آیا واقعاً به انجیل ایمان داری؟
آیا واقعاً به انجیل ایمان داری؟
«ملکوت خدا نزدیک است. پس توبه کنید و به انجیل ایمان بیاورید.»—مَرقُس ۱:۱۵.
۱، ۲. مَرقُس ۱:۱۴، ۱۵ را توضیح بده.
در سال ۳۰ د.م. عیسی مسیح خدمت مهمی را در منطقهٔ جلیل آغاز کرد. او ‹به بشارت ملکوت خدا موعظه می‌کرد› و بسیاری از اهالی آن منطقه تحت تأثیر سخنان او قرار گرفته بودند. عیسی می‌گفت: «وقت تمام شد و ملکوت خدا نزدیک است. پس توبه کنید و به انجیل ایمان بیاورید.» — مَرقُس ۱:۱۴، ۱۵.
۲ برای عیسی «وقت» آن رسیده بود که خدمت موعظه‌اش را آغاز کند. برای مردم نیز «وقت» آن رسیده بود که به منظور حاصل نمودن رضایت خدا اصلاحاتی در زندگی خود ایجاد کنند. ( لوقا ۱۲:۵۴-۵۶) عیسی همچنین می‌گفت، «ملکوت خدا نزدیک است» زیرا شخصاً در مقام پادشاه منصوب یَهُوَه در میان ایشان حضور داشت. موعظهٔ او انسان‌های خوش‌قلب و صادق را به توبه برمی‌انگیخت. اما، آنان چگونه می‌توانستند به انجیل، یعنی بشارت، ابراز ایمان کنند؟ ما چگونه می‌توانیم ایمان خود را به انجیل ابراز کنیم؟
۳. انسان‌ها چگونه ایمان خود را به انجیل ابراز کرده‌اند؟
۳ پِطْرُس رسول نیز همچون عیسی مردم را به توبه دعوت کرد. در روز پَنْطیکاست سال ۳۳ د.م. پِطْرُس خطاب به یهودیان اورشلیم گفت: «توبه کنید و هر یک از شما به اسم عیسی مسیح به جهت آمرزش گناهان تعمید گیرید و عطای روح‌القدس را خواهید یافت.» در آن روز، چند هزار نفر به نشانهٔ توبه تعمید گرفتند و شاگردان عیسی شدند. ( اَعمال ۲:۳۸، ۴۱؛ ۴:۴) از سال ۳۶ د.م. غیریهودیان توبه‌کار نیز به جمع ایشان پیوستند. ( اَعمال ۱۰:۱-۴۸) در روزگار ما، ایمان به انجیل هزاران نفر را به توبه و روگردانی از گناه، وقف خویشتن به خدا و تعمید سوق داده است. این انسان‌های خوش‌قلب انجیل یا بشارت نجات را پذیرفته‌اند و به فدیهٔ عیسی ایمان ورزیده، عدالت را پیشه نموده‌اند و از منافع ملکوت خدا حمایت می‌کنند.
۴. ایمان چیست؟
۴ اما، ایمان چیست؟ پولُس رسول توضیح داد: «ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهانِ چیزهای نادیده.» ( عبرانیان ۱۱:۱) ایمانمان به کلام خدا سبب می‌شود که به وعده‌های او اعتماد کامل داشته باشیم، چنانکه گویی همهٔ آنها تحقق یافته‌اند. ایمان همچون قباله یا سند مالکیت یک مِلک است که گواهی می‌کند آن مِلک به شخص خاصی تعلّق دارد. ایمان همچنین «برهان» یا دلیلی می‌باشد برای اثبات «چیزهای نادیده،» به این معنی که قدرت ادراک و حس قدردانی فرد، وی را از واقعیت‌های غیرقابل‌روئیت آگاه و در مورد آنها مطمئن می‌سازد. — ۲قُرِنتیان ۵:۷؛ اَفَسُسیان ۱:۱۸.
ما نیاز به ایمان داریم!
