‏‹قوی و دلیر باش!‏›‏

‏«شجاع باشید،‏ من بر دنیا چیره شده‌ام.‏»—‏یوحنّا ۱۶:‏۳۳‏،‏ انجیل شریف‏.‏

۱.‏ در سرزمین کنعان،‏ چه در انتظار اسرائیلیان بود و چگونه آنان تشویق شدند؟‏

پیش از عبور اسرائیلیان از رود اُرْدُن و وارد شدن به سرزمین موعود،‏ موسی به آنان گفت:‏ «قوی و دلیر باشید و از ایشان ترسان و هراسان مباشید،‏ زیرا یَهُوَه،‏ خدایت،‏ خود با تو می‌رود.‏» سپس،‏ موسی یوشَع را که می‌بایست اسرائیلیان را به سرزمین کنعان هدایت می‌کرد،‏ نزد خود خواند و مجدّداً به او نصیحت نموده،‏ گفت:‏ «قوی و دلیر باش.‏» (‏ تثنیه ۳۱:‏۶،‏ ۷‏)‏ بعدها،‏ یَهُوَه نیز یوشَع را تشویق کرد و به او گفت:‏ «قوی و دلیر باش،‏ .‏ .‏ .‏ فقط قوی و بسیار دلیر باش.‏» (‏ یوشَع ۱:‏۶،‏ ۷،‏ ۹‏)‏ این سخنان بموقع بودند.‏ زیرا اسرائیلیان می‌بایست از خود دلیری نشان می‌دادند و در طرف دیگر رود اُرْدُن با دشمنان نیرومندی مقابله می‌کردند.‏

۲.‏ امروز ما در چه وضعیتی به سر می‌بریم و نیاز به چه داریم؟‏

^۲ همانطور که اسرائیلیان باستان از رود اُرْدُن عبور کرده،‏ وارد سرزمین موعود شدند،‏ مسیحیان حقیقی امروزی نیز بزودی وارد دنیای جدید موعود خواهند شد.‏ بنابراین،‏ آنان باید همچون یوشَع دلیری از خود نشان دهند.‏ (‏ ۲پِطْرُس ۳:‏۱۳؛‏ مکاشفه ۷:‏۱۴‏)‏ اما،‏ وضعیت ما مسیحیان با وضعیت یوشَع فرق دارد.‏ یوشَع با شمشیر و نیزه می‌جنگید،‏ در حالی که ما جنگ روحانی می‌کنیم و هرگز دست به سلاح واقعی نمی‌بریم.‏ (‏ اِشَعْیا ۲:‏۲-‏۴؛‏ اَفَسُسیان ۶:‏۱۱-‏۱۷‏)‏ یوشَع حتی متعاقب پا گذاشتن به سرزمین موعود،‏ مجبور بود جنگ‌های سخت بسیاری بکند.‏ اما ما سخت‌ترین مبارزات خود را در زمان حاضر انجام می‌دهیم،‏ یعنی پیش از ورود به دنیای جدید.‏ حال،‏ بگذار به بررسی شرایط و موقعیت‌هایی بپردازیم که تحت آنها باید دلیری از خود نشان دهیم.‏

چرا باید مبارزه کنیم؟‏

۳.‏ کتاب مقدّس چه موضوعی را دربارهٔ دشمن اصلی ما آشکار می‌سازد؟‏

^۳ یوحنّای رسول در نامهٔ خود نوشت:‏ «می‌دانیم که از خدا هستیم و تمام دنیا در شریر خوابیده است.‏» (‏ ۱یوحنّا ۵:‏۱۹‏)‏ این آیه به دلیل اصلی مبارزهٔ مسیحیان برای حفظ ایمانشان اشاره می‌کند.‏ فرد مسیحی با حفظ کردن کمال اخلاقی خود،‏ تا اندازه‌ای سبب شکست و ناکامی شیطان ابلیس می‌گردد.‏ از این رو،‏ شیطان «مانند شیر غرّان گردش می‌کند» و سعی دارد در مسیحیان وفادار هراس ایجاد کند و ایشان را ببلعد.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۵:‏۸‏)‏ در واقع،‏ او با مسیحیان مسح‌شده و یاران آنان مشغول جنگ است.‏ (‏ مکاشفه ۱۲:‏۱۷‏)‏ او برای پیش بردن این جنگ،‏ از انسان‌هایی استفاده می‌کند که دانسته یا نادانسته به او خدمت می‌کنند.‏ ایستادگی در برابر شیطان و عوامل او مستلزم شهامت و دلیری است.‏

