‏«میوهٔ بسیار بیاورید»‏

‏«جلال پدر من آشکارا می‌شود به اینکه میوهٔ بسیار بیاورید و شاگرد من بشوید.‏»‏‏—‏یوحنّا ۱۵:‏۸‏.‏

۱.‏ الف)‏ برای آن که رسولان عیسی شاگرد او باقی بمانند باید واجد چه شرط دیگری می‌بودند؟‏ ب)‏ چه سؤالاتی در این خصوص مطرح می‌گردد؟‏

عیسی در شب پیش از مرگش از صمیم قلب و با حوصلهٔ تمام رسولانش را دلگرمی داد.‏ با اینکه از نیمه‌های شب گذشته بود با محبت بسیار همچنان به صحبت‌هایش ادامه داد و به آنان یادآوری کرد که به چه شرط دیگری می‌توانند شاگردان او باقی بمانند.‏ او گفت:‏ «جلال پدر من آشکارا می‌شود به اینکه میوهٔ بسیار بیاورید و شاگرد من بشوید.‏» (‏ یوحنّا ۱۵:‏۸‏)‏ آیا ما نیز واجد این شرط شاگردی عیسی می‌باشیم؟‏ به علاوه،‏ ‹میوهٔ بسیار آوردن› به چه مفهوم است؟‏ برای پاسخ به این سؤالات سخنان آن شب عیسی را با هم بررسی می‌کنیم.‏

۲.‏ عیسی در شب پیش از مرگش از چه تشبیهی استفاده می‌کند؟‏

^۲ پند عیسی در خصوص میوه آوردن مربوط به تشبیهی می‌شد که پیش از آن به کار برده بود.‏ عیسی اظهار داشت:‏ «من تاک حقیقی هستم و پدر من باغبان است.‏ هر شاخه‌ای در من که میوه نیاورد،‏ آن را دور می‌سازد و هر چه میوه آرد آن را پاک می‌کند تا بیشتر میوه آورد.‏ الحال شما به سبب کلامی که به شما گفته‌ام پاک هستید.‏ در من بمانید و من در شما.‏ همچنانکه شاخه از خود نمی‌تواند میوه آورد اگر در تاک نماند،‏ همچنین شما نیز اگر در من نمانید.‏ من تاک هستم و شما شاخه‌ها .‏ .‏ .‏ جلال پدر من آشکارا می‌شود به اینکه میوهٔ بسیار بیاورید و شاگرد من بشوید.‏ همچنان که پدر مرا محبت نمود،‏ من نیز شما را محبت نمودم؛‏ در محبت من بمانید.‏ اگر احکام مرا نگاه دارید،‏ در محبت من خواهید ماند.‏» —‏ یوحنّا ۱۵:‏۱-‏۱۰‏.‏

۳.‏ پیروان عیسی چگونه می‌توانند میوه آورند؟‏

^۳ عیسی یَهُوَه را به باغبان،‏ خود را به تاک،‏ و رسولانش را به شاخه‌های تاک تشبیه می‌کند و می‌گوید تا زمانی که رسولانش ‹ در وی بمانند› میوه خواهند آورد.‏ سپس در این مورد که چگونه رسولان می‌توانند اتحاد خود را با وی حفظ کنند چنین توضیح می‌دهد:‏ «اگر احکام مرا نگاه دارید،‏ در محبت من خواهید ماند.‏» بعدها یوحنّای رسول در اشاره به همین سخنان گفت:‏ «هر که احکام [مسیح] را نگاه دارد،‏ در او ساکن است.‏»‏ * (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۲۴؛‏ ۳:‏۲۳‏)‏ بنابراین،‏ پیروان مسیح با نگاه داشتن احکام او در وی می‌مانند،‏ یعنی با او متحد می‌شوند و حاصل این اتحاد میوهٔ بسیار است.‏ اما،‏ این میوه چه ماهیتی دارد؟‏