۵. چرا برخورداری از ایمان حائز اهمیت است؟
۵ خدا ما را با نیاز روحانی خلق کرده است. لیکن ایمان را باید در خود پرورش دهیم. در واقع، کتاب مقدّس می‌گوید: «همه را ایمان نیست.» ( ۲تَسّالونیکیان ۳:۲) مسیحیان فقط در صورت ایمان ورزیدن می‌توانند وارث وعده‌های خدا شوند. ( عبرانیان ۶:۱۲) پولُس در نامهٔ خود به عبرانیان پس از اشاره به رفتار نمونهٔ مردان و زنان باایمان افزود: «چونکه ما نیز چنین اَبْر شاهدان را گرداگرد خود داریم، هر بار گران و گناهی را که ما را سخت می‌پیچد، دور بکنیم و با صبر در آن میدان که پیش روی ما مقرّر شده است بدویم، و به سوی پیشوا و کامل‌کنندهٔ ایمان یعنی عیسی نگران باشیم.» ( عبرانیان ۱۲:۱، ۲) آن ‹گناهی که ما را سخت می‌پیچد› چیست؟ آن گناه بی‌ایمانی است. ما مسیحیان به جهت حفظ و تقویت ایمان خود باید «به سوی پیشوا و کامل‌کنندهٔ ایمان یعنی عیسی نگران باشیم» و از رفتار او پیروی کنیم. همچنین باید از فساد اخلاقی حذر نماییم، با اَعمال جسم بجنگیم و از دام ماده‌گرایی، فلسفه‌های دنیوی و رسوم مغایر با اصول کتاب مقدّس بپرهیزیم. ( غَلاطیان ۵:۱۹-۲۱؛ کُولُسیان ۲:۸؛ ۱تیموتاؤس ۶:۹، ۱۰؛ یهودا ۳، ۴) به علاوه، باید یقین داشته باشیم که یَهُوَه با ماست، از ما نگهداری می‌کند و نصایح موجود در کلام او واقعاً مفید است.
۶، ۷. چرا دعا کردن برای ایمان در نظر یَهُوَه پسندیده است؟
۶ هیچ انسانی نمی‌تواند با نیروی ارادهٔ خود ایمان در خویشتن پدید آورد. ایمان ثمرهٔ روح‌القدس یا نیروی فعال خداست. ( غَلاطیان ۵:۲۲، ۲۳) حال، چگونه می‌توانیم ایمانمان را تقویت کنیم؟ عیسی گفت: «اگر شما . . . می‌دانید چیزهای نیکو را به اولاد خود باید داد، چند مرتبه زیادتر پدر آسمانی شما روح‌القدس را خواهد داد به هر که از او سؤال کند!» ( لوقا ۱۱:۱۳) پس بگذار در دعا از یَهُوَه تقاضا کنیم که از طریق روح‌القدس خود به ما ایمان بدهد تا بتوانیم حتی تحت سخت‌ترین اوضاع ارادهٔ او را به جا آوریم. — اَفَسُسیان ۳:۲۰.
۷ ضمناً، از تقاضای ایمان بیشتر نباید عار داشته باشیم، چرا که دعا کردن برای دریافت ایمان بیشتر، در نظر یَهُوَه عمل پسندیده‌ای است. در کتاب مقدّس می‌خوانیم، روزی عیسی قصد اخراج کردن دیوی از بدن پسر جوانی را داشت که پدر آن پسر با گریه و زاری گفت: «ایمان می‌آورم ای خداوند، بی‌ایمانی مرا امداد فرما.» ( مَرقُس ۹:۲۴) باری دیگر شاگردان عیسی از او تقاضا کردند و گفتند: «ایمان ما را زیاد کن.» ( لوقا ۱۷:۵) بنابراین، بگذار از یَهُوَه استدعا کنیم که ایمان را زیاد کند. یقین داشته باش که او چنین دعایی را اجابت خواهد کرد. — ۱یوحنّا ۵:۱۴.
