‏‹کمال حلم را با جمیع مردم به جا آور›‏

‏«به یاد ایشان آور که.‏ .‏ .‏ جنگجو نباشند بلکه ملایم و کمال حلم را با جمیع مردم به جا آورند.‏»—‏تیطُس ۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

۱.‏ چرا برایمان دشوار است که رفتاری حلیم داشته باشیم؟‏

پولُس رسول نوشت:‏ «اقتدا به من نمایید چنانکه من نیز به مسیح می‌کنم.‏» (‏ ۱قُرِنتیان ۱۱:‏۱‏)‏ امروزه،‏ همهٔ خادمان یَهُوَه با جدّیت سعی می‌کنند به توصیهٔ پولُس عمل کنند.‏ اما باید اذعان کرد که این کار آسانی نیست.‏ ما ناکاملی را از اوّلین والدینمان به ارث برده‌ایم.‏ به این علت،‏ امیال خودخواهانه و خلق و خوی‌مان با نمونه‌ای که عیسی از خود به جا گذاشت مغایرت دارد.‏ (‏ رومیان ۳:‏۲۳؛‏ ۷:‏۲۱-‏۲۵‏)‏ با وجود این،‏ اگر همّت کنیم می‌توانیم شخصیتی حلیم در خود پرورش دهیم.‏ اما برای این منظور نمی‌توانیم صرفاً به قدرت اراده‌مان اتکا کنیم.‏ ما به چیز دیگری نیاز داریم.‏

۲.‏ چطور ما می‌توانیم ‹کمال حلم را با جمیع مردم به جا آوریم›؟‏

^۲ حلم ثمرهٔ روح‌القدس خداست.‏ هر چه ما بیشتر هدایت روح‌القدس او را بپذیریم،‏ ثمرات روح او بیشتر در ما پدیدار می‌شود.‏ آن وقت می‌توانیم ‹‏کمال حلم را با جمیع  مردم به جا آوریم.‏› (‏ تیطُس ۳:‏۲‏)‏ حال،‏ بگذار ببینیم چطور می‌توانیم به تقلید از عیسی به دیگران کمک کنیم تا ‹ در نفوس خود آرامی یابند.‏› —‏ متّیٰ ۱۱:‏۲۹؛‏ غَلاطیان ۵:‏۲۲،‏ ۲۳‏.‏

در خانواده

۳.‏ «روح جهان» چه تأثیری بر روابط خانوادگی گذاشته است؟‏

^۳ ابراز حلم و ملایمت نسبت به اعضای خانواده امری واجب است.‏ طبق برآورد سازمان بهداشت جهانی،‏ اِعمال خشونت در محیط خانواده بیش از تعداد سوانح اتومبیلرانی و بیماری مالاریا سلامت زنان را تهدید می‌کند.‏ به عنوان مثال،‏ یک‌چهارم اَعمال خشونت‌آمیز گزارش‌شده در شهر لندن واقع در انگلستان،‏ در محیط خانواده انجام می‌گیرد.‏ مأمورین پلیس به طور مرتب با افرادی سر و کار دارند که ‹بر سر اعضای خانوادهٔ خود فریاد می‌زنند و با ایشان بدزبانی می‌کنند.‏› بعضی دیگر از زوج‌ها با «تلخی و غیظ» با یکدیگر رفتار می‌کنند.‏ همهٔ اینها نشانهٔ اسفناک عملکرد «روح جهان» در انسان‌هاست.‏ چنین روحی جایی در محیط خانوادهٔ مسیحی ندارد.‏ —‏ اَفَسُسیان ۴:‏۳۱؛‏ ۱قُرِنتیان ۲:‏۱۲‏.‏

۴.‏ حلم چه تأثیری می‌تواند بر روابط خانوادگی بگذارد؟‏

^۴ برای مقابله با گرایش‌های دنیوی،‏ ما نیاز به روح خدا داریم.‏ «جایی که روح خداوند است،‏ آنجا آزادی است.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۳:‏۱۷‏)‏ ابراز محبت،‏ مهربانی،‏ خویشتنداری و حلم موجب تقویت رابطهٔ میان زوج‌های ناکامل می‌شود.‏ (‏ اَفَسُسیان ۵:‏۳۳‏)‏ چنانچه اعضای خانواده شخصیتی حلیم داشته باشند،‏ جوّ خوشایندی بر محیط خانواده حکمفرما خواهد شد و از دعوا و مرافعه خبری نخواهد بود.‏ هنگام گفتگو،‏ باید مراقب عباراتی که استفاده می‌کنیم و نیز لحنمان باشیم.‏ صحبت کردن در مورد نگرانی‌ها توأم با حلم و ملایمت می‌تواند جوّ متشنج را تسکین دهد.‏ سلیمان،‏  پادشاه حکیم،‏ نوشت:‏ «جواب نرم خشم را برمی‌گرداند،‏ اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می‌آورد.‏» —‏ امثال ۱۵:‏۱‏.‏

