبی می‌دانیم که داشتن ایمان امری واجب است زیرا «بدون ایمان تحصیل رضامندی او محال است.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۶‏)‏ از این رو،‏ به طور خردمندانه‌ای از یَهُوَه تقاضا می‌کنیم تا از طریق روح‌القدس خود به ما ایمان عطا کند،‏ چرا که ایمان از ثمرات متبارک روح‌القدس اوست.‏ (‏ لوقا ۱۱:‏۱۳؛‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏)‏ ضمناً،‏ با تقلید از ایمان برادران مسیحی‌مان می‌توانیم ایمان خود را قوی کنیم.‏ —‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏۵؛‏ عبرانیان ۱۳:‏۷‏.‏

^۲ یکی دیگر از عوامل تقویت ایمان،‏ تلاش مداوم در رفتار مطابق رهنمودهای کلام خداست.‏ همچنین با خواندن روزانهٔ کتاب مقدّس و تحقیق در مورد آیات آن با کمک نشریاتی که «ناظر امین و دانا» تهیه می‌کند می‌توانیم بر ایمان خود بیفزاییم.‏ (‏ لوقا ۱۲:‏۴۲-‏۴۴؛‏ یوشَع ۱:‏۷،‏ ۸‏)‏ ما مسیحیان با ابراز ایمان و حضور مرتب خود در جلسات مسیحی،‏ مجمع‌ها و کنگره‌ها می‌توانیم یکدیگر را متقابلاً تشویق کنیم.‏ (‏ رومیان ۱:‏۱۱،‏ ۱۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ موعظه دربارهٔ ملکوت خدا نیز عامل دیگری است که موجب تقویت ایمانمان می‌گردد.‏ —‏ مزمور ۱۴۵:‏۱۰-‏۱۳؛‏ رومیان ۱۰:‏۱۱-‏۱۵‏.‏

۳.‏ پیران مسیحی بامحبت،‏ چگونه به ما کمک می‌کنند تا ایمان خود را بنا کنیم؟‏

^۳ پیران مسیحی بامحبت،‏ با تشویق و ارائهٔ نصایح از کتاب مقدّس به ما کمک می‌کنند تا ایمان خود را بنا کنیم.‏ آنان طرز فکری همچون طرز فکر پولُس رسول دارند.‏ او به مسیحیان قُرِنتُس گفت:‏ «شادی شما را مددکار هستیم زیرا که به ایمان قائم هستید.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۱:‏۲۳،‏ ۲۴‏)‏ در ترجمهٔ دیگری چنین آمده است:‏ «با شما همکاری می‌کنیم تا شما را شاد گردانیم،‏ زیرا ایمانی قوی دارید.‏» (‏ کُنتِمپُرری انگلیش وِرژِن ‏)‏ بلی،‏ شخص عادل به ایمان زیست می‌کند.‏ ایمان ورزیدن و حفظ کمال اخلاقی،‏ جزو واجبات و وظیفهٔ شخصی هر مسیحی است،‏ «زیرا هر کس باید متحمّل بار خود باشد.‏» —‏ غَلاطیان ۳:‏۱۱؛‏ ۶:‏۵‏،‏ انجیل شریف‏.‏

۴.‏ گزارشات کتاب مقدّس در مورد زندگی خادمان وفادار خدا چگونه می‌تواند موجب تقویت ایمان ما شود؟‏

^۴ در کتاب مقدّس گزارشات زیادی دربارهٔ افراد باایمان آمده است که احتمالاً از سرگذشت و اَعمال ایشان بخوبی مطلع هستیم.‏ لیکن،‏ این افراد در زندگی روزمره و در طول عمرشان به چه شکل ایمان می‌ورزیدند؟‏ بررسی ابراز ایمان ایشان تحت اوضاع گوناگون زندگی موجب تقویت ایمان ما می‌گردد.‏

 ایمان به ما شهامت می‌دهد

۵.‏ چگونه می‌توان از روی کتاب مقدّس نشان داد که ایمان به ما قوّت قلب می‌دهد تا بتوانیم کلام خدا را با شهامت اعلام کنیم؟‏