ایمان به کلام خدا، امری حیاتی
۸. از ایمان ورزیدن به کلام خدا چه چیزی عایدمان می‌شود؟
۸ عیسی ساعاتی پیش از قربانی کردن جان خود، به پیروانش گفت: «دل شما مضطرب نشود! به خدا ایمان آورید به من نیز ایمان آورید.» ( یوحنّا ۱۴:۱) ما مسیحیان به خدا و پسر او ایمان داریم. به کلام خدا چطور؟ با مطالعهٔ کلام خدا و همچنین ایمان داشتن به هدایت مثمر آن و اجرای نصایحش برکات زیادی در زندگی عایدمان می‌گردد. — عبرانیان ۴:۱۲.
۹، ۱۰. مضمون یعقوب ۱:۵-۸ را در خصوص ایمان توضیح بده.
۹ گرچه زندگی ما انسان‌های ناکامل مملوّ از مشکلات است، ایمان به کلام خدا حقیقتاً به ما کمک می‌کند. ( ایّوب ۱۴:۱) چنانچه در آزمایشی گرفتار آییم و ندانیم چگونه از عهدهٔ آن برآییم، چه باید بکنیم؟ کلام خدا به ما چنین توصیه می‌کند: «اگر از شما کسی محتاج به حکمت باشد، سؤال بکند از خدایی که هر کس را به سخاوت عطا می‌کند و ملامت نمی‌نماید و به او داده خواهد شد. لٰکن به ایمان سؤال بکند و هرگز شک نکند زیرا هر که شک کند، مانند موج دریاست که از باد رانده و متلاطم می‌شود. زیرا چنین شخص گمان نبرد که از خداوند چیزی خواهد یافت. مرد دودل در تمام رفتار خود ناپایدار است.» — یعقوب ۱:۵-۸.
۱۰ یَهُوَه خدا ما را به دلیل برخوردار نبودن از حکمت و تقاضا برای آن مورد سرزنش قرار نمی‌دهد. او به ما کمک خواهد کرد تا با دید صحیح به آزمایشات و مشکلات بنگریم. ممکن است آیاتی را در رابطه با آن مشکل از زبان هم‌ایمانانمان بشنویم، و یا هنگام مطالعهٔ کتاب مقدّس، در ذهنمان تداعی شوند؛ یا شاید روح‌القدس به طریق‌های دیگر ما را هدایت کند. بنابراین، اگر ‹به ایمان سؤال کنیم و هرگز شک نکنیم› پدر آسمانی‌مان حکمت ضروری به جهت برآمدن از عهدهٔ آزمایشات را به ما عطا خواهد کرد. اما با داشتن شخصیتی همچون موج رانده‌شده از باد نمی‌توانیم انتظار دریافت هیچ نوع کمکی از او داشته باشیم. چرا؟ زیرا داشتن چنین شخصیتی نشانهٔ دودلی است. چنین شخصی در دعا و دیگر اَعمال، حتی در ایمان ورزیدن سست و بی‌همّت است. از این رو، باید به کلام خدا و نصایح آن ایمانی قوی داشته باشیم. اکنون، اجازه بده به بررسی چند نمونه از آن نصایح بپردازیم.