۵.‏ رفتار حلیم مسیحیان چه اثری می‌تواند بر همسران غیرمسیحی‌شان بگذارد؟‏

^۵ ابراز حلم و مهربانی بخصوص در خانواده‌های با اختلاف عقیدهٔ مذهبی ضروری است،‏ چرا که به این ترتیب،‏ فرد مسیحی می‌تواند علاقهٔ همسر خود را به سوی یَهُوَه جلب کند.‏ پِطْرُس به زنان مسیحی نصیحت کرد:‏ «ای زنان،‏ شوهران خود را اطاعت نمایید تا اگر بعضی نیز مطیع کلام نشوند،‏ سیرتِ زنان،‏ ایشان را بدون کلام دریابد،‏ چونکه سیرتِ طاهر و خداترس شما را بینند.‏ و شما را زینت ظاهری نباشد،‏ از بافتن موی و متحلّی شدن به طلا و پوشیدن لباس،‏ بلکه انسانیتِ باطنیِ قلبی در لباس غیر فاسدِ روح حلیم و آرام که نزد خدا گرانبهاست.‏» —‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱-‏۴‏.‏

۶.‏ شخصیت حلیم چگونه می‌تواند موجب تقویت رابطهٔ والدین و فرزندان شود؟‏

^۶ همچنین،‏ ممکن است رابطهٔ والدین با فرزندانشان تیره شود؛‏ بخصوص اگر محبت به یَهُوَه در دل ایشان ریشه ندوانده باشد.‏ اعضای خانواده‌های مسیحی باید شخصیتی حلیم در خود پرورش دهند.‏ پولُس به پدران تذکر داد:‏ «فرزندان خود را به خشم میاورید بلکه ایشان را به تأدیب و نصیحت خداوند تربیت نمایید.‏» (‏ اَفَسُسیان ۶:‏۴‏)‏ چنانچه والدین و فرزندان روحیه‌ای حلیم در خود به وجود آورند،‏ رابطه‌شان صمیمی‌تر می‌شود.‏ دان خاطرات جوانی‌اش را به یاد می‌آورد و دربارهٔ پدرش که صاحب پنج فرزند بود چنین تعریف می‌کند:‏ «پدرم مرد حلیمی بود.‏ یادم نمی‌یاد که هیچ وقت بین‌مان جرّوبحث شده باشد؛‏ حتی در دوران جوانی‌ام.‏ او آدم خیلی ملایمی بود.‏ وقتی ناراحت می‌شد،‏ خودش را کنترل می‌کرد.‏ بعضی وقت‌ها هم به من می‌گفت:‏ برو توی اطاقت و بیرون نیا؛‏ و یا مرا از انجام بعضی کارها منع می‌کرد.‏ ولی هیچ وقت با من بگومگو نمی‌کرد.‏ او فقط پدرمان نبود،‏ بلکه دوستمان هم بود.‏ برای همین،‏ ما بچه‌ها سعی می‌کردیم کاری نکنیم که او را برنجاند.‏» بلی،‏ حلم حقیقتاً سبب تقویت رابطهٔ میان والدین و فرزندان می‌شود.‏

در حین موعظه

۷،‏ ۸.‏ چرا داشتن شخصیتی حلیم برای انجام خدمت موعظه ضروری است؟‏

^۷ داشتن شخصیتی حلیم همچنین برای انجام خدمت موعظه ضروری است.‏ در حین موعظهٔ بشارت ملکوت،‏ انسان‌هایی را ملاقات می‌کنیم که دارای خلق و خوی متفاوتی می‌باشند.‏ بعضی با خوشرویی به پیام امیدبخش ما گوش فرا می‌دهند.‏ اما بعضی دیگر ممکن است به دلایلی آن را رد کنند.‏ در چنین مواقعی،‏ باید حلیم و صلحجو باشیم تا بتوانیم مأموریت خود را به انجام رسانیده،‏ به نام عیسی تا اقصای جهان شهادت دهیم.‏ —‏ اَعمال ۱:‏۸؛‏ ۲تیموتاؤس ۴:‏۵‏.‏