۴.‏ عیسی چه هشداری داد؟‏ و مسیحیان حقیقی چه خصوصیتی از خود نشان داده‌اند؟‏

^۴ عیسی می‌دانست که شیطان و عوامل او سرسختانه و با تمام قوای خود با موعظهٔ بشارت مخالفت خواهند کرد.‏ از این رو،‏ به پیروان خود هشدار داد و گفت:‏ «آنگاه شما را به مصیبت سپرده،‏ خواهند کشت و جمیع امّت‌ها به جهت اسم من از شما نفرت کنند.‏» (‏ متّیٰ ۲۴:‏۹‏)‏ این سخن عیسی طی قرن اوّل مسیحی تحقق یافت.‏ گفتهٔ عیسی در مورد روزگار ما نیز مصداق داشته است،‏ زیرا امروزه بعضی از شاهدان یَهُوَه همچون خادمان وفادار او در دوران باستان مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند.‏ با وجود این،‏ مسیحیان حقیقی هنگام مواجهه با چنین  فشارهایی دلیری از خود نشان می‌دهند.‏ آنان می‌دانند که «ترس از انسان دام می‌گستراند» و نمی‌خواهند در چنین دامی گرفتار شوند.‏ —‏ امثال ۲۹:‏۲۵‏.‏

۵،‏ ۶.‏ الف)‏ تحت چه اوضاعی باید از خود دلیری نشان دهیم؟‏ ب)‏ وقتی دلیری مسیحیان وفادار در معرض آزمایش قرار می‌گیرد،‏ آنان چه واکنشی از خود نشان می‌دهند؟‏

^۵ علاوه بر آزار از سوی مخالفان،‏ مشکلات دیگری نیز وجود دارد که برآمدن از عهدهٔ آنها مستلزم دلیری می‌باشد.‏ برای عده‌ای از مبشّران صحبت کردن با اشخاص غریبه در مورد بشارت کار دشواری است.‏ در مدارس،‏ شهامت بعضی از دانش‌آموزان مسیحی هنگامی که آموزگاران از ایشان می‌خواهند که به میهن یا پرچم ادای احترام کنند،‏ مورد آزمایش قرار می‌گیرد.‏ از آنجایی که این گونه ادای احترام شامل اظهارات مذهبی می‌شود،‏ کودکان و نوجوانان مسیحی دلیرانه تصمیم گرفته‌اند به نحوی رفتار کنند که یَهُوَه را خوشنود می‌سازد.‏ خواندن گزارش رفتار نمونهٔ چنین جوانانی بسیار دلگرم‌کننده است.‏

^۶ همچنین وقتی مخالفان رسانه‌ها را تحریک می‌کنند تا گزارش‌های نامطلوب در مورد خادمان خدا منتشر یا پخش نمایند،‏ یا وقتی ‹فساد را به قانون اختراع می‌کنند› تا مانع پرستش حقیقی شوند،‏ بر ما واجب می‌گردد که دلیری از خود نشان دهیم.‏ (‏ مزمور ۹۴:‏۱۹‏)‏ به عنوان مثال،‏ وقتی روزنامه‌ها،‏ یا رادیو و تلویزیون گزارش‌های تحریف‌شده یا دروغ محض دربارهٔ شاهدان یَهُوَه اشاعه می‌دهند،‏ چه احساسی باید بکنیم؟‏ آیا باید متحیّر شویم؟‏ خیر،‏ زیرا ما انتظار چنین وقایعی را داریم.‏ (‏ مزمور ۱۰۹:‏۲‏)‏ همچنین،‏ وقتی عده‌ای این گونه دروغ‌ها و سخنان تحریف‌شده را باور می‌کنند،‏ تعجب‌زده نمی‌شویم زیرا می‌دانیم که «مرد جاهل هر سخن را باور می‌کند.‏» (‏ امثال ۱۴:‏۱۵‏)‏ اما،‏ مسیحیان وفادار سخنان ناروایی را که در مورد برادرانشان گفته می‌شود باور نمی‌کنند،‏ و مسلّماً اجازه نمی‌دهند دروغ‌هایی که بر سر زبان‌ها می‌افتد ایشان را از شرکت در جلسات مسیحی و فعالیت موعظه باز دارد،‏ یا ایمانشان را سست کند و موجب لغزش ایشان شود.‏ خیر،‏ ‹بلکه در هر امری خود را ثابت می‌کنند که خدّام خدا هستند .‏ .‏ .‏ به عزّت و ذلّت و بدنامی و نیکنامی.‏ [طبق گفتهٔ مخالفان] چون گمراه‌کنندگان [می‌باشند] و اینک [در واقع،‏] راستگو هستند.‏› —‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۴،‏ ۸‏.‏

