حلم،‏ خصوصیتی واجب برای مسیحیان

‏«احشای .‏ .‏ .‏ حلم را بپوشید.‏»—‏کُولُسیان ۳:‏۱۲‏.‏

۱.‏ حلم از چه لحاظ خصوصیتی استثنایی است؟‏

ما از معاشرت با انسان‌های حلیم یعنی انسان‌هایی که با دیگران به ملایمت رفتار می‌کنند لذّت می‌بریم.‏ با وجود این،‏ سلیمان،‏ پادشاه حکیم،‏ اظهار کرد:‏ «زبان ملایم،‏ استخوان را می‌شکند.‏» (‏ امثال ۲۵:‏۱۵‏)‏ بنابراین،‏ حلم خصوصیتی استثنایی است؛‏ خصوصیتی که شامل ملایمت و قدرت می‌باشد.‏

۲،‏ ۳.‏ حلم چه ارتباطی با روح‌القدس دارد،‏ و در این مقاله چه چیزی را بررسی خواهیم کرد؟‏

^۲ پولُس در غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳ از حلم به عنوان «ثمرهٔ روح» نام می‌برد.‏ دیگر کتاب‌های مقدّس کلمهٔ یونانی‌ای را که در آیهٔ ۲۲‏:‏ «ترجمهٔ دنیای جدید» (‏ انگل‍.‏)‏ «حلم» ارائه شده است،‏ اغلب «تواضع» یا «فروتنی» ترجمه کرده‌اند.‏ در حقیقت،‏ پیدا کردن واژه‌ای معادل برای این واژهٔ یونانی در اکثر زبان‌ها دشوار است،‏ زیرا این واژه به رفتار ظاهری شخص اشاره نمی‌کند.‏ آن به معنی تواضع و ملاطفت باطنی است.‏ ابراز حلم،‏ بر نیّت دل شخص دلالت دارد.‏

^۳ اکنون برای درک بیشتر معنی و ارزش حلم،‏ بگذار به بررسی چهار مثال در کتاب مقدّس بپردازیم.‏ (‏ رومیان ۱۵:‏۴‏)‏ به این صورت،‏ علاوه بر آشنایی با ماهیت حلم،‏ می‌آموزیم که چگونه آن را در خود پرورش دهیم و در رفتارمان ابراز کنیم.‏

‏«نزد خدا گرانبهاست»‏

۴.‏ از کجا می‌دانیم که یَهُوَه برای این خصوصیت ارزش قائل است؟‏

^۴ از آنجایی که حلم ثمرهٔ روح خداست،‏ با شخصیت شگفت‌آور او کاملاً مرتبط می‌باشد.‏ پِطْرُس رسول نوشت که «روح حلیم و آرام.‏ .‏ .‏ نزد خدا گرانبهاست.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۴‏)‏ در واقع،‏ حلم خصلت یا خصوصیتی الٰهی است و یَهُوَه ارزش فراوانی برای آن قائل است.‏ به این دلیل،‏ همهٔ خادمان خدا باید سعی کنند این خصوصیت را در خود پرورش دهند.‏ اما،‏ چگونه خدای قادر متعال که صاحب اختیار کلّ عالَم می‌باشد حلم و ملایمت از خود نشان می‌دهد؟‏