^۵ ایمان به ما قوّت قلب می‌دهد تا کلام خدا را با شهامت اعلام کنیم.‏ خَنوخ با شهامت در مورد اجرای داوری الٰهی موعظه کرد و گفت:‏ «اینک خداوند با هزاران هزار از مقدّسین خود آمد.‏ تا بر همه داوری نماید و جمیع بی‌دینان را ملزم سازد،‏ بر همهٔ کارهای بی‌دینی که ایشان کردند و بر تمامی سخنان زشت که گناهکاران بی‌دین به خلاف او گفتند.‏» (‏ یهودا ۱۴،‏ ۱۵‏)‏ دشمنان خدانشناس خَنوخ یقیناً پس از شنیدن این سخنان،‏ کمر به قتل او بستند.‏ اما خَنوخ با ایمان و شجاعت موعظه می‌کرد،‏ تا زمانی که «خدا او را برگرفت.‏» از قرار معلوم،‏ یَهُوَه خَنوخ را در بستر مرگ خوابانید تا به دست دشمنانش عذاب نبیند.‏ (‏ پیدایش ۵:‏۲۴؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۵‏)‏ گرچه امروزه ما شاهد این گونه معجزات نخواهیم بود،‏ می‌دانیم که یَهُوَه دعاهای ما را نیز مستجاب می‌کند تا بتوانیم کلام او را با شهامت اعلام کنیم.‏ —‏ اَعمال ۴:‏۲۴-‏۳۱‏.‏

۶.‏ یَهُوَه با عطا کردن ایمان و شهامت به نوح وی را در انجام چه کاری یاری کرد؟‏

^۶ ‏«به ایمان،‏ نوح .‏ .‏ .‏ کشتی‌ای به جهت اهل خانهٔ خود بساخت.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۷؛‏ پیدایش ۶:‏۱۳-‏۲۲‏)‏ او همچنین «واعظِ عدالت» بود و با شهامت هشدار الٰهی در رابطه با طوفان را به معاصران خود ابلاغ می‌کرد.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۲:‏۵‏)‏ آنان احتمالاً نوح را مورد استهزا قرار می‌دادند.‏ امروزه نیز وقتی ما با استناد به کتاب مقدّس از نابودی قریب‌الوقوع این سیستم صحبت می‌کنیم،‏ گروهی از مردم ما را استهزا می‌کنند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۳-‏۱۲‏)‏ لیکن خدا به ما ایمان و شهامت داده است تا همچون نوح و خَنوخ این هشدار را به سمع ایشان برسانیم.‏

ایمان انسان را صبور و بردبار می‌سازد

۷.‏ ابراهیم و دیگر خادمان یَهُوَه چطور ایمان و صبر از خود نشان دادند؟‏

^۷ ما در انتظار نابودی این سیستم شریر می‌باشیم.‏ از این رو،‏ نیاز مبرم به ایمان و صبر داریم.‏ ابراهیم،‏ پَطرِیارْخ خداترس در زمرهٔ کسانی بود که ‹به ایمان و صبر وارث وعده‌ها خواهند شد.‏› (‏ عبرانیان ۶:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ ابراهیم به ایمان شهر اُور را با تمام مزایای آن ترک کرد و در سرزمین بیگانه‌ای که خدا به او وعده داده بود غربت پذیرفت.‏ اِسحاق و یعقوب نیز وارثان همان وعده محسوب می‌شدند.‏ با وجود این،‏ ‹ در ایمان همهٔ ایشان فوت شدند،‏ در حالی که وعده‌ها را نیافتند.‏› ایشان به ایمان ‹مشتاق وطنی نیکوتر یعنی (‏ وطنِ)‏ سماوی شدند.‏› از این رو،‏ خدا «برای ایشان شهری مهیا ساخته است.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۸-‏۱۶‏)‏ بلی،‏ ابراهیم،‏ اِسحاق و یعقوب و زنان خداترس آنان با صبر و شکیبایی برای ملکوت خدا انتظار کشیدند.‏ تحت حکمرانی آن ملکوت،‏ جمیع آنان رستاخیز خواهند یافت و بر روی زمین زندگی خواهند کرد.‏

۸.‏ ابراهیم،‏ اِسحاق و یعقوب با وجود تحقق نیافتن چه وعده‌هایی از خود ایمان و صبر نشان دادند؟‏