۷.‏ در رابطه با گفتهٔ پولُس چه سؤالاتی می‌توانیم از خود بکنیم؟‏

^۷ پولُس در نامهٔ خود به تیموتاؤس نوشت:‏ «زیرا خدا روح جُبْن را به ما نداده است بلکه روح قوّت .‏ .‏ .‏ را.‏ پس از شهادت خداوند ما عار مدار.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۱:‏۷،‏ ۸؛‏ مَرقُس ۸:‏۳۸‏)‏ با خواندن این آیه می‌توانیم از خود بپرسیم:‏ ‹آیا از اعتقادم عار دارم؟‏ یا با دلیری دربارهٔ آن با دیگران صحبت می‌کنم؟‏ آیا در محیط کار (‏ یا در مدرسه)‏ خود را به عنوان یک شاهد یَهُوَه معرفی می‌کنم؟‏ یا سعی می‌کنم هویت خویش را پنهان کنم؟‏ آیا از فرق داشتن با دیگران شرم دارم؟‏ یا افتخار می‌کنم که به دلیل رابطه‌ام با یَهُوَه،‏ رفتار خاصی را برگزیده‌ام؟‏› اگر موعظهٔ بشارت یا داشتن عقیده و رفتاری غیرمعمول در جامعه برایت دشوار است،‏ توصیهٔ یَهُوَه به یوشَع را به یاد بیاور.‏ یَهُوَه به او گفت:‏ «قوی و دلیر باش.‏» نگران آنچه که همکاران یا همکلاسی‌هایت در مورد تو فکر می‌کنند نباش.‏ آنچه که اهمیت دارد،‏ نظر یَهُوَه و عیسی مسیح است.‏ —‏ غَلاطیان ۱:‏۱۰‏.‏

بر دلیری خود بیفزا

۸،‏ ۹.‏ الف)‏ در موقعیت خاصی،‏ چگونه دلیری مسیحیان قرن اوّل مورد آزمایش قرار گرفت؟‏ ب)‏ پِطْرُس و یوحنّا در برابر تهدید چگونه عکس‌العمل نشان دادند و بعد از آن،‏ چه واقعه‌ای رخ داد؟‏

^۸ چگونه می‌توانیم دلیری را یعنی خصوصیتی که ما را قادر به حفظ کمال اخلاقی در این زمانهٔ سخت می‌گرداند در خود  پرورش دهیم؟‏ مسیحیان قرن اوّل چگونه توانستند دلیری را در خود پرورش دهند؟‏ توجه کن پس از آنکه رؤسای کَهَنه و مردان پیر اورشلیم پِطْرُس و یوحنّا را از موعظه به نام عیسی منع کردند،‏ چه اتفاقی افتاد.‏ پِطْرُس و یوحنّا به تهدید ایشان اعتنایی نکردند.‏ سپس،‏ رؤسای کَهَنه و مردان پیر اورشلیم ایشان را تهدید نموده،‏ آزاد ساختند.‏ پِطْرُس و یوحنّا مجدّداً به جمع برادران ملحق شدند و به اتفاق به یَهُوَه چنین دعا کردند:‏ «الآن ای خداوند،‏ به تهدیدات ایشان نظر کن و غلامان خود را عطا فرما تا به دلیری تمام به کلام تو سخن گویند.‏» (‏ اَعمال ۴:‏۱۳-‏۲۹‏)‏ یَهُوَه نیز دعای ایشان را مستجاب ساخت و با روح‌القدس خود ایشان را برای فعالیت موعظه تقویت کرد.‏ بعدها رهبران یهودی خطاب به ایشان اذعان کردند:‏ «همانا اورشلیم را به تعلیم خود پر ساخته‌اید.‏» —‏ اَعمال ۵:‏۲۸‏.‏

