چگونه می‌توانیم دید متعادلی نسبت به کار داشته باشیم؟‏

امروزه بسیاری از مردم به دلیل رقابت‌های شدید و تولیدات عمده در بازار جهانی،‏ اشتیاق خود را به رفتن سر کار از دست داده‌اند.‏ ولی ما باید از کارمان لذّت ببریم.‏ چرا؟‏ زیرا به صورت خدا آفریده شده‌ایم و خدا از کارش همیشه لذّت می‌برد.‏ برای مثال،‏ وقتی خدا در پایان شش «روز» خلقت یا دوره‌های طولانی،‏ کارهای خود را مرور کرد «هر چه ساخته بود،‏ دید و همانا بسیار نیکو بود.‏» —‏ پیدایش ۱:‏۳۱‏.‏

عشق و علاقهٔ یَهُوَه به کار کردن بدون شک یکی از دلایلی است که او «خدای متبارک» خوانده شده است.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۱:‏۱۱‏)‏ آیا منطقی نیست فکر کنیم که هر چقدر خدا را بیشتر سرمشق خود قرار دهیم انسان‌های شادتری خواهیم بود؟‏ در این رابطه سلیمان،‏ پادشاه اسرائیل باستان که معمار و سازمان‌دهندهٔ خوبی بود،‏ نوشت:‏ «و نیز بخشش خدا است که هر آدمی بخورد و بنوشد و از تمامی زحمت خود نیکویی بیند.‏» —‏ جامعه ۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

حفظ دید متعادل و سالم از کار کردن در مشاغلی که بسرعت تغییر پیدا می‌کنند بسیار سخت است.‏ ولی یَهُوَه کسانی را که راهنمایی‌هایش را دنبال می‌کنند برکت می‌دهد.‏ (‏ مزمور ۱۱۹:‏۹۹،‏ ۱۰۰‏)‏ چنین کسانی کارکنان پرارزش و مورد اطمینانی می‌شوند و به این دلیل احتمال از دست دادن کارشان هم کمتر می‌گردد.‏ آنها همچنین یاد می‌گیرند به زندگی و کارشان نه فقط از جنبهٔ مالی بلکه روحانی نیز نگاه کنند.‏ با داشتن دید روحانی آنان می‌توانند در زندگی تصمیمات عاقلانه بگیرند و یاد می‌گیرند که سعادت و حس امنیت ایشان بستگی به شغل یا بازارکار ندارد.‏ (‏ متّیٰ ۶:‏۳۱-‏۳۳؛‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ به ایشان کمک می‌کند دید متعادلی نسبت به کار و هر آنچه در رابطه با آن است داشته باشند.‏

دید خدایی نسبت به کار و اخلاقیات مربوط به آن

برخی به کار کردن معتاد هستند و به کارشان بیش از  هر چیز دیگر ارجحیت می‌دهند.‏ عده‌ای فقط تا حدّی که مجبورند کار می‌کنند و در اوّلین فرصت محل کارشان را ترک می‌کنند و به خانه می‌روند.‏ دید متعادل در این خصوص چیست؟‏ کتاب مقدّس چنین پاسخ می‌دهد:‏ «یک کف پر از راحت از دو کف پر از مشقّت و در پی باد زحمت کشیدن بهتر است.‏» (‏ جامعه ۴:‏۶‏)‏ کار زیادی و طولانی در واقع مضر است و فقط «در پی باد دویدن» می‌باشد.‏ چرا؟‏ زیرا به چیزهایی آسیب خواهیم رساند که در واقع موجب سعادت ما می‌شوند مثل:‏ رابطه‌مان با اهل فامیل و دوستان،‏ روحانیتمان،‏ سلامتی‌مان،‏ و حتی طول عمرمان.‏ (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ دید متعادل،‏ قانع بودن به مادیات کمتر،‏ همراه با آرامش نسبی است.‏ این خیلی بهتر است از اینکه زیر بار کار سنگین همراه با تقلا و بدبختی برویم.‏