^۸ ابراهیم،‏ اِسحاق و یعقوب ایمان خود را حفظ کردند.‏ نه آنان توانستند سرزمین موعود را به تصرف خویش درآورند و نه ‹برکت یافتن جمیع امّت‌های زمین از ذریّت ابراهیم را› به عین مشاهده کردند.‏ (‏ پیدایش ۱۵:‏۵-‏۷؛‏ ۲۲:‏۱۵-‏۱۸‏)‏ وعدهٔ خدا نیز در رابطه با شهری که سازندهٔ آن خود خدا باشد،‏ قرن‌ها بعد تحقق می‌یافت.‏ لیکن این مردان در طول عمر ایمان ورزیده،‏ صبر و بردباری از خود نشان دادند.‏ پس امروز که مسیح حکمرانی ملکوت آسمانی را به دست گرفته است،‏ چقدر بیشتر بر ما واجب است که ایمان بورزیم و از خود صبر و تحمّل نشان دهیم.‏ —‏ مزمور ۴۲:‏۵،‏ ۱۱؛‏ ۴۳:‏۵‏.‏

ایمان و اهداف والا

۹.‏ فرد باایمان چه اهدافی در زندگی برای خود قرار می‌دهد؟‏

^۹ پَطرِیارْخ‌های وفادار یَهُوَه هرگز زندگی نکبت‌بار کنعانیان را برنگزیدند،‏ چرا که اهداف و مقاصد بسیار والایی در زندگی داشتند.‏ ایمان سبب می‌گردد که انسان اهداف روحانی برای خود قرار دهد،‏ و این عمل به وی کمک می‌کند تا از جهان تحت سلطهٔ شیطان ابلیس دوری کند و جذب آن نشود.‏ —‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷؛‏ ۵:‏۱۹‏.‏

۱۰.‏ از کجا می‌دانیم که یوسف هدفی والاتر از دستیابی به شهرت و مقام داشت؟‏

^۱۰ تحت هدایت الٰهی،‏ پسر یعقوب،‏ یوسف،‏ در سمت مأمور تقسیم ارزاق مصر انجام وظیفه کرد،‏ اما نیّت کسب شهرت و مقام برای خود در این جهان نداشت.‏ یوسف در سن ۱۱۰ سالگی با ایمان به تحقق وعده‌های یَهُوَه به برادرانش گفت:‏ «من می‌میرم،‏ و یقیناً خدا از شما تفقّد خواهد نمود،‏ و شما را از این زمین به زمینی که برای  ابراهیم و اِسحاق و یعقوب قَسم خورده است،‏ خواهد برد.‏» سپس،‏ تقاضا کرد که او را در سرزمین موعود دفن کنند.‏ پس از مرگ در مصر،‏ جسد یوسف را مومیایی نموده،‏ در تابوت گذاشتند.‏ لیکن بعدها،‏ اسرائیلیان به هنگام رهایی از مصر،‏ استخوان‌های یوسف را به دستور موسای نبی برای دفن در سرزمین موعود با خود بردند.‏ (‏ پیدایش ۵۰:‏۲۲-‏۲۶؛‏ خروج ۱۳:‏۱۹‏)‏ ما باید ایمانی همچون ایمان یوسف داشته باشیم و اهداف بسیار والاتری از دستیابی به شهرت و مقام در این جهان را تعاقب کنیم.‏ —‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۲۹-‏۳۱‏.‏

۱۱.‏ به چه دلیل می‌دانیم که موسی اهداف روحانی برای خود قرار داده بود؟‏

^۱۱ موسای نبی «ذلیل بودن با قوم خدا را پسندیده‌تر داشت از آنکه لذّتِ اندک زمانیِ گناه را ببرد» و یا به خانوادهٔ سلطنتی و بافرهنگ مصر تعلّق داشته باشد.‏ (‏ عبرانیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۶؛‏ اَعمال ۷:‏۲۰-‏۲۲‏)‏ به این ترتیب،‏ او از شهرت،‏ مقام و احتمالاً مراسم تدفین باشکوهی در تابوتی پرزرق و برق در منطقه‌ای معروف در مصر صرف‌نظر کرد.‏ اما،‏ ارزش همهٔ اینها در مقایسه با افتخار داشتن لقب «مرد خدا» و نیز انجام وظیفه به عنوان واسطهٔ عهد شریعت،‏ نبی یَهُوَه و نگارندهٔ کتاب مقدّس هیچ بود.‏ (‏ عَزْرا ۳:‏۲‏)‏ در مورد شخص ما چطور؟‏ آیا در آرزوی دستیابی به مقام هستیم؟‏ یا ایمانمان ما را بر آن داشته است که اهداف والای روحانی برای خود قرار دهیم؟‏