^۹ حال بگذار به تحلیل واقعهٔ فوق بپردازیم.‏ رهبران یهودی سعی کردند ترس به دل شاگردان عیسی بیندازند.‏ اما شاگردان تسلیم زورگویی آنان نشدند،‏ بلکه به یَهُوَه دعا کردند که ایشان را قادر گرداند با دلیری به موعظه ادامه دهند.‏ سپس،‏ مطابق دعای خود عمل کردند،‏ و یَهُوَه با روح خود ایشان را تقویت کرد.‏ چند سال بعد،‏ پولُس در رابطه با موضوع دیگری نوشت:‏ «قوّت هر چیز را دارم در [«او،‏» د ج ‏] که مرا تقویت می‌بخشد.‏» تجربهٔ شاگردان قرن اوّل نشان می‌دهد که به هنگام وقوع آزار و اذیت،‏ این سخن پولُس در مورد مسیحیان مصداق پیدا می‌کند.‏ —‏ فیلِپّیان ۴:‏۱۳‏.‏

۱۰.‏ تجربهٔ اِرْمیا چگونه به اشخاصی که ذاتاً خجالتی و کمرو هستند کمک می‌کند؟‏

^۱۰ فرض کنیم فردی ذاتاً خجالتی و کمرو باشد.‏ آیا چنین شخصی می‌تواند با وجود مخالفت،‏ دلیرانه به یَهُوَه خدمت کند؟‏ مسلّماً!‏ عکس‌العمل اِرْمیای جوان را هنگامی که یَهُوَه وی را به عنوان نبی منصوب کرد به یاد آور.‏ او در جواب به یَهُوَه گفت:‏ «من تکلّم کردن را نمی‌دانم چونکه طفل هستم.‏» از این سخن اِرْمیا آشکار است که او خویشتن را واجد صلاحیت برای انجام چنین وظیفه‌ای نمی‌دانست.‏ اما یَهُوَه او را تشویق کرد و گفت:‏ «مگو من طفل هستم،‏ زیرا هر جایی که تو را بفرستم خواهی رفت و بهر چه تو را امر فرمایم تکلّم خواهی نمود.‏ از ایشان مترس زیرا .‏ .‏ .‏ من با تو هستم و تو را رهایی خواهم داد.‏» (‏ اِرْمیا ۱:‏۶-‏۱۰‏)‏ اِرْمیا به یَهُوَه توکّل کرد و با نیروی الٰهی بر ترس خود چیره شد و با قوّت و دلیری تمام در اسرائیل شهادت داد.‏

۱۱.‏ چه چیزی امروزه به مسیحیان کمک می‌کند تا همچون اِرْمیا دلیری از خود نشان دهند؟‏

^۱۱ امروزه،‏ مسیحیان مسح‌شده مأموریتی همچون مأموریت اِرْمیا دارند.‏ آنان با حمایت «گروهی عظیم» از «گوسفندان دیگر،‏» با وجود بی‌اعتنایی،‏ استهزا و هر گونه آزار،‏ به اعلام مقاصد یَهُوَه ادامه می‌دهند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶‏)‏ یَهُوَه به اِرْمیا گفت:‏ «از ایشان مترس.‏» این سخن یَهُوَه به مسح‌شدگان قوّت قلب می‌دهد.‏ آنان همواره به خاطر دارند که یَهُوَه به ایشان مأموریت داده است و پیامی که موعظه می‌کنند،‏ پیام اوست.‏ —‏ ۲قُرِنتیان ۲:‏۱۷‏.‏

 نمونه‌های دلیری

۱۲.‏ عیسی چه نمونهٔ عالی‌ای از دلیری از خود به جا گذاشت و چگونه پیروانش را تشویق کرد؟‏

