‏«در کلام من بمانید»‏

‏«اگر شما در کلام من بمانید،‏ فی‌الحقیقة شاگرد من خواهید شد.‏»‏‏—‏یوحنّا ۸:‏۳۱‏.‏

۱.‏ الف)‏ عیسی چه چیزی از خود بر زمین بر جای گذاشت؟‏ ب)‏ در این خصوص چه سؤالاتی مطرح می‌شود؟‏

عیسی مسیح بنیانگذار مسیحیت،‏ هنگام بازگشت به آسمان نه کتابی از خود بر جای گذاشت،‏ نه بنای یادبودی،‏ و نه ثروتی.‏ آنچه او از خود بر جای گذاشت شماری شاگرد و همچنین شرایط لازم برای شاگرد شدن بود.‏ در انجیل یوحنّا،‏ عیسی برای کسانی که خواهان پیروی از او هستند به سه شرط بسیار مهم اشاره می‌کند.‏ این سه شرط کدامند؟‏ چگونه می‌توانیم واجد این شرایط گردیم؟‏ و چگونه می‌توانیم تشخیص دهیم که شخصاً صلاحیت شاگردی مسیح را داریم؟‏ *

۲.‏ مطابق انجیل یوحنّا یکی از شرایط مهم شاگردی عیسی چیست؟‏

^۲ عیسی حدود شش ماه پیش از مرگ خود به اورشلیم رفت و به گروهی که برای برگزاری عید یک هفته‌ای خیمه‌ها جمع شده بودند موعظه کرد.‏ در نتیجه،‏ در اواسط ایّام عید «بسیاری از آن گروه بدو ایمان آوردند.‏» عیسی همچنان به موعظه کردن ادامه داد و در آخرین روز عید،‏ ‹بسیاری دیگر نیز بدو ایمان آوردند.‏› (‏ یوحنّا ۷:‏۱۰،‏ ۱۴،‏ ۳۱،‏ ۳۷؛‏ ۸:‏۳۰‏)‏ سپس،‏ عیسی به آن پیروان جدید خود یکی از شروط مهم شاگردی را متذکر شد که در انجیل یوحنّا چنین آمده است:‏ «اگر شما در کلام من بمانید،‏ فی‌الحقیقة شاگرد من خواهید شد.‏» —‏ یوحنّا ۸:‏۳۱‏.‏

۳.‏ برای ‹ماندن در کلام عیسی› به چه خصوصیتی نیاز داریم؟‏

^۳ منظور عیسی از بیان سخن فوق این نبود که ایمان پیروان جدیدش ناقص است.‏ او می‌خواست بگوید که اگر همچنان ایمانشان را به کلام او حفظ کنند و استوار بمانند می‌توانند شاگردان حقیقی او گردند.‏ آری،‏ آنها کلام عیسی را پذیرفته بودند،‏ لیکن می‌بایست در آن استوار می‌ماندند.‏ (‏ یوحنّا ۴:‏۳۴؛‏ عبرانیان ۳:‏۱۴‏)‏ عیسی از استواری به عنوان یکی از خصوصیات مهم پیروانش یاد کرد و در آخرین گفتگو با رسولانش در انجیل یوحنّا با دو بار استفاده از عبارت «تو همچنان از عقب من بیا» بر استوار ماندن تأکید کرد.‏ (‏ یوحنّا ۲۱:‏۱۹،‏ ۲۲‏،‏ د ج ‏)‏ بسیاری از مسیحیان اوّلیه به این پند عیسی عمل نمودند.‏ (‏ ۲یوحنّا ۴‏)‏ چه چیزی آنان را در استقامت و استواری یاری نمود؟‏