ایمان و امرار معاش
۱۱. ایمان به کلام خدا چه اطمینانی در رابطه با نیاز روزمره‌مان به ما می‌دهد؟
۱۱ آیا از فقر یا نوعی محرومیت رنج می‌بری؟ ایمان به کلام یَهُوَه ما را متقاعد می‌سازد که او در زمان حاضر، نیاز روزمره‌مان را برآورده می‌سازد و سرانجام، در دنیای جدید، برکات فراوانی را شامل حال محبّان خود خواهد گردانید. ( مزمور ۷۲:۱۶؛ لوقا ۱۱:۲، ۳) طی یک دورهٔ قحطی، یَهُوَه برای نبی خود ایلیّا غذا تهیه کرد و متعاقباً، با تأمین معجزه‌آسای آرد و روغن، یک زن، پسر وی و نیز ایلیّا را زنده نگاه داشت. تأمل بر روی این گزارش چقدر به ما قوّت قلب می‌دهد! ( ۱پادشاهان ۱۷:۲-۱۶) همچنین، زمانی که سپاهیان بابل اورشلیم را محاصره کرده بودند، یَهُوَه نیازهای اِرْمیای نبی را برآورده ساخت. ( اِرْمیا ۳۷:۲۱) اِرْمیا و ایلیّا می‌بایست در خوراک قناعت می‌کردند. با وجود این، یَهُوَه از آنان نگهداری می‌کرد و اجازه نمی‌داد که گرسنه بمانند. امروزه نیز یَهُوَه از کسانی که به او ایمان می‌ورزند نگهداری می‌کند. — متّیٰ ۶:۱۱، ۲۵-۳۴.
۱۲. ایمان ورزیدن چگونه در امرار معاش به ما کمک می‌کند؟
۱۲ البته با ایمان ورزیدن و اجرای اصول کتاب مقدّس صاحب ثروت نمی‌شویم. اما لااقل می‌توانیم نان شبمان را درآوریم. برای مثال، کتاب مقدّس به ما توصیه می‌کند که افراد صادق، مستعد و سختکوشی باشیم. ( امثال ۲۲:۲۹؛ جامعه ۵:۱۸، ۱۹؛ ۲قُرِنتیان ۸:۲۱) ارزش خوشنامی در محیط کار را نیز نباید دست کم بگیریم. حتی در مناطقی که یافتن شغل با دستمزد خوب دشوار است، اشخاص صادق، ماهر و ساعی راحت‌تر می‌توانند کار پیدا کرده، آن را حفظ کنند. شاید چنین اشخاصی مجبور باشند زندگی ساده‌ای را سر کنند، لیکن معمولاً از مایحتاج زندگی برخوردار می‌باشند و با خوشی و رضایت خاطر نانی را می‌خورند که برایش زحمت کشیده‌اند. — ۲تَسّالونیکیان ۳:۱۱، ۱۲.
نقش ایمان در تحمّل مصیبت
۱۳، ۱۴. چگونه ایمان ما را در تحمّل مصیبت یاری می‌کند؟
۱۳ کلام خدا به طور واقع‌بینانه‌ای نشان می‌دهد که تأثر و اندوه به هنگام از دست دادن یک عزیز، واکنشی طبیعی است. ابراهیم، پَطرِیارْخ وفادار، به دلیل مرگ همسر عزیزش سارَه عزاداری کرد. ( پیدایش ۲۳:۲) داود با شنیدن خبر مرگ پسرش اَبْشالُوم داغدیده شد. ( ۲سموئیل ۱۸:۳۳) حتی عیسی که انسانی کامل بود به موجب مرگ دوستش ایلعازَر گریست. ( یوحنّا ۱۱:۳۵، ۳۶) قاعدتاً وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم بشدّت متأثر و افسرده می‌شویم. اما ایمان ورزیدن به وعده‌های آمده در کلام خدا تحمّل چنین غمی را برای ما آسان‌تر می‌سازد.
۱۴ پولُس اظهار کرد: «به خدا امیدوارم چنانکه ایشان نیز قبول دارند که قیامت مردگان از عادلان و ظالمان نیز خواهد شد.» ( اَعمال ۲۴:۱۵) یَهُوَه ترتیبی داده است که در آینده فوج عظیمی از مردگان رستاخیز یابند. ما باید به این وعدهٔ یَهُوَه ایمان داشته باشیم. ( یوحنّا ۵:۲۸، ۲۹) کلام او مشخص می‌کند که ابراهیم، سارَه، اِسحاق، رِفقَه، یعقوب و لِیَه در زمرهٔ چنین رستاخیزیافتگانی خواهند بود. ( پیدایش ۴۹:۲۹-۳۲) عزیزان از دست‌رفته‌مان نیز از خواب مرگ خواهند برخاست و مجدّداً ایشان را در آغوش خواهیم گرفت. چه مسرّتی! ( مکاشفه ۲۰:۱۱-۱۵) البته، تا آن زمان، غم و غصه ادامه خواهد یافت. لیکن به سبب ایمانمان قادر خواهیم بود رابطه‌مان را با یَهُوَه حفظ کنیم و او نیز قدرت تحمّل مصایب را به ما خواهد داد. — مزمور ۱۲۱:۱-۳؛ ۲قُرِنتیان ۱:۳.