۵.‏ به موجب حلم یَهُوَه چه امیدی داریم؟‏

^۵ گزارش کتاب مقدّس برای ما نقل می‌کند که آدم و حوّا از دستور صریح خدا سرپیچی کردند و از درخت معرفت نیک و بد خوردند.‏ (‏ پیدایش ۲:‏۱۶،‏ ۱۷‏)‏ این عمل تعمدی آدم و حوّا به گناه،‏ مرگ و همچنین به بیگانگی خودشان و فرزندانشان با خدا منجر شد.‏ (‏ رومیان ۵:‏۱۲‏)‏ یَهُوَه در اجرای چنین داوری‌ای کاملاً محق بود،‏ لیکن نسل بشر را اصلاح‌ناپذیر و فناشده قلمداد ننمود و ایشان را به حال خود رها نکرد.‏ (‏ مزمور ۱۳۰:‏۳‏)‏ یَهُوَه از روی بزرگواری و رأفتش،‏ که نشانهٔ حلم اوست،‏ ترتیبی داد تا انسان‌های گناهکار بتوانند مجدّداً با او وصلت کنند و مورد لطف و رحمتش قرار گیرند.‏ بلی،‏ یَهُوَه پسرش،‏ عیسی مسیح را به عنوان فدیه برای ما قربانی کرد،‏ و از طریق چنین هدیه‌ای این امکان را در اختیار ما قرار داد تا بتوانیم بدون ترس و واهمه به او تقرّب جوییم.‏ —‏ رومیان ۶:‏۲۳؛‏ عبرانیان ۴:‏۱۴-‏۱۶؛‏ ۱یوحنّا ۴:‏۹،‏ ۱۰،‏ ۱۸‏.‏

۶.‏ حلم یَهُوَه چگونه از رفتارش با قائن آشکار شد؟‏

^۶ مدت‌ها پیش از آمدن عیسی به زمین،‏ حلم یَهُوَه آشکار شد،‏ یعنی زمانی که پسران آدم،‏ قائن و هابیل قربانی برای یَهُوَه گذرانیدند.‏ یَهُوَه که از نیّت آنان باخبر بود هدیهٔ قائن را نپذیرفت،‏ در حالی که «هابیل و هدیهٔ او را منظور داشت.‏» این سبب شد که قائن عکس‌العمل شدیدی از خود نشان دهد.‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «پس خشم قائن به شدّت افروخته شده،‏ سر خود را به زیر افکند.‏»  واکنش یَهُوَه چه بود؟‏ آیا به دلیل طرز فکر بد قائن آزرده شد؟‏ خیر.‏ او با حلم و ملایمت از قائن پرسید که چرا اینقدر خشمگین شده است.‏ یَهُوَه حتی برای قائن توضیح داد که چه کار باید بکند تا در نظرش ‹مقبول واقع شود.‏› (‏ پیدایش ۴:‏۳-‏۷‏)‏ حقیقتاً باید اذعان کنیم که یَهُوَه مظهر حلم است.‏ —‏ خروج ۳۴:‏۶‏.‏

حلم،‏ خصوصیتی خوشایند

۷،‏ ۸.‏ الف)‏ چگونه می‌توانیم به درک شخصیت حلیم یَهُوَه نایل آییم؟‏ ب)‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۷-‏۲۹ چه موضوعی را در مورد یَهُوَه و عیسی فاش می‌سازد؟‏

^۷ یکی از بهترین روش‌های درک خصوصیات بی‌همتای یَهُوَه،‏ مطالعه در مورد زندگی و خدمت عیسی مسیح است.‏ (‏ یوحنّا ۱:‏۱۸؛‏ ۱۴:‏۶-‏۹‏)‏ عیسی طی دوّمین سال فعالیت موعظه‌اش،‏ در خورَزین،‏ بیت‌صیدا و کَفَرناحوم واقع در منطقهٔ جلیل،‏ و همچنین در نواحی اطراف جلیل معجزات فراوانی انجام داد.‏ اما اکثر مردم مغرور بودند و علاقه‌ای به سخنان او نشان نداده،‏ ایمان نیاوردند.‏ واکنش عیسی چه بود؟‏ گرچه با جدّیت به آنان در مورد نتایج بی‌ایمانی‌شان هشدار داد،‏ از مشاهدهٔ وضعیت روحانی اسفبار انسان‌هایی که اَمهاآرِتس یعنی امّت خاکی نامیده می‌شدند،‏ متأثر شد و دلش برای آنان سوخت.‏ —‏ متّیٰ ۹:‏۳۵،‏ ۳۶؛‏ ۱۱:‏۲۰-‏۲۴‏.‏

