خلوص نیّت آیا برای رضامندی خدا کافی است؟
خلوص نیّت آیا برای رضامندی خدا کافی است؟
آیا داشتن خلوص نیّت برای ما مفید است؟ «خلوص نیّت» به معنای بی‌ریایی، صداقت، و روراستی است. داشتن چنین خصوصیتی پیوند دوستی ما را با دیگران قوی و صمیمانه می‌سازد. پولُس رسول خدمتگزاران و غلامان مسیحی را چنین ترغیب کرد: «در کلّیهٔ امور مطیع اربابان خود که مانند شما بشرند باشید و اطاعت شما فقط به خاطر این نباشد که تحت مراقبت هستید یا می‌خواهید دیگران را خوشنود سازید، بلکه با خلوص نیّت و خداترسی اطاعت کنید.» ( کُولُسیان ۳:۲۲، انجیل شریف) کدام کارفرماست که از کارمند صادق و بی‌ریا راضی نباشد؟ آری، کسانی که در کارهای خود خلوص نیّت و صداقت دارند شانس بیشتری برای یافتن شغل و حفظ آن دارند.
با این حال، دوستی ما با خدا، اهمیت این خصوصیت را بیشتر می‌کند. برای مثال، اسرائیلیان باستان، زمانی از برکات الٰهی برخوردار می‌شدند که دقیقاً مطابق شریعت عمل نموده، در تمام اعیاد شرکت می‌کردند. پولُس نیز در مورد پاکی جماعت، مسیحیان را چنین ترغیب کرد: «پس عید را نگاه داریم نه به خمیرمایهٔ کهنه و نه به خمیرمایهٔ بدی و شرارت، بلکه به فطیر ساده‌دلی و راستی.» ( ۱قُرِنتیان ۵:۸) آری، اگر می‌خواهیم دیانت ما مورد قبول خدا باشد، داشتن خلوص نیّت ضروری است. با این حال، چنانکه از آیه نیز پیداست ساده‌دلی یا خلوص نیّت به تنهایی کافی نیست. آنچه این خصوصیت را کامل می‌کند راستی یا حقیقت است.
احتمالاً، سازندگان و مسافران کشتی تایتانیک نیز واقعاً معتقد بودند که این کشتی غرق‌نشدنی است. با این حال، این کشتی اقیانوس‌پیما در نخستین سفر خود در سال ۱۹۱۲، در برخورد با یک کوه یخ غرق شد و ۱۵۱۷ نفر جان خود را از دست دادند. در قرن اوّل نیز برخی یهودیان با خلوص نیّت به درستی دیانت خود معتقد بودند، لیکن غیرت ایشان «از روی معرفت» نبود. ( رومیان ۱۰:۲) دیانت ما نیز زمانی مقبول خدا قرار می‌گیرد که با خلوص نیّت و بر مبنای اطلاعات صحیح باشد. شاهدان یَهُوَه با کمال میل حاضرند مفهوم خدمت به خدا با خلوص نیّت و راستی را برای شما توضیح دهند.