ایمان موجب تسلّی می‌شود
۱۵، ۱۶. الف) چرا احتمال می‌رود که حتی مؤمنین دچار یأس و افسردگی شوند؟ ب) چگونه می‌توانیم بر احساس افسردگی غلبه کنیم؟
۱۵ کلام خدا نشان می‌دهد که بعضی اوقات ممکن است حتی افراد باایمان افسرده شوند. ایّوب در زندگی با آزمایش دشواری روبرو شد و طی آن آزمایش، نزد خود تصوّر کرد یَهُوَه او را ترک کرده است. ( ایّوب ۲۹:۲-۵) اوضاع اسفناک اورشلیم و ویرانی دیوارهای آن موجب شد که نَحَمِیا شادی خود را از دست بدهد. ( نَحَمِیا ۲:۱-۳) پِطْرُس پس از انکار عیسی، بشدّت اندوهگین شد و «بیرون رفته زارزار بگریست.» ( لوقا ۲۲:۶۲) در این رابطه، پولُس به هم‌ایمانان خود در تَسّالونیکی گفت: «افسردگان را تسلّی دهید» (۱تَسّالونیکیان ۵:۱۴، دج) امروزه نیز بسیاری از خادمان باایمان یَهُوَه دچار افسردگی می‌شوند. حال، چگونه می‌توانیم بر احساس یأس و افسردگی غلبه کنیم و شادی خود را بازیابیم؟
۱۶ در زمان حاضر، ممکن است به دلیل شماری مسائل و مشکلات جدّی از افسردگی رنج ببریم. به جای نگریستن به آن مشکلات به عنوان مصیبتی بزرگ، شاید بتوانیم با اجرای اصول کتاب مقدّس آنها را یکی پس از دیگری از سر راه برداریم. به این ترتیب، احتمالاً از میزان افسردگی‌مان کاسته خواهد شد. فعالیت بدنی متعادل و استراحت کافی نیز می‌تواند مفید واقع شود. امر مسلّم این است که با ایمان ورزیدن به یَهُوَه و کلامش، بیشتر یقین حاصل خواهیم کرد که او به ما علاقه و توجه دارد، و نتیجتاً می‌توانیم سلامت روحانی خود را حفظ کنیم.
۱۷. از کجا می‌دانیم که یَهُوَه به ما توجه دارد؟
۱۷ پِطْرُس به ما دلگرمی می‌دهد و می‌گوید: «پس زیرِ دست زورآورِ خدا فروتنی نمایید تا شما را در وقت معین سرافراز نماید. و تمام اندیشهٔ خود را به وی واگذارید زیرا که او برای شما فکر می‌کند.» ( ۱پِطْرُس ۵:۶، ۷) مزمورنویس نیز چنین گفت: «خداوند جمیع افتادگان را تأیید می‌کند و خم‌شدگان را برمی‌خیزاند.» ( مزمور ۱۴۵:۱۴) این سخنان کلام خدا هستند. ما باید به آنها ایمان داشته باشیم. گرچه ممکن است افسردگی‌مان فوراً التیام نیابد، واقف بودن بر این واقعیت که می‌توانیم تمام نگرانی‌هایمان را به پدر آسمانی بامحبتمان واگذار کنیم چقدر دلگرم‌کننده است!