۴.‏ چه چیزی به مسیحیان اوّلیه کمک کرد تا استوار بمانند؟‏

^۴ یوحنّای رسول که حدود ۷۰ سال وفادارانه عیسی را پیروی نمود،‏ به عامل بسیار مهمی اشاره نمود.‏ او مسیحیان وفادار را چنین تحسین کرد:‏ «شما .‏ .‏ .‏ توانا هستید و کلام خدا در شما ساکن است و بر شریر غلبه یافته‌اید.‏» آن شاگردان مسیح در کلام خدا ماندند یا به عبارت دیگر استقامت ورزیدند زیرا کلام خدا در ایشان ساکن بود.‏ آنان برای آن سخنان الهامی ارزش بسیار قائل بودند.‏ (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۴،‏ ۲۴‏)‏ ما نیز اگر می‌خواهیم ‹تا به انتها صبر کنیم› یا استوار بمانیم باید کاری کنیم که کلام خدا در ما ساکن بماند.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۳‏)‏ چگونه؟‏ یکی از تشبیهات زیبای عیسی به این سؤال ما پاسخ می‌دهد.‏

‏‹شنیدن کلام›‏

۵.‏ الف)‏ عیسی در تشبیه خود از چه نوع خاک‌هایی نام می‌برد؟‏ ب)‏ در تشبیه عیسی بذر و خاک معرف چه چیزهایی هستند؟‏

^۵ عیسی برزگری را در حال بذرافشانی مثال زد.‏ این تشبیه را می‌توانیم در سه انجیل متّیٰ،‏ مَرقُس،‏ و لوقا بخوانیم.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۱-‏۹،‏ ۱۸-‏۲۳؛‏ مَرقُس ۴:‏۱-‏۹،‏ ۱۴-‏۲۰؛‏ لوقا ۸:‏۴-‏۸،‏ ۱۱-‏۱۵‏)‏ با خواندن این آیات متوجه می‌شویم که نکتهٔ اصلی تشبیه عیسی ثمرات متفاوتی است که از  افتادن بذرهایی مشابه بر خاک‌های متفاوت به بار می‌آید.‏ خاک نوع اوّل سخت،‏ نوع دوّم کم‌عمق،‏ و نوع سوّم مملوّ از خار است.‏ خاک نوع چهارم برخلاف سه نوع دیگر خاکی «نیکو» توصیف شده است.‏ مطابق توضیح عیسی بذر همان پیام ملکوت است که در کلام خدا نوشته شده،‏ و خاک معرف وضعیت دل افراد است.‏ همهٔ افرادی که با خاک‌های مختلف معرفی شده‌اند تشابهاتی با هم دارند،‏ با این حال،‏ کسانی که با خاک نیکو توصیف شده‌اند مشخصه‌ای دارند که آنان را از دیگران متمایز می‌کند.‏

۶.‏ الف)‏ نوع چهارم خاک چگونه از سه نوع دیگر متمایز می‌شود،‏ و مفهوم آن چیست؟‏ ب)‏ شاگردان مسیح برای استوار ماندن به چه چیز نیاز دارند؟‏

^۶ لوقا ۸:‏۱۲-‏۱۵ نشان می‌دهد که در هر چهار مورد افراد «کلام را می‌شنوند.‏» اما،‏ کسانی که دلی «راست و نیکو» دارند نه تنها ‹کلام را می‌شنوند› بلکه «آن را نگاه می‌دارند و با صبر،‏ ثمر می‌آورند.‏» خاک نیکو خاکی نرم و عمیق است که بذر می‌تواند عمیقاً در آن ریشه کند و جوانه زده،‏ ثمر آورد.‏ (‏ لوقا ۸:‏۸‏)‏ به همین شکل،‏ کسانی که دلی نیکو دارند کلام خدا را درمی‌یابند،‏ به آن ارج می‌نهند،‏ و زندگی خود را وقف آن می‌سازند.‏ (‏ رومیان ۱۰:‏۱۰؛‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۷‏)‏ کلام خدا در دل ایشان ساکن می‌گردد و در نتیجه با صبر و استواری ثمر می‌آورند.‏ آری،‏ شاگردان مسیح برای استوار ماندن می‌باید عشق و علاقه‌ای عمیق به کلام خدا در خود ایجاد کنند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۴:‏۱۵‏)‏ چگونه می‌توانیم چنین عشق و علاقه‌ای را در خود به وجود آوریم؟‏