موقعیت برای پیشرفت

۴.‏ اینکه یَهُوَه شاخه‌های بدون میوه را «دور می‌سازد» نشانگر چیست؟‏

^۴ عیسی توضیح می‌دهد که یَهُوَه شاخه‌های بدون میوه را «دور می‌سازد،‏» یعنی هَرَس می‌کند.‏ این موضوع نشانگر چیست؟‏ این موضوع نشان می‌دهد که اوّلاً،‏ همهٔ شاگردان مسیح می‌باید میوه آورند،‏ و دوّماً،‏ قطع نظر از موقعیت و ضعف‌های آنان همگی از عهدهٔ این کار برمی‌آیند.‏ چرا که اگر از عهدهٔ این کار برنمی‌آمدند بی‌انصافی بود که یَهُوَه به چنین دلیلی آنان را ‹ دور سازد› و از ایشان سلب صلاحیت کند.‏ —‏ مزمور ۱۰۳:‏۱۴؛‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳؛‏ ۱یوحنّا ۵:‏۳‏.‏

۵.‏ الف)‏ تشبیه عیسی چگونه نشان می‌دهد که همهٔ ما می‌توانیم پیشرفت کنیم و میوهٔ بیشتری آوریم؟‏ ب)‏ دو نوع میوه‌ای که بررسی خواهیم کرد کدامند؟‏

^۵ تشبیه عیسی در مورد تاک همچنین نشان می‌دهد که هر یک از ما می‌باید در حد توانایی و بنا به موقعیت خود در فعالیت‌های مربوط به شاگردی مسیح پیشرفت کند.‏ به گفتهٔ عیسی در این خصوص توجه کن:‏ «هر شاخه‌ای در من که میوه نیاورد،‏ آن را دور می‌سازد و هر چه میوه آرد آن را پاک می‌کند تا بیشتر میوه آورد.‏» (‏ یوحنّا ۱۵:‏۲‏)‏ عیسی در اواخر این تشبیه پیروان خود را تشویق می‌کند که ‏‹میوهٔ بسیار› آورند.‏ (‏ آیهٔ ۸‏)‏ مفهوم این گفته چیست؟‏ مفهوم این است که هرگز نباید تنبلی و اهمال کنیم.‏ (‏ مکاشفه ۳:‏۱۴،‏ ۱۵،‏ ۱۹‏)‏ بلکه باید ببینیم در چه زمینه‌هایی می‌توانیم پیشرفت کنیم و میوهٔ بیشتری به بار آوریم.‏ چه نوع میوه‌هایی را باید سعی کنیم بیشتر به بار آوریم؟‏ (‏ ۱)‏ میوه یا «ثمرهٔ روح» و (‏ ۲)‏ میوهٔ ملکوت.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳؛‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏.‏

 میوهٔ خصوصیات مسیحی

۶.‏ عیسی مسیح چگونه بر اهمیت نخستین خصوصیت ثمرهٔ روح تأکید کرد؟‏

^۶ اوّلین خصوصیت «ثمرهٔ روح» محبت است.‏ روح‌القدس موقعی محبت را در مسیحیان ایجاد می‌کند که ایشان حکمی را که عیسی قبل از نقل حکایت تاک پربار عنوان کرد به جا آورند.‏ عیسی به رسولانش چنین گفت:‏ «به شما حکمی تازه می‌دهم که یکدیگر را محبت نمایید.‏» (‏ یوحنّا ۱۳:‏۳۴‏)‏ عیسی در آخرین شب زندگی خود بر روی زمین بارها طی سخنانش اهمیت ابراز محبت را به رسولانش یادآوری کرد.‏ —‏ یوحنّا ۱۴:‏۱۵،‏ ۲۱،‏ ۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۱۵:‏۱۲،‏ ۱۳،‏ ۱۷‏.‏

۷.‏ پِطْرُس رسول رابطهٔ بین میوه آوردن و نشان دادن خصوصیات مسیحی را چگونه روشن ساخت؟‏

^۷ پِطْرُس که در آنجا حضور داشت،‏ بخوبی پی‌برد که شاگردان واقعی عیسی می‌باید محبت و دیگر خصوصیات مربوط به آن را همانگونه که عیسی نشان می‌داد از خود نشان دهند.‏ سال‌ها بعد،‏ پِطْرُس نیز مسیحیان را ترغیب کرد که خصوصیاتی همچون پرهیزکاری،‏ دوستی برادرانه،‏ و محبت را در خود پرورش دهند.‏ وی اضافه نمود که این کار مانع از آن می‌شود که «کاهل یا بی‌ثمر» گردند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۱:‏۵-‏۸‏)‏ آری،‏ ما در هر موقعیتی که باشیم می‌توانیم ثمرهٔ روح‌القدس را در خود به وجود آوریم.‏ باشد که محبت،‏ مهربانی،‏ ملایمت و دیگر خصوصیات مسیحی را در خود رشد دهیم چرا که «هیچ شریعت مانع چنین کارها نیست،‏» یا به عبارت دیگر برای چنین کارهایی هیچ حد و مرزی وجود ندارد.‏ (‏ غَلاطیان ۵:‏۲۳‏)‏ آری،‏ امید است که به این طریق ‏‹بیشتر میوه آوریم.‏›‏