^۱۲ اندیشیدن در مورد رفتار نمونهٔ کسانی که همچون اِرْمیا دلیری از خود نشان داده‌اند،‏ به ما کمک می‌کند این خصوصیت را در خود پرورش دهیم.‏ (‏ مزمور ۷۷:‏۱۲‏)‏ برای مثال،‏ وقتی به زندگی و خدمت عیسی فکر می‌کنیم،‏ ابراز شهامت او در هنگامی که شیطان سعی کرد او را وسوسه کند،‏ و یا رفتار دلیرانه‌اش در برابر مخالفت شدید رهبران یهودی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ (‏ لوقا ۴:‏۱-‏۱۳؛‏ ۲۰:‏۱۹-‏۴۷‏)‏ عیسی به قوّت یَهُوَه توانست استوار بماند.‏ او اندکی پیش از مرگ،‏ به شاگردانش گفت:‏ «در جهان رنج و زحمت خواهید داشت.‏ ولی شجاع باشید،‏ من بر دنیا چیره شده‌ام.‏» (‏ یوحنّا ۱۶:‏۳۳؛‏ ۱۷:‏۱۶‏،‏ ا ش ‏)‏ چنانچه شاگردان عیسی نیز از نمونهٔ رفتار او پیروی می‌کردند،‏ می‌توانستند بر جهان غالب آیند.‏ (‏ ۱یوحنّا ۲:‏۶؛‏ مکاشفه ۲:‏۷،‏ ۱۱،‏ ۱۷،‏ ۲۶‏)‏ اما ایشان می‌بایست «شجاع» یا دلیر می‌بودند.‏

۱۳.‏ پولُس به چه شکل برادران خود را در فیلِپّی تشویق کرد؟‏

^۱۳ چند سال بعد از مرگ عیسی،‏ پولُس و سیلاس را در فیلِپّی به زندان انداختند.‏ مدتی بعد از آن واقعه،‏ پولُس جماعت فیلِپّی را تشویق کرد تا ‹به یک روح برقرار باشند و به یک نَفْس برای ایمان انجیل مجاهده کنند.‏ و در هیچ امری از دشمنان ترسان نباشند.‏› پولُس به جهت تقویت آنان افزود:‏ «همین [آزار رسیدن به شما مسیحیان] برای [آزاردهندگانتان] دلیل هلاکت است،‏ اما شما را دلیل نجات و این از خداست.‏ زیرا که به شما عطا شد به خاطر مسیح نه فقط ایمان آوردن به او بلکه زحمت کشیدن هم برای او.‏» —‏ فیلِپّیان ۱:‏۲۷-‏۲۹‏.‏

۱۴.‏ از رفتار دلیرانهٔ پولُس در روم چه نتیجه‌ای حاصل شد؟‏

^۱۴ هنگامی که پولُس نامهٔ خود را به جماعت فیلِپّی می‌نوشت،‏ مجدّداً در زندان به سر می‌برد؛‏ اما این بار در روم.‏ با وجود این،‏ با شهامت به موعظهٔ خود ادامه می‌داد.‏ از موعظهٔ او چه نتیجه‌ای حاصل شد؟‏ او نوشت:‏ «زنجیرهای من آشکارا شد در مسیح در تمام فوج خاصّ و به همهٔ دیگران.‏ و اکثر از برادران در خداوند از زنجیرهای من اعتماد به هم رسانیده،‏ بیشتر جرأت می‌کنند که کلام خدا را بی‌ترس بگویند.‏» —‏ فیلِپّیان ۱:‏۱۳،‏ ۱۴‏.‏

۱۵.‏ کدام نمونه‌های ابراز ایمان ما را تشویق می‌کند تا دلیری از خود نشان دهیم؟‏

^۱۵ در روزگار ما نیز بعضی از مسیحیان در کشورهای تحت حکمرانی دولت‌های دیکتاتوری یا روحانیون مورد بدرفتاری قرار گرفته‌اند.‏ رفتار نمونهٔ آنان همچون رفتار نمونهٔ پولُس باعث تشویق ما می‌شود.‏ داستان زندگی تعداد زیادی از ایشان در مجلات برج دیده‌بانی و «بیدار شوید!‏» (‏ انگل‍.‏)‏ و در سالنامه‌های شاهدان یَهُوَه به چاپ رسیده است!‏ در حین خواندن چنین گزارش‌هایی،‏ به یاد داشته باش که آنان همچون ما انسان‌هایی عادی بودند.‏ اما وقتی در موقعیت‌های بسیار دشوار قرار می‌گرفتند،‏ یَهُوَه قدرت فوق معمول به آنان عطا می‌کرد.‏ در نتیجه،‏ می‌توانستند متحمّل آزمایشات شوند.‏ می‌توانیم یقین داشته باشیم که در مواقع ضروری،‏ یَهُوَه چنین قدرتی را به ما نیز خواهد داد.‏