وضعیت دل و تعمّق

۷.‏ کتاب مقدّس در رابطه با چه عملی از دل نیکو یاد می‌کند؟‏

^۷ توجه کن کتاب مقدّس در رابطه با چه عملی از دل راست و نیکو یاد می‌کند.‏ «دل مرد عادل در جواب دادن تفکّر می‌کند.‏» ‏(‏ امثال ۱۵:‏۲۸‏)‏ «سخنان زبانم و تفکّر دلم منظور نظر تو باشد.‏» (‏ مزمور ۱۹:‏۱۴‏)‏ ‏«تفکّر دل من فطانت است.‏» —‏ مزمور ۴۹:‏۳‏.‏

۸.‏ الف)‏ در خواندن کتاب مقدّس چه شیوه‌ای صحیح و چه شیوه‌ای اشتباه است؟‏ ب)‏ دعا و تعمّق در کلام خدا چه فوایدی دارد؟‏ (‏ کادر ‹ در راستی استوار باش› ملاحظه شود.‏)‏

^۸ ما نیز می‌باید مانند این نگارندگان کتاب مقدّس با قدردانی و همراه با دعا در کلام خدا و فعالیت‌های او تفکّر و تعمّق کنیم.‏ هنگام خواندن کتاب مقدّس یا نشریات مبتنی بر آن،‏ نباید همچون توریست‌های شتابزده‌ای رفتار کنیم که از این چشم‌انداز به آن چشم‌انداز می‌روند و به جای آن که از مناظر لذّت ببرند مرتب عکس می‌گیرند.‏ هنگام مطالعهٔ کتاب مقدّس نیز می‌باید گاهی تأمل کنیم و به اصطلاح از مناظر لذّت ببریم.‏ * وقتی آرام و بدون عجله در کلام خدا تفکّر می‌کنیم این کلام به دلمان می‌نشیند.‏ احساسات و طرزفکر ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ همچنین ما را بر آن می‌دارد تا حرف دل خود را در دعا با خدا در میان بگذاریم.‏ بدین ترتیب پیوند محبتمان با یَهُوَه قوی گشته،‏ ما را بر آن می‌دارد تا حتی در سخت‌ترین شرایط از پسر او عیسی پیروی کنیم.‏ (‏ متّیٰ ۱۰:‏۲۲‏)‏ بدیهی است که اگر می‌خواهیم تا به آخر وفاداری‌مان را به خدا حفظ کنیم می‌باید در آنچه خدا به ما می‌گوید تعمّق و تفکّر کنیم.‏ —‏ لوقا ۲۱:‏۱۹‏.‏

۹.‏ چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که خاک دلمان همیشه پذیرای کلام خدا خواهد ماند؟‏

^۹ عیسی در تشبیه خود نشان داد که موانعی ممکن است مانع رشد بذر که در اینجا به مفهوم کلام  خداست شود.‏ اگر می‌خواهیم شاگرد وفادار عیسی باقی بمانیم می‌باید (‏ ۱)‏ موانعی را که به شرایط نامساعد خاک‌ها تشبیه شده‌اند تشخیص دهیم و (‏ ۲)‏ ببینیم چه اقداماتی برای از میان برداشتن یا اجتناب از آن ضروری است.‏ با این کار می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که خاک دلمان همیشه پذیرای بذر ملکوت خواهد ماند و محصول فراوان به بار خواهد آورد.‏