میوهٔ ملکوت

۸.‏ الف)‏ میان میوهٔ روح‌القدس و میوهٔ ملکوت چه رابطه‌ای وجود دارد؟‏ ب)‏ چه سؤالی در این خصوص مطرح می‌شود؟‏

^۸ میوه‌ای رنگین و آبدار بسیار برازندهٔ گیاه است.‏ اما واضح است که ارزش این میوه برای گیاه بمراتب بیش از صرفاً زینت بخشیدن به آن است.‏ میوه از طریق دانه‌های خود نقشی حیاتی در تکثیر گیاه ایفا می‌کند.‏ به همین ترتیب،‏ میوه یا ثمرهٔ روح‌القدس نیز صرفاً برای زینت بخشیدن به شخصیت مسیحی ما نیست.‏ خصوصیاتی همچون محبت و ایمان ما را بر آن می‌دارد تا بذر پیام ملکوت را که در کتاب مقدّس به تحریر در آمده است در همه جا بیفشانیم.‏ ببینیم پولُس رسول چگونه بر این نکته تأکید می‌کند.‏ وی می‌گوید:‏ «ما نیز چون ایمان داریم [و ایمان بخشی از ثمرهٔ روح‌القدس است]،‏ از این رو سخن می‌گوییم.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۴:‏۱۳‏)‏ در همین خصوص پولُس همچنین توضیح می‌دهد که ما ‹قربانیِ تسبیح را به خدا می‌گذرانیم،‏ یعنی ثمرهٔ لب‌هایمان را،‏› و این ثمره دوّمین نوع میوه‌ای است که باید به بار آوریم.‏ (‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏)‏ آیا می‌توانیم در برنامهٔ خود وقت بیشتری را به اعلام پیام ملکوت تخصیص دهیم و بدین شکل میوهٔ بیشتر و یا حتی ‹میوهٔ بسیار آوریم›؟‏

۹.‏ آیا میوهٔ ملکوت برابر با شاگردسازی است؟‏ با توضیح.‏

^۹ برای جواب به این سؤال نخست ببینیم میوهٔ ملکوت چیست.‏ آیا صحیح است که نتیجه بگیریم این میوه به شاگردسازی اشاره دارد؟‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹‏)‏ آیا منظور از این میوه عمدتاً کسانی است که با کمک ما به پرستش یَهُوَه روی می‌آورند؟‏ خیر.‏ زیرا در این صورت وضعیت مبشّران وفاداری که سالیان سال در مناطقی موعظه کرده‌اند که کسی به پیامشان علاقه‌ای نشان نداده است  چقدر مأیوس‌کننده می‌بود.‏ اگر منظور از میوهٔ ملکوت صرفاً شاگردان جدید باشد،‏ آنگاه چنین شاهدان ساعی و سختکوشی مطابق تشبیه عیسی شاخه‌هایی بی‌حاصل محسوب می‌شوند!‏ در حالی که ابداً چنین نیست.‏ پس منظور از میوهٔ ملکوت عمدتاً چیست؟‏

با افشاندن بذر ملکوت میوهٔ بسیار آوریم

۱۰.‏ حکایت عیسی در مورد برزگر و انواع مختلف خاک نشانگر چه نکته‌ای در مورد میوهٔ ملکوت است؟‏