دلیری ما سبب خوشنودی یَهُوَه و تمجید او می‌گردد

۱۶،‏ ۱۷.‏ چگونه می‌توانیم دلیری را در خود پرورش دهیم؟‏

^۱۶ انسانی را که با وجود احساس واهمهٔ درونی،‏ از حقیقت و عدالت طرفداری می‌کند واقعاً باید شخص دلیری خواند.‏ چنانچه فردی مسیحی حقیقتاً بخواهد ارادهٔ یَهُوَه را انجام دهد،‏ مصمم به حفظ وفاداری خود باشد،‏ مدام به یَهُوَه توکّل کند و همواره به یاد داشته باشد که یَهُوَه در طول تاریخ،‏ افراد بی‌شماری همچون او را تقویت کرده است،‏ می‌تواند دلیری از خود نشان دهد.‏ به علاوه،‏ تشخیص این مسئله که دلیری ما سبب خوشنودی و تمجید یَهُوَه می‌گردد،‏ به ما کمک می‌کند که قوی و استوار بمانیم،‏ و چون به او محبت می‌ورزیم هر گونه استهزا و بدرفتاری را به جان می‌خریم.‏ —‏ ۱یوحنّا ۲:‏۵؛‏ ۴:‏۱۸‏.‏

^۱۷ فراموش نکن که ما به دلیل ارتکاب جرم متحمّل سختی و آزمایشات ایمان نمی‌شویم.‏ (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۷‏)‏ دلیل رنج و محنت  ما حمایت از سلطنت یَهُوَه،‏ نیکوکاری و از جهان نبودنمان است.‏ پِطْرُس در این باره گفت:‏ «اگر نیکوکار بوده،‏ زحمت کشید و صبر کنید،‏ این نزد خدا ثواب است.‏» او همچنین گفت:‏ «کسانی .‏ .‏ .‏ که بر حسب ارادهٔ خدا زحمت کشند،‏ جان‌های خود را در نیکوکاری به خالق امین بسپارند.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۲:‏۲۰؛‏ ۴:‏۱۹‏)‏ بلی،‏ ما با ایمان ورزیدن می‌توانیم یَهُوَه،‏ خدای بامحبتمان را از خود خوشنود سازیم و او را تمجید کنیم.‏ چه انگیزه‌ای برای نشان دادن دلیری!‏

صحبت در حضور مقامات

۱۸،‏ ۱۹.‏ با شهادت دادن دلیرانه در دادگاه چه چیزی را به طور غیرمستقیم به یک قاضی ابلاغ می‌کنیم؟‏

^۱۸ عیسی پس از آن که گفت پیروانش مورد آزار قرار خواهند گرفت،‏ افزود:‏ «مردم .‏ .‏ .‏ شما را به مجلس‌ها تسلیم خواهند کرد و در کنایس خود شما را تازیانه خواهند زد،‏ و در حضور حکّام و سلاطین،‏ شما را به خاطر من خواهند برد تا بر ایشان و بر امّت‌ها شهادتی شود.‏» (‏ متّیٰ ۱۰:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ حضور یافتن نزد یک قاضی یا مقام مملکتی به دلیل اتهام دروغ،‏ کار آسانی نیست.‏ با وجود این،‏ ما می‌توانیم دلیری از خود نشان دهیم و از چنین موقعیت دشواری استفاده کرده،‏ به این گونه اشخاص شهادت دهیم.‏ این عمل حائز اهمیت است،‏ چرا که به این طریق کلام یَهُوَه در مزمور دوّم را به اشخاصی که در مورد ما قضاوت به عمل می‌آوردند به طور غیر مستقیم ابلاغ می‌کنیم.‏ در این مزمور آمده است:‏ «الآن ای پادشاهان تعقّل نمایید!‏ ای داوران جهان متنبّه گردید!‏ خداوند را با ترس عبادت کنید!‏» (‏ مزمور ۲:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ در اغلب مواردی که در دادگاه‌ها اتهام دروغ به شاهدان یَهُوَه وارد آورده‌اند،‏ قضات از حق آزادی در پرستش دفاع کرده‌اند.‏ ما از این بابت قدردانی می‌کنیم.‏ اما متأسفانه بعضی از قضات تحت تأثیر سخنان مخالفان قرار گرفته‌اند.‏ کتاب مقدّس خطاب به این قضات می‌گوید:‏ «ای داوران جهان متنبّه گردید!‏»‏