ایمان و زندگی رضایت‌بخش

۱۲.‏ ایمان چه تأثیری بر زندگی راحاب داشت؟‏

^۱۲ انسان باایمان اهداف والایی برای خود قرار می‌دهد و از زندگی پراجر و رضایت‌بخشی برخوردار می‌شود.‏ در روزگار باستان،‏ زنی روسپی به نام راحاب از اهالی اَریحا زندگی را به بطالت سر می‌کرد.‏ اما پس از ایمان ورزیدن،‏ تغییر بزرگی در زندگی‌اش ایجاد شد!‏ راحاب ‹از اَعمال،‏ عادل شمرده شد وقتی که قاصدان اسرائیلی را پذیرفته،‏ به راهی دیگر روانه نمود.‏› به این ترتیب،‏ قاصدان اسرائیلی توانستند از چنگ دشمنان کنعانی‌شان بگریزند.‏ (‏ یعقوب ۲:‏۲۴-‏۲۶‏)‏ راحاب علاوه بر پذیرفتن یَهُوَه به عنوان خدای حقیقی،‏ ابراز ایمان نموده،‏ از روش زندگی سابق خود دست کشید.‏ (‏ یوشَع ۲:‏۹-‏۱۱؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۰،‏ ۳۱‏)‏ او سپس با یکی از خادمان مؤمن یَهُوَه ازدواج کرد.‏ (‏ تثنیه ۷:‏۳،‏ ۴؛‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۳۹‏)‏ در نتیجه،‏ این افتخار نصیب او شد که یکی از اجداد مسیح شود.‏ چه افتخاری!‏ (‏ ۱تواریخ ۲:‏۳-‏۱۵؛‏ روت ۴:‏۲۰-‏۲۲؛‏ متّیٰ ۱:‏۵،‏ ۶‏)‏ علاوه بر این،‏ راحاب همچون دیگر خادمان وفادار یَهُوَه رستاخیز خواهد یافت و از زندگی در بهشت روی زمین متمتع خواهد شد.‏

۱۳.‏ داود مرتکب چه گناهی با بَتْشَبَع شد و متعاقب آن چه احساسی کرد؟‏

^۱۳ راحاب دیگر مرتکب گناه نشد و شیوهٔ درست زندگی را پیشه کرد.‏ از سوی دیگر،‏ بعضی از انسان‌هایی که سالیان سال خویشتن را به یَهُوَه وقف کرده بودند مرتکب گناهان بزرگی شدند.‏ برای مثال،‏ داود پادشاه با بَتْشَبَع مرتکب زنا شد،‏ ترتیبی داد تا شوهرش در جنگ کشته شود و سپس او را به زنی گرفت.‏ (‏ ۲سموئیل ۱۱:‏۱-‏۲۷‏)‏ داود از کردهٔ خویش شدیداً پشیمان شد و در دعا به یَهُوَه التماس نموده،‏ گفت:‏ «روح قدّوس خود را از من مگیر.‏» یَهُوَه روح خود را از او نگرفت.‏ داود توبه‌کار ایمان داشت که یَهُوَه خدای رحیمی است که ‹ دل شکسته و کوبیده را خوار نخواهد شمرد.‏› (‏ مزمور ۵۱:‏۱۱،‏ ۱۷؛‏ ۱۰۳:‏۱۰-‏۱۴‏)‏ به موجب ایمانی که داود و بَتْشَبَع از خود نشان دادند،‏ این افتخار نصیبشان شد که مسیح از نسل آنان متولّد شود.‏ —‏ ۱تواریخ ۳:‏۵؛‏ متّیٰ ۱:‏۶،‏ ۱۶؛‏ لوقا ۳:‏۲۳،‏ ۳۱‏.‏

اطمینان خاطر سبب تقویت ایمان می‌شود

۱۴.‏ یَهُوَه چه اطمینانی به جِدْعُون داد و این گزارش چه تأثیری بر ایمانمان می‌گذارد؟‏