^۱۰ حکایت عیسی در مورد برزگر و خاک‌های مختلف پاسخگوی سؤال فوق است؛‏ پاسخی دلگرم‌کننده بخصوص برای مبشّرانی که هنگام موعظه در منطقهٔ خود با بی‌علاقگی شدید مردم روبرو می‌شوند.‏ عیسی بذر را پیام ملکوت خواند و خاک را به دل مجازی انسان‌ها تشبیه کرد.‏ از میان این بذرها «بعضی در زمین نیکو پاشیده شده،‏ رویید و صد چندان ثمر آورد.‏» (‏ لوقا ۸:‏۸‏)‏ چه ثمری؟‏ هنگامی که بذر سبز می‌شود و ساقه می‌دهد و به رشد کامل خود می‌رسد،‏ ثمرهٔ آن ساقه‌های دیگر نیست بلکه بذر آن است.‏ به همین شکل میوه‌ای که مسیحیان می‌آورند صرفاً شاگردان جدید نیستند،‏ بلکه بذر پیام ملکوت است.‏

۱۱.‏ میوه ملکوت چیست؟‏

^۱۱ بنابراین،‏ منظور از میوه در اینجا نه شاگردسازی است و نه خصوصیات نیکوی مسیحی.‏ از آنجایی که بذری که کاشته می‌شود پیام ملکوت است ثمرهٔ آن نیز می‌باید تعداد زیادی از همان نوع بذر باشد.‏ پس در اینجا میوه آوردن یعنی صحبت کردن در مورد ملکوت خدا.‏ (‏ متّیٰ ۲۴:‏۱۴‏)‏ آیا شخص در هر شرایطی که باشد می‌تواند چنین میوه‌ای را به بار آورد یا به عبارت دیگر پیام ملکوت را بشارت دهد؟‏ بلی!‏ عیسی در همان حکایت این موضوع را روشن ساخت.‏

 برای جلال خدا نهایت سعی خود را بنماییم

۱۲.‏ آیا همهٔ مسیحیان می‌توانند میوهٔ ملکوت را بار آورند؟‏ با توضیح.‏

^۱۲ عیسی گفت که بذری که «در زمین نیکو کاشته شد .‏ .‏ .‏ بارآور شده،‏ بعضی صد و بعضی شصت و بعضی سی ثمر می‌آورد.‏» (‏ متّیٰ ۱۳:‏۲۳‏)‏ میزان محصولی که یک دانه تولید می‌کند بستگی به موقعیت آن در مزرعه دارد.‏ توانایی ما در موعظهٔ بشارت ملکوت نیز بستگی به موقعیت زندگی ما دارد و گفتهٔ عیسی بخوبی نشان می‌دهد که به این موضوع واقف است.‏ بعضی موقعیت بهتری دارند،‏ بعضی دیگر سالم‌ترند و یا از بنیهٔ قوی‌تری برخوردارند.‏ بدین شکل،‏ میزان موعظهٔ هر شخص شاید کمتر یا بیشتر از شخصی دیگر باشد،‏ ولی آنچه یَهُوَه را خوشنود می‌کند این است که ببیند شخص نهایت سعی خود را می‌نماید.‏ (‏ غَلاطیان ۶:‏۴‏)‏ حتی وقتی ضعف ناشی از سن زیاد و یا بیماری از فعالیت ما در موعظه می‌کاهد می‌توانیم مطمئن باشیم که پدر مهربانمان یَهُوَه ما را به چشم کسی می‌نگرد که ‹میوه بسیار می‌آورد.‏› به چه دلیل؟‏ زیرا ما همهٔ ‹آنچه داریم› می‌دهیم،‏ به این مفهوم که خدا را با تمام وجودمان خدمت می‌کنیم.‏ * —‏ مَرقُس ۱۲:‏۴۳،‏ ۴۴؛‏ لوقا ۱۰:‏۲۷‏.‏

۱۳.‏ الف)‏ دلیل اصلی اینکه همچنان ‹می‌رویم› تا میوه ملکوت را بار آوریم چیست؟‏ ب)‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند تا حتی در مناطقی که علاقه‌ای به بشارت ملکوت نشان داده نمی‌شود موعظه کنیم؟‏ —‏ به کادر صفحهٔ ۲۹ مراجعه شود.‏