^۸ پِطْرُس رسول نوشت:‏ «خداوند مسیح را در دل خود تقدیس نمایید و پیوسته مستعد باشید تا هر که سبب امیدی را که دارید از شما بپرسد،‏ او را جواب دهید،‏ لیکن با حلم و ترس.‏» (‏ ۱پِطْرُس ۳:‏۱۵‏)‏ چون ما سعی داریم از رفتار نمونهٔ مسیح پیروی کنیم،‏ با حلم و متانت به انسان‌ها شهادت می‌دهیم؛‏ خصوصاً به انسان‌هایی که رفتاری خشن دارند.‏ و اغلب نتایج بسیار مطلوبی از این کار حاصل می‌شود.‏

۹،‏ ۱۰.‏ واقعه‌ای را تعریف کن که نشانگر ارزش رفتار حلیم در حین خدمت موعظه است.‏

^۹ روزی شاهدی درِ منزل زوجی را زد تا به آنان موعظه کند.‏ زن خانواده در را باز کرد.‏ شوهر وی که کیت نام داشت،‏ جلو نیامد و صرفاً گوش می‌داد.‏ زن کیت با عصبانیت به آن شاهد گفت که شما شاهدان یَهُوَه با بچه‌هایتان بدرفتاری می‌کنید.‏ آن برادر با حلم و فروتنی جواب داد:‏ «متأسفم که می‌شنوم چنین تصوّری در مورد شاهدان یَهُوَه دارید.‏ آیا اجازه دارم عقیده‌مان را برایتان توضیح بدهم؟‏» در این وقت بود که کیت جلو آمد و صحبت برادر را قطع کرد،‏ با او خداحافظی کرد و در را به روی او بست.‏

^۱۰ بعداً،‏ آن زوج از رفتارشان با آن برادر پشیمان شدند.‏ آنان از شخصیت حلیم او خوششان آمده بود.‏ یک هفته بعد،‏ اتفاقی افتاد که کیت و زنش را به تعجب واداشت.‏  آن برادر دوباره به ملاقات آنان آمد.‏ این بار،‏ کیت و زنش به او اجازه دادند تا عقیده‌اش را بر مبنای کتاب مقدّس برایشان توضیح دهد.‏ این زوج تعریف می‌کنند:‏ «بعد از آن،‏ به مدت دو سال به موعظهٔ شاهدان یَهُوَه گوش می‌کردیم.‏» شاهدان کتاب مقدّس را با کیت و زنش مطالعه کردند.‏ سرانجام،‏ آنان خودشان را به یَهُوَه وقف کردند و تعمید گرفتند.‏ چند سال بعد،‏ آن برادری که برای اوّلین بار به کیت و زنش موعظه کرده بود،‏ آنان را ملاقات کرد و از زبانشان شنید که تعمید گرفته‌اند و به جمع برادران او پیوسته‌اند.‏ چه برکتی!‏ بلی،‏ رفتار حلیم واقعاً بر روی مردم تأثیر می‌گذارد.‏

۱۱.‏ چگونه ممکن است رفتار حلیم ما باعث شود که شخصی حقیقت را بپذیرد؟‏

^۱۱ هارولد به علت تجربه‌های تلخ دوران سربازی به وجود خدا شک کرده بود.‏ او همچنین بر اثر سانحه‌ای به طور مادام‌العمر معلول شده و این مسئله بر افسردگی او افزوده بود.‏ شاهدان یَهُوَه سعی کرده بودند به هارولد موعظه کنند،‏ اما او اکیداً به آنان اخطار داده بود که دیگر به ملاقاتش نیایند.‏ با وجود این،‏ یک روز شاهدی به نام ویلیام که قصد بازدید علاقه‌مندی را در آن خیابان داشت،‏ اشتباهی در خانهٔ هارولد را زد.‏ او با عصا به دم در آمد و در را باز کرد.‏ ویلیام فوراً عذرخواهی کرد و گفت که خانه را اشتباه گرفته است.‏ هارولد چه واکنشی از خودش نشان داد؟‏ او قبلاً در یک گزارش تلویزیونی دیده بود که شاهدان یَهُوَه با کمک یکدیگر سالن ملکوت جدیدی را در مدت خیلی کمی ساخته بودند.‏ آن گزارش،‏ و همچنین وحدت شاهدان یَهُوَه هارولد را تحت تأثیر قرار داده و باعث شده بود نظرش در مورد آنان عوض شود.‏ او همچنین از نحوهٔ عذرخواهی و شخصیت حلیم ویلیام خوشش آمد و از آن پس،‏ اجازه داد که شاهدان به ملاقاتش بیایند.‏ آنان کتاب مقدّس را با هارولد مطالعه کردند.‏ او پیشرفت کرد،‏ تعمید گرفت و به صف خادمان یَهُوَه پیوست.‏