^۸ آنچه که عیسی سپس انجام داد،‏ نشان می‌دهد که او ‹پدر را می‌شناخت› و از او تقلید می‌کرد.‏ او آن امّت خاکی را از صمیم دل دعوت کرد و گفت:‏ «بیایید نزد من ای تمام زحمتکشان و گرانباران و من شما را آرامی خواهم بخشید.‏ یوغ مرا بر خود گیرید و از من تعلیم یابید زیرا که حلیم و افتاده‌دل می‌باشم و در نفوس خود آرامی خواهید یافت.‏» این سخن عیسی چقدر برای مظلومین و رنج‌دیدگان تسلّی‌بخش و نشاط‌آور بود!‏ این سخن انسان‌های عصر ما را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.‏ چنانچه صادقانه خویشتن را به حلم ملبّس سازیم،‏ در جمع کسانی محسوب خواهیم شد که ‹پسر می‌خواهد پدرش را به آنان مکشوف سازد.‏› —‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۷-‏۲۹‏.‏

۹.‏ چه خصوصیتی با حلم مرتبط می‌گردد،‏ و عیسی چگونه آن را ابراز کرد؟‏

^۹ تواضع به معنی ‹افتاده‌دل بودن،‏› کلمه‌ای است که رابطهٔ نزدیکی با حلم دارد.‏ از سوی دیگر،‏ غرور خصوصیت ناپسندی است که به فخرفروشی می‌انجامد و اغلب موجب می‌شود شخص با تندی و بی‌رحمی با دیگران رفتار کند.‏ (‏ امثال ۱۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏)‏ عیسی طی خدمتش بر روی زمین،‏ تواضع از خود نشان می‌داد.‏ او شش روز پیش از مرگش،‏ وارد اورشلیم شد و مردم وی را پادشاه یهود نامیدند و ستایشش کردند.‏ اما حتی در آن موقعیت نیز،‏ رفتار عیسی با حکمرانان دنیوی بسیار فرق داشت.‏ به این ترتیب،‏ نبوّت زَکَرِیّا در مورد مسیح تحقق یافت که گفته بود:‏ «دختر صهیون را گویید اینک پادشاه تو نزد تو می‌آید با فروتنی و سواره بر حمار و بر کرّهٔ الاغ.‏» (‏ متّیٰ ۲۱:‏۵؛‏ زَکَرِیّا ۹:‏۹‏)‏ چند قرن پیش از این واقعه،‏ دانیال،‏ نبیِ وفادار،‏ در رؤیا دید که یَهُوَه اقتدار حکمرانی را به پسرش واگذار می‌کند.‏ او در نبوّت دیگری مسیح را «حقیرترین انسان» نامید.‏ بنابراین،‏ می‌بینیم که این دو خصوصیت یعنی حلم و تواضع را به هیچ عنوان نمی‌توان از یکدیگر مجزا دانست.‏ —‏ دانیال ۴:‏۱۷‏،‏ د ج؛‏ ۷:‏۱۳،‏ ۱۴.‏

۱۰.‏ داشتن شخصیت حلیم چرا نشانهٔ ضعف نیست؟‏

 ^۱۰ حلمی که یَهُوَه و عیسی ابراز می‌کنند،‏ خصوصیتی پسندیده و خوشایند است که ما را به سوی آنان جلب می‌کند.‏ (‏ یعقوب ۴:‏۸‏)‏ البته،‏ داشتن شخصیت حلیم ابداً نشانهٔ ضعف نیست.‏ بر عکس!‏ یَهُوَه،‏ خدای قادر متعال،‏ از قدرتی عظیم برخوردار است و با مشاهدهٔ گناه و بی‌عدالتی،‏ خشمش بر شریران شعله‌ور می‌گردد.‏ (‏ اِشَعْیا ۳۰:‏۲۷؛‏ ۴۰:‏۲۶‏)‏ عیسی نیز عزمی راسخ داشت و حتی هنگامی که از سوی شیطان ابلیس مورد تعدّی قرار گرفت،‏ تسلیم نشد.‏ او مبادلات نامشروع رهبران مذهبی روزگار خود را روا نمی‌داشت و آنان را محکوم می‌کرد.‏ (‏ متّیٰ ۴:‏۱-‏۱۱؛‏ ۲۱:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ یوحنّا ۲:‏۱۳-‏۱۷‏)‏ با وجود این،‏ وقتی اشتباهی از شاگردانش سر می‌زد،‏ با حلم و بردباری با آنان رفتار نموده،‏ متحمّل ضعف‌هایشان می‌شد.‏ (‏ متّیٰ ۲۰:‏۲۰-‏۲۸‏)‏ یکی از محققان کتاب مقدّس حلم را بدرستی چنین توصیف کرده است:‏ «ملاطفتی که قدرت پولادین در پشت آن نهفته است.‏» امید است بتوانیم همچون مسیح این خصوصیت را از خود نشان دهیم.‏