‏«بر کنارهٔ راه» —‏ زندگی پرمشغله

۱۰.‏ در تشبیه عیسی نخستین نوع خاک چه خصوصیتی دارد،‏ و مفهوم آن چیست؟‏

^۱۰ اوّلین نوع خاک،‏ خاک «کنارهٔ راه» است که بذرهای روی آن ‹پایمال می‌شوند.‏› (‏ لوقا ۸:‏۵‏)‏ خاک حاشیهٔ کشتزارها به علت عبور و مرور زیاد کوبیده و سخت می‌شود.‏ (‏ مَرقُس ۲:‏۲۳‏)‏ کسانی نیز که بیش از حد وقت و انرژی‌شان را صرف رفت و آمدها و مشغولیت‌های دنیوی می‌کنند فرصتی به بذر کلام خدا نمی‌دهند تا در عمق دلشان بنشیند.‏ ایشان کلام را می‌شنوند لیکن بر آن تعمّق نمی‌کنند و در نتیجه خاک سخت دلشان بذر کلام را پس می‌زند.‏ و پیش از آنکه اندک علاقه‌ای به کلام در دلشان ایجاد شود «ابلیس آمده کلام را از دل‌های ایشان می‌رباید،‏ مبادا ایمان آورده نجات یابند.‏» آیا می‌توان از چنین موانعی اجتناب کرد؟‏

۱۱.‏ چگونه می‌توانیم از سخت شدن خاک دل جلوگیری کنیم؟‏

^۱۱ ما می‌توانیم کاری کنیم که خاک دلمان همچون خاک کنارهٔ راه سخت و بی‌ثمر نشود.‏ خاک کوبیده و سخت را با شخم زدن و منحرف کردن مسیر عبور و مرور می‌توان به خاکی نرم و حاصلخیز مبدّل ساخت.‏ به همین شکل،‏ خاک دل را نیز می‌توان با صرف اوقاتی برای مطالعهٔ کلام خدا و تعمّق در آن نرم و حاصلخیز نمود.‏ نکتهٔ مهم این است که تمام وقتمان را صرف امور روزمرهٔ زندگی نکنیم.‏  ‏(‏ لوقا ۱۲:‏۱۳-‏۱۵‏)‏ بلکه سعی کنیم اوقاتی را به تعمّق در «چیزهای بهتر» یعنی امور مهم‌تر زندگی اختصاص دهیم.‏ —‏ فیلِپّیان ۱:‏۹-‏۱۱‏.‏

‏«بر سنگلاخ» —‏ ترس و واهمه

۱۲.‏ دلیل اصلی خشک شدن جوانه در نوع دوّم خاک که عیسی در تشبیه خود به کار برد چیست؟‏

^۱۲ بذری که بر خاک نوع دوّم می‌افتد،‏ مانند خاک نوع اوّل در سطح آن باقی نمی‌ماند،‏ بلکه حتی ریشه کرده جوانه می‌زند.‏ با این حال،‏ هنگامی که خورشید بالا می‌آید گرما جوانه را خشک و پژمرده می‌کند.‏ در اینجا نکتهٔ مهمی وجود دارد.‏ دلیل اصلی پژمرده شدن جوانه گرمای خورشید نیست.‏ زیرا در خاک نیکو نیز گیاه در معرض اشعهٔ خورشید قرار می‌گیرد ولی گرما آن را خشک نمی‌کند،‏ بلکه حتی شکوفا می‌سازد.‏ پس علت خشک شدن جوانه چیست؟‏ عیسی توضیح می‌دهد:‏ «چون که زمین عمق نداشت» و «رطوبتی نداشت» جوانه خشک شد.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۵،‏ ۶؛‏ لوقا ۸:‏۶‏)‏ آری،‏ وجود بستری از «سنگلاخ» زیر قشر نازک خاک مانع می‌شود که جوانه ریشهٔ خود را به خاک مرطوب برساند و خود را استوار سازد.‏ پس دلیل خشک شدن جوانه در واقع کم‌عمق بودن خاک است.‏