در جماعت

۱۲.‏ اعضای جماعت از چه طرز فکری باید اجتناب کنند؟‏

^۱۲ ابراز حلم و تواضع همچنین در جماعت مسیحی امری واجب است.‏ امروزه در جامعه،‏ نزاع لفظی بین مردم امری عادی شده است.‏ انسان‌هایی که طرز فکر جسمانی دارند با یکدیگر دعوا و مرافعه می‌کنند.‏ گاهی حتی بعضی از اعضای جماعت مسیحی تحت تأثیر چنین طرز فکری قرار می‌گیرند و با برادران خود به مشاجره می‌پردازند.‏ در چنین مواقعی،‏ برادران مسئول مجبور می‌شوند به مشکل رسیدگی کنند،‏ و این مسئله آنان را اندوهگین می‌سازد.‏ اما به دلیل محبتشان به یَهُوَه و برادرانشان،‏ به فرد مقصر کمک می‌کنند تا توبه کند و به راه راست باز گردد.‏ —‏ غَلاطیان ۵:‏۲۵،‏ ۲۶‏.‏

۱۳،‏ ۱۴.‏ چه نتیجه‌ای ممکن است از ‹تأدیب نمودن مخالفین با حلم› حاصل شود؟‏

 ^۱۳ در قرن اوّل،‏ پولُس و همکارش تیموتاؤس،‏ در جماعت با مشکلاتی روبرو شدند.‏ پولُس به تیموتاؤس هشدار داد از برادرانی که همچون ‹ظروف ذلّت› می‌باشند احتراز کند.‏ پولُس گفت:‏ «بندهٔ خدا نباید نزاع کند،‏ بلکه با همه کس ملایم و راغب به تعلیم و صابر در مشقّت باشد،‏ و با حلم مخالفین را تأدیب نماید.‏» گاهی شخصی در جماعت شروع به عیبجویی و مخالفت می‌کند.‏ در چنین مواقعی،‏ چنانچه خونسردی خود را حفظ کنیم و با اینگونه اشخاص با حلم و ملایمت رفتار کنیم،‏ آنان اغلب به فکر می‌افتند و طریق خود را اصلاح می‌کنند.‏ پولُس سپس افزود:‏ «شاید خدا ایشان را توبه بخشد تا راستی را بشناسند.‏» (‏ ۲تیموتاؤس ۲:‏۲۰،‏ ۲۱،‏ ۲۴،‏ ۲۵‏)‏ توجه کن که پولُس در این آیه،‏ ملایمت و صبر را با حلم مرتبط می‌گرداند.‏

^۱۴ پولُس به آنچه که موعظه می‌نمود عمل می‌کرد.‏ او در سخنانش راجع به اشخاصی که در جماعت قُرِنتیان «بزرگ‌ترین رسولان» خوانده می‌شدند،‏ به برادران خود گفت:‏ «من خود،‏ پولُس،‏ که چون در میان شما حاضر بودم فروتن بودم،‏ لیکن وقتی که غایب هستم،‏ با شما جسارت می‌کنم،‏ از شما به حلم و رأفت مسیح استدعا دارم.‏» (‏ ۲قُرِنتیان ۱۰:‏۱؛‏ ۱۱:‏۵‏)‏ پولُس حقیقتاً از مسیح تقلید می‌کرد.‏ توجه کن که او ‹از برادران خود به حلم مسیح استدعا می‌نمود› و با ایشان آمرانه و مستبدانه رفتار نمی‌کرد.‏ از این رو،‏ سخن او به دل افراد صادق و نصیحت‌پذیر می‌نشست و به این ترتیب،‏ کدورت موجود در جماعت از بین می‌رفت و مجدّداً،‏ صلح و وحدت در بین اعضای آن برقرار می‌شد.‏ آیا چنین خصوصیتی ارزش تقلید ندارد؟‏ بخصوص بر پیران جماعت واجب است که از رفتار مسیح و پولُس در این خصوص تقلید کنند.‏