حلیم‌ترین بشر روزگار خود

۱۱،‏ ۱۲.‏ با در نظر گرفتن محیطی که موسی در آن بزرگ شد،‏ چرا شخصیت حلیمش درخور توجه بود؟‏

^۱۱ سوّمین مثال،‏ مثال موسی است.‏ کتاب مقدّس در توصیف شخصیت او می‌گوید:‏ ‹موسی مردی بسیار حلیم بود،‏ بیشتر از جمیع مردمانی که بر روی زمین بودند.‏› (‏ اعداد ۱۲:‏۳‏)‏ این توصیف تحت هدایت روح خدا به تحریر درآمده است.‏ موسی به دلیل شخصیت حلیم و استثنایی‌اش،‏ همواره پذیرای دستورات و هدایت‌های یَهُوَه بود.‏

^۱۲ او به طرز غیر معمولی پرورش یافت.‏ طی یک دورهٔ جنایت و کشتار در مصر،‏ یَهُوَه کاری کرد که نوزاد زوج عبری وفاداری از مرگ حتمی نجات یابد.‏ موسی در آغوش مادرش بزرگ شد،‏ و او با دقت دربارهٔ یَهُوَه،‏ خدای حقیقی،‏ به فرزند خود آموزش داد.‏ بعدها،‏ موسی را برای زندگی به مکان دیگری منتقل کردند که جوّ آن با جوّ محیط خانه‌اش بسیار متفاوت بود.‏ اِستیفان،‏ شهید مسیحی قرن اوّل،‏ دربارهٔ او حکایت کرد:‏ «موسی در تمامی حکمت اهل مصر تربیت یافته،‏ در قول و فعل قوی گشت.‏» (‏ اَعمال ۷:‏۲۲‏)‏ موسی  رفتار ناعادلانهٔ کارفرمایان فرعون را با برادرانش مشاهده کرد،‏ و ایمانش او را به اقدام بر ضدّ مصریان برانگیخت.‏ روزی او دید که فردی مصری یک عبرانی را مضروب می‌سازد.‏ در نتیجه،‏ آن مصری را کشت و به این دلیل،‏ مجبور شد از مصر به سرزمین مدیان بگریزد.‏ —‏ خروج ۱:‏۱۵،‏ ۱۶؛‏ ۲:‏۱-‏۱۵؛‏ عبرانیان ۱۱:‏۲۴،‏ ۲۵‏.‏