ایمان و آزمایشات زندگی
۱۸، ۱۹. ایمان چگونه به ما کمک می‌کند طی دوران بیماری بردباری نشان دهیم، و یا هم‌ایمانان بیمار خود را تسلّی دهیم؟
۱۸ به علاوه، ممکن است روزی خودمان و یا یکی از عزیزانمان مبتلا به بیماری سختی شویم و به این ترتیب، ایمانمان شدیداً تحت آزمایش قرار گیرد. اگرچه در کتاب مقدّس گزارشی در مورد شفای معجزه‌آسای مسیحیانی همچون اَپَفْرُدِتُس، تیموتاؤس و تَرُفیمُس نیامده است، می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه به آنان کمک کرد تا یارای تحمّل بیماری را داشته باشند. ( فیلِپّیان ۲:۲۵-۳۰؛ ۱تیموتاؤس ۵:۲۳؛ ۲تیموتاؤس ۴:۲۰) همچنین، مزمورنویس دربارهٔ «کسی که برای فقیر تفکّر می‌کند» گفت: «خداوند او را بر بستر بیماری تأیید خواهد نمود. تمامیِ خوابگاه او را در بیماری‌اش خواهی گسترانید.» ( مزمور ۴۱:۱-۳) سخن مزمورنویس چگونه به ما کمک می‌کند تا هم‌ایمانان بیمار خود را تسلّی دهیم؟
۱۹ یک طریق کمک روحانی، دعا کردن با اشخاص بیمار و برای ایشان است. امروزه، ما در دعا از یَهُوَه تقاضای شفای معجزه‌آسا برای مسیحیان بیمار نمی‌کنیم، لیکن می‌توانیم از او استدعا کنیم که نیروی روحانی لازم را به جهت بردباری طی دوران بیماری و نقاهت به آنان عطا کند و ایشان را استوار گرداند تا اینگونه سختی‌ها را با موفقیت پشت سر بگذارند. یَهُوَه بیقین آنان را تقویت خواهد کرد. همچنین نگریستن به آینده یعنی به زمانی که ‹ساکن زمین نخواهد گفت که بیمار هستم،› موجب تقویت ایمان این خادمان وفادار می‌شود. ( اِشَعْیا ۳۳:۲۴) در آینده‌ای نه چندان دور، عیسای رستاخیزیافته در مقام پادشاه ملکوت خدا، انسان‌های مطیع را برای همیشه از قید گناه، بیماری و مرگ آزاد خواهد ساخت. چه تسلّی‌ای! چقدر باید از یَهُوَه که ‹همهٔ مرض‌های ما را شفا می‌بخشد› و چنین امیدی به ما می‌دهد سپاسگزار باشیم! — مزمور ۱۰۳:۱-۳؛ مکاشفه ۲۱:۱-۵.
۲۰. ایمان چطور به ما کمک می‌کند تا متحمّل ‹روزهای بلای› دوران سالمندی شویم؟
۲۰ ایمان همچنین به ما کمک می‌کند تا متحمّل ‹روزهای بلای› دوران سالمندی شویم، یعنی زمانی که انسان بنیه و سلامتی خود را از دست می‌دهد. ( جامعه ۱۲:۱-۷) خادمان سالمند یَهُوَه می‌توانند دعای مزمورنویس مسن را به زبان آورند که گفت: «ای خداوند یَهُوَه، تو امید من هستی. . . . در زمان پیری مرا دور مینداز چون قوّتم زایل شود مرا ترک منما.» ( مزمور ۷۱:۵، ۹) این مزمورنویس در دوران پیری، خود را محتاج به دریافت مراقبت و حمایت از جانب یَهُوَه حس می‌کرد. همچنین مسیحیانی که موی خود را در خدمتگزاری به خدا سفید کرده‌اند به دلیل ایمانشان می‌توانند اطمینان داشته باشند که «بازوهای جاودانی» یَهُوَه به طور حتم از ایشان مراقبت خواهد کرد. — تثنیه ۳۳:۲۷.