۱۵.‏ چرا داشتن روحیهٔ حلیم به جهت دادن تذکر ضروری است؟‏

^۱۵ مسئولیت کمک به اعضای جماعت به زمانی که صلح و وحدت آن در معرض خطر قرار می‌گیرد محدود نمی‌شود.‏ مسئولین موظفند پیش از آنکه کدورتی میان برادران پدید آید،‏ ایشان را به طور محبت آمیزی راهنمایی کنند.‏ پولُس برادران خود را ترغیب کرد و گفت:‏ «ای برادران،‏ اگر کسی به خطایی گرفتار شود،‏ شما که روحانی هستید چنین شخص را .‏ .‏ .‏ اصلاح کنید.‏» به چه نحو؟‏ او توضیح داد:‏ «چنین شخص را به روح تواضع اصلاح کنید.‏ و خود را ملاحظه کن که مبادا تو نیز در تجربه افتی.‏» (‏ غَلاطیان ۶:‏۱‏)‏ از آنجایی که همهٔ ما مسیحیان از جمله مردان منصوب بر جماعت تمایلات گناهکارانه داریم،‏ گاهی نشان دادن روحیه‌ای حلیم برایمان دشوار است.‏ اما وقتی با چنین روحیه‌ای با فرد خطاکار رفتار کنیم،‏ او راحت‌تر می‌تواند تأدیب اِعمال‌شده را بپذیرد.‏

۱۶،‏ ۱۷.‏ چگونه می‌توان به خطاکار کمک کرد تا تذکر داده‌شده را بپذیرد؟‏

^۱۶ عبارتی که در این آیه «اصلاح کنید» ترجمه شده است،‏ در زبان اصلی یعنی زبان یونانی همچنین می‌تواند به معنی شکسته‌بندی استخوان باشد،‏ که عمل بسیار  دردناکی است.‏ دکتر شکسته‌بند پیش از اقدام به کار،‏ با ملایمت و ذکر نکات مثبتی در مورد رویهٔ کاری‌اش به بیمار خود تسلّی خاطر می‌دهد.‏ به همین شکل،‏ اگر اصلاح روحانی که ممکن است دردناک نیز باشد توأم با حلم و ملایمت انجام گیرد،‏ فرد خطاکار آسان‌تر می‌تواند تغییرات لازم را در خود ایجاد کند.‏ در نتیجه،‏ به حفظ و تداوم رابطهٔ خوب میان اعضای جماعت کمک می‌شود.‏ حتی اگر در ابتدا،‏ فرد خطاکار تذکر داده‌شده را نپذیرد،‏ حلم برادران مسئول می‌تواند موجب گردد تا او رغبت پیدا کند نصایح حکیمانهٔ کتاب مقدّس را به اجرا بگذارد.‏ —‏ امثال ۲۵:‏۱۵‏.‏

^۱۷ هنگام کمک کردن به دیگران و اصلاح ایشان،‏ همیشه این خطر وجود دارد که نصیحتمان به عنوان انتقاد تعبیر شود.‏ نویسنده‌ای در این باره گفت:‏ «در هنگام توبیخ دیگران،‏ احتمال گستاخی کردن و اظهار نظرات شخصی بسیار زیاد است.‏ از این رو،‏ داشتن شخصیتی حلیم بس ضروری می‌باشد.‏» ناصح مسیحی با پرورش دادن روح حلم و تواضع در خویشتن می‌تواند از چنین دامی حذر کند.‏

‏«با جمیع مردم»‏

۱۸،‏ ۱۹.‏ الف)‏ ابراز حلم در رفتار با صاحبان منصب و مقامات دولتی چرا ممکن است برای مسیحیان دشوار باشد؟‏ ب)‏ چه چیزی در این رابطه به آنان کمک می‌کند،‏ و احتمالاً چه نتیجه‌ای از این کار حاصل خواهد شد؟‏