^۱۴ گرچه ما به ایمان رفتار می‌کنیم،‏ گاهی اوقات می‌خواهیم از  اعانت یَهُوَه اطمینان حاصل کنیم.‏ این مسئله در مورد جِدْعُون داور صدق می‌کرد.‏ او یکی از افرادی بود که «از ایمان،‏ تسخیر ممالک کردند.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۲،‏ ۳۳‏)‏ وقتی مدیانی‌ها و متفقین آنان به اسرائیل یورش آوردند،‏ روح یَهُوَه جِدْعُون را در بر گرفت.‏ او برای مطمئن شدن از حمایت یَهُوَه،‏ تقاضا کرد که اجازه یابد طی شب پوستی را در خرمنگاه پهن کند.‏ طی آزمایش اوّل،‏ روی پوست را شبنم گرفت در حالی که زمین خشک بود.‏ طی آزمایش دوّم عکس آن رخ داد.‏ این دو آزمایش به جِدْعُون قوّت قلب داد،‏ و او محتاطانه لیکن با ایمان اقدام نموده،‏ دشمنان اسرائیل را شکست داد.‏ (‏ داوران ۶:‏۳۳-‏۴۰؛‏ ۷:‏۱۹-‏۲۵‏)‏ بنابراین،‏ تقاضای نشانه کردن از یَهُوَه به هنگام اتخاذ تصمیم،‏ دال بر بی‌ایمانی نیست.‏ در واقع،‏ رجوع نمودن به کتاب مقدّس و نشریات مسیحی و همچنین دعا کردن برای هدایت روح‌القدس در مواقع تصمیم‌گیری،‏ نمایانگر ایمان شخص است.‏ —‏ رومیان ۸:‏۲۶،‏ ۲۷‏.‏

۱۵.‏ تأمل کردن بر روی ایمان باراق چه فایده‌ای برای ما دارد؟‏

^۱۵ تشویق شدن و اطمینان حاصل کردن همچنین موجب تقویت ایمان باراق داور شد.‏ دَبورَهٔ نبیه باراق را تشویق کرد اقدام به آزاد ساختن اسرائیلیان از ظلم یابین،‏ پادشاه کنعانی کند.‏ باراق با ایمان و اطمینان از حمایت الٰهی،‏ ۱۰٬۰۰۰ مرد را با تجهیزات کم به جنگ با سپاه نیرومند یابین به فرماندهی سِیسَرا برد و آنان بر سپاهیان یابین پیروز شدند.‏ سرانجام،‏ دَبورَه و باراق آن پیروزی را با سرود و ترنّم جشن گرفتند.‏ (‏ داوران ۴:‏۱–‏۵:‏۳۱‏)‏ دَبورَه باراق را تشویق کرد که در مقام رهبر منتخب از جانب خدا بر اسرائیل انجام وظیفه کند.‏ باراق در شمار آن دسته از خادمان یَهُوَه بود «که از ایمان،‏ .‏ .‏ .‏ لشکرهای غربا را منهزم ساختند.‏» (‏ عبرانیان ۱۱:‏۳۴‏)‏ آیا شخصاً در انجام وظایف خود در راه خدمت به یَهُوَه تا حدّی احساس تردید می‌کنی؟‏ در آن صورت،‏ خوب است که در مورد اقدام توأم با ایمانِ باراق و برکاتی که یَهُوَه به او داد بیندیشی.‏

ایمان موجب برقراری و تداوم صلح می‌شود

۱۶.‏ ابراهیم برای حفظ صلح چه کرد؟‏

^۱۶ ایمان علاوه بر تقویت ما در انجام وظایف دشوار در راه خدمت به خدا،‏ موجب برقراری و تداوم صلح می‌شود.‏ وقتی شبانان ابراهیم مسن و شبانان برادرزاده‌اش،‏ لوط،‏ با یکدیگر به مشاجره پرداختند و جدایی آنان ضروری شد،‏ ابراهیم به لوط اجازه داد که بهترین مراتع را برای خود انتخاب کند.‏ (‏ پیدایش ۱۳:‏۷-‏۱۲‏)‏ به احتمال قوی،‏ ابراهیم با ایمان برای حلّ مشکل به خدا دعا کرد.‏ او با ازخودگذشتگی و به طور صلح‌آمیزی به موضوع فیصله داد.‏ چنانچه مسئله‌ای بین ما و برادران مسیحی‌مان ایجاد شد،‏ بگذار با ایمان به یَهُوَه دعا نموده،‏ ‹صلح را بطلبیم› و رفتار باملاحظه و محبت‌آمیز ابراهیم را به یاد داشته باشیم.‏ —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۰-‏۱۲‏.‏