۱۳.‏ چه افرادی به خاک کم‌عمق تشبیه شده‌اند،‏ و دلیل اصلی ترس ایشان چیست؟‏

^۱۳ عیسی در این قسمت از تشبیه خود به کسانی اشاره می‌کند که «کلام را می‌شنوند،‏ آن را به شادی می‌پذیرند» و حتی «تا مدتی» غیورانه از آن پیروی می‌کنند.‏ (‏ لوقا ۸:‏۱۳‏)‏ اما وقتی در معرض گرمای سوزان ‹سختی‌ها› قرار می‌گیرند می‌هراسند و چنان شادی و توان خود را از دست می‌دهند که دیگر عیسی را پیروی نمی‌کنند.‏ (‏ متّیٰ ۱۳:‏۲۱‏)‏ البته دلیل اصلی ترس ایشان سختی و مخالفت نیست چرا که میلیون‌ها نفر از شاگردان مسیح با چنین سختی‌ها و مخالفت‌هایی روبرو می‌شوند و با این حال وفادار می‌مانند.‏ (‏ ۲قُرِنتیان ۲:‏۴؛‏ ۷:‏۵‏)‏ آنچه باعث ترس و کناره‌گیری از حقیقت می‌شود،‏ موانع سنگ‌مانندی در دل ایشان است که نمی‌گذارد در موضوعات بناکننده و روحانی تعمّق کنند.‏ لذا علاقه به یَهُوَه و کلام او در دلشان خیلی سطحی ریشه می‌کند و در نتیجه قادر نیستند در مقابل سختی‌ها مقاومت کنند.‏ چگونه می‌توان از چنین وضعیتی جلوگیری کرد؟‏

۱۴.‏ برای اجتناب از کم‌عمق شدن خاک دل چه اقداماتی لازم است؟‏

^۱۴ فرد باید بررسی کرده،‏ ببیند که در دلش موانع سنگ‌مانندی همچون دلخوری ریشه‌دار،‏ خودخواهی نهفته،‏ یا احساسات خشک و پنهان دیگری از این قبیل جای نگرفته باشد.‏ و اگر از وجود آن مطلع شد اطمینان داشته باشد که کلام خدا قادر است آن را خرد کرده،‏ از میان بردارد.‏ (‏ اِرْمیا ۲۳:‏۲۹؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۲؛‏ عبرانیان ۴:‏۱۲‏)‏ در این خصوص تعمّقی همراه با دعا باعث می‌شود «کلامِ کاشته‌شده» عمیقاً در دل فرد ریشه کند.‏ (‏ یعقوب ۱:‏۲۱‏)‏ به این شکل،‏ شخص نیروی لازم را به دست می‌آورد تا بر دلسردی و یأس غلبه کند و با اراده‌ای استوار در مقابل سختی‌ها وفادار بماند.‏

‏«در میان خارها» —‏ دلی منقسم

۱۵.‏ الف)‏ در تشبیه عیسی چرا خاک نوع سوّم بویژه برای ما مسیحیان درخور توجه است؟‏ ب)‏ سرانجام در نوع سوّم خاک چه پیش می‌آید،‏ و دلیل آن چیست؟‏

^۱۵ نوع سوّم خاک یعنی خاکی که در آن خار می‌روید بویژه برای ما مسیحیان بسیار درخور توجه است چرا که از برخی جهات به خاک نیکو شباهت دارد.‏ در این خاک نیز مانند خاک نیکو بذر ریشه کرده جوانه می‌زند.‏ در آغاز تفاوتی در رشد گیاهان در این دو نوع خاک دیده نمی‌شود.‏ اما،‏ پس از مدتی در خاک نوع سوّم شرایطی به وجود می‌آید که گیاه را خفه می‌کند.‏ این خاک برخلاف خاک نیکو مملوّ از خار می‌شود.‏ وقتی گیاه از خاک سر برون می‌آورد در رقابت با خارهایی که ‹با آن نموّ می‌کند› قرار می‌گیرد.‏ در آغاز هر دو نوع گیاه برای مواد غذایی،‏ نور،‏ و فضا تلاش می‌کنند،‏ اما سرانجام خارها بزرگ شده،‏ بر گیاه سایه می‌افکنند و ‹آن را خفه می‌کنند.‏› —‏ لوقا ۸:‏۷‏.‏