به کلام خدا ایمان داشته باش
۲۱، ۲۲. ایمانمان چطور بر رابطه‌مان با یَهُوَه تأثیر می‌گذارد؟
۲۱ ایمانمان به انجیل و کلّ کلام خدا به ما کمک می‌کند تا بیشتر به یَهُوَه تقرّب جوییم. ( یعقوب ۴:۸) یَهُوَه سلطان تعالیٰ است. علاوه بر این، خالق و پدر ماست. ( اِشَعْیا ۶۴:۸؛ متّیٰ ۶:۹؛ اَعمال ۴:۲۴) مزمورنویس چنین سرایید: «تو پدر من هستی، خدای من و صخرهٔ نجات من.» ( مزمور ۸۹:۲۶) اگر ما نیز به یَهُوَه و کلام او ایمان داشته باشیم همچون مزمورنویس می‌توانیم یَهُوَه را «صخرهٔ نجات» خود بنامیم. چه موهبتی!
۲۲ یَهُوَه پدر مسیحیان مولود از روح و همچنین پدر یاران ایشان است، یعنی پدر مسیحیانی که امید زمینی دارند. ( رومیان ۸:۱۵) پس به پدر آسمانی‌ات ایمان داشته باش و بدان که او هیچ وقت تو را مأیوس نخواهد کرد. داود در این باره گفت: «چون پدر و مادرم مرا ترک کنند، آنگاه خداوند مرا برمی‌دارد.» ( مزمور ۲۷:۱۰) کلام یَهُوَه همچنین به ما اطمینان می‌دهد که «خداوند به خاطر نام عظیم خود قوم خود را ترک نخواهد نمود.» — ۱سموئیل ۱۲:۲۲.
۲۳. چه باید بکنیم تا بتوانیم رابطهٔ خود را برای همیشه با یَهُوَه حفظ کنیم؟
۲۳ البته، به جهت حفظ رابطه‌مان با یَهُوَه باید به انجیل یا بشارت ملکوت ایمان داشته باشیم و معتقد باشیم که کتاب مقدّس حقیقتاً کلام اوست. ( ۱تَسّالونیکیان ۲:۱۳) ما باید همچنین به یَهُوَه ایمان کامل داشته باشیم و بگذاریم کلام او چراغ و روشنایی راهمان باشد. ( مزمور ۱۱۹:۱۰۵؛ امثال ۳:۵، ۶) پس همواره به یَهُوَه دعا کن و اطمینان داشته باش که او برای تو دلسوزی می‌کند، به تو محبت می‌ورزد و از تو نگهداری می‌کند. به این ترتیب ایمانت رشد خواهد کرد.
۲۴. رومیان ۱۴:۸ چه تسلّی‌ای به ما می‌دهد؟
۲۴ ایمانمان ما را برانگیخت تا خود را برای همیشه به یَهُوَه وقف کنیم. همچنین، ایمان قوی داریم که حتی اگر دیده از جهان فرو بندیم، او همچنان ما را خادم وقف‌شدهٔ خود محسوب می‌دارد و در موعد مقرّر، به زندگی باز خواهد گردانید. «پس خواه زنده باشیم، خواه بمیریم، از آن خداوندیم.» ( رومیان ۱۴:۸) بگذار این امید تسلّی‌بخش را در دل خود جای داده، همواره به کلام خدا و انجیل ایمان بورزیم.
چگونه پاسخ می‌دهی؟
• ایمان چیست، و چرا به آن نیاز داریم؟
• چرا ایمان ورزیدن به انجیل و کلام خدا امری حیاتی است؟
• ایمان چگونه به ما کمک می‌کند تا از عهدهٔ آزمایشات گوناگون برآییم؟
• دانستن چه مطلبی باعث تقویت ایمانمان می‌شود؟
[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]
[تصاویر در صفحهٔ ۱۰]
اِرْمیا و ایلیّا مردان باایمانی بودند و به این دلیل، یَهُوَه از آنان نگهداری کرد
[تصاویر در صفحهٔ ۱۱]
ایّوب، پِطْرُس و نَحَمِیا ایمانی قوی داشتند