۱۷.‏ از کجا می‌دانیم که کدورت بین پولُس و بَرنابا و مَرقُس برطرف شد؟‏

^۱۷ حال،‏ توجه کن که چگونه اجرای اصول مسیحی توأم با ایمان می‌تواند در تداوم صلح مؤثر واقع شود.‏ پولُس رسول قصد  دوّمین سفر میسیونری خود را کرده بود و بَرنابا با پیشنهاد او موافقت کرد که از جماعات قبرس و آسیای صغیر بازدید کنند.‏ اما،‏ بَرنابا تمایل داشت که خویشاوندش مَرقُس را نیز همراه خود به این سفر ببرد.‏ از آنجایی که مَرقُس آنان را در پَمْفِلیّه تنها گذاشته بود،‏ پولُس با تصمیم بَرنابا مخالفت کرد.‏ «پس نزاعی سخت شد به حدّی که از یکدیگر جدا شده،‏ بَرنابا مَرقُس را برداشته،‏ به قِپرُس از راه دریا رفت.‏ اما،‏ پولُس سیلاس را اختیار کرد .‏ .‏ .‏ و از سوریه و قیلیقیه عبور کرده،‏ کلیساها را استوار می‌نمود.‏» (‏ اَعمال ۱۵:‏۳۶-‏۴۱‏)‏ از قرار معلوم،‏ مدتی بعد،‏ کدورت میان ایشان برطرف شد و مجدّداً با یکدیگر رابطه برقرار کردند،‏ زیرا در گزارش کتاب مقدّس آمده است که مَرقُس با پولُس در روم بود و آن رسول ذکر خیر او را کرد.‏ (‏ کُولُسیان ۴:‏۱۰؛‏ فِلیمون ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ تقریباً در سال ۶۵ د.‏م.‏،‏ پولُس در روم زندانی شد.‏ در آن هنگام،‏ او به تیموتاؤس گفت:‏ «مَرقُس را برداشته،‏ با خود بیاور زیرا که مرا به جهت خدمت مفید است.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۱۱‏)‏ ظاهراً پولُس توأم با ایمان در مورد رابطه‌اش با بَرنابا و مَرقُس دعا کرده بود.‏ در نتیجه،‏ صلح و «سلامتی خدا» مجدّداً بین آنان برقرار شد.‏ —‏ فیلِپّیان ۴:‏۶،‏ ۷‏.‏

۱۸.‏ آیا اَفُودیّه و سِنتیخی مشکل میان خود را حل کردند؟‏

^۱۸ البته به دلیل ناکاملی «همگیِ ما بسیار می‌لغزیم.‏» (‏ یعقوب ۳:‏۲‏)‏ در قرن اوّل،‏ مشکلی بین دو زن مسیحی پدید آمد.‏ پولُس خطاب به آنان چنین نوشت:‏ «از اَفُودیّه استدعا دارم و به سِنتیخی التماس دارم که در خداوند یک رأی باشند.‏» سپس،‏ خواهش کرد که به ایشان کمک شود و افزود:‏ «زیرا در جهاد انجیل با من شریک می‌بودند.‏» (‏ فیلِپّیان ۴:‏۱-‏۳‏)‏ به احتمال زیاد این زنان خداترس با اجرای نصایحی همچون نصیحت عیسی در متّیٰ ۵:‏۲۳،‏ ۲۴ مشکل میان خود را به طور صلح‌آمیزی حل کردند.‏ امروزه نیز رفتار کردن مطابق اصول کتاب مقدّس توأم با ایمان در برقراری و تداوم صلح بسیار مؤثر واقع می‌شود.‏