۱۶.‏ الف)‏ چه کسانی به خاکی که در آن خار می‌روید تشبیه شده‌اند؟‏ ب)‏ بر طبق سه انجیل خارها معرف چه چیزی هستند؟‏ —‏ پاورقی ملاحظه شود.‏

^۱۶ چه کسانی را می‌توان به خاکی که در آن خار می‌روید تشبیه کرد؟‏ عیسی توضیح می‌دهد که اینها  ‏«اشخاصی می‌باشند که چون شنوند می‌روند و اندیشه‌های روزگار و دولت و لذّات آن ایشان را خفه می‌کند و هیچ میوه به کمال نمی‌رسانند.‏» (‏ لوقا ۸:‏۱۴‏)‏ درست همانگونه که بذر و خار با هم در این نوع خاک رشد می‌کنند،‏ برخی نیز سعی دارند هم کلام خدا را در دل بپرورانند و هم ‹لذّات روزگار› را.‏ حقایق کلام خدا در دل این افراد رشد می‌کند،‏ لیکن فعالیت‌های دیگری نیز در کنار آن رشد کرده،‏ با آن به رقابت می‌پردازند.‏ چنین کسانی در واقع دل خود را به دو بخش تقسیم می‌کنند.‏ (‏ لوقا ۹:‏۵۷-‏۶۲‏)‏ این کار ایشان باعث می‌شود تا وقت کافی برای دعا و تفکّر عمیق در کلام خدا نداشته باشند و نتوانند آن را در دل پرورانده،‏ برای آن قدردانی لازم پیدا کنند و در نتیجه یارای تحمّل سختی‌ها را داشته باشند.‏ بتدریج علایق غیرروحانی علایق روحانی ایشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد و سرانجام آن را کاملاً ‹خفه می‌کند.‏›‏ * چه عاقبت تلخی برای کسانی که با تمام دل به یَهُوَه محبت نمی‌ورزند!‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۲۴؛‏ ۲۲:‏۳۷‏.‏

۱۷.‏ اگر می‌خواهیم آنچه عیسی به خار تشبیه کرد ما را ‹خفه نکند› چه تصمیمی در زندگی ضروری است؟‏

^۱۷ اگر به جای مادیات به امور روحانی اولویت دهیم،‏ دردها و لذّات این دنیا نمی‌توانند ما را ‹خفه کنند.‏› (‏ متّیٰ ۶:‏۳۱-‏۳۳؛‏ لوقا ۲۱:‏۳۴-‏۳۶‏)‏ به همین دلیل هرگز نباید در خواندن و تعمّق در کلام خدا کوتاهی کنیم.‏ کسانی که زندگی خود را تا حد امکان ساده می‌کنند وقت بیشتری برای دعا و تعمّق می‌یابند.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۶-‏۸‏)‏ چنین خادمانی،‏ با این کار در واقع خارها را از خاک دل خود بیرون می‌کشند تا مواد غذایی،‏ نور،‏ و فضای بیشتری برای جوانهٔ ملکوت فراهم آورند،‏ و یَهُوَه ایشان را برکت می‌دهد.‏ خواهر ۲۶ ساله‌ای به نام ساندرا می‌گوید:‏ «وقتی به برکاتی که از خدمت به یَهُوَه کسب کرده‌ام فکر می‌کنم،‏ می‌بینیم که هیچ چیز این سیستم را نمی‌توان با آن مقایسه کرد!‏» —‏ مزمور ۸۴:‏۱۱‏.‏