۱۳.‏ ۴۰ سال زندگی در مدیان چه تأثیری بر شخصیت موسی گذاشت؟‏

^۱۳ موسی در سن ۴۰ سالگی مجبور شد زندگی را در بیابان به سر ببرد.‏ در مدیان،‏ او هفت دختر رعوئیل را ملاقات کرد و به آنان در کشیدن آب از چاه برای گلّهٔ بزرگ پدرشان کمک کرد.‏ دختران رعوئیل هنگام بازگشت به خانه،‏ با هیجان و خوشحالی برای پدرشان تعریف کردند که شبانانی برای آنان ایجاد مزاحمت کردند لیکن «شخصی مصری» به کمک آنان آمد و شرّ مزاحمان را کم کرد.‏ سپس،‏ موسی به دعوت رعوئیل نزد آن خانواده ماند.‏ ناملایمات و سختی‌هایی که موسی متحمّل گردید موجب آزردگی وی یا مانع تطبیق دادن زندگی‌اش با محیط جدیدش نشد و او را از انجام ارادهٔ یَهُوَه منصرف نساخت.‏ موسی به مدت ۴۰ سال گوسفندان رعوئیل را شبانی کرد و در خلال این مدت،‏ با صِفُّورَه ازدواج نموده،‏ پسرانی بزرگ کرد.‏ موسی همچنین خصوصیتی را در خود پرورش داد که بعدها،‏ نشانهٔ شخصیت او گشت.‏ بلی،‏ موسی در حین تحمّل مصایب،‏ حلم را آموخت.‏ —‏ خروج ۲:‏۱۶-‏۲۲؛‏ اَعمال ۷:‏۲۹،‏ ۳۰‏.‏

۱۴.‏ طی چه واقعه‌ای حلم موسی آشکار شد؟‏

^۱۴ بعد از آن که یَهُوَه موسی را به سمت رهبری ملت اسرائیل منصوب کرد،‏ شخصیت حلیم همچنان در او بارز بود.‏ یک بار،‏ مرد جوانی نزد موسی آمد و به او خبر داد که دو نفر به نام‌های اَلْداد و میداد در اردوگاه نبوّت می‌کنند،‏ گرچه وقتی یَهُوَه روح خود را بر روی ۷۰ نفر از مردان پیر نهاد تا به موسی خدمت کنند،‏ آن دو تن در میان ایشان حضور نداشتند.‏ از این رو،‏ یوشَع گفت:‏ «ای آقایم موسی ایشان را منع نما!‏» اما موسای حلیم به او گفت:‏ «آیا تو برای من حسد می‌بری؟‏ کاشکه تمامی قوم خداوند نبی می‌بودند و خداوند روح خود را بر ایشان افاضه می‌نمود!‏» (‏ اعداد ۱۱:‏۲۶-‏۲۹‏)‏ حلم موسی سبب شد که قضیه با صلح و صفا فیصله یابد.‏

۱۵.‏ چرا شخصیت موسای ناکامل ارزش تقلید دارد؟‏

 ^۱۵ اما از قرار معلوم،‏ روزی موسی رفتار حلیم از خود نشان نداد.‏ در آن روز،‏ او در مریبه در نزدیکی قادِش قصور ورزید و یَهُوَه را به سبب معجزه‌ای که انجام داده بود تمجید نکرد.‏ (‏ اعداد ۲۰:‏۱،‏ ۹-‏۱۳‏)‏ موسی انسان ناکاملی بود.‏ با وجود این،‏ ایمانی قوی داشت،‏ و چنین ایمانی در طول عمر حامی او بود.‏ شخصیت حلیم موسی در طول اعصار تحسین انسان‌ها را برانگیخته است.‏ —‏ عبرانیان ۱۱:‏۲۳-‏۲۸‏.‏

سختدلی،‏ نقطهٔ مقابل حلم

۱۶،‏ ۱۷.‏ در داستان زندگی نابال و اَبِیجایَل چه درسی نهفته است؟‏

^۱۶ در روزگار داود،‏ اندکی بعد از مرگ نبی خدا،‏ سموئیل،‏ واقعهٔ هشداردهنده‌ای اتفاق افتاد که شامل رفتار زوجی می‌شد به نام نابال و اَبِیجایَل.‏ این دو تن از لحاظ شخصیتی با یکدیگر بسیار فرق داشتند!‏ اَبِیجایَل زنی «نیک‌فهم» بود،‏ در حالی که شوهرش «سختدل و بدرفتار.‏» مردان داود از گلّهٔ بزرگ نابال در برابر دزدان حفاظت کرده بودند،‏ اما وقتی از نابال تقاضای خوردنی و آشامیدنی کردند،‏ نابال با گستاخی تقاضای ایشان را رد کرد.‏ غضب داود و مردانش افروخته شد.‏ البته،‏ آنان حق داشتند.‏ از این رو،‏ شمشیرهای خود را بستند و برای مقابله با نابال به راه افتادند.‏ —‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۲-‏۱۳‏.‏