^۱۸ ابراز حلم در رفتار با صاحبان منصب و مقامات دولتی برای بسیاری اشخاص کار دشواری است.‏ البته،‏ باید اذعان کرد که رفتار بعضی از اولیای امور نشانگر سختدلی و نامهربانی ایشان است.‏ (‏ جامعه ۴:‏۱؛‏ ۸:‏۹‏)‏ با وجود این،‏ محبتمان به یَهُوَه ما را برمی‌انگیزاند تا اقتدار مطلق او را به رسمیت بشناسیم و خود را به طور نسبی مطیع مقامات دولتی سازیم.‏ (‏ رومیان ۱۳:‏۱،‏ ۴؛‏ ۱تیموتاؤس ۲:‏۱،‏ ۲‏)‏ حتی وقتی صاحبان منصب در صدد برمی‌آیند فعالیت مذهبی‌مان را در جامعه محدود سازند،‏ آزرده‌خاطر نمی‌شویم بلکه می‌کوشیم تا از طریق‌های ممکن ‹قربانیِ تسبیحمان را به خدا بگذرانیم.‏› —‏ عبرانیان ۱۳:‏۱۵‏.‏

^۱۹ در این خصوص،‏ ما به هیچ عنوان موضع خصمانه‌ای اتخاذ نمی‌کنیم بلکه می‌کوشیم عاقلانه رفتار نماییم.‏ از سوی دیگر،‏ هرگز اصول عادلانه را نقض نمی‌کنیم.‏ به این صورت،‏ برادرانمان می‌توانند در ۲۳۴ سرزمین به فعالیت موعظه ادامه دهند.‏ ما مسیحیان نصیحت پولُس را مد نظر داریم که گفت:‏ ‹حکّام و سلاطین را اطاعت کنید و فرمانبرداری نمایید و برای هر کار نیکو مستعد باشید،‏ و هیچ کس را بد نگویید و جنگجو نباشید بلکه ملایم و کمال حلم را با جمیع مردم به جا آورید.‏› —‏ تیطُس ۳:‏۱،‏ ۲‏.‏

۲۰.‏ در آینده،‏ چه برکاتی عاید حلیمان خواهد شد؟‏

^۲۰ در آینده،‏ برکات فراوانی عاید انسان‌هایی که روحیه‌ای حلیم از خود نشان می‌دهند خواهد گردید.‏ عیسی گفت:‏ «خوشا به حال حلیمان،‏ زیرا ایشان وارث زمین خواهند شد.‏» (‏ متّیٰ ۵:‏۵‏)‏ برادران مسح‌شدهٔ عیسی شخصیتی حلیم در خود پرورش داده‌اند.‏ این خصلت،‏ سعادت و امتیاز حکمرانی بر قلمرو زمینی ملکوت را برای ایشان تضمین می‌کند.‏ همچنین «گروهی عظیم» از «گوسفندان دیگر» حلم و تواضع را در خود پرورش داده،‏ امید زندگی در بهشت زمین را در دل می‌پرورانند.‏ (‏ مکاشفه ۷:‏۹؛‏ یوحنّا ۱۰:‏۱۶؛‏ مزمور ۳۷:‏۱۱‏)‏ چه امیدی!‏ پس بگذار پند پولُس به مسیحیان اَفَسُس را به خاطر بسپاریم که گفت:‏ «من که در خداوند اسیر می‌باشم،‏ از شما استدعا دارم که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شده‌اید،‏ رفتار کنید،‏ با کمال فروتنی و تواضع و حلم.‏» ‏—‏ اَفَسُسیان ۴:‏۱،‏ ۲‏.‏

مرور مطالب

‏• چه برکاتی از ابراز حلم

‏• در محیط خانواده حاصل می‌شود؟‏

‏• به هنگام موعظه؟‏

‏• در جماعت؟‏

‏• چه برکاتی به حلیمان وعده داده شده است؟‏

‏[سؤالات مقالهٔ مطالعه‌ای]‏

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

ابراز حلم بخصوص در خانواده‌های منقسم از لحاظ مذهبی،‏ امری ضروری است

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۷]‏

حلم موجب تقویت روابط اعضای خانواده می‌شود

‏[تصویر در صفحهٔ ۲۹]‏

با حلم و احترام به مردم جواب بده

‏[تصویر در صفحهٔ ۳۰]‏

ناصح حلیم می‌تواند به فرد خطاکار کمک کند