آیا مؤسسات خیریه باعث سلب اعتماد مردم شده‌اند؟
آیا مؤسسات خیریه باعث سلب اعتماد مردم شده‌اند؟
پس از حملات یازده سپتامبر سال ۲۰۰۱ به شهرهای نیویورک و واشنگتن، کمک مردم آمریکا به قربانیان این واقعهٔ غم‌انگیز بسیار چشمگیر بود. آنان مبلغ ۷/۲ میلیارد دلار برای کمک به خانواده‌های قربانیان حادثه به بنگاه‌های خیریه در آن کشور اهدا کردند. ابعاد وسیع حادثه سبب شد که مردم آمادهٔ هر گونه همکاری و کمک باشند.
اما چیزی نگذشت که افکار عمومی بشدّت برانگیخته شد زیرا ظاهراً برخی از مؤسسات معروف خیریه هدایای مردم را حیف و میل کرده بودند. هنگامی که اعلام شد یکی از انجمن‌های بزرگ خیریه تصمیم دارد نیمی از ۵۴۶ میلیون دلاری را که در اختیارش قرار داده‌اند برای منظورهای دیگر به کار گیرد، موج اعتراض مردم به پا خواست. با اینکه این مؤسسه بعداً از تصمیم خود صرفنظر نمود و عذرخواهی کرد، روزنامه‌نگاری در این باره نوشت: «به نظر منتقدان، این انجمن دیگر اعتباری را که [پیش از این حملات] در نظر مردم داشت به دست نخواهد آورد.» نظر شما در مورد مؤسسات خیریه چیست؟ آیا شما نیز بتازگی اطمینانتان از آن‌ها سلب شده است؟
استفاده یا سوءاستفاده از اعانات؟
برای بسیاری از افراد اهدای کمک به مؤسسات خیریه نیکوکاری محسوب می‌شود. اما همه با این نظر موافق نیستند. بیش از ۲۰۰ سال پیش، ساموئل جانسون، مقاله‌نویس انگلیسی در این باره نوشت: «انسان وقتی به کسی به خاطر کار و زحمتش پول می‌دهد، آسوده‌خاطرتر است تا وقتی که به بنگاه‌های خیریه صدقه می‌دهد.» امروزه نیز برخی از مردم رغبتی به اهدای کمک به این مؤسسات ندارند. گزارش‌های مربوط به سوءمدیریت و استفادهٔ نادرست از کمک‌های اهدایی نیز به بی‌اعتمادی مردم افزوده است. در اینجا به دو نمونهٔ تازه اشاره می‌کنیم.
در سانفرانسیسکو مردی که مدیریت یک مؤسسهٔ خیریهٔ مذهبی را بر عهده داشت از سمت خود برکنار شد زیرا هزینهٔ جرّاحی زیبایی و دو سال صورتحساب رستوران را که به ۵۰۰ دلار در هفته بالغ می‌شد، از این مؤسسه دریافت داشته بود. رسوایی دیگری نیز در بریتانیا پیش آمد. در آنجا فاش شد که مسئولان یکی از بزرگ‌ترین بنگاه‌های خیریهٔ تلویزیونی با ۵/۶ میلیون پوندی که برای ساختن پرورشگاه کودکان بی‌سرپرست رومانی جمع‌آوری شده بود، فقط ۱۲ خانهٔ بی‌ارزش ساخته و صدها هزار پوند دیگر آن را معلوم نیست به چه مصرفی رسانیده بودند. گزارش‌های ناخوشایندی از این قبیل موجب شده است که مردم پیش از اهدای پول در مورد مبلغ اهدایی و اینکه آن را به چه کسی اهدا می‌کنند بیشتر احتیاط کنند.
چه باید کرد؟
با این همه، نباید اجازه دهیم که اَعمال معدودی افراد یا مؤسسات، حس نوع‌دوستی ما را از میان ببرد. کتاب مقدّس در این باره می‌گوید: ‹پرستش صاف و بی‌عیب نزد خدا و پدر این است که یتیمان و بیوه‌زنان را در مصیبت ایشان تفقّد کنیم.› ( یعقوب ۱:۲۷) آری، کمک به تهیدستان و محرومان اساس مسیحیت است.
اما، شاید این سؤال برایتان مطرح شود: ‹آیا باید همچنان به مؤسسات خیریه کمک کنم و یا خود شخصاً به نیازمندان کمک برسانم؟› خدا در این زمینه از ما چه انتظاری دارد؟ در مقالهٔ بعدی به این پرسش‌ها پاسخ خواهیم داد.