^۱۳ اگر دلیل موعظه ملکوت برای ما روشن باشد همیشه در حد توانایی‌مان ‹می‌رویم و میوهٔ› ملکوت را بار می‌آوریم.‏ (‏ یوحنّا ۱۵:‏۱۶‏)‏ عیسی در اشاره به دلیل اصلی موعظهٔ بشارت گفت:‏ «جلال پدر من آشکارا می‌شود به اینکه میوهٔ بسیار بیاورید.‏» (‏ یوحنّا ۱۵:‏۸‏)‏ آری،‏ موعظهٔ ملکوت نام یَهُوَه را در مقابل تمام مردم جهان جلال می‌دهد.‏ (‏ مزمور ۱۰۹:‏۳۰‏)‏ شاهدی وفادار به نام آنِر که بیش از ۷۰ سال دارد،‏ اظهار داشت:‏ «موعظه کردن حتی در میان کسانی که علاقهٔ چندانی به بشارت ملکوت نشان نمی‌دهند مایهٔ افتخار است.‏» وقتی از کلاؤدیو که از سال ۱۹۷۴ غیورانه بشارت می‌دهد سؤال شد که چگونه با وجود بی‌علاقگی مردم همچنان به موعظه ادامه می‌دهد،‏ وی به گفتهٔ عیسی در یوحنّا ۴:‏۳۴ اشاره کرد که می‌گوید:‏ «خوراک من آن است که خواهش فرستندهٔ خود را به عمل آورم و کار او را به انجام رسانم.‏» سپس کلاؤدیو اضافه کرد:‏ «من به عنوان مبشّر ملکوت نمی‌خواهم کارم را ناتمام رها کنم بلکه می‌خواهم مثل عیسی آن را تا آخر ادامه دهم.‏» (‏ یوحنّا ۱۷:‏۴‏)‏ شاهدان یَهُوَه در سرتاسر جهان در این خصوص با هم اتفاق نظر دارند.‏ —‏ کادر «چگونه ‹با صبر ثمر آوریم›؟‏» در صفحهٔ ۲۹ ملاحظه شود.‏

موعظه و تعلیم

۱۴.‏ الف)‏ دو هدفی که یحیی و عیسی در فعالیت‌های خود داشتند چه بود؟‏ ب)‏ امروزه در فعالیت مسیحی چه اهدافی دنبال می‌شود؟‏

^۱۴ نخستین مبشّر ملکوت که در انجیل‌ها به وی اشاره شده است یحیای تعمیددهنده است.‏ (‏ متّیٰ ۳:‏۱،‏ ۲؛‏ لوقا ۳:‏۱۸‏)‏ وی اساساً «برای شهادت آمد» و این کار را با اعتقادی صادقانه و به این امید انجام می‌داد که «همه به وسیلهٔ او ایمان آورند.‏» (‏ یوحنّا ۱:‏۶،‏ ۷‏)‏ برخی از کسانی که یحیی بدیشان شهادت داد شاگرد مسیح شدند.‏ (‏ یوحنّا ۱:‏۳۵-‏۳۷‏)‏ بدین گونه می‌توان گفت که یحیی در حین موعظه،‏ شاگردسازی نیز می‌کرد.‏ عیسی نیز هم موعظه می‌کرد و هم تعلیم می‌داد.‏ (‏ متّیٰ ۴:‏۲۳؛‏ ۱۱:‏۱‏)‏ پس تعجبی ندارد که عیسی به پیروان خود فرمان داد که نه تنها باید پیام ملکوت را موعظه کنند،‏ بلکه باید به کسانی که آن را می‌پذیرند کمک کنند تا شاگرد وی گردند.‏ (‏ متّیٰ ۲۸:‏۱۹،‏ ۲۰‏)‏ از این رو،‏ وظیفه‌ای که امروز بر عهده ما گذاشته شده است ترکیبی است از موعظه و تعلیم.‏

۱۵.‏ چه تشابهاتی میان عکس‌العمل مردم در مورد موعظه‌ای که در قرن اوّل صورت می‌گرفت و آنچه امروزه صورت می‌گیرد می‌توان مشاهده کرد؟‏