وقتی کتاب مقدّس ما را تشویق به داشتن دید متعادل می‌نماید به هیچ وجه تنبلی را تأیید نمی‌کند.‏ (‏ امثال ۲۰:‏۴‏)‏ تنبلی،‏ اعتماد به نفس خود شخص و احترامی را که دیگران به وی می‌گذارند به خطر می‌اندازد.‏ از همه بدتر رابطهٔ وی را با خدا خراب می‌کند.‏ کتاب مقدّس با صراحت می‌گوید که فردی که از کار کردن سر باز زند لیاقت غذا خوردن به خرج دیگران را ندارد.‏ (‏ ۲تَسّالونیکیان ۳:‏۱۰‏)‏ او باید روش خود را عوض کند و با سعی و کوشش احتیاجات خود و وابستگانش را آبرومندانه برآورده نماید.‏ با سخت‌کوشی شاید حتی بتواند به کسانی که واقعاً نیازمند هستند کمک کند.‏ کتاب مقدّس ما را تشویق به این کار می‌کند.‏ —‏ امثال ۲۱:‏۲۵،‏ ۲۶؛‏ اَفَسُسیان ۴:‏۲۸‏.‏

ارزش قائل بودن برای کار،‏ از دوران کودکی

در کار کردن هیچ کس عادات خوب را تصادفاً پیدا نمی‌کند؛‏ این عادات را باید در اوان زندگی فرا گرفت.‏ از این رو،‏ کتاب مقدّس در تشویق والدین می‌گوید:‏ «طفل را در راهی که باید برود تربیت نما،‏ و چون پیر هم شود از آن انحراف نخواهد ورزید.‏» (‏ امثال ۲۲:‏۶‏)‏ به غیر از اینکه والدین می‌توانند نمونهٔ خوبی در کار کردن باشند،‏ می‌توانند به فرزندان خردسال خود به نسبت سنّشان وظایفی در خانه بدهند.‏ حتی اگر فرزندان از برخی وظایف دل خوشی نداشته باشند ولی خود را یکی از اعضای مهم خانواده می‌پندارند،‏ بخصوص وقتی پدر و مادر آنها را برای کار خوبی که کرده‌اند تحسین نمایند.‏ متأسفانه برخی از والدین به دلایلی،‏ شاید از روی لطف و محبت بیش از حد،‏ تقریباً همهٔ کارها را برای اولاد خود می‌کنند.‏ خوب است که چنین والدینی بر گفتهٔ امثال ۲۹:‏۲۱‏،‏ تعمّق  کنند که می‌گوید:‏ «هر که خادم خود را از طفولیت به ناز می‌پرورد،‏ آخر پسر او خواهد شد.‏» —‏ امث ۲۹:‏۲۱‏.‏

والدین وظیفه‌شناس به تحصیلات فرزندانشان نیز علاقهٔ واقعی نشان می‌دهند و آنها را تشویق می‌کنند تا مادامی که به مدرسه می‌روند در یادگیری و تلاش مستمر کوتاهی نکنند.‏ این کار در آینده وقتی فرزندان بزرگ شدند و داخل بازار کار گشتند برای آنها بسیار مفید خواهد بود.‏

در انتخاب شغل عاقلانه رفتار کنید

کتاب مقدّس به ما نمی‌گوید چه نوع پیشه‌ای را دنبال کنیم،‏ ولی راهنمایی‌های خوبی به ما می‌دهد تا در رابطه با پیشرفت روحانی‌مان،‏ خدمت به خدا،‏ و دیگر مسئولیت‌های مهم مصالحه ننماییم.‏ برای مثال پولُس رسول نوشت:‏ «وقت تنگ است تا بعد از این .‏ .‏ .‏ استعمال‌کنندگان این جهان مثل استعمال‌کنندگان نباشند،‏ زیرا که صورت این جهان درگذر است.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۷:‏۲۹-‏۳۱‏)‏ در این سیستم هیچ چیزی ثبات ندارد.‏ اگر همهٔ وقت و انرژی‌مان را صرف آن کنیم مثل این است که همهٔ اندوختهٔ زندگی‌مان را در خانه‌ای سرمایه‌گذاری کنیم که در ناحیه‌ای سیل‌آسا ساخته شده است.‏ واقعاً که چنین سرمایه‌گذاری‌ای از روی احتیاط نیست.‏