۱۸.‏ ما مسیحیان چگونه می‌توانیم با استواری و صبر در کلام خدا بمانیم؟‏

^۱۸ واضح است که همهٔ ما شاگردان مسیح،‏ چه پیر و چه جوان تا وقتی در کلام خدا خواهیم ماند و مسیح را با استواری شاگردی خواهیم کرد که کلام خدا در ما ساکن باشد.‏ پس باید مواظب باشیم خاک دلمان سخت،‏ کم‌عمق،‏ یا پر از گیاهان خاردار نگردد،‏ و تلاش کنیم آن را نرم و عمیق نگاه داریم.‏ این کار باعث می‌شود کلام خدا در دل ما پرورش یافته،‏ با استواری و ‹صبر ثمر آوریم.‏› —‏ لوقا ۸:‏۱۵‏.‏

‏[پاورقی‌ها]‏

چگونه پاسخ می‌دهی؟‏

‏• چرا لازم است ‹ در کلام عیسی باقی بمانیم›؟‏

‏• چگونه می‌توانیم کلام خدا را در دل نگاه داریم؟‏

‏• چهار نوع خاکی که عیسی در تشبیه خود به کار برد معرف چه افرادی هستند؟‏

‏• چگونه می‌توانی فرصتی برای تعمّق در کلام خدا بیابی؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر در صفحهٔ ۱۹]‏

‏‹ در راستی استوار باش›‏

بسیاری از شاگردان قدیمی و باسابقهٔ مسیح طی سالیان متمادی نشان دادند که در حقیقت ‹و راستی استوار› می‌باشند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۱۲‏)‏ چه چیزی به ایشان استقامت بخشید؟‏ به برخی از اظهارات ایشان توجه کن.‏

«من هر شب قبل از خواب کمی کتاب مقدّس را می‌خوانم و بعد از دعا در مورد مطلبی که خواندم فکر می‌کنم.‏» —‏ جین،‏ تعمید در سال ۱۹۳۹.‏

«فکر اینکه یَهُوَه با مقام والایش به ما چنین محبت عمیقی دارد به من احساس امنیت می‌دهد و تشویقم می‌کند تا به او وفادار بمانم.‏» —‏ پاتریشیا،‏ تعمید در سال ۱۹۴۶.‏

«مطالعه مرتب کتاب مقدّس و تعمّق در ‹عمق‌های خدا› به من کمک کرد تا با استواری یَهُوَه را خدمت کنم.‏» —‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۰‏؛‏ آنا،‏ تعمید در سال ۱۹۳۹.‏

«من موقع خواندن کتاب مقدّس و نشریات مبتنی بر آن سعی می‌کنم دل و نیّت باطنی‌ام را بررسی کنم.‏» —‏ زِلدا،‏ تعمید در سال ۱۹۴۳.‏

«بهترین لحظات برای من اوقاتی است که در حین قدم زدن با یَهُوَه صحبت می‌کنم و سفرهٔ دلم را پیش او باز می‌کنم.‏» —‏ رالف،‏ تعمید در سال ۱۹۴۷.‏

«من روز خودم را با خواندن کتابچهٔ آیهٔ روز و کتاب مقدّس آغاز می‌کنم.‏ این کار موضوع تازه‌ای را به ذهنم می‌آورد تا طی روز در مورد آن فکر کنم.‏» —‏ ماری،‏ تعمید در سال ۱۹۳۵.‏

«مطالعهٔ آیه به آیهٔ متون کتاب مقدّس برای من بسیار تشویق‌آمیز است.‏» —‏ دَنیِل،‏ تعمید در سال ۱۹۴۶.‏

تو چه اوقاتی را به تعمّق در کلام خدا و دعا اختصاص داده‌ای؟‏ —‏ دانیال ۶:‏۱۰ب؛‏ مَرقُس ۱:‏۳۵؛‏ اَعمال ۱۰:‏۹‏.‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

اگر به امور روحانی اولویت دهیم با استواری و ‹صبر ثمر به بار خواهیم آورد›‏