^۱۵ در قرن اوّل،‏ از میان کسانی که موعظه‌ها و تعالیم پولُس را شنیدند «بعضی به سخنان او ایمان آوردند و بعضی ایمان نیاوردند.‏» (‏ اَعمال ۲۸:‏۲۴‏)‏ امروزه نیز،‏ واکنش انسان‌ها تغییر چندانی نکرده است.‏ جای بسی تأسف است که اکنون نیز،‏  بیشتر بذرهای ملکوت بر خاک سخت می‌افتد.‏ با این حال،‏ برخی نیز بر خاک نیکو افتاده،‏ درست همانطور که عیسی گفت ریشه کرده،‏ جوانه می‌زند.‏ در سطح جهانی،‏ بنا به آمار سالیانه هر هفته به طور متوسط ۵۰۰۰ نفر شاگرد واقعی مسیح می‌گردند!‏ این شاگردان جدید برعکس بسیاری دیگر به آنچه شنیدند ‹ایمان آوردند.‏› چه چیزی باعث می‌شود خاک دل این افراد پذیرای بذر پیام ملکوت گردد؟‏ اغلب علاقه‌ای که شاهدان به این افراد نشان می‌دهند است که بذر نوکاشتهٔ ملکوت را در دل ایشان آبیاری می‌کند.‏ (‏ ۱قُرِنتیان ۳:‏۶‏)‏ در اینجا فقط به دو نمونه اشاره می‌کنیم.‏

ابراز علاقه و دلسوزی تأثیر بسزا دارد

۱۶،‏ ۱۷.‏ چرا مهم است به کسانی که هنگام موعظه ملاقات می‌کنیم علاقه و دلسوزی نشان دهیم؟‏

^۱۶ کارولین،‏ خواهر جوانی اهل بلژیک پیام ملکوت را به خانمی مسن موعظه کرد.‏ ولی وی ابراز بی‌علاقگی نمود.‏ کارولین و همراهش وقتی متوجه شدند دست آن خانم باندپیچی شده است از او سؤال کردند که آیا به کمک نیاز دارد.‏ وی پاسخ منفی داد.‏ دو روز بعد دوباره به دیدن او رفتند تا حالش را جویا شوند.‏ کارولین عکس‌العمل او را چنین بازگو می‌کند:‏ «او وقتی متوجه شد که ما واقعاً نگران حال او هستیم خیلی تحت تأثیر قرار گرفت و فوراً ما را به خانه‌اش دعوت کرد و توانستیم با او کتاب مقدّس را مطالعه کنیم.‏»‏

^۱۷ سَندی،‏ خواهری اهل ایالات متحده نیز به کسانی که موعظه می‌کند دلسوزی و علاقه نشان می‌دهد.‏ وی در روزنامهٔ محلی،‏ بخش اعلان تولّدها را می‌خواند،‏ سپس با یک جلد کتاب با عنوان کتاب من از داستان‌های کتاب مقدّس به ملاقات والدین نوزادان می‌رود.‏ * از آنجا که مادران معمولاً خانه هستند و دوست دارند نوزادشان را به مهمان خود نشان دهند،‏ سَندی می‌توانست سر صحبت را با آنان باز کند.‏ او می‌گوید:‏ «من اوّل با والدین در مورد اهمیت رابطه‌ای که می‌توانند از طریق خواندن کتاب با نوزاد خود ایجاد کنند صحبت می‌کنم.‏ بعد به مشکلات جوامع امروزی در راه پرورش کودکان اشاره می‌کنم.‏» چندی پیش در نتیجهٔ چنین ملاقات‌هایی مادری با شش فرزندش به خدمت یَهُوَه درآمدند.‏ آری،‏ ما نیز با ابتکار عمل و ابراز علاقه و دلسوزی می‌توانیم به چنین نتایج شادی‌آوری برسیم.‏

۱۸.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت همهٔ ما قادر هستیم ‹میوهٔ بسیار آوریم›؟‏ ب)‏ اگر مصمم هستی شاگرد عیسی باشی به کدام سه شرطی که در انجیل یوحنّا نقل شده است باید عمل کنی؟‏

^۱۸ چقدر دلگرم‌کننده است که می‌بینیم همهٔ ما می‌توانیم ‹میوهٔ بسیار آوریم.‏› چه پیر و چه جوان،‏ چه ضعیف و چه تندرست،‏ چه افراد منطقهٔ موعظهٔ ما به پیام ملکوت علاقه نشان دهند و چه ندهند،‏ همهٔ ما قادر خواهیم بود میوهٔ بسیار بیاوریم.‏ به چه صورت؟‏ با نشان دادن ثمرهٔ روح به نحوی بارزتر و با افشاندن بذر پیام ملکوت خدا تا جایی که از عهده‌مان برمی‌آید.‏ در عین حال،‏ تلاش می‌کنیم تا ‹ در کلام عیسی بمانیم› و ‹به یکدیگر محبت نماییم.‏› آری،‏ اگر واجد سه شرطی که در بالا از انجیل یوحنّا نقل کردیم باشیم ثابت می‌کنیم که ‹فی‌الحقیقهٔ شاگرد [عیسی] هستیم.‏› —‏ یوحنّا ۸:‏۳۱؛‏ ۱۳:‏۳۵‏.‏