^۱۷ وقتی خبر واقعه به گوش اَبِیجایَل رسید،‏ فوراً نان،‏ شراب،‏ گوشت،‏ کلوچهٔ کشمش و انجیر بار الاغ‌ها کرد و به ملاقات داود رفت و به پاهای او افتاده،‏ گفت:‏ «ای آقایم،‏ این تقصیر بر من باشد و کنیزت در گوش تو سخن بگوید،‏ و سخنان کنیز خود را بشنو.‏» به موجب تمنای این زن حلیم،‏ دل داود به رحم آمد.‏ او بعد از گوش دادن به توضیحات اَبِیجایَل،‏ گفت:‏ «یَهُوَه،‏ خدای اسرائیل،‏ متبارک باد که تو را امروز به استقبال من فرستاد.‏ و حکمت تو مبارک و تو نیز مبارک باشی که امروز مرا از ریختن خون.‏ .‏ .‏ منع نمودی.‏» (‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۱۸،‏ ۲۴،‏ ۳۲،‏ ۳۳‏)‏ سختدلی نابال نهایتاً به مرگش منجر شد و داود اَبِیجایَل را به دلیل خصوصیات پسندیده‌اش به زنی گرفت.‏ شخصیت حلیم اَبِیجایَل نمونه‌ای است برای همهٔ کسانی که امروزه به یَهُوَه خدمت می‌کنند.‏ —‏ ۱سموئیل ۲۵:‏۳۶-‏۴۲‏.‏

شخصیت حلیم را در خود پرورش ده

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ در حینی که انسان خویشتن را به حلم ملبّس می‌سازد چه تغییراتی در شخصیت وی آشکار می‌شود؟‏ ب)‏ در رابطه با داشتن شخصیت حلیم چگونه می‌توانیم خود را آزمایش کنیم؟‏

^۱۸ پس بدیهی است که ابراز حلم امری واجب است.‏ آن صرفاً به معنی داشتن لحن و رفتار نرم نیست بلکه خلق و خوی خوشایندی است که موجب تقویت دیگران می‌شود.‏ شاید ما سابقاً عادت داشته‌ایم با تندی با دیگران صحبت کنیم و نامهربانانه عمل کنیم.‏ اما پس از فراگیری حقایق کتاب مقدّس اصلاحاتی در طرز فکر و رفتار خود ایجاد کردیم.‏ پولُس در این خصوص هم‌ایمانان خود را ترغیب کرده،‏ گفت:‏ «پس مانند برگزیدگان مقدّس و محبوب خدا احشای رحمت و مهربانی و تواضع و تحمّل و حلم را بپوشید.‏» (‏ کُولُسیان ۳:‏۱۲‏)‏ کتاب مقدّس چنین تغییر شخصیتی را به مبدّل شدن حیوانات وحشی و خطرناکی همچون گرگ،‏ پلنگ،‏ شیر،‏ خرس و مار به حیوانات اهلی و رامی همچون برّه،‏ بزغاله،‏ گوساله و گاو تشبیه می‌کند.‏ (‏ اِشَعْیا ۱۱:‏۶-‏۹؛‏ ۶۵:‏۲۵‏)‏ این تغییر به قدری بارز است که نظاره‌گران را به حیرت وا می‌دارد.‏ اما،‏ ما آن را نتیجهٔ عملکرد روح خدا می‌دانیم،‏ چرا که حلم ثمرهٔ روح خداست.‏