ایمان،‏ قدرت تحمّل به ما می‌دهد

۱۹.‏ اِسحاق و رِفقَه با وجود چه مشکلی ایمان خود را حفظ کردند؟‏

^۱۹ ایمان همچنین قدرت تحمّل مصایب را به ما می‌دهد.‏ شاید عضو تعمیدیافته‌ای از خانواده‌مان از دستور یَهُوَه نافرمانی و با شخصی بی‌ایمان ازدواج کرده است و به این دلیل افسرده شده‌ایم.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۳۹‏)‏ اِسحاق و رِفقَه به دلیل ازدواج پسرشان عیسو با زنان خدانشناس بسیار رنج می‌بردند.‏ زنان حِتّی عیسو «باعث تلخی جان اِسحاق و رِفقَه شدند،‏» به حدّی که رِفقَه گفت:‏ «به سبب دختران حِتّ از جان خود بیزار شده‌ام.‏ اگر یعقوب زنی از دختران حِتّ،‏ مثل اینانی که دختران این زمینند بگیرد،‏ مرا از حیات چه فایده خواهد بود.‏» (‏ پیدایش ۲۶:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۲۷:‏۴۶‏)‏ لیکن اِسحاق و رِفقَه به موجب چنین ضایعه‌ای ایمان خود را از دست ندادند.‏ امید است که ما نیز در موقعیت‌های دشوار زندگی ایمان خود را حفظ کنیم.‏

۲۰.‏ نَعُومی و روت چه نمونه‌ای در رابطه با ایمان از خود به جا گذاشتند؟‏

^۲۰ نَعُومی بیوه‌زنی مسن اهل یهودیه بود.‏ او می‌دانست که بعضی از زنان یهودا پسرانی می‌زاییدند که احتمالاً جدّ مسیح می‌شدند.‏ اما،‏ پسران نَعُومی درگذشته و فرزندی از خود به جا نگذاشته بودند.‏ خود نَعُومی نیز پیر شده بود و نمی‌توانست صاحب فرزند شود.‏ از این رو،‏ امیدی باقی نمانده بود که خانوادهٔ او دودمان مسیح را تشکیل دهد.‏ اما مدتی بعد،‏ عروس بیوه‌اش،‏ روت،‏ به همسری مرد مسنی به نام بُوعَز درآمد و پسری برای او زایید.‏ به این ترتیب،‏ او جدّهٔ عیسی مسیح شد!‏ (‏ پیدایش ۴۹:‏۱۰،‏ ۳۳؛‏ روت ۱:‏۳-‏۵؛‏ ۴:‏۱۳-‏۲۲؛‏ متّیٰ ۱:‏۱،‏ ۵‏)‏ ایمان نَعُومی و روت به ایشان قدرت تحمّل مصیبت را داد و سرانجام،‏ مسرّت فراوانی عایدشان شد.‏ بلی،‏ حفظ ایمان در مواقع مواجهه با مصایب،‏ شادی عظیمی را نصیب ما می‌گرداند.‏

۲۱.‏ چه فایده‌ای از ایمان ورزیدن عایدمان می‌شود و چه تصمیمی باید داشته باشیم؟‏

^۲۱ البته،‏ ما نمی‌توانیم بگوییم که در آینده چه اتفاقی برای ما خواهد افتاد.‏ لیکن می‌دانیم که ایمان ما را قادر می‌گرداند تا از عهدهٔ هر آزمایشی برآییم.‏ ایمان به ما شهامت می‌دهد و کمک می‌کند از خود صبر نشان دهیم؛‏ به ما کمک می‌کند والاترین اهداف را تعاقب کنیم و از زندگی پراجر و رضایت‌بخشی برخوردار شویم.‏ ایمان تأثیر مطلوبی بر رابطه‌مان با دیگران می‌گذارد و قدرت تحمّل مصایب را به ما می‌دهد.‏ امید است که همگی ‹از ایمانداران باشیم تا جان خود را دریابیم.‏› (‏ عبرانیان ۱۰:‏۳۹‏)‏ پس بگذار به قدرت و یاری خدای بامحبتمان،‏ یَهُوَه،‏ و برای تجلیل از نام او ایمانی قوی از خود نشان دهیم.‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• چگونه می‌توانی از روی کتاب مقدّس ثابت کنی که ایمان به ما شهامت می‌دهد؟‏

‏• چرا فرد با ایمان از زندگی رضایت‌بخشی برخوردار می‌شود؟‏

‏• ایمان چگونه به برقراری و تداوم صلح کمک می‌کند؟‏

‏• به چه دلیل می‌توان گفت که ایمان ورزیدن ما را قادر به تحمّل مصایب می‌گرداند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۳]‏

ایمان به نوح و خَنوخ شهامت داد تا قول و هشدار یَهُوَه را اعلام کنند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۴]‏

داشتن ایمانی همچون ایمان موسی،‏ ما را به تعاقب اهداف روحانی برمی‌انگیزاند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۵]‏

اطمینان داشتن از حمایت الٰهی موجب تقویت ایمان باراق،‏ دَبورَه و جِدْعُون شد