‏[پاورقی]‏

سؤالات برای مرور

‏• چه میوه‌هایی را باید بیشتر بار آوریم؟‏

‏• چرا همهٔ ما می‌توانیم ‹میوه بسیار آوریم›؟‏

‏• سه شرط مهم شاگرد بودن که از انجیل یوحنّا نقل شد کدامند؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[کادر/تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

چگونه ‹با صبر ثمر آوریم›؟‏

چه چیزی به ما کمک می‌کند تا وفادارانه پیام ملکوت را همچنان در مناطقی که علاقهٔ کمی به این پیام نشان داده می‌شود موعظه کنیم؟‏ در اینجا چند اظهارنظر را در این مورد نقل می‌کنیم.‏

«چون اطمینان دارم که عیسی از ما به طور کامل حمایت می‌کند از عکس‌العمل مردم دلسرد نمی‌شوم و استقامتم را از دست نمی‌دهم.‏» —‏ هَری،‏ ۷۲ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۴۶.‏

«همیشه از آیهٔ دوّم قُرِنتیان ۲:‏۱۷ که می‌گوید ما در ‹حضور خدا و متحد با مسیح› موعظه می‌کنیم دلگرمی می‌گیرم.‏ چون می‌دانم که موقع موعظه بهترین دوستانم در کنارم هستند.‏» —‏ کلاؤدیو ۴۳ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۷۴.‏

«باید اقرار کنم که موعظه اصلاً برایم آسان نیست.‏ با این حال همیشه موقع موعظه صحت آیهٔ مزمور ۱۸:‏۲۹ که می‌گوید:‏ ‹به خدای خود از حصارها برمی‌جهم› به من ثابت می‌شود.‏» —‏ گِرِت،‏ ۷۹ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۵۵.‏

«همینکه بتوانم موقع موعظه برای کسی حتی یک آیه بخوانم خوشحالم می‌کند.‏ چون می‌دانم که کتاب مقدّس حداقل دل یک نفر را محک زده است.‏» —‏ اِلِنور،‏ ۲۶ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۸۹.‏

«من سعی می‌کنم به شیوه‌های مختلف سر صحبت را با مردم باز کنم و می‌دانم برای این کار آنقدر راه‌های مختلف وجود دارد که تا آخر عمرم هم از این بابت کمبودی نخواهم داشت.‏» —‏ پُل،‏ ۷۹ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۴۰.‏

«هیچ وقت بی‌علاقگی مردم را به دل نمی‌گیرم.‏ سعی می‌کنم آرام و دوستانه با همه صحبت کنم و به اظهار نظرهایشان گوش دهم.‏» —‏ دَنیِل،‏ ۷۵ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۴۶.‏

«برخی از تازه تعمیدیافتگان پیشم می‌آیند و می‌گویند که کار موعظهٔ من در تصمیم‌گیری‌شان مؤثر بوده است.‏ زیرا بعد از آن که من به آنها موعظه کرده بودم،‏ در جای دیگر به کمک برادر یا خواهر دیگری کتاب مقدّس را مطالعه کرده و پیشرفت نموده بودند.‏ وقتی می‌بینم که چگونه با همکاری یکدیگر کار موعظه را به پیش می‌بریم احساس وجد و شادی می‌کنم.‏» —‏ جُوآن،‏ ۶۶ ساله؛‏ تعمید در سال ۱۹۵۴.‏

چه عاملی به تو کمک می‌کند که ‹با صبر ثمر آوری›؟‏ —‏ لوقا ۸:‏۱۵‏.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۸]‏

با نشان دادن ثمرهٔ روح و اعلام پیام ملکوت می‌توانیم میوهٔ بسیار آوریم

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۱]‏

عیسی وقتی به رسولانش گفت که ‹میوهٔ بسیار آورید› منظورش چه بود؟‏