^۱۹ یک قاضی باید بر این حقیقت واقف باشد که معظّم‌ترین قانون در عالَم،‏ قانون یَهُوَه خداست.‏ وی باید به یاد داشته باشد که جمیع انسان‌ها،‏ از جمله خود قضات،‏ در مقابل یَهُوَه خدا و عیسی مسیح مسئولند.‏ (‏ رومیان ۱۴:‏۱۰‏)‏ لیکن،‏ چه قضات عدالت را به اجرا بگذارند،‏ چه نگذارند،‏ ما مسیحیان باید قوی و دلیر باشیم،‏ زیرا یَهُوَه حامی و پشتیبان ماست.‏ کتاب مقدّس در این رابطه می‌گوید:‏ «خوشا به حال همهٔ آنانی که بر او توکّل دارند.‏» —‏ مزمور ۲:‏۱۲‏.‏

۲۰.‏ چرا می‌توانیم با وجود تحمّل بدرفتاری و شنیدن افترا شادی کنیم؟‏

^۲۰ عیسی در موعظهٔ بالای کوه گفت:‏ «خوشحال باشید چون شما را فحش گویند و جفا رسانند،‏ و به خاطر من هر سخن بدی بر شما کاذبانه گویند.‏ خوش باشید و شادی عظیم نمایید،‏  زیرا اجر شما در آسمان عظیم است زیرا که به همینطور بر انبیای قبل از شما جفا می‌رسانیدند.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۱۱،‏ ۱۲‏)‏ البته،‏ هیچ کس دوست ندارد مورد آزار قرار گیرد.‏ لیکن ایستادگی با وجود بدرفتاری از سوی مخالفان،‏ و بردباری نشان دادن در برابر هر نوع افترا از طرف رسانه‌ها می‌تواند دلیلی باشد برای شادی کردن.‏ به این صورت،‏ می‌توانیم دل یَهُوَه را شاد کنیم و او به ما اجر خواهد داد.‏ چنین ایستادگی دلیرانه‌ای نمایانگر ایمان واقعی ماست،‏ و ما را از رضایت و خوشنودی یَهُوَه مطمئن می‌سازد.‏ در واقع،‏ با این عمل خود نشان می‌دهیم که با تمامی دل به یَهُوَه توکّل می‌کنیم.‏ همانطور که در مقالهٔ بعدی توضیح داده خواهد شد،‏ توکّل کردن به یَهُوَه امری حیاتی برای هر مسیحی است.‏

چه آموختی؟‏

‏• امروزه تحت چه اوضاعی باید دلیری از خود نشان دهیم؟‏

‏• چگونه می‌توانیم این خصوصیت را در خود پرورش دهیم؟‏

‏• کدام اشخاص نمونهٔ خوبی از دلیری از خود به جا گذاشتند؟‏

‏• با چه انگیزه‌ای باید دلیری از خود نشان دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۱۹]‏

سیمون لیبستِر (‏ سابقاً آرنولد)‏ در آلمان،‏ ویداس مادونا در مالاوی و لیدیا و آلکسی کورداس در اوکراین از خود دلیری نشان دادند و با شریر مقاومت کردند

‏[تصاویر در صفحهٔ ۲۰]‏

ما از موعظهٔ بشارت عار نداریم

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۱]‏

دلیری پولُس در زندان به اشاعهٔ بشارت کمک بسیار کرد

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

در دادگاه،‏ با نشان دادن دلیری و مشخص ساختن موضع خود بر مبنای کتاب مقدّس برای قاضی می‌توانیم پیام مهمی را به طور غیر مستقیم به وی ابلاغ کنیم