دیگر ترجمه‌های کتاب مقدّس عبارت «مثل استعمال‌کنندگان این جهان نباشند» را «به این دنیا دلبسته نشوند،‏» و «دلبستهٔ این جهان نشوند،‏» ترجمه کرده‌اند.‏ (‏ ترجمهٔ تفسیری؛‏ ترجمهٔ دنیای جدید ‏)‏ افراد عاقل از یاد نمی‌برند که وقت باقی‌مانده برای این سیستم «تنگ است» و «وابسته» شدن به آن بالأخره به یأس و پشیمانی منجر می‌شود.‏ —‏ ۱یوحنّا ۲:‏۱۵-‏۱۷‏.‏

‏‹خدا هرگز شما را ترک نخواهد نمود›‏

خدا حتی بهتر از خود ما به نیازهای‌مان واقف است.‏ او همچنین می‌داند که در چه مقطع از تحقق مقصود وی قرار داریم.‏ از این رو به ما یادآوری می‌کند:‏ «سیرت شما از محبتِ نقره خالی باشد و به آنچه دارید قناعت کنید زیرا که او گفته است:‏ ‹تو را هرگز رها نکنم و تو را ترک نخواهم نمود.‏› » (‏ عبرانیان ۱۳:‏۵‏)‏ واقعاً که این سخنان چقدر آرامبخش هستند!‏ عیسی به خدا اقتدا نموده،‏ به امّت وی توجه محبت‌آمیزی نشان داد و به این دلیل قسمت قابل توجهی از موعظهٔ بالای کوه را به تعلیم دادن در مورد دید صحیح نسبت به کار و مادیات اختصاص داد.‏ —‏ متّیٰ ۶:‏۱۹-‏۳۳‏.‏

شاهدان یَهُوَه سعی می‌کنند از این تعلیمات پیروی نمایند.‏ برای نمونه،‏ روزی صاحبکاری از شاهدی که برقکار بود خواست که به طور مرتب اضافه‌کاری کند.‏ آن شاهد پیشنهاد صاحبکار خود را قبول نکرد.‏ چرا؟‏ زیرا او نمی‌خواست به خاطر کارش از اوقاتی که به خانواده و فعالیت‌های روحانی اختصاص داده بود بکاهد.‏ از آنجا که وی کارگر بسیار خوب و مورد اطمینانی بود صاحبکار به خواست او احترام گذاشت.‏ البته،‏ همهٔ موارد به این شکل حل‌وفصل نمی‌شوند و ممکن است برای حفظ زندگی متعادل دنبال یک شغل جدیدی باشیم.‏ با وجود این،‏ کسانی که کاملاً به یَهُوَه اعتماد می‌کنند معمولاً درمی‌یابند که رفتار شایسته و اخلاقیات عالی آنها در محل کار ایشان را نزد صاحبکاران عزیز می‌کند.‏ —‏ امثال ۳:‏۵،‏ ۶‏.‏

 زمانی که هر نوع کاری پراجر خواهد بود

در دوران کنونی این سیستم ناکامل همیشه کار و کاریابی همراه با مشکلات و بی‌ثباتی خواهد بود.‏ در واقع،‏ با بی‌ثبات شدن اوضاع جهانی،‏ و نوسان و تزلزل اقتصادی اوضاع کاری بدتر هم می‌شود.‏ ولی این موقعیت موقتی است.‏ بزودی دیگر شخصی بی‌کار نخواهد شد.‏ در ضمن همهٔ کارها جالب و پراجر خواهند بود.‏ چطور چنین چیزی ممکن است؟‏ چه چیزی چنین تغییراتی را همراه خواهد داشت؟‏

یَهُوَه از طریق نبی خود اِشَعْیا به چنین دوره‌ای اشاره نموده گفت:‏ «آسمانی جدید و زمینی جدید خواهم آفرید و چیزهای پیشین به یاد نخواهد آمد و به خاطر نخواهد گذشت.‏» (‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۱۷‏)‏ او از حکومت جدید خود سخن گفت که تحت آن جامعهٔ نوین بشری شکل خواهد گرفت.‏ —‏ دانیال ۲:‏۴۴‏.‏

این نبوّت در خصوص طریق زندگی و کار آنها چنین ادامه می‌دهد:‏ «خانه‌ها بنا کرده،‏ در آنها ساکن خواهند شد و تاکستان‌ها غَرْس نموده،‏ میوهٔ آنها را خواهند خورد.‏ بنا نخواهند کرد تا دیگران سکونت نمایند و آنچه را که غَرْس می‌نمایند دیگران نخواهند خورد.‏ زیرا که ایّام قوم من مثل ایّام درخت خواهد بود و برگزیدگان من از عمل دست‌های خود تمتّع خواهند برد.‏ زحمت بی‌جا نخواهند کشید و اولاد به جهت اضطراب نخواهند زایید زیرا که اولاد برکت‌یافتگان خداوند هستند و ذریّت ایشان با ایشانند.‏» —‏ اِشَعْیا ۶۵:‏۲۱-‏۲۳‏.‏

واقعاً که دنیای جدیدی که خدا طرح نموده است چه تغییراتی به همراه خواهد داشت!‏ آیا دوست ندارید در چنین دنیایی زندگی کنید که دیگر ‹زحمت بی‌جا نخواهید› کشید و از «عمل» دست‌های خود کاملاً لذّت خواهید برد؟‏ دقت کنید چه کسانی از چنین برکاتی برخوردار خواهند شد:‏ آنها «اولاد برکت‌یافتگان خداوند هستند.‏» شما نیز می‌توانید با کسب معرفت یَهُوَه و انجام انتظارات وی یکی از این «برکت‌یافتگان» باشید.‏ عیسی گفت:‏ «حیات جاودانی این است که تو را خدای واحدِ حقیقی و عیسی مسیح را که فرستادی بشناسند.‏» (‏ یوحنّا ۱۷:‏۳‏)‏ شاهدان یَهُوَه با کمال میل به شما در کسب این معرفت حیاتی توسط یک برنامهٔ مطالعهٔ مرتب کتاب مقدّس کمک خواهند نمود.‏

‏[کادر در صفحهٔ ۶]‏

‏«همیشه مورد نیاز»‏

کتاب مقدّس می‌گوید:‏ «و آنچه کنید،‏ از دل کنید به خاطر خداوند نه بخاطر انسان.‏» (‏ کُولُسیان ۳:‏۲۳‏)‏ مسلّماً کسی که وجدان کاری‌اش بر اساس این اصل باشد همیشه مورد نیاز خواهد بود.‏ به این دلیل جِی.‏ جِی.‏ لونا در کتاب خود تحت عنوان حفظ نام و نشان به صاحبکاران توصیه می‌کند تا اعضای فعال گروه‌های مذهبی را استخدام کنند ولی او در ادامهٔ نوشته‌هایش می‌نویسد:‏ «در عمل معمولاً تصمیم به استخدام شاهدان [یَهُوَه] می‌گیریم.‏» یکی از دلایلی که نام برد این است که ایشان به صداقت شهرت دارند و به این دلیل در انواع مشاغل «همیشه مورد نیاز» هستند.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۵]‏

اگر بین کار و فعالیت‌های روحانی و تفریحات تعادل ایجاد کنید موجب رضایت خاطرتان می‌شود