^۱۹ حال،‏ چون در گذشته تغییرات لازم را در خود ایجاد  نموده،‏ خویشتن را به یَهُوَه وقف کرده‌ایم،‏ آیا دیگر ضرورتی وجود ندارد که شخصیت حلیم را در خود پرورش دهیم؟‏ به هیچ عنوان چنین نیست.‏ انسان باید از لباس نو خود نگهداری کند تا تمیز و در شرایط خوب باقی بماند.‏ با مطالعهٔ کلام خدا و تعمّق در مثال‌های آن قادر خواهیم گشت از نو و با واقع‌نگری خویشتن را مورد آزمایش قرار دهیم.‏ حال،‏ از خود بپرس:‏ ‹آینهٔ کلام خدا چه چیزی را در مورد شخصیت من آشکار می‌سازد؟‏› —‏ یعقوب ۱:‏۲۳-‏۲۵‏.‏

۲۰.‏ چگونه می‌توانیم حلم را در خود پرورش دهیم؟‏

^۲۰ خلق و خوی انسان‌ها با یکدیگر فرق می‌کند.‏ داشتن رفتاری حلیم برای بعضی از خادمان خدا آسان‌تر است تا برای بعضی دیگر.‏ با وجود این،‏ همهٔ مسیحیان باید ثمرهٔ روح‌القدس خدا،‏ از جمله حلم را در خود پرورش دهند.‏ پولُس از روی محبت به تیموتاؤس چنین توصیه کرد:‏ «تو ای مرد خدا،‏ .‏ .‏ .‏ عدالت و دینداری و ایمان و محبت و صبر و حلم را پیروی نما.‏» (‏ ۱تیموتاؤس ۶:‏۱۱‏،‏ د ج ‏)‏ عبارت «پیروی نما» در اینجا به این معنی است که شخص باید همّت کند.‏ ترجمهٔ دیگری از کتاب مقدّس این عبارت را چنین ترجمه می‌کند:‏ ‹با دل و جان تعاقب نما.‏› (‏«عهد جدید به زبان انگلیسی نو» جِی.‏ بی.‏ فیلیپس)‏ چنانچه همّت کنی و در مثال‌های خوب موجود در کلام خدا تعمّق کنی،‏ می‌توانی آنها را به خاطر بسپاری و از آن خود سازی.‏ این مثال‌ها به تو کمک می‌کنند تا شخصیت خود را شکل دهی،‏ و در زندگی راهنمای تو خواهند بود.‏ —‏ یعقوب ۱:‏۲۱‏.‏

۲۱.‏ الف)‏ چرا باید رفتار حلیمی داشته باشیم؟‏ ب)‏ مقالهٔ بعدی به توضیح چه مسئله‌ای می‌پردازد؟‏

^۲۱ نحوهٔ رفتار ما با دیگران مشخص می‌سازد که تا چه حد حلم را در خود پرورش داده‌ایم.‏ یعقوب شاگرد می‌پرسد:‏ «کیست در میان شما که حکیم و عالِم باشد؟‏ پس اَعمال خود را از سیرت نیکو به حلم ناشی از حکمت ظاهر بسازد.‏» (‏ یعقوب ۳:‏۱۳‏،‏ د ج ‏)‏ اما،‏ چگونه می‌توانیم این خصوصیت مسیحی را در محیط منزل،‏ هنگام موعظه،‏ و در جماعت از خود نشان دهیم؟‏ مقالهٔ بعدی به این مبحث می‌پردازد.‏

مرور مطالب

‏• از رفتار حلیم یَهُوَه،‏ چه در مورد این خصوصیت آموختی؟‏

‏• از رفتار عیسی چه آموختی؟‏

‏• از رفتار موسی؟‏

‏• از رفتار اَبِیجایَل؟‏

‏• چرا باید شخصیتی حلیم در خود پرورش دهیم؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۲]‏

چرا یَهُوَه «هابیل و هدیهٔ او را منظور داشت»؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۳]‏

عیسی نشان داد که حلم و تواضع با یکدیگر مرتبط می‌باشند

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۴]‏

موسی با رفتار حلیمش نمونهٔ خوبی برای ما